Met huiveringwekkende grootsheid, in kille strijd
tegen het horloge werd Andersen wereldkampioen
Hand van Rotterdammer Bol redde U.Y.S. van
puntenverdeling met Overmaas
Wereldkampioenschappen met hindernissen
Johnny Werket kon toegeworpen
handschoen niet oprapen
Zege op 't nippertje
88ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD Maandag 20 Februari 1950
Tweede Blad No. 26929
(Van onze speciale verslaggever).
Er is een schijnbare paradox Ai de>ze aanhef, maar dank zü het slechte
ijs in Eskilstuna hebben de schaatswedstrijden om het wereldkampiocn-
sthap een veel spannender verloop gehad dan onder normale omstandig
heden het geval zou zijn geweest. Na twee dagen, waarin soms de confe
renties achter de groene tafel belangrijker schenen dan de wedstrijden
op het ijs, heeft Andersen metterdaad bewezen een groot kampioen te
tjjn door in het licht van de booglampen tegen de donkere achter
grond van de pijnbossen van Eskilstuna in een gruwelijke, huivering
wekkende strijd tegen het kille horloge, aangemoedigd door honderden
Xoren, die onvermoeid ,.Eja Jilles" bleven schreeuwen, uit een bijna
wanhopige positie de titel van wereldkampioen weg te slepen voor de
gretige handen van de kleine Amerikaan Johnny Werket, een strijd, he
laas, waarbij wjj met Kees Broekman wel toeschouwers moesten zijn en
dat is dan meteen onze teleurstelling in dit titanenspel, een teleurstelling
die weliswaar na de bittere ervaringen in Helsinki en Oslo niet onver
wachts is gekomen, maar welke toch, na alles wat wij van hem deze win
ter opnieuw verwacht hadden, gevoelig de domper heeft gezet op de in
Nederland nog altijd gangbare Broekman-verheerlijking. Onze enig? troost
ls zijn derde plaats op de 10.000 meter achter Andersen en Liaklev.
Het zijn met recht weTeldkampioen-
happen op de sohaats met hindernis-
m 'geweest- Was ook in de vooraf-
dagen de temperatuur in Es-
Jfcina niet bepaald winters te noe-
cd, de misère begon pas recht toen
k de naoht van Donderdag op Vrij
dag het kwik snel in de thermometer
-hoog klom, zodat de moode baan van
r. Tunnavalla-stadion Vrijdag meer
cp een zwembad begon te lijken dan
;p een schaatsbaan.
Toen begonnen geruchten de ronde
doen, dat de wedstrijden zouden
orden ültgesteld, geruchten die Za-
.„agochtend bij de keuring van de
an werkelijkheid hhdden kunnen
orden als de Noren htm zin hadden
kregen. Zij waren echter de enigen,
ie niet wilden rijden en daardoor wa
ai nun rijders verplicht op de baan
verschijnen. Wij zagen Andersen
»t kennelijk onbehagen de voorste
an keuren, als een poes voorziohtig
'jn benen optrekkend, met lome streek
twijkend voor Broekman, die in de
,9de sweater met in het groot zijn
aam op de rug ook de baan kwam
^erkennen.
Er heerste een beetje een katterige
emming, die gelukkig wat beter werd
::n met muziek voorop de fleurig aan-
"klede Jongens en meisjes de vlaggen
q de deelnemende naties kwamen
"endragen. Een waterig zonnetje
robeerde ook nog wat kleur bij te zet-
n, maar de stemming zakte weer on-
r nul toen de eerste tijd van de 500
«ter bekend werd.
Van der Voort had de weinig te be-
'Men eer om met een tijd van 51,6
de rij der deelnemers te openen,
Wh zijn tegenstander Seyffarth bracht
er met 50,4 sec. al weinig beter af.
ijor, de wereldkampioen van vorig
bracht met 50,8 sec. ook al geen
'Kerende tijd cp het bord en het
■rdion kwam pas in beroering toen
kleine Johnny Werket 47,3 voor
Het noteren.
