Sneltrein naar Zwolle
H. J. MANDERSIOOT
Mi
fc Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Zaterdag 1 December 1951
Derde Blad No. 27472
ju nooit gebeurd zijn als Jurgeri voor de grote luchtvaartmaatschappij
(lijven werken. Daar, op dat reusachtig kantoor, waar eigenlijk niemand
'|tnde daar zou stellig niemand gevraagd hebben: „en waar ga jij
*acantie naar toe?" Want daar was het allemaal mee begonnen, met
Ie vraag op het kleine reisbureau, waar hij sinds Februari werkte en
k- geheel onverwacht, in October nog een week vacantie werd ge-
j |,ad Jurgen nog ooit een dergelijke vraag gesteld. In het wees-
jar hij was opgevoed, daar was het al een heel evenement als ze alle-
inttn veertien dagen naar de vacantiekolonie mochten. Tweemaal was
stheurd, tweemaal, in al die lange jaren dat voor Jurgen het weeshuis
as geweest.
i (oen hij op eigen benen
,a het heel kleine weekloon
'tvtceld kon betalen, toen was j
■Li geen sprake van vacantie
üarna was h« onder dienst
a t»i «as voor Jurgen eigenlijk
."blf t;id van zijn leven geweest,
kaande de \ele ontberingen en
leven in Indonesië. Hij was
iomen in een manncnmaat-
die iroeg naar verleden noch
Hij, de stille, gesloten jongen
tnaardeerd om zijn rust en zijn
om de manier waarop hij alles
Jide het goede en het slechte,
moed en zijn doorzettingsvermo-
cn de eerlijke kameraadschap.
iemand vergeefs een beroep
ttdaan En omdat hij nooit iets
tielf verteld had er wis ook
mets over zichzelf te vertellen
niemand er ooit naar gevraagd,
jut «komen. dat hij hoe langer
een goed toehoorder was ge-
iemand die met grote aandacht
«stelling naar de verhalen van
"luisterde, maar geen van die
n Heelt ooit vermoed hoe en
jurgen zo aandachtig luisterde.
ja «aren al die verhalen, ver-
thuls, over moeder en de
en zusjes, verhalen over ruzie en
lerhalen over zorgen en geld en
over verlovingen en trouwen,
te en beterschap, voor hem wa
it verhalen een soort sprookjes-
a l'it al die verhalen had hij
utalang voor de geest trachten
a hce een mens was. dat in een
m 73S opgegroeid, hoe een jon-
irhi en handelde, die op de
na een levende vader en moe-
of althans een eigen herinne-
ui levende ouders, aan broers en
En nooit was het bij hem opge-
cji ook Jongens uit een gewoon.
I gezin, angst en twijfel kenden,
die zich soms inwendig schaam-
reen of ander tekort, dat al hun
en opschepperij vaak niet anders
een poging om de innerlijke
eld le maskeren. Nooit was het
a opgekomen, dat hij. met zijn
en evenwichtige ueeshuisop-
teker met minder slecht was
.d voor het moeilijke leven van
txne, dan tal van zijn kamera-
i n zo vrolijk konden vertellen
mis" en de pret die ze vroeger
gehad.
to ras hij teruggekomen uit de
Cé». nog altijd een stille, rustige
ta?en, maar gerijpt door de erva-
i diensttijd, gesterkt door de we
sp. dat hij bepaalde, moeilijke
then kon uitvoeren, dat hij ver-
rdelijkheid kon dragen, dat hij
■"•up kon verwerven en respect
naamheid wist af te dwingen,
lenheid echter was gebleven, hij
eenmaal niet iemand, waarmee
n» of gemakkelijk familiair werd
'-wing, nooit iets over zichzelf te
7i* hem tot een tweede na-
Tvorden.
