Monsieur Rigord over zijn stad
en ons Koningshuis
Ned. Herv. Gemeente te Leiden zal
ingrijpende wijziging ondergaan
BEZOEK AAN ORANGE
Een der oudste steden
van Frankrijk
Er komen negen wijkgemeenten
niet een zelfstandige kerkeraad
Outillage van het kerkelijk apparaat
liet veel te wensen over
59ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Woensdag 17 Mei 1950
Tweede Blad No. 27003
Men streeft naar een betere
pastorale verzorging
Da Vossers, die onmiddellijk bereid
was ons een onderhoud toe te staan,
merkte allereerst op, dat de voornaamste
reien welke aan dit besluit ten grond
ig ligt. is te komen tot een bgtere pas
torale verzorging. Bovendien, zo zeide
hij. mag ons de toenemende onkerke
lijkheid in de grote steden niet onbewo
gen laten Hiertegenover zullen wy een
dead moeten stellen. Voorts laat de
outillage van het kerkelijk apparaat veel
te wensen over. Helaas moet worden ge
constateerd, dat van het bestaan van
duizenden lidmaten en tienduizenden
doopleden zo goed als niets bekend is,
waardoor het kan gebeuren, dat men
wds jaren In een stad woont zonder
flat de kerk ook maar één keer op het
aP?el verscheen. Hoewel spreker niet
onuent, dat dezelfde verschijnselen, zij
h- in mindere mate, zich in de R.K.
Kerk voordoen, werkt ln deze kerkely'ke
gemeenschap het parochie-systeem bui
tengewoon goed.
Ofschoon Leiden niet de eerste ge
beente Is, waar wijkgemeenten worden
ingevoerd (Den Haag en Amsterdam
i westgingen reeds voor, terwijl Arn-
pem, Utrecht en Amsterdam (CentrumV
flaar buurtgemeenten hebben), gaat zij
men vele gemeenten op deze weg voor,
want bij Invoering van de nieuwe kerk
orde, welke het volgend jaar wordt ver
acht, zal iedere gemeente met meer
«f v Predikantsplaatsen tot een der-
«eiijke indeling moeten- overgaan, zulks
wnoudens een zeer beperkte dispen-
IN' JUNI KOMEN ER WIJK
GEMEENTEN MET EEN
ZELFSTANDIGE KERKERAAD
heden ten dage de kerkeraden
de grote steden (de Leidse kerkeraad
-u momenteel 82 leden) niet of nauwe-
Ki. ^eer toekomen aan hun eigenlijke
iJJJ' de behartiging der geestelijke be-
rnn!,en' do.ch zich vrijwel uitsluitend
mini11 9e2ig houden met tal van ad-
fpi™ u e en organisatorische aan-
inz n> beoo8t do nieuwe inde-
s een decentralisatie van de gemeen-
in een aantal kleinere eenheden,
de flSuur ontstaat, dat de
•wnwoordige .stadsgemeente uiteenvalt
Een aantal „dorps"-gemeenten.
Het gevolg hiervan zal zijn. dat op
Juni a.s. iedere wijkgemeente (er
!Jn e.r 'n Leiden 9) een zékere zelf-
Lprb S verkrijgt met een eigen
I Eraad, Deze wijkkerkeraden zul-
II bestaan uit één predikant, 7 ouder
van wie één met het jeugd-
*«rk wordt belast en 3 diakenen.
beiloefte mocht ontstaan om
aan i uit te bl'eiden, dan kan hier
na tfV(2ig worden gegeven; zo heeft
'.«livJÜ Haag 10 ouderlingen per
z«n rt^Cunte' Hoewel sommigen vre-
en Hiov vereiste aantal ouderlingen
de ,rnen niet zal zUn te vinden, heeft
een Ji J ,g geleerd, dat velen, die in
nempn ,kerkeraad geen zitting willen
wel k» Zic 1 voor een kleinere kerkeraad
beschikbaar stellen.
ln de toekomst naar worden
wiiVoni. dat de voor bepaalde
gekozen ouderlingen en
mcwpiui? ook in deze wyk wonen. Zo
h=t „o, ,zal,dit mct de predikanten ook
woning! z^n' doch hier spreekt het
UzMn Jaa»stuk een woordje mee. Het
een u de bedoeling, dat elke ouderling
|Mj7t epaa'd huizenblok in zyn wyk
'"on r 'gewezen, waar hij. met of
wprif0.. medewerking van enige mede^
De Hooglandse Kerk, die zodra de
indeling der wijkgemeenten een feit
zo/ zijn, zal worden bestemd als
buurtkerk" van de wi/ken I, VI en IX
der Ned. Hervormde Gemeente.
