SCHUDT UW
LEVER WAKKER
HET HUIS AAN DE BAAI
Het sprookje van Yalta
Hitler's kortzichtige politiek dreef
Rusland in de armen van het Westen
Kathleen Ferrier als een
onvergetelijke „Orpheus"
Kleine geschenken onderhouden
de vriendschap
Mrs. Perle Mesta, Amerikaans gezante
in Luxemburg
SftSSS3.
Radio-programma
Panda en
meesterwereldverbeteraar
88ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Woensdag 29 Juni 1949
Tweede Blad No. 26729
(Van onze Duitse correspondent).
Ofschoon de stem van Duitsland in
het parlement der wereldpolitiek nog
niet veel te betekenen heeft, koesteren
vele Duitsers, vooraan hun partijleiders,
reeds nu ambities van buitenlandse po
litieke aard. Dat is begrijpelijk en het
zou voor niemand een reden behoeven
te zijn om er zich ongerust over te
maken, ware het niet. dat het funda
ment van de zioh in wording bevinden
de Duitse buitenlandse politiek enige
zwakke plekken vertoonde.
In de strijd der Duitse partijen om
een toekomstige Duitse politiek, die
mate van gerechtvaardigheid te verle
nen, zonder welke zij zich nooit tot een
lactor van belang zou kunnen ontwik
kelen, is door de bekende politieke
woordvoerders in West-Duitsland de
these verkondigd, dat niet het Duitse
volk, doch uitsluitend het leger van
Hitier de oorlog heeft verloren. In een
circulaire, geschreven door generaal
Halder en vervat in een geest, die het
hart van alle Duitse militairen sneller
doet kloppen, wordt beweerd, dat de
Duitse nederlaag te vermijden ware
geweest, indien Hitler in plaats van
naar zijn geëxalteerde omgeving, naar
zijn generaals had geluisterd. Men on
derschatte de invloed van zulke rede
neringen niet en men diene bij de be
oordeling van de mentaliteit van het
Duitse volk wel te bedenken, hoe ver
geetachtig de massa is. By een rond
vraag van een Duits weekblad bleek,
dat negen van de tien ondervraagden
niet meer wisten, dat Duitsland de
vijandelijkheden met Rusland is begon
nen en dat het Duitsland is geweest,
dat zes maanden later aan de Ver.
Staten de oorlog verklaarde. Nog al
gemener is de opvatting, dat alle moei
lijkheden, waarin de internationale
politici zich op het ogenblik bevinden
en dat de ongelukkige situatie, waarin
in 't bijzonder Duitsland verkeert, zijn
te wijten aan de cardinale. fouten, die
de Westelijke geallieerden in Februari
1945 in Yalta maakten. Ge zult met
een loupe naar die Duitser moeten zoe
ken, die er niet van overtuigd is, dat
Roosevelt in de schaduw van de pal
men op de Krim Duitsland en Europa
aan de Russen heeft verraden en ver
kocht.
Indien deze en soortgelijke foutieve
overwegingen de basis blijven vormen
voor wat straks Duitslands buitenland
se politiek moet worden, dan doen wij
er goed aan onze verwachtingen aan
gaande die politiek niet hoog te span
nen.
Wij registreren het daarom als een
verheugend verschijnsel, dat het tijd
schrift „Sie" een artikel brengt van de
bekende publicist Curt Riess, waarin
een einde wordt gemaakt aan het
sprookje van Yalta. Hier wordt in
Duitsland voor het eerst onthuld,
dat het geen verdienste van het Wes
ten is geweest, dat Rusland onze bond
genoot werd, maar dat veel meer de
kortzichtige politiek van Hitier deze
machtige wapenbroeder uit het Oosten
de Westelijke geallieerden in de armen
wierp.
Het begin van de Dults-Russlsche
oorlog* was voor de Sovjets verre van
fortuinlijk en Moskou drong met
groeiende nadruk aan op de vorming
van een tweede front, dat zijn eigen
wankelende linies in Oost-Europa
moest ontlasten. Toen dit tweede front
later kwam dan de Russen voor wen
selijk en mogelijk achtten, strekten zij
hun voelhorens uit en zochten zij langs
omwegen contact met Berlijn om dt
mogelijkheid van separate vredesonder
handelingen te onderzoeken. Hit .er
heeft verzuimd deze kano waar te ne
men. Men kan hem cr dankbaar voor
zijn. Ware het hem in 1943 gelukt met
Stalin tot een vergelijk te komen, nan
zou wellicht de oorlog vandaag neg
voortduren.
DUITS-RUSSISCHE VREDES
BESPREKINGEN IX 1943.
