Haifa adit onverwijlde overdracht noodzakelijk
Ronde-Tafel-Conferentie in Ridderzaal
plechtig geopend
„Moge nieuwe ramp voorkomen worden"
BE MENS en ZIJN ARBEID
„Hel zachtste volk der aarde" werd dynamisch
Beslissing tot
souvereiniteits-overdrcicht berust op inzicht
Vertrouwen plaatsen tegenover vertrouwen
„Liefde voor een prachtig land"
Arbeidsfier
Minister van Maarseveen
Verwezenlijking van ideaal waarborgt geen duurzaamheid
„Het Indonesische volk voelt zich souverein
Sultan Hamid acht verlangen naar
onafhankelijkheid sterk
„De zieke patiënt zal genezen
DINSDAG 23 AUGUSTUS
V VOOR HET OOG DER WERELD
5?
Vanmiddag om twee uur geschiedde in de Ridderzaal te 's-Gravenhage
de plechtige opening van de Rgjide Tafel-Conferentie over Indonesië.
Bij deze opening sprak de minister-president, dr W. Drees, een woord
van welkom, „in afwachting van een beslissing der conferentie zelve over
de regelingvan het voorzitterschap".
„Hoe de conferentie zich ook ontwikkelt", aldus dr Drees, „vast staat,
dat zii van ingrijpende historische betekenis zal zijn voor het leven van
de volkeren van Indonesië en Nederland".
Herinnerend aan het Koninklijk woord van 7 December 1942, verklaar
de dr Drees: „Dit Koninklijk woord werd gesproken in den vreemde,
maar in vrijheid. Ook in de onvrijheid, waarin wij in Nederland verkeer
den, hielden wij ons in de jaren van oorlog en bezetting bezig met de
toekomst, in het bijzonder Q©k ton aanzien van Indonesië.
Ik herdenk met diepe dankbaarheid, hoe tal van jonge Indonesiërs, die
hier verbleven, in het Nederlandseverzet hun vrijheid en leven in de
waagchaal stelden."
„Weinig kon in die Jaren worden vermoed, welk een lange en droeve weg
zou moeten worden afgelegd vóór een Ronde Tafel-Conferentie zou wor
den gehouden onder andete verhoudingen en van een ander karakter
dan toen werd verwacht."
Vervolgens zeide dr Drees. dat het
overleg, dat thans staat te beginnen,
niet onvoorbereid is en verwees hii naar
de overeenkomsten van Lingadjati en de
Renville, de preliminaire conferentie te
Batavia en de resultaten van de bespre-
fcineen te Malino.
„Het algemeen kader van het overleg
ter conferentie is reeds geconstrueerd:
de taak der conferentie Is aan dit kader
„j reëele inhoud te geven. Laten wij,
ais wij ons tot onze taak zetten, ons er
van bewust, blijven, welk een ontzaglijke
last de noodlottige gang van zaken op
beide landen heeft gelegd. Dit besef ver
sterkte ons het voornemen alles In te
i. teneinde thans de erote doel
einden van vrede, vrijheid en samenwer-
kinc te verwezenlijken."
De minister-president zeide voorts,
dat hii het als een behoefte gevoelde
de Indonesische afgevaardigden te
verklaren, dat het van Nederlandse
zijde bij voorafgaande overeenkomsten
vastgelegde voornemen, aan de Ver.
Staten van Indonesië de souverelniteit
over te dragen, een voor Nederland
onherroeoeliik besluit betekende.
Deze beslissing", aldus dr Drees,
..berust niet op een impuls van senti
ment of op een zich onwillig neerlcg-
?en bü een overmacht van omstan
digheden". Deze beslissing berust vol
gens de minister-president op een
langzaam geriint inzicht, dat langs
deze wee in de huidige wereldsituatie
de belangen van Nederland en Indo
nesië en een zegenrijk samengaan van
der? landen het best konden worden
bevorderd.
