Wedloop met tijd'
Eerste Kamer
in
Zooals ik Duitschland terug zag
Berlijn: een spokenstad
Amerika en de Philippijnen
Voor de Jeugd
Argentinie's president
geïnterviewd
Nacht-ex press
PANDA EN DE MEESTER-DIEF -
„Slraase, wie wunderlich schaust
du mir aus".
In deze woorden vat een door den
genoten drank ietwat „verhit" café-be
zoeker de gevoelens samen die zich
bij het verlaten van de herberg van
hem meester maken. Om alle vermoe
dens nu maar van te voren weg te ne
men ik kwam NIKT uit een café,
maar toen ik na jarenlange afwezig
heid Berlijn terugzag, schoten mij deze
woorden voor den geenszins benevelden
geest. Inderdaad om met wijlen
Vergilius te spreken: Hoezeer veran
derd van wat zij vroeger was Berlijn
bij dag biedt een troosteloos beeld, maar
wanneer de avond is gevallen en hoog
aan den donkeren hemel de maan op
doorbreken staat, ^lan is het een spo
kenstad.
Dan is het inderdaad wat ik den
eersten nacht bij het opschrikken
uit een droom vóór mij zag. alsof
daar opeen rijtje naast elkaar
geraamten staan geraamten waar
door het maanlicht zijn gelige glan
zen giet. En wanneer de wind door
die skeletten vaart, dan is het alsof
die verbleekte botten klapperen en
mij was het alsof lk de geschiede
nissen hoorde van al die in elkaar
stortende gebouwen, groot en klein.
Hoog opgestapeld voor deze brok
stukken woningen waarin eens
menschen woonden als U en ik
ligt het puin meters hoog stee-
nen, balken, binten, verwrongen
stukken ijzer en door al dezen on-
definieerbaren rommel schiet het
onkruid hoog op.
Ik zie de Kurfürstendamm vooral
in het begin volkomen verwoest en ver
nield, en als een monument dichter
lijk uitgedrukt „duurzamer dan staal"
staat daar nog het „Hotel am Zoo"
het hotel waar de Engelschen zijn on
dergebracht en waar het goed en warm
toeven is. Af en toe ontdekt men nog
een bewoonbaar huis, af en toe is een
restaurant geopend waar men allerge
meenste koffie zonder suiker en melk
kan krijgen, bier dat vrijwel niet te ge
nieten is en dat ons doet denken aan
onzen gezegenden jongenstijd toen wij
lurkten aan een fleschje, met dropwa
ter gevuld
Men kan er zooiets krijgen wat in de
verte aan een gebakje anno voor-den-
oorlog doet denken, maar vraag niet
hoeveel bonnen dat kost. en bonnen
zijn schaarsch. Maar in vele van deze
kleine gelegenheden was het tenmin
ste warm althans niet koud, en de
menschen die ik daar en ook op straat
ontdekte, waren over het algemeen
goed gekleed. Ge verwondert U, niet
waar? Héél begrijpelijk dat deed ik
ook, maar vergeet niet dat dit alles
nog dateert uit de tijden dat de Duit-
schers links en rechts stalen wat er
maar te stelen viel en dat was ge
zien het aantal landen dat zij beroof
den van zoo ongeveer alles wat niet
aard- en nagelvast was niet gering.
Maar vergeet ook niet, dat daar eens
een einde aan komt en dat dat einde
onherroepelijk nadert iederen dag
en ieder uur een klein stapje naderbij.
Och, wanneer men zjjn pak met de noo-
dige zorg behandelt kan het betrekke
lijk lang mee! Zien wij dat niet aan
ons zelf?
HET LEED VAN DE KELDERS.
Maar laat U niet in den waan bren
gen dat wat gij hier ziet, een betrouw
baar beeld van den toestand geeft
wie de ellende, de vernieling, de ver-
rauwing, de verruwing en de verwor
ding in des zeiver vollen omvang wil
leer en kennen, hij moet niet aarzelen
daar binnen te gaan waar menschen
wonen neen. niet wonen maar sa
menhokken. die vrijwel geen kleeren
aan het bibberend lijf hebben. Ik ben
er geweest en ik schaam mij niet te be
kennen dat ik de grootste moeite had
de tranen te bedwingen, welke mij bij
het zien van deze naamlooze ellendeen
ontbering naar de oogen welden.
Vooral des avonds zijn deze kelder
verblijven van een onbeschrijfelijke
aangrijpendheid. Gij kunt ze vin
den overal en schier ten allen kant
gij ontdekt opeens diep in de
puinhoopen verborgen een zwak
schijnend lichtje dat zich uit een
kelderraam den weg naar het don
kere buiten baant. Ge neemt uw
zaklantaarn en beschenen door dit
weifelend licht worstelt ge u een
weg door deze troostelooze, gore en
grauwe misère.