Details over Russiscne toenacierinas-
pogingen in het voorjaar van 1943 zijn
weliswaar nog niet bekend, maar Curt
Riess deelt interessante bijzonderheden
mede over de ondernandeungen, die in
de tweede helft van 1943 en in 1944 in
Stockholm tussen Russische diplomaten
en vertegenwoordigers der iiltier-re6c-
ring zijn gevoerd. Aan Russische kant
hebben volgens officiële documenten
aan deze bespekingen deelgenomen:
mevrouw Kollontay, gezante der Sov
jet-Unie te Stockholm, Semjonow, gc-
zantschapsraad der Sovjetrussische le
gatie te Stockholm (de tegenwoordige
Russische gezant te Berlijn), DeKano-
sow, die van 1940 tot het uitbreken
van de oorlog Russisch ambassadeur te
Berlijn was en Alexandrow, een hoog
ambtenaar uit het volkscommissariaat
voor buitenlandse aangelegenheden te
Moskou en medewerker van Wysjinksky.
Het contact werd aangeknoopt door
een zekere Edgar Klauss, van beroep
filmverhuurder, geboortig van Riga,
doch op een vreemdelingenpas ip Zwe
den levend. Hij was bevriend met me
vrouw Kollontay en was kind aan huis
bij het Russische gezantsohap. Hij
stelde zich in verbinding met de film
referent van het Duitse gezantschap,
die hem op zijn beurt in aanraking
bracht met dr Kleist, administrateur
in het rijksministerie voor de bezette
gebieden. Tussen beiden hebben in de
zomermaanden van 1943 te Stockholm
voorbesprekingen plaats gehad. Het re
sultaat dezer conferenties, waarvan
Von Ribbentrop en Himmler nauwkeu
rig op de hoogte werden gehouden, was
dat de Russen zich bereid verklaarden
over een afzonderlijke vrede te beraad
slagen op de basis der volgende drie
punten:
1. Vrije hand voor Duitsland in mid
den- -en West-Europa.
2. Deling van Polen volgens de status
van 20 Juni 1941.
3. Vrije hand voor Rusland in Oost-
Europa, inclusief de Balkan, Tsjecho-
Slowakije, Griekenland en Finland.
Een speciale voorwaarde der Russen
was, dat graaf Von der Schulenburg,
de gewezen Duitse ambassadeur te
Moskou, naar Stockholm zou komen om
als Duits onderhandelaar op te treden.
Maandenlang bleven de Russen gedul
dig te Stockholm wachten, maar noch
Von der Schulenburg, die bij Hitier
in ongenade was gevallen, noch een
ander prominent Duits diplomaat kwam
opdagen. De vredesbesprekingen strand
den niet op de onwil van de Russen,
maar op het wantrouwen van Hitier.
Pas in Juni 1944 kreeg dr Kleist van
Von Ribbentrop de boodschap, dat hij
de besprekingen met de Russen moest
hervatten. Dat gebeurde ook en pas in
October werd het contact, ditmaal door
de Russen, definitief afgebroken.
Toen Roosevelt naar Yalta ging, was
hij ongetwijfeld, dank zij de informaties
van de Amerikaanse en Britse geheime
dienst, van de gebeurtenissen te Stock
holm op de hoogte. Onder geen voor
waarde mocht hij riskeren, door een
ontoegeeflijke houding de Russen aan
leiding te geven om hun plannen in
zake een accoord met Hitier ten uit
voer te brengen. Integendeel: 't kwam
er op aan Stalin te paaien en hem
door concessies aan een voortzetting
van de gemeenschappelijke strijd te in
teresseren. Dat was een gebod van het
ogenblik. Wat er later uit voortvloeide,
is een andere kwestie. De onzalige ge
volgen van Yalta komen in geen geval
voor rekening van de Westelijke gealli
eerden, en de Duitse wereldpolitici-in-
spe kunnen hoogstens Hitier en con
sorten een verwijt maken.
(Van onze correspondent te New York)
Mrs Perle Mesta, die haar faam ont
leent aan de feesten, die zij te haren
huize geeft voor de politici van Wash
ington, is benoemd als opvolgster van
Alan Kirk, die onlangs tot ambassadeur
in Moskou promoveerde. Admiraal Kirk
echter was tevens ambassadeur in
Brussel. Zijn opvolger daar is nog niet
benoemd. Mrs Mesta wordt de eerste
vertegenwoordigster van de Verenigde
Staten in het 300.000 zielen grote her
togdom.
Perle Mesta, thans achter in de zes
tig. is de dochter var. William B. Skir-
vin, die rondom de eeuwswisseling han
delaar was in landbouwwerktuigen. Af
komstig uit Michigan vestigde hij zich
in Oklahoma, toen 'n opkomende staat.