Pakers,
fctkeo.
contact met de mensen moet
WAT AAN DE WIJKKERKERADEN
WORDT TOEVERTROUWD.
Aan de wijkkerkeraden wordt toever
trouwd
a. Toezicht op en steun aan de pasto
rale bearbeiding van de wijkgemeenten;
b. Het toezicht op belijdenis en wan
del van de leden der wijkgemeenten,
het afgeven van attestaties, van doop
bewijzen en getuigschriften, bedoeld ln
art. 40 van het synodale reglement op
het godsdienstonderwijs.
c. De catechese, het afnemen van de
belijdenis des geloofs en de bevestiging
tot lidmaat.
d. De zorg voor het jeugdwerk, waar
onder de Zondagsschool, de kinderkerk
en de arbeid onder de Jonge lidmaten,
in overleg met de Jeugdraad.
e. De diaconale zorg voor de bewoners
van de wijken, voor zoverre deze hem
door de centrale diaconie is overgedra
gen.
f. De zorg voor het. werk der zending,
ln overleg mèt de centrale zendings
commissie.
g. De arbeid onder hen, die buiten
het kerkelijk leven staan in overleg met
de centrale Commissie voor het Bijzon
der Kerkéwerk
h. Het verrichten van alle overige
werkzaamheden, die naar de reglemen
ten der Nederlandse Hervormde Kerk
tot het terrein van de kerkeraad beho
ren en de wijkgemeenten betreffen.
Deze wijkkerkeraden vergaderen op
geregelde tijden doch in ieder geval zes
keer per jaar.
De vergaderingen van de huidige ker
keraad zullen bij invoering van de nieu
we regeling vrijwel tot het verleden be
horen Eén maal per jaar komen alle
predikanten, ouderlingen en diakenen
bijeen om uit hun midden een Centrale
Kerkeraadscommissie te kiezen. Deze
commissie zal de belangen van de cen
trale gemeente behartigen en zorgt voor
het onderling contact der wijkgemeen
ten. Met nadruk vestigde ds Vossers er
evenwel onze aandacht op dat de Leid
se Herv. Gemeente ook in de toekomst
als één geheel naar buiten zal optreden.
De Centrale Kerkeraadscommissie zal
komen te bestaan uit één predikant,
één ouderling en één diaken uit iedere
wijkgemeente, terwijl bovendien de pre
dikant aan wie het Bijzonder Kerke-
werk en het Studentenwerk is opgedra
gen, ieder met één ouderling, in deze
commissie zitting zullen nemen. In to
taal dus 31 personen.
GRENZEN WORDEN GEWIJZIGD.
BU de nieuwe indeling zal worden
vastgehouden aan de 9 wyken, waar
uit de Ncd. Herv. Gemeente thans be
staat, echter met dien verstande, dat
waarschijnlijk zeer binnenkort de
grenzen zullen worden gewyzigd.
De Centrale Kerkeraadscommissie,
welke in de regel iedere maand verga
deren zal, heeft tot taak.
a. De bepaling van getal, tijd en
plaats van de kerkdiensten der gemeen
te en van de bediening der sacramenten.
b. Een aanbeveling van de te benoe
men of te beroepen ambtsdragers bij
het kiescollege in te zenden, na over
leg met de betrokken wijkkerkeraden of
bijzondere kerkeraadscommissie.
c. De bekrachtiging der door de wijk
kerkeraden voorgestelde maatregelen.
d. De zorg voor het bijbelonderricht
op de Openbare scholen, welke zorg aan
Ofschoon de Franse kennis van vreemde landen in het algemeen niet be
paald frappant te noemen is hoe vaak werd me niet discreet gevraagd of
Amsterdam nu eigenlijk de hoofdstad van Noorwegen of van Denemarken is
weef bijna elke Fransman toch wel. dat Nederland een Koninkrijk is op
welks troon twee jaar geleden Juliana Wilhelmina is opgevolgd.
