Weer bevolken de „Jonkers" Willemsoord
in den Helder
Engeland verwacht een nieuwe invasie....
De snuifdoos van de Keizer
Uit een Brussels dagboek
Nederland maakt plastics
Industrie met onbegrensde mogelijkheden
V^door JOHN DICKSON CARR
J
IP A TM1D A FT^T TDF TVITFF^TFP-FllFTFCTTVF
Den Helder zonder marine is schier niet denkbaar! De Duitsers hadden van
dit Noordelijke puntje van Holland een eerste rangs vesting gemaakt. Men kende
de betekenis van Dén Helder als marinebasis. Duikboten, E-boten en andere
kleine Duitse vlooteenheden werden er door de vijand gestationneerd en zij
dachten zich veilig achter de enorme betonwallen, kazematten en bunkers.
Maar de vele batterijen luchtafweergeschut konden niet verhinderen, dat de
R.A.F. met de regelmaat van een uurwerk haar grote of kleine bommenlast op
Neerland's marinebasis deponeerde. Veel verdween er aan huizenbezit, marine
opslagplaatsen en kazernementen.
Het is hard werken voor de
adspirant marine-officier.
(Speciale reportage)
Na de bevrijding keerde dv, Koninklijke
Marine slechts druppelsgewijs terug. De
trainingskampen voor de Hollandse zee
soldaat in Engeland en Amerika deden
een snelle opbouw van voormalige ma-
rineoases op eigen bodem minder ur
gent zijn en Den Helder was Den Hel
der niet meer
Willemsoord en Nieuwediep. namen
die in het. hart van de na-oorlogse ma
rineman zijn gebrand, bleven voor het
jonge geslacht niet veelzeggend.
Totdat:
Van het „Paleis" het fiere rood-wit-
blauw weer wapperde, de omliggende
gebouwen weer werden bevolkt en de
wachtschepen weer ligplaats in de bui
tenhaven namen. En de klap op de
vuurpijl was, dat het „Instituut" weer
de „Jonkers" binnen zijn muren
terugkreeg.
ALLES GEROOFD.
Dat was in Mei 1946. Maar het was
geen gemakkelijke taak waarvoor de ka
pitein ter zee F. Th. Burghard zich zag
gesteld. Hij kreeg het commando over
het Koninklijk Instituut van de Ma
rine en had amper 2 maanden tijd om
de voorbereidingen te treffen voor de
opleiding der toekomstige marine-offi
cieren. Maar de adelborsten, die als van
ouds de aanspreektitel van „jonkers"
hebben, vonden op 15 Mei 1946 de zaak
startklaar. Alles hadden de Duitsers ge
stolen: banken, stoelen, tafels, kooien
enz. Totaal leeggeplundeid waren ook
de laboratoria en machinewerkplaatsen
en de toestand van het interieur was al
ler erbarmelijkst. Maar, zo vertelde ko
lonel Burghard ons, de Rijksgebouwen
dienst heeft wonderen verricht. En wie
nu ronddwaalt in het Instituut met zijn
nevengebouwen zal die lof onderschrij
ven. Veel van het meubilair is van En
gelse oorsprong.
Gezien het grote tekort aan kader bij
de marine, werd een soort nood-oplei
ding ingesteld. Hard moet er door de
jonkers worden gewerkt. Om 8 uur des
morgens beginnen de lessen van 50 mi
nuten en die duren met aftrek van
de middagpauze tot 4 of 5 uur in de
middag. En dan is het 's avonds nog
hard „blokken". Maar de jongens heb
ben er ondanks de zware studie schik
in Vóór ze op het Instituut komen,
zijn ze reeds terdege getest. We doen
slechts een greep uit het omvangrijke
leerplan': artillerie zeevaartkunde, mi
litair tuchtrecht, torped •«kennis, scher
men zeilen, roeien, stoomwerktuigkun
de. electro-techniek scheepsbouw, Ma
leis en wiskunde
Behoudens het Kerst- cn Paasverlof
krijgen de jonkers een zomervacantie
van ruim 5 weken. En dat verdienen ze.
Toch zijn de exameneisen minder dan
voor de oorlog Tal van vakken heeft
men in verband met de kortere tijd van
opleiding moeten laten vervallen. Be
treurd wordt, dat hïertop ook behoort
het tfak land- en volkenkunde. Men
tracht het bewaar van het wegvallen
van bepaalde vakken te ondervangen
door het instellen van cursussen. Het
Instituut heeft onder zijn leerlingen
ook 22 jonkers van de Marine Lucht
vaart Dienst, die behalve in de genoem
de vakken, ook in de vlies tuigbouwkun-
de worden onderricht. Sinds Februari
heeft men ook enige pupillen, die tot
codeer-officier worden opgeleid.
IN SEPTEMBER 400 PUPILLEN.
