Bij het afscheid van 1950:
Landbouwprotocol toch 1 Januari
in werking
Bestaanszekerheid voor producenten
door minimum-prijzen
RESA-HILVERSUM
r~
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
89ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD Zaterdag 30 December 1950
eede Blad No. 2719Ö
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand.
TRAGISCH HEENGAAN VAN
MODEKONING MOLYNEUX.
Kijken we aan de vooravond van het
Nieuwe Jaar terug op wat er in de af
gelopen twaalf maanden in het mode
rijk gebeurde, dan is het niet de mode
zelf niet de oblique, niet de opmer
kelijke chignon van Dior. niet hét wel
verdiende succes dat Balenciaga oogstte
die het allereerst van een gedenk
waardige verandering spreekt, doch het
beeld van de modevorst. die zich in
alle stilte en berustend in zijn lot te
rugtrok dat onze aandacht vraagt.
Kort voordat het jaar 1950 afscheid
nemen zou. moest Molyneux het rijk
der mode. waarin hij een dertigtal ia-
ren heerser was geweest, vaarwel zeg
gen Met een laatste avondjapon, met
een laatste deux-pièces. die zijn roem
over de drempel van het nieuwe iaar
zullen dragen, zette hij een streep on
der zijn levenswerk. Zijn huis in Lon
den werd gesloten, van zijn Maison in
Parijs gingen de deuren voor altijd
dicht. Kapitein Molyneux heeft zijn
laatste acte gespeeld: het gordijn is
gevallen. En over de vermoeide ogen
van de kunstenaar daalt langzaam
maar zeker het gordijn der duisternis,
de sluier der blindheid die een einde
aan zijn voorspoedige carrière maakte.
Zijn carrière.
Edward Molyneux. telg uit een Iers
geslacht, droomde reeds als kind van
een toekomst ais schilder, schilder in
Engeland, zoals zijn grootvader hem in
het Victoriaanse tijdperk voorging. Het
lot echter bestemde anders: het be
gaafde kind. de heldhaftige soldaat zou
modekoning worden in Parijs: hij zou
een plaats innemen in de avant-garde
waaraan Frankrijk zijn moderoem
dankt. Hij zou niet langer Edward zijn.
maar Edouard. Dochkunstenaar
zou hij blijven en als zakenman zou hii
zich ontplooien.
Op vijftienjarige leeftijd viel hem de
eerste prils ten deel van een prijsvraag,
uitgeschreven door de Dailv Mail. voor
de beste modetekening. Na dit eerste
succes zou hii echter nog zeven iaar
moeten wachten voordat hij Zich defi
nitief een loopbaan kon kiezen.
Zeventien was hii toen de eerste we
reldoorlog uitbrak. Als zovele anderen
trok ook de jonge Molyneux vrijwillig
ten strijde. Drie maal werd hij gewond
en toen hii eindelijk voorgoed van het
striidveld terugkeerde, had hii een oog
verloren en een graad verworven: 22
jaar was hij en kapitein een titel die
niet meer van zijn naam zou worden
gescheiden. Op het slagveld had hij
zich door zijn moed onderscheiden en
zonder hem te kennen bood Lord
Northcliff. de Engelse krantenmagnaat,
hem zijn steun en zijn geld aan.
De jonge kapitein, voor altiid Inva
lide. zag van de vurig begeerde schil
dersloopbaan af en begon zijn toekomst
als mode-ontwerper. Aan de overkant
van het Kanaal beschouwden de Fran
se couturiers de jonge Engelsman, die
slechts met tweeds, met Schotse ruiten
en waterdichte stoffen wist te toveren,
als een ..enfant, terrible" en zijn jeug
dig optimistisch ideaal, de Franse Cou
ture te vernieuwen, vonden zij op zijn
minst, uitdagend.
Doch Molyneux het zich niet intimi
deren en waagde de kans ook in de
gelederen der modevorsten een waar
dige plaats te bezetten. Vier jaar na het
beëindigen zijner dienstjaren hij
was dus 26 trok hij naar Parijs en
in het hart van het modecentrum. Rue
Royale no. 5. opende hii het modehuis,
dat. wereldberoemd zou worden. Snel
werden zijn creaties befaamd en in
Een van Molyneux's laatste schep
pingen: een japon van zwarte crêpe-
stof met een tuniek van faille.
korte tijd had hii in de beste kringen
een clientèle gevonden. Al gauw ook
lanceerde hii zijn eerste "parfum „No.
