Te Bremen werd liet maritieme
intellect gedemonteerd
Door Russen met open armen ontvangen
worden of in het Westen baliekluiven?
Gang van zaken door
moeilijkheden catastrophaal
lager dan elders
Joego-Sfavië en het Oosten
STADSNIEUWS
Meneer heeft een' inval te
ZATERDAG 18 NOVEMBER
havens uitermate scherp over de gealli- er dus na het besluit van New York de
eerde scheepsbouwpolitiek uit, scherper zorg van de Duitse concurrentie bijge-
kregen, temeer daar de wereldcapaciteit
j nu al de vraag gaat overtreffen. Vooral
j in Engeland heeft men op de verruiming
van de Duitse scheepsbouw vrij scherp
gereageerd en wel. typisch genoeg, in vak-
j verenigingskringen meer dan in onder-
I nemerskringen. Terwijl de laatsten er
I zich met het oog op de geboden Wes-
dan over welke andere dingen dan ook.
Scheepsbouw vrij voor export
Intussen hebben de ministers van
Buitenlandse Zaken in New York dan
beslóten, de Duitse scheepsbouw vrij
te geven voor de export. Dit is een
belangrijk besluit en de Duitsers heb
ben er uit kunnen leren, dat inderdaad
h't veiligheids- en niet 'het eoneurren-
ia/tg» Duitsland waterkant (V
(Van een speciale verslaggever).
|n vijf jaar kan veel veranderen.
Wanneer men nu de bedrijvigheid in de Bremer havens ziet, kan men zich
moeilijk voorstellen, dat er in 1945 velen waren, die dachten, dat deze stad
e nooit weer bovenop zou komen. Het heette, dat zelfs de Amerikanen, die
ten jaar tevoren in Cherbourg bewezen hadden, dat geen verwoestingen
hun te machtig waren, wanneer zij een haven nodig hadden, niets meer in
Bramen zagen en ergens anders aan de Beneden-Weser of aan de kust een
nieuwe havon zochten.
De situatie leek wanhopig.
Daarbij was Bremens handelsvloot, anderhalf millioen ton omvattendeen
derde van Duitslands totale bezit voor meer dan een millioen ton aan do
oorlogsvoering ten offer gevallen, terwijl de rest, op een zielige 17.000 ton
na, als herstelbetaling moest worden geleverd. Nieuwe schepen bijbouwen
mocht men niet of nauwelijks. Dat was in Potsdam bepaald en daar werd
Strang de hand aan gehouden. Zo streng, dat nog in het begin van dit jaar
Ja Bremer zeevloot een tonnage had van slechts 37.000 ton. Nu gaat de bouw
weliswaar vlotter op grond van mildere geallieerde maatregelen intussen Arbeidsprestaties 8 tot 20 lliaal
i, de tonnage tot 75.000 ton aangegroeid maar grotere schepen dan van
7200 ton mag men niet op stapel zetten en ook schepen, die sneller varen dan
twaalf knopen, zijn verboden.
terse samenwerking min of meer bij
tie-gezichtspunt bij de geallieerden
heeft overwogen.
De Duitse weiwen hebben nu waar
schijnlijk een capaciteit van 300,000
a 350.000 ton. Op het ogenblik is ruim
145.000 ton in aanbouw. Men kan dus
nieuwe opdrachten aan en de lever
tijden zullen gunstig zijn. Ook dc ma
teriaalvoorziening zal niet moeilijk zijn
want men heeft al uitgerekend dat
alle werven tezamen niet meer dan
3 To van de Duitse staalproductie zul
len hoeven te vragen. I Duitse scheepsbouwc onouorentie in de
Het schepenbouwende buitenland heefttoekomst precies zal aannemen.
verenigingen de Duitse arbeiders ronduit
van unfaire concurrentie. Waarom? Om
dat de Duitse arbeider genoegen neemt
met een loon, dat meer dan 50% onder
da-t van de Engelse arbeider ligt. Men
zou als buitenstaander zeggen, dat dat
een zaak Is, die alleen die Duitse ar
beider aangaat. Overigens schijnt het
arbeidsloon nog de grootste onzeker-
heidsfactor van de Duitse scheepsbouw.
Lonen maken, zoals men weet meestal
de helft van de kosten uit Het is dus
nog moeilijk te zeggen, welke vorm de
Indonesische textielindustrie vraagt bescherming
Engelse vakverenigingen
beschuldigen Duitse arbeiders
van unfaire concurrentie
Hes behoeft seen beloog, dat dit laat-
tie een' van de pijnlijkste onderwerpen
k die men In de Duitse Noordzeehavens
fan aanroeren. Op dit punt is- in de
if jaar d!e achter ons liggen, nog het
insie veranderd. En het Is een punt,
:t de Duitse waterkanters ze°r, zeer
Ie; 'narte eaat. Dat, bleek duidelijk, toen
In New York de ministers van Bui ten -
"ndse Zaken bij elkaar waren. In
'cord-Duifaland hoopte men daarvan
óór alles één ding: vrije scheepsbouw.
