Friezen willen meren tot Europees
zeilparadijs maken!
Iedere halve zomermaand wat anders
Ln Admiraalspettenmaar
liefhebbers van water en sport
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
RESA - HILVERSUM
DE OTÏLLE
ENS
Panda ©m d© geheimzinnige Kluizenaar
Engeland bezorgd over situatie
in India
Kite Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Zaterdag 12 Mei 1951
Derde Blad No. 27300
Zeilen op een lentedag is vreugd!
(Speciale berichtgeving).
pe Frieten weten, wat ze zelf, wat hun land en ook wat hun meren waard
hen ze steken die wetenschap niet onder stoelen of banken. Dat heb ik
L^t, toen ik een van de eerste waarlijk goede Meidagen te gast was
E de Friese V.V.V. en de botenverhuurders, dus bij degenen, die eindelijk
Welt hebben, dat de schoonheid van dat waterland ook door niet-Friezen
Ln dient te worden.
[Deze Meidag heb ik te horen gekregen, dat Sneek al de grootste jacht-
Ln van het continent heeft, plaats biedend aan 1000 boten en dat Fries-
<J verdient en ook van plan is te worden het zeilgebied van Europa,
f Dit werd zeker niet in bloemrijke taal gezegd, maar inplaats van vele
lorden onderging ik de praktijk en dat wil in dit geval zeggen: een dag
ifen van Grouw naar Eernewoude en terug, via een woelig Pikmeer, een
Jijt bezeilbare Wijde Ee en een heerlijk Prinsenhof, tot welke roman
ce waterwildernis de Oostervlagen niet doordrongen.
I En het was alsof deze Friezen, die de pracht van hun meren wilden pro
beren, een hecht contract gesloten hadden met de weergoden, want de
[inviteerde journalisten beleefden deze dag vrijwel alles wat een zeiler
jven kan: een stevig stormpje, een brave effectieve bries, uren van blad-
Ke en spiegelglad water en tot slot, om Grouw tijdig weer te bereiken,
Lenige vlagen uit het Oosten, welke mijn slechts matig geroutineerd zeilers-
isoms een tikje opgewonden deden kloppen, daar het water nog te kil
ij en mijn costuum van enige waarde.
WAAROM DIE ONGEBRUIKTE
BOTEN!
my Toomaamste moraal, welke de
■r.exen de Nederlandse pers uit deze
p: hebben willen laten putten, was
DE NEK OMDRAAIEN.
„Met de vogel op het nest
is Friesland op zijn best!"
kant nog immer heeft de Neder
ige vacantieganger, ook hij. die geen
fe'.e goede reden daartoe heeft, de
jpiz om er in Augustus op uit te
ten. En tóch is dat bar onverstan-
Het landschap is in de lente en
jnoege zomer juist het schoonst, of
Icu om de bebloemde Zwitserse Al-
kïeüen of om de Friese meren gaat.
ik geef toe. dat het water nog
I fris ls om te wemmen, maar te
ller dit nadeel staat de nog onbe-
£ce rust der meren, welke je in
s tijd nog vrijwel voor je alleen hebt
k ce wolken, met de weidevogels en
boeiend bekoorlijk gezang, met die
fee sluimerende boerderijtjes achter
J'.eergroene riet verscholen, en met
|:<nzame melkvaarder, die een lome
ti heeft om de plezierzeiler een goe-
|mrt te wensen.
h nog ligt de helft van de huurbo-
- BM-ers, 16-vierkante-meters, ka-
Jjachten ongebruikt. Want het
Keizocn is bij ons (en in het bui-'
ihnd) nog steeds niet in de mode.
ir straks in Augustus worden zo
Ie zeilers teleurgesteld, omdat ze stui-
I op uitverkochte botenhuizen.
Die Friws botenverhuurders, die allen
bijeen over zo'n kleine 300 scheepjes
beschikken, hebben bij monde van oud-
Zwollenaar C J. Boertjens. sinds enkele
jaren exploitant van hotel Schepen in
Langweer, boze woorden doen horen.
En opnieuw was minister Lieftinck het
zwarte schaap.