i'flu het ook geïnteresseerd
dal hij elke avond zat te
'^scholingscursus. In zijn bur-
R mpt uitmuntende getuig-
- - zyn superieuren, had hij
rij4"* baantje gekregen
'-«■«ebuieau van de luchtvaart-
ei' e".een ^aar ,anS had hiJ
«.rit» onoPSemerkt, een van
,.rtL ®r 5 m°rgens en 's avonds
erden- een naam op de
,1, "Jsl',cen vriendelijk mens in
-" 6, die rustig zijn werk deed
.Btag. die er geen vrien-
•unlM'd. M met eeen van de
«niegde. Niemand had ooit ge-
h Jurgen 's avonds deed en
ttof.,18 e? Zondag, niemand
t gedacht hem dat te vra-
r minder zou het ooit bij Jur-
i men «laar zelf. onge-
wnw te veitellen. Wie zou
^.fl»i.rTord hebben, dat hij
■ft. co M S'lkken °P z,'n vreem-
S?ndelscorrespondentie en
ISeld fbteK°u er helanE in heb-
tt u h,J' het ene voor. het
d> ér .muflmens aflegde? De
B n«t»n «t S bclang in zou
had »r de personeels-
lotR Jureen h6el be|angstelling
Selde h.? u ervan op de
°,at hij nu diploma zus
«P om. zo in zijS had.
rWav«»n voor jongeman
tic: .n n daar nu eenmaal
'i.tn eenvoudig kantoor-
J.rs-»' ?enoeg te krijgen
'-•>.-(« p een eoede dag de
fD "ri" ""Betrokken en gesol-
Ja H«Vertentie van een
hl gewcefe v*! dan e'eenlilk
{tst- Het zou allemaal
nooit gebeurd zijn als hij dat niet had
gedaanMaar hij h&d het gedaan en
wat meer was. hij had die baan gekre
gen: veel prettiger werk. iets betere be
taling. veel meer afwisseling en boven
al: gezelliger, menselijker collega's. Bin
nen een maand tijd was hij een van hen.
volledig opgenomen in de intimiteit van
een kleine groep mensen, die prettig
samenwerken.
gen vertrek toen zette hij koers .naar
zijn geboortestadje, want nu hi) een
maal zó ver was. nu wilde hij toch ook
iets meer over zijn familie te weten ko
men. Gek. dat hij zioh daar vroeger
nooit over bekommerd had
In het kleine Stiohtse stadje, met de
zware wallen en poorten en het statige
stadhuis en de veel te grote kerk. zat
hij een hele stralende Octobermiddag in
de secretarie, maar toen hij 's avonds
In het enige hotelletje zijn soep lepelde,
toen had hij. keurig opgeschreven oP een
vel papier met het stadswapen, de na
men en voornamen van zijn ouders, met
hup geboorteplaatsen en data en daar-
u.t b'eek dat zijn moeder inderdaad uit
Overi'ssel stamde.
ZO kwam het, dat Jurgen er niet
meer over dacht om naar Limburg
te gaan, maar. dwars over de Ve-
luwe naar het geboortedorp van zijn
moeder fietste Daar was het wel wat
moeilijker om iets aan de weet te ko
men. want de secretaris voelde er bitter
weinig vcor het archief, dat al zoveel
jaren op de zolder rustte, te benaderen.
..Voel JU niets voor het boerenbe
drijf?" Informeerde Smulders. „Dat zou
toch eigenlijk de beste oplossing zijn,
als jij daar in trok. Eigen is toch altijd
nog wat anders dan vreemd, nietwaar?"
..En dan trouwt hij met zijn nichtje'
viel Jetje Beuk bij.
Jurgen zweeg en zocht naarstig naar
een hotel met twee sterren.
..Hij bloost ervan"' plaagde Jetje Beuk
..Ja. ja", zei Smulders. ..dat wordt wel
wat met dat nichtje daar. letten jullie
op mijn woorden. We mogen wel alvast
beginnen te sparen voor een cadeau".