Hij had geluk in zyn handeltje en nog
meer geluk toen hij wat geld inves
teerde in een stukje grond dat plotse
ling olie begon te spuiten. Van toen af
waren er geen financiële zorgen meer
voor de Skirvin-familie en Billy Skir-
vin vond dat hij van zijn snel verwor
ven fortuin wel eens wat aan een weel
derige opvoeding van zijn dochter mocht
besteden.
Het gevolg hiervan was, dat Perle in
1916 in het huwelijk trad met George
Mesta, eigenaar van de Mesta-gereed-
schappen-fabriek in Pittsburg. Bij Mes
ta's dood ln 1925 liet hij zijn weduwe
een klein mlllioen dollars na, zodat
Perle met dit bedrag en met het kleine
halve millioen uit de erfenis van haar
vader, ruim voorzien was met het aard
se slijk en tevens met veel vrije tijd.
Deze vrije tijd en haar vermogen
stelden haar in staat de eerste schre
den te zetten op de „society"-ladder,
waarop zij zich langzamerhand omhoog
werkte.
In 1941 besloot Perle om zich in
Washingon te vestigen en in die stad
heeft zij haar grootste successen ge
boekt als gastvrouwe en organisatrice
van gala-festijnen.
Een harer eerste connecties in Wash
ington was de Truman-familie, in een
tijd waarin Truman nog slechts een
vrijwel onbekende senator uit Missouri
was. In het licht van het daarop vol
gende is men het er in Amerika nog
altijd niet over eens of dit alles zuiver
toeval was of ongelooflijk politiek door
zicht. Intussen had mrs. Mesta in 1942
al haar relaties met de republikeinse
partij verbroken en toen de onbekende
senator Truman uit Missouri in 1944
tot vice-president van de Verenigde
Staten werd gekozen, lachte de fortuin
haar beeld toe. Van toen af aan zette
Perle alles op de Truman-kaart.
Het eerste grote diner, dat voor de
nieuwe vice-president gegeven werd,
was van Perle, Het kostte haar vijfdui
zend dollars, maar was rijk aan presti-
ge-succes. Kort daarop werd Margaret
Truman officieel in de „Society" ge
ïntroduceerd en wederom geschiedde
dat op een gala-avond, door Perle ge
geven. Perle'was overigens zo vriende
lijk voor haar nichtje Betty Tyson om
deze op dezelfde avond onder de schijn
werpers en fototoestellen van de Ame
rikaanse pers te zetten.
Inmiddels was Truman door de dood
van Roosevelt president geworden en
Perle daarmede kind aan huis in het
Witte Huis. Zij is een van de weini
gen, die mrs. Truman met Bess mag
aanspreken. Toen de 1948-verkiezingen
naderden en het politieke leven van
Glanspunt
van het „Holland Festival"
(Van onze muziekredacteur)
Van Glucks opera „Orpheus en
EuridJce", als een der glanspunten
van het „Holland Festival" ln de Am
sterdamse Schouwburg uitgevoerd,
kunnen wy slechts in kort bestek één
facet, dat ons het hevigst trof, be
lichten.
Voor ons perso.oniyk werd de uit
beelding der „Orpheus"-rol door de
Engelse altzangeres Kathleen Fer
rier, die w|j tot nu toe uitsluitend
als liederenzangeres kenden, de be
levenis van deze aan indrukken zo
ryke avond, met eindeloze terugroe
pingen tot besluit.
Men weet, hoe Christoph Willibald
Von Gluck met deze in 1762 verschenen
opera radicaal brak met de in zijn tijd.
heersende mode der Italiaanse opera,
waarbij de franje der coloratuur-aria
en dergelijke veruiterlijking de hoofd
zaak vormde en de inhoud slechts bij
zaak betekende. Gluck legde de nadruk
op het menselijke element, de inner
lijke ontroering en de rede. hij bracht
inhoud en vorm nader tot elkaar, veelal
zelfs in volstrekte harmonie. Welk een
imponerende en doeltreffende stoot in
deze nieuwe richting, ten plotte culmi
nerend in zijn „Iphiqueniar auf Tauris"
(1779), gaf hy reeds onmiddellijk met
deze „Orfeo", waarin de jonge Kathleen
Ferrier zulk een personificatie van de
menselijke ontroering en van de smart
uitbeeldde, zoals wij deze nog nim
mer zagen of hoorden.
Kathleen Ferrier beleed deze Orpheus
met een weergaloze waarachtigheid en
waardigheid. Een vrouw, die zó zingt,
moet de diepte der smart uit eigen
ervaring dan wel uit intuïtie kennen.
