Imi&m
De studentenhölp aan om gewetenswille
verdreven collega's
DAMES/
De gevangenis zoals zij nu is
verbetert geen veroordeelde
Een Staatscommissie ontwierp
belangrijke wijzigingen
Kerkelijk Leven
Radio-programma
87ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD Donderdag 11 Maart 1948
Tweede Blad No. 26334
Een werkelijk fijn product ter
verzorging van Uw handen Is
Een Hamamelis product van Mijnharde.
(Speciale reportage).
„De cel is een hel"
Een vaak geuite mening! Maar tevens
het bewijs, dat opvattingen zich in de
loop dei* jaren wijzigen. Een korte her
innering aan de feiten bewijst dit.
Voor het midden der 19e eeuw be
stond als regel geen eenzame opslui
ting, maar ondergingen de veroordeel
den hom straf gemeenschappelijk. Aan
dit systeem kleefden vele nadelen; de
voornaamste was, dat de nog niet ver
dorven elementen door het gezelschap
van onverbeterlijke misdadigers vaak
voor bun verder leven verknoeid wer
den. De bouw van cellulaire gevange
nissen beloofde uitkomst. Algemeen
werd een heilzame werking verwacht
van de opsluiting in cellen, niet alleen
omdat daardoor de verderfelijke in
vloed van recidivisten werd vermeden,
maar ook omdat men overtuigd was
dat de «eenzaamheid het schuldbesef zot
opwekken en de vil om het leven te
beteren oproepen.
Ook Nederland slóot zich bij die her
vorming het eerst in Amerika en in
Engeland ingevoerd van het gevan
geniswezen aan. Amsterdam kreeg in
1850 een cellulaire gevangenis en in
de loop der Jaren volgden andere ste
den.
Maar het duurde niet lang of men i
ging inzien dat de eenzaamheid óók1
bezwaren had. Dit werd weer aanlei
ding tot het kiezen van een midden
weg. Het eerste deel van hun straftijd
werden de veroordeelden toen in cellen
gezet, waarna later gezamenlijk verblijf
volgde. Enige keren werd wijziging ge
bracht in de voorgeschreven tijd van de
strikte afzondering, wat er al op wees,
dat men zoekende was. Vóór de oorlog
was het zo, dat als maximum der Iso
latie 5 Jaar gold.
In de bezettingsjaren hebben de Duit
sers evenwel, louter uit practische
overwegingen, een einde gemaakt aan
de cellulaire opsluiting in onze ge
vangenissen. Zij hadden zoveel ruim
te nodig voor hun politieke gevange
nen, dat er voor de gewone gestraften
weinig plaats meer overbleef. Het ge
volg was, dat die lang op hun beurt
moesten wachten en bovendien met
drie of vier lotgenoten in écn cel wer
den opgesloten.
Na de bevrijding is die toestand be
stendigd omdat de capaciteit onzer
gevangenissen te klein geworden is,
ook al wordt het aantal veroordeelden
in één cel nu beperkt tot drie, hoog
stens vier.
De eigenaardige toestand is 4US on*-
staan dat zonder beslissing van de
wetgever de cellulaire opsluiting (al
thans voorlopig) buiten werking is
gesteld.
Wat zal er gebeuren als er weer ruim
te in de gevangenissen komt?
ïn de laatste tijd is de vraag sterk
naar voren gekomen of het geen tijd
wordt opnieuw reorganisaties in te voe
ren in ons gevangeniswezen. Verschei
dene personen bij de bestrijding der
criminaliteit betrokken zijn tot de over
tuiging gekomen, dat 't huidige systeem
grote bezwaren heeft. Het gaat niet al
leen over de tegenstelling: „eenzame of
gezamenlijke opsluiting?" maar grijpt
veel dieper in. Velen menen, dat de ge
vangenis, zoals die nu is, geen veroor
deelden verbetert.