Diep voorovergebogen, bijna met de
EIJS op het ijs liggend, vloog Johnny
w de baan, alsof er geen moeilijk
en bestonden. Hij werd het, deze
tengere Amerikaan met zijn
iiur van een jockey. Dit was zijn
te kans en zo was het ook in iets
'"here mate voor zijn landgenoten
1 en Ken Henry, Zy hebben al
bewezen de meesters van de
hnt te zijn, met een tactiek van
die typisch Amerikaans ge-
kan worden. Maar hier op het
te ijs van Eskilstuna kregen zij de
om een grote slag te slaan. Ja,
grote slag, want de favoriet en
'■^rlijke tegenstander Andersen kon
«•echts ten koste van grote inspan-
,rp° 49,1 sec. uitwringen, en de fa-
rv van Zweden, Gothe Hedlund,
zelfs met 50 sec. daar nog ver
«h- Om maar niet te spreken van
MOTORSPORT.
Wedstrijdkalender K.N.M.V.
TT-RACES OP 8 JULL
Op een in Amsterdam gehouden ver-
jfN* heeft de sportcommissie van
(fuiM.V. in overleg met de organi-
wedstrijdkalender voor het
«50 vastgesteld.
Opmerkelijk is dat het aantal aan
lagen voor het houden van wedstrij-
jn. in vergelijking met 1949 sterk is
gelopen. Dit komt hoofdzakelijk
«irdat het vorige jaar verscheidene
jganisatoren dikwijls zware finan-
C1e verliezen hebben geleden en
onr,idenken rii er niet 2ian dit risico
•Pöieuw te lopen.
Internationale programma ziet er
.jjkt uit:
1*jei: Internationale wegraces op het
RrJan Zandvoort.
Internationale terreinwedstrij"
l3°P Duinrell.
I- en 14 Mei: Dumonceau bekerrit.
-um: Internationale terreinwed-
te SchijndeL
8 Inli: T.T. Assen.
Justus: Internationale wegraces
1 en o oUit van Zandvoort.
L September „Benelux-ronde".
^Ptember: „Battle of Arnhem-rit"
;al?ttonale westriiden en wegraces
KNMV-reunie in Deventer,
u rij: Etten nationale wegraces.
1: Valkenburg nationale wegra-
'*®2i October: kampioensrit KNMV
2 5 uL~°^jastgesteld
'i l tl}' KNMV-voorjaarsrit.
Kees Broekman, wiens zware, enigs
eins logge gestalte neg dieper in het
weke ijs drukte (50,6). De 500 meter,
die zoals men weet van onevenredig
grote invloed is cp het totaalklasse
ment, gaf de Amerikanen Werket,
Lamb en Henry, niet alleen de eer als
de drie snelsten te worden gehuldigd,
maar ook een dankbare voorsprong.
Eerste aanloop van Jillis
Terwfjl de#winnaars van de 500 me
ter werden toegesproken door Sven
Laftman, de voorzitter van de Zweed
se schaatsenrijdersbond en de echo's
van het klaroengeschal wegrolden over
de pijnbomen van Eskilstuna, lag Jil
lis Andersen op de masseertafel met
een verbeten uitdrukking op zijn ma-
somber de baan in ogenschouw namen.
Voor elke jongen met gewicht aan zijn
lichaam was dit uur, deze dag in Es
kilstuna wellicht de droevigste ervaring
in zijn hele schaatscarrière. Maar elke
medaille heeft ook weer een keerzijde
en zo zal Lundberg, eens de gevierde
man in de Noorse schaatswereld, maar
thans de rijder van het tweede plan,
wel nimmer hebben kunnen dromen op
de 1500 meter voor zijn beroemde land
genoot Andersen te zullen eindigen, aan
welke prestatie hij ook voor geen gering
deel zijn tweede plaats in het eindklas
sement te danken heeft gehad. Lund
berg bofte door de zesde ronde te loten
en,... tegen Johnny Werket. De kleine
Amerikaan, die nu weer alles van zijn
fantastisohe snelheid op deze betrekke
lijk korte afstand kon uitstallen, maak
te cfe tijd van (2.32.1) die alleen hij op
dit ijs kon maken. Lundberg bleef met
drie seconden verschil bijna het rechte
stuk van de baan achter en toch heeft
Johnny Werket hem zo geprikkeld, dat
2.35 ruimschoots voldoende was voorde
tweede plaats.