Voor de nieuwe cursus, welke van
een meer normaal karakter, wat het
leerplan betreft, zal zijn en ook lan
ger zal duren, staan 400 jonkers in
geschreven. Dat betekent, dat in
September as. het Instituut aan 400
man slaapgelegenheid moet geven,
terwijl voor 500 man zal moeten wor
den gekookt.
Er is met de bouw van een nieuw
schoolgebouw begonnen; in September/
October van dit jaar hoopt men met dit
gebouw gereed te zijn. Dan zal het les
geven meer gecentraliseerd kunnen ge
schieden. Grondig en degelijk is de op
leiding onzer marine-officieren, in een
sfeer en omgeving, welke bij de Ko
ninklijke Marine tot een traditie is uit
gegloeid.
Vermeldenswaard is nog, dat de op
leiding der jonkers de Staat ongeveer
f. 5800 per jaar en per persoon kost.
Het schoolgeld zelf bedraagt slechts
f.500. Dan hebben de jonkers nog vrij
kost, vrij inwoning, vrij kleding cn krij
gen -f3 per week zakgeld.
Ingezonden Mededeling
KOSTBARE GEUREN
Naar men weet is rozenolie een
der belangrijkste grondstoflen in
de parfumindustrie. Misschien
minder bekend is hei leit. dat
voor één druppeltje zuivere rozen
olie 15 a 18.000 bloemblaadjes
van de roos nodig zijn. Zo wordt
het begrijpelijk, dat sommige par
fums zo kostbaar zijn Tevens,
dat men zoveel zorg besteedt aan
de verpakking, die hei geringste
verlies van de kostbare geur moei
verhinderen Ook bij een meer
huishoudelijk produci als koflie
is de geur mede het belangrijkste.
Daarom construeerde de Gruyter.
die steeds de modernste vindin
gen in zijn winkels toepast, spe
ciale aroma-beschermende koffie-
silo's, waarin niets van de waarde
volle geur verloren gaat.
Daarom blijft voot één kop cha
nge koffie het adres de Gruyter,
de koffie- en thee-zaak.
Nog leeft men in Den Helder in hoop
en vreze, wat de Regering ten aanzien
van de eindelijke bestemming van het
plaatsje voor de marine zal beslissen.
Maar men is blij. dat de jonkers er weer
zjjn teruggekeerd.
(Speciale reportage)
Uit de wondere wereld van de plastic-
industrie komen tegenwoordig de ver
rassingen te kust en te keur. Het pu-
bleek verbaast zich over de vele nieuw
ontdekte mogelijkheden, waardoor het
in hoge mate geïmponeerd wordt, maar
weet nochtans merkwaardig genoeg!
in genen dele uit welke grondstof
fen de plastics worden vervaardigd en
wat Nederland in dit opzicht pres
teertLeven wij te snel en zijn er
teveel opwindende gebeurtenissen in
een kort tijdsbestek om onze aandacht
bij dergelijke, misschien meer alledaag
se, problemen te bepalen? Hoe dan ook:
vóór alles dient een publiekelijk misver
stand uit de weg te worden geruimd
en wel dit, dat het woord „plastics"
geen bepaalde soort aanduidt, maar een
verzamelnaam is voor een reeks van
stoffen met gedeeltelik dezelfde, doch
heel dikwijls ook zeer uiteenlopende
eigenschappen. En verder, dat niet
alle plastics nieuwe voortbrengselen
zijn van de techniek. Zo zijn kunst
hoorn, bakeliet en celluloid ook hier te
mde reeds lang bekend.
In de laatste jaren hebben zich nieu
we „plastics" in verbijsterende mate
ontwikkeld en vooral in Amerika heeft
deze industrie een grote vlucht geno
men. Waarbij er op gewezen moet
worden, dat de zoveel gebruikte bena
mingen „glaskousen" voor Nylon's en
„glaskammen" voor een bepaalde soort
doorzichtige kam volkomen onjuist zijn
en daarom even snel dienen te verdwij
nen als zij naar voren zyn gekomen.
EEN ENCYCLOPEDIE VOOR
PLASTICS.
Bedroeg in Amerika d. productie van
de plastics-industrie voor de oorlog
nauwelijks 50 millioen dollar, thans
heeft zij reeds een bedrag van een half
milliard per jaar bereikt. En hoewel er
reeds een encyclopedie van ruim 1400
pagina's bestaat, waarin de duizend-
en-één artikelen zijn opgesomd, is dat
nog altijd niet voldoende om daar in
de binnenlandse vraag te voorzien. Van
export op grote schaal zal voorlopig
dan ook nog weinig of geen sprake zijn!