Vanreclassering komt niet veel te
recht en wordt ook practisch pas aan
gepakt na het volbrengen van de straf
tijd. Krachtiger worden de stemmen
om de gevangenissen te vervangen door
werkkampen. De Vereniging van ex-
politieke gevangenen heeft zich ook in
deze strijd geworpen,, wat trouwens zeer
verklaarbaar is, want in de bezettings
jaren hebben de leden aan den lijve
ondervonden wat het betekent in een
gevangenis opgesloten te worden.
Dit alles is voor onze regering aan
leiding geweest een Staatscommissie te
benoemen om een studie te maken over
de wenselijkheid van de uitbouw van
ons gevangeniswezen. Deze commissie,
waarin behalve erkende criminalisten
ook twee vertegenwoordigers van de ex-
politieke gevangenen opgenomen waren,
heeft een uitgebreid onderzoek inge
steld en haar voorstellen reeds aan
Den Haag gezonden,
Wü hadden over ze aangelegenheid
een onderhoud met dr G. Th. Kempe,
directeur van het Criminologische In
stituut te Utrecht, die ook deel heeft
uitgemaakt van deze commissie. Hij be
gon met de mededeling dat de op
dracht beperkt was. De regering heeft
namelijk te kennen gegeven dat reke
ning gehouden moest worden met de
ongunstige toestand van de rijksfinan
ciën, en er moest bovendien naar ge
streefd worden slechts maatregelen aan
te bevelen, die geen diep-ingrijpende
wetswijzigingen nodig maken. Daaraan
heeft de commissie zich gehouden. Zij
moest zioh dus bepalen tot het overwe
gen van verbeteringen in het kader van
de thans bestaande gebouwen, want
aan het bouwen van nieuwe gestiohten
valt onder dehuidige omstandigheden
immers niet te denken, 't Gevolg daar
van is, dat de commissie de vraag „cèl-
of kampgevangenis?" au fond niet
heeft uitgewerkt. Er is ook geen beslis
sing gevallen over de vraag of gebro
ken moet worden met het stelsel der
eenzame opsluiting, omdat de thans be
staande toestand drie of vier ver
oordeelden in één cel nog zfeer vele
jaren gehandhaafd zal moeten worden.
Maar iR zo liet dc heer Kempe
er op volgen kan er*wel bijvoegen,
dat in dc commissie zeer sterk de
overtuiging leefde, dat het ongewenst
moet worden geacht in de toekomst
weer terug te vallen tot het oude
systeem: één gevangene maximum
5 jaar in een cel.
TE LANGE EENZAAMHEID
IS ONNATUURLIJK.
De ervaring heeft immers geleerd, dat
slechts in sommige gevallen de een
zaamheid een goede uitwerking heeft.
Mensen die na stormachtige conflicten
in een gevangenis raken, komen in de
eerste maanden enigermate tot rust.
Dan gaat soms het schuldgevoel spre
ken. In diee periode kan een goedp cel
bezoeker bereiken dat de veroordeelde
tot dieper nadenken komt en genegen
heid toont tot betere voornemens voor
de toekomst. Maar dan moet er in die
periode ook een einde komen aan de
eenzame opsluiting, want anders volgen
er weer reacties van haat en wrok,
waardoor het goede dat bereikt werd
weer overschaduwd wordt door het
slechte.
Een eenzaamheid die lang duurt is
voor ieder mens onnatuurlijk en geeft
ongetwijfeld 'n ernstige terugslag als
een gestrafte weer in de maatschappij
terugkeert. Ieder die een poos uit de i
samenlving is weg geweest, voelt het i
bezwaar van aanpassen en dat geldt
natuurlek in het bijzonder voor ver
oordeelden, omdat er voor hen vroe
ger al iets verstoord was.
De mening, die sommige ex-politiek
veroordeelden over de gevangenissen
hebben, moet in dit opzicht met eni
ge reserve beschouwd worden, want er
was een groot verschil tussen hen en
de gewone veroordeelden. Zij hadden
immers geen enkel schuldgevoel, omdat
de Duitsers hen immers slechts onrecht
aandeden, en in de gewone gevangenen
is in min of meerdere mate tooh altijd
enig schuldgevoel aanwezig.