Ik tikte tegen het kleine gebarsten
raam waardoor de regen striemt en de
windvlagen huilen en vond in een ruim
te van om en bij de vier vierkanten
meter het gezin: Moeder, Vaderen zes
kleine kinderen. Door een gat in den
muur stak de pijp van het stinkend
en walmend kacheltje, dat het tochti
ge verblijf niet dan héél matig ver
warmde. Wanneer de rook en de smook
warmte zouden kunnen geven, ware het
er van de hitte schier niet te harden
geweest Ik zag drie stoelen waarvan
twee geen zitting hadden en de andere
op drie pooten hinkte, verder een bed
met lappen en lompen en vodden
bedekt, waarop de drie kinderen
sliepen. Een tafel was er niet
een kist deed dienst voor het nuttigen
van enkele sneden hard bruingekleurd
brood zonder ook maar het minste of
geringste er op en verder dronken wij
„koffie" ook zonder iets uit een
ketel die men nog tusschen het puin
gevonden had. De moeder bracht een
groot gedeelte van den dag door met
het ruimen van puin. de kinderen hiel
pen haar bij dezen hopeloozen arbeid,
en de vader scharrelde in alles en nog
wat. Ik probeerde de menschen aan
het praten te krijgen, maar het ge
lukte my niet doffe berusting lag
over de bleeke en ingevallen gezichten
der beide ouders en de kinderen dren
telden om mij heen en bewonderden
met oogen gróót van verbazing
mijn uniform. Hun magere en door
schijnende vingertjes streelden de stof
van mijn dikken mantel en de oogjes,
waarmee zij de glimmende knoopen
met het Engelsche wapen er op be
studeerden, lagen rood omrand
diep in de kassen. Zelfs in mijn warme
uniform huiverde ik ik ontdekte dat
het gebarsten glas was dichtgeplakt
met zoogenaamde „röntgen-platen", die
wel is waar den regen tegenhielden,
maar den wind vrijelijk door lieten.
HAAT, EN TOCH
Mijn gedachten vlogen naar het eigen
land, waar nog zooveel landgenooten
in krotten en keeten hun leven slijten
en ik voelde opeens weer de haat tegen
het volk dat al deze ellende ook over
ons had uitgegoten. Ja dacht ik hoe
juist heeft het meen ik eens de
groote Franschman Talleyrand ge
zegd toen hij den regel het aanzien
schonk: „Les arm es sont journalières,
tandis que la haine subsiste". Met an
dere woorden: „De wapenen spelen
slechts een tijdelijke rol, terwijl de haat
daarentegen blijft bestaan". Dat ellen
dige, 61 het goede en edele in ons ver
stikkende haatgevoel, zonder hetwelk
een betere of wilt ge dat soms lie
ver „minder slechte" wereld nooit of
te nimmer zal kunnen worden opge
bouwd. Ook deze menschen en zij
logen niet wisten van al die Duit-
sche gruwelen jegens ons gepleegd niets
af Maar zij wilden het wel gelooven
en niettegenstaande ik al mijn best
deed mijn gevoelens van afkeer tegen
het Duitsche volk te verbergen, kon ik
mijn medelijden niet onderdrukken.
Men zegt wel eens dat wij Noordelin
gen ons gevoel niet spoedig en ook niet
gaarne toonen, maar al deze ellende,
al dit het lichaam langzaam maar ze
ker kapot knagend lijden werd mij dan
toch te machtig. Ik greep in mijn zak
en legde een portie koffieboonen op de
kist neer MIJN tranen hield ik in
zij het dan ook met moeite maar
uit de oogen der ouders stroomden ze.
.Herrgott" en dan „Sie sind ein
Hollander? ÓÓK dat zei ik
„méér voor alles een mensch". En ik
dacht erbij —het zijn dan toch altijd
mijn medemenschen en is het eigenlijk
niet waar dat wij allemaal doet er
niet toe welk bloed door onze aderen
stroomt van boven af worden ge
bruikt, verbruikt en misbruikt?
Een oogenblik later stond ik weer
midden tusschen de ruïnes en struikel
de in een kuil. Vies en vuil krabbelde
ik overeind en bevond mij een oogen
blik later weer op straat. Flauw brand
den de lantaarns Het was tegen elf
en ik kwam vrijwel geen sterveling
meer tegen. Slechts een agent. een
„Schupo" een man met een acten-
tasch onder den arm misschien wel
een collega een nachtredacteur
en verder een paar geverfde wezens
van het vrouwelijk geslacht rillend
in dunne mantels en die haar zorgen
van den dag trachtten te vergeten in
een vergeten van zichzelf „Have a
cigarette?" Ik tastte in mijn zak en
gaf er een. Het was een geweldig
cadeau waarde: vijf heele marken.
Oogenblikkelijk begonnen ze er met
hun drieën op te zuigen.
En in de bar van het Hotel am Zoo
zaten wij even later achter een bon-el
die brandde als vuur
In een lichaam dat rilde van een zoo
juist doorvoeld brokje Berlijnsch leven.
Zonder inzicht en zonder hoop
VAN SWTNDEREN.
Gelijke rechten!
President Manuel A Roxas der Phi-
lippijnen verwacht een gestadige verbe
tering in de betrekkingen tusschen zijn
jongen staat en de Vereenigde Staten
van Amerika. In ieder geval vertrouwt
hij ten volle op het succes zijner repu
bliek. aldus United Press.