En het zou allemaal niet zijn gebeurd
als hij daar niet had gesolliciteerd. Of
als hij zich, na de demobilisatie, had la
ten bepraten door die kapitein van de
herscholing, die hem bankwerker had
willen laten worden, of lasser. Nee. dan
zou het nooit zijn gebeurd Maar aan alle
grapjes komt een eind, ook aan dit. Hel
werd druk op kantoor voor de eerste
wintersport-enthousiasten en niemand
vroeg meer naar het nichtje van „De
Witte Hoeve".
EN nu was het dan Sinterklaasdag.
Een heel gewone, miezerige Dccem-
berochtend. met glimmende stra
ten en veel te volle trams. Maar toch ook
weer gèen gewone ochtend, want ieder
een keek zo glunder
„Ik heb Je kaartje voor Zwolle al
klaar liggen,", zei Jetje Beuk. toen zij
op kantoor kwam. „Hier is het". Hij stak
het in zijn vestjeszak.
„Heb je Je bagage niet bij je?"
Die staat al aan het station", loog hij.
,.Zün de verzen goed geworden?"
„Nou! En of! Prachtig".
„Jammer dat ik ze niet te zien krijg."
„Ze is nog Jaloers op je nichtje ook",
plaagde Smulders.
Jetje Beuk had het opeens verschrik
kelijk druk met de telefoon en Je kon
merken, dat zij die opmerking van
Smulders niet had gehoord.
„Zeg." begon ze 's middags om drie uur.
„zeg. Jurgen. je mag wel voortmaken,
anders haal je die trein niet. hoor!"
En Jurgen was niet zo goed of hü borg
Donkersteeg 14
Gouden
Verlovingsringen
Ons St. Nicolaasverliaal door
ELKA SCHRIJVER
EN toen was het gebeurd, in October.
dat Smulders hem vroeg: en
Waesmans, waar ga je nou heen
voor je vacantie?" Een doodgewone
vraag. Een zó gewone vraag, dat Jurgen
er niets anders op wist te antwporden
dan: „OhUhgewoonnaar
huis".
„Maar je ouders leven toch niet
meer?" vroeg Smulders, die de perso
neelsadministratie voerde en zich zoiets
meende te herinneren.
Daar had je het nou: als je eenmaal
één leugen vertelde, dan moest je direct
verder liegen. Hoe dikwijls had de Vader
van het Weeshuis hun dat vroeger niet
voorgehouden? Daar had je het nou. En
eer Jurgen wist wat hij zei. hoorde hü
de woorden, die hij uitsprak, helemaal
zonder dat hp er iets aan doen kon:
„Nee bij Oom en Tante, waar ik
als kind aan huis was.
„Zo", viel Van de Wal toen in met
een goed bedoeld grapje, .zo. als je daar
in je vacantie naar toe gaat. dan zal
daar ook wel een aardig nichtje zjjn.
wat?"
Jurgen had maar zowat gegrijnsd en
net op het ogenblik was er een klant
aan de balie gekomen en dat had een
einde gemaakt aan het gesprek. Maar
niet aan de storm van gedachten in
Jurgen's hoofd. Die hele middag en
avond had hij eraan moeten denken.
Hoe in hemelsnaam was hu er toe ge
komen zo iets te vertellen? Dat moest
toch uitkomen, dat hij gelogen had. na
tuurlijk kwam dat uit. Als ze er weer
over begonnen, zou hij wel opbiechten,
dat het maar een grapje was geweest en
dat hij er die ene week heel gewoon met
de flets op uit trok. de jeugdherbergen
langs, door Gelderland, naar Limburg,
een vast plan had hu nog niet. Ja. dat
zou hij doen.
MAAR die nacht droomde hij. Heel
vreemd. Hij droomde van een
grote. lage. witte boerderij, die
tussen zware bomen lag middenin de
onafzienbare korenvelden. En hij zat er
aan een grote tafel met de boer en de
boerin en een allerliefst, schuchter blond
meisje, en hij zei: „Ja. Oom", en „Dank
U. Tante-' en ..Alsjeblieft nicht Geesje
De volgende dag bezon hu zich op die
droom. Was het werkelijk alleen maar
een droom? Of was het een herinnering,
lang. heel lang begraven in zijn onder
bewustzijn. die door het gebeurde van de
vorige dag was bovengekomen? Had hij
inderdaad niet een oom en tante gehad,
die op een boerderij woonden, ergens in
Overijssel? Was hij er niet eens geweest,
als heel kleine jongen?