Hierop werden door dr Kempe mede
delingen gedaan over de voorstellen der
Staatscommissie. Daarover ln een vol
ger.d artikel, waaruit zal blijken dat. al
stond zij dan ook voor een beperkte
taai};, zij tcc'n zeer belangrijke voorstel
len heeft gedaan voer een verbetering
van ons gevangeniswezen.
g im
Na spontane demonstraties
volge thans het offer van de
a-politieke daad
De gebeurtenissen in Tsjecho-Slowa-
kije hebben in ons land stormachtige
reacties opgeroepen onder de leden der
universitaire gemeenschappen, die in
scherpe' vorm protesteerden tegen de
vernietiging der zo nauw aan de univer
sitaire gedachte verbonde geestelijke
waarden en vrijheden. Meermalen
is* tijdens de demonstraties in onze
academie-steden de naam van World
Student Relief genoemd als organisatie,
die zich het lot moest aantrekken v?tn
de op grond van die vrijheidsbeknot
ting uitgeweken studenten.
Het Nederlands Comité voor World
Student Relief heeft uiteraard met vol
doening van de ruime bereidwilligheid
der Nederlandse studenten tot het bie
den van hulp aan in nood verkerende
collega's in andere landen kennis geno
men, en het plaatselijk comité te
Utrecht heeft zich belast met de taak,
dit speciale onderdeel van het werk van
W.S.R. op zich te nemen voor het ge
hele land. Een taak die reeds lang be
stond, doch waarvan het belang door de
gebeurtenissen in Tsjechoslowakije nog
maals is beklemtoond.
WORLD STUDENT RELIEF
HEEFT ECHTER OOK AN
DERE VERPLICHTINGEN..
Daarbij wenst het Nederlands Comité
voor "World Student Relief cr echter
nadrukkelijk op te wijzen, dat deze
organisatie ook thans haar oorspron
kelijk a-politiek en a-religicus karak
ter behoudt, waartoe zij verplicht is
op grond van het internationale ver
band waarvan zij deel uitmaakt, in
welk verband zij ook werkzaam is in
landen van zeer uiteenlopend poli
tieke en religieuze instelling. World
Student Relief is ondermeer met
vrucht werkzaam op het terrein van
hulpverlening aan door de oorlog
zwaar getroffen universitaire gemeen
schappen. die veelal in de Oost-Euro-
pese landen gelegen zijn, en deze
vruchtdragende 'en belangrijke activi
teit mag niet prijsgegeven worden
terwille van dc steun, die aan een an
dere categorie van zwaar getroffen
studenten wordt gegeven.
Zoals gezegd is World Student Relief
zich echter terdege bewust van de be
langrijke taak, die het heeft ten aan
zien van de hulpverlening aan uitge
weken studenten, zolang die hulpverle
ning a-politiek blijft. Het Utrechtse
comité, dat dit onderdeel van het werk
op zich heeft genomen, heeft zich be
raden op de vorm, waarin deze steun
geboden kan worden. Als doelstelling
moet worden gezien, de uitgeweken stu
denten het mogelijk te maken hier te
lande hun studie voort te zetten. Daar
toe wordt gestreefd naar het treffen
van regelingen, volgens welke deze stu
denten aan de universiteiten kunnen
worden toegelaten, zodat academische
examens kunnen worden afgelegd en
college's en practica kunnen worden
gevolgd. Zo nodig moet vrijstelling van
collegegeld worden verkregen, desnoods
moeten die gelden en andere soortge
lijke kosten door de Nederlandse stu
denten worden gedragen. Ook hebben de
Nederlandse studenten de plicht, te
voorzien in de kosten van het normale
levensonderhoud der uitgeweken colle
ga's.
DE STUDENT TONE THANS
PLICHTSBESEF.