Gemarteld ijs
Na zes ritten begon het gemartelde ijs
zich te wreken. De rijders die toen
kwamen hadden steeds meer moeite om
geen al te belachelijke tijd te maken.
Zielig was het om Kees Broekman zijn
zware gestalte door de weke brij te
zien wringen en zijn negende plaats
steekt nog niet al te ongunstig af, te
meer waar Andersen met zijn grotere
souplesse en zijn eveneens formidabele
kracht het niet verder wist te bren
gen dan de zesde plaats.
Na de 1500 meter had Johnny Werket
de leiding in het klassement met 42.6
voorsprong op Andersen en was voor de
muzikanten reeds het ogenblik gekomen
de muziek op te zoeken om straks het
Amerikaanse volkslied te spelen. Op dit
ijs bleek het met recht voor Andersen
een onmogelijke taak de achterst-and in
te lopen. Doch wie gedacht had dat de
Noren zich zonder slag of stoot aan het
gcr fanatiek gezicht, terwijl de vin- I ongeluk zouden overgeven, kwamen be-
gers van de masseur krachtig en toch
voorzichtig de spieren van de Noor
bestreelden sprak de leider van de
ploeg in de zangerige taal van' de vi
kings woorden van begeestering. Jillis
gaf geen antwoord. Toen hij van de
tafel veerde zei hij met twee woorden:
„Ik win".
Hij heeft zijn belofte gehouden.
Hutchinson, de vierde Amerikaan,
werd op de 5000 meter eenvoudig van
het ijs geveegd. Met ruim een ronde
voorsprong stoof de viking door de fi
nish, nonchalant wuivend naar zijn
landgenoten, die hun eigen" Jillis wel
hadden willen omhelzen.
De Zweden hadden nogal erg hard
geschreeuwd voor hun Gothe Hedlund,
die Van der Voort met huid en haar
heeft opgepeuzeld. Maar Andersen stond
met 9.15.4 trots bovenaan. Daarbij ver
geleken zakte de tijd van Kees Broek
man (9.37.2) in het niet, ook al had onze
landgenoot de voldoening te winnen
van de Tsjech Kolar.
Laat in de avond klaarde de lucht op
en scheen een dun vlies je op het glas
het eind in te luiden »voor de dooi.
Maar een dun vliesje betekentnog
geen vorst en midden in de nacht wer
den wij in Eskilstuna wakker door het
geklater van de regen tegen de ramen
Lenteweer
Des morgens was het droog en des mid-
dagstegen het uur, dat de wedstrijden
van de tweede dag moesten beginnen,
was het heerlijk lenteweer in het Tun-
navallenstadlon. Uit een klaarblauwe
hemel scheen de zon. warm en'behaag
lijk voor de toeschouwers, die er hun jas
bij uittrokken, maar dodelijk voor het
toch reeds zo gekwelde ijs.
Putsen water werden door de baan
vegers van het ijs geschoven, maar het
was toch vechten tegen de bierkaai
Hier en daar, vooral in de bochten,
kwam het gras door het ijs heen kijken
en het leek een wedloop te zullen wor
den tussen de rijders en de crocusjes.
In het Noors kamp heerste weer die
pe verslagenheid, temeer daar Ander
sen zo ongelukkig was geweest pas de
twaalfde rit te loten tegen de Ameri
kaan Lamb. Na elf races zou Andersen
pas zijn Noren in beweging mogen zet
ten in 'n zachte, brijige massa, die be
ter in een cafétaria thuishoort dan op
de ijsbaan.