Roxas meent, dat de Amerikanen ge
lijke rechten moeten hebben als de
Philippijnsche bevolking, ten einde het
economische leven van het land tot
volle ontwikkeling te kunnen brengen.
„Ook op het oogenblik zijn er eigenlijk
geen fundamenteele meeningsverschil-
len tusschen de nauwelijks een half jaar
onafhankelijke republiek en het vroege
re moederland. De moeilijkheid schuilt
in hoofdzaak in de aanwezigheid van
Amerikaansche troepen in dichtbevolk
te gebieden". De president is er van
overtuigd dat de Ver Staten bases op
de Philippijnen moeten hebben in het
belang der veiligheid van beide landen,
doch zoodra deze kwestie der bases ge
regeld is, zal de wrijving tot een mini
mum beperkt zijn, zoo meent hij.
Een deel der onaangenaamheden
komt voort uit het feit dat de Ameri
kaansche troepen veelal versche, onge
oefende recruten zijn, terwijl de situatie
gecompliceerd wordt door heftige arti
kelen in een deel der Philippijnsche
pers-
De handel met Amerika is van groot
belang voor het zakenleven der Philip
pijnen, aldus verklaarde Roxas. Het
Amerikaansche leger is daarenboven de
grootste werkgever in de jonge republiek.
Roxas is dus een warm voorstander
van gelijkberechtigdheid van Philippi
nes en Amerikanen. Op 11 Maart a.s.
zullen de kiezers over deze vraag moeten
beslissen. Wij hebben buitenlandsch ka
pitaal noodig voor beleggingen in de
Philippijnen, liefst in samenwerking
met Philippijnsche belangen. Wij heb
ben nieuwe industrieën noodig om ons
economisch stelsel op gang te brengen.
Wij hebben ook technische hulp en bij
stand noodig. Het zou ons 5 jaar kosten
om de technische voordeelen te verwer
ven. die wij door samenwerking met de
Amerikanen vrijwel onmiddellijk zou
den deelachtig worden. Roxas voorspelt
dat het voorstel van „gelijke rechten"
met een meerderheid van een half mil-
lioen op een totaal aantal kiezers van
1 mlllioen goedgekeurd zal worden.
„Het voornaamste bezwaar er tegen
is de vrees voor Amerikaansch imperia
lisme. Maar dat is een spookverschij
ning. De regeering heeft de macht de
Philipplnos er voor te behoeden econo
misch de slaven te worden van eenig
land".
De drie belangrijkste vraagstukken,
waarvoor de Philippijnsche republiek
zich op het oogenblik gesteld ziet, zijn
volgens Roxas:
I. het herstel van industrie en land
bouw: 2. de totstandbrenging van over
eenkomsten met de Ver. Staten betref
fende militaire bases, handels'- en
scheepvaartkwesties en andere zaken en
3. het herstel der binnenlandsche ver
bindingen.
SCHEEPSBERICHTEN.
Aalsum, 26/12 van Rotterdam naar
Brltsch-Indlë; Aainda, 17/12 van Ballk
Papan naar Singapore, Agatha, 18/12 van
Balilc Papan te Batavia; Aldabi. Rotter
damZuid-Amerika, passeerde 26/1 Ma
dera; Alphard, 24/12 van Rlo te Janeiro
naar Bah la; Clavella, 21/12 van Karachi
naar Abadan; Corllla, 20/12 van Ahreln
te Suez; Eindhoven (ex „Glnhelm"), 24/12
om 16 uur van Londen te Rotterdam;
Gaasterkerk. New YorkAntwerpen, pass.
25/12 Vllsslngen; Gadlla. 20/12 van Aba
dan naar Shanghai, Japara. JavaRot
terdam, pass. 26/12 14 uur Flnlsterre;
Kerkplein. BasrahRotterdam. 24/12 te
Alexandrlë; Kota Agoeng. Batavia—Rot
terdam, pass. 25/J2 om 3.30 Perlm; Kota
Baroe, BataviaRotterdam, 24/12 van
Mombiua, wordt 2 Januari te Suez ver
wacht: Limburg, 21/12 van Port Elizabeth
naar East Londen; Manoerari, 19/12 van
Poeloe Samboe naar Manilla; Marpessa,
21/12 van Singapore naar Abadan; Melam-
pus. Java—New York, 19/12 van Singapore;
Ondlna. 16/12 van Fahaheel naar Rot-
Conversie-ontwerp
aangenomen.
(Van onzen parlementairen redacteur)
Eenige wetsontwerpen van spoed
eischenden aard hebben er toe geleid,
dat de Eerste Kamer in de Kerscv.eek
moest vergaderen. Zooiets is bij ons
heugen nooit voorgevallen en het eer
waardig college heeft deze noodzaak niet
zonder morren aanvaard. Met name de
heer Pollema, die overigens een voor de
Regeering bijzonder welwillend stand
punt innam, gaf herhaaldelijk aan zijn
misnoegen hierover uiting.