Plastics hebben alle één ding gemeen:
ze zijn uit langgerekte moleculen (klein
ste deeltjes van stof) opgebouwd even
als verschillende natuurproducten (zo
al? wol, zijde en hout) en door die in
wendige bouw zeer sterk. Naar de wijze
van bereiding scheidt men de plastics
In een groep, welke een natuurproduct
als grondstof heeft, b.v. cellulose (een
houtproduct) en een andere groep
plastics, die volkomen synthetisch zijn
opgebouwd: uit steenkool, water en
lucht.
Ten aanzien van de verwerking zijn
er twee hoofdgroepen:
1. de thermohardende olast'cs
door verwarming en onder druk aan
vankelijk stroperig vloeibaar worden,
dén zeer snel harden en verder hard
blijven
2. De thermoplastische plastics, wel
ke week worden door verwarming en dit
vermogen vrijwel onbepaald behouden.
Wat dus zeggen wil. dat zij, na op tem
peratuur tc zijn gebracht, opnieuw een
zekere bewerking kunnen ondergaan.
UW NYLON-KOUSEN.
De fraaie Nylon-kousen aan Uw slan
ke benen, mevrouw, vinden him wel zeer
bescheiden afkomst insteenkool-
teer, evenals trouwens de z.g. „glaskam",
waarmede U Uw haardos poogt te orde
nen. Naar de inwendige bouw moet dat
materiaal onder de eiwitachtige stoffen
worden gerangschikt en met glas heeft
dus ook die kam niets te maken.
Huishoudelijke voorwerpen als bekers,
borden en zelfs hele serviezen maakt, de
pJasiic-industrie in de meest aantrek
kelijke vormen en kleuren. En al die
producten zijn sterk en bovendien
lioht als een veerIn Amerika zijn
ze sedert vele maanden in de handel en
ook in ons land zullen ze binnenkort in
ruimere mate ter beschikking komen.
De Nederlandse industrie is nog zeer
bescheiden, maar werkt op volle kracht
aan de verwezenlijking van grote plan
nen voor de toekomst. Zo heeft b.v. een
der grootste fabrieken, de Intern.
Kunststoffen Industrie te Voorschoten,
onlangs een beroep op de kapitaalmarkt
gedaan in verband met haar voorne
mens tot het bouwen van een geheel
nieuwe fabriek voor dc verwerking van
plastics!
Vergevorderde plannen zijn er verder
om sommige grondstoffen ook in Ne
derland te doen vervaardigen. Zowel
onze deviezenpositïe als de verwerkende
plastics-industrie zal daar ten zeerste
mee gebaat zijn
STEEDS NIEUWE TOEPASSINGEN.
Een der nieuwste plastics is het po-
lyaethyleen, dat o.m. uit steenkolengas
wordt vervaardigd. Het electrisch gelei
dingsvermogen van deze stof is buiten
gewoon laag, vandaar het gebruik voor
isolatiekous. Verder maakt men hiervan
o.a. bekers, waarmede men kan gooien
en waarop men kan gaan staan. Mis
schien wordt het model door die han
delingen wat gekreukeld, maar als ge er
een warme vloeistof in schenkt, verdwy-
Een groeiende samenwerking
der lage landen.
(Van onze Brusselse correspondeht)
De samenwerking van Nederland,
België en Luxemburg vertoont snelle
groei. Wat is er in de jongste weken al
niet gebeurd: een gemeenschappelijke
nota aan de geallieerden nopens het
doorvoér-verkeer naar West-Duitsland,
bezoeken van Nederlandse haventechni
ci aan Antwerpen, Gent en Brussel, be
zoek van Almelose afgevaardigden naar
het belangrijke West-V]aamse textiel-
gebied van Kortrijk, uitbreiding van de
KLM-luchtlijnen in samenwerking met
de Belgische maatschappij Sabena, en
niet tc vergeten de rede van dr. Huys-
mans te Genève. waar hij in naam der
drie landen verklaarde, dat de conces
sies. welke zij zouden doen op het ge
bied der toltarieven, slechts zouden
kunnen geschieden op basis van het
nieuwe drie-landen-toltarief, dat door
het secretariaat-generaal onder leiding
van mr. dr. Jaspar werd uitgewerkt. Te
Genève is daarmee nu voor de eerste
maal op internationaal plan een ge
meenschappelijk machtsvertoon door
gevoerd.
Anderzijds is de omgang van Neder
landers en Belgen vrijmoediger gewor
den. Men durft elkander thans eens de
waarheid te zeggen. In sommige Neder
landse kranten is naar aanleiding van
het grote veesmokkelschandaal de ge
dachte geformuleerd van een grenscor
rectie bij Baarle Nassau, zonder dat
daarop de vroeger onvermijdelijke di
plomatieke incidenten zijn gevolgd, ter
wijl anderzijds mr. Jaspar in een aantal
redevoeringen gewezen heeft op tekort
komingen van de Nederlanders in hun
contact met de Belgen. „Het zou uit
moeten zijn" zo zeide hij. „met het; mis
plaatste superioriteitscomplex der „Hol
landers" tegenover de „Belzen".