Maar ook de stralende verwachting en
de glanzende verrukking
Deze drie menselijke elementen fasci
neerden en ontroerden bij voortduring
in dit spel en deze zang van het edelste
Truman ernstig gevaar liep, was het
weer Perle, die onvermoeid ijverde voor
de Truman-zaak, zoals een goede „Tru-..
man-democratie" (gelijk zij zich zelf
noemt) past. Tezamen met Louis John
son, thans minister van Defensie, za
melde zij grote bedragen in voor de
partijkas.
Thans met Truman voor een volgen
de vier jaar in het zadel, is haar de
beloning voor al haar goede werk voor
de Truman-zaak niet onthouden. De
hoofdstad zal haar en haar feesten
echter danig missen.
Mrs. Mesta is niet de eerste vrouwe
lijke Amerikaanse gezant. De eerste
was mrs. Ruth Bryan Owen Rhode
(Denemarken 19331936), de tweede
was mrs, J. Borden Harriman (Noor
wegen 1937—1940). Perle is thans de
derde en als nummer vier op de nomi
natie staat mrs. Eugenie Anderson voor
de post in Denemarken.
en u zult '0 morgens weer
kiplekker uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal In
uw Ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
(Adv.)
gehalte. Wie beschikt daarbij over een
dergelijke omvangrijke, prachtig ge-
egaliseerde en wonderschone, warm-
donker getimbreerde altstem, waarin
de nuances van een zeldzame tederheid
en bekoring zyn?
Deze Orpheus-vertolking legde op de
op zichzelf reeds superieure uitvoering
met Greet Koeman (Euridice) en
Louise de Vries (tenor) als voortreffe-
lyke partners een onvergeteiyk
stempel. Want zelfs in haar stille en
roerloos spel was Kathleen Ferriers ex
pressie geladen door een dramatisch-
beheerste en steeds vibrerende bewogen
heid, waarmee zij het auditorium in
haar ban hield. En na de wereldbe
roemde aria „J'ai perdu mon Euridice"
brak een geweldig en langdurig aoplaus
los. waardoor even die ban gebroken
werd.
Het was een perfect verzorgde, mach
tige uitvoering, met Pierre Monteux
als inspirerend en toch zo sober dirige
rend leider van een gerieus spelend orkest,
met een suggestieve, interessante en
vernieuwde choreografie en 'n kleurige
decoratie, die evenmin onze hoogge
stemde verwachtingen teleurstelden.
.Afgezien van Kathleen Ferriers
doorleefde vertolking, was deze uit
voering op zichzelf reeds een spre
kend en verheugend specimen van
het uitmuntende niveau, waarop de
Nederlandse Opera zich in het hui-
ditre stadium beweegt.
Moge zij in het komende seizoen
ook de provincie met enkele voor
belden van haar uitgebreid reper
toire laten kennis maken!
H.
BEROEP OUD-COMMANDANT
„ORANJE NASSAU-REGIMENT"
VERWORPEN.
De Procureur-Generaal bij de Hoge
Raad concludeerde op 14 Juni in de
zaak tegen W. J. Kichen, vm, comman
dant van het Oranje-Nassaureglment",
een illegale organisatie tijdens de be
zetting op formele gronden tot vernie
tiging van het vonnis en verwyzing van
deze zaak.
Door de Haagse Gerechtshof is K.
tot vier jaar gevangenisstraf veroor
deeld met de bepaling, dat hij ter be
schikking van de regering wordt gesteld.
De Hoge Raad heeft het beroep van
K thans verworpen.
VRIJLATING PRIJZEN VAN EEN
AANTAL GOEDEREN.
In de Staatscourant is een beschik
king van de Minister van Econ. Zaken
gepubliceerd, waarin zijn vrijgelaten de
prijzen van: rijwiel-, motorrijwiel- en
autotractiebanden en het coveren en
verzolen van deze banden; gerubberi-
seerde stoffen en het confectionneren
van deze stoffen; rubberschoeisel en
rubbermateriaal voor zolen en hak
ken; alle- overige geheel of groten
deels uit rubber latex of thermoplastiek
vervaardigde productie met uitzonde
ring van rubber kunstgebitten, alsmede
de prijzen van natuur, synthetische- en
regeneraatrubber alsmede latex.
Voorts worden in een andere beschik
king de pry zen van huiden, vellen en
leder, en dierlijk haar, met uitzondering
van schapenwol, vrijgelaten.
KLEINOOD HERKEND
EN TERUGGEGEVEN!
Dezer dagen publiceerden wy, dat 'n
13-jarig meisje uit Schiedam op het
strand van Hoek van Holland een ge
sloten schelp gevondpn had, waarin 'n
witgouden ringetje zat, 18-karaats, met
briljant. Dit heeft de speurzin opge
wekt van de politie te Hoek van Hol
land, die haar rapporten ging doorbla
deren. En ziet, in de annalen van 1947
stond een aangifte vermeld van dief
stal van een soortgelijk ringetje, die in
„het bad" gepleegd zou zijn. De eige
nares heeft nu haar kleinood herkend
en in ontvangst genomen.