In dit verband is besloten, komende
week op Dinsdag en Woensdag voor
dit doel te collecteren in alle college
zaken en universiteitsgebouwen des
lands, terwijl plaatselijke studenten-
Leiderdorp gaat, zoals wij onlangs in ons raadsverslag van die gemeente meldden, ernst maken met het bieden van
eersteklas gelegenheid tot sportbeoefening. Op bovenstaande tekening ziet men dat het voetbalveld, geprojecteerd tussen
tennisbanen en korfbalveld, dwars op de Hoogmadese Weg komt te liggen. Voor de oorlog lag het voetbalveld evenwijdig
aan deze weg en evenwijdig aan de drie bestaande tennisbanen. Gedurende de oorlog was het in gebruik vooor de voed
selvoorziening, en na de bevrijding werd het uiterst provisorisch in zijn oude ligging hersteld. Het voldoet echter ter
nauwernood aan de meest elementaire eisen. Een clubhuis ontbreekt zelfs. Om het veld ligt ongebruikte grond. Nu
echter de gemeente eigenaresse is geworden van een nog voor de omlegging ontbrekend stukje grond is nieuwe aanleg
dwars op de huidige situatie mogelijk geworden. Dientengevolge kan naast het voetbalveld een korfbalveld worden aan
gelegd, dat eventueel ook als oefenterrein voor juniores-voetballers gebruikt kan worden. Het tussen beide geprojecteerde
clubhuis best^t uit twee identieke helften, en slechts via dit clubhuis zijn de velden door de ingang aan de zijde van
de sportlaan bereikbaar. Het geheel rechts op de tekening aangegeven weiland is ook in het bezit .van de gemeente
en is bestemd voor eventueel nodige uitbreiding van het sportpark en kan wellicht ook als speelweide dienst doen. Het
gehele complex komt te liggen in een rijk van hoge en lage beplanting voorziene entourage, waardoor in alle opzichten
het idee van „buiten zijn" wordt bevorderd. Wanneer de plannen de goedkeuring van Gedeputeerde Staten kunnen weg
dragen, is de gemeente voornemens de grootste spoed met de omlegging en aanleg te betrachten.
groepen eigen acties voeren. Steun in
deze financiële vorm moet vooralsnog
het belangrijkst worden geacht, doch
daarnaast is ook toezegging van even
tueel nodige steun in andere vorm,
b.v. de verstrekking van onderdak,
voeding en kleding welkom, opdat
desgewenst een direct beroep kan
worden gedaan, wanneer zich daartoe
dc noodzakelijkheid voordoet. Derge
lijke opgaven van bereidheid tot steun
in deze vorm kunnen worden gericht
tot het Utrechtse comité, gevestigd
Vinkeburgstraat 22 bis. zijnde de cen
trale landelijke organisatie. Leidse
studenten kunnen zich voorts wenden
tot het secretariaat van het Leidse
comité voor uitgeweken studenten, de
heer A. de Vos. Rijnsburgerweg 106.
In meerdere vormen moet dus tijdens
de actie van de komende week blijken,
dat de Nederlandse student zich zijn
taak bewust is, niet alleen door een ge
tuigenis in de vorm van een demonstra
tie, doch in de meer offerbereidheid
vergende vorm van de daad. die juist
door die groter offers van overtuigend
groter waarde is.
Ned. Studentenraad
vraagt medewerking
der regering
Nader vernemen wij inzake het stre
ven van de Nederlandse studenten tot
zo effectief en ruim mogelijke hulpver
lening aan uitgeweken collega's, dat
aan deze actie talrijke problemen ver
bonden zijn, die niet door studentenzijde
alleen tot een oplossing kunnen worden
gebracht, aangezien immers de toela
ting tot ons land en tot de universitaire
studie aan wettelijke bepalingen ge
bonden zijn. De studentenorganisaties
bezitten uiteraard geen bevoegdheid, en
evenmin de macht om deze voorschrif-
Ingezonden Mededeling
ten te wijzigen of naar gelang van om
standigheden soepeler toe te passen.
In dit verband noemen wij een adres
van de Nederlandse Studentenraad aan
de regering, waartoe deze raad gisteren
besloten heeft.