..Wel zouden naar het oordeel van ve-
'en de belangen er mede gediend zijn
'-veest, indien een rustiger en eeleide-
iker overgang mogelijk ware gebleken,
tnaar het heeft geen zin de gevolgen
voorbit te zien van de versnelling van
de ontwikkeling, die is ingetreden als
nawerking van de oorlog, en de gezonde
"■darhre van de eigen souverelniteit
van Indonesië eist thans spoedige ver
wezenlijking. Wanneer dan ook. na een
^'ccesvolle afloop van de R.T.C aan
Nederland dé taak toevalt haar souve-
reiniteit aan een nieuwe democratische
'".(fonetische rechtstaat over te dragen,
dan betekent dat een daad. die gedra
gen wort door een belangrijke meerder
heid van ons volk,"
Dr Drees zeide, dat in Nederland een
intense belangstelling voor Indonesië
bestaat, die allerminst uitsluitend
voortkomt uit het feit, dat Nederland
belang heeft in Indonesië, al zou het
onwaarachtig ziin de betekeni van
deze belangen to willen verkleinen.
Doven deze belangen uit is bii velen.
in Indonesië hebben geleefd of er
'bans nog werken, een sterke liefde
geroeid voor dit prachtige land en
z'in bevolking.
Zich in het bijzonder richtend tot de
■Monesische gasten, verklaarde dr.
^ees: -Ik ben overtuigd .dat eii voor
over eii reeds vroeger hier geweest zUL
met verreweg de meesten van u
eeval is. hier ook vrienden hebt te-
O^evonden en dat. vooral voor zover
1 na de oorlog voor het eerst hier weer
0'- Rii met belangstelling gezien hebt
JfVe sporen, die oorlog en bezetting
Nederland hebben achtergelaten en
-•2ïr wat voor de opbouw is gedaan."
"Wanneer men aan Indonesische
Wt deze conferentie wil beginnen
®et het vertrouwen, dat de spoedige
vorming van de souvereine Indonesi-
Prof. dr Beel voorlopig niet
meer in de politiek
«Kooit meer": dat is de
VRAAG....
D'S e!n toterview met de ex-H.V.K.
uj v Beel' gepubliceerd in „de
^asbode" verklaart deze:
voorlopig geen politiek meer",
J(5J.dr heel. „Voorlopig alleen maar
'aak a-n m'^n *aak *n NUme?en> een
en i'-j'e ree(k enige malen voor
en J, ns de oorlog heeft aangelokt
e 'k nu maar al te gaarne zal
Jnvaarden.
önMm I zeÊSen wil: nóóit meer in de
tem 1,'. neen natuurlijk niet. Voor-
l(wJ.u *k natuurlijk belangstellend
aniu °uJ'er» kan welhaast niet
«J?" M^r daarnaast zullen de
i»r gbeden in de politiek toch
bewp» end moeten zijn om mjj te
~fen opnieuw een functie te aan-
sche staat voor Nederland een even
onbetwist programmapunt is als voor
de Indonesiërs, dan wil Nederland
daartegenover het vertrouwen plaat
sen, dat aan Indonesische zijde met
even grote ernst gestreefd wordt naar
de vorming van een nieuwe band tus
sen Nederland en Indonesië, die een
blijvende zegenrijke samenwerking tot
resultaat zal hebben.
Het doel van deze conferentie gaat
veel verder dan de oplossing van de
thans bestaande ernstige moeilijkheden
en wrijvingen.
Tenslotte moeten wij allen streven
naar het resultaat, waarmede niet al
leen Nederland, .en Indonesië, elk voor
zich, zo goed mógelijk gebaat zijn, maar
waarvan ook de volkerengemeenschap
een wezènljjke bijjdrage ontvangt."
Dr Drees spoorde vervolgens aan tot
vermycyrig van alles wat kwetst of
voedsel geeft aan een. gegrond wantrou
wen.
„Ik mpg Ir dit verband niet nalaten
met grote eryst te wijzen op de nood
zakelijkheid, dat de daadwerkelijke
strijd, zowel met wapens als door pro
paganda wordt gestaakt."
„De conferentie streeft naar hoog
en positief doel en als men dit erkent,
dan beseft men tevens, dat hoe eer
der hoe liever, ja zelfs nü al, gebro
ken moet worden met alle gevoelens
cn gedachten, welke behoren bij de
idee van tweedracht en strijd. Als er
nog een strijd te voeren valt, dan is
dat een strijd tegen alles wat ons van
elkander zou kunnen schelden."