FEUILLETON
door ANDRIES MACKENZIE,
vertaald uit het Engels.
68)
Achterhaal ze! schreeuwde Bran-
nigan. Snij ze af! Laat het monster
niet ontsnappen, of ik sleur jullie zelf
de zee in.
Toen de politieboot de andere boot
voor het eerst in 't zicht kreeg, was
er een afstand van circa dertig meter
tussen de beide vaartuigen. De opzet
van de politieboot werd duidelijk: deze
wilde de boot van de kolonel rammen.
Simpkins moet dit ook beseft hebben,
want opeens liet hy Judith los en
sprong naar het roer. Maar de politie
boot naderde zo snel, dat geen enkele
manoeuvre van het andere scheepje
meer resultaat kon opleveren. Ik geloof,
dat Simpkins dit ook inzag. Hy haalde
zijn revolver -te voorschijn en loste een
schot. Hoewel ik 't geluid hiervan niet
kon horen, zag ik wat het resultaat
was: één van de politiemannen zakte
ineen. Toen botsten de twee boten te
gen elkaar aan.
Zelfs in het geraas van de storm
hoorde ik het gekraak van deze botsing.
De kolonel gal een gil, die door de
wind in onze richting werd voort ge
dragen. Gedurende een enkel ogenblik
stond hij te wankelen met omhoog ge
strekte armen. Daarna viel hU achter
over in de kokende zee.
De politieboot draaide terug. Zolang
de boten tegen elkaar lagen, waren ze
onbestuurbaar en dreven ze in de rich
ting van de kust. Maar het resultaat
van de manoeuvre was, dat zodra de
boten weer vrij van elkaar lagen, de
boot van Simpkins, die lek gestoten
was, begon te zinken.
Judith stond tegen de ene kant van
het bootje aangedrukt, toen de botsing
plaats vond. En eerst toen het achter
schip begon te zinken, besefte ze, in
welk gevaar ze verkeerde.
De man aan het roer gooide zijn
oliejas uit en sprong over boord. Ik
kon nu duidelijk zien, dat het de mys
terieuze kerel was die de boot die nacht,
dat ik naderbij gekropen was, om haar
te bekijken, naar het kanaaltje bij het
Huis aan de Baai had gebracht.
De politieboot begon weer vooruit te
stomen, maar scheen mij, in mijn over
spannen toestand, geen haast genoeg
te maken. Terwijl er nog diverse me
ters tussen de twee boten lagen, ging
tfë boot van Simpkins onder. Ik ving
c:n glimp op van Judiths blonde
hoofdje boven de golven en daarna zag
ik niets meer. Dit alles gebeurde in
minder dan een minuut.
De man, die zovele mensen ten onder
had gebracht, was nu verdronken, maar
mét hem kwam de vrouw, die ik lief
had, in de golven om!
Judith! gilde ik, maar de wind maakte
het onmogelijk haar te beschreeuwen.
Ik wilde me in de zee storten, maar
Brannigan hield me tegen.
Je kunt niets voor haar doen, bul
derde hij in mijn oor. De enige hoop
voor haar -is, dat de politieboot haar
zal oppikken.
Ik wist, dat Brannigan me desnoods
met geweld zou tegen houden. Ik deed
dus alsof ik berustte en hij liet mijn
arm los. Toen, voordat h)j me nogmaals
kon grijpen, stortte ik mij in de golven.
Ik was altyd een uitstekend zwem
mer geweest, maar nog nooit had ik te
maken gehad met water, dab zo koud
was als dit zeewater. De aanraking
hiermee deed me verstyven. Eén ogen
blik vreesde ik, dat de golven me weer
naar de kust zouden spogen. Ik vocht
met een grote aanrollende golf, die mei
bijna meesleurde, maar ik won, en lag
nu tegenover een eindeloze massa nieu
we' golven.
Uit de positie van de politieboot
maakte ik op, dat ik me ongeveer hal
verwege de plaats, waar Judith in de
golven verdwenen was, en de kust be
vond. Het was- natuurlijk verstandiger
geweest, als ik aan de wal gewacht had.
tot de politieboot Judith had opgepikt,
maar een kracht, buiten me zelf, dreef
me voort.
Ik voelde, dat mijn krachten het niet
lang zouden volhouden. Het was alsof
ik al een tijd in het water lag. Boven
het loeien van de wind en de golven
uit, hoorde ik van de politieboot iets
roepen. Men had mij blijkbaar in het
oog gekregen.