EEN GUNSTIG OFFICIEEL RAP
PORT OVER KONING LEOPOLD?
Een kwestie die de politieke kringen
in België en de Kongo in beroering
brengt, is het aanstaande bezoek van
Prins Regent Karei aan die kolonie.
In de Koningsgezinde bladen neemt
men geen blad voor de mond en wordt
de Regent er beleefd maar zeer beslist
aan herinnerd, dat hij geen staatshoofd
is, doch slechts een voorlopig mandaat
vervult. Deze Kongoreis, die in de ko
lonie eveneens met gemengde gevoelens
is ontvangen, zal nog stromen inkt
doen vloeien en veel kwaad bloed zet
ten.
De taak van de Katholieke ministers
wordt door het geval niet lichter ge
maakt in zover zij streven naar een na
tionale en constitutionele oplossing van
de Koningskwestie. Er is een lichtpunt
in het feit, dat de commissie voor on
derzoek naar de gedragingen des Ko-
nings acht maanden besprekingen en
onderzoek der documenten haar werk-
nen alle plooien als bij toverslag en is
de beker weer als nieuw.
Kunstglas (zo genoemd naar het
uiterlijk en niet naar het materiaal!)
wordt in grote hoeveelheden aangewend
voor vliegtuigruiten en een belangrijke
toepassing vindt deze glasachtige stof
verder in sanatoria, omdat het licht-
doorlatend vermogen groter is dan van
glas, vooral ook ten aanzien van de
ultra-violette stralen.
Het is een merkwaardige wereld,
waarin men de plastics onderzoekt en
vervaardigt en haar „actie-radius"
schijnt onbeperkt. Eens verbijsterde de
industrie ons met de Nylon-draad,
waarvan men kousen maakt op het
ogenblik alleen nog maar in het bui'
tenland), evenals parachutes en zeildoek
(da.t echter voor zeilwedstrijden hier te
lande verboden is, omdat het de
krachtsverhoudingen onzuiver beïn
vloedt!). Sindsdien hebben de plastics
ook op ander gebied de wereld veroverd
en maakt men regenjassen, horloge
bandjes, gordijnen, schorten, kunstge
bitten en kunstogen van plastic, bene
vens speelgoederen, vliegtuigrompen en
zelfs cahssis voor vele glanzende ben-
zmewagens, welke tegenwoordig de
poorten der Amerikaanse fabrieken uit
rollen. Talloze nieuwe geneesmiddelen
en kleurstoffen ontstonden door de uit
breiding van de steenkoolte er chemie
en met den dag zullen de toepassingen
zich uitbreiden
zaamheden heeft beëindigd. Het moet
een lijvig boek vormen, hun verzame
ling besluiten en bescheiden, in hun
rapport neergelegd, en dit boek zal in
honderdduizenden exemplaren onder de
bevolking worden verspreid.
Wij konden van de bekende Vlaamse
letterkundige, die de vertaling van het
boek heeft verzorgd, als enige indis
cretie lostornen,dat „het besluit der
commissie voor de vorst over de gehele
lijn gunstig is". Het boek, aldus onze
zegsman, geeft in zijn besluite^ aan de
bevolking en aan de regeerders de na
tionale leuze „Eendracht maakt Macht"
ter overweging in deze zin, dat de com
missie, die zoals men weet uit voor
aanstaande magistraten van verschil
lende politieke en religieuze overtuigin
gen bestaat, er op wijst dat zowel de
vorstegevangene te Laken als de Lon-
dense regering het belang van het va
derland wilden dienen en dat zij daar
elk op hun manier in zijn gesaagd.Het
Belgisch vaderland is door deze politiek
gespaard gebleven voor veel onheil en
heeft zich na de bevrijding op miracu
leus snelle wijze aan het hoofd ge
plaatst van de zich vande bezetting
herstellende landen van Europa
GEEN VLAAMSE GRIEVEN MAAR
WAALSE BEKOIVJMERNIS.
Men weet hoe de nationale sfeer in
België in het verleden steeds werd ver
troebeld door de zogenaamde „Vlaamse
kwestie". De Vlamingen beweerden geen
toegang te hebben tot de hogere staats
betrekkingen en stelselmatig zouden de
Vlaamse provinciën in alles achter ge
steld worden bij Brussel en Wallonië.
Dit Vlaamse inferioriteitscomplex dreigt
nu om to slaan. De Walen willen een
federalistische staat, om zich te be
schermen tegen het voortdringende
Vlaamse „imperialisme", en zij zullen,
aldus de verklaringen van enkele extre-
miste, een „wanhoopspolitiek" voeren
indien mocht blijken dat het Belgisch
parlement het neergelegd wetsontwerp
tot federalistische organisatie niet ge
negen zou zijn.