„Boten zijn duur" zei de spreker. „Als
je een vergrote BM-er wilt hebben, ben
je gauw een f. 2000— kwijt, maar wij
hebben nu eenmaal goed spul nodig
Anders blijven de buitenlanders weg (.en
de heei Boertjens vertrouwde ons toe,
dat 25 van zijn inkomsten uit pon
den sterling bestaan).
De Minister van Economische Za
ken hamert op het chapiter „toeris
me bevorderen" cn hij poogt de Ne
derlanders tc doordringen van het
(Insez. Med.-adv.)
D r.ult 's morgens „kiplekker"
Uit bed springeD.
Elke dag: moet uw lever een liter gal ln
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVERPIL
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht
middel, onovertroffen om de gal te doen
stromen. Eist Carter's Leverpilletjes.
belang dat ze hebben bij overvloedig
buitenlands bezoek. Maar aan de an
dere kant is er dat Ministerie van
Financiën, dat ons probeert de nek
om te draaien"
Ja, zó werd het ginds gezegd en ik
kan me de kwaadheid van dc boten
verhuurders in Friesland, maar even
goed in Loosdrecht en Warmond, wel
wat indenken. Want op elke nieuwe
boot. die ze zelf maken of kopen,
komt eventjes 30% weeldbelasting.
Dit wil zeggen, dat zo'n vergTote
B.M.'er niet 2000. maar nog eens
ruim 600 gulden méér kost!
Wanneer daar geen verandering in
komt, zeggen de botenverhuurders,
dan stoppen we met het toerisme cn
worden wc, gelijk vroeger, koemel
kers.
Inderdaad, toerisme is geen weelde
en wanneer dc Friezen willen trach
ten hun watergebied in dat opzicht
te exploiteren, verdienen zy de steun
en géén geldelijke klap in het ge
zicht!
EIGEN KARAKTER.
In Sneek. Grouw, Langweer en Eer
newoude. de vier centra van water
sport. zijn nu zo'n kleine duizend hotel
bedden te vinden en langs de oevers
van de 40 Friese meren en poelen ver
rezen reeds vele zomerhuisjes.
Deze toerlstisohe opbloei, welke vol
gens de optimisten neg slechts een be
gin is, dateert eigenlijk nog maar van
weinige jaren voor de laatste oorlog,
toen de Friezen tot de conclusie kwa
men, dat deze waterschoónheid te ex
ploiteren was.
In die jaren ook bracht een bakkers
zoon uit Eernewoude (bij de bevrijding
gevallen» de Prinsenhof tot bekendheid
door daar een groot hotel neer te zet
ten en sindsdien werd dat gebied een
paradijs voor zeilers, die de vaak woe
lige wijde meren eens even wilden om
ruilen voor de wat beslotener rust van
deze wilde en tooh zo lieflijke doolhof
van de striepen, plassen en geulen.
Mijn gastheren hebben me plechtig
verzekerd, dat de Fiiese meren hun
eigen karakter zullen bewaren. Ze zei
den het met enige overdrijving, aldus
„daar in Loosdrecht en die kant op
lopen ze rond met van die Zuid-Ameri
kaanse Admiraalspetten en met een
een juffer plus zonnebril aan hun arm
bungelend. Maar als het op zeilen aan
komt. ho maar! Wij moeten die admi
raals niet. wij willen échte zeileVs. die
houden van eenvoud en van het water
en die ook werkelijk weten, wat ze met
helmstok en schoot moeten doen!"
SCHERP SPUL EN BUISWATER!
Deze Meidag zonder weerga heb ik
ondervonden, dat je op de Friese meren
inderdaad moet kunnen zeilen. We ver
trokken uit Grouw met een vloot van
zes beste scheepjes altegader .scherp
spul": Valken, 16 vierkante meters en
gewone BM-ers.
En weinige minuten na onze entrée
op het Pikmeer scheerden de zeilen al
schuin als meeuwen over het water,
kwam de kiel een luchtje scheppen,
stroomde het water langs de boorden
en drenkten bulsgolven onze kledij.