Juist op het moment, dat de boot
vlakbij my was gekomen, voelde ikmyn
kracht verminderen en begon ik te
zinken.
Ik wil haar vinden, lk wil haar J
vindenherhaalde ik als maar tot
I me zelf.
Opeens stootte ik ergens tegen aan
en tastten myn vingers in Iets, dat op
vrouwenhaar geleek. Met alle kracht,
die nog in me was, pakte ik 't lichaam,
dat hier in de diepte gezonken was,
beet en samen kwamen we weer boven.
Aan de oppervlakte gekomen, her
kende ik het blonde hoofdje van Ju
dith. Haar ogen waren gesloten en ik
kon niet opmaken of ze nog ademde.
Er was opnieuw een stortbui losgebar
sten, zodat ik niet voor me uit kon
zien.
Ik trachtte te schreeuwen, maar er
kwam geen geluid over myn lippen. Ik
was doodop en besefte op dit moment,
hoe iemand berusten kan in een neder
laag, nadat de strijd alle kracht en
energie heeft opgebruikt, en dan als
het ware dankbaar wegzinkt in onein
dige vergetelheid.
Binnen enkele seconden zou ik op-
I nieuw onder water verdwynen met Ju-
chth in myn armen. Toen hoorde ik
1 echter opeens weer het geluid van een
snorrende motor en zag ik de voorste
ven van 'n schip uit de mist van regen
opdoemen. Als ik Judith niet behoefde
vast te houden, had ik de enkele me
ters naar de boot nog wel kunnen
zwemmen. Op dat moment rees het
verlangen om in leven te blyven met
ongekende kracht in me op. Ik gilde zo
hard als ik kon. En lk bracht inder
daad geluid voort, hoe verwonderlyk
het ook was, aangezien kort tevoren
door uitputting geen klank uit mUn
mond was gekomen. Een man in uni
form verscheen aan deze kant van het
dek. Er werd iets geroepen en de boot
begon te draaien.
Ik voelde mijn krachten verzwakken.
Judiths gewicht begon me te veel te
worden. Zo nu en dan werd alles zwart
om me heen, waar even te voren de
groen-grijze kleur van de zee was ge
weest. Het suisde in myn oren en vaag
hoorde ik nog het regelmatig gestamp
van de motor.
Vlug, hij zinkt, hoorde ik ver weg
iemand roepen.
Ik voelde een gewicht uit mijn armen
genomen worden en een stevige arm
om mij zelf heen. Daarna was alles
duisternis.
HOOFDSTUK XXV
I Veertien dagen later zat ik weer in
Rose Cottage. Ik wilde liever niet den-
ken aan de tussenliggende dagen, die
ik in een ziekenhuis had moeten door-
brengen, vlak na mijn ontsnapping aan
1 de verdrinkingsdood. De dokter vertel-
1 de me, dat ik hoge koorts h^a gehad
1 gedurende enige dagen. En zelfs toen
mijn temperatuur weer normaal was
i geworden, wilden ze me nog niet direct
laten gaan, aangezien ik zeer verzwakt
was.
Judith was met my meegekomen. Zo
dra ik voldoende by kennis was ge
weest, had ik naar haar geïnformeerd
pn men had my verzekerd, dat ze weer
helemaal in orde zou komen. Ik wist
toen niet, dat de politiemannen gedu
rende een uur kunstmatige ademhaling
op haar hadden moeten toepassen,
voordat het ^ker was, dat ze nog
leefde.
Gelukkig lag dit alles nu achter ons.
Judith zat tegen myn knieën aan en
met myn hand streelde; ik over haar
goudkleurige haar.
Lijkt net jou ook geen nachtmer
rie, Bob, als je terugkykt op alles wat
er gebeurd is? vroeg ze.
(Wordt vervolgd)
STANDBEELD VOOR UITVINDER
VAN IIET „HARINGKAKEN".
Een hulde na 6 eeuwen...
Willem Beukelszn. van Biervliet, die
in ieder geschiedenisboekje als de uit
vinder van het haringkaken opgetekend
staat, krygt naar alle waarschijnlyk-
heid een standbeeld of monument te
zyner nagedachtenis.
De man, die reeds in de 14e eeuw de
grondslag legde voor een bloeiende ha-
ringvissery. krijgt daarmee eindeiyk de
eer, die hem toekomt, aldus burgemees
ter en gemeenteraad van Biervliet.
Willem Beukelszn. droeg in hoge mate
bij tot de opkomst en bloei van Bier
vliet en daarmee van alle vissersplaat
sen van ons land. Ook andere landen
hebben van de conserveringsmethode
van Willem Beukelsz. danig geprofi
teerd.