In dit adres dringen hoogleraren, le
den van de wetenschappelijke staven
en studenten der Nederlandse Univer
siteiten en Hogescholen er met na
druk bij de regering op aan, dat zÜ
op korte termijn de maatregelen zal
nemen, die het mogelijk maken, zon
der afbreuk te doen aan de veiligheid
van het land, vluchtelingen-docenten
en -studenten, die door dc aanslagen
op de vrijheid van het onderwijs in
het buitenland om des gewetenswille
uit hun werk en hun studie zijn ver
dreven of hebben moeten vluchten,
binnen onze grenzen toe te laten en
hun met in achtneming van de ge
bruikelijke onderwijsnormen de voort
zetting van hun studie naar mogelijk
heid toe te staan. Docenten en stu
denten en leden van dc wetenschap
pelijke staven van het Nederlands
hoger onderwijs erkennen de gastvrije
opname dezer vluchtelingen in hun
midden als een erepllcht in overeen
stemming met de beste tradities van
hun volk, en zijn bereid de daarvoor
noodzakelijke offers naar de mate
van hun krachten te dragen.
PREDIKBEURT
VOOR VRIJDAG 12 MAART.
Boskoop Geref. Gem.: 7$ uur ds. P.
Houkoop van Rijssen.
Ned. Herv. Kerk - Bedankt: voor Kam
pen (vac. G. v. Doorn) K. C. v. Gorcom
te 's-Gravenzande; voor Bloemendaal
(vac. J. C. v. Dijk) W. Glashouwer te
Nljverdal.
Beroepen: te Bourtange J. Franke te
Zweelo; te Halfweg J. Schaap te Purmer-
land.
Geref. Kerken Beroepen: te Poortu-
gaal H. K. Poelman, cand. te Groningen.
Bedankt: voor Coovorden W. H. J. de
Boer te Mldwolda (Old.).
Geref. Kerken naar art. 31 K.O. Be
roepen: te Kantens H. J. dc Vries, cand.
to Zuldhorn.
Oud-Geref. Gemeenten Bedankt:
voor Brulnlsse M. A. Mlcras tc Krimpen
a/d. IJssel.
Gcrcf. Gemeenten Bedankt: voor
Nljkerk en voor Tcrneuzen C. v. d.
Woestcljne tc Ridderkerk.
Ds E. II. JONKERS t
In de ouderdom van bijkans 87 Jaar 13
te Zuld-Bcijcrland overleden ds E. H.
Jonkers, cm.-prcdlkant der Ned. Herv.
Kerk.
De overledene werd 16 April 1861 te
Diever geboren, studeerde aan de R.-U.
te Groningen en werd ln 1888 cand. In
Groningen om 13 Jan. 1889 tc Buitenpost
het predikambt to aanvaarden. H(J diende
do gemeenten van Zuld-Be()crland, Llen-
den, Waspik en Goudswaard, waar hij 1
Jan. 1943 eervol emeritaat ontving. In
1939 vierde ds Jonkers zijn gouden ambts
jubileum en werd benoemd tot ridder in
cle orde van Oranje-Nassau. Toen preekte
hij nog driemaal per Zondag en was ln
deze halve eeuw slechts driemaal door
ziekte verhinderd. Ds Jonkers ontving ge
durende zijn ambtelijke loopbaan niet
minder dan 52 beroepen.
FEUILLETON
Mijnheer MelviVs
ivonderlijke fantasie
door W. H. LANE CRAUFORD
66)
Christopher keek friet afkeer naar
hem. „Het spijt me, maar dat kan ik
je niet vertellen," zei hij kortaf.
„Dus zullen zij vermoedelijk nog wél
lang hier blijven?"
„Dat denk ik wel."
Badger richtte zioh op in zijn volle
lengte, maar het waardige van deze be
weging werd verzwakt door een nieu
we hik.
„Ik voel mijnheer," zei hy, „en mijn
wouw voelt" hij stopte en slikte
„dat wij hier niet kunnen blijven, nu
mijnheer Melvil Is eh ons heeft
verlaten."