Dagen lang liep hu er mee rond.
Toen de Zaterdag van zjjn vacantie
aanbrak, had hij het raadsel nog niet
opgelost, en in plaats van direct over
de Ve'.euwe in de riohting van Arnhem
te fietsen, zoals zün p'.an was geweest,
zette hu koers n3ar het Weeshu s
De Vader en Moeder, die hij er altijd
had gekend, waren er niet meer. maar
de nieuwe administrateur stond hem
heel vriendelijk te woord, hij werd op
de koffie genood de nieuwe Moeder liet
hem 's middags alles zien alles dat eerst
verwoest was geweest door een bomin
slag. en nu vernieuwd, verbeterd, ge
moderniseerd. En ten slotte voldeed de
administrateur aan zijn verzoek en be
vestigde. uit een dik boek. dat hU spe
ciaal uit het archief had opgediept, dat
Jurgen een oom en tante had. althans
eehad had die op een boerderij ln de
buurt van Ommen woonden, althans
gewoond hadden En dat hij daar eens
een d3? op bezoek was geweest, gehaald
en gebraoht door een destijds ongehuw
de tante waarvan hij zich niets herin
nerde. Die nacht sliep Jurgen in het
Weeshuis en toen hij de volgende mor-
Hij was niet zo goed of Maandag
ging hij gedwee met Jetje Beuk
mee
En alweer tot zijn eigen stomme ver
bazing hoorde Jurgen ziohzelf zeggen,
dat het toch wel heel belangrijk was.
want dat het misschien om een grote
erfen s ging.
Daarop was de secretaris in actie ge-
kernen en na anderhalve da; zoeken
en drie borrels met de secretaris was
Jurgdn de wetenschap rijk. dat de jong
ste zuster van zijn moeder anno 1920
getrouwd was met Willem Brauw van
,De Witte Hoeve", onder Zevenheuvel
Daarna was. het weer omgeslagen en de
gutsende regens hadden alle romantiek
uit Jurger.s brein verdreven Teen hij
druipnat op het station in Zwolle stond
toen was opeens alle lust tot verdere
onderzoekingen verdwenen. Hu geloofde
het we'.. Wat had het ook eigenlijk voor
zn? Al die onzin! Die familie, als die
n:g bestond, had zich immers nooit iets
aan hem gelegen laten liggen. Hij zou
wel mal zi|n als hij daar nou opeens
kwam aanzetten om te zien of ze werke
lijk bestonden. Ze zouden nog denken
dat hij iets van ze nodig had! Dat kwam
er van als je vacantie had en niets be
ters te doeu dan herscn=chinimen na te
jagen. Jurgen zette zijn flets op de
trein en reisde terug naar Amsterdam,
waar hij de laatste dar-n van zijn va
cantie doorbracht in bibliotheken, mu
sea en de bioscoop.
HET werd November, half Novem
ber. eind November. Er kwamen
Sinterklaasetalages cn Sinterklaas-
advertenties. Sinterklaas Nee. een echt,
een gewoon, echt Sinterklaasfeest had
Jurgen natuurlijk nog nooit meegemaakt.
Wél het grote feest in het Weeshuis, met
een echte Sinterklaas cn een echte Piet.
met liedjes en strooien en voor allemaal
een klein cadeautje. Het zou erg on
dankbaar zijn om nu te beweren dat dat
geen feestje was geweest, elk jaar in het
huis. Dat wel. maar een gewone Sinter
klaas van een gewoon kind met ouders,
en met broertjes en zusjes in een ge
woon huis. dal is toch anders. Heel an
ders.