Er lag een lijst van niet minder dan
24 onderwerpen ter behandeling, w.o.
bijna alle hoofdstukken van de Rijks-
begrooting voor 1946. Gevolgelljk waren
ook bijna alle ministers voor korter of
langer tijd aan de regeeringstafel pre
sent. En praeses Anema moest dan ook
hard werken om door deze ellenlange
agenda heen te komen. Eén onderwerp
stelde hij tot 9 Januari a.s. uit. wanneer
hij den senaat voor het eerst in het
Nieuwe Jaar weer wil bijeenroepen. Den
15en denkt hij aan de begrooting voor
1947 te kunnen beginnen. De wedloop
met den tijd was zóó spannend, dat bij
verschillende onderwerpen de H. v. A. op
het verslag der Kamer mondeling werd
ingediend. Hetgeen wel eveneens een
unicum in onze parlementaire geschie
denis mag worden genoemd. Het wets
ontwerp tot verlenging van den wer
kingsduur van het Tyd. Persbesluit 1945
lokte uitvoerige critiek uit van de hee-
ren Pollema <CH) en v.d. Kieft (Ar
beid), waarbij laatstgenoemde in een
geestige rede op verschillende nooden
van de pers wees. vooral op de
papierschaarschte. Toch werd het voor
stel z.h.st. aangenomen. Hetzelfde ge
schiedde met alle overige agenda-pun
ten, behalve met het conversie-ontwerp,
dat de praeses tot het laatst, als den
goeden wijn. had bewaard.
Hier kwamen sprekers van alle frac
ties aan het woord en het werd een de
bat, dat de discussies dienaangaande
in de Tweede Kamer welhaast in de
schaduw stelde. Ook leek het, dat het
een dreigender karakter dan ginds zou
aannemen: want de heer v.d. Brink
(KVP) stelde zijn stem afhankelijk van
een toezegging, die minister Lieftinck
niet zou kunnen geven. En wel was de
heer Pollema (CH) tot ieders verbazing
vóór het ontwerp, doch zijn fractiege
noot Vixeboxse was ertegen, evenals de
heeren Rip (AR) en Molenaar (Vrij
heid). Slechts de heer v.d. Kieft (Arb.)
ging vol vertrouwen met den minister
mee en de heer v. Santen (CPN) zou
niet tegenstemmen. De minister van Fi
nanciën stelde tot zijn genoegen vast,
dat de behandeling van dit onderwerp in
den Senaat heelemaal geen „tamme
vertooning" was geworden. Overigens
terdam; Philae (charter), 24/12 van
Hongkong tiaar Shanghai; Volendam,
BataviaRotterdam, pas*. 26/12 10 uur
Gibraltar; Westplein. Rotterdam—Basrah.
25/12 van Aden; Zijpenberg, Sydney—Rot
terdam, pass. 24/12 Perlm; Aalsdljk, Los
Angelos—I-Ouracao, 25—12 van Cristobal;
Andljk, 27/12 van Antwerpen naar Rotter
dam- Barendreoht. 25/12 van Rotterdam
te Aruba; Delftdljk. 24/12 van Vancouver
te Tacoma; Edam, 24/12 van New York
te Havanna; Gaasterkerk. 25/12 van New
York te Antwerpen; Leerdam. 25/12 te
Vera Cruz; Mcrwede. 23/12 van Tandjong
Prlok - Holland; Noordam, 24/12 van New
York naar Rotterdam; Prins Willem van
Oranje, JaffaDublin, 26/12 van Gibral
tar; Rutcnfjell (charter), 26/12 van Har-
llngen te Alexandria; Stad Haarlem, 24/12
van Oran .naar IJmuiden; TJisadane, 23/12
van Hongkong te Manilla: Van Ruyedael,
JavaNew York. 24/12 te Suez.
K.NS.M.: Aardenburg, 23/12 van Algiers
naar Gibraltar. Kamphaan. 23/12 te Opor
to; Tjlpandok. 24/12 te Amsterdam: Roelf,
25/12 te Amsterdam; Oksywle, 25/12 te
Amsterdam; Carmelfjell, 2612 te Am
sterdam; üno. 25/1? van Rotterdam naar
Gibraltar; Sturebcrg. 26/12 te Rotterdam:
Euterpe, 26/12 te Rotterdam; Jupiter. 25/
12 te Paramaribo: Van Ostadc, 26/12 te
Paramaribo; Stuyvesant, 24/12 van Lissa
bon naar Tunchal: Aruba. 24/12 van
Curacao naar Cristobal; Bessa, 25/12 te
Plymouth;Lotos, 24/12 van Paramaribo
naar Trinidad; Stad Maassluis, 23/12 van
Cristobal .naar Curaqao.
Mij. Nederland: Joh. van Oldenbarnevelt,
24/12 van Southampton over Hamburg
naar Amsterdam; Philips Wouwerman.
24/12 van Honolulu naar Vancouver; Joh.
de Witt. 24 12 te Suez; Roepat. 26/12 te
Colombo; Manoeian, 24/12 te Manilla.
Vinke en Co Hilversum, 23/12 St. Vin
cent gepasseerd. Loppersum, 24/12 te
Oucssant; Aalsum, 26/12 van Rotterdam
Holl Afrika Lijn: Govert Fllnck, 24/12
te Lorenzo Marques; Dubrovnlk. 25/12 van
Kaapstad 'tiaar Antwerpen.
