VERDUISTEREN:
ievens het dertiende jaar van uw
beweging is, zal niet het gemak
kelijkste zijn. Het zal wellicht,
wat de uiterlijke omstandigheden
betreft, het zwaarste jaar wor
den.
Want er behoort niet veel gave
der profetie toe, om te consta-
teeren, dat het jaar 1944 het oe-
slissende jaar van dezen wereld-
strijd zal worden. Derhalve wordt
het dertiende jaar het jaar der
op de proefstelling voor uw be
weging, het jaar, waarin u zelt
het Nederlandsehe volk alles
moet geven wat ge het slechts
geven kunt, want het Nederland
sehe volk zal in dit jaar de lei
ding en den steun van sterke,
politiek-bewuste harten noodig
hebben. Ik vergezel u in dit jaar
met mijn beste wenschcn. Weest
u er zeker van dat ik in opdracht
van d< "iihr-i en uit een eigen
behoefte de barten, zal doen
wat ik maar doen kan, in het be
wustzijn van onze bloedsverbon-
denheid. maar vooral uit het ge
voel eener diepe en in den strijd
beproefde kameraadschap.
Mijnheer Mussert! Ik wensch u
voor het komende jaar van gan-
scher harte, namens al mijn ka
meraden, veel geluk en verzeker
u de trouwste kameraadschap,
die ons, nationaal-socialisten,
verbindt.
(Stormachtig applaus).
Nadat de Leider den Rijkscom
missaris met een handdruk dank
gebracht had voor zijn rede, nam
Mussert zelf achter de microfoon
plaats, nadat hij tevoren minu
tenlang door zijn enthousiaste
aanhangers was toegejuicht.
REDE VAN DEN LEIDER
Twaalf jaren N.S.B. in
vogelvlucht.
Heden herdenken wij met el
kander den dag, waarop twaalf
jaren geleden, 14 December 1931,
de Nationaal
weging werd opgericht, zonder
dat buiten mij iemand er iets
van wist dan de eenige man,
met wien ik dezen beslissenden
stap deed, Van Geelkerken. Nu
herdenken wij dezen dag met
tienduizenden en zoo gaarne
zou ik nu die tienduizenden bij
elkander hebben op de wijze
zooals dit tot 1940 geschiedde op
het Hagespraakterrein te Lunte-
ren. De oorlogsomstandigheden,
hun inzet in militairen of eco-
nomischen dienst, de beperkte
vervoersmogelijkheden maken dit
onmogelijk, zoodat dit nu op een
dozijn plaatsen in Nederland
geschiedt, gescheiden. maar
toch verbonden.
Het is de gewoonte bij de her
denking een terugblik te geven
over den afgelegden levensweg.
Twaalf jaren van strijd om de
ziel van dit volk om de topkomst,
van dit volk. zijn voldoende rijk
aan stof voor urenlange verhan
delingen. Wij moeten meer voor
uit zien dan achteruit, daarom
zal ik maar vluchtig het verle
den kunnen aanroeren om des
te meer gelegenheid te hebben
om te spreken over heden en
toekomst.
Wij zijn in 1931 begonnen,
omdat wij niet anders konden.
Wij walgden van de kunstma
tige politieke verdeeldheid, het
opteren van de volkskracht in
onderlingen strijd van partijen,
die zeiden de natie te willen
dienen, maar haar tot onmacht
doemden. Het verval van de
volksche waarderfi het schreeu
wende sociale onrecht voort
vloeiende uit de uitstooting van
honderdduizenden uit den ar
beid, zou nimmer verbeterd kun
nen worden door een verdeeld
en een verscheurd volk. Ons
stond voor oogen het hervinden
der natie op de eenige mogelijke
basis voor alle goedwillende en
eerlijke lieden: de liefde voor
volk en vaderland en den wil
tot sociale gerechtigheid; opdat
ons vaderland een tehuis zou
worden waarin alle volksgenoo-
ten, die dit waardig zijn, zich ge
borgen zouden gevoelen. Het was
een appèl aan de beste tradi
ties en de zuiverste instincten
der natie.