5 van Molyneux". dat zonder slag of
stoot de wereld veroverde. Voor de zo
veelste maal bleek dat het geluksaan-
brengende nummer van de ietwat bij
gelovige Molyneux vijf was.
Aldra de couturier van Parijs en
Londen, heeft Molyneux vooraanstaan
de vrouwen uit alle delen van Europa
gekleed, zoals de ex-koninginnen van
Italië en Joegoslavië, de hertogin van
Kent. de hertogin van Windsor en vele
anderen. Hij heeft grote invloed op de
mode van zijn tiid gehad en vele zijner
scheppingen vonden hun weg naar de
confectie: de grootste triomph die een
couturier kan behalen. Molyneux's cre
aties werden popul i/ en bereikten vele
jaren lang de grote massa. Reeds een
dertig iaar geleden lanceerde hii de
plissérok. die sindsdien favoriet bleef
en nog vandaag opgeld doet.
LICHT EN DUISTERNIS.
Molyneux. de modevorst die schilder
wilde worden, is trouw gebleyen aan
zijn nooit vervulde kinderwens. Hij
heeft met stoffen silhouetten geschil
derd. met draperieën een lijn en. al
leen in zijn grote appartement aan de
Qüai d'Orsay. heeft hij meer dan eens
inspiratie geput uit zijn algemeen be
kende schilderijenverzameling, uit zijn
Sisley's. ziin Renoirs, zijn Manets en
Monets
Toen de wereld er. na de vrede van
'25. somber en droevig uitzag, was Mo
lyneux's streven licht te brengen in
zijn domein. Zon te brengen in de
mode was ziin ambitie en hii lanceerde
fleurige, vrolijke kleren geïnspireerd
op de vreugde en de kleurenlevendie-
heid van het Californische landschap.
od de onvermengde verven en de brede
penseelstreken van ziin impressionnis-
tische schilderijen. Hij importeerde
zelfs een uitgezochte serie typisch
Amerikaanse strandmodellen, in een
poging ze op het Europese continent
ingang te doen vinden. Het was zijn
laatste poging, zijn laatste succes
Vele vrouwen zullen een andere cou
turier zoeken, bijna vierhonderd em-
j ployé's staan op straat. Niet langer
zal Molyneux de eersten kleden, niet
langer kan hij de laatsten een boter
ham verzekeren. Na een bezig leven
tot nietsdoen gedwongen, zal hii zélfs
in ziin schilderijen, die steeds de ver
goeding voor een gemiste roeping en
vaak zijn raadgevers waren, geen troost
en vreugde meer vinden, want over de
man. die zon en licht in de mode wil
de brengen, daalt de duisternis der
blinddheid. J. V.
Gelukkig een Oude jaarssucces:
Na de twee-daagse ministeriële be
spreking in het Ministerie van buiten
landse zaken, zijn de delegaties van
België, Nederland en Luxemburg gis
teren tot overeenstemming gekomen
met betrekking tot het in October te
Luxemburg gesloten Landbouw-pro-
t-ocol.
Dit zal, gelijk wij gisteren reeds
aankondigden toch op 1 Januari
a.s. in werking treden.
De ministers van Landbouw van Bel
gië en Nederland resp, de heren Heger
en Mansholt, hebben na afloop der be
sprekingen, die eerst, om zes uur gister
avond een einde namen, meegedeeld, dat
zij zeer verheugd waren over de resul
taten der besprekingen. Deze werden in
constructieve geest gehouden en met vol
begrip voor de betekenis van de inter
nationale weerslag, die deze zouden heb
ben. Zij deelden mee. zich er van be
wust te zijn een bijdrage te hebben ge
leverd om de bestaanszekerheid van de
landbouwers en de werkers in de land
bouw te vergroten.
Teneinde het doel te verwezenlijken,
dat men zich in het Landbouwproto
col heeft gesteld en dat bestaat in het
verzekeren van de bestaanszekerheid
van de landbouwproducenten door
middel van het vaststellen van mini
mum prijzen en van hun toepasing,
hebben de delegaties nauwkeurig om
schreven voorwaarden gesteld.
t>
Hetprotocol voorziet thans in een
lijst van producten waarvoor minimum-
(Ingcz. Med.-adv.)
Geslaagd dank zij.
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Vraagt ons prospectus:
Moderne Bedrijfsadministratie Prak
tijk Boekhouden - Boekh. M.O. - S.P.D.