Men is or vast van overtuigd, dat de
scheepsbouw-belemmertneen al lang
niets meer te maken hebben met vci-
lifheldsoverwegineen en met vrees
voor Duitse militaire macht, maar
doodgewoon door concurrentie-over-
vefinren worden ingegeven Er ls bli-
niemand meer. die hier In de
roede frouw van de geallieerden ge
looft, Men beschouwt de zaak als een
complot van buitenlandse rederijen.
D? Duitsers hebben ook achter andere
[geallieerde maatregelen vaak commer-
eiéleeomplotteurs vermoed totdat b'eek,
dit zij zich vergist hadden. Zij zijn er
echter zeker van. dat zij zich wat de
Kheepsbouw betreft, niet vergissen.
Samenstelling delegaties
Unieconferentie
De Nederlandse delegatie voor de a.s.
Unieconferentie is als- 'Volgt 'samenge
teld:
Voorzitter: mr J. H. van Maarsseveen.
«den: prof. dr J. R. M. van den Brink.
L. Götzen, dr N, S. Blom. rrof. mr P.
Leftinck. Adviseurs: mr S. Th. J. Ten-
pemi (Econ. Zaken), mr F. J. J C M.
m Meerwijk (Financiën), mr C. M.
Pol (Landbouw), dra A B. Soeeken-
bink (Buit. Zaken), drs G. H. J Abeln
'Econ. Zaken), mr J. H. O. Graaf van
den Bosch (Financiën), dr J. W. de
Stoppelaar (Minuor), drs P. G. Ridder
((Minuor), mr G. E. baron van Ittersum
•Buit. Zaken), drs B. van Eld'k (Bult.
Zaken). mr H. van Santwfjk (Minuor),
L H. Boerstra (Minuor). drs R. H.
iHaentjens (Financiën). G. J. Mulder
•financiën), drs E. P. M. Tervooren <F1-
i nanclën), J. m, H. Timmermans (Ec.
Zs»n), J, de Waard (Ec. Zaken), mr J.
fl- Hoogestegen (Minuor), mr F, E. J.
pan der Valk (Minuor), mr J. J. Rook-
Naker (Buit. Zaken): ihr mr H T.
hn Panhuvs (Buit. Zaken), mr V. J.
Suermondt (Ec Zaken).
Secretariaat Ned. delegatie: mr J. A.
J. van Gorkom, mr J. Aberson.
De Indonesische delegatie bestaat uit
heren mr Moh Roem, voorzitter:
I Juist het feit, dat men in andere zaken
allang een compromis heeft gevonden
j tussen axioma's van de geallieerde bezet-
tingspolitlek en belangen van de Duit
se economie en in de scheepsbouw nog
altijd niet, verstrekt hen in deze zeker
heid. Daar moet volgens hen absoluut
iets achter steken.
Het Oosten lokt
Ook in Bremen was voor de oorlog de
scheepsbouw de voornaamste industrie.
Nu is hij gezakt tot de achtste plaats.
De geallieerden zijn begonnen de groot
ste werf, '„Weser", te demonteren. An
dere werven bleven wel staan, maar kon
den door gebrek aan opdrachten hun
capaciteit niet benutten. Het gevolg was
werkeloosheid, niet van willekeurige,
maar van geschoolde arbeiders Men
heeft daar in Bremen een mooi woord
gevonden: .demontage van maritieme
intelligentie"
Deze ..maritieme intelligentie" is nu al
vijf jaar niet meer aan bod gekomen.
Ook zij heeft haar beroepstrots en voelt,
er daarom weinig voor emplooi te zoe
ken in een van de-andere industrieën,
waaraan Bremen nu nog rijker is dan
voor de oorlog maar waarin merkwaar
dig genoeg, toch minder arbeiders werk
zaam zijn.
Clandestiene bedrijven
werken met gestolen waar!
(Van een bijzondere medewerker te
Soeraüaja;.
Met een uitvoerig schrijven heeft de
Bond van Textielfabrikanten in Oost-
Java zich gewend tot de minister van
Handel en Industrie. Verzocht wordt
beschermende maatregelen voor de
textielindustrie te willen treffen. Deze
maatregelen zouden van aflopende
aard moeten zjjn, tenzij zou blijken,
dat de Indonesische textielindustrie
ook op de lange duur niet in staat zou
zijn tegen het buitenland tc concur
reren. in welk geval men bepaalde
permanente voorzieningen ter be
scherming van de textielindustrie
heeft gevraagd.
Het schrijven is vergezeld van een
uiteenzetting van de moeilijkheden,
waarmee de Indonesische industrie en
in het bijzonder de textielindustrie in
Oost-Ja va te kampen heeft. De textiel
industrie in Oost-Java beschikt over
ongeveer 5050 machinale en 12.200
handgetouwen, verdeeld over 19 grote,
50 middelgrote en 100 kleinbedrijven,
waarin 20.000 arbeiders werk vinden.