Ken Henry In zijn vuurrode jas en
Johnny Werket waren de enigen van
de internationale schaatselite die niet
drogen uit. In alle ernst kwamen leiders
en rijders bij elkaar en er ging een bood
schap uit van de voorzitter van de
Zweedse schaatsenrijdersbond, dat de No
ren weigerden onder deze omstandighe
den verder te rijden.
De afgevaardigden van alle landen
gingen weer in vergadering en waar
schijnlijk slechts zonder de goedkeuring
van de Amerikanen werd de Noorse eis,
de wedstrijden enkele uren uit te stellen
tot tenminste de zon van het ijs zou zijn,
toegegeven.
En even nadat Johnny Werket, Lund
berg en Ken Henry uit de handen van
prins Bertll de versierselen voor de beste
resultaten op de 1500 meter hadden ont
vangen, mocht het publiek enige uren
gaan pauzeren.
Om vier uur was het zonnetje achter
de pijnbomen gezakt, de baanvegers
hadden het ijs weer drooggeveegd en net
toen iedereen zijn plaats had ingeno
men kwam de heer Laftman voor de
microfoon vertellen, dat men had beslo
ten nog enige uren te wachten om pas
te 6 uur 's avonds met de 10.000 meter
te beginnen. Zonder morren ging het
publiek naar huis en kwam prompt op
tijd weer terug.
Inmiddels hadden de Noren gepro
beerd om ook deze avond de wedstrijd
niet door te laten gaan of althans on
geldig te maken voor de wereldkam
pioenschappen. Maar dit verzoek werd
als onbillijk verworpen.
Een groot kampioen
Jillis Andersen zal er voor moeten
vechten en niet alleen hij, maar alle
Noren zullen er wel blij om zijn, dat het
gebeurd is.
Want nu pas heeft Andersen kun
nen laten zien, dat hij onder alle om
standigheden de grote kampioen is,
een waardig navolger van de Bal-
lingruds en Mathisens.
De strüd om de 10.000 meter ging
tegen de Zweedse favoriet Hedlund,
maar Gothe heeft al spoedig de strijd
moeten staken. En toen is het meer
dan tien minuten lang een gruwelijke
strijd geworden tegen het horloge.
Fantastisch, van een bijna huivering
wekkende grootsheid was het, de Noor
met geen moment verslappende kracht
en snelheid de baan te zien rondgaan.
Al de tijd dat de race geduurd heeft
bleven de Noren schreeuwen: een twee
drie, vier, op de maat van de slagèh,
en na elke ronde, als er weer een, twee
seconden van de voorsprong van John
ny Werket waren afgeknabbeld, juich
ten de Noren. Op het ogenblik dat
Jillis de achterstand had weggeperst,
stond iedereen in het stadion, Noor of
geen Noor, recht overeind en
schreeuwde.
Nog even was er spanning of Johnny
Werket in de volgende rit tegen Lund
berg de kracht zou kunnen opbrengen
de handschoen op te rapen, die Ander
sen hem had toegesllngerd, maar vrij
wel vanaf de eerste ronde verloor de
kleine Amerikaan, die immers voor de
lange afstand te veel slagen moet doen
om zelfs deze Andersen te kunnen
evenaren, terrein.
Nog even een uitbarsting van vreugde,
toen Johnny Werket reeds halverwege
de rit voor de Noorss viking had geca
pituleerd, en daarna was het een beetje
zielig om hem zelfs achter te zien raken
by de oude Lundberg.
En dan hadden wy ten slotte zo graag
gezien, dat Kees Broekman tenminste
op de 10.000 meter nog voor een dave
rend slot had gezorgd door zyn race
tegen Liklev te winnen, maar ook deze
vreugde werd ons niet gegund. Onze
enige vreugd is de derde plaats en onze
troost, dat hy nog zo jong is en nog
alle kans heeft om misschien over één,
misschien pas over drie jaren de groot
ste onder de grootsten te worden.