Wiskunde L.O. en M.O. Ki en K\
prijzen worden vastgesteld. In de tweede
plaats in de wijze waarop de minimum
prijzen worden vastgesteld. Voorts in de
wijze waarop de minimum-prijzen wor
den gerealiseerd door heffingen van het
exporterend land. Ten slotte in een ver
deling van de opbrengst der heffingen.
Men kon de overeenkomst met de arbi
trageclausule aangaan.
De arbitrage blijft voor Nederland zeer
belangrijk. Wanneer door de Commissie
voor Landbouw. Visserij en Voedselvoor
ziening. die de prijsontwikeling moet
volgen, unaniem wordt vastgesteld, dat
de prijs van een product of producten
zich beneden het vastgestelde minimum
bevindt, dan heeft het importerend land
het recht als voorlopige maatregel de
invoer van die producten te beperken of
stop te zetten, in afwachting van de be
slissing van de in het Prot-ocol aange
wezen organen, de Commissie voor de
Landbouw, enz. of het comité der minis
ters. Stelt de delegatie unaniem vast,
dat de prijs weer tot de minimumprijs
is gestegen, dan heeft het exporterend
land het recht de export te hervatten.
HET PROCES TEGEN ILSE KOCH.
Gisteren werden elf getuigen, allen
voormalige wachten van het concentra
tiekamp te Buchenwald, gehoord. Alle
elf verklaarden, dat Ilse Koch nimmer
enige geïnterneerde bij de kamp-auto
riteiten had voorgedragen om te worden
gestraft, terwijl zij evenmin ooit iemand
persoonlijk zou hebben mishandeld. Vol
gens deze elf getuigen had Ilse Koch
nooit een rijzweep bij zich. Zij verklaar
den allen te menen dat haar echtgenoot
haar nimmer toestemming zou hebben
gegeven zich met de gang van zaken in
het kamp in te laten.
Toen één dezer getuigen, zekere Wer
ner Berger, verklaarde nimmer te heb
ben gezien dat een geïnterneerde werd
mishandeld, sprong een getuige van het
O.M. op. roepend: .Je hebt zelf eens ge
zegd dat deze mishandelingen volstrekt
niet deugden". Berger, die onder ede
>verd gehoord, handhaafde evenwel zijn
getuigenis.
FEUILLETON
door
K. PHILLIPS
OPPENHE IM
Het
kostbare
deposito
64)
Er viel een gespannen stilte. Alleen
reeds het vermelden van het geld was
opwindend. Een ieder zweeg. Het ge
zicht van De Brest vertrok van emotie.
En zelfs in de ogen van 4* Hisedale
(blonk een glimp van begerigheid. Ai-
leen Ryde bleef onbewogen.
„En hoe moet het met Parkinson.
vroe°r hij.
„Ik deiik, dat hij even hard geld no
dig heeft als wij allemaal, merkte
Hartley Wright op.
„Zonder twijfel,' stemde Ryde toe-
„Maar dat is het punt niet dat mij
door het hoofd speelde. Vele .Jaren ge
leden was er een bittere strijd tussen
de firma's Boothroyd en Glenalton.
Zijn wij er zeker van, dat Parkinson
genegen zal zijn om aan hen te ver
kopen? Hij is een koppig mens en
iemand, die niet gauw iets vergeeft. p
Ik heb die moeilijkheid voorzien,
zei' De Brest, -en dat is ook de reden,
dat ik voorstelde om Parkinson van
avond niet hier te laten komen Ik zou
willen voorstellen, dat hem niets ge
zegd wordt vóór de zaak practisch vast
staat en dan moet hü met de meer
derheid mee. Ik ben er zelf voor om het
aanbod van Glenalton aan te nemen.
„En ik,", zei Ryde. x
„En ik," herhaalde Hisedale.
„Zeer zeker," voegde Hartley Wriöht
er nadrukkelijk aan toe.
.Uitstekend." zei Ryde, zijn stoel ach
teruit schuivend en zijn glas uitdrin
kend. „Dan zijn er nog drie dingen te
doen! Het eerste is, dat een van ons
Parkinson moet gaan opzoeken, hem
van de positie op de hoogte moet stel
len en zijn deel van het resu in ont
vangst nemen, tenzij hij er de voorkeur
aan geeft, zelf met ons mee te gaan
om het document op te halen. Het
tweede is om een datum met Glenalton
af te spreken, waarop zij bereid zullen
zijn het geld te overhandigen en het
derde is om een datum vast te stellen,
waarop wi! een tweede bezoek aan
Queen Victoria Street zulien brengen,
om de formule terug te halen."