Is dit alles au serieux te nemen? Wij
zouden geneigd zijn met de zogenaam
de „eisen" van deze lieren de spot te
drijven, indien niet werkelijk ernstige
gevaren het Waalse bevolkingsgedeelte
bedreigden. Deze gevaren zijn: de ver
oudering van het industriël apparaat
in Wallonië, gepaard gaande aan de
uitputting van de Waalse kolenbekkens,
die nog over 40 of 50 jaar steenkool
reserves beschikken en bovendien de
voortschrijdende bevolking ingevolge
de catastrophe denataliteit die voor
Wallonië sterker is dan in Frankrijk.
De tabel van de berekende vermoede
lijke loop der Belgische bevolking moge
dit aantonen:
Tot. bev. Vlam. Walen Brussel
1950 8.273.534 4.322.509 2.814.357 1.136.668
1960 8.131/291 4.474.927 2.647.337 1.009.025
1980 7.451.819 4.595.819 2/174.362 682.038
Dit zijn officiële ramingen van het
nationaal bureau voor de statistiek.
Maar voorlopig vindt men in de Brus
selse ministeries vier Waalse hogere
ambtenaren voor 1 Vlaming, terwijl in
de lagere rangen der administratie de
vergelijking voor de Vlamingen iets
gunstiger is en hier en daar de balans
te hunnen voordele overslaat.
Ook het uiterlijk karakter van de
hoofdstad is Franstalig gebleven en als
wij zoeken naar Vlaamse grieven vin
den wij alleen Waalse bekommernis om
hun overheersende positie te zien om
slaan in een fifty-fifty met de Vlamin
gen.
Toeristenlegers staan gereed.
(Van onzen Londenschen correspondent)
Engeland verwacht het komende zo
merseizoen honderd duizenden bezoekers
uit alle deelen der wereld. Ook uit ons
land zullen, naar verwacht wordt, velen
aan deze vreedzame invasie deelnemen,
zeker, nu de visa-moeilijkheden zijn
vervallen, al blijven er vooreerst nog an
dere reisperikelen over.
Wat er in Engeland te zien is? Niets
en alles! Niets, omdat Engeland, evenals
in vroeger jaren, zich eigenlijk nooit
speciale moeite heeft getroost om be
zoekers van over de grenzen tot zich te
trekken, althans daartoe geen opzette
lijke attracties heeft gecreëerd. De bui
tenlanders kwamen vanzelf wel, want
dat is juist de heel bijzondere speciali
teit van dit land, dat het zich geeft,
zooals het in werkelijkheid is, zonder
klatergoud, dat de realiteit zqu moeten
opsieren.
Dat zou misschien wel noodig zijn,
want Engeland is den oorlog zeker niet
ongehavend doorgekomen. Het moet
daarom iets van zijn natuurlijke aan
trekkelijkheid missen, in Londen en el
ders wordt men dadelijk getroffen door
de aangerichte verwoestingen, die enor
me huizenblokken en gebouwencom
plexen hebben weggevaagd en vooral
tientallen oude kerkjes in geraamten
hebben veranderd.
Bovendien bevindt het land zich in
een ernstige productiecrisis De kolen-
en nu ook de voedselvoorziening, han
gen aan een zijden draad. Maar dit
alles wil wiemaal niet zeggen, dat En-
epiQ7^ beeld van troostelooze el
lende biedt.
Integendeel een van de grootste
..bezienswaardigheden' voor degenen,
die uit de voormalige bezette gebieden
komen, is de vastberadenheid en opge
wektheid, waarmede dit groot Vólk als
steeds zijn lot draagt. Hoewel de En-
gelschman beseft, dat hij een heel stuk
achteruit geboerd is. vergeleken bij het
geen hij voor den oorlog gewend was,
en in het vergrootglas oer verbeelding
meent, dat zijn land op het oogenblik
maar een poover figuur slaat, wanneer
men het b.v met Nederland vergelijkt,
welks wederopbouw zoo sterk suggestief
werkt, is het voor degenen, die Kanaal
of Noordzee oversteken toch een wel
daad in aanraking te konen met de
Engelsche levensfeer. Want welken in
vloed ten kwade de oorlog daarop ook
gehad moge hebben, zii is behoed ge
bleven voor de onvermijdelijke infectie,
welke het gevolg, is van een Duitsche
Engeland mag in vele opzichten een
^"FEUILLETON"
door ALICE VAN ITERSON
Vertaald
37)
En allemaal waren ze - als ze tot op
de bodem van de zaak doordrong, was
dat eigenlijk de reden, waarom zij het
woedendst was! allemaal waren ze
maar al te bereid geweest om aan te ne
men, dat ze bij tijden een min of meer
lichtzinnige vrouw was. die zij in hun
arrogantie, hun z.g. brede opvattingen -
grootmoedig wilden vergevenMis-
zij hem niet eens telefoneeren of hem
een brief schrijven.