Een Hollander, en waarschijnlijk hiniet alleen, heeft altijd de neiging een
buitenlander wat de kennis van zijn vaderland betreft lichtelijk te overschat
ten en men moet misschien vrij lange tijd in den vreemde hebben doorge
bracht alvorens men van die neiging geheel en al genezen is. Dat de meeste
mensen hier dan ook bovendien nog te vertellen weten, dat Ie Prince Bernard
de vader is van een stel leuke prinsesjes, wier prestaties als amazone en
danseres in de Franse kranten regelmatig met welgezinde humor plegen te
beschrijven, is voor iemand die door een tienjarig buitenlands verblijf de
verhoudingen wat objectief bekijken kan, eigenlijk al wel een bewijs van de
belangstelling en de goodwill, die er in Franrkrijk voor ons goede landje be
staan. Maar, als gezegd, veeleisendheid heeft hier geen pas en veel meer kennis
omtrent ons Koningshuis en de geschiedenis van ons vaderland moet men bij
de gemiddelde Fransman dan ook niet verwachten. Daarom was het voor mij
een bepaald treffende ervaring op een tocht door de oude en kurkdroge
Provence een Fransman te ontmoeten die me over het Nederlandse vorsten
huis een aantal dingen te vertellen wist, die mij als Hollander die altijd een
vrij goed cijfer had voor vaderlandse geschiedenis tot op die dag onbekend
waren gebleven.
Laat ik er direct aan toe voegen, dat die ontmoeting plaats vond in
Orange de bakermat van ons Vorstenhuis en dat de Fransman in kwestie,
Agis Rigord geheten, de functie vervult van conservator-archivaris van het
Stedelijk Museum. Een museum dat een soort geschiedkundig arsenaal is van
herinneringen aan het Huis van Oranje.
Oranje behoort met Arles, Saint-Remy
bij Avignon en Narbennes tot de oud
ste steden van Frankrijk. Hun geschie
denis reikt tot voor de Christelijke
jaartelling en speciaal in Orange kan
men neg verschillende monumenten
vinden, aeeLs ln ruïne, deels in goed
geconserveerde staat, die duidelijk van
eer. ouderdom van eeuwen en eeuwen
getuigen.
Zo is er een triomfboog." een soort
verkleinde uitgave van het Napoleonti
sche monument op de Parijse Etoile,
van een twintig meter hoogte de
verkeersweg van Parijs naar de Cóte
d'Azur loc-pt er vlak langs die werd
opgericht bij de stlohting van de stad,
honderd jaar voor Christus.
En er is ook een openluchttheater,
voer de helft nog ruïne, voor de andere
helft niet al te best gerestaureerd, dat
w el de schoonste gelegenheid biedt voor
het opvoeren van oude tragedies. Dat
gebeurt hier dan ook Jaarlijks de
troepen van de Comédie Fran?aise en
ce Opera komen er dan speciaal voor
ever en de gehele Provence en de
Dauphine trekt aan naar Orange om
die gebeurtenissen bij te wonen. Het
theaterseizoen was in Orange nog niet
begonnen toen ik de stad bezocht en
dat heeft me wel erg gespeten, want
men stelt zich wel moeilijk een plaats
voer die zich beter leent als natuurlijk
decorum voer een oud Grieks drama of
een tragedie van Racine. De stenen
banken zijn amphitheatergewijs ge
bouwd en het moet wel een onvergete
lijke ervaring zijn bij een ondergaande
zon en onder het zacht geruis der den-
nenpluimen hier de muziek der antie
ke strcfen te beluisteren.
