PANDA EN DE MEESTER-DIEF
Onze economische betrekkingen
met Duitschland
Opb
ouw van een
export- en importorgamsatie
DE BEZORGING
Engelsch-Albaneesch geschil
voor den Veiligheidsraad
Barbarisme en ellende
Prof. Posthuma vertrokken met
een onwillige vogel
(Van onzen Haagschen correspondent).
Terstond na den eersten dag der
besprekingen tusschen delegaties van
Nederland en van de Engelsche en
Amerikaansche bezettingsautoriteit^l
over het herstel van onze economische
betrekkingen met Duitschland, en wel
in aansluiting op de namiddagzitting,
hebben de drie delegatieleiders een
persconferentie toegestaan. Dit was
een daad van welwillendheid, welke
zeer wordt geapprecieerd. Maar meer
dan een hoffelijkheldsgebaar is het niet
geworden. Kon het ook niet worden,
daar de besprekingen nauwelijks be
gonnen zijn.
De Engelsche en Amerikaansche
heeren, die na een inleiding van den
heer Speekenbrink een kort exposé
gaven, hebben zulks ook volmondig
toegegeven.
„Wij hebben ons met onze Neder-
landsche vrienden neergezet, zoo ver
klaarden zij, om objectief de proble
men van den Ned.-Duitschen handel
onder oogen te zien. Wij gevoelen, dat
wij den grondslag kunnen leggen voor
een toekomstige samenwerking".
In dezen geest gingen de mededeelin-
gen voort: Dat de bezettingsautoritei
ten voor een moeilijke taak stonden
wegens het gebrek aan kolen en kracht
voorziening en het ontbreken van de
viezen: maar dat zij toch de funda
menten hebben gelegd voor een ge
zonde Dultsche industrie. Zij trachten
zooveel mogelijk te exporteeren naar
de bevrijde gebieden, deels ook als een
vergoeding voor de door de Duitschers
daar aangerichte schade; maar alles
stuit op het gebrek aan kolen. Ook
moesten er groots voorraden voedsel
worden ingevoerd, om de Duitschers
in staat te houden te arbeiden. Dit
legde zware lasten op de bezetters; al
les ging ten slotte op kosten van de
Engelsche en Amerikaansche belasting
betalers.
Op de conferentie te New-York van
2 December j.l. werd dit onder het oog
gezien. Aanzienlijke bedragen moeten
worden geïnvesteerd, binnen eenige
jaren terug te betalen, hetgeen weer
op moeilijkheden stuit wegens het ont
breken aan deviezen in Duitschland,
Dan rijst de vraag, wat er met de be
schikbare kolen kan worden gefabri
ceerd, ten eerste om in het noodzake
lijke levensonderhoud te voorzien en
vervolgens voor den export bij wijze
van betaling.
De samenwerking tusschen de En
gelsche en Amerikaansche zones opent
nieuwe ontwikkelingsmogelijkheden.
Er wordt thans In Minden een ex
port- en importorganisatie opge
bouwd, bestaande uit een Duitsche
bestuurscommissie voor economische
zaken, met bevoegdheid voor de bei
de zones, en een Engelsch-Ameri
kaansche controle-groep.
Zoo spoedig mogelijk wil men dan
komen tot vrijen handel, zonder
overheidsbemoeiing, waartoe decen
tralisatie noodig is.
De vrede met Oostenrijk.
De plaatsvervangers der ministers
van Buietnlandsche Zaken hebben
drie ontwerpen van politieke clausules
voor Oostenrijk, opgesteld door Enge
land, Frankrijk en deV. S. besproken.
Er is hierin, nqar men meent te we
ten, een groote mate van overeenstem
ming en ook de Sovjet-afgevaardigde
Goesef, die deze week presideert, bleek
in denzelfden geest te denken.
Men besloot de voorstellen te laten
rangschikken, zoodat ze morgen door
de plaatsvervangers In studie kimnen
worden genomen.
Naar men meent te weten omvatten
de voorstellen:
1. Erkenning van Oostenrijk als een
onafhankelijke souverelne staat.
2. Terugtrekking der geallieerde be
zettingstroepen.
3. Grenzen.
4. Verdragen, waaraan Oostenrijk
heeft deelgenomen, maar die sindsdien
zijn vervallen.
5. Erkenning van menschelijke rech
ten.
Morgen zal tevens hec standpunt der
Joegoslavische regeering worden aan
gehoord.
Tsjecho-Slowakije heeft voorts nog
verzocht te worden gehoord. Besloten
werd, dat dit Dinsdag 28 Jan. zal ge
schieden.
De, handel komt dan in eigen Duit
sche handen, en de eigenlijke onder
handelingen zullen geschieden tus
schen de Duitsche en Nederlandsche
(en andere, Belgische enz.) belang
hebbenden. Men hoopt dan ook het
briefverkeer te kunnen uitbreiden tot
schriftelijke opdrachten en contracten.