Brief.
Terwijl zij in de koele schaduw van
de Rue des Anges stond, sloten Eve's
vingers zich om haar tasje. Zij opende
het en keek naar de wat verfomfaaide
envelloppe. die er in zat.
zy liep met flinke, veerkrachtige stap
pen naar de overkant van de Rue des
Anges en bleef onder een lantaarn
staan, niet ver van haar eigen tuinhek.
zegeld was en waarop in klein. Frans
schrift haar naam stond geschreven. Die
brief was door de afzender zelf afge
leverd, in de bus gegooid van een huis,
waar zü niet woonde. Ten slotte kon er
niets ergs of vreesaanjagends zijn aan
een gewone enveloppe. Toch voelde
schien was het ook niet zo erg als zij Zii bekeek de grijze enveloppe, diever-
dacht. Ze waren van streek. Dat kon J
ten slotte niemand hun kwalijk nemen.
Maar dat beschermende air was iets wat
Eve haatte!
En wat bleef er intussen voor haar
over?
De gevangenis blijkbaar.
Maar dat was niet mogelijk Het zou
niet gebeuren!
Er waren maar twee personen, die
zich tot dusver behoorlijk tegenover
haar hadden gedragen en dat verwarm
de haar hart tegenover hen.
De een was de door iedereen ver
dachte losbol Ned Atwood. die zich
nooit uitsloofde om „netjes" te zijn,
maar die zijn bewustzijn verloren had,
terwijl hij een leugen vertelde, die haar
zou beschermen, zoals hij dacht. En de
ander was die doctor in de psychologie.
Ze kon zich zijn naam niet herinneren.
Ze kon zich zelfs niet herinneren hoe
hij er uitzag. Toch herinnerde zij zich
de uitdrukking van zijn gezicht: de hel
dere donkere ogen. waarin haat tegen
al wat schijnheilig was flikkerde; de
scherpte van zijn intelligentie, die was
als een snijdend zwaard; het was alsof
er een ballon knapte, alsof er iets kost
baars van zijn voetstuk viel, wanneer
zijn sarcastische stem in de salon van
de familie Lawes weerklonk.
Het was nu maar de kwestie, of de
politie Ned Atwood zou geloven, zelfs
als hij de waarheid vertelde?
Ned was ziek. hij was gewond, hij was
bewusteloos. „Men verwachtte niet. dat
hij herstelen zou" Door het gevaar
waarin zii zelf verkeerde, vergat zij het
7' •- het enig nut hebben, als zij
Eve duidelijk de langzame, zware sla
gen van haar hart en de warmte, die
naar haar keel kroop, toen zij de en
veloppe open scheurde. De brief was in
het Frans gesteld en niet ondertekend:
„Als madame iets wil weten, dat haar
van nut kan zijn in de toestand,
waarin zij op het ogenblik verkeert,
moet zij in de Rue de la Harpe ko
men op nummer 17, vanavond na
tien urn*. De deur is open, madame
kan gewoon naar binnen gaan".
Boven haar hoofd ruisten de bladeren
van de bomen. Zij wierpen wonderlijke
schaduwen over het grijze papier. Eve
keek op. Vlak bij haar was haar eigen
huis. waar Yvette Latour op haar
wachtte met haar avondmaaltijd, die zij
zelf verzorgde, omdat de keukenmeid
weg was. Eve vouwde het briefje op en
stopte het in haar tas.
Ze had de bel ternauwernood aange
raakt, toen Yvette. dienstvaardig en uit
drukkingloos als altijd, de deur reeds
opende.
„Madame, het diner is al klaar", zei
Yvette.,, Het staat al een uur te wach
ten".
„Ik eet niet vandaag"-
„Maar Madame moet toch iets eten.
U hebt uw krachten nu meer dan ooit
nodig".
„Waarom?", zei Eve.
Ze was op weg naar de trap. Yvette
voorbij lopend in de kleine, keurige hall
met haar klokken en spiegels. Nu
draaide zij zich plotseling om en beet
Yvette de vraag toe. Nog nooit was zij
er zich zó sterk van bewust geweest,
dat zij en Yvettea lleen in huis waren-
„Waarom, vraag ik?", herhaalde Eve,
„Maar madame, gewoonant
woordde Yvette met een grimas, die op
een lach moest lijken en waarmee zij
de uitdaging wilde ontgaan. Yvette zet
te grote ogen op- Zy legde haar han
den. die zo groot en sterk waren als
van een bokser, op haar heupen. „Het
is voor ons allemaal nodig om zuinig te
zijn op onze krachten. Nietwaar Ma
dame?"
„Waarom heb je mij buiten het huis
gesloten in die nacht, toen Sir Mau
rice Lawes vermoord werd?"
Nu was het tikken van de klokken
zeer duidelijk.