DE UITSLAGEN.
Hier zyn de uitslagen:
500 Meter: 1. Werket 47.3 sec.; 2. Lamb
47.4; 3. Henry 47.5; 4 Lundberg 48.7;
5. Andersen 49.1; 6. Martinsen 49.6; 7.
Mackay 49.7; 8. Hedlund 50; 9. Hutchin
son 50.1; 10. Seyffarth 50.4; 12. Broek
man en Parkkinnen 50.6; 21. Van der
Voort 51.6; 26. Huiskes 52.8; 27. Heus
53.2 sec.
1500 Meter: 1. Werket 2 min. 32.1 s.;
2. Lundberg 2.35; 3. Henry en Martinsen
beiden 2.36.4; 5. Pajor 2.37.4; 6. Ander
sen 2.38.7, 7. Parkkinen 2.39.1; 8. Hed
lund 2.39.7; 9. Broekman en MacKay
beiden 2.39.8; 15. Huiskes 2.44.1; 19.
Van der Voort 2.46.2; 20. Salomon en
Heus belden 2.46.4.
5000 Meter: 1. Andersen 9 min. 15.4 s.;
2. Lundberg 9,24.8; 3. Hedlund 9.27; 4.
Liaklev 9.27.3; 5. Werket 9.34.1; 6. Broek
man 9.37.2; 7. Henry 9.39; 8. Pajor 9.40.2;
9. Martinsen 9.40.8; 10. Asplund 9.46.4;
12. Van der Voort 9.48.7; 18. Huiskes
9.57.2; 23. Heus 10.10.4.
10.000 Meter; 1. Andersen 17 min. 408
sec.; 2. Liaklev 17.58.4; 2. Broekman
18.7; 4. Hedlund 18.10; 5. Lundberg
18.14.4; 6. Pajor 18.18.4; 7. Martinsen
18.38.1; 8. Asplund 18.40.6; 9. Van der
Voo# 18.46.6 10. Werket 18.55.8; 11.
Henry 1857.5; 12. Laitinen 19.06.4.
De eindstand: 1. en wereldkampioen
1950 Hjalmar Andersen (Noorwegen)
210.580 punten; 2. Odd Lundberg (Noor
wegen) 211.567; 3. Johnny Werket <V.S.)
212.195; 4. Ken Henry (V.S.) 214408; 5.
Goethe Hedlund (Zweden) 214.433; 6.
Ivar Martinsen (Noorwegen) 215.718; 7.
Kees Broekman 215.937; 8. Reidar Liak
lev (Noorwegen) 215563; 9. Kornel Pa
jor (Internationale schaatsenryders-
bond) 216.207; 10. K. Laitinen (Fin
land) 220.660, 11. Van der Voort 222 200;
12. E. Asplund (Zweden) 226.637.
VOETBAL.
U.V.S. tegen Feyenoord
Naar wjj vernemen, speelt UVS Zon
dag a.s. een wedstrijd op haar terreir
tegen de Rotterdamse eerste klasser
Feyenoord.
Fasel en De Wolf werden
sterk gemist
(Van onze sportredacteur)
„Morgen drie invallers, voor Fasel,
Wallaard en De Wolf" is ons in de
loop van Zaterdag tal van malen me
degedeeld en onze zegsmannen trok
ken er uiterst zuinige gezichten bjj.
En gisteren veranderden die zuinige
gezichten, die aanvankelijk wat waren
opgeklaard toen men merkte dat Bas
tóoh meedeed, al heel gauw in som
bere. Want UVS was deze middag
niet de ploeg, die zo Zondag aan Zon
dag onder het toeziende oog van trai
ner Piet Kantebeen sierlijk als een
raspaardje door dc arena pleegt te
galopperen. Het klopte allesbehalve
in de Leidse gelederen. En Overmaas?