De controle op dep import blijft noch
tans in intergeallieerde handen berus
ten.
Adspirant-koopers kminen nog niet
vrijelijk Duitschland binnenkomen met
het oog op 'de beperkte accommodatie
en beperkte verkeersmogelijkheden.
Hun aantal zal dus beperkt zijn. Ieder
land moet/ daarvoor zelf zijn program
opmaken.
Het accent ligt zeer duidelijk op den
wederopbouw van de Duitsche in
dustrie. Zoo zelfs, dat verschillende
vragenstellers er op meenden te moe
ten wijzen, dat in Potsdam was over
eengekomen, dat het levenspeil in
Duitschland niet hooger mocht komen
te liggen dan in de omringende landen.
.Waarop de heer Speekenbrink verze
kerde overtuigd te zijn, dat de Geal
lieerden de Duitschers niet beter be
handelen dan ons. Niettemin wezen
vragenstellers op de achterstelling van
Rotterdam, op den eisch van betaling
in dollars enz. Den aard der door
Duitschland te fabriceeren en expor
teeren goederen konden de heeren
evenmin aangeven; dat hangt af van
de beschikbare materialen, de te im
porteeren grondstoffen ende. ko
mende onderhandelingen.
Laat ons hiervan het beste hopen!
De ramp der „Chimara"
Op verschillende punten lafigs de
Grieksche kust zijn nog 80 overlevenden
der „Chimara" opgepikt, waardoor het
aantal vermisten thans tot 291 gedaald
is. De havenmeester van de haven Chal-
cis heeft bij zijn onderzoek naar de oor
zaak van de ramp bevolen, de beman
ning van het schip te detineeren: zij
worden gescheiden gehouden van de ge
redden. Er bestaan drie mogelijke oor
zaken van de ramp: een <fcetelontplof-
fing, een drijvende mijn of sabotage. Het
schip zonk binnen een kwartier na de
explosie. De Grieksche minister van ma
rine verklaarde, dat in het Euripe-ka
naal het mijnenvegen reeds lang geleden
was beëindigd en dat het onmogelijk is,
dat een mijn achtergebleven zou zijn.
De premier Tsaldaris heeft verklaard,
dat reeds 12 uren voor de ramp plaats
had, geruchten de ronde deden, dat het
schip zijn thuishaven niet zou bereiken.
Duikers stellen een onderzoek in op
het wrak van het schip.
De verkiezingen in Polen.
De cijfers, die over de Poolsche ver
kiezingen worden gegeven, doen zien,
dat de verhouding tusschen regeerings-
partijen en, boerenpartij van Mikolajc-
zyk is 10 tegen 1.
Een woordvoerder Van het Ameri-
kaansohe ministerie van Buitenlandsche
Zaken heeft verklaard, dat de Ameri
kaansche regeering zich in afwachting
van een volledig ravport zou onthou
den van commentaar.
Officieuze kringen voorspellen, dat de
V.S. zullen weigeren de verkiezingsre
sultaten te erkennen.
Men verwacht, dat generaal Marshall,
de in functie tredende Amerikaansche
minister van Buitenlandsche Zaken, de
nieuwe Poolsche regeering er van op de
hoogte zal stellen, dat zij volgens het
officieele Amerikaansche standpunt nog
steeds „voorlooplg" is.
Bymes laatste officieele daad.
James Byrnes heeft zijn laatste of
ficieele daad als minister van Buiten
landsche Zaken der V, S. verricht door
hét teekenen der vredesverdragen met
Bulgarije, Hongarije. Italië en Roeme
nië.
Crisis in Italië.
In Italië heeft het kabinet De Gasperi
zijn ontslag aangeboden. Oorzaak van
het aftreden schijnt te zijn, dat men
geen verantwoordelijkheid voor het vre
desverdrag op zich wil nemen.
Men acht het waarschijnlijk, dat de
socialistische aanhangers van Nenni
geen plaatsvervanger voor hem aan bui
tenlandsche zaken zullen aanbieden en
met de communisten zich uit de regee
ring zullen terugtrekken, daar geen van
beide partijen bereid Ls eenige histori
sche verantwoordelijkheid voor het vre
desverdrag op zich te nemen.
Een dergelijke houding wordt ook
aangenomen door de groote rechts-ge-
oriënteerde partij van den man in the
street, de Uomo Qualunque.
Voor zijn eigen partij gaf De Gasperi
de volgende redenen voor zijn aftreden:
1. De scheuring in de Italiaansche so
cialistische partij.
2. De ontslagaanvrage van den minister
van buitenlandsche zaken, Nenni.
3. De besluiten van het republikein-
sche congres.
4. De houding der andere partijen.
President De Nicola heeft de ontslag
aanvrage nog niet aanvaard.