..Jij gaat met Sinterklaas 7.eker naar
Overijssel, hè?" had Jetje Beuk gezegd,
op 1 December. „Met die nieuwe snel
treinen kun je het mooi haler Als je
hier iets vroeger weg mag. en dat vindt
de baas altijd goed voor wie ver weg
wonen, dan kun je al om zes uur in
Zwolle zijn".
„Ach", zei Jurgen. „dat vind ik zo naar.
hij heeft me nou al die week vacantie
gegeven, om weer om iets extra's te vra
gen, nee, dat doe ik niet. Ik wacht wel
tot Kerst".
Jetje Beuk zei niets, maar toen ze een
uurtje later terug kwam uit de kamer
van de baas. waar zij brieven had opge
nomen. zei ze. zo langs haar neus weg
„Zeg. Jurgen, 't is in orde hoor. van je
Sinterklaas".
Jurgen keek haar verwezen aan.
„Ik heb het voor je gevraagd", lichtte
Jetje Beuk toe. „Heb je al een cadeautje
gekocht voor je nichtje?"
.Nee", stamelde Jurgen .Nee. Ach.
dat had je niet moeten doen. reuze-
lief van je
„Wij vieren het toch allemaal gezellig
hier thuis, en dan zou jij die avond he
lemaal alleen moeten zitten, en je nichtje
daar alleen? Nee. da's toch niks gedaan.
Wat wil ze graag hebben?"
Jurgen haalde met een waarlijk wan
hopig gebaar zijn schouders op.
„Heb je dat nou niet eens uitgevist?
Jullie mannen zijn toch allemaal even
stompzinnig. Nou. ik zal je wel helpen,
hoor. van de week gaan we samen bood
schappen doen. tussen de middag".
„Ach", dacht Jurgen. „was ik maar
bankwerker geworden, dan was dit nooit
gebeurd Hij kreunde er bijna van.
van de last van al die leugens.
zijn boeken op. trok langzaam zijn Jas
aan. wenste ledereen een prettige avond
en liep. met een verschrikkeluk brok in
zijn keel het kantoor uit.
Eerst liep hij de richting uit van het
station, maar midden op het Damrak
b'.eef hij opeens staan „Wat moet :k
nou?" vroeg hij zichzelf, hardop. Hij
draaide om. liep terug, slenterde de
Kalverstraat ln en herinnerde zich op
eens. heel toevallig, dat Jetje Beuk in
j dg Volkerakstraat woonde, nummer 23.
I Heel toevallig, omdat hij een van de
verzen voor haar broertje op een enve-
I loppe had schreven waar dat adres
l op stond Het kaartje naar Zwolle brand-
de in zun vestjeszak.
„Wat moet ik nou?'" kreunde Jurgen.
.Wat moet ik nou met al die cadeau
tjes? En met die verzen?"
BIJ DE MUNT liet hij zich meesleu
ren in de stroom voetgangers, die
wilde oversteken naar de Regullers-
breestraat. Zonder dat hij er iets aan
I kon doen. liep hij er een warenhuis j
I binnen. Hij moest nog een paar kleinig- j
heden hebben: wat chocoladeletters, een
1 doos sigaretten, parfum. Toen hü bulten
stond, was het al bijna donker. Overal
waren de lichten aan. ook in de ogen
van de mensen Nu ging allevs helemaal
vanzelf. Het was. dacht Jurgen. alsof
de straten met een helling naar be-
I neden liepen, zó vanzelf ging het Er
stond een tram stil en hij werd er m
I geduwd. De tram reed en langzaam aan
1 werd hij naar voren geduwd en bij
een bepaalde halte er uit geduwd Nu
stond hij in een veel stillere straat, maar
op de hoek. daar was het heel licht. Het
was een gewoon huls. maar ln de bel
étage tras een soortement winkel. In het
raam stond een Sinterklaaskop, com
pleet met pmik en baard uitgestald
op een rode tabberd en een staf en
mijter, glanzend verguld, prijkten in d?
hoek. Hoewel het een stoep was. ging
het toch met de helling mee naar be
neden toen Jurgen er naar binnen
stapte en een Sinterklazenpak paste Hii
had niet genoeg geld bij zich. maar hij
sprak af dat hij tegen acht uur terug
zou komen, dan zouden die meneer en
mevrouw hem meteen helpen met de
pruik en de baard.