De erebocg, dat theater en de ruïnes
van de oude tempel worden door de
Baedecker de „indrukwekkende getui
genissen van een eeuwenoude bescha
ving" genoemd en het zou wel eigen
wijs zijn daarop een enkel woord af te
willen dingen. Maar toen ik er vóór 1
stond, moest lk toch ook even denken
aan de energie, het bloed en de tranen
die het duizenden slaven moet hebben
gekost deze manshoge blokken steen
uit de rotsen te houwen en de_ hemel
mege weten, hce naar hun plaats van
bestemming te slepen. Over „bescha-
ving" gespreken
mensen en de oppervlakte van de stad I
besloeg ook nog een vijftal omringende I
plaatsen, zoals Jonquières, Travaillan
én Courthezon.
In 793 werd Orange een Prinsdom,
dat van het ene huis in het andere
overging en toen in 1520 René de Cha-
lon kinderloos te sterven kwam, gingen
zijn rechten over op een neef. 'n lid van
het Huis van Nassau. Ofschocn het In
wonertal van Orange in die dagen tot
ongeveer een vijfde was geslonken —er
leefden toen een 10 15 duizend men- j
sen— was de rcem van het prinsdom
toch neg wel zo wijd verbreid, datGuil- 1
laume le Taciturne, ofwel Willem de
Zwijger, met trots de naam van de
stad aan zijn voornaam verbond;
„Prins Willem van Oraniën".
Men weet, dat het eerste offi
ciële bezoek dat onze Koningin
sedert Haar troonsbestijging onder
neemt, 23 Mei a.s. Frankryk zal
betreffen. Franki^k, waar zich ook
de bakermat van ons Vorstenhuis
bèvindt en waarmee wy ons door
velerlei banden thans sterker dan
ooit verbonden voelen. Als inleiding
van dit bezoek geven wy onze le
zers een beschouwing van onze
Parijse correspondent over dit
prachtige oude stadje Orange op
de grens tussen de Provence en de
Dauphine.
En behalve de naam van het Prins
dom, adopteerde hij ook het devies „Je
maintiëndrai Chalon", verkondigde het
familiewapen van de prinsen, die voor
de Nassau's de soepter voerden over
Orange en dat betekende: „Wij zullen
hoog houden de eer chzer familie". In
dit devies werd het woord „Chalon"
gesupprimeerd om aldus de zin te ver
krijgen van een glorificatie der stand
vastigheid.
Het Prinsdom zelf, ofschoon als ge
zegd, in omvang gekrompen, bleef niet
temin nog lange tijd een centrum van
cultuur, en politiek, met haar univer
siteit met een theologische, medische
en juridische faculteit en een soort
parlement van raadgevers, dat de Prins
bij zijn bestuur ter zyde stond. Byna
twee eeuwen hebben leden van het
Oranjehuis d^ze lap Franse grond be-
stuurd, want 'eerst in 1702, toen Wil-
lem III, de Hollandse stadhouder en
kening van Engeland, stierf zonder op
volger achter te laten, verviel Orange
aan het Huis Conti. Elf Jaar later wer
den door het Verdrag van Utrecht de
banden tussen het Prinsdom en het
Nederlandse Vorstenhuis officieel ver
broken
moge de zichtbare herinneringen
buiten de drie zalen van het Stedelijk
Museum aan ons Vorstenhuis in
Orange dan ook verdwenen zijn, in de
hoofden van een aantal inwoners leven
de Oranjes wort. Toen ln 1912 Konin
gin Wilhelmina Parijs bezocht, ontving
z\j de burgemeester van de stad in
audiëntie, die haar een ereteken over
handigde. Koningin Emma had tyaer.s
haar bewind Orange zelfs persoonlijk
bezocht en het behoort tot de vurigste
wensen van de notabelen en autoritei
ten van de stad, ook onze tegenwoordi
ge vorstin nog eens binnen haar wal
len te megen verwelkomen. En dat men
in Nederland evenmin het vroegere
Prins-dom is vergeten, kon het gemeen
tebestuur ervaren, toen voor twee jaar
Wilhelmina afstand deed van de troon.