SUPERFORT IN TEXAS
NEERGESTORT.
In Texas is ten gevolge van een ont
ploffing in de lucht een Superfort neer
gestort. Twee militaire piloten verloren
hierbij het leven. Zes andere inzitten
den konden zich met de parachute
redden.
Wij verzoeken onzen abonné's, die
niet over de wijze van bezorging van
ons blad tevreden zijn, ons daar
vooral onverwijld van in kennis te
stellen, opdat de fouten zoo spoedig
mogelijk worden hersteld. Men be
wijst er ons en zichzelf een dienst
mede.
D© Britsche klacht tegen Albanië zal
op de agenda van den Veiligheidsraad
geplaatst worden. Met tien stemmen
vóór en 0 stemmen tegen bij 1 onthou
ding (de Sovjet-Unie) is daartoe beslo
ten.
Gromyko, de Sovjet-Russische afge
vaardigde, zelde o.m., dat Albanië bereid
was de kwestie betreffende het leggen
van mijnen in de Straat van Korfoe
door besprekingen op te lossen, daar het
op 11 November voorgesteld had een ge
mengde commissie ter bestudeering van
de kwestie in het leven te roepen. De
Britsche regeering had het voorstel
echter van de hand gewezen en daardoor
in strijd met artikel 33 van het hand
vest gehandeld. Dit artikel drukt den
leden van de organisatie der V. N. op het
hart, overleg te plegen alvorens een ge
schil voor den Veiligheidsraad te bren
gen. Ook achtte de Sovjet-Unie, aldus
Gromyko, de kwestie geen bedreiging
van den wereldvrede.
In antwoord op de uiteenzetting van
Gromyko zeide sir Alexander Cadogan,
dat de gemengde commissie, waarvan
Gromyko had gerept, er slechts een was
ter vaststelling van de grenzen, waar
binnen de mijnen in het Kanaal van
Korfoe konden worden gevoegd. Deze
commissie kon dus onmogelijk alle as
pecten van het Britsoh-Albaneesche ge
schil behandelen. „Met het oog op het
onbevredigende resultaat van onze po
gingen om de kwestie via rechtstreek-
sche onderhandelingen op te lassen, heeft
Gr.-Brittannië met tegenzin deze aan
gelegenheid voor den raad gebracht", al
dus Cadogan. Tegenover de verklaring
van Gromyko, dat er geen sprake zou
zijn van een bedreiging van den wereld
vrede, stelde Cadogan het feit, dat 44
matrozen door een oorlogsinstrument
gedood werden en er eventueel een
voertduren van dit gevaar zou bestaan,
tenzij de Veiligheidsraad deze kwestie
zou kunnen oplossen.
Terwijl de Sovjet-Unie en Polen zich
van stemming onthielden, nam de Vei
ligheidsraad met 9 stemmen het Ame
rikaansche verzoek, de bespreking van
de kwestie der ontwapening tot 4 Fe
bruari uit te stellen, aan.
Tevens werd de raad het er over eens
de zaak tegen Albanië op te nemen, zoo
spoedig als de Albaneesche vertegen
woordigers te New-York zijn aangeko
men en gereed zijn aan het debat deel
te nemen. Er werd geen datum vast
gesteld.
Zooals ik Duitschland terug zag
„Haat niet den vijand, I richt de eenvoudig niet te beschrijven
maar haat den oorlog!" is en hier liep vrijwel geen meisje of
Werumeus Buning. j vrouw rond. die niet had ervaren wat
het zeggen wil met Russen in contact te
V1* komen.
In Brunswijk waren al weer een paar
winkeltjes open, waarin trouwens meer
zoogen. .Kitsch" dan werkelijk waar-*
devolle dingen te vinden waren, maar
het leven begon dan toch weer een beet
je zijn rechten over den dood te her
nemen. Op de markt pakten juist de
groentehandelaars hun stalletjes in.
Men zou in het latijn kunnen zeggen:
„multa, non multum: (vrij) veel, maar
weinig zaaks") en in den weggesmeten
rommel' zochten een paar huismoeders
naar iets niet heelemaal waardeloos om
te eten. Allermerkwaardigst was temid
den van een ondeflnieerbaren rommel
een prachtig oud poortje, vrijwel niet
beschadigd. En verder: ruïnes, ruïnes
en nog eens.... ruïnes!
NAAR DE RUSSISCIIE ZONE.