Dr Drees zeide te beseffen, dat aan
beide zijden nog mensen zijn, die ge
vangen door wantrouwen en ressenti
ment, geneigd zijn een tijdelijk en
plaatselijk succes, op een ander be
haald, te stellen boven de zelfdiscipline
en innerlijke inspanning, die nodig zijn
om de grotere doelstellingen van onze
conferentie te bereiken. „Wij, zoals wij
elkander zo aanstonds op de conferen
tie zullen tegeifïCét treden, moeten van
elkander weten, dat wij een dergelijke
tactiek met nadruk verwerpen."
„De geschiedenis zal uiteindelijk oor
deel vellen over deze conferentie. Ik
hoop van ganser harte, dat alle gede
legeerden de kradht zullen bezitten om
de verleiding te weerstaan het grote
doel in gevaar te brengen ter wille van
een tijdelijk succes en een momenteel
applaus van een bepaalde groep van
medestanders."
„Mij als minister-president van Ne
derland, die zo aanstonds de confe
rentie zal openen, is het voorrecht
geschonken deze woorden tot. u allen
te mogen spreken. Ik persoonlijk ben
er van overtuigd, dat. wanneer niet
feitelijke omstandigheden en gebeur
tenissen de sfeer van deze conferen
tie gewelddadig doorbreken, de mo
gelijkheden groot zRn, deze conferen
tie tot een bevredigend resultaat te
brengen."
Onder de beginselen, die al§ vast richt
snoer gelden, noemde dr Drees:, de
spoedige vestiging van de VSI als sou
vereine democratische staat op' fede
ratieve grondslag, het zelfbeschikkings
recht der bevolkingen, de samenwer
king met Nederland, eventueel met het
Ver. Koninkrijk der Nederlanden, ih
een Nederlands-Indonesische Unlé, aan
het hoofd waarvan staat de Koning der
Nederlanden. „Over de vraag of spe
ciaal Nederland, dan wel het Ver.' Ko
ninkrijk der Nederlanden in de Unie
zal zijn opgenomen, zal slechts worden
beslist na nader overleg met Sürittatne
en de Antillen."
Dr Drees besloot zijn. rede met' de
woorden: „Wij houden deze conferentie
voor het oog der wereld en. wij zullen
moeten beseffen, dat de waardering,
welke onze volkeren in de wereld zul-
lfen genieten, mede afhankelijk zal zijn
van de wijze, waarop wij deze onder
handelingen voeren. Gaarne wil ik in
dit verbapd een woord richten tot de
Unci, wiéï leden wij ook welkom heten.
Ik spreek.; zeker in naam, niet alleen
van Nederland, maar van alle hier aan
wezige delegaties, wanneer ik zeg, dat
wij van harte hopen, dat deze confe
rentie ook voor de leden van de Unci,
die haar allereerst zullen bezien uit
internationaal oogpunt, een zeer bevre
digende en succesvolle ervaring zal blij
ken te zijn. Onder het uitspreken van
de wens, dat deze conferentie moge
strekken tót eer en zegen voor Indone
sië en Nederland en het uitgangspunt
moge blijken, van een nieuwe ontjwiKkc-
llng, waarin op het verbreken der oude
verhoudingen een vrije en voor beide
volkeren vruchtbare samenwerking mo
ge volgen, verklaar ik thans de Ronde-
Tafelconferentie geopend."
Gelukwensen van Critchley
NEDERLAND EN INDONESIË NAAR
VREDELIEVENDE VERHOUDINGEN.
De voorzitter van de week van de
Unci, de heer Critchley, heeft uit
naam van alle leden der Unci op de
R.T.C. gelukwensen aangeboden ter
gelegenheid van dit historisch mo
ment, waarop „een conferentie wordt
geopend met het doel aan 70 millioen
mensen soevereiniteit over te dragen
en tussen de volkeren van Nederland
en Indonesië" ieuwe en naar zRn over
tuiging ook voordelige relaties te
scheppen.
Het ls geen overdrijving wanneer ik
verklaag, aldus Critchley, dat indien wij
vergaderd, zijn in deze eerwaardige zaal,
zo nauw verbonden met de voornaamste
gebeurtenis en door de eeuwen heen in
de zo rijke geschiedenis der Nederlan-
den. een geschiedenis waaruit het vrij
heidsideaal steeds is voortgekomen, dit
uitsluitend te danken is aan de onult-
putteliikft energie en de wil tot samen
werking. die alle partijen bezielden bij
de preliminaire besprekingen te Batavia
gevoerd".