De burgemeester van de stad mocht
toen een officiële uitnodiging ontvan
gen, die hij overdroeg op monsieur
Rigord, die met trots nog zijn toe
gangskaart voor de oude kerk toont.
Ik geloof me niet te vergissen, wan
neer ik de heer Agis Rigord een der
beste Franse kenners van de geschie
denis van ons Vorstenhuis noem. Een
Vortenhuis, dat hij met een oprechte
vervoering vereert. Bij iedere verjaar
dag van een lid van het Oranjehuis
steekt monsieur Rigord twee vlaggen
uit de lage vensters van zijn museum,
dt tricolore en de Nederlandse kleu
ren (die overigens dezelfde zijn). En
bij myn afscheid, toen de zon al ach
ter de bergen, die de stad omringen,
onder was gegaan, gaf monsieur R.-
gord mij een fraai in blauw en oranje
gedrukt papier. Het was een „homma
ge de la vllle d'Orange sa Majesté la
Reine Juliana d'Orange-Nassau". in
dichtvorm gegoten door Agis Rigord.
Links op het papier staat het wapen
van het huis, en rechts het wapen van
de stad Orange, een schild met drie
sinaasappels (in het Frans; Orange)
en een posthoorn met een kroon er
boven.
Toen Juliana ter wereld kwam, dichtte
de conservator: „Een kind is ons ge
boren, roept vreugdedronken uw vo.k,
o Majesteit" en toen zfj 30 April 1949
haar veertigste verjaardag vierde, greep
de heer Rigord opnieuw naar zijn lier.
Die twee producten van zijn dichter
lijke vervoering werden onze koningin
toege^ond-en en de laatste regels ervan
mogen ten besluit volgen:
In zijn kamer, waarvan de wanden
zijn behangen met schilderijen van
prinsen en vorsten van Oranje, beklimt
monsieur Rigord zijn stokpaardje en
gedurende een gced stuk van de mid
dag vertelt hij over het verleden van
zijn stad.
Hce Orange eerst Arausio heette,
daarna gekoloniseerd werd door de
Romeinen en toen Colonia Julia Se-
cundanorum werd genoemd, welke
naam later weer in de trctse titel Au-
rtnjo La Poumpousa werd gewijzigd.
Er woonden hier teen wel een 50.093
I Tastbare herinneringen, zoals de oude
Romeinen er verscheidene in Orange
1 hebben nagelaten, vindt men aan ons
Vorstenhuis thans weinig meer.
Wel
had Maurits van Nassau een kasteel
met indrukwekkende grachten doen
l bouwen, maar dit slot, waarvan men
de afbeeldingen in het museum bewon
deren kan, heeft niet langer dan 50
jaren stand gehouden, 'n 1613 liet Lo-
dewijk de veertiende, de Zonnekoning, j
het. Prinselijk paleis, dat hem een
'doorn in het ocg was, slopen. Maar al J
„Que Dieu garde les tiens au chemin
d' l'honneur
et que ton regné heureux, auréoie de
gloLre,
soit pour ton vaillant peuple uneeré
de "oonheur!"
„Dat God U allen lelde langs de
wegen van de eer
en dat uw voorspoedig bewind, ln het
teken der glorie,
voor uw moedig vclk een tijd zfl
van
Qranc*, 12 Mei 1950.
pig groepsgewijze met enkele kerken Voor 1 Juni zullen ouderlingen en
moeten doen. WaarschUnlyk zal dediakenen moeten beslissen in welke
toekomstige regeling er als volgt uit- wijkkerkeraad zij zitting zullen nemen,
zien: de wyken II, III en V krygen t.w. of in die waarin ze wonen, of ln die
de Pieterskerk en het Morslokaal toe
gewezen, de wijken I, VI en IX de I
Hooglandse en de Oosterkerk, de wy-
ken IV, VII en VIII de Marekerk en
de Kooikapel.