0 Nadat wij door het ongeschonden
stadje Peine waren gereden waar mo
menteel een honderdtal Nederlanders
bij de censuur werkzaam zijn en waar
zij in een door de Duitschers verlaten
wijk wonen - -passeerden wij, even'voor
wij in de Russische zone kwamen, een
Engelsche perscantine. Deze uit hout
opgetrokken gebouwen zijn buitenge
meen eenvoudig ingericht, men kan er
aan het welvoorziene buffet weer „op
krachten komen" men kan er. zeer
goedkoöp, verschillende dingen koopen
het was ons laatste oponthoud voor wij
den slagboom doorgingen. Er stond een
Russisch soldaat om te beginnen
scheel en niet zoo'n klein beetje,
mijn collega's meenden, dat het kwam
omdat de man in kwestie een Mongool
was. maar goed scheel of niet scheel
hij kon bovendien niet lezen. Hij
stond goedig te grijnzen, had er niets
tegen dat wij „Hollandski Wesnlk" wa
ren het laatste woord schoot mij nog
van mijn Bulgaarsche talenkennis te
binnen en maakte vervolgens met zijn
rechterhand een beweging alsof hij wou
zeggen: En verdwijn nou maar
Het is wel een aardig en grappig Idee
dat je hier in de Russische zone bent,
maar je merkt er eigenlijk bitter weinig
van. Men ziet op de borden langs den
weg die den afstand tot het naaste
stadje of dorp aangeven, Russische let
ters naast de latijnsche, pn men ziet
ook borden waarop de naam Stalin
prijkt en kan zich als men ten min
ste Russisch begrijpt verlustigen in
of ergeren aan allerlei lof tuigingen
aan hem, en zijn doen en laten, gewijd
In tegenstelling met de Engelsche
Fransche en Amerikaansche zone is in
de Russische het fotografeeren verbo
den. wat natuurlijk niet wegnam dat
wij het toch stiekum deden, maar drom
mels goed eerst uitkijken. Want deze
roode heeren zijn niet gemakkelijk en
toen ik een paar dagen later in de Rus
sische sector even buiten Berlijn was,
had ik al lang in de gaten dat grapjes
nog zoo goed gemeend bij deze
knapen even weinig geliefd zijn èn ge
waardeerd worden als dat bij de Duit
schers destijds het geval was. Daarbij
zijn deze heeren buitengemeen wan
trouwend ik heb dat zelf ervaren
en zal het dan ook maar voorlooplg bij
de eerste kennismaking laten. Hierover
trouwens later.
Naarmate wij Berlijn naderden zag het
landschap er meer geschonden uit:
bruggen waren opgeblazen, het wegdek
was over heele trajecten kapot, en de
uitgebrande hulzen bewezen dat wij
spoedig de Duitsche metropolis zouden
binnenrijden.
Ik maakte natuurlijk van de gelegen
heid gebruik de buurt nog eens te be
kijken waar wij hadden gewoond en die
bekend staat als de kolonie Eichkamp.
Hier woonden ook vrienden van ons. die
steeds anti-nazi waren gebleven on die
mij over de Russen, die hier den 28sten
April '45 alsbevrijders waren ge
komen. dingen vertelden die mij en
dat wil wel wat zeggen zélfs mij de
haren ten berge deden rijzen. Laat ik
liever zeggen ik kreeg er kippenvel
van. Ik herinner mil eens te hebben
gelezen dat deze Russische heeren. toen
zij destijds bij ons met dezelfde mensch-
lievende bedoelingen kwamen, zich niet
geneerden vetkaarsen op te eten, maar
aan deze liefhebberijen maakten zij zich
niet meer schuldig. Zij waren sinds 1813
den ladder der beschaving een treedje
hooger opgeklommen 1 Het bekende ge
zegde; „Grattez le Russe et vous trou-
verez le barbare", of te wel: krab het
vernisje beschaving van den Rus af en
ge houdt den barbaar over" had nog
niets van zijn waarheid verloren. Hier
vonden de bloedige gevechten tusschen
de Russen en de SS plaats, hier werd
door luchtmijnen een ravage aange-
VERSTOPT IN EEN KIST TUS
SCHEN DE DAKPANNEN.
,Een buurvrouw van ons had, niette
genstaande zij een groot aantal van de
ze heeren in huis had, haar dochter al
die dagen in een houten kist tusschen
de dakpannen opgeborgen. In. den nacht
sloop de dochter naar beneden, kreeg
haar deel van het bitter weinige voedsel
dat er was en verdween dan weer naar
haar houten woning. Men kent de be
kende uitdrukkingen beter de uitge-
stóóten bevelen: Fr au suchenFrau
komm hiereine Minute"Bij al
die naamloze en niet te beschrijven el
lende moet men eigenlijk ook nog
lachen wanneer men hoort hoe een Rus
sische boerenjongen, die van zijn luite
nant het „zoek"-bevel krijgt, zich de
beenen onder het lijf wegloopt om dan
eindelijk na uren, als de officier —het
lange wachten moede allang op een
oor ligt zijn superieur te wekken
met de verheugende mededeeling:
„Makkelijk was het niet, maar ik heb
eindelijk iets gevonden"Welke
vondst blijkt te bestaan uit een over
al haar stijve en stramme ledematen
bevende Duitsche grootmoeke van
zegge en schrijve 84 lente's".