Spreker besloot met de woorden: ,De
Commissie is er van doordrongen, dat
de volkeren van Nederland en Indonesië
de nieuwe Unie onontberliJke gaven
kunnen schenken: het Nederlandse volk
zijn onschatbare ondervinding en zijn
teohnische en administratieve bekwaam
heid. het Indonesische volk de levens
kracht van zijn nationalisme en de
geestdrift van nieuw geboren souverel
niteit.
Samen kunnen Nederland en Indo
nesië in het kader van de internatio
nale familie der naties, vredelievende
en democratische verhoudingen tot
stand brengen, gesteund op weder
zijdse hoogachting, op wederzijds be
grijpen en op ware belangen gemeen
schap".
is de vakbekwame arbeider en hij mag dit zi)n.
Overtuigt U daarvan op de tentoonstelling
Opening DONDERDAG 25 AUG. a.s., Stadsgehoorzaal, Leiden
(Advert.)
,jf .r# r vv ftwvooss as:.''.sS
W#?e9i d'e een politieke betekenis
der*n j ^a' *n d? Politiek veran-
S«n,r,.0ms*aïldigheden zeer snel
looi» y, j plotseling en men weet
l?» komen' st"^ ZUl"
Vermijd alles wat wantrouwen door England en de Ver. staten
J van Amerika,
wekt!
Na de openingsrede van minister
president dr Drees sprak de voorzit
ter van dc Republikeinse delegatie,
drs Mohammed Hatta, in het Indone
sisch een rede uit, waaraan wij het
volgende ontlenen:
„Wanneer wij thans om deze Ronde
Tafel zijn geschaard, dan moet iedere
partij daartoe zijn geleid door de
stellige overtuiging, dat deze confe
rentie hier haar doel zal moeten be
reiken. t,w. de onvoorwaardelijke
overdracht van de volledige en reële
souvereiniteit over Indonesië aan het
Indonesische volk".
BITTERE ERVARINGEN.
„De bittere ervaringen, opgedaan in
de tijd, die achter ons ligt. hebben
uitgewezen, dat dc enige oplossing
van het Indonesische probleem be
staat uit de onverwijlde overdracht
der souvereiniteit".
De heer Hatta verklaarde, dat de
kern der moeilijkheden in het verleden
gelegen was in de kwestie der souve
reiniteit. De souvereiniteit van Neder
land was naar zijn mening gebaseerd
op de historie.
Maar sedert de Indonesisch? onaf
hankelijkheidsproclamatie op 17 Aug.
1945 voelt het Indonesische volk zich
souverein. De voorzitter der Republi
keinse delegatie wees vervolgens op
de grote verandering van geestesge
steldheid bij het Indonesische volk na
genoemde datum. „Niet alleen de
massa hier te lande, maar ook de ge
leerden en politici waren niet bij
machte te begrijpen, dat „het zacht
ste volk ter aarde" een opstandig volk
was geworden, waarin een dynami
sche geest was gevaren.
Vaak verzuimt men een diep en ern
stig onderzoek in te stellen, dat zou
kunnen uitwijzen, dat de proclamatie
van 17 Augustus de verwezenlijking
vormde vaiade idealen van de Indone
sische nationale beweging, die reeds 40
jaar op gang is. Het onnoemelijk zware
lijden onder de Japanse heerschappij
heeft de wil tot vryheid slechts ver
sterkt. Als gevolg van. het misverstand
omtrent de aard van de Indonesische
vrijheidsidealen ontstond er van hert-
begin af een psychologisch conflict tus
sen het Nederlandse volk en het volk
van Indonesië".
SOUVEREINITEIT BRRUST
NIET BIJ KONINKRIJK.