Nadat in het jaar 1932 in alle
stilte de eerste duizend waren
te zamen gebracht werd 8 Ja
nuari 1933 in Utrecht de eerste
landelijke openbare bijeenkomst
gehouden onder het hoongelach
der onwetenden en de woede-
kreten der rose en roode ophit
sers .tot den klassenstrijd. Niet
te-Mn groeide van dien dag af
de oeweging gelijk een lawine.
Nog vóór het jaar 1933 ten- eindei
was, pleegde de democratie zelf
moord met de bedoeling daar
door in het leven te blijven. Dit
deed zij door alle democratische
beginselen over boord te werpen
waar het betreft de bestrijding
van de zoo snel groot wordende
N.S.B. Het regende verboden met
als sluitstuk voor dat jaar het
verbod voor ambenaren zoo om
streeks Kerstmis 1933. Alle leden
van de N.SJ3. werden uit hun
ambt ontzet, zonder schadeloos
stelling, zonder pensioen, onge
acht het aantal dienstjaren, ten
zij zij het lidmaatschap en den
steun alsnog wilden beëindigen.
Dra volgden de kerken met hare
waarschuwingen, onthouding van
.sacramenten, enz. De vakvereeni-
gingen -besloten de leden der
N.S.B. uit haar werkloosheidskas-
sen uit te stooten. Van de kan
sels, van de spreektribunes van
parlement en gemeenteraden, van
de redactiebureaux der talrijke
kranten en weekbladen stroom
den dag in, dag uit verwenschin-
gen tegen de N.S.B., laster en
verdachtmaking Door de bezit
tende klasse werden wij genoemd
erger dan communisten. Alles
wat Marxistisch was noemde ons
gekocht en betaald door het ka
pitalisme De godsdienstigen stel
den ons voor als kcrkvernielers.
voor de atheïsten en de aanhan
gers van het Nieuw-Maltnusia-
nisme waren we de «wavtste
reactionairen. Alles wat macht
en aanzien had in dit layd. had
elkander gevonden in hun geza-
menlijken angst voor het opko
mend nationaal-socialisme.
De verkiezingen van 1935 De-
vestigden den fabelaGhtigen groei
Bijna driehonderdduizend men-
schen stemden op de N.S.B. Van
1935 tot 1937 hadden de veree-
nigde politieke partijen den tijd
om met alle middelen, onder ter
zijdestelling van alle regelen van
moraal en fatsoen, ons te bestrij
den, teneinde ons~bij de Tweede
Kamerverkiezing van 1937 te
vernietigen. E.D.D. werd opge
richt; de Oxfordbeweging inge
voerd, het Joodsche geld stroomde
overal waar sprake was van be
strijding van de N.S.B.
In 1937 werden wij tot de helft
teruggedrongen, maar vernietigd,
neen! Den volgenden dag ston
den onze mannen en vrouwen
met „Volk en Vaderland" op de
straat, alsof er niets gebeurd
was. alsof de Joden niet met
doodkisten door Amsterdam
zeulden om de N.S.B. te begra
ven. Nimmer zullen wij vergeten,
dat de Beweging is blijven staan,
dank zij den moed en de trouw
van onze colporteurs na dien ver
kiezingsdag. Onze tegenstanders
-hoopten, dat wij er nu mede zou
den uitscheiden. Hoeveel malen
men mij in die week heeft aan
geraden om er nu maar mede op
te houden, weet ik niet Maar
daar lachten wij alleen om. Op
houden zou verraad zijn. Verraad
aan al het werk en al het lijden
van 1931 tot 1937. Integendeel!
Eén gevoel beheerschte ons: maar
nu eerst recht. Doorzetten tot
ondergang of overwinning.