De Brest t'kte met een sigaret op zyn
koker en stak haar aan,
„Die datum." stelde hij voor, „kan
m.i. het best op dezelfde dag worden
gesteld als die van de betaling van het
millioen pond. Ik ben er niet op ge-
steld om de verantwoording te hebben
voor het hanteren van een dergelijk
bedrag en nog minder om het geduren
de kortere of langere tijd onder mij te
^e,',Te dien opzichte zult u niet worden
lastig gevallen," beloofde Ryde hem.
„Wij zullen allemaal samen de formule
gaan halen en wij zullen allemaal sa
men bet geld ontvangen. Wij zullen het
spreken met Parkinson aan u overla
ten U bent ot. .riendschappeüjke voet
met hem en kunt het onderwerp ieder
gunstig ogenblik tei sprake brengen."
Hisedale boog zich in zijn stoel voor
over. Hij zag er uit als Iemand die een
gewichtige mededeling zal gaan doen.
Maar wat die ook was, zij bleef onuit
gesproken. Er heerste plotseling een ge
spannen stilte in die stoffige kleine ka
mer met haar vuile .behang en sjofele
meubilering. Ieders hoofd was naar de
deur gewend: ieders gezicht stond strak
van het luisteren. De Brest sloop naar
de glazen uitgangsdeur en bleef daar
met zijn hand op de knop staan.
Zij hoorden Luigi protesteren, de
kok-eigenaar schreeuwen, het omvallen
van een stoel en het geluid van nade
rende voetstappen. Iemand was de zaak
binnen gekomen, was het zgn, restau
rant daarachter doorgelopen en had
ondanks alle protesten zijn weg ver
volgd. Zijn stem werd verdoofd door
het schelle gebroken Engels van Luigi
en het platte accent van de patroon.
Zij hoonden ten slotte diens laatste
protest.
„Ik zeg u, dat die heren niet gestoord
mogen worden. Dat is een prive-eetka-
mer, die zij momenteel hebben en als
zij u. of wie ook, verwachtten, zouden
zij dat tegen mij, of Luigi gezegd heb
ben. Ga zitten en eet, wat u wilt. U
kunt een boodschap naar binnen zen
den, als u dat wilt. Zij zijn geregelde
klanten; dat zijn ze en het komt niet
te pas, dat u hen wilt komen lastig
vallen.Neen, dat doet u niet!"
Er klonk het geluid van een korte
worsteling en een zware val op de
vloer en toen Luigi's schrille stem, die
schreeuwde
„Ik haal de politie! Ik ga naar de
politie!"
Er volgde een rauwe lach én de stap
van de indringer kwam al nader en
nader en ten slotte werd er nadrukke
lijk op de deur geklopt.
Niemand reageerde op de oproep. De
stilte in de kamer kreeg een element
van angst. De Brest zat in elkaar ge
doken voor het mam, met een vertrok
ken, bleek gezicht en doodsangst in de
ogen. Hisedale beefde zichtbaar. Zijn
mond ging voortdurend open en dicht,
maar er kwam geen geluid uit. Hart
ley Wright was opgestaan en scheen
cp het punt zich bij De Brest bij het
raam te voegen. Ryde echter zat daar
met het hoofd een beetje voorover en
de gewone glinstering in zijn ogen, ter
wijl uit niets bleek, wat er in zijn ge
dachten omging. Hij was ongetwijfeld
van het gehele gezelschap het minst in
de war gebracht, maar onder de be
schuttende bedekking van zijn linker
hand was de doffe glans van een re
volver te zien.
„Wie is daar?", riep hij.
Weer werd er geklopt. Ditmaal stond
Ryde op. Hij keek zijn metgezellen met
verachtende blikken aan.
„Denkt er aan," waarschuwde hij hen,
„geen onhandige uitleggingen. Laat mij
maar praten. Als het de politie is, moe
ten we toch wachten, tot we weten wat
de beschuldiging is."
Met vaste hand draaide hij de sleu
tel om en terwijl hij zijn hand nog
steeds op de kolf van zijn revolver
hield, wierp hij de deur open. Met een
van woede hoog rood gezicht stapte
Parkinson over de drempel.