Met hoeveel nadruk men ook van
Nederlandse regeringszijde juridi
sche argumenten naar voren brengt,
dat de souvereiniteit over Indonesië
bü het Koninkrijk der Nederlanden
berust, het Indonesische volk m de
Republiek is van mening en enzaart.
dat ziin staat souverein is. Het heen
een eigen regering, een «»Ben lc*fr
een eigen politiemacht. Het heeft ee
eigen geldwezen cn niet te
vergeten ook een eigen buiten
landse politiek en een buitenlandse
vertegenwoordiging, die zich met de
dag uitbreidt en hechtere verbin
dingen legt met andere landen Dat
alles wordt aangevoeld als zovele be
wijzen van souvereiniteit, welke met
zo maar uit het volksbewustzijn zijn
weg te praten".
In dit verband herinnerde Hatta
aan het feit. dat het de facto-sezM
van de Republiek over Java. Madura
en Sumatra werd erkend bii Lingga-
Uitvoerig ging Hatta vervolgens in
op de historische moeilijkheden, die
ontstaan zijn betreffende de verdeling
der verantwoordelijkheid gedurende een
interim-periode, en hij vervólgde: „Het
Indonesisch-Nederlandse conflict is in
wezen eeiipsychologische kwestie, die
rijn oorsprong vindt, in de koloniale
historie en teveps gecompliceerder ge-,
maakt werd door het reeds vier Jaren
durende psychologische conflict. Het is
om die. reden, dat elke spanne tijds,
welke een. üitstél van die overdracht
der souvereiniteit vormt, na het berei
ken van een overeenkomst, door het
Indonesische volk wordt aangevoeld als
een politieke manoeuvre om de kolo
niale macht t-e handhaven en als ge
volg hiervan zal het wantrouwen ten
opzichte van de Nederlandse bedoelin
gen groter worden.
Daarom is het voornaamste stre
ven gericht op het doen verdwijnen
van het gevoel van wantrouwen en
het versterken van de wil om elkaar
te begrijpen en samen te werken.
Daarom moet ook alles, wat wan
trouwen kan wekken worden ver
meden".
DE EERSTE VOORWAARDE.
Vervolgens betoogde Hatta, dat de
van Nederlandse zijde gestelde voor
waarde, n.l. dat de souvereiniteit aan
een Federatief Indonesië zal worden
overgedragen en een Unie met Ne-
derland zal worden gevormd, van
Indonesische zijde, zowel van Repu
bliek als BFO, niet gevoeld wordt als
een voorwaarde, die de souvereiniteit
beperkt.
Een eerste voorwaarde voor de op te
richten Unie noemde Hatta, dat zij
„geen beperking vormt voor de vol
ledige en reële souverelniteit" van de
Republiek Indonesia Serikat.
Hatta beschouwde het als een voldoe
ning, dat de Nederlandse regering reeds
herhaalde malen bevestigd heeft, dat
door Nedérland. niet gestreefd wordt
naar het .ideaal van een Unie in de vorm
van een superstaat. Hij wees er echter
op, dat de Üniekwestie in verband met
haar historie, ten zeerste de psychologie
van de massa beïnvloedt en dat daarom
voorzichtigheid moet worden betracht
bü -de vaststelling van haar structuur.
„Die Unie. zal een vrijwillige associatie
moeten riJn- niet strak in haar struc
tuur en héar binding.
Hatta beschouwdè elke dwang als een
gevaar voor de^ toekomstige samenwer
king. „Daarom is in de vorming van de
Unie wijsheid en een vooruitziende blik
nodig, opdat de doel-inhoud niet ten of
fer wordt gébracht aan de vorm der
constructiè"
NÉDER L AND SE K APIT A ALBE -
LANGEN GEWAARBORGD.
Sprekend over economische kwesties
zeide Hatta: „Ik weet, dat zeer velen
in Nederland de vrees koesteren, dat
het Nederlandse kapitaal en de Ne
derlandse economische belangen in
Indonesië in gevaar zullen komen,
wanneer Indonesië onafhankelijk en
souverein wordt. Die vrees doet een
houding en een politiek voorstaan,
die terugblikt naaf het verleden, het
geen leidt, tot vergroting van het psy
chologische conflict."
Het zou volgens Hatta goed geweest
zijn, indien Van het begin af overeen
stemming .wis "bereikt over een over
dracht van 'tle souvereiniteit. Dan zou
De Republikoinse vice-president ver
wees naar de verklaring in het poli
tiek manifest, door de Republiek op
1 November,1945 uitgegeven, waarin
de Nederlandse kapitaalsbelangcn etf
economische belangen worden ge
waarborgd. In dit standpunt is geen
verandering gekomen, aldus Hatta.