Christopher beet op zijn lip. Badjger
en zijn vrouw hadden onmiddellijk be
swaar gehad tegen de aanwezigheid der
kinderen. Zij veroorzaakten drukte en
meer werkr Het was ongetwijfeld: waar,
dat hij Henry miste, hij had meer eer
bied gehad voor Henry dan voor Mi
chael en Christopher, maar het was
de bijna volmaakte rust, die ln het
huis had geheerst, voordat de kinde
ren er waren, die hij het meest miste.
„Zeg je je betrekking op?" vroeg
Christopher nors.
„Dat wil zeggen stotterde Bad
ger, „ik bedoel —ja. dat wilde ik." Hij
voelde zich opgelucht nu de moeilijke
boodschap achter de rug was.
„Nu, je kunt natuurlijk gaan, indien
je dat wilt."
„Dank u, mijnheer."
Badger - hikte opnieuw en verdween,
te onderdanig buigend, uit de kamer.
Christopher dronk in gedachten ver
diept van zijn whisky.
Het was vervelend, dat de Badgers
juist nu weggingen, maar hij kon zich
door hen niet de wet laten voorschrij
ven. Hij had, indien hij had gewild.
Badger kunnen tevreden stellen, want
de kinderen zouden zeker niet lang
meer blijven. Op het ogenblik waren
fcy nog besmettelijk, maar zij moesten
verdwijnen, voordat mevr. Robinson
opnieuw haar diensten kon aanbieden.
Maar als zij weggingen, dan ging ook
Bunty weg. Hij schudde zijn hoofd,
het huls zonder Bunty zou een huis
zonder vreugde, zün. Maar het huis
moest toch verkocht worden, zodra er
een koper zou zijn gevonden. Het. was
van Henry en die zou het geld nodig
hebben. Het was allemaal erg verve
lend, maar er was een andere zaak,
die Christophers gedachten bezighield.
Wanneer zou hij die brief aan Cynthia
schrijven? Wanneer zou hij haar gaan
bezoeken? Hij hield van haar, hij had
van haar gehouden al die lange ja
ren, e'en liefde als de zijne kon niet
sterven. Hij had g.een veranderlijke na
tuur zoals Michael en geen oppervlak
kige natuur zoals Henry. Hij was
standvastig ln zijfr liefde. Zijn liefde
was nog even heftig als toen hij Cyn
thia voor het eerst had gekust. Of
bijna even heftig. Het was onmogelijk
het enthousiasme van de Jeugd vast
te houden, als de jeugd' voorbij was.
Zijn liefde voor Cynthia was kalmer
en beheerster dan toen, maar ze was
even sterk.
Hij werd opnieuw gestoord, maar
deze afleiding was hem welkom, want
het was Bunty, die de kamer binnen*-
kwam. Zij ging op haar gewone plaats
in de hoek zitten en zij had, zoals
gewoonlijk, haar naaiwerk bij zich.
26h De volgende ochtend werden ze
al vroeg gewekt door een kellner, die de
komst van de commissaris van politie
aandiende.
„Het is belangrijk!" zei de man. „De
commissaris moet U onmiddelijk spre
ken!"
„Goed!" zei de professor. „Hoewel ik
vrees, dat ik niet veel te vertellen heb.
De ene helft van mijn wetenschap is
verbrand en de andere heb ik vergeten! 1
„Slaapt Nibs?" vroeg hij.
„Ja, hij slaapt nu rustig."
Hfj keek naar haar bezige vingers,
naar haar aardige figuurtje, naar haar
lange wimpers, naar haar mooie vio
letkleurige ogen. Hij keek heel lang
naar haar. Zij keek niet op van haar
werk, haar gewone vrolijkheid: had
haar verlaten, zij was vanavond ern
stig en in gedachten.
„Mevrouw Thorley heeft gisteren ge
telefoneerd," zei ze, de stilte verbre
kend.
.Josephine!" zei hij, met een ver
veelde uitdrukking op zijn gezicht.
„Wat wilde ze?"
„Zij wilde u spreken."
Hij trok zijn wenkbrauwen naar bo
ven en kneep zijn lippen stijf dicht.