WAAR hij echter helemaal niet op
gerekend had. dat was op de be
langstelling en de vragen Maan
dagochtend op kantoor.
„Prettig? vacantie gehad?" vroeg de
baas „ik heb gehoord je bent in Over
ijssel geweest lang niet gek uitgezocht
in deze tijd van het jaar
Jurgen had iets gemompeld en was in
zijn werk gedoken, maar ook de anderen
waren met vragen gekomen over zijn
vacantie. En omdat het allemaal zo goed
bedoeld Was en zo hartelijk, had Jurgen
er maar wat omheen gefantaseerd en
zo was „De Witte hoeve" onder Zeven-
heuvel. langzamerhand voor hem een
levend begr.p geworden
Toen hij 's avonds naar hui sging. zag
Toen hü 's avonds naar huis ging. zag
hij de erots lage. witte boerderij tus-
tige Octoberavond. Hü zag de deel. hij
za; het vee en de kippen en de grote j
hofhond en. het ergst van al hü za?1
nicht Geesje tenger en b'.ond. met grote
I ernstige b'auwe cgen in een smal ge-1
zichtje. Hü zag het. hij zag het ge
woon
De volgende dag toen Jetje Beuk. die
al hun brieven tikte, informeerde hoe
zün nichtje er eigenlijk uitzag, toen was
het voor Jurgei) de eenvoudigste zaak
van de weeld daar een tameliik accu
rate be^-hrijvlng van te geven En Oom
was dood. heel gewoon, die had ln de
sor'oe een hartverlamming gehad, van
schrik toen de moffen kwamen vooreen
onderduiker die op de hooizolder zat. j
„Aoh" zei Jetje Beuk meewarig, „wat
afschuwelijk voor je tante. En moet die
nu alleen met ie nichtje die grote boer-
derii drijver.?"
Hebben ze dan geen zoons?" vroeg
Smulders
.Gehad" antwoordde Jurgen zonder
van ziin h-te'gids op te kiiken .Een
is er als kind verdronken bil het zwem
men" het was het eerste dat hem ln
zijn hoofd opkwam, .en de andere, de
jongste is bii een razzia opgepikt en
daar hebben se nooit meer iets van ge-
hoord".
AAR hij was niet zo goed. of Maan
dag ging hij gedwee met Jetje
Beuk mee cn hij liet haar uitkiezen
voor nichtje Geesje: 'n heel mooie, zuiver
zijden sjaal, van lichtblauw met een heel
fijn dessin van wijnrood en loodgrijs:
cn een marsepeinen hart met rode ro
zen cn een strik; cn een speculaasvrijer
en alleen maar voor de grap. een wor
teltje van marsepein en een stuk zeep
in de vorm van een plakje kaas.
..En voor je tante", zei Jetje Beuk.
„moet je tante ook met iets hebben? 't Is
anders zo sneu voor haar. 't is toch al
een nare dag voor haar, zonder man en
jongens
En voor tante koos Jetje Beuk een
fles Eau de Cologne, in een mooie ver
gulde doos. De verzen maak je toch 1
zelf wel?" informeerde Jetje Beuk een
beetje twijfelend Maar Jurgen verze
kerde haar. dat hij de verzen heus zelf
kon maken.
„Nou, als je zo goed kunt rijmen, dan
mag je mij helpen, want ik breng er
nooit iets van terechten als tegen
prestatie voor de hulp bij het bood
schappen doen kon Jurgen wel niets an
ders doen dan verzen maken voor Jetje
Beuk. bij een zakmes voor haar jongste
broertje, bij een naai-etuitje voor haar
zusjes, bij een boek over televisie voor
de oudste broer, bij een zelf gebreide
sjaal voor Paps cn bij een geborduurd
tafelkleed voor Moes.