De Bond constateert, dat de prijs van
in Indonesië geïmporteerde textiel over
het algemeen iager ligt dan die van het
daar vervaardigde product. De situatie
is nu dermate moeilijk geworden, dat
Voor de oorlog werkten in de Bre- gesproken Kan worden van een catastro-
phale gang van Zaken, waardoor, met uit
zondering misschien van de meest mo
derne gemechaniseerde bedrijven, het
grootste deel van de textielindustrie in
Indonesië op het ogenblik geen reden
van bestaan meer heelt. Een aantal
bedrijven is reeds gesloten en men ver
wacht, dat, in de komende maanden
verschillende andere bedrijven, welke
reeds op beperkte schaal produceren,,
töt sluiting zullen worden .gedwongen.
mer scheepsbouw 24.000 personen. Nu
zijn er slechts 8.000. Men kan dat na
tuurlijk als een voor de Bremers on
aangenaam. maar voor de wereldvrede
noodzakelijk feit opvatten en er van
uitgaan, dat de getroffenen in een an
der bedrijf onderdak moeten trachten
te vinden. Maar daar gaan de getrof
fenen zelf niet van uit. Zij vinden, dat
zij nu lang genoèg gewacht, hebben en
dat zij zo langzamerhand een mis
schien wel onelegante en pijnlijke,
maar onvermijdelijke stap moeten
doen en wel: naar de Oost-zone gaan,
waar aan de Oostzee nu een scheeps-
bouw-hausse bestaat.
Ook de Russen zijn begonnen om de
Duitse scheepsbouw in hun zone nage
noeg stoo te zetten. In 1945 werkten
daar op de werven 1100 man. Toen kwam
de koude oorlog en de Russen trokken
daar ook voor de scheepsbouw hun con
sequenties uit. Op hst eind van
1948 werRten op de werven van de Ooï-t- z(ch T gedeeltelUk ac-
zone al 13.000 en op het e.nd van 1919 ^eeft ïe;Waar(£ werkt in de pr3C.
27.000 man. ais een boemerang en heeft, omdat
DURE GRONDSTOFFEN.
De moeilijkheden, waarmee ue tex
tielindustrie in Indonesië op het ogen
blik te kampen heeft, zyn velerlei.
De Bond iroelnt in de eerste plaats
de te dure grondstoffen.
Voorts werkt de textielindustrie in
Indonesië nog met een grote mate van
onderbezetting.
tot 20 machines tegelijk staat. Dat wil
dus zeggen, dat de arbeidsprestatie
van de Indonrsische textielarbeider 8
tot 20 maal minder is dan die van
zijn collega in het buitenland. Verder
noemt de Bond de onvoldoende ar
beidsdiscipline. Een onderzoek heeft
geleerd, dat de arbeiders in de 40
uiige werkweek maximaal slechts 35
uur werken. Het komt vaak voor, dat
een arbeider niet meer dan 25 uren
per week op zijn werk aanwezig is.
ONEERLIJKE CONCURRENTIE.
Ten slotte noemt de Bond de concur-
ientie van clandestiene niet gelieen-
tieerde, bedrijven door onvoldoende
contröle na de oorlog op de bedrijfs-
reglementering. De clandestiene bedrij
ven zijn voornamelijk gevestigd in de
omgeving van de officiële fabrieken.
Zij bede;ven de markt grondig, doordat
zij zich niets aantrekken van arbeids-
of sociale wetten. Bovendien werken zij
hoofdzakelijk met grondstoffen, die ge
stolen zijn bij de naastliggende officiële
fabrieken. Zo moest onlangs bij een
staking op een van de grote textielfa
brieken in de buurt van Soerabaja de
daarom heen gegroepeerde clandestiene
industrie, hoofdzakelijk huisnijverheid,
haar productie ook spoedig stopzetten
door gebrek aan grondstoffen
De clandestiene bedrijven schrikken
er in vele gevallen zelfs niet voor terug
het merk van bekende fabrieken op
hun producten te plakken. De etiketten
zijn aan eveneens gestolen
Tegen deze vorm van oneerlijke con
currentie wordt door de overhead in het
geheel niet opgetreden.
Het plan Schuman
Onze Brusselse correspondent telefo
neerde ons hedenochtend:
In Belgische regeringskringen noemde
men ons gisteravond als voorbarig het
bericht van een Amerikaans persagent
schap als zou het plan-Schuman reeds
vólgende week worden ondertekend.
Pas enkele dagen geleden werd het
ontwerp van verdrag aan de verschil
lende regeringen overgelegd. Een spoe
dige ondertekening van het verdrag
wordt door de betrokken Belgische be
drijfstakken, de circa 65 Belgische ko
lenmijnen en de 20 grote staalbedrijven
echter wel gewenst. Dat Duitsland de
j prijs van zijn cokeskolen, die onmisbare
I grondstof zijn voor de staalhoogovens,
Het draven van de vakverenigingen verhoogd heeft met zes mark per ton,
naar een önLlagvei bod, waai mee de gaj jn de doorslag.
Thans is er niet zo'n groot prijsver
het Oosten echter een bezwaar: tekort
aan vaklieden Waar moeten die van-
daan komen? Natuurlijk uit het Westen.