Ach, de Rotterdammers speelden een
spelletje van „hè, lekker lenteweer
vandaag, best eens zin om te win
nen". Hun veldspel was aanmerkelijk
beter verzorgd dan dat van de Lei-
denaars, die zich als zorgelijke huis
vaders over het terrein bewogen, ge
drukt door de gedachte „als die jonge
Onderwater, de invaller van back
Jopie de Wolf, die bewegelijke Rotter
damse linkervleugel maar in bedwang
weet te houden".
En dat kon Onderwater, die overigens
zijn uiterste best deed, nu net precies
niet, waardoor de heren Gunst en Tab-
bers een doorlopende bedreiging voor
de Leidse veste vormden. En ware het
met de schietcapaclteiten van de Maas
stedelingen iets beter gesteld geweest,
het Leidse leed was niet te overzien ge
weest. Ook UVS kwam vele malen voor
het Rotterdamse doel en kreeg daarbij
kansen om van te smullen. Maar het
wilde niet lukken by de Leddenaars. die
wel hard sjouwden en zwoegden, maar
wier spel juist dat brilliante miste dat
het anders kenmerkt. O zeker, indivi
dueel deden zy niet onder voor de Rot
terdammers, maar alleen win je geen
westrijd en met het ploegverband was
het deze Zondag wel bar slecht gesteld.
Het gemis van Fasel, voor wie Sloos,
uitstekend, in de voorhoede speelde,
terwijl Koolhaas, de invaller, zeer be-
hooriyk op de llnkdhalfplaats opereerde,
werd sterk gevoeld. De „finishing
touch" ontbrak, om het zo eens uit te
drukken.
Het hoogtepunt van de eerste helft
was een penalty wegens hands van de
Rotterdammer Steenbergen, na goed
werk van De Wolf en Verhoogt. Maar
Jan Blom schoot de bal met de hart
verscheurende nonchalance van ..ik zal
dat varkentje wel eens even wassen" te
slap in de richting van het Overmaas-
doel, waar het leer een gemakkeiyke
prooi werd van de goed keeipende De
Leeuw.
„Het boze oog rust er vandaag op",
hoorden wij in de rust enkele UVS-
supporters voor zich prevelen. Maar zy
vergaten daarbij te bedenken, dat Vrou
we Fortuna enkele malen paars moet
hebben gezien van het lachen naar de
UVS-defensie, vooral toen in het be
gin van de wedstrijd de Rotterdamse
midvoor door een missen van Onder- j
water alleen voor doelman Van Well j
kwam en deze nog net met het topje
van zyn grote'teen een zeker scThjnend
doelpunt kon voorkomen.
Ook over de tweede helft valt al by-
zonder weinig te vertellen. Overmaas
speelde vlot in het middenveld, doch
stond voor het doel met haar mond vol
tanden, terwijl de UVS-ers, die tech
nisch dan misschien iets beter waren,
door slecht plaatsen en onderling nlet-
begrilpen er evenmin lets van terecht
brachten. Eerst een tien minuten voor
het einde kregen we een ouderwetse
aanval te zien, toen de bal flitsend door
de voorhoede gespeeld werd. Maar juist
toen midvoor De Wolf wilde gaan bewe
zen. dat hij de speerpunt van de Leidse
aanval is, sloeg de Rotterdamse Inval
ler Bol met zyn hand het leer voor
zyn voeten weg. Scheidsrechter De
Groot, een leerling van Karei van der
Meer, hetgeen aan zyn prima leiding
te merken was, had de overtreding ge
constateerd en wees resoluut naar de
beruchte stip. Tony Kantebeen maakte
geen fout.
En met dit doelpunt kwam UVS net
met de hielen over de sloot. De eerlijk
heid gebiedt ons te melden, dat Over
maas een geiykspel zeker verdiend had.
De pluim van deze wedstrijd willen wy
ditmaal gaarne op de hoed steken van
spil Devile, die als een kleine veldheer
in de defensie sjouwde voor twee en
vele malen als overwinnaar uit drei
gend uitziende duels te voorschijn trad.