Schipper Gerrit Wester, achter aan de
DE BETUWE BLOEIT NOG!
Appelbomen in volle tooi
Met de Pinksteren is er in de Betuwe
en het land van Maas en Waal veel
schoons te genieten. De appelbomen,
waarvan er in de Betuwe in de laatste
jaren vele zyn aangeplant .staan thans
in volle bloei.
(Ingez. Mod.-adv.)
EXAMENOPLEIDING
MiddelbAkten Ned. Eng. M.O.
Bekende Schriftelijke Cursus
HERINNERINGSMEDAILLE LUCHT
BESCHERMING S VRIJWILLIGERS
De Nederlandse Vereniging voor
Luchtbescherming heeft met toestem
ming van de Minister van Binnenland
se Zaken een herinnenngsmedaille la
ten vervaardigen, bestemd voor hen die
zich tijdens de oorlogsjaren op eniger
lei wijze voor de Luchtbeschermings
dienst verdienstelijk hebben gemaakt,
De medaille, die aan een tweekleurig
lint zal worden gedragen, toont aan de
ene zijde een figuur, die beschermend
de armen uitstrekt bij de nadering van
vliegtuigen. Aan de andere zijde ko
men de woorden „Luchtbescherming
19401945" en de Nederlandse Leeuw
voor.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand.
Wie niet rijk is,
moet slim wezen.
Parijs. 9 Mei 1951.
Iedere halve zomermaand wat anders,
en toch schaffen we ons maar éénmaal
donkerblauw of pastelkleurig linnen aan
voor één jurk. Daarbij komt dan een
aantal pic-pac knopen en eventueel nog
een halve meter witte katoenen piqué.
Het jurkje dat we uit dat materiaal
maken, is het manusje van alles voor
deze zomer. Het bestaat uit vier delen:
le een getailleerd lijfje met boothals en
heel korte kimonomouwtjes plus een
kort klokkend rokje: 2e het verlengstuk
van de rok dat onder het bovenste deel
van de rok wordt geknoopt: 3e een
schouderstukje. dat onder het lijfje van
de japon wordt geknoopt de man
chetten welke bij dit schouderstukje
horen, kunnen afzonderlijk worden ge
maakt en met drukknopen worden be
vestigd. of ze worden aan het schou
derstukje genaaid: 4e een schuin geno
men kraag, die eveneens met knopen ln
de ovale halsopening van het lijfje wordt
bevestigd.
In Juni decollecteren we onze japon
een weinig: a) de linnen kraag neemt
de plaats van het schouderstukje in en
transformeert het voorjaarsjaponnetje Jn
een net zomerjurkje, b) de creatie doet
als dans- of feestjurkje dienst en pof
mouwen en een taillesjerp van organdi
of zijde toveren het daartoe om.
helmstok, stuurde zo scherp mogelijk bij
de wind en zag met een nauw verholen
grijns de journalistieke fokkenisten"
zwoegen en (wat erger was) ondervin
den. dat die vergrote BM-ers er prach
tig doorheen gaan. maar somtijds een
machtige dosis buiswater over krijgen!
Daar, in de Prinsenhof zag ik de aal
reigers, kemphaantjes en het laatste
koppel smienten, dat eigenlijk al lang in
andere Zuidelijker oorden aan de broe-
derij had moeten zijn en intussen ver
telde Wester me bü brokken en beetjes
over de oude verhalen, welke onverbre
kelijk bij deze meren horen. Over de
lange Sleattemerman, die daar vlak bij
Hotel Prinsenhof eensklaps uit de plas
sen placht te verrijzen. En wie hem ont
moette stierf onherroepelijk.
Wester vertelde niet. dat die kwaad
aardige verschijning zijn oorsprong vond
in een sage over een familietwist in een
oud Vries koningsgeslacht, maar wel kon
de Eernewouder schipper mij verzekeren,
dat daar in de Prinsenhof hü wees
me de plaats een visser had gewoond,
wiens dochter de mensen naar de over
kant roeide. Op een avond, toen haar
va dei' uit was, hoorde zij iemand roe
pen, die overgezet wilde worden. Toen
zij er heen ging. rees de lange Sleatte
merman (hij woonde in de lange sloot)
voor haar op en zowaar het meisje stierf
■twee dagen later. Een merkwaardige uit
zondering trouwens, vertelde Wester,
want overigens had de lange Sleatte
merman de reputatie alleen voorbijva
rende woeste dronkaards lastig te val
len.