En zo staan de werkeloze scheepsbou
wers in de verlamde Duitse Noordzee
havens die als elke scheepsbouwer van
hun vak houden, voor de keus: ever de
zone-grens te verdwijnen en door de
.vv.Uu^, Russen met open armen te worden ont-
«aen; lr Djoeanda. dr Soemitro Diojo- vangen of In het Westen te blijven ba-
«aikoesoemo, mr Sjafroeddin Prawlra- j liekluiven. Ook dat is ene van de rede-
«Sata. Adviseurs: mr All Boediardio, I nen dat men zich in Duitse Noordzee-
Pardi, mr Koemoen, hr Genet, drs i
Pe tendenz is duidelijk. j ni£iri&nd thans personeel durft aar.ne-
Nu heeft die scheepsbouwactmtert m I jnen^ werj-ioosheid doen toenemen.
Dan zijn er nog de slechte arbeids
prestaties.
Door onvoldoende vakbekwaamheid is
het rendement van d? dure machines
in Indonesië slechts 30 tot 40 te
gen 80 tot 90 c,o in het buitenland.
Bovendien bedient de Indonesische
arbeider tengevolge van zijn niet vol
doende vakbekwaamheid slechts een
of ten hoogste twee machines, terwijl
dc arbeider ïn het buitenland voor 8
Vijf ernstige bezwaren
tegen de Russen
(Van een bijzondere medewerker).
V.
Op onze tocht door Joego-Slavië heb
ben wfj niemand ontmoet, die pro-
Russisch was. Integendeel, bij velen
heerst een sterke haat tegen de Rus
sische regering. Die afkeer bestaat
zowel bij communisten als b|j niet-
communisten in Joego-Slavië.
De met-communisten hebben in ieder
geval geen enkele reden om van de
Russische communisten meer heil le
verwachten dan van hun eigen com
munistische landgenoten. Zij weten
maar al te goed, dat het communisme
van Rusland veel slechter is dan dat
van Joego-Slavië. Velen van hen zijn
enige jaren geleden op bezoek geweest
bij hun Oostelijke buurlanden en heb
ben daar het Stalinisme met eigen ogen
kunnen aanschouwen, anderen hebben
zich laten inlichten door Hongaarse of
Bulgaarse vluchtelingen, die nog steeds,
ondanks de strenge grensbewaking,
naar Joego-Slavië ontsnappen En al die
verhalen zijn niet zo, dat zij de Joego-
Slaven er toe kunnen overhalen aan
kameraad Stalin de voorkeur te geven
boven kameraad Tito.
Toch schijnen er in Joego-Slavië nog
wel wat Kominformisten (mensen,
die pro Rusland zijn) tc zijn. Over het
algemeen zijn dit echter, naar men
ons vertelde, lieden, die hopen per
soonlijk voordeel te hebben b\j een
eventuele Russische overheersing.
De Joego-Slavische communisten staan
wel zeer afwijzend tegenover Rusland.
Zij uiten de volgende beschuldigingen
tegen de Stalinisten:
Ten eerste: Rusland heeft het com
munisme verraden. Tijdens de oorlog
hebben Rusland en Amerika de wereld
verdeeld in twee invloedssferen. „Van
Amerika was zo iets te verwachten",
zeggen de Titoïsten, „maar dat het
communistische Rusland zo iets deed,
dat is gruwelijk".
Ten tweede: Rusland buit de andere
communistische landen uit, Rusland
heeft in zijn satelliet-staten de zg. „ge
combineerde werken" gesticht. Dat wil
zeggen: de satelliet-staat levert grond
en arbeidskrachten, en Rusland zorgt
voor deskundigen en machines. De op
brengst wordt gezamenlijk gedeeld. Dit
is in theorie heel aardig, maar in de
praktijk komt het er op neer, dat Rus
land niet levert, maar wel meedeelt.
Bovendien buit (zo zeide men ons) Rus
land zijn satellieten uit met behulp van
koersknoeierijen en afgedwongen on
voordelige handelsverdragen.
Het derde verwijt betreft Ruslands
arrogantie en bemoeizucht. Deze twee
karakterfouten staan met elkaar in ver
binding. Rusland, het eerste communis
tische land ter wereld, verbeeldt zich
alle landen te kunnen voorschrijven,
hoe zij revoluties moeten plegen en hoe
zij het communisme moeten ontwikke-
schil meer tussen ae Belgische én de
Duitse kolen, daar anderzijds gerekend
wordt met een mogelijke prijsdaling van
tien vijftien procent, Belgische mijn-
experts die juist uit de Verenigde Sta
ten zijn teruggekeerd, hopen door het
toepassen van moderne Amerikaanse
proceÖé's de Belgische kolenprijs inder
daad met 10 a 15 procent te kunnen
verminderen. Men gelooft hier, dat Ne
derland geen enkel bezwaar naar voren
brengt, daar het in de bewapenings
economie en als grote invoerder van
kool en staal belang heeft bij een lage
prijs.
„NIEUWE CERAMIEK IN EEN
OUDE MOLEN".
Marcel B. Keezer, fijnzinnig kunste
naar als hij is, heeft in zijn atelier we
derom een tentoonstelling geopend,
tha,ns onder de titel „Nieuwe ceramiek
in een oude molen".