Oceaan: Rhrontls, 17/12 te Singapore;
Malampus, 17/12 te Singapore: Polydorus,
23/12 van New York voor Straits en
Indonesië.
kon Z, Exc. veelzins volstaan met een
herhaling van zijn argumenten uit de
Tweede Kamer; Tegenover den Kath.
afgevaardigde merkte de heer Lieftinck
op, dat het ontwerp slechte een mach
tiging aan den minister geeft tot het
aangaan van geldleenlngen ter conversie
van uitstaande schulden en dat dus de
St.-Gen. geen enkele verantwoorde
lijkheid dragen voor de leenlngsvoor-
waardenOp dit duidelijke sofisme
bleef de heer v.d. Brink onbegrijpeiy-
kerwljze het antwoord schuldig. Ook
zeide de minister niets over het door
prof. Molenaar gesignaleerde gevaar,
dat buitenlandsche obligatie-bezitters
zich wel eens tot hun Staat konden
wenden, welke dan de zaak aan het
Intern. Gerechtshof zou kunnen voor
leggen. Toen de heer Molenaar hem op
zijn verzuim wees. verklaarde de minis
ter zich bereid, hieromtrent den lands
advocaat te raadplegen; maar zeide niet
wat hij zou doen, indien deze eveneens
dat gevaar aanwezig zou achten.
De rede van den heer Lieftinck was
intusschen zóó overtuigend geweest, dat
de heer Kropman namens het grootste
deel der KVP-fractle verklaarde te zul
len voorstemmen, echter „ons uitdruk
kelijk losmakend van wat de minister
heeft gezegd over (het komend wetsont
werp op) den Staatsinvloed op kapi-
taalsinvesteeringen".
Het ontwerp werd ten slotte aange
nomen met 24 tegen 13 stemmen (w.o.
4 Kath.).
De praeses en de minister namens de
Regeering uitten hun beste wenschen
voor het Nieuwe Jaar. Waarna de Ka
mer nog in de afdeelingen ging om 7
wetsontwerpen te onderzoeken. Het liep
toen tegen half acht
voor allen om utt te kiezen; de groteren
(11—16 Jaar) x\]f, de kleineren (7—11
Jaar) drie goede oplossingen.
Inzenden naar Bureau Leidsch Dagblad
of naar Wasstraat 38. tot uiterlijk Dins
dagmorgen 9 uur. Naam. leeftijd en adres
onder de raadsels.
I. (Ingezonden door Oorrie Zandbergen)
Hoe kunt ge uit de staart van, een koe en
het hart van een kip een smakelijk ge
recht maken?
II. (Ingezonden door Bep Brouwer).
Mijn le -deel ls niet dicht by, mijn 2e
duurt een vast aantal dagen, mijn 3e deel
ls een deel van mijn tweede. Mijn geheel
duurt nooit langer dan één dag.
III. (Ingezonden door Lente v. Kam
pen). Mlin geheel bestaat uit 5 woorden
en 18 letters, en ls een spreekwoord. 14,
17, 3, 4 ls een lichaamsdeel, ook de naam
van een vis, 1, 5, 3. 9, 6, 7, 18 ls een Jon
gensnaam, 11, 10, 10, 6 een verscheurend
dier, 6, 2, 2, 8 een bloem. 18, 2. 10, 18 een
lekkernij, 16, 17, 2. 13 een afgekorte Jon
gensnaam, 14, 1. 15, 12 een lekkere drank.
IV. (Ingezonden door Dickie Breedijk).
Op de kruisjes komt van boven naar be
neden en van links naar rechts de naam
te staan van een lekkernij In den St.
Nlcolaafltyd.
1. een medeklinker,
v 2. een getal.
x 3. gebruikt men bij het
x eten.
4. staat op sommige da
ken.
5. het gevraagde woord.
x 6. Iets, dat aantrekt.
x 7. Iets, waaraan men zich
x kan prikken.
8 speelgoed.
9. een medeklinker.
V. (Ingezonden door Mla Bekooy) Ik
ben een dorp In OverijselGeef mij een
staart, dan ben lk een eiland.
xxxxxxxxx
VI (Ingezonden door Frans v Egmond.)
Kun Je uit de naam van dezen persoon
zijn vaderland lezen? N. Dardenel.
vn. (Ingezonden door Rla v. Weerlee.
en Lia Schade v. Westrum). Hoe kun Je
water beschrijven met 2 letters?
VIII. Ik besta uit 3 letters en noem
met verschillende slotletters achtereenvol
gens: 1. Jongensnaam. 2. gewas, 3. ge
vaarlijk voorwerp, 4 verzameling bomen,
5. mannelijk dier, 6. vis, 7. klein, zeer be
langrijk stukje papleT, 8. kinderziekte.
OPLOSSINGEN
der raadsels uit het vorige nummer.
1. Stoelenmatter; stoelen, mat, ter.
2. Karei de Grote; grot, de. keel. raak.
3. Sijs.
4. Bij gebrek aan brood, eet men korst
jes van pastelen. Snoep, baby. in
tern. vedetjte, Jager, kamp.