Een taaie, liarde verdedigings
strijd volgde van 1937 tot Mei
1940 Drie jaren in het defensief,
uitvallen doende, waar dit moge
lijk was. Het wapen van het Ko
ninkrijk der Nederlanden was: Je
malntiendrai. Dat hebben wij
drie jaar in toepassing gebracht,
terwijl zij, die het moesten doen
er in Mei 1940 na drie dagen
genoeg van hadden.
Omdat wij ons in 1935 al soli
dair verklaard hadden met alle
nationaal-socialisten en fascisten
van Europa en dit standpunt met
ijzeren consequentie vasthielden
bij iedere botsing van de demo
cratische mogendheden met Ita
lië en Duitschland, omdat wij
daarin zagen, zooals wy dit nu
duidelijker dan ooit zien, de
eenige levensmogelijkheid van ons
volk, gingen onze tegenstanders
er meer en meer toe over om het
wapen der gemeenste verdacht
making te voeren, dat tegenover
nationaal-socialisten maar moge
lijk is, nl. ons voor te stellen als
onbetrouwbaar, ja, als landver
raders
Intusschen gingen zij, die de
macht uitoefenden, voort met ons
volk te drijven naar den af
grond. Onze waarschuwingen wa
ren die van den roepende in de
woestijn Wat onvermijdelijk ko—
men moest en waartegen wij te
vergeefs gewaarschuwd hadden,
kwam. De catastrophe van Mei
1S40 De Beweging eindigde in de
concentratiekampen der democra-
ie, die zij zusterlijk deelde met
de Duitschers. Hitiers troepen
hebben ons daaruit bevrijd. Ook
dit vergeten wij nimmer. Bijna
negen jpren van strijd voor het
welzijn der natie, waren beloond
met bedreiging, moord, doodslag
en concentratiekampen. Dat was
tragisch. Deze tragiek heeft zich
dit jaar in vegl erger mate in
Italië herhaald.' Daar stond Mus
solini met zijn zwarthemden meer
dan 20 jaren Deze heroïsche fi
guur, die te groot was voor zijn
volk en te zuiver voor een door
trapt corrupte hofkliek, werd ver
kocht en verraden door een mi
niatuurkoning en een eerloozen
maarschalk en zou aan de joden
in New-York als een wild beest
uit een dierentuin in een kooi
worden uitgeleverd ter bespu
wing, als Hitiers trouw en de
dapperheid zijner bevrijders hem
niet hadden gered. Zooals wij in
1940 ons voortbestaan als men-
schen en als Beweging dankten
aan Adolf Hitler, zoo dankt ook
Mussolini en danken zijn getrou
we zwarthemden der herboren
fascistische beweging hun voort
bestaan aan den Führer, die
sindsdien onbetwistbaar leider van
Europa is.
Na ae Meidagen van 1940 kon
den wij weer voortgaan met on
zen arbeid. Het was een fout van
velen onzer te dennen, dat ons
volk door de keiharde gebeurte
nissen tot het besef was geko
men van de juistheid van ons
sneven wat toch redelijkerwijze
verwacht had kunnen worden. Het
was een fout te denken, dat de
overwinning ons als een rijpe
vrucht in den schoot zou vallen.
De feiten waren deze: de weg
oiyi voort te gaan met onzen ar-
bèid, was niet langer versperd.
De waarhéiü. die wij al die jaren
verkondigd hadden, kon nog al
tijd geen herberg vinden Tien
duizenden waren tot inkeer ge
komen, honderdduizenden vol
hardden in hun voor ons onbe
grijpelijk afwijzend standpunt.