Het ziet er daar gezellig in die molen
„De Valk" uit en men kan er goed te
recht. Naast zijn in prachtige kleuren
gehouden bloemenschalen, vissen en
zeepaarcfes, treft in een speciale vi
trine die keur van voorwerpen in het
groen en zwart en dan zijn er de as
bakjes, de sigarettenbekers, de naam
bordjes, de beeldjes en nog zo veel meer,
dat telkens weer het oog boeit en waar
uit men een gezellige keuze maken kan.
Keezer wordt het nimmer moe iets
nieuws 4-e verzinnen en hij slaagt er al
tijd In daaraan een smaakvol cachet te
geven.
Wie zou er nu niet eens een bezoek
willen brengen?
ACADEMISCHE EXAMENS.
Geslaagd voor het doctoraal examen
Geneeskunde II de heren R. J. Coers
(Amsterdam), A. P. Ollemans (Leiden),
I J. S. F. Oud (Lelden) en B. J. van Vla-
i nen (Den Haag); Artsexamen genees-
I kunde le gedeelte de heren J. Dieper-
sloot (Den Haag), T, Y. Klngma Boltjes
j (Rotterdam) en Liem Soei Poh (Lei-
j den; voor het prod, examen Godgeleerd-
I held de heer W. A. Eman (Oegstgeest)
I en voor het voorber. Kerkelijk examen
de heer D. H. Scholten (Santpoort).
.^■n?oan Po, mr Sahardjo,
aartokoesoemo.
Geen Amerikaanse steun
aan Nederland
bericht was gevolg vak
seinfout.
Tengevolge van een mechanische
ONS KORT VERHAAL
Door AAGE V. HOVMAND.
-Menige voorbijganger, die een snelle I barend snel de ober, die als een gooche-
storina i„ V u blik door een dei- vensters van het dure laar een rekening te
kThJT °™Tinns[n* l»«r restaurant Metropole wierp, benijdde de'Meneer Eirenberg stak het document
M. Mcdermott, de woord- behagelijk in een diepe fauteuil achter- i nonchalant In de zak en vro
voerder van het Amerikaanse State - -
(«partment, door Reuter onjuist ge-
vroeg de eige-
overllggende heer. die met, het kleintje
koffie vóór zich en een formidabele si-
Dnrit j *ro'a"? stai}d- gaar in de hand de indruk wekte zo
van a t f ftaten ten aanzien] juiS(_ Vele en kostelijke spijzen te hebben
Wr i aanspraken opverwerkt. Deze indruk was juist. Even-
uuinea. tuele afgunst zou echter uiterst snel
Mcdermott heeft gezegd: „Er is geen I verdwenen zijn, wanneer men had kun-
cn«le grond voor het bericht in eennen bevroeden, dat de frons op 's heren
Ambrosius Eierenbergs voorhoofd ver
oorzaakt werd door diens ingespannen
zoeken naar een mogelijkheid om de
ober, die hem straks cp discrete wijze
een gepeperde rekening zou overhandi
gen, tevreden te stellen Het in de
kringen zijner vrienden spreekwoorde
lijke optimisme van de heer Eierenberg
giüg niet zover, dat hij hoopte, dat tot
dit doel de enkele koperen munten die
op het ogenblik zijn ganse bezit, uit
maakten, toereikend zouden zijn. De za
ken van de heer Eirenberg, van welker
aard niemand behalve de politie
eigenlijk een nauwkeurige voorstelling
bezat, hadden de laatste tijd een der
gelijke inzinking vertoond, dat het zeker
twee weken geleden was sinds hij, al
gezien van het zo juist verorberde, een
wat hij noemde goede maaltijd had ge
nuttigd. De begeerte om zich weer eens
als van ouds tegoed te doen, was dan
ook zo sterk geworden, dat hij haar niet
langer weerstand had kunnen bieden en
zich in het duurste hotel van de stad
als een vorst had laten bedienen, in het
vertrouwen, dat zijn vernuft, dat hem
slechts zelden in de steek liet, ook nu
wel een uitweg zou weten te vinden,
wanneer het op betalen aankwam. Nu
peinsde hij. reeds een half uur lang en
de uitweg was nog niet in het zicht.
Langzamerhand rees in hem dan ook de
overtuiging, dat hij nu toch wel door de
zure aopel heen zou moeten bijten.
Misschien zou de eigenaar bereid zijn
hem enkele dagen crediet te verlenen.
Op zijn lichte wenk verscheen onrust-
galleys blad, dat de Ver. Staten Ne-
«i iiid steun hebben toegezegd in Ne-
«nands' verzet tegen de Indonesische
«en ten aanzien van Nederlands Nieuw
uyinea". Hierin zijn bij het seinen weg
vallen de woorden „Er is geen enkele
iji,v°°r het bericht in een Sydney's
•ao. dat", zodat er ten onrechte stond:
^icaermott heeft gezegd, dat de Vej.
»»?n Nederïand steun hebben toege-
enz, 1 1
Na 4 December „her*tel van
orde en rust?"
Si^e ^ef-staf van het leger, kolonel
imaioepang, de procureur-generaal
am -?"ata en hooggeplaatste leger-
(oriteiten hebben gisteren met vice-
v't ,S!-lltan Hamengkoe Boewono
lnii Indonesië besproken.