NU WAS HET vijf uur en tot acht
uur was er niet veel tüd- Hij moest
nog eten en verzen maken. En
pakjes inpakken. En adressen schrijven.
Beladen met pakpapier en touw en lak
kwam hij thuis. Onder het eten werkte
hij door. Om halfacht pakte hij alles ln
Minimum loonregelign voor
musici en artisten?
In zun Memorie van Antwoord deelt
de minister van Sociale Zaken mede,
dat zün gedachten uitgaan naar een
minimum loonregeling voor musici en
artisten. Hierbij kan tevens de opstel-
1 ling van een modelcontract voor amuse
mentsmusici worden overwogen, waar
omtrent door partijen in het raam van
de Stichting van de Arbeid besprekingen
w orden gevoerd, welke nog niet zijn be
ëindigd.
Werktijden Winkelpersoneel
I De minister van Sociale Zaken ver-
klaart in zijn Memorie van Antwoord,
dat hij het niet mogelük acht ln het
werktijdenbesluit voor winkels een vrije
middag voor het winkelpersoneel be
schikbaar te stellen.
Met betrekking tot de werktijdverkor-
ting \oor winkelpersoneel kan de minis
ter mededelen, dat hij zal overwegen,
of het gewenst is te bevorderen, dat
het thans geldende weekmaximum voor
winkels van 53 uur wordt terug ge
bracht tot 48 uur.
Een wijziging van het werktijdenbe
sluit voor kantoren, met de strekking
de loongrens te verhogen, is Ln een ver
gevorderd stadium van voorbereiding.
Zorgwekkende toestand
Ziekenfondswezen
De toestand van het Ziekenfonds-
wezen is zorgwekkend en de totstand
koming van een Ziekenfondswet zeer
urgent, aldus de minister van Socials
Zaken in zijn Memorie van Antwoord.
Het ligt in het voornemen reeds vóór
195! zij het voorlopig die maat
regelen te nemen, welke een sluitend
beheer mogelük zullen maken. De
daartoe ontvangen voorstellen van de
Ziekenfondsraad zün om advies aan
de Sociaal-Economische Raad voorge
legd.
Het ontwerp van wet op de genees
middelenvoorziening is in behandeling
bij de Ministerraad. De minister hoopt,
dat de indiening bij de Tweede Kamer
binnenkort zal kunnen geschieden.
40-JARIG JUBILEUM H. H. J. T. d. POL
President-directeur A.X.P.
De president-directeur van het Alge
meen Nederlands Persbureau, de heer
H. H. J. v. d. Pol, herdenkt heden het
telt. dat hij 40 jaar geleden zün intrede
ln de wereld van de Nederlandse dag
bladpers deed.
Voor de organisatie van het A.N.P.
heeft hij zich grote verdiensten verwor
ven. Dat het A.N.P internationaal een
uitnemende roep heeft, dat het in de
w ei eld der persbureaux een vooraan
staande plaats inneemt, is wel voorna
me! ük te danken aan zün president
directeur.
De heer Van de Pol is bestuurslid ge
weest van journalistieke organisaties, lid
van de commissie door de Ned. Journa
listen Kring, ingesteld tot het bereiken
van verbetering in de opleiding van
journalisten en thans nog curator van
het Internationale Persmuseum, ln Den
Haag gevestigd.
's Avonds thuis, in de stille, saaie
pcnsionkamer. zat Jurgen met alle
cadeautjes voor zich uitgestald. Nu moest
hij verzen maken, verzen voor nichtje
Geesje Dat had Jetje Beuk gezegd. Jetje
Beuk had ook gezegd, dat hij zulke
mooie verzen maakte Haar grote bruine
ogen hadden gestraald van bewondering.