Natuurlijk houdt deze aanwyzing van
kerkgebouwen niet in, dat iedere kerk
waarin zy tot nu toe werkten. Eerst dan i
kan een overzicht verkregen worden van
het aantal vacatures in iedere wijk
kerkeraad. Zo mogeiyk wordt nog in
Juni een vergadering van het Kiescol
lege gehóuden, waarin de ontbrekende
ouderlingen en diakenen gekozen zullen
toekomst nietnaardë worden B« deze nleuwe lndelln8 staat
lOeKUIUSl Iliei naar QL j, jo(. nü „„Horlinaon on
ganger in de
predikant en de kerk zijner keuze mag
gaan. Wel zullen de predikanten ln het
vervolg vaker in de hun toegewezen
wijkkerken in de dienst des woords
voorgaan en zullen zy in die kerken de
doop en het Heilig Avondmaal bedienen
en er hun lidmaten bevestigen, hetgeen
echter weer niet uitsluit, dat men zyn
kinderen ook ln een andere kerk kan
laten dopen.
Zolang iedere wykgemeente nog geen
eigen kerk heeft, zullen de wfjkgebou-
wen de centra van de wykgemeenten
vormen. In deze gebouwen zullen ook de
wykkerkeraden hun vergaderingen hou
den.
het reeds vast, dat 28 ouderlingen en
één diaken moeten worden benoemd.
STRAKS KIEST IEDERE WIJK
GEMEENTE HAAR OUDERLIN
GEN EN DIAKENEN.
Terwyl deze verkiezing thans nog
geschiedt door het Kiescollege, zul
len by invoering van de nieuwe
kerkorde de leden van iedere wyk
gemeente hun eigen ouderlingen en
diakenen kiezen.
Indien op deze wyze de wykkerke
raden zijn aangevuld, zal een grote ver
gadering plaats hebben, waarin de
Centrale Kerkeraadscommissie wordt
gekozen. Ds Vossers verwacht dit nog
DE FINANCIËLE ZIJDE.voor September.
Voorts ligt het in de bedoeling, dat
de wykgemeenten ieder voor zich
een duidelijke en sprekende naam
krygen, zoals dit b.v. thans reeds het
geval is met Levendaal, Staalwyk,
Kooi- en Morskwartier.
Wat de financiële zijde betreft, deelde i
ds Vossers mede, dat deze in handen I
blijft van de Gemeente-commissie, met
dien verstande, dat in iedere wijk een
financiële commissie komt, welke tot
taak heeft: a. de Gemeente-Commissie
by te staan in de werving van gelden, j verder zal Iedere wijkgemeente één
b. haar voor te lichten omtrent de be- I jeugdouderling aanwyzen, die tezamen
hoefte der wykgemeente, c. de bevorde- een"kern voor de toekomstige jeugdraad
ring van offervaardigheid voor nieuwe zunen vormen.
houw van
predikantsplaatsen
kerken.
Indien de stad zich naar een bepaalde
Tenslotte vestigde ds Vossers er onze
I aandacht op .dat in gemeenten, waarin
tot de indeling van wijkgemeenten
kant sterk uitbreidt, kan zulk een uit- vverd besloten, deze regeling goed vol-
breiding ryp gemaakt worden voor de d0et. Spreker koesterde de verwachting,
vorming van een nieuwe wijkgemeente, hetgeen thans in Leiden staat te ge-
die o.l.v. een nog aan te wijzen predl- beuren, zal bydragen tot een grotere
kant haar werk verricht. bloei en uitbouw van de N. H. Gemeente,
OVERGANGSBEPALINGEN.
Hoewel deze nieuwe wykindeling 1
Juni a.s. wordt ingevoerd, verwacht
men, dat het nog wel September/Octo-
ber zal worden voor al eer de nieuwe
regeling gaat werken. Voor die tyd zyn
de volgende overgangsbepalingen ge
troffen:
LANDDROSTEN BLIJVEN TOT
APRIL 1951.
By KB. is tot 23 April 1951 verlengd
de termijn van benoeming van dr A.
Blaauboer tot Landdrost van het drost
ambt Elten en H. M. J. Dassen tot
Landdrost van het drostambt Tuddern.
Uitreiking eerste kaart voor
culturele doeleinden
AAN JAN DE MAN UIT ROTTERDAM.