*lee'* minister van voorlich-
ép A' Pellaupessy verklaard, dat
re« die minister-president Natsir
beft ^erstel van orde en veiligheid
van H houden en de bekendmaking
de Sultan over de inlevering van
bebouwd kunnen worden als
£t»m atum aan ben- z°nder toe
ing wapens in hun bezit hebben.
mil Peccmber zal de regering tot
ciJi mnatregelen overgaan, ten-
J?,, «Qvcral in Indonesië de orde en
i, "S"eid In een minimum van tijd
dal ir.e,,en" (Wij hopen vurig,
7* «"t dan eindelijk eens lukken
Red. L.D.).
naar te spreken. De eigenaar? Tja. dat
zou moeilijk gaan. Meneer was juist vijf
minuten geleden weggegaan om een
Turks bad te nemen. Het zou wel even
duren, voor hij terugkwam. Dat was
een tegenslag. Om over de schok heen te
komen en tevens tijd te winnen, be
stelde Ambrosius een whisky. Hij dacht
boze dingen over hotelhouders in Turkse
baden, over luxe-levens en mannen, die
de hele dag niets doen, een hotel kopen
en anderen het werk laten doen. Het
woord kopen werkte inspirerend en Am
brosius kreeg een ingeving. Anderhalf
uur bleef de eigenaar weg? Mooi, dat
dat zou juist lang genoeg kunnen zijn.
Snel begaf hij zich naar de telefooncel
en begon in het t.elefoonbok te bladeren.
Juist, daar had hij. wat hij zocht: Ma
kelaar in onroere-nde goederen. Snel en
betrouwbaar. Solide, kapitaalkrachtige
belangstellenden. Specialiteit: hotels en
restaurants.
Ambrosius draaide het nummer....
Ha men had misschien wel een koper.
Veel aan een vlugge afwikkeling gele
genJa, verschillende belangstellen
denDoor omstandigheden genood
zaakt snel te verkopen.... U komt dus
dadelijk met Uw cliënt hier, niet waar?
Eirenberg keerde naar zijn tafeltje
terug en begon het reclameprospectus
te bestuderen, dat op elk tafeltje lag en
een uitvoerige beschrijving van het ho
tel bevatte. 45 kamers met warm en
koud stromend water en alle comfort,
voortreffelijke keuken, ja zeker! di
verse biljards.
Een kwartiertje later stopte een auto
voor de ingang. Twee heren stapten uit
en gingen de draaideur binnen. Ambro
sius ging hen tegemoet en leidde hen
naar een afgelegen hoekie van het
""staurant, waar hil voor ieder een whis
ky bestelde. Nadat hil een lofrede op
het hotel had afgestoken en zijn toe
hoorders met enkele grote getallen
omzetcijfers e.d. gebombardeerd had,
wendde hij zich tot de ober en deelde
hem mede, dat de heren waarschijnlijk
voor lange tijd in het hotel hun Intrek
enstén te nemen en gaarne alle ka
mers, die op het ogenblik vrij waren,
zouden wensen te bezichtigen om er een
keus uit te kunnen doen. Hij verzocht
hem derhalve hun een piccolo mee te
geven, die de verschillende deuren voor
hen zou kunnen openen. Aan zijn met
gezellen verklaarde Ambrosius, dat hij
de kellner in de waan wilde laten, dat
zij normale gasten waren, omdat hij niet
wenste, dat zijn personeel iets van de
verkoop zou weten, voordat deze goed en
wel tot stand was gekomen.
Meneer Eirenberg leidde aldus, voorge
gaan door de piccolo, de beide heren
door de doolhof van kamers. Hij be
hoefde zich geen geweld aan te doen
om alles aan te prijzen. De inrichting
was werkelijk perfect. De badkamers
waren bezichtigd, de liften werden ge
ïnspecteerd en tot Zelfs in de keuken
leidde de „eigenaar" zijn gasten. De
Franse kok was ten zeerste verwonderd,
toen een totaal onbekende meneer hem
plotseling verzocht een andere minder
groezelige schort aan te doen. Daar hij
echter, zoals de meeste koks, een fleg
matiek karakter had, voldeed hij aan
het verzoek, zonder een nadere expli
catie te vragen. Ambrosius kon merken,
dat de heren zeer tevreden waren, toen
hij hen weer in het restaurant terug
bracht, dat inmiddels, maar hij tot zijn
genoegen constateerde, aardig bevolkt
was door een selecte schaar eetlustlgen.
Er Weef nu niets anders over dan het
vaststellen van de prijs. Ambrosius wist
wel iets van de waarde van hotels. De
prijs, die hij noemde, was een verrassing
voor zijn beide metgezellen en het
duurde slechts enkele minuten, voordat
de zaak beklonken was. Ambrosius legde
er de nadruk op. dat deze gunstige
voorwaarden te danken waren aan het
feit. dat hem door buitengewone om
standigheden zeer veel aan een onmid-
delijke verkoop gelegen was.