5. Ohocolade.
6. Hagelstenen, die gesmolten waren.
7. 1. iemand honing om de mond
smeren. 2. 't Is hiér ook niet altyd
koek en el. 3. Water by de wyn doen.
4. De kool en de geit sparen.
8. IJ, ver; yver.
GOEDE OPLOSSINGEN
van de raadsel9 voor de Groteren ont
vangen van:
Lenle Labordus. Coble Leuering, Janny
Leuerlng, Freek van Mourlk, Greetjo
Fa vier. Bernard Goslings. Ineke David.
Jan van Dyk, Ansje van Dijk. Jannle
Kriek, Gerrit Kuyt, Dlclde Breedijk, Anke
Breedijk, Ml? Bekooy, Rle Roosendaal.
Elsje Verllnd, Catbrientje v. Til, Leuntje
v. d. Plas, Beatrix Vonk, Clara Ouwer-
sloot, Nelly Wessellng, Jannle Zonneveld,
Jople Wurzer. Rla v. Weerlee. Corrlo
Zandbergen, Bep Zandbergen. Conrie
Oud6hoorn, Lenle Obèr. Maertje Stavleu,
Ria Tuinhof de Moed. Genard Wenneker,
Leen de Kluyver, Jan Hakemudder. Liesje
GIjsman, Maria v d. Marei, Betsle Balken
ende. Bep Brouwer, Bepple Bourgeois,
Rlta Hemerlk, Gys Bergman, Nico Glas
bergen. Ida Moleman, Adrlena v. d. Mey,
Jannetje Haasnoot, Welntje de Mooy. Rle
de Graaf, Wllly v. d. Kwaak. Corrie Loef,
Eily Kiel, Janny Kiel, Gerrie Overdijklnk,
Jan Ravensbergen, Piet Re^èl. Anneke
Zonneveld.
en van de Kleineren:
Alle Vooys, Joke Vollenga, MarhtJe Sta
vleu, Corrie Schaart. Joop Optendrees,
Tientje Optendrees. Jople Werther. Tina
Zandbergen, Rudl Redél, Gerard Flip po,
Jansje Fllppo. Ina de Greef, Truus Goe-
llngs. Janna v. d. Marei, Plet Balkenende,
Ditje Hogendoorn. Truusje v. Leeuwen.
Piet v. d. Lucht. Elly Brandt. Liesje v.
d. Berg, Lena Jonker, Willy Kole, Anton
Mentlnk, Tlnl Stol. Joke Smlttenaar, Lla
Schade v. Westrum. Jannle Ouwersloot.
ONZE PRIJSRAADSELS.
De drie prUzen voor de Groteren zyn
na loting toegekend aan:
Betsle Balkenende, 11 Jaar.
Jannetje Haasnoot. 13 Jaar.
Bep Zandbergen 13 Jaar.
De drie prijzen voor de Kleineren
zUn na loting toegekend aan:
Tientje Optendrees, 10 Jaar.
Janna v. d. Marei, 10 Jaar.
Joke Smlttenaar, 7 Jaar.
De pryzen kunnen a.s. Dinsdag tusschen
12 en 1 uur of tusschen 4 en 5 uur aan
ons Bureau worden afgehaald Red.
„L.D."
Beete Raadsel nichtjes en -neefjes.
Hier hebben Jullie de uitslag! De zes
gelukkigen gefeliciteerd! Dat treft mooi:
een nieuw boek in de Kerstvacan/tiel Nu
starten we meteen weer voor de volgen
de loting; over 4 weken. Wie 3 of 4 we
ken present la met genoeg goede oplossin
gen, loot dan weer mee voor een boek.
Dus Jullie kunnen weer aan het werk.
Denk aan alle®, wat boven de raadsels
staat; lk kan het hier niet weer herha
len. Nieuwelingen: hartelijk welkom en
mee biyven doen, zodat Jullie volgende
keer meeloten en Jullie Je naam dan ln
de krant vinden. De nieuwelingen ver
meld lk niet meer afzonderiyk.
Voorts mijn hartelijke dank voor de
mooie Kerstkaarten, die lk mocht ont
vangen. Nu wens lk Jullie een prettige
Oudejaarsavond, en een goed begin van
het Nieuwe Jaar. Voor één keer zeg lk
nu: 'tot het volgend Jaar! Met veel groeten,
er by.
Jullie Raadseltante.
Mevr. M. J. BOTERENBROOD.
Zelfstandige politiek.
In een interview met United Press
heeft de president van Argentinië. Juan
Domingo Peron, ten sterkste ontkend,
dat Argentinië, zooals wel beweerd is,
pogingen in het werk stelt om een blok
van Zuid-Amerikaansche landen te
vormen met Argentinië aan het hoofd,
dit by wyze van concurrentie met de
Vereenigde Staten om de leiding van het
Westeiyk halfrond. De president ver
klaarde in dit verband: „In de Ameri-
ka's kunnen geen leiders zijn, slechte
vrye en souvereine naties".
FEUILLETON
Roman door Winston Graham.
6)
Het was een wonderlyke gedachte zich
dit land voor te stellen mpt rantsoe
neering en verduisteringsgordynen. op
een plein, waar Marco Polo, Tintoretto.