Ik luisterde naar dit en andere ver
halen en dan weer naar de vogels en
ondervond het als een genot te drij
ven op het rimpelloos vlak van dat
waterparadijs, tot laat >n de middag
de harde rukwinden van 'soehtends
terug kwamen om dc kleine vloot over
een Pikmeer met schuimvlokken terug
te jagen naar Grouw.
Mijn Friese gastheren hadden ge
lijk: „Zeilen op zo'n lentedag is een
vreugd!"
\WILLETON
/-M
RBARA CARTLAND
Vertaald uit het Engels
w
"Je begon langzaam haar kleren
trekken. Wat voelde zij zich
i moe en vervelend. De opkomende
M'aeid maakte trouwens haar
ing cok al niet prettiger.
,.i er soms aspirientjes?"
feri'old, die voor de spiegel stond,
■spirientjes? Verleden week, toen
■wldpijn had, heb ik er een paar
smtn. Het waren, geloof ik, de
Kijk maar eens in de la van
Lerenkast."
Lesje lag er nog, maar het was
paiom zei je niet, dat zij op
JSC?"
trheb er niet aan gedacht", ant-
Marigold nonchalant, „Je
trouwens niet veel aan die dln-
zuchtte.
je hoofdpijn?", ging Marigold
Ij's, ik geloof, dat ik een verkoud-
te pakken heb."
k? wat vervelend. Als je mij maar
^aansteekt!
^schien verbeeld ik het mij
J* stelde Anne Marigold gerust,
Plfrng op de rand va<n haar bed
3 en voelde zich doodmee.
9 dat moment kwam Sally binnen,
^chten jullie niet, dat ik ver-
fvi zou zijn? ik ben zo laat!
Duncan liet mij met zijn wa-
W [aar huis brengen, maar eerst
de chauffeur nog een brief be-
D by het Lagerhuis. Dat duurde
P®-Maar ik ben ten minste droog
^komen!"
t naar Anne.
bsn jij nat Zijn dit je
ze op en keek naar de
moet werkelijk doornat met de-
l.-^en geworden zijn. Waarom heb
£en lekker warm bad geno-
fc'J3, seen warm water."
Anne aan. Zij legde haar
r* eerst op Anne's wangen en teen
T i, ,voorhcofd.
Oy' nebt koorts."
j„Beloof, <iat ik lelijk kou- heb
S,®r heter aan doen niet zo
i blijven, zitten. Kruip toch in
r4 kleren"8 even helPen met al die
pi~7i!'ev ^kleden als een klein
[j> rcoP ln bed en huiverde,
lift- een warme kruik voor je
b r.' T Sally behulpzaam, en zij
beileden.
fc keelc met e«n bezorgd ge-
|^{jaar Anne.
dat Jij je zo verve-
ïéSrt113 wist het niet. Ik had Je
metj moeten, vragen nog melk
te halen. Vertel het Sally maar niet.
Zij zou maar boos worden."
„Natuurlijk niet! Ik voel mij best.
Ik ben alleen maar wat moe."
„Vermoeid? Zijn wij soms ook wat
anders?"
„Waarom blijf je niet eens een avond
thuis? Ik zou werkelijk niet iedere
avond kunnen dansen, laat thuiskomen
en de volgende morgen weer vroeg
gaan werken"
„Dat is in ieder geval beter dan
thuis te blijven zitten nietsdoen", ant
woordde Marigold.
„Werkelijk?"
,.Ik vind van wel."
Anne was te vermoeid om te gaan
argumenteren. Haar tanden begonnen
te klapperen en zij voelde koude ril
lingen door zich heen gaan.
Sallv kwam boven met de kruik.
„Ik heb ook wat warme melk voor je
meegebracht."