De gemeenteraad van Biervliet be
sloot onlangs in principe tot het op
richten van een monument of stand
beeld over te gaan. De financiering
hiervan zou mede door de gezamenlijke
haringvissers mceten geschieden. In
deze klingen heeft men grote sympa
thie voor dit plan ontmoet, zodat de
kans groot is, dat de harlngkaker ln
steen vereeuwigd zal worden. Byna zes
eeuwen na zyn dood
ONDERZOEK NAAR VERMISTEN IN
GEVAAR?
Willem Ruys weer vertrokken.
Aan boord van de „Willem Ruys" te
Rotterdam heeft de heer C. D. van der
Harst, hoofd van de Opsporingsdienst
van de vermiste overledenen in Indo
nesië, verklaard dat „het bezulnigings-
spook dreigt" en dat hij daarom terug
gaat. De opsporingsdienst heeft een
aantal bykantoren zoals te Surabaja,
Semarang en Bandoeng.
Myn plan was juist, aldus de heer v. d.
Harst, geweest er nog enige uitbreiding
aan te geven, maar my bereikte het be
richt, dat men daarentegen bykantoren
wil gaan opheffen.
Dit zou zeer onaangenaam zyn.
Van de 40.000 gevallen, die de dienst
te behandelen krerg, is de helft tot
volledige klaarheid gebracht cn van
de overige 20.000 misschien nog een
kwart, maar er zyn altyd nog 15.000
gevallen van Europeanen, van wie
het overiydcn nog niet met voldoende
zekerheid Is vastgesteld om een ovcr-
lijdensacte te kunnen afgeven. En
deze is voor dc nabestaanden van
groot belang, onder meer ook om de
verzekeringssom uitbetaald te krygen.
De „Willem Ruys" is vanmiddag weer
met 1000 passagiers vertrokken.
Als „teken van het seizoen" kan die
nen, dat tientallen passagiers een kan
tje „Hollandse nieuwe" hebben meege
nomen en deze in depót gaven aan de
chef van de koelcel.
BELANGRIJKE OUDHEIDKUNDIGE
VONDSTEN IN USSELERVEEN.
In het Usselerveen onder de gemeente
Enschedé worden sedert geruime tyd
onder leidina van de conservator van
het Ryksmuseum Twenthe, dr C. C. W.
J Hyszeier. opgravingen gedaan welke
reeds belangrijke resultaten hebben op
geleverd. Men heeft duizenden voorwer
pen. bewerkte zowel als onbewerkte ge
vonden. Onder de bewerkte bevinden
zich o a. pijlpunten, mesjes en schrab
bers. alle uit vuursteen vervaardigd. Deze
dateren uit het midden-steentHdnerk.
ongeveer 9 000 jaar geleden. Dr Hyszeler
beschreef deze vindplaats als de rijkste
van NoordWest-Europa.
Een wetenschappelijke commissie uit
Lelden zal binnenkort ter plaatse een
onderzoek Instellen.
KAREL LOTSY ALS „BOTANICUS".
De heer K. J. J. Lotsy. voorzitter van
de KNVB die een bezoek bracht aan
Finland, heeft voor Thysse's Hof te
Bloemendaal het eenbloemie winter
groen „Pirola-Unlflora" meegebracht. De
plant werd het laatst in Appelscha aan
getroffen en komt alleen nog in Fin
land voor. De heer Lotsy is voorzien van
een botaniseertrommel hpt binnenland
ingetrokken en heeft een tiental plant
jes gevonden.
OPHEFFING BIJZONDERE
GERECHTSHOVEN.
Instelling byzondere strafkamers.
By K B. zyn met ingang van 1 Juli
1949 de Byzondere Gerechtshoven te
's-Gravenhage en Leeuwarden opgehe
ven en bij de Arrondissements-Recht-
banken te 's-Gravenhage, Rotterdam,
Dordrecht, Middelburg. Leeuwarden,
Groningen, en Assen byzondere straf
kamers ingesteld, welke by uitsluiting
zyn belast met de berechting van mis
drijven waarop het besluit buitenge
woon strafrecht van toepassing is.