Titiaan, Sansovino en John Cabot ge
wandeld hadden! Juist zwaaiden de
historische „Mori" hun hamers achter
uit om op den „torre dell' orologio" het
negende uur te slaan en toen klonk de
groote, volle klokketoon van de campa
nile mee, waarop alle andere klokken in
de stad volgden. Het leek op een klas
met meisjes, die een oogenblik druk aan
het babbelen zyn, voordat men haar
weer het zwijgen oplegt.
Maar nu moest ik toch verder. Ik ver
liet het plein en boog, nadat ik de Rio di
Palazzo overgestoken was, scherp van de
stad af. Ik ging een nauwe straat door,
waar aan beide zijden goedkoope kroeg
jes waren. Hier zaten de kleine midden
standers hun wyntje te drinken en een
kletspraatje te maken. Heelemaal achter
in de steeg lag een plein, leeg en rustig,
Dit plein stak ik over en ook de hobbe
lige brug, waar ik het water tegen de
hoekige treden zag kabbelen. Het was op
vallend hoe volkomen rustig het hier was
en hoe ver de bedryvigheid op de
Piazza scheen. Een eenzame gedaante
ging my voorby; laarzen stampten op
het plaveisel. Ergens in een open deur
zat my een kat aan te staren. Een an
dere kat sloop snuffelend en met kies
keurige bevalligheid om een leeg con
servenblik. Er gingen twee kinderen
voorbij, bleek en met magere beenen; zJj
floten het nieuwste straatdeuntje.
Bij myn vroegere bezoeken had ik
geen enkele reden gehad my naar de
Campiello di Giovanni te begeven, maar
ik wist toch wel ongeveer waar hy was
en als het ever mogeiyk was, wilde ik
vermijden om den weg te vragen. Myn
geheugen bedroog my niet, en na onge
veer drie minuten stond lk op den hoek
en keek naar de donkere gebouwen aan
de overzyde. Het was een van de vele
plekjes van Venetië, die eens het domein
der patriciërs waren. Het was een
pleintje, omgeven door groote, eerbied
waardige huizen, die nu als huurkazer
nes bewoond worden. Op iederen hoek
bevond zich een café. Uit het dichtst-
byzynde klonk de muziek van een luid
spreker. Het geheele plein was geplaveid
met groote, vierkante tegels en in het
midden bevond zich een steenen fontein,
waaruit de bewoners vroeger hun water
hadden gehaald.
Ik liep het café voorby en wandelde
langzaam om de gebouwen heen. Uit een
poortje kwam een oud wijf te voor-
schyn, dat my met een huilerige stem
aansprak. Ik gaf haar vyf lire en
haar gewoonte-gemompel was dadeiyk
geëindigd. In een kamer, ergens ver weg
op de bovenverdieping van het huis.
speelde iemand plano.
Ik slenterde naar het raidden van het
plein en ging op den steenen rand van
de bron zitten. Het was niet koeler ge
worden, zoo als men had kunnen ver
wachten, en het lichte briesje, dat van
zee kwam. was altyd nog zoel. Achter
de huizen aan den linkerkant verhief
zich het dak van een kerk. De maan
overstroomde de groteske figuren, die
den dakrand ondersteunden, met haar
zilverwitte licht. In deze omgeving
moest de eenzame pianist wonen, tegen
over het tweede café, ongeveer op de
vierde verdieping.
Op dat oogenblik had blykbaar
iemand het raam open gedaan, want
het pianospel werd opeens, terwyl het
over het plein klonk, veel duidelyker. Het
was „Geschichten aus dem Wienerwald"
van Strauss. Twee matrozen, die voor
by kwamen, namen het refrein over en
ik hoorde ze de melodie nog fluiten,
toen zy reeds een tydlang verdwenen
waren.
De pianist speelde goed. Nu begon hy
aan Grieg: doch toen hy halverwege
was. ging hy na een paar inleidende
accoorden over naar Chopin, de wals
in A-dur.
Ik stond op en slenterde een beetje
voor het café heen en weer. Ik keek
langs den muur van het huis omhoog
en bemerkte, dat ik my in het huis had
vergist. De klanken van de piano kwa
men namelyk uit een raam op de derde
4). Ja, Panda was boos. Hy vond het
vervelend, dat de vreemdeling naast
hem bleef lopen en dingen zei die hy
niet begreep. Én bovendien had iy hon
ger en dorst en niets meer oir e eten
of te drinken
„Gy ziet er uit alsof gy ni' tevre
den zyt!" zei de vreemdeling.
„Welaan! Hier heb ik een voortref-
feiyke ananas voor u! Sappig en vol-
ryp! Goudgeel en rond van vorm!
Neemt hem van my aan en smult! Het
zal u zyn alsof gy een stukje van de
zon in uw mond steekt!"
„Eh Js dat voor my? Waar komt
die ananas ineens vandaan? Die had
je daarnet toch niet? Ik begryp niet...
Op dat moment klonk er ineens ge
schreeuw achter hem en hy draaide
zich verschrikt om. Het was een groen
teboer die achter hen aan holde.
„Lelyke dief!" riep de groenteboer.