Men kan nog zoo het land aan de
Duitschers hebben, maar wanneer
men hoort en in dit geval van de
meest onverdachte zijde hoe deze
menschen er zich doorgeslagen heb
ben, dan krijgt men bewondering
voor zulk een levenskracht, levens
wil en levensmoed. Dat was zooals
ik zei in April '45 en ook nu nog is
de voedselpositie aller ellendigst. In
de woning van mijn gastvrouw was
het koud bitter koud door de
nooddruftig dichtgeplakte ruiten buil
de de wind en door de reten van het
zelf opgelapte dak druppelde de re
gen. Maar toch.geen oogenblik
werd de moed verloren. Het was ook
hier dat bekende „Wlr werden es schon
wieder schaffen" „Het komt wel
weer in orde Geef ons enkel te
eten".
TEVEEL OM TE STERVEN
Men kent momenteel vijf soorten le
vensmiddelenkaarten. en het ergste is
wel de „Hungerkarte", een wei buiten
gemeen juist gevonden woord, .want
wie die kaart heeft, heeft» net genoeg
om niet te sterven. Dat wil zeggen;
niet dadelijk. Deze kaart is voor men
schen,-»die geen officieel „Arbeitsbuch"
hebben. Hulsvrouwen zouden eronder
vallen, wanneer zij niet het een of an
der „baantje" op den kop wisten te
tikken. Hetgeen zij derhalve ook doen.
Gedronken werd er eeri allergemeen
ste ersatz-koffie zonder iets, gegeten
werd er niet minder gemeen donker
brood zonder iets er op. Aan groenten
had onze buurvrouw den ganschen zo
mer niets gehad, en toen ik er was
kreeg deze vrouw één of twee pond in
de maand! Vruchten heelemaal niet.
Dus? Dus naar de.zwarte
markt. Mijn kundige Nederlandsche
collega had het mij immefs al ge
zegdde eerlijke sterft. En de
drang om te blijven leven bezielt
vrijwel iedereen. Wat niet wegneemt
dat het aantal zelfmoorden zich te
stijgende lyn beweegt. Maar, zei mü®
gastvrouw welk een woord van on
begrijpelijke wrangheid eigenlijk
is het veel meer een ruilmarkt. Een
ruilmarkt waar stiekum in levensmid
delen ^vordt gehandeld. Men huivert
van de prijzen. En als de politie het
merkt,geen pardon.dan wordt
het weer afgenomen en de stumperd
want dit zijn werkelijk stumpers -
strompelt weer naar zijn ijskoude
woning. Zit in het donker, want licht
is er vrijwel niet en rilt over zijn
gansche lichaam, dat met tergende
regelmaat dagelijks magerder wordt
en minder weerstand kan bieden aan
een toekomst, die even donker cn
uitzichtsloos is als het vertrek waar
in hij dat lichaam-en-ziel-kapotkna-
gend leven slijten moet. v
Hoelang?
Tot het gezond verstand bij de be
zettende macht is teruggekeerd.
Toen ik bij onze buurvrouw zat bij
de vrouw die jarenlang nóóit aan de
overwinning der geallieerden heeft ge-
twijfeld wier man naar den vreemde
is uitgeweken omdat hij „politiek on
betrouwbaar" was. bij de vrouw wier
eene kind bijkans blind werd gescho
ten, bij de vrouw die er uitzag als een
skelet en nog maar of zooals zij zelf
zoo prachtig dapper zei: „alweer" 98
pond woog. ziet ge tóén, tóén moest
ik opeens denken aan ons eigen volk.
Aan ons eigen volk dat ook zwaar
heeft geleden en dat dat nog altijd
doet en wie weet hoe lang nog
doen moet Maar ik zag óok weer
die tal van menschen, die al klagen
wanneer er toch eigenlijk niets te kla
gen valt En mö schoot te binnen
wat ik eens over ons volk van een En-
gelschman hoorde. Het was geen pret
tig zinnetje, maar voor een héél groot
deel was het waar wat die Engelsch-
man zei. En dat was dit:
A nation of« small men with great
pretentions „Een volk van kleine
menschen met een heeleboel noten op
zang".
FEESTMAAL.
Ik keerde haastig de rollen om en
noodigde vrouw en kinderen uit met mij
ergens heen te gaan waar het ten
minste warm was, O, zei de moeder
dan weet ik een prachtig restaurant,
hier vlak bij. En toen zaten wij in een
groote zaal. waarin een klein kacheltje
stond en waar een paar verkleumde
menschen bij elkaar zaten vlak te
gen elkaar aan. Want dat geeft wat
èxtra warmte begrijpt u wel?
Het was een typisch Duitsch „Lokal".