De levensomstandigheden wer
den als gevolg van den oorlog
moeilijker voor velen, speciaal
voor diegenen, die het onder de
democratie zoo bijzonder goed
hadden. Harde maatregelen moest
de bezettende macht nemen in
het belang van de krachtige
voortzetting van den oorlog. Lon
den en Moskou oefenden onder
gronds hun macht uit en haal
den jonge menschen over tot
daden. die vaderlandslievend
schenen, doch in werkelijkheid
tegen onze volksbelangen ingin
gen. Daartegenover gingen wij
taai en onverzettelijk voort in
de lijn, die wij nu 12 jaren ge
volgd hebben. Sinds den zomer
van 1940 onder de leuze: van
vijand tot bondgenoot. Een leuze
die in de daad is omgezet door
de tienduizenden onzer Beweging,
die in militairen of teconomischen
inzet hun plicht doen in den
strijd om de handhaving van
Europa.
Deze drie jaren van 1940 tot
1943 hebben ons vele moeilijkhe
den en zorgen opgeleverd, vele
teleurstellingen gebaard, maar ge
groeid zijn wij in onzen onver-
zettelijken wil om het doel te
bereiken, waarvoor wij in 1931 be
gonnen zijn: de herleving van
ons volk in ons vaderland, dat
wij lief hebben.
Dit alles is alleen maai- moge
lijk geweest door de trouw en de
offervaardigheid van mijn kame
raden. Het is duidelijk, dat ik er
op bedacht ben om dit tot uiting
te brengen. Voor de eerste maal
is dit geschied door de instelling
van het 5-jaar insigne „Hou en
trou". Vijf jaren eerlijk en trouw
in de Beweging te hebben ge
staan, was zeker vóór 1940 een
daad, die gezien mocht worden,
een daad waartoe slechts een
minderheid in staat is. Daarna
heb ik ingesteld het eereteeken
der Beweging „Strijd en offer",
en „Dienen en volharden", voor
hen, die in bijzondere mate strijd
vaardig waren en offers hebben
gebracht. Het spreekt vanzelf, dat
diegenen, die niet in de Beweging
gestreden hebben en geofferd
hebben, maar die zich militair
hebben ingezet en daardoor op
deze zeer bijzondere wijze het na-
tionaal-socialisme en het vader
land hebben gediend, te zijner
tijd recht hebben op een bijzon
dere onderscheiding, die daarop
betrekking heeft
Vandaag wordt uitgereikt aan
eenige duizenden leden het on-
derscheidinesteeken voor onafge
broken lidmaatschap gedurende
10 jaren. Het zou mij een groot
voorrecht zijn geweest dit per
soonlijk uit te reiken aan ieder,
die dit vandaag heeft gekregen.
Ik weet heel goed, dat er onder
hen zullen zijn, die in die tien
jaren veel minder zich hebben
ingezet, dan anderen, die mis
schien slechts twee jaren lid zijn,
die dus ook minder verdienste
hebben dan zij, die later kwamen
en meer offerden. Maar dit
neemt niet weg, dat zij het dan
toch geweest zijn, dié door alle
stormen heen 10 jaren onwrik
baar zijn blijven staan en daar
door aan onze tegenstanders heb
ben getoond, dat de N.S.B niet
kapot te krijgen was, omdat hun
aanvallen afstuitten op hun niet
te ondermijnen trouw. Daarvoor
wil ik hen nu danken van gan-
scher harte.
En nu het mij niet mogelijk is
aan ieder hunner deze onder
scheiding persoonlijk uit te rei
ken. geloof, ik te handelen in den
geest van allen als ik dit nu doe
aan mijn eersten medewerker en
plaatsvervanger, Van Geelkerken,
dien ik uitnoodig daartoe hier op
het podium te komen
HET WERELDGEBEUREN.
De Beweging is niet te begrij
pen, wanneer wij haar beschou
wen als iets, dat op zichzelf staat,
dat een doel heeft in zichzeive.
De Beweging vervult een rol in
het groote drama van dezen tijd,
het wereldgebeuren. Alleen hij,
die begrip heeft van dit wereld
gebeuren, is in staat van dit hooge
standpunt uit te overzien den toe
stand van land en volk en de
roeping die ae Beweging in dit
tijdsgewricht te vervullen heeft.