De Staatssecretaris voor O., K en W.,
mr J. M. T. Th. Cals, heeft gistermid
dag in het gebouw van de topographi-
sche dienst de eerste kaart voor cultu
rele doeleinden uitgereikt aan de jonge
pianist Jan de Man uit Rotterdam.
Het symbolische feit dezer uitreiking
geschiedde geiyktydig ln de vijf lan
den België, Frankryk. Luxemburg,
Nederland en het Ver. Koninkrijk
die zich by artikel 3 van het verdrag
van Brussel verbonden om hun onder
linge betrekkingen op cultureel gebied
uit te breiden.
De kaart is geldig voor'een jaar. Er
is in principe afgesproken, dat het eer
ste jaar door Luxemburg ten hoogste
100, Nederland 200^België 500, Frank
ryk 800 en het Ver Koninkryk 500 kaar
ten zullen worden afgegeven. Er wordt
verwacht, dat men In ons land in het
eerste jaar een aantal van 100 niet te
boven zal gaan.
VERNIELING OP „MIJLPAAL 1950".
Een paar bezoekers van de nationale
tentoonstelling „Myipaal 1950" te Arn
hem hebben het beeld van de koorddan
ser voor het paviljoen „Durven en kun
nen", naar beneden doen tuimelen.
Het beeld werd zwaar beschadigd en
het zal veel moeite kosten om het weer
op zyn plaats te krijgen. De politie
heeft de vermoedeiyke daders aange
houden.
Een dezer dagen heeft de kerkeraad der Ned. Herv. Gemeente te Leiden,
ioa!s wij reeds hebben gemeld, het besluit genomen om de indeling van deze
jeroeentc in wykgemeenten 1 Juni a.s. te doen ingaan. Dit ingrijpend be
sluit, dat o.a, ten gevolge zal hebben, dat elke wyk een afzonderlyke kerke
raad krijgt en dat verder ook wyst naar het z.g.n. parochiestelsel, gaf ons
aanleiding ons in verbinding te stellen met de voorzitter van de kerkeraad,
ds D. J. Vossers.
Foto Leidsch Dagblad/Van Vliet
de Commissie voor het godsdienstonder
wijs kan worden gedelegeerd.
e. Het dragen van de medeverant
woordelijkheid voor de arbeid der predi
kanten op een gewone predikantsplaats
met een byzondere opdracht.
f. De representatie van de centrale
gemeente.
g. De benoeming van hulppredikers,
godsdienstonderwyzers en kerkelyke
mede-arbeiders, de daarby betrokken
instanties gehoord.
h. De benoeming van leden uit de
centrale kerkeraad en uit stemgerech
tigde lidmaten der gemeente in de cen
trale commissie voor de zending, het
jeugdwerk en het byzondere kerkewerk.
i. Het goedkeuren van de diaconale
begroting en jaarrekening.
j. Het vaststellen der collecten, de in
stanties, die hierby betrokken zyn, ge
hoord.
k. Het verrichten van de werkzaam
heden, die naar de reglementen van de
Nederlandse Hervormde Kerk behoren
tot het terrein van de kerkeraad en de
centrale gemeente betreffen.
Na deze taakomschryving vestigde ds
Vossers er de aandacht op, dat het
tweede motief van deze nieuwe indeling
is een hechtere band te vormen tussen
wijkkerkeraad en wykgemeente ener-
zyds en tussen de leden der wykge
meente anderzijds. Hoewel het gewenst
zou zyn, dat iedere wijkgemeente een
eigen kerk bezit, moet dit vooralsnog
tot de vrome wensen blyven behoren.
Slechts een enkele wyk als het Kooi-
kwartier behoort tot de uitzonderingen.
In de toekomst zal dit ook het geval
zyn met het Morskwartier (Maranatha-
kerk) en de Professorenwyk (Vredes-
kerk).
KERKEN. WELKE VOOR DE
WIJKGEMEENTEN ZIJN
BESTEMD.
In verband met deze omstandigheid
zuilen de wykgemeenten het voorlo-