Josephine had natuurlijk de krant ge
lezen; het was vanzelfsprekend een
hevige schok voor haar geweest en nu
wilde zi) met hem, die bij het ongeluk
was geweest, er over spreken. Zij zou
natuurlijk alle details willen weten,
maar hij was niet van plan haar hon
ger naar nieuws te bevredigen.
Laat hem binnen!"
„Verschrikkelijk!" riep de commissa
ris. „Ontzettend! Eet smakelijk! Ik ben
radeloos! Ik benik benoef!"
„Ik ook!" zei de professor. „Mijn uit
vinding is voor de tweede keer gestolen!
De politie moet haar opsporen, want
daar komen ongelukken van! Wanneer
een onbevoegde met dat instrument
omgaat, kan er niets dan narigheid van
komen!"
„Ze zei, dat ae opnieuw zou opbel
len."
Christopher keek Bunty van terzijde
aan. Hij herinnerde zioh, dat zij ook
de krant had gelezen en dat de enige
lezing van het ongeluk, die zij kende
die was, die zij had .gelezen. DJe was
zeer misleidend en om de een óf an
dere reden, die hij niet trachtte te
definiëren, vond hij het nodig haar
zijn eigen visie van het geval te ge
ven.
„Wij zullen Henry missen," zei hij
en kuchte. Het was misschien geen erg
gelukkige inleiding voor een gesprek
over de dood van zijn oude vriend,
maar in ieder geval bracht het het
onderwerp op het tapijt.
Bunty, haar ogen neergeslagen, gaf
geen commentaar.
„Het lijkt mij beter, dat ik je ver
tel hoe het is gebeurd," zei hij erg
verlegen. Zij zat onbeweeglijk, slechts
haar vingers bewogen, daar zij, bijna
zonder het te weten, verder ging met
haar naaiwerk.
„Juist!" zei de commissaris. „Ziehier!
Deze brief kreeg ik vanmorgen over de
post!"
„Ik heb mijn bril vergeten", zei de
professor. „Wat staat er in?"
„Wanneer ik niet op een nader om-
schreven punt bij een straathoek hon-
derdduizend goudstukken neerleg, zal
de schurk de hele politiemacht verste
nen!" riep de commissaris. „D&t staat
er in!"
Hij gaf een nauwkeurige beschrijving
van het ongeluk. Henry had Iets te
veel gedronken. Michael en Christo
pher waren volkomen nuchter geweest.
Henry was niet vertrouwd met de auto,
die hij reed, maar het was de grote
nalatigheid van de autoriteiten van
Tolmouth, die heit parkeerterrein niet
behoorlijk hadden laten ommuren, die
de schuld was van het ongeluk. Henry
was zeer waarschijnlijk gestorven aan
een hartverlamming en niet door ver
drinking. Hij wist zelf niet, waarom
hb die verwonderlijke theorie naar vo
ren had gebracht, er was geen enkele
reden om aan te nemen, dat Henry
een zwak hart had,
„Sprong u er in?"
Hij keek haar verbaasd aan. „Waar
in?"
„In het water."
„Nee," zei hij en hij vroeg zich ver
baasd af, waarom zij dacht, dat hij
zoiets zou hebben gedaan. Het was
erg koud geweest die avond en er had
een sterke stroom gestaan, hij zou
maar enkele slagen hebben kunnen
zwemmen; in het water springen zou
zelfmoord zijn geweest. Zeker, er was
iemand in gesprongen, maar dat moest
aangezien hij er weer levend uit was
gekomen, een zeer geoefend zwemmer
zijn geweest. Bovendien had dde man
gedacht, dat er iemand gevangen zat
in de auto. Plotseling drong liet tot
Christopher door, dat,' indien Henry
werkelijk in de auto was geweest, hij
dan wel in het water zou zijn gespron
gen. Ongeacht het gevaar, dat hij zou
hebben gelopen, zou hij zonder naden
ken in het warter zijn gesprongen. Bun
ty zou hem natuurlijk voor een laf
aard houden of zij moest ondanks
het verhaal, dat hij haar had gedaan
er van overtuigd zijn, dat hij te
dronken was geweeest om zich reken
schap tc geven van wat er gebeurde;
en dat zou nog het beste excuus zijn
voor zijn gebrek aan moed.