„Dank je wel."
..Je krijgt straks een gebakken ton
getje van me", ging Sally voort.
,.ïk geloof niet, dat ik een hap door
mijn keel zou kunnen krijgen!"
„Sssst", zei Marigold, „Gaat de bel
niet? Ja. Luitjes, ik ga nu maar.
Anne. ik hoop, dat je morgen weer
bet-er bent."
Marigold verdween.
Sally luisterde aan de deur.
„Ja, iemand komt. haar halen. Ik
vraag mij af. wie het is. Vertelde zij
het jeu, Anne?"
Anne schudde haar hoofd.
„Ik geloof, dat het die mijnheer
Barlow is", zuchtte Sally, „Marigold
vertelt ons de laatste tijd niets meer."
Zij liep naar de gang.
Toen zij even later terugkwam en
wat tot Anne wilde zeggen, zag zij
dat haar cgen gesleten waren.
„Als zij werkelijk slaapt", dacht zij,
„is dat maar het beste."
Zij begon de kamer op te ruimen
Marigold had een geweldige rommel
achteT gelaten.
„Sally". zei Anne plotseling, „Ik
voel mij bepaald niet goed."
„Wat vervelend toch!"
„Ik kan nauwelijks ademen. Heb je
misschien nog een kussen?"
..Maar natuurlijk!"
Sally gaf het k-ussen van haar bed.
Zij vrceg zich angstig af, of Anne
werkelijk ziek was.
HOOFDSTUK XII
Marigold sleepte zich de trappen op.
Zij was moe. maar meer geestelijk dan
lichamelijk. Het was een drukke en
verwarde avond geweest. Zij was met
Ben in de stad gaan eten omdat hij
het haar gevraagd had en omdat zij
met wie dan ook uit eten zou zijn ge
gaan, daar zij niet alleen met haar ge
dachten thuis wilde zitten.
Zij prees zich zelf gelukkig, dat zij
zo veel uitnodigingen kreeg. Ze werd
werkelijk „iemand" in het vreemde we
reldje van uitgaande mensen. Mari
gold had er bijna een cynisch genoegen
in eraan te denken, dat zij meer en
meer werd opgenomen in die kringen.
En verder was daar altijd Ben, die
I haar steeds voor een feestje hier, of
een etentje daar, vroeg. Zij probeerde
wel vaak hem te ontlopen, maar dat
i ging haar niet al te goed af. Hij was
vrij vasthoudend.
Al vrceg had hij haar opgebeld cm
haar te herinneren aan de afspraak
om met hem te gaan eten.
„Wat zal ik dragen?" had zy ge
vraagd.
„Doet er niet toe", had hij geant
woord.
„Dce nu niet zo dom", repliceerde
zij. „Gaan wij ergens dansen, naar een
theater, wat gaan wij doen?"
„Wij gaan ergens heen, waar je
iemand zult ontmoeten, die vcor mij
erg belangrijk is." Zijn stem klonk, ads
had hij een geheimpje voor haar.
Zij had de laatste weken zeer veel
over Ben gehoord.
Hij was absoluut schatrijk en orchi
deeën en lippenstiften, bezet met
diamantjes, betekenden vcor hem na
genoeg niets. Tot haar grote verwon
dering was zij er ook achter gekomen,
1 dat hij een belangrijk deel van zijn
kapitaal bijzonder gced belegd had. Ben
had het haar zelf niet \erteld. Hij
wilde zich liever voordoen als een
zorgeloos iemand, die niet al te nauw
cp zijn geld let. Dat was waarschijn
lijk een reactie op zijn ouders en
grootouders, die steeds hard hadden
moeten werken. Marigold ging vol
gens afspraak naar Bens flat,
(Wordt vervolgd)
5). Jolliepop sputterde van allerlei
over wie er wél en wie er niet op land
goederen mogen wonen, maar Panda's
besluit stond vast. „Geen gezeur!" riep
hij. „Ik heb een crocus gekweekt, en nu
weet ik dat ik landheer had moeten
worden' Ik begin meteen. Ik ga een
landgoed kopen onmiddellijk!" En zo
sprekend ijlde hij naar dc deur, waarbij
hij zyn strohoed en zijn tuinmansschort
achteloos achter zich neerwierp. „Ja,
inderdaad! Volgaarne! Natuurlijk!"riep
Jolliepop gedienstig. „Maar achten v.ij
het niet beter wanneer ik ons daarbij
vergezel? Ik mag ons er wel op wijzen.