„Wat heeft deze bijeenkomst te be
tekenen'" vroeg hij.
Hun ogen schenen hem te verslinden.
De Brest slenterde naar zijn plaats te
rug en probeerde zich een achteloze
houding te geven. Hisedale zette zijn
bril af en poetste de glazen op, terwijl
hij voortdurend stond te grinniken.
Hartley Wright stak de hand naar
zijn glas uit, dat hij eerst kort te voren
gevuld had en dronk het leeg.
„Wat heeft dit te betekenen?" her-
I haalde Parkinson. „Waarom komen
j jullie hier stiekum bij elkaar zonder
mij te waarschuwen? Zijn er nieuwe
moeilijkheden?"
Eigenaardig genoeg scheen Thomas
Ryde voor het eerst een deel van zijn
zelfbeheersing te verliezen, terwijl de
anderen die juist weer terug kregen.
Hfj greep de nieuwaangekomene bij
de arm.
„Wat heeft u hierheen gebracht,
mijnheer Parkinson?" vroeg hij, „Hoe
wist u, waar u heen moest gaan?"
„Hoe ik wrist, waar ik heèn moest
gaan?" vroeg de ander met zijn zware
stem. „Die is waarachtig goed, Thomas
Ryde! Heeft iemand een beter recht
om hier te zijn dan ik? Ik zal er wel
niet ver naast zijn als ik veronderstel,
dat jullie bij elkaar gekomen zijn, om
het aanbod van Glenalton te bepra
ten. Heb ik gelijk of niet?"
Hij draaide zich om en keek Sigls-
mimd de Brest aan en tegen wil en
dank nam de laatste de handschoen op.
„Waarom niet? We zijn hier allemaal
bij betrokken. Wij hebben allemaal het
zelfde risico gelopen een groter ri
sico dan u en een gToter risico dan
enig verstandig man behoorde te ne
men. Wij willen er zo snel mogelijk
van af."
„Natuurlijk," gromde Parkinson, ter
wijl hij met een uitdrukking van ver
achting naar De Brest keek, die zich
schuw van hem terugtrok. „Begeef je
eerst in een smerige onderneming en
verwijt dan achteraf jezelf, dat je zo
stom bent geweest. En begin er over
te janken. Dat is jouw type op en top.
Als er iemand is, die zichzelf verwijten
meest maken en doorgaan met zichzelf
voor de rest van zijn leven verwijten te
maken, dan ben ik dat en niet jij, laf
aard, die je bent! Schel uit met die
praatjes, jongeman en luister eensnaar
mij! Luisteren jullie allemaal eens
even! Hebben jullie de verkoop van
Blunns formule aan Glenalton bespro
ken?"
Mgr BERAN ZAL BERECHT WORDEN
Volgens de Vaticaanse Radio zal mgr
Beran, de aartsbisschop van Praag,
Januari a.s. berecht worden door een
Tsjechoslawaaks hof. Vijf andere bis
schoppen. onder wie van Brno Li tome-
rice en Ziin. zouden waarschijnlijk te
gelijk met hem terecht moeten staan.
30). Ja zo zouden we nog wel we
ken lang door kunnen gaan met vertel
len van alle kunstenaars en geleerden
en andere genieën, die zich daar die
middag voer Panda's tafel verdrongen
om aanmoediging of ondersteuning in
de vorm van geld van hem te krijgen.
De een was nog wonderlijker dan de
andere. Hier zien we nu bijvoorbeeld
een heer, die een reusachtig apparaat
met zich meesleept „Dit is de enige si
garetten-aansteker die nooit weigert!"
riep hij uit, „Een sensationele uitvin
ding! Zelfs een kind kan hem aan het
branden krijgen!" Maar er was meteen
ahveer een dndere uitvinder ook, die
sprak: „En ik heb de enige on-ont-
brandbare lucifer uitgevonden 1 Daar
kun je zelfs kinderen mee laten spelen!'
Dat alles werd Panda bijna te machtig.
Hij zei niets meer; het duizelde hem en
hij steunde uitgeput op de tafel. Maar
gelukkig was Jolliepop onvermoeibaar;
die liet al die genieën hun naam en hun
adres opschrijven, en dan gingen ze blij
naar huis terwijl ze dachten, dat ze er
wel meer van zouden horen (wat ech
ter een vergissing was. want ze hoorden
nooit meer iets). Het waren er evenwel
zó veel. dat het al diep in de avond was
voordat de laatste aan de beurt was:
die had een heel bijzonder toneelstuk
geschreven, een experimenteel toneel
stuk, en hjj wilde nu geld van Panda
hebben om het opgevoerd te krijgen.