Jetje Beuk. die „het" vierde met Paps
cn Moes en een grote en een kleine
broer en een jonger zusjes. Jetje Beuk.
die hem veel plezier had gewenst. Jetje
Bonk. die had gezegd: ..ik ben toch zó
benieuwd wat nichtje Geesje voor jou
heeft" Jetje Beuk, die donkere krullen
had cn een rode, lachende mond. Jetje
Beuk. die helemaal niet tenger was of
schuchter en die niet op !.De Witte
Hoeve" woonde, maar heel gewoon in
de Rivierenbuurt op een bovenhuis waar
ze ruimte te kort kwamen Jetje Beuk
had gezegd, dat hij verzen moest maken,
dus Jurgen maakte de verzen. Jetje
Beuk had gezegd, dat ze de verzen wil
de zien. maar dat had Jurgen geweigerd,
resoluut geweigerd. Nee. het is helemaal
verkeerd om tc zeggen, dat Jurgen de
verzen maakte, de verzen maakten zich
zelf Die kwamen zomaar cn Jurgen
deed niets anders dan ze opschrijven En
san dat ogenblik af gebeurden er niets
dan vreemde dingen, 's Avonds laat. in
bed, in het donker, had Jurgen een laijg
gesprek met Sinterklaas. „Dat moet nu
maar eens uit zijn", zei Sinterklaas heel
streng. „Al dat gelieg! Al die verhalen!
Ben jij nou helemaal be hier en bc.daar?"
Ja Sinterklaas. Natuurlijk. Sinter
klaas Heus Sinterklaas, heus. ik zal het
doen Nee. ik zal het nooit meer doen.
Ja Sinterklaas Nee. Sinterklaas
Nee. het was beslist gèèn prettig ge
sprek geweest, dat onderhoud met Sin- I
terklaas Hoewel „ik zal je wel helpen",
had Sinterklaas beloofd, maar dan moet
het uit zijn met dat gelieg".
een grote reistas en pikte een taxi op
en reed naar de stille straat. De meneer
en mevrouw hielpen hem in het Sinter-
klaaspak, en met de pruik en de baard.
Zij zetten zün mijter op en gaven hem
de staf in de hand. Toen belden ze een
taxi voor hem op en ze zetten de zware
tas keurig naast hem neer. Precies om
8 uur belde hü aan nummer 23 in do
Volkerakstraat.
„Wie daar?" riep een jongensstem van
boven.
„Sinterklaas!"
Boven werd hst opeens stil.
.Kom eens eten helpen. Jongeman.
Piet had het zó druk, die moest er al
leen op uit. straks doen we het weer
samen verder".
Een jongen van een jaar of veertien,
met net zulke ondeugende bruine ogen
als Jetje Beuk. kwam grlnnekend de
trap af. pakte de reistas op en zeulde
die achter Sinterklaas naar boven.
„Wie is daar toch?" Het was de stem
van Jetje Beuk zelf.
Ze schrok toch even toen ze Sinter
klaas daar in levende HJve voor zich
zag staan. „Oh".zei ze onthutst. „Oh!
U! Bent Ubent U niet verkeerd?
We verwachten U niet, ziet U....
we...."'
Voordat Jetje begreep wat er ge-
beurde, had Sinterklaas tiaar in zijn
armen.
Voordat Jetje Beuk begreep wat cr
gebeurde, had Sinterklaas haar in zijn
armen en wat hü zei, was helemaal
niet wat Sinterklazen plegen te zeg
gen:
..Ik heb geen tante en geen nichtje
Geesjeof liever, ik weet helemaal
niet of ze nog bestaanen ik ben
er helemaal niet geweest van de
zomeren ik wil helemaal geen
boer worden en ik wil helemaal niet
met nichtje Geesje trouwen.... Oh,
Jetje, Jetje!"
Toen Jetje weer spreken kon en toen
Sint hopeloze pogingen deed om zijn
baard en snor weer recht te schui
ven. toen stonden ze nog altyd in die
halfdonkere gang en Jetje Beuk zei.
met een veel ondeugender uitdruk
king in haar bruine ogen dan Jurgen
er ooit in had gezien: „Dacht je soms.
dat ik. dat niet direct heb door ge
had?!"