DYNAMISCH VOORUITZIEN.
„Men moet in Nederland vooruit
kunnen zien met een dynaipisohe blik,
dat een onafhankelijk en souverein In
donesië geen nadeel, maar op den duur
voordeel aan het volk van -Nederland',
•zal brengen. In het bijzonder zal een
samenwerking tussen Nederland en In
donesië op eèonomisch gebied zodanig
geregeld kunnen worden, dat de - op
bouw in Indonesië volgens een plan,
lopende ovèr tientallen van jaren, ge
coördineerd èal kunnen worden met de
ontwikkeling; van de nieuwe industrie
in Nederland, die zal kunnen voldccn
aan Indonesische behoeften aan ver
schillende góederen, en productiemidde
len. In één opzicht zal het Nederlandse
kapitaal misschien inderdaad verjies
moeten boeken. Het nieuwe bestel eist
van de regering een welvaartspolitiek
voor het volk, hetgeen als gevolg zal
hebben een toekomstige verkleining van
het winstdeel van het kapitaal in de
verdeling van de opbrengsten.
Het nieuwe, onafhankelijke Indonesië
zal niet meer zijn een „inlanderkolo-
De voorzitter van de Nederlands.? de
legatie. minister van Maarseveen,
betoogde ter R.T.C., nadat de Sultan
Hamid had gesproken, dat aan de
Nederlandse delegatie een dubbel
doel voor ogen staat: dc conf?rcntie,
zowel formeel als materiaal, tc doen
slagen. Formeel zal dc conferentie
geslaagd zij*1, 'aldus de minister, in
dien overeenstemming bereikt wordt.
„Reeds zolang duurt immers het In
donesisch conflict, dat niemand meer
blind kan zjjn voor de noodlottige
gevolgen, die bij voortzetting van de
strijd zullen intreden. Dat inzicht is
duui-, te duur gekocht".
„Materieel zal de conferentie alleen
dèm slagen, wanneer zij de toekomstige
nie" zoals vroeger, die koelies met
een laax loon opleverde."
SCHULDEN EN VERORDE
NINGEN.
1 Over de kwestie van overdracht der
sohulden en vorderingén bij de souve-
reiniteitsoverdracht, verklaarde Hatta:
„Reeds thans is' te gissen, dat deze
kwestie vëel moeilijke zijden zal verto
nen en dat er talrijke detailkwesties
zullen zijn. De behandeling er van
mag echter mi. de duur van de con
ferentie niet verlengen. Wij moeten de
besprekingen zo nodig beperken tot de
hoofcr.aken en beginselen, opdat de
RT.C. snel beëindigd zal kunnen wor
den en niet langer zal duren dan
psychologisch verantwoord kan worden.
De details zullen later geregeld kunnen
worden tussen Nederland en de Repu-
hlik Indonesia Serikat.
De overdracht der souvereiniteit moet
nog dit jaar haar beslag vinden. Dit
is een eis der massa-psychologie, die
we niet in de wind mogen slaan. Een
kwestie van irrationalisme inderdaad,
maar die niet verwaarloosd mag
worden.
VRIENDSCHAP NA 4 JAAR
STRIJD.
Drs Hatta besloot als volgt: „Vier
jaren lang hebben onze beide volken
geleefd in wederkerige vijandschap en
met gevoelens van wrok in het hart.
streden en gemoord, met vergeefse op-
Vier Jaren lang hebben wjj elkaar be-
offering van goed en bloed. Laat ons
thans een nieuwe geschiedenis aan
vangen, gegrondvest, op vrede en sa
menwerking. Moge God de Almachtige
ons werk in de R.T.C. zijn zegen
schenken".
Kapitaal is nodig.
Na drs Hatta sprak ter R.T.-Confe-
rentie de voorzitter van de delegatie der
BFO. Sultan Hamid II van Pontianak.