dat de aanschaffing van een landgoed
een zaak is, die ernstige aandacht en
grote deskundigheid vergt! Ik zal gaar
ne met ons meegaan„Geen kwestie
van!" riep Panda, die intussen de deur
al uit was. „Jij moet thuis blijven om
op de crocus te passen! Geef hem om
het uur een beetje water met kunst
mest. of doe iets anders dat goed voor
hem is. Ik weet precies wat ik hebben
wil, en ik zal het zelf wel uitzoeken!"
En nu wandelde Panda dus met snelle
pas naar een makelaars-kantoor, dat
daar ergens in de buurt was. „Die Jol
liepop altijd met zijn gekke ideeën!"
dacht hij. „Alsof ik zelf nog niet eens
een landgoed zou kunnen kopen! Ha!
Ik ga gewoon de winkel in en zoek er
een uit!"
Nu dat zou hem bij dat makelaars
kant-oor wel niet moeilijk vallen, want
daar hing een bord voor de ruiten met
het opschrift: „BEREND BAKSTEEN
Co.. specialiteit in landgoederen, ren
tenierswoningen en heerlijkheden Te
vens ruime sortering vrije woningen,
over vijftien jaar te betrekken".
Daar was zeker wel iets voor Panda b!j.
In Mei wordt de jurk samengesteld uit
de eerste drie delen: a) de jurk is ge
heel van één kleur, b) het schouder
stukje wordt door een wit piqué vestje
vervangen. Een extra mogelijkheid voor
deze maand: de jurk (zonder het schou
derstukje) wordt als overgooier met een
blouse gedragen.
In Juli rekenen we op hoogzomerse
dagen: a) het sportieve zonnejurkje
heeft een ongegarneerde halsopening,
(eventueel kan een lint waarop stofkno-
pen zijn aangebracht achter de knoops
gaten worden bevestigd). Als het zomer
is, hebben we echter ook behoefte aan
een gelegenheidsjapon en het sportieve
Juni-jurkje van alle dag helpt ons udt
de nood: b> de onderste helft van de rok
wordt afgeknoopt en het korte restant
met de kraag en een corsage gegar
neerd wordt als tuniek over een rech
te rok van afstekende kleur gedragen.
In Augustus genieten we van vacantie,
op de tennisbaan, al zeilend of aan het
strand: a) Op de t-ennisbaan doet nog
slechts het eerste deel van de jurk
dienst. Is het koud op het water of aan
het strand dan completeert de modieuze
sportieveling het tennistenue met een
truitje van katoenen of zijden garen en
een linnen of katoenen pantalon, (b).
J.V.
Honderd millioen mensen
door hongersnood bedreigd
(Van onze Londense correspondent)
In Londen heerst ernstige bezorgd
heid over de zeer precaire voedselsi
tuatie in India, waar, zoals men
weet, het graangebrek steeds nijpen
der wordt. Niet minder dan honderd
millioen mensen leven op de grens
van verhongering. Reeds voordat dit
het geval was, was er onvoldoende
voedsel voor matige arbeid in tropi
sche condities. Het ergste is. dat dc
situatie steeds kritieker wordt door
de voortdurende bevolkingsaanwas.
De bevolking van India en Pakistan
is in een eeuw verdrievoudigd. De af
gelopen tien jaar zijn er 42 millioen
mensen bü gekomen. Op het ogenblik
worden er elk uur 500 kinderen^ gebo
ren. Verbetering van de algemene ge
zondheidstoestand en vroege huwelij
ken werken de uitbreiding van de be
volking in de hand.