L.F.C. liet zich van beste zijde
zien, doch miste schutter
PUNTENVERDELING MET
MOORDRECHT.
(Van een onzer verslaggevers).
LFC heeft zich in de wedstrijd tegen
Moordrecht, dat door een verandering
in haar elftal belangryk beter speelt
dan in het begin der competitie, van
haar beste zijde laten zien, ondanks
twee invallers en een zwaar terrein
vol heuvels en kuilen.
Vooral de achterhoede, met Neute
boom aan het hoofd, heeft getoond, dat
er op een modderig veld toch behoor-
ïyk kan worden gevoetbald.
Moordrecht zat aanvankeiyk dikwijls
in het Leidse doelgebied, maar Pynak-
ker nam geen risco en speelde elke bal
met verre trappen naar 't Moordrechtse
heiligdom, waarvoor echter een spil
stond, die er ook al buitengewoon goed
„in" was. Bij een goede aanval van de
Kanaries plaatste B. Senteur de bal
fraai naar Pijtak, die zich aardig vry-
speelde, maar alleen voor de keeper ge
komen naast schoot. Geen vyf minuten
later was het Byi die alleen voor de
doelman kwam, maar hij schoot te
zacht. Moordrecht's midhalf verplaatste
het spel daarna met verre trappen en
Duffels moest al zyn talenten ln het
geweer roepen om doelpunten te voor
komen. Na de rust een fel aanvallend
LFC, waarin echter de man ontbrak die
de meerderheid met een doelpunt zou
kunnen onderstrepen. Het veld werd al
lengs slechter en beide elftallen konden
zich ten slotte nog slechts met moeite
verplaatsen, waarbij de spelers soms de
bal niet eens uit de modder konden
krijgen. Doelpunten kwamen er dan
ook niet en zo eindigde de in sportieve
verstandhouding gespeelde wedstryd
met een dubbelblanke stand.
Winnend doelpunt kwam
in laatste minuut
HILLINEN 3—2.
(Van onze correspondent).
De eerste aanvallen zyn voor de
Heemstedenaren, maar verder dan de
backs kernen de voorwa artsen niet. Ge-
leddeiyflc neemt Hillmen het spel in
handen; het combineren in de voor
hoede gelukt uitstekend, maar het
schieten laat veel te wensen over. Tot
tweemaal toe kopt v. d. Meer de bal
over de lat. Een doelpunt kan echter
niet uitblijven en het Is tenslotte v.
d Steen, die met een laag schot suc
ces boekt. (01). De gevaarlijkste man
in de HBC-aanval, Wolet, ontsnapt
nogal eens aan z'n bewakers, en het
is niet te verwonderen dat de rechts
buiten een afgemeten voorzet in het
doel kopt (1—1).
Direct in de tweede helft ontstaan
voor het H.B.C.-doel enige benauwde
situaties. De doelman kopt nog juist
cp tyd een Ingeschoten bal uit z'n
doel, maar de thuisclub maakt aan de
andere zyde van een getreuzel gebruik
om de leiding te nemen. (21). Hil-
linen speelt nu beslist minder dan
vóór de rust, doch niettemin brengt
v. d. Meer met een goed schot de
balans weer in evenwicht. (22).
Winkelaar raakt by een botsing ge
wond en verlaat het terrein. Nog 10
minuten te spelen, H.B C. zet alles op
de aanval, met het resultaat, dat do
Hillinen-reserve doelman juist vóór
't eindsignaal nogmaals wordt gepas
seerd. (2—3). By H.B.C. blonk Nolet
uit, terwyi Oudejans, W. Elderhoek en
C. Freeke op een uitstekende wedstryd
kunnen terugzien.
(Foto LD./Van Vliet)
„Benenparade" voor het Rotterdamse iof weg te koppen, maar de enige man,
doel. Vier man stellen heftige pogingen die zyn handen mag gebruiken, is er net
in het werk de bal respectievelyk in -1 een tikkeltje eerder by.