Daarom acht ik het nu mijn
eerste taak dit historisch gebeu
ren in groot formaat niet u te
bezien om vandaar uit onze stel
lingen te betrekken.
Er is memand, die niet weet,
dat Europa in een strijd staat op
leven en dood met den Sovjet
kolos eenerzijds en Amerika-En-
geland anderzijds.
Wat is Europa? Ons continent
zal men zeggen. Er is een Ame-
rikaansch continent, beheerscht
door de Vereenigde Staten, een
Oost-Aziatische leefruimte be--
heerseht door Japan en een
enostp Aziatisch continent groo-
tendeels beheerscht doorde Sov
jets. Ziet men op de wereldkaart
dezekolossen, dan komt de vraag
op of Europa wel een continent
is! Geografisch is Europa niets
meer dan het Westelijke schier
eiland van het enorme Aziatische
continent. Dit schiereiland van
de zee van Azow tot de Finsche
Golf is niet meer dan het 10de
deel van het Euraziatisch conti-
nen en heeft geen natuurlijke
Oostelijke grens, die een goed
verdedigbare afscheiding vormt.
Daarom staat Europa door de
eeuwen heen steeds weer bloot
aan het gevaar van een Aziati
sche overstrooming. Niettemin is
deze Westelijke zoom van Azië
reeds sinds onheuglijken tijd het
groote cultuurcentrum dei- we
reld Wat zou de wereld ziin zon
der de Europeesche beschaving,
de, Europeesche cultuur? Hoe
durft die ontaarde zoon van
Europa. Amerika, zijji moeder in
den rug aanvallen, als zi.i zich
verdedigt tegen het grootste ge
vaar, dat hadr ooit uit Azië be
dreigde?
Zooals gezegd: meermalen is
Europa reeds vanuit Azië be
dreigd. Uit de laatste 2000 jaren
zijn de meeste aanvallen de vol
gende:
1. De Hunnen begonnen twee
honderd jaar na het begin onzer
jaartelling op te rukken naar het
bekende Oosten en hadden 250
jaar later vrijwel geheel Oost- en
Midden-Europa in handen. Toen
drongeD zij het Donau-dal in.
staken den Rijn over, namen
stormenderhand Metz en bedreig
den reeds Orleans. Op de Cata-
launische velden, tussohen Chalon
aan de Marne en Troyes werden
zij eerst tegengehouden door de
vereenigde Europeesche machten
van die dagen, de Westgoten on
der Theodorik de Eerste. De Ro-
meinsche legerscharen, in hoofd
zaak samengesteld uit Franken,
Bourgondiërs en andere Germa
nen onder den veldheer Aetius,
versloegen Attila. Daardoor werd
Europa gered.
2. De Mooren staken in 711 de
Straat van Gibraltar over. De
Westgoten, de toenmalige heer-
schers van Spanje, werden ver
slagen. Zij trokken over de Pyre
neeën Frankrijk binnen en werden
in 732 door Karei Martel by Poi
tiers verslagen. Echter eerst in
1492 komt een einde aan de over-
heersching van Spanje-
3. De Mongolen kwamen weder
om in het begin der 13de eeuw
van hedenmiddag 16.36 s®
tot morgenochtend 8.30 u®
De maan ging heden onder n
9.56 uur en komt op te 18.18 urn.
naar Europa onder aanvoering
van Djenghis Khan, d.w.z. we-
reldheerscher. Nadat Rusland was
onderworpen trokken de Mon-
goolsche horden moordend, brant
stichtend, plunderend Polen bin
nen en werd o.a. Krakau ver
brand. Maar wederom maakten
de Europeesche volkeren front te
gen den Aziatischen indringer. Ii
1241 komt het bij Liegnitz tot een
beslissenden slag tusschen de
Mongolen en de Europeesche le
gerscharen Op het critieke oogen-
blik had Europa de handen in
eengeslagen en gewonnen.