Wij waren in de gelegenheid de me
ning te vernemen van enige vooraan
staande landbouwkundigen, die zich
met het probleem in India bezig hou
den. Zü achten het dringend noodza-
kelyk, dat de landbouwgebieden sterk
worden uitgebreid met gelijktydige op
voering van de productie van de be
staande cultuurgrond. Het voorbeeld
van de magnifieke cultivatie van de
Pendsjaab, thans behorende tot West-
Pakistan, zal dienen te worden gevolgd
Zestig jaar geleden was dit- gebied nog
een kale woestün. Thans is deze door
het toedoen van Britse deskundigen
herschapen in een onafzienbaar vrucht
baar land. Maar de ontginbare woeste
grond in India is beperkt. Met tracto
ren en irrigatie kan er natuurlijk wel
iets worden bereikt, doch dit is niet te
vergelyken met de Pendsjaab, waar de
geografische condities uiterst gunstig
waren, vooral 'door de aanwezigheid
van rivieren uit het Himalaya-gebied.
Bovendien konden er gemakkeiyk ka
nalen worden aangelegd, terwijl als ge
volg van de lage regenval de bodem
niet werd beroofd van minerale zouten,
zoals in de rest van het sub-conttnent.
In het Indische deel van de Pendsjaab
zyn reeds grote ontginningswerken ter
hand genomen. Verder worden groot
scheepse projecten voor hydro-electri-
sche krachtstations uitgevoerd, welke
moeten helpen overstromingen, zoals
in het Gangesgebied, tegen te gaan en
aan de andere kant uitdroging van de
bodem te voorkomen, welke een enor
me bedreiging vormt. Veel nieuw land
zal er echter niet mee gewonnen wor
den, wel zal de thans zo wisselvallige
oog9t worden gestabiliseerd. Het is
evenwel gemakkelijker nieuwe gronden
tot ontginning te brengen dan bestaan
de te verbeteren.
De moderne techniek verstoorde
vaak het natuurlijke aanpassingsver
mogen van eeuwenoude irrigatie
systemen. Gebrek aan geld is een
remmende factor. In het beste geval
zal in 1953 de landbouwproductie
met tien procent zyn toegenomen te
gen een bevolkingsaanwas sinds 1941
van 15%.
De belangrijkste opgave is daarom
de landbouw weer te intensiveren, het
geen alleen kan door de Indische boer
te veranderen in een moderne land
bouwer, zover als zyn schamele pro
ductiebronnen en beperkt kapitaal dat
toelaten. Daarbij zal vaak eerst zyn
behoudzucht moeten worden overwon
nen. Ook zal het aantal mensen op het
land moeten worden .verminderd. De
grond zal vooral door bemesting pro
ductiever moeten worden gemaakt.. De
rijstopbrengst per H.A. is büvoorbeeld
minder dan die in Japan en de tarwe-
opbrengst minder dan de helft van
die van Engeland. Kunstmest kan de
productie van 20 tot 40 pet. opvoeren.
Veel machlneriën uit de dollarlanden
zijn nodig Het moeiiyke is, dat, als ge
volg van de politieke omstandigheden,
India in deze overgangsperiode meer
wil doen voor de steden dan voor het
platteland.
Ook zal er - volgens onze zegslieden -
meer nodig zijn dan het Colomboplan
kan verschaffen, hetwelk slechts In
vier vijfde voorziet van hetgeen er als
minimum nodig is voor de onmiddel-
ïyke behoeften.
De noodzaak van een verantwoorde
bevolkingspolitiek voor India wordt in
Londen ook onderstreept.
Groot gevaar dreigt er ook voor de
streken, welke in Juni door de moes
son van de buitenwereld zullen worden
afgesneden. De dorpen, waar de hon
gersnood dreigt, kennen geen' rantsoe
nering, zoals de steden. De landarbei
ders worden in ryst of graan betaald
en het surplus gaat naar de stad.
Met spanning ziet men uit naar
Amerikaanse hulp. Er staat veel op
het spel, niet alleen voor India zelf,
maar niet minder voor het Westen,
dat zich niet de luxe kan permitteren
de sympathie van de Indische bevol
king te verspelen, nu er andere ka
pers op de kust