Geef hier myn ananas! Geef terug! Ik
zal je by de politie aangeven!"
verdieping van het huis er naast. Men
kon er licht zien schynen als de gor-
dynen door den wind bewogen werden.
Ik stond voor een deur, waar noch een
naam noch een nummer op was aange
geven. Ik drukte de klink naar beneden
en trad binnen. Ik stond in een kleine,
kale vestibule, die door een zwak, elec-
trisch peertje, onvoldoende verduisterd
door een bruin papier, werd verlicht.
Deuren, een telefoon, varenkruid ln een
pot, traptredenDeze laatste waren
het belangrykste voor my en ik begon
ze voorachtig te beklimmen, om in dit
huis geen ongewenschte opmerkzaam
heid te verwekken.
Op de tweede verdieping was er een
deur open en er viel dus een hel licht in
het trapgat. In een der woningen pro
beerde een kind, dat een mousseline
nachtjaponnetje droeg, een pop te repa-
reeren. Snel glipte lk voorby en onder
drukte den impuls, het kleintje een
handje te helpen. Op de derde verdie
ping bevonden zich vier deuren en ik
moest een poosje luisteren, eer lk uit
gemaakt had, waar de klanken van de
piano vandaan kwamen. Toen klopte ik.
De muziek hield niet op. De klanken
zwollen aan tot schitterende trillers en
octaven, die de finale aankondigden. Ik
klopte harder.
De muziek zweeg.
Wat zégt u, hoorde ik in het Ita-
liaansch. En toen ging de pianist weer
verder.
Ik trad binnen.
HOOFDSTUK IV.
Het was een prettige, ruime, maar
uiterst wanordeiyke kamer, waarin over
al kranten en tijdschriften rondslinger
den; er waren rieten stoelen. Turksche
tapyten en gordynen met galon. Een
hoop kussens en een stelletje Indische
tafeltjes. Een eenvoudige piano, waar
voor een plompe man van middelbaren
leeftyd zat. met een stompje sigaar
tusschen zyn tanden.
(Wordt vervolgd)
Toen aan Peron gevraagd werd, of
Argentinië in een toekomstlgen oorlog
de zyde van de Vereenigde Staten zou
kiezen, antwoordde hy. na er den na
druk op te hebben gelegd, dat alle lan
den naar de handhaving van den vrede
moeten streven,: „Wy kunnen geen toe
komstige situaties voorzien, maar de om
standigheden en geiykenissen der Ame
rikaansche volken zullen leiden naar de
vestiging van een continentale sfeer".
Peron verklaarde verder, dat Argentinië
een politiek souvereine natie is en dat
het daarom noodzakeiyk is te streven
naar volledige economische onafhanke-
hjkheid.
Gevraagd naar Argentinie's houding
inzake de maatregelen der Vereenigde
Naties tegen Spanje, zei Peron: „De Ar-
gentynen zullen Spanje altyd als hun
moederland blijven beschouwen. Daarom
bestaat Argentinie's missie, apart van
andere overwegingen, ten opzichte van
dit vraagstuk, hierin, dat 4j haar bij
drage levert aan de pogingen om de ver
schrikkingen van een nieuwen burger
oorlog te voorkomen".
Peron ontkende met kracht, dat zU'n
regime fascistisch van aard zou zijn ge-
iyk in het buitenland is beweerd en hU
verzekerde dat in Argentinië volledige
vryheid van meeningsulting bestaat.
Aan de oppositie ls niet de minste be
perking opgelegd, zoo zeide de president.
Als eenige uitzondering noemde hy het
geval, dat de uitlatingen in stryd zou
den zyn met de strafwet, die niet door
my is opgesteld.
Aangaande het communisme zeide Pe
ron: „Argentinië is een land van vry
heid en democratie. Dit wordt bewezen
door het feit, dat de communistische
party wettelijk erkend is. waardoor
haar clandestiene status niet langer be
staat. Wat hier thans gebeurt, is. dat
Argentinië georganiseerd wordt volgens
een afgerond economisch systeem, dat
verankerd ligt in de grondwet. Als pre
sident heb ik er voor te zorgen, dat de
grondwet uitgevoerd en verdedigd
wordt".
Vraag: „Sommige commentatoren
vinden het vreemd, dat uw regeering,
ondanks het feit dat de Sovjets zich te
San Francisco krachtig verzet hebben
tegen de toetreding van Argentinië tot
de Vereenigde Naties, spoedig na uw
verkiezing diplomatieke betrekkingen
met de Sovjet-Unie heeft aangeknoopt
en dat zij kort geleden een vriendschaps
handels- en scheepvaartverdrag met
Rusland heeft bekend gemaakt.
Peron: „Het Argentynsche volk houdt
geen rekening met vergissingen, die Je
gens dit volk zyn begaan door misver
stand of gebrek aan kennis. Indien het
resultaat van de verkiezingen in Fe
bruari de Sovjet-Unie de oogen heeft
geopend voor de enorme volksmeerder
heid. die achter de huidige regeering
staat, dan kan niets een vernieuwing
van de diplomatieke en handelsbetrek,
kingen met de Sovjet-Unie in den weg
staan".