„U zult wel geen bezwaar hebben te
gen een kleine vooruitbetaling, vermoed
ik? Als waarborg, ziet U. Zoals ik U al
zei. zijn er meer gegadigden." Daar men
zich een dergelijk voordelig zaakje niet
wilde laten ontgaan, hadden de heren
inderdaad geen bezwaar. Met f. 1500.—
handgeld wilde Ambrosius wel genoegen
nemen. Met de bankbiljetten ln zijn
portefeuille stond Ambrosius op, toen
een welgedaan en zelfverzekerd man-
neke het restaurant betrad, blijkbaar
i heerlijk verfrist na een heet bad, Elren-
berg haastte zich zijn beide gasten ken-
baar te maken, dat zij zich nu beter snel
i terugkonden trekken, .omdat er dade
lijk een heer zou verschijnen, die zeer
verstoord zou wezen, als hij zou verne
men, dat het hotel verkocht was. „On
getwijfeld een andere gegadigde.", meen-
de de makelaar. Men sprak af, dat de
I koper de volgende morgen zou terug
komen om het hotel nog eens grondiger
I te bezichtigen en de verkoop verder te
regelen. Vervolgens nam men in alle
haast afscheid.
Nauwelijks hadden de beide heren het
restaurant verlaten, of de ober kwam op
Ambrosius toe en deelde hem mede,
dat de eigenaar was gearriveerd. Hm,
ja. Hij koesterde thans niet de minste
wens om de eigenaar te spreken. Wat
moest hij zeggen? Maar reeds stond het
manneke, dat hij daareven had. zien
binnenkomen.' vriendelijk handenwrij
vend voor hem.
„Oh juist, eh, U bent dus de eige
naar?" Ambrosius schraapte zich de
keel. ,,Ik.... ehwilde U alleen even
mijn compliment maken over Uw uit
stekende keuken. Alles is trouwens per
fect hier. Ik ben werkelijk zeer tevre
den." De eigenaar was zichtbaar ge
vleid.
TOc-h ja, dan nog iets. Ik ben
kunsthandelaar en heb zo juist een be
langrijke bespreking hier gevoerd met
twee zakenvrienden U heeft hen nog
gezien. Het waren de heren, die even
nadat U binnenkwam, het restaurant
verlieten. De kleiner dikke, meneer
Kraakmans, komt morgen om elf uur
weer hier. Mocht ik mij wat verlaten,
dan beveel ik hem in Uw goede zorgen
aan. Hij heeft nogal een opvliegend ka
rakter. Het ls daarom niet uitgesloten,
dat hij wat ongeduldig wordt, als ik me
misschien een paar minuten verlaat.
Geeft U hem dan maar voor mijn reke
ning een wisky.
Meneer Ambrosius Eierenberg stond op
schudde de eigenaar de hand. Ach
ter hem liet de ober een bescheiden
kuchje horen. (1Oh, ja, dat rekeningetje
niet waar? Dat zou ik bijna vergeten.
Hier, de rest is voor jou.'
len. En al die bevelen geven de Russen
uit Moskou, zonder zich van de toe
stand ter plaatse in kennis te stellen.
„Zo was de Stalinistische politiek in
zake de Belgische koningskwestie b.v.
volkomen mis", zeggen de Titoïsten. De
Belgische communisten hadden zich
naar hun mening aan het hoofd moeten
stellen van de beweging tegen Leopold,
maar in plaats daarvan gingen zij op
bevel van Moskou met het Stockhol-
mer-appel leuren. Daardoor lieten zij
de kans voorbij gaan om aan prestige
te winnen en om eventueel een revo
lutie te beginnen".
Van de Russische bemoeizucht heb
ben nu alle satellietstaten te lijden en
Rusland heeft er Joego-Slavië ook op
willen tracteren. Dat was echter een
mislukking. Het zelfbewuste en sterk
nationaal voelende Joego-Slavische volk
verzette zich als een man tegen die ver
nedering. Het ergst hebben de Russen
de Joego-Slaven gegriefd door aan
spraak te willen maken op hun dank
baarheid op grond van de bewering,
dat de Russen Joego-Slavië bevrijd
zouden hebben. Die bevrijding is im
mers helemaal door dc Joegoslavische
partisanen zelf geschied, die daardoor
meer verliezen dan welk ander volk
dan ook. geleden hebben. De partisa-
nen-stnjd wordt in Joego-Slavië nog
steeds bezongen, er wordt nog altijd
veel over geschreven en er worden nu
nog vele films over gemaakt. Het is de
trots van het gehele volk. Dat de Rus
sen dat vergeten konden, wordt hun
ontzettend kwalijk genomen, het is een
van de grootste phychologische fouten
geweest, die zij gemaakt hebben.
Het vierde verwijt gaat over de in
richting van de staat. Op grond van
vele Marx- en Lenin-teksten bewijzen
de Titoïsten, dat de Stalinisten hun
staat niet echt communistisch hebben
georganiseerd. Joego-Slavië daaren
tegen heeft zijn staat zo marxistisch
mogelijk ingericht. Zo wordt in Rus
land alles van boven af geregeld, maar
in Joego-Slavië wordt ook veel regio
naal initiatief gewaardeerd.