„Madame!"
„Je hebt toch gehoord, wat ik zei?"
„Ja. madame, dat heb ik. maar ik be
grijp u niet".
„Ik. wilde deze zaak onderzoe
ken!" drong de detective aan. .Er zijn
de laatste tijd veel radiatordoppen ge
stolen en ik kwam ineens op het idee.
dat U die wel eens voor de auto's die
hier gemaakt worden zou kunnen ge
bruiken! Een goed idee, al zeg ik het
familie" Lawes uitdaagde en zelfJa, Ja! Rustig de feiten rang
toeging? Op het ogenblik kon schikken, is mijn motto! Daar komt
men
„Er uit", riep de kassier. „Maak, dat
je weg komt! Je stoort me! Niets te
zoeken hier!"
Op dat moment schoof Panda het
raam open en klom naar binnen.
„Die man jokt!" zei hij. „We zijn hier
op het goede spoor baas! Daarnet was
die 'motorrijder hier. Ze hadden het over
„Wat heb je de politie over mij ver
teld?",vroeg Eve. Ze voelde haar hart
samentrekken en haar wangen begon
nen te branden.
„Madame!"
„Waarom is mijn witte égligé nog
niet terug van de stomerij?"
„Maar madame, dat weet ik toch niet!
Het duurt soms vreselijk lang. dat weet
mademe zelf wel. Hoe laat wil mada
me het eten opgediend hebben?"
De uitdaging was niet aangenomen. Ze
was kapot geslagen, aan gruizelementen,
als een van de porceleinen schotels van
Sir Maurice.
„Ik heb je gezegd, dat ik helemaal niet
wil eten", zei Eve. terwijl zij haar voet op
de onderste traptrede zette. „Ik ga naar
mijn kamer".
„Zal ik madame dan een paar sand
wiches brengen?"
„Dat kun je doen En kóffie".
„Bien, madame. Gaat madame van
avond weer uit?"
„Misschien. Ik weet het nog niet"
Toen vloog zij de trappen op.
In haar slaapkamer waren de damas
ten gordijnen dicht getrokken en de
lamp boven de kaptafel brandde. Eve
sloot de deur. Ze was bulten adem Het
was alsof er een grote holte binnen in
haar borst was. waar een dun adertje
nog klopte. Haar knieën knikten en zij
voelde het bloed in haar hoofd bonzen.
I Zij viel in een leunstoel neer en deed
haar best om zich te ontspannen.
Nummer 17. Rue de la Harpe. num-
mer 17. Rue de la Harpe. nummer 17,
jRue de la Harpe.
Er was geen klok in de slaapkamer.
Eve sloop over het portaal, naar een
kamer, die niet werd gebruikt en waar
zij een wekker vond. Het ding tikte met
dreigende slagen, als een bom- Zij zette
de wekker op de ladekast en ging toen
i naar de badkamer om haar handen en
gezicht te wassen. Toen zij terugkeerde,
was er een schotel met sandwiches en
een potje gefiltereerde koffie zorgzaam
op een zij tafel gezet. Hoewel zij niets
kon eten. dronk zij een kop koffie en
rookte vele sigaretten, terwijl de wijzers
van de klok yan halfnegen naar negen
kropen en van halftien naar tien uur.
Zy was eens in Parijs bij een moord-
proces tegenwoordig geweest. Ned had
gestolen diamanten in radiatordoppen. er haar mee heengenomen. Wat haar
ik heb het zelf gehoord 1" het meest had verbaasd, was dat ieder-
„Ehwathoe kom jy hier, een zo schreeuwde. De rechters er
waarde Panda?" vroeg de detective ver- waren er een stuk of wat niet witte bef-
baasd. „Waar heb je het over?" „Die- fen voor en platte baretten op gingen
ven!" brulde de kassier J Hals. „In- tekeer tegen de verdachte., evenals de
braak! Ga weg, of ik roep de politie! ambtenaar van het Openbaar Ministe-
Jullie zyn gewone misdadigers! Ver- r*e- ,die hem er toe trachtte te brengen
dwyn!" om bekennen. (Wordt vervolgd)
ouderwetsch land zyn, het heeft een
vitaliteit en fleur behouden, die elders,
waar de fundamenten door de Naay
overheersching zyn aangetast, moeteH
worden teruggewonnen.
Dc Engelsche ingetogenheid en zelf-
beheersehing doen niet verwachten, dat
men de buitenlanders, die men in ver
band met de deviezenpositïe in drom
men van de loopplanken of het vlieg
tuigtrapje hoopt te zien stappen, om den
hals zal vallen of op andere wijze een
geestdriftig welkom verschaffen, zooals
b.v. de Franschen dat soms plegen te
doen. Nog niet zo lang geleden be
schouwden deze in isolement levende
eilandbewoners een vreemdeling op zyn
best als een soort curiositeit. Toen ik
vóór den oorlog eens op een wandel
tocht zynde, met een rugzak op ln Lon
den arriveerde, werd ik zoowaar door
een collega van een groote krant ge-
interviewd, alsof ik zoo uit het hartje
van Afrika was gekomen.