„Zéér, zeer bijzonder", zei hij. „Het is
een ongehoord stuk! We spelen de derde
acte het eerste en de eerste acte spelen
we als laatste, en zodoende...."
„Uw naam en adres, alstublief", sprak
Jolliepop. „Misschien zullen we u er
dan wel over schrijven...."
„Hè, hè", zuchtte Panda, toen ook dit
genie tenslotte vertrokken was, „ze zijn
weg! Maar wat moeten we nu met al
die namen en adressen?"
„Dét", sprak Jolliepop. „d&t laat ik
geheel aan u over, mijnheereh
Panda! Thans, nu de hindernis van
ongeordend talent verdwenen is. die mij
verhinderde me naar buiten te begeven,
thans zal ik de vrijheid nemen om ons
te verlaten en elders een heer te zoeken
die ik kan dienen! Wij hebben dit, zoals
wij weten, reeds vroeger besproken!"
En Jolliepop deed zijn handschoenen
aan en nam zjjn koffertje.
(Ingez. Med.-adv.)
IJ znlt morgen» „kiplekker"
alt bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal ln
uw Ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet. het bederft. U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem
de plantaardige CARTER'S LEVERPIL-
LETJES om die liter gal op te wekken en
uw spijsvertering en stoelgang op natuur
lijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht
middel, onovertroffen om de gal te doen
stromen. Eist Carter s LeverpUletjes,
Korte inhoud
Uit de kantoren van de Boothroyd
Kunstzijde Fabriek waarvan de
meeste aandelen in handen zijn van
Charles Philip Boothroyd, tweede Ba
ron Dutley werd het enig bestaan
de exemplaar van de formule, volgens
welke de producten gefabriceerd wor
den, gestolen door een groep „avon
turiers" te weten Thomas Ryde, dr
Hisedale adviseur van een concur
reren^ firma Huneybell. Hartley
Wright, Ned Sweeyles en Baron de
Brest, een Belgisch bankier, geïnteres
seerd ln kunstzijde industrieën.
Op advies van Parkinson, de belang
rijkste man ln de fabriek, geeft Dutley
toestemming. Indien getracht zal wor
den de formule te verkopen, te bieden
om de Boothroyd organisatie voor on
dergang te behoeden, daar zonder de
pistolen formule onmogelHk epn rede
lijk product te maken valt. Op aan
raden van Scotland Yard roept Dutley
de hulp ln van een prlvé-dectective,
Edward Wolf. die echter niets voor
het werk voelt: de mannen, dfc de
diefstal op hun geweten hebben, acht
hi) te gevaarlijk.
Later besluit Dutley de duistere
kwestie alleen te gaan onderzoeken,
te me* daar hij liever de politie niet
wil inlichten over wat hij sterk ver
moedt. n.l. dat o.m. Baron de Brest,
die Dutley's vriendin Lucille bijzonder
veel attentie bewijst, een niet al te
zuivere rol speelt.
Tegenover Parkinson geeft de Brest
toe. dat hij als alles goed loopt
de formule verkocht heeft voor een
millioen aan de concurrent Glenalton.
Op een donkere avond komt Huney
bell by Dutley en verkoopt hem een
zesde deel van het reQU, van de bank
ontvangen waar de formule door de
bende gedeponeerd werd, benevens de
namen van de vijf overige dieven.
Kort hierna blijkt Huneybell een
dodelijk ongeluk overkomen te
zijn
De koers van de aandelen de
laatste tijd ontrustbarend gezakt
loopt weer enige punten op. Het ver
moeden bestaat, dat de Belg grote
kooporders heeft geplaatst.
Door toevallige omstandigheden
komt Dutley tenslotte te weten, bij
welke bank het zestal de gestolen
formule gedeponeerd heeft en waar
de „samenzweerders" een bijeenkomst
zullen houden. De offerte, welke de
Brest heeft ontvangen op de formule,
wordt door allen gunstig beoordeeld.
Voordien had Ryde bekend, dat hij
ln 't bezit was van het zesde deel van
het requ. dat het eigendom was van
Huneybell.