Dennetakken en papleren roosjes sier
den de kale wanden, slingers van pa
pier waren langs de zoldering gespan
nen., „Wunderbar nicht?" vroeg de
moeder, Ja zei ikprachtig. Het
meisje bracht roetzwarte koffie..., ik
kon het alleronsmakelijkste water niet
dan met moeite naar binnen wurmen,
maar mijn vrienden dronken het met
stralende oogen. Eten was er niet
Het .feest" werd nóg feestelijker niet
een paar Engelsche sigaretten, die wer
den geïnhaleerd om elk trekje toch
maar zooveel mogelijk te genieten. En
een half pond koffieboonen maakten
van zielige stumpers voor langen tijd
overgelukkige menschen.
Een onvergetelijke dag, zei de moe
der.
En er stonden tranen in haar nv -te
en roodomrande oogen
De Marees van S winder en.
En „zeer voorloopige
aanwijzingen".
De eenige. die het vierde lid van de
Commissie-Generaal, prof. Posthuma en
zyn echtgenoot© hedenochtend op Schip
hol uitgeleidde deed. was de bijna on
doordringbare mist, welke om 6 uur van
ochtend een grondzicht van nauwelijks
60 meter toeliet. Een oogenblik werd zelfs
overwogen de vlucht 24 uur uit te stellen,
maar tenslotte besloot men toch te star
ten.
Evenals bij het vertrek van de heeren
Sohermerhorn, De Boer en Van Poll. was
het vliegtuig de Commissie-Generaal
minder goedgezind, waait vijf minuten
nadat de passagiers hun zitplaatsen had
den Ingenomen, moesben ze het toestel
weer verlaten, daar een storing aan de
radio en een defect aan de aanwljslivstru-
menten voor de temperatuur van de
cylinders van een der motoren opstijgen
onmogelijk maakte.
De Indlë-vaardiers begaven zich weer
naar het restaurant en de onwillige DC-4
verdween in de pas geneed gekomen han
gar. Om half tien stapten de passagiers
opnieuw in, doch ook nu moes ben zdj na
enkele minuten weer naar het restaurant
FEUILLETON
Roman door Winston Graham.
26)
En waarom zij er zich mee hebben
tevreden gesteld, u alleen te schadu
wen? Alleen omdat zij dan de kans
hebben onze heele organisatie te ont
dekken! Ze zijn veel te eerzuchtig om
alleen maar één schakel uit den keten
te halen en de rest in het geheim ver
der te laten werken. Als er hun niets
aan gelegen was geweest, had de straat-
veger u vanmorgen vroeg in de Rio
Palazzo vinden drijven. Hij sprak deze
woorden met zooveel genoegen uit, dat
Dwights lachje bij uitzondering werke
lijk vroolijk was.
Zoo staat de zaak, dr. Mencken.
We hadden u rustig verder kunnen la
ten gaan, zooals was afgesproken, zon
der u van de nieuwe verwikkelingen op
de hoogte te brengen. Maar wij vonden
dat niet behoorlijk tegenover" u. Met
uw optreden In dit spel is de situatie
veranderd, maar ze is nog lang niet
hopeloos. Kapitein Bonini kan het zich
nog altijd niet permitteeren u terzijde
te schuiven als zijn secretaris voor Mi
laan. Hij ls er nog altijd van overtuigd,
dat de man van de Gestapo u volgt
Misschien is hij verrast, u nog in leven
te zien. Maar daarom behoeft hij nog
niet van zijn stuk gebracht te zijn. om
dat hij tóch gelooft, dat u iets onaan
genaams overkomen zal voordat u het
land verlaat. De zaak is nu natuurlijk
gevaarlijker dan vóór u hier gekomen
bent. Zoolang de Gestapo echter in het
geheim blijft werken en zonder hulp
van de Italiaansche politie, reken ik er
op, dat ik haar aan kan.
Moet ik uw woorden zoo uitleggen,
dat u het aan mij overlaat mü uit de
onderneming terug te trekken? Ik had
een gevoel alsof er een paar beentjes
uit mijn knieschijf weggeraakt waren.
Belachelijk voor een volwassen man!
Zoo is het ongeveer.
Laten we eens aannemen, zei ik,
dat de zaken n i e t zoo staan, als u
zegt. Of dat dc Gestapo zich niet meer
aan haar afspraak met Bonini houdt
en zich in verbinding stelt met de
O.V.R.A.
Dan is er maar één kans voor u
om levend uit dit land te komen, en
die zult u dan vandaag moeten waar
nemen, Maar als u niet weggaat, blijft
het precies hetzelfde of u in Milaan of
in Venetië niet veilig meer bent.
Wat gebeurt er, als ik vertrek?.
Dan neem ik uw plaats in, zei
Dwight. Ik weet niets van gas af, be
halve dan, dat Ik de vuiligheid al zoo
wat twintig jaar in mijn longen meege
dragen heb. Maar toch is het niet uit
gesloten, dat ik een paar kleinigheden,
die erg belangrijk kunnen zijn, bij
elkaar zou scharrelen.