„Thans, is het historische moment aan
gebroken, waarop vertegenwoordigers
van het Koninkrijk der Nederlanden,
van de Republiek Indonesia en van de in
BFO-verband samenwerkende gebieden
van Indonesië zich hebben verenigd aan
één tafel om. bezield door eenzelfde
geest een gemeenschappelijk doel na te
streven." aldus spr„ die o.a. het herstel
van vertrouwen, ontstaan, door de pre
liminaire conferentie en de lnter-Indo-
nesische conferentie, memoreerde,. Hij
gaf voorts uitdrukking aan ziin voldoe
ning over het feit. dat ook de Unci aan
wezig was. „Wij ziin er immers van
overtuigd, dat de oplossing van het In
donesische vraagstuk mede te danken is
aan haar bijstand."
Sprekend over de verschillende wegen,
die de Federale gebieden en de Repu
bliek in de afgelopen laren hebben be
wandeld. zeide de Sultan, dat het ver
langen naar nationale onafhankelijk
heid. dat reeds tientallen laren voor de
oorlog het Indonesische volk in zijn bo
venlaag bezielde, bij allen even sterk
was.
„Het liidt geen twijfel", aldus de Sul
tan, „of wil, Indonesiërs, zullen het
onder elkaar spoedig eèns worden over
een uitgewerkte staatsinrichting van de
Republiek Indonesia Serikat op fede
rale en democratische grondslagen."
Over de economische toekomst zeide
de Sultan: „Indonesië, ons grote
eilandencomplex met zijn vruchtbare
tropische bodem, ziin bodemschatten.
internationale verkeerswegen, kan
een belangrijke schakel zijn in het
economische wereldverkeer. Voor de
verdere ontwikkeling is nodig kapi
taal en arbeid.
Indonesië beschikt over een groot
reservoir van arbeid. Aan kapitaal ont
breekt het ons echter. Wij beseffen dat
ons land op financieel en economisch
gebied ziek is. zwaar ziek zelfs". In dit
verband verwees Sultan Hamid naai
de jongste verklaringen van het Dep.
van Financiën te Batavia. „Wij hebben
de rotsvaste ovèrtulging. dat de patiënt
wil en daarom ook zal genezen. Het ge
neesmiddel zullen wij wellicht niet aan
stonds kunnen betalen, doch ik houd
er mij van overtuigd, dat de apotheek
het zeker op crediet zal leveren, indien
die apotheek „vertrouwen" heeft. Tot
de middelen, die de patiënt uit deze
apotheek nodig heeft behoort niet in
de laatste plaats het buitenlandse cre
diet".
Voorts sprak Sultan Hamid over de
eisen, die gesteld zullen worden aan de
toekomstige Federale strijdkrachten.
„De opbouw van een eigen krach
tige, nationale en modern georgani
seerde weermacht is dan ook nood
zakelijk. Zeer hoge eisen zullen wij
stellen en moeten stellen aan onder
wijs en opvoeding. Wij willen en wy
zullen dit zelf doen en wij zullen hier
in slagen. Wellicht zullen wy soms
Itruikelen en zullen onze krachten
tekort schieten. In dit geval zullen wy
ons zeker niet schamen hulp en by-
stand te vragen, waar deze ons in
goede vriendschap geboden wordt".
Sultan Hamid II besloot aldus: .Moge
die ten dele nog maar nauwelijks zijn ik eindigen met het afsmeken van de
volgens sprgkerde samenwerking tus
sen Nederland en Indonesië zeker reeds
een feit zyn geweest «n zou de produc-
djati, niet alleen door Nederland, maar I tie reeds volledig zijn hervat.
geëxploreerd, laat staan ontgonnen,
met zyn millioenenbevólking, die tot
arbeid bereid is, geografisch gunstig
gelegen op de drempel -tussen twee
wereldzeeën en op een kruispunt van
zegen van de Allerhoogste voor de ar
beid en het welslagen van deze confe
rentie. tot heil van het. Indonesische
en het Nederlandse volk en van de ge
hele mensheid.
ontwikkeling van deze beide landen zo
gunstig mogelyk beïnvloedt. De werke
lijke belangen van de volkeren van In
donesië en Nederland Zyn dus het
eigenlijke onderwerp van de R.T.C. Die
belangen liggen zowel op ideëel terrein
als op sboffeiyk gebied. Het verkrijgen
van eigen souverelniteit is voor Indo
nesië een ideëel belang van de hoogste
orde.