Het Russische volk werd b.v, met ge
weld tot het collectivisme gebracht, ter
wijl men in Joego-Slavië de vrije boe
ren nog in zekere mate ontziet.
Het vijfde verwijt betreft de vijan
dige houding, die Rusland op het ogen
blik aanneemt tegen Joego-Slavië. Rus
land snijdt Joego-Slavië totaal af van
het Oosten, er zijn geen economische
betrekkingen meer mogelijk tussen
Joego-Slavië enerzijds en Bulgarije,
Roemenië, Hongarije en Tsjecho-Slowa-
kije anderzijds. Vooral de economische
betrekkingen tussen Joego-Slavië en
Tsjecho-Slowakije waren van veel ge
wicht en het afbreken ervan wordt door
beide landen duchtig gevoeld.
Rusland behandelt ons nog slechter
dan het de kapitalistische landen be
handelt, ja zelfs slechter dan het
Duitsland deed", zeggen de Joego-
Slaven.
Bovendien stookt Rusland Bulgarije
en Hongarije op om Joego-Slavische ge
bieden te annexeren, en probeert het
om een revolutie te verwekken in
Joego-Slavië. Tenslotte dwarsboomt
Rusland de Joego-Slavische aspiraties
inzake Triest.
V. St. komen Tito te hulp
economisch en militair.
Maarschalk Tito beheerste de grootste
militaire macht van Europa, die van de
Sovjetunie uitgezonderd, hetgeen een
belangrijke factor vormt in de verdedi
ging van West-Europa tegen een Rus-
slsche agressie", zo zegt Truman ln zijn
schrijven aan de parlementclelders,
waarin hU verder meedeelt, dat de re
gering voornemens ls rechtstreekse en
militaire hulp aan Joegoslavië te verle
nen, De toestand van de voedselvoorzie
ning en de economie van dat land zijn
van dien aard, zo zei de president, dat
een ernstige verergering zou kunnen in
treden, Indien de regering geen onmid
dellijke maatregelen neemt, zelfs voor
het congres bijeenkomt. Indien die
maatregelen niet worden getroffen, al
dus de president, zal „de contróle van
Tito over de opruiende elementen ln
Joegoslavië ernstig, misschien volledig,
ondermijnd worden en zal het weer
standsvermogen van de Joegoslavische
strijdkrachten tegen een aanval van de
U.S.S.R. of haar satellieten, of beide, op
j gevaarlijke wijze verzwakken".
De president voegde er nog aan toe:
„Uit militair oogpunt zijn wij ten zeer
ste bezorgd over de toestand en wh zoe
ken de middelen om zonder verwijl aan
Tl to de nodige hulp te versohaffen",
Truman verklaarde niets over het be
drag van de hulp, doch ln gezagheb
bende kringen raamt men deze op 80
i 85 millioen dollar.
Rust in Korea
I Aan het front in Noord-Korea heerst
op het ogenblik bijna volkomen rust.
i Britse troepen meldden schermutse-
i lingen met een kleine vijandelijke greep
i aan de Tsjongtsjon in Noord-West-
I Kore-a. Een woordvoerder van het eer
ste korps verklaarde, dat de enige ster-
ke vijandelijke strijdmacht waartegen-
I over de Amerikanen in deze sector ge
plaatst zijn, zicf.i ten Noorden van de
weg van Hcenceri naar Toktsjon scheen
te bevinden,
Zuid-Koreanen, die anderhalve km
voor hun stellingen uit ver.^nnlng6-
acties uitvoerden, kwamen slechts spo
radisch in contact met de tegensander.
Gisteren maakten de verbonden troe
pen ten Westen van Toktsjon 50 man
krijgsgevangen, onder wie vier Chi
nezen. Men gelooft dat het achterblij
vers of deserteurs zijn.
De Zuid-Koreaanse zevende en acht
ste divisie stuitten vandaag bij aanval
len op heuvelstellingen ten Noorden,
van de weg van Tokstjon naar Koenoe-
ri nog steeds op hardnekkig verzet.
De acties van de luchtmacht bleven
door het sledhte weer beperkt.
De Zuid-Koreaanse regering te Seoel
schat de totale oorlogsschade ln Zuid-
Korea op een bedrag van 1.311,500.000
gulden. 264.550 huizen werden volkomen
verwoest, 325.850 zwaar beschadigd.
Meer dan 100.000 arbeiders ruimen
thans het puin op in de straten van
Seoel. Zij hebben tot dusver, na bijna
zes weken, neg niet de helft van het
puin weggewerkt. Men denkt, dat neg
twee maanden nodig zijn om al het
puin van de stad op te ruimen.
mr w. h. fockema andreae
terug.
Met het s.s. „Nieuw Amsterdam" ar
riveerde vanmorgen in ons land mr W.
H. Fockema Andreae, staatssecretaris
van Oorlog, die op 16 Octiber ons land
verliet voor een bezoek aan Canada en
de Ver. Staten.
De staatssecretaris bevestigde de ge
ruchten. dat hij binnenkort een functie
zal aanvaarden bij de firma R. Mees en
Zonen, bankiers en assurantiemakelaars
te Rotterdam.