Ik voer de opdracht verder uit,
zooals wij afgesproken hebben, zei ik.
Bent u van plan, onze plannen nu te
veranderen?
Andrews legde zijn weeke hand op
mijn schouder. Goed zoo, Mencken,
Zoo mag ik het hooren. Ik kan me
voorstellen, wat er in je omgaat. Wij
zullen alles doen wat wij kunnen om
een oog in het zeil te houden. Overi
gens zal de heele zaak nu niet lang
meer duren.
Zijn woorden klonken alsof een ver
pleegster haar patiënt een verdovings
middel aanprijst. Ik liet hem praten en
luisterde naar Dwight.
Er komen twee veranderingen in
onze plannen. Wij beiden zullen gedu
rende de conferentie eveneens in Milaan
zijn. Wij willen daardoor probeeren je
eenige veiligheid te verzekeren. Morgen
ochtend vroeg gaan wij met den trein
naar Milaan. Er is geen reden om aan
te nemen dat je vannacht gevaar zoudt
loopen, als je geen bescherming hebt.
En als de conferentie geëindigd is, be
hoef je dat is veiliger niet meer
met Bonini naar Venetië terug te kee-
ren. Zoo snel mogelijk dien je dan op
een gunstig tijdstip Italië t-e verlaten.
Op het adres dat Andrews je gegeven
heeft, zullen verdere instructie liggen en
reisbiljetten. Ga daar in ieder geval
heen, dus niet alleen als het misloopt.
Weet je het adres nog?
Manuel Lorenzo, herhaalde ik. Lo
renzo e Societa, Via Monte Rosa 11, bij
den Corso Vittorio Emanuele.
Goed Nu, dat is alles, geloof ik.
Wat gebeurt er met Bonini?
Met dien wachten wjj, tot jij in
veiligheid bent. Andrews keek naar zijn
handen en floot.
Voor wraak is er in deze zaak geen
plaats, zei Dwight een beetje onge
duldig. Overigens is er nóg wat,
23). „Dit is een deftig logement!"
zei de baas na een poosje. „Je zou het
misschien niet zeggen, maar hier loge
ren alleen heren uit de deftige stand.
Hier boven woont bijvoorbeeld een ba
ron, die bezig is om de schatten van
koning Emmeric te zoeken! Een echte
baron, zie je..., puf-puf.... Als hij
ze vindt krijgt hij het halve konink
rijk!.,^. Wanneer je nu klaar bent
met die afwas, mag je hem een kop
anijsmelk gaan brengenvoorzich
tig dragen, hoor!"
Panda, die doodmoe was van de gro
te afwas liep zonder iets te zeggen
met een blaadje achter den baas aan
naar boven.
„Het bevalt me hier niet!" dacht hij.
„Het stinkt hier naar spruitjes en de
baas is te lui om te kijken! Ik ben ten
minste benieuwd wat dat voor een
soort baron is die hier woont!"
Intussen had de baas geklopt en een
deftige stem in de kamer riep: „Ja! 1".
Mencken, dat we even moeten aan
stippen
Ja?
Je moet vooral niet denken, dat
het om óns gaat; maar het is wel be
langrijk, of wij verder kunnen werken.
Als je door een of ander ongelukkig
toeval gevangen zou worden geno
men, dan heb je ons leven in je hand.
Het is geen prettig land, waar ze je
dan heen zullen brengen en ik wil er
niet teveel den nadruk op leggen. Maar
ze zouden wel eens kunnen probeeren
je er toe te brengen, je vrienden te
verraden.
Precies, zei ik grimmig, daar heb ik
al aan gedacht.
Nu, dat is dan ook in orde. Als je
op alles voorbereid bent,, heb je de
moeilijkheden al half overwonnen. Ik
heb er alleen maar over gesproken, om
dat de activiteit van de Engelschen in
dit land een tijdlang natuurlijk zou op
houden. als ze ons allemaal snappen.
Het zou ook mogelijk geweest
zijn, dat de Gestapo mij eenvoudig had
ontvoerd en op goed geluk af had ge
probeerd uit mij te krijgen wat zij we
ten wil.
Majoor Dwight knikte, Juist, maar
ze hebben wel een béétje kijk op het
karakter van de menschen. Daar kan ik
van meepraten. Z© moeten bepaald tot
de overtuiging gekomen zijn, dat jij niet
iemand bent, om zoo gauw van je stuk
gebracht te zijn.