Verzet tegen de verwezenlijking van
dit Ideaal zou niet alleen onbillijk zijn,
maar op den duur ook nutteloos blij
ken."
De bereidheid de souvereiniteit over
te dragen heeft Nederland ook in zijn
grondwet verankerd, aldus de minister
De souvereiniteit wordt onherroepelijk
overgedragen. Elke gedachte, „dat de
souvereiniteit nog ooit tot Nederland
zou terugkeren is uitgesloten."
„De verwezeniykJng van dit ideaal
waarborgt op zichzelf niet zUn duur
zaamheid. Die duurzaamheid zal eerst
verzekerd zyn, wanneer het nieuwe
staatsverband Cr ln slaagt de krach
ten op te brengen om de geestelijke
en stoffeiyke belangen van de bevol
king in al haar schakeringen afdoen
de te behartigen, om een harmoni
sche samenwerking tussen de ver
schillende gebieden en bevolkings
groepen te verzekeren, om orde en
veiligheid te garanderen en aldus In
donesië naar binnen en naar buiten
te maken tot een sterke eensgezinde,
vreedzame en welvarende staat."
„Nederland vervult hierbij de rol van
toeschouwer, maar van een belangstel
lende en belanghebbende toeschouwer.
Het kan Nederland immers niet onver
schillig rijn. wat de toekomst zal zijn
van een land. waarmede het drie eeu
wen verbonden is geweest en waarmede
het straks door een Unie in nieuwe vor
men verbonden zal blijven. Wil de con
ferentie materieel slagen, dan is voorts
nodig, dat de overgane van het oude od
het nieuwe bestel plaats vindt langs de
wee van orde en in een sfeer, waarin de
wonden, die de onderlinge strijd gesla
gen heeft, geleldelilk kunnen genezen."
Daarom is het voor het lot van de
conferentie van het grootste belang,
dat de overeenkomsten betreffende
het staken van de vyandeiykheden
naar Jetter en geest gehandhaafd en
nageleefd worden. Bedriegen ons niet
alle voortekenen, dan scheiden ons
nog slechts weinige maanden van het
ontstaan der nieuwe rechtsorde. La
ten alle partyen in dit uiterste ogen
blik er gemeenschappelijk naar stre
ven om een nieuwe ramp te voorko
men!"
De minister eindigde: „Moge God, die
het lot van regeringen en volken be
stuurt, ons allen bereid maken om de
nieuwe weg, die zloh voor onze ogen
aftekent, met vernieuwde geesten en
harten in te slaan. Moge Hf) onze goe
de wil zegenen en deze conferentie doen
strekken tot heil van Nederland en
Indonesië".
(Men zie verder pag. 2 van het
Tweede Blad).
TWEE ROOFOVERVALLEN IN
AMSTERDAM.
„Sta of ik schiet!"
Twee Amsterdammers zyn het slacht
offer van een roofoverval geworden.
Een 46-jarige koopman, die Zaterdag
nacht met zyn geld m de hand voor
een automatiek op de Martelaarsgracht
stond, kreeg plotseling van een onge
veer 25-jarige man een klap, waardoor
hy op de straat viel en een neusbloe
ding kreeg. Toen hy overeind was ge
komen was het geld, een biljet van een
ryksdaalder, van een gulden en wat
kleingeld verdwenen. HU poogde nog
de aanrander te achterhalen, maar
verloor hem uit het oog Bij het bureau
Warmoesstraat deed hy aangifte.
By ddt bureau kwam later nog een
aangifte binnen van een 30-jarige land
arbeider. Deze was kort na midder
nacht op de Geldersekade door twee
onbekenden staande gehouden met de
woorden,, sta of ik schiet". Een van
deze mannen dreigde met een voor
werp, dat een pistool zou kunnen zyn
geweest. Nog voor de landarbeider iets
kon doen kreeg hy een klap op zyn
rechteroog. Hy greep de arm, die hem
had geslagen vast en er ontstond een
ferme worsteling. Tydens het gevecht
rukte de niet vechtende aanrander een
portefeuille met 90 gulden aan biljet
ten, uit de jas van het slachtoffer. In
de duisternis ontkwamen de overval
lers.