4. De Turken staken in 1358 df
Dardanellen over en bezetten Ga-
lipoli. In 1402 werd de Turkscht
sultan verslagen door den Mon-
golenhoofdman Timoer Lenk. De
latere ineenstorting van dit Mon-
golenrijk opende de mogelijkheid
om den inval in Europa voort te
zetten. Het Oost-Romeinsche rijk
moest de vlag in 1453 strijken. Ia
1529 stonden de Turken voor de
poorten van Weenen. In 1683 be
legerden de Turken voor de twee
de maal Weenen. Ten slotte wer
den zij eerst in 1687 verslager
door den genialen veldheer des
Keizers, Eugenius van Savoye
Viermaal is de vloedgolf geko
men en doorgedrongen tot in hel
hart van Europa. Alleen met de
grootste inspanning is het gevaat
gekeerd. Ditmaal is het gevaat
grooter dan ooit te voren Het
bolsjewisme is niet anders dan de
nieuwe levensvorm van de milli-
oenenmassa's van Oost-Europa
en Noordelijk Azië. Stalin is de
Djengis Khan en de Attila vac
onzen tijd. Hij put uit een reser
voir van 200 millioen menschelijke
wezens, een enorm grondstoffen-
potentiaal over een onmetelijke
ruimte, waar geheel Europa in
kan ronddraaien. De Europeesche
techniek is hem door Europeanen
en Amerikanen geleerd. Tiendui
zenden tanks, vliegtuigen en ka
nonnen behooren tot zijn wape
nen.
Men moet toch wel zeer naiei
zijn om te denken, dat het Sov-
jetdoel daarin bestaat om het
Oostelijke randje van Europa te
veroveren en toe te voegen aai
het onmetelijke Sovjet-rijk- Dal
daartoe ongetelde millioenen van
zijn onderdanen door hem wor
den opgeofferd. Het is duidelijk
en onweerlegbaar, dat de verove
ring van Europa en Noord-Afrika
het eerste doel is, om daarna 4e
wereldrevolutie te* voleindigen.
Wat de overstrooming van Eu
ropa door de sovjets beteeken t is
evenmin een geheim. Het betee
kent het einde van de Europee
sche beschaving, het einde der
Europeesche volkeren. De metho
de is eenvoudig en doeltreffend.
De geheele intelligentia en 'de
bourgeoisie worden afgeslacht oi
naar Siberië vervoerd om in de
bosschen en de mijnen te werken
tot zij in den meest letterlijken
zin zijn gecrepeerd. De vrouwen
worden toegewezen aan de hall
en heel Aziatische stammen. De
kinderen worden tot bolsjewieken
gemaakt. Na één generatie zijn
er geen Europeesche volkeren
meer.
Nooit - is het gevaar voor het
voortbestaan van Europa grooter
geweest dan nu. Het is de plichi
daartegen front te maken en
mede te werken aan de verdedi
ging van Europa.
ALS EUROPA SOLIDAIR WAS
Zou Europa solidair zijn, dar
zou met vereende krachten de
oorlog reeds tot een goed einde
gebracht zijn. Het is de tragiek
van dezen tijd, dat zelfs in het
aangezicht van het grootste ge
vaar Europa nog geen eenheid
kent. Het groote krachtcentrum
van Europa is Duitschland, dank
zij het nationaal-soclalisme, (Jank
zij Adolf Hitler. Europa zou reeds
verloren zijn als er geen nationaal
socialisme was gekomen. Wij kun
nen het niet anders zien dan als
de laatste kans. die God aan Eu
ropa geeft om behouden te blijven
en daarvoor danken wij den
Schepper eerbiedig, doordrongen
van den plicht om onze krachten
in te spannen in deze worsteling-
Niet alleen dat Europa niet so
lidair is, maar Engeland heeft
zich verlaagd tot springplank van
2—J