Even later nam ik afscheid. Toen ik
in het heerlijke zonnetje naar mijn hotel
terugkeerde om te ontbijten, merkte ik,
j dat mijn knieën toch nog niet heele-
maal hun normale stevlgte teruggekre-
gen hadden. Ik had een gevoel iri mijn
beenen alsof ik den toren van een ka
thedraal had beklommen en wenschte
alleen maar uit het diepst van mijn
hart, dat iedere vertegenwoordiger van
de buitenlandsche afdeeling der Gesta
po, die toevalligerwijze nog interesse
mocht hebben voor mijn dosn en laten,
de opvatting van den majoor mooht
zijn toegedaan!
En nog vuriger hoopte ik, dat ik mij
deze opvatting waardig zou toonen
(Wordt; vervolgd) 70 f. 7430.
terug, Eindelijk, even voot 10 uur had
den de mecono's de koppige reuzenvogel
getemd en constateerden de voor de der
de maal ingestapte reizigers, dart; gezag
voerder O. Koch dé NL 309 vaai dö
Netherlands Government Air Transport
de machine in bedwaatg had.
Prof. S. Posthuma. Is thans van, „het
land van mest en mist" op weg naar d©
tropen.
Voor zijn vertrek hadiedn wij nog ge
legenheid den heer Posthuma eenige vra
gen te-stellen
Bent u optimistisch ten aanzien van
het tot stand' komen van een accoord?
Al ziet het er naar'uit, dat er voor
looplg eenige stagnatie zal zijn, geloof ik
toch wel, dat uiteindelijk een overeen
komst zal worden geteekend.
Zult u deze overeenkomst mede on
derteekenen?
Ik ben econoom en zou bovendien
een eigenaardige figuur zijn om te tee
kenen nu de kamerdebatten teneinde
zijn,
Is u al iets bekend over de benoemin
gen van een benoeming van een vijfde
lid?
Een naam kan Ik u uiteraard niet
mededeelen, doch men hoopt nog. 6teeds
een vijfden man te vinden. Het sohljnt
echter nogal lastig te zijn
Heeft u nog een bijzondere opdracht?
Ik kan u mededeelen, dat ik naar
Indië vertrek met enkele „zeer voorloo
pige nieuwe aanwijzingen" voor d© Com
missie-Generaal.
Over de redevoeringen van generaal
Soedlrmon wenschte de heer Posthuma
zloh niet udt te loten.
Zoodra ik in Indië aankom aldus
prof, Posthuma „zal ik beschouwd!
worden als lid van de Commiesio-Gene-
^Ik "twijfel er niet aan, dat lk alls ge
lijkgerechtigd hd van de Commissie-Ge
neraal met de overige leden een prettige
samenwerking zal hebben. De regeering
heeft het als een behoefte gevoeld het
economisch element in te schakelen en
lk kan u zeegen, de Commissie-Generaal
ls tevreden, dat dit thans ls geschied.
Economie ls nu eenmaal onverbrekelijk
verbonden met staatkunde. Daar werke
lijk concrete problemen niet direct voor
den boeg staan, zal het mij mogelijk zijn
den eersten tijd van mijn verblijf in In
dië te gebruiken om mij te oriënieeren
en contacten op te nemen.
De heer Posthuma zeide. dat het niet
onmogelijk ls, dat hl! of een ander lid
van de Commissie-Generaal over vier of
vijf weken weer naar Nederland zal ko
men om over verschillende vraagstukken
mat de regeering overleg te plegen.
„Wanneer ©en overeenkomst uiteinde
lijk zal worden geteekend aldus be
sloot de heer Posthuma kan lk u na
tuurlijk niet zeggen, Dit hangt af van
vele factoren en vooral van dé Indone- -
siërs.'
MARKTBERICHTEN.
LEIDEN, 20 Januari. Coöp. Groente
veiling. Kroten 1.70 tot 6.20; gekookte
kroten 12 tot 17; gele kool 13 tot 14;
roode kool 11; groene kool 12; spruit-
kool 41 tot? 60boerenkool 14 tot 17prei
12 tot 18; uien 5 tot 13; witlof 25 tot
51; peen 16 tot 18; rapen 6.20 tot 7.30.
Alles per 100 kilo. Peterselie 8 tot 9;
selderij 10 tot 16 per 100 bos. Knolsel
derij I 20, H 13 tot 14 per 100 stuks.
ROTTERDAM. 21 Jan. Veemarkt. To
tale aanvoer 2723. 174 paarden, 17 veu
lens, 462 vette runderen, 475 gebrulks-
vee, 95 graskalveren. 266 nuchtere kal
veren. 209 schapen en lammeren, 38 var
kens, 434 biggen, 553 bokken en gelten.
Prilzen: Kalf koelen le kw. 780. 2e kw.
650. 3e kw. 475; Melkkoeien 760. 650,
475; Varekoelen 500. 350, 275; Vaarzen
575, 450, 275; Pinken 425, 325, 225: Gras
kalveren 250, 180, 100; Biggen per wee®
28, 23. 18.
IJMUTDEN, 21 Jan. Besomming: KW