De oorlog heeft in elk geval den band
met de buitenwereld nauwer gemaakt,
zeker nu langzaam aan tot Engeland
het besef is doorgedrongen, dat het zich
niet meer de luxe van afzondering kan
permitteeren.
In kringen van het toerisme vreest
men een ietwat armzalige figuur te
slaan wat huisvesting en verzorging van
de adspirant-Engelandvaarders betreft.
Men zit al met het probleem, hoe de 33
millioen eigen vacantiegangers behoor-
lyk onder dak te brengen. Voor hen
houdt men schoolgebouwen als nood-
kwartieren in gereedheid.
Al maakt Engeland in sommige op
zichten een pooveren indruk, vooral als
men let op de grauwe vervelooze lee-
lijkheid, welke een overblijfsel is van de
groote industrieele ontwikkeling uit de
vorige eeuw, toen men het met de uiter-
lyke schoonheid zoo nauw niet nam,
en al heeft het een tekort aan facilitei
ten en accomodatie, het biedt niette
min een unieke gelegenheid om de be
volking fe leeren kennen, zooals zy is,
en inspiratie op te doen om na terug
keer thuis de moeilykheden in eigen
land te helpen overwinnen. Flinkheid,
sportiviteit, blymoedigheid en vooral
humor, zyn enkele van de eigenschap
pen, die men op zyn weg zal ontmoeten.
HET FASCINEERENDE
LONDEN.
Londen, de oude, vergrysde, maar nog
altyd levenskrachtige stad, heeft on
danks de verminkingen, haar fasclnee-
rende grootheid behouden. De stads
kernen met hun wereldberoemde stra
ten en historische bouwwerken zyn vrij
wel geheel intact gebleven, zoodat men
op het eerste gezicht niets van den
oorlog bespeurt.
Onlangs hoorden we een landgenoot
mopperen over de afwezigheid van ge
zellige café-terrassen, zooals we die op
het continent gewend zyn. Dat is een
nadeel voor den toerist, die vooral in
een vermoeiende reuzenstad als Londen
behoefte heeft tot uitblazen om op zyn
gemak het overweldigende schouwspel
van het gigantische verkeer met zyn
onafgebroken stoet van twee-verdie
pingsbussen in zich op te nemen.
Daar staat tegenover, dat men ver
ademing genoeg kan vinden in de
prachtige parken met hun duizenden
klapstoeltjes, de rustige straten en ka
rakteristieke, beboomde pleinen, achter
de hoofdwegen gelegen.
Er zyn veel méér dingen en levens
gewoonten, die anders zyn dan „by
ons". Maar ook dat is j'uist een aan-
trekkeiykheid te meer.
In Engeland, waar men er op gesteld
is met rust te worden gelaten en ook
anderen hun gang laat gaan, kan men
zichzelf wezen Ook de toerist, die zich
in nieuwe omgeving wil hervinden, zal
er dankbaar voor zyn. Bovendien zal
hy zooveel mogelijk op eigen beenen
hebben te staaai en ook dat is een voor
deel.
Men is niet te overvloedig met in
lichtingen en aanwyzingen. Als Je ze
krijgt, kloppen ze vaak heelemaal niet.
Je moet het zelf maar uitzoeken! Er
gaat van Engeland, ofschoon zijn po
sitie in de wereld aan het veranderen
is, nog altyd een mysterieus magne
tisme uit. Thans kan men ontdekken,
dat dit veeleer op een intense geestelijke
activiteit dan op machtsvertoon-zonder-
meer berust, zooals het verleden ons
vaak wilde doen aannemen. Getuigen
hiervoor zyn het bloeiende en rijke too-
neel- en muziekleven en niet te ver
geten het ballet, dat een der oudste
Engelsche kunstvormen is en 't hoogste
peil heeft bereikt. Van de diepgaande
sociale, politieke en wetenschappelijke
gedachtenwisseling zyn de volgepakte
boekwinkels een bewijs.
Een persoonlijke ontmoeting met het
Engeland-zooals-het-werkelyk-is zal
verfrisschend en heilzaam kunnen wer
ken op de buitenwereld, die moeiliik ge
neest van de haar toegebrachte inner-
ïyke wonden. Eigen waarneming is de
beste remedie tegen waanvoorstellingen,
die altyd ten grondslag liggen aan mis
verstanden, conflicten en oorrog.
Dat bedoelde Bevïn, toen hy zeide de
grenzen te willen opengooien. Vele*
zullen zyn toegestoken hand grijpen...
bezetting.
(Oude spelling).