(Wordt vervolgd)
Adv.
VOOR VRIJDAG 12 MAART.
Hilversum I (301 M.) NCRV 7.00!
nieuws; 7.15: ochtendgymnastiek; 7.30:
§ram.muziek; 7.46: woord voor do dag;
.00: nieuws; 8.15: gewijde muziek; 8.30:
Tsjaikofsky en Korsakoff; 9.15: ziekenbe
zoek; 9.30: gram.muzlek; 10.15: sopraan en
plano; 10.30: morgendienst o. 1. v. dr. J.
D. Dozy: 11.00: kwintet van Foerster;
11.15: vlooi en plano; 11.45: De Varianten;
12.15: omroeporkest: 12.30: weeroverzlcht:
13.00: nieuws; 13.15: ensemble Lachman:
s.45: Dlanosoll; 14.20: voordracht; 14.40:
de Microstars; 15.00: opgewekte discoklan
ken; 15.30: Hollands Strijktrio: 16.00:
voordracht; 16.20: Yehudl Menuhln, viool;
16.40: Kamerorkest; 17.25: de Vijf Zapa-
rara's; 17.45: liederen van Debussy: 18.15
het Evangelie ln Esperanto; 18.30: Ned.
strijdkrachten; 19.00: nieuws; 19.15: gees
telijke liederen: 19.30: actueel geluld:
19.45: Chr. Middenstandsbond: 20.00:
nieuws; 20.05: proloog: 20.15: orgelconcert
J. Spelde: 20.45: hoorspel „De vluchtheu
vel": 21.30: Vrij en Blij; 22 00: vragen aan
voorbijgangers; 22.30: NCRV-kwartet;
22.45: avondoverdenking; 23.00: nieuws;
23.1524.00: potpourri.
nilversuni II (415 m.) vAra 7.00:
nieuws; 7.15: selecties; 8.00: nieuws;
8.15: strijdlied; 8.18: operetteselecties: 8.50;
voor de huisvrouw; 9.00: bekende orkest
werken: 9.30: waterstanden: 9.35: muziek
van Mozart; VPRO 10.00: morgenwijding
doords. P. Brakman; VARA 10.20: Italiaan
se muziek: 10.30: voor de vrouw; 10.45:
Nederlandse liederen; 11.10: voordracht:
11.30: bekende marsen en walsen; AVRO
12.00: Pierre Palla, orgel: 12.30: weer-
praatje; 12.33: sportagenda: 12.38: Avto-
leans; 13.00: nieuws; 13.16: Vaudeville
Orkest; 13.45: F. Waller, plano: 14.00:
kookkunst; 14.20: sopraan en plano; 14.45:
muziek van Smetann; 15.02: voordracht;
15.22: oude en nieuwe platen: VARA 16.00:
hl), zij en de plano: 16.30: voor de Jeugd;
17 00: J. Jong, orgel: 17.20: w(J en de mu
ziek; 18.00: nieuws; 18.15: felicitaties;
18.40 Sllvestrlkwartet; 19.00: denk om do
bocht; 19.15: Nederland op zee; 19.22;
appel voor ex-pol. gevangenen uit bezet
tingstijd: VPRO 19.30: waar is uw God?;
19.50: tien voor acht; 20.00: nieuws; 20.05:
variaties op Handel; 20.30: de taak van de
vrouw ln deze tijd; VARA 21.00: ver
zoekprogramma: 21.30: lckenrechtbank;
21.50: pianomuziek van Chopin; 22.00;
buitenlands overzicht door dr. C. H-
Brandt:. 22.15: swing and sweet; VPRO
22.40: vandaag; 22.45: avondwijding: VARA
23.00: nieuws; 23.1524.00: symphonlsch
concert.
AGENDA
DONDERDAG:
Stadszaal: Residentie-orkest. Cellosoll»!
Frans VriJhoff 8 uur nam.
VRIJDAG:
Schouwburg. Hoofdstad-Operette, „ww»-,
ncr Bluf', 8 uur nam.