VOOR DONDERDAG 30 JUNL
Hilversum I (301 M.) AVRO 7.00.
nieuws; 7.15: ochtendgymnastiek; 7.30:
gram.muzlek; 7.50: (VPRO) dagopening
door dr A. Trouw; 8.00; nieuws; 8.15:
varia; 8.55: van vrouw tot vrouw; 9.00:
gram.pl.: 9.30: soft and sweet; 10.00:
morgenwydlng door dB M. C. van Wyhe;
10.15: arbeidsvitaminen; 10.50' kleutertje
luister; 11.00: orgelconcert; 11.45: een be
zoek aan de diamanttentoonstelling; 12.00:
John Renova and his music; 12.30: mede
delingen; 12.33: ln 't spionnetje; 12.38:
plano en orgel; 1.00: nieuws; 1.15: aan
sluiting met de B.B.C.; 2.00: de koning en
de koetsier; 2.15: sollstenconcert; 3.00:
klimop; 4.00: assortlmento; 5.00: reizen
en trekken; 5.20: welk dier deze week;
5.30: Skymasters; 6.00: nieuws; 6.15:
Tour de France; 6.20: tennlsreportage;
6.30: Ned. strijdkrachten; 7.00: radiostrip:
7.10: Metropóle Orkest; 7.45: de R.V.D.
antwoordt; 8.00: nieuws; 8.05: ln het
radio zoeklicht; 8.15: Amerikaans studen
tenkoor: 8.50: de stem, hoorspel; 9.20:
Residentie Orkest; 10.00: causerie; 10.15:
the Swinging Nightingales; 11.00: nieuws;
11.15: aansluiting met Schevenlngen; 11.45
12.00: gram.muzlek.
Hilversum II (415 M.) KRO 7.00:
nieuws; 7.15: sopraan en plano; 7.45:
morgengebed en liturgische kalender; 8.00:
nieuws; 8.15: pluk de dag; 9.00: voor de
vrouw; 9.05: muziek houdt fit; 9.30: wa
terstanden; 9.35: muziek van Dvorak;
9.40: schoolradio; NCRV 10.00: trio De
Graaff; 10.15: morgendienst door ds G. W.
C. Vunderlnk; 10.45: Norman Cordon
zingt: KRO 11 00: de zonnebloem; 11.40:
schoolradio: 12.00: angelus; 12.03: piano
recital; 12.30: mededelingen: 12.3a: de
zevenklapper; 12.55: zonnewyzer; 1.00:
nieuws; 1.20: septet Johnny Ombach; 1.45:
rceromme; NCRV 2.00: Promenade Orkest;
2 40: even onder ons; 3.00: bonbons bil de
thee; 3.30: pianorecital; 4.00: bijbellezing:
4.45: gram.pl.; 5.00: radio jeugdjournaal:
5.30: Zakapara's 5.50: causerie; 6.00: Leger
des Hells-kwartler; 6.15: CMB-kwartler;
6.30: populaire orgelbespeling; 7.00:
nieuws; 7.15: Nederlandse organisten:
7.30: actueel geluld; 7.46; gram.pl.; 7.55:
een goed woord voor een goede zaak;
8.00: nieuws; 8.05: proloog; 8.15: plaat-
varla; 9.00: vacantle-voorpret: 9.15: Sans
Soucl: 9.35: Sweellnck-kwartet: 10.05:
de vaart der volken: 10.25: NCRV-koor;
10.45: avondoverdenking; 11.00: nieuw»;
Il.tfr-S9.60: populair avondconcert.
8). Toen de Heer Jeroen de Blaet.de
vroegere eigenaar van het dure horlo
ge, naar binnen kwam, zei Joris Goed-
bloed niets anders dan: „Excuseer me
ik herinner me dat ik nog een bood
schap te doen heben met die
woorden vloog hy op het dakraam toe
en maakte zich gereed om door de dak
goot te verdwynen.
„Wacht even!" riep Panda, die onraad
bespeurde en hij hield Joris tegen aan
zijn jas. „Wacht even! Misschien heeft
meneer iets belangrijks te zeggen!"
„Ja, toch, dat héb ik" sprak Jeroen de
Blaet zachtmoedig. „Ik begrijp wel dat
u het druk hebt met al uw goede wer
ken en zo, maar misschien wilt u nog
éven wachten
„Ja, ja", antwoordde Joris hygend.
„Wachten, spraakt ge? Ehik kenu
hauwel|jks.waar hebben wy elkaar
eerder ontmoet?"
„Ik heb zojuist een horloge aan uw
goede werken afgestaan", vervolgde de
Heer De Blaet. „Ik hoop, dat het goed
loopt en dat ge er veel goeds mee doet!"
Nu begon Joris weer allervriendciykst
te glimlachen: hij scheen geheel gerust
gesteld. „O ja", zei hy „neemt toch
plaats, brave weldoener! Uw horloge
loopt uitstekend, niet voor en niet ach
ter, om kort te gaan. En wanneer ge
misschien gekomen zyt om nog méér
van die uurwerkjes voor de goede doel
einden af te staan, dan ben ik gaarne
tot uw beschikking".
„Zo is het niét", weerde de Heer De
Blaet verlegen af. „Maar ziet u ik
heb iats vergeten. Achterin het doosje
van dat horloge zat een loterij-briefje,
en..
„Een loterij-briefje.
Joris, verblekend. „En?"
herhaalde