„Inderdaad," gaf Ryde toe, „Boven
dien zijn wij tot een beslissing geko
men. Wij zijn er allemaal voor, om het
aanbod te accepteren."
Als een reus scheen Parkinson daar
voor hen te staan, terwijl zijn hoofd
bijna de gebarsten zoldering raakte.
Een ogenblik zou men aan Simson ln
de Tempel gedacht hebben. Men voelde
als het ware. dat deze man. als het hem
in liet hoofd kwam, de armen zou kun
nen uitstrekken tot de muren ineen
stortten op dat kringetje gemelijke
mannen, dat om hem heen stond.
„Ik heb mijn aandeel van het regii,"
hielp hij hen herinneren, „en zonder
dat kunnen jullie, zoals je zelf hebt
toegegeven, de formule niet weer in
handen krijgen. En ik zeg jullie hierbij
eens voor goed: de formule gaat nog
eerder het vuur in, dan dat zij in han
den komt van de firma Glenalton. Heb
jullie dat allemaal gced verstaan? Be
hoeft er nog meer over gezegd te wor
den?"
„Een heleboel, vrees ik," antwoordde
Hisedale. „De formule is misschien
meer waard dan wij zouden verwach
ten, maar we kunnen niet wachten. We
hebben allemaal geld nodig. Tot dusver
hebben wij grote risico's gelopen voor
een onbeduidend resultaat. Ik weet zeer
goed, dat de bedoeling was, de formule
gedurende enige tijd achter te houden,
maar dat is ten slotte geen juiste hou
ding. Onze zenuwen zijn zwaar ge
schokt. De firma Glenalton is de enige
firma ter wereld, die ons een millioen
pond in contanten kan aanbieden en
geen vragen stelt. Zij is bereid de for
mule als komende van mij te accepte
ren, hetgeen verdenkingen terzijde zal
schuiven. Zij zal mij een positie in hun
bedrijf geven. U moet uw vooroordelen
vergeten, mijnheer Parkinson. U bent
in de minderheid.
Wij wensen allemaal tot verkoop over
te gaan en deze zaak af te wikkelen.
Denk er aan," besloot hij. terwijl hij
ziin stem een weinig liet dalen en ze
nuwachtig naar de deur keek, „dat u
niet ln deaelfde positie bent als wij. U
was niet direct betrokken bij de in
braak. Wij hebben een groter risico ge
lopen en onze behoefte aan schadeloos
stelling is daarom ook groter."
„En denk jullie dan niet, dat ik jul
lie allemaal hierom verafschuw?" riep
Parkinson. „Heb ik gewild, dat die
arme Rentoul doodgeschoten zou wor
den? Hij was al 45 jaar in het bedrijf
geweest. Denk je, dat ik jullie binnen
gelaten zou hebben, als ik geweten had,
dat hem iets overkomen zou?"
„Hij moest verwijderd worden," zei
Ryde kortaf. „Hij zou één van ons mis
schien herkend hebben en hij was de
enige, die genoeg van de formule wist
om het enige tijd zonder deze te kun
nen doen."
De Brest strekte de handen uit.
„Waarom moeten we over die dingen
praten?" vroeg hij. „Waarom moeten
die afschuwelijke détails weer opge
haald worden? We hebben te maken
met de situatie, zoals zij thans is, niet
zoals zij zou hebben kunnen zijn. Mijn
heer Parkinson, wij moeten u verzoe
ken met de rest van ons mee te doen.
Wij zullen nooit weer een andere kans
krijgen om op deze wijze aan contan
ten te komen. U heeft ook over Huney-
bells ongeval en dood in de bladen ge
lezen?"
„Dat heb ik," gaf Parkinson toe, ter
wijl hij met gefronste wenkbrauwen
Ryde achterdochtig aankeek. „En het
was wel zeer eigenaardige lectuur!"
(Wordt yervolgd)
4HA pijnWAUT WE BEEOVEH
tn IQS1 wAT„0ETER" DAmn'
1950 te Z'jn...V/E rtFMEn
,OMS VAST VOOR. in IQ5I niÊT
ÉÉrt KEER 5%L00»SVERWo
>cinc te vRACErr
|a ja. al die goede vooröe f
riEns vojtirtEn wI no haast
niET ORAGEPJ
c MAAR LOK.T HET 2 JAri SOIT 5 AL
>WEr....K>Jk DAfl MIET PflDE'
luk spijtig
^...GELUKKIG,. 19S|
