spreekt tot het Amerikaansche congres
DUISTEREN
Rede van Bas.lanini.
HET GROOTE
VERTROUWEN.
TWEEDE BLAD
Verordening inzake den
aanmeldingsplicht.
De inlevering van radio-
ontvangtoestellen.
Keuringen voor de
Waifen SS., Legioen en
Landwacht.
at önuiCiifc
meldt, heeft de Engelsche
ter-president. Churchill
het congres der Ver
te Staten een rede gehou-
Hij zeide er trotscn op te
tat de Vereenigde Staten en
and goede bondgenooten
roen hij de vorige maal in
ereenigde Staten was, was
congres vervuld van toorn
den „verraderlijken aanval"
arl Harbour en de oorlogs
bogen van Duitschland en
aan de Vereenigde Staten,
n en Amerikanen zijn ver-
t door een „gemeenschap-
gevaar, door het plechtige
uwen en door het hooge
Churchill verklaarde, dat
em van zijn bloed" hem de
liging geeft, dat voor de
nst der wereld niets oe-
jker is dan de „broederlijke
tiging" der beide volken in
en vrede.
net kort spieüen„c over
:rloop van den oorlog, zeide
remier, dat in den Stillen
n In snelle opeenvolging
ik na ongeluk plaats had
aen. De neaenaag der En
ten op Malakka en bij Sin-
noemde hij „de grootste
ire catastrofe, althans de
te militaire catastrofe der
he geschiedenis" Het was
dit alles en nog "veel
te herstellen.
Engelschen nebben een
groot belang als de Ameri-
Ibij een .onophoudelijke en
erbrokenoorlogvoering" te-
apan. Churchill zeide voor
ingres te staan om te ver-
n t, dat Engeland schouder
a chouder met de Vereenigde
3 1 den oorlog zal voeren „in
mstemming met het beste
gische gebruik zijner troe-
Een aanzienlijk deel van
oorlog tegen Japan moet
gevoerd door de groote
lucht- en vlootstrijd-
ten, die Engeland thans aan
ostgrens van Britsch-Indië
samengetrokken Hierin
,t een der mogelijkheden om
te hulp te komen, want
doeltreffende en onmiddei-
ulp" aan China behoort tot
•gentste gemeenschappelijke
auii .eiKiaarae verder
t verslaan van Japan niet
vermeestering van Duitsch-
beteekent, terwijl de over-
ering van Duitschland zon-
vijfel de nederlaag van Ja-
al beteekenen. Daarmede is
gezegd, dat men niet op
fronten tegelijk kan optre-
Inderdaad is het grootste
der Amerikaansche strijd-
ten thans in actie aan het
:e-front. In 1942 hebben de
nigde Staten de „voor
ste verantwoordelijkheid"
21.45 uur
5.30 uur
van hedenavond
it morgenochtend
aan ging heden onder te fi.30
n komt op te 22.13 uur.
~':T
'Mm
EDERLANDERS BIJ DB
UlTSCHE ZEEMACHT.
IJngen over het dienstnemen
Nederlandsche Vrijwilligers bij
faltsche zeemacht geven alle
lommandantuien, die teven» een
lijst verstrekken, waarop
hieraan verbonden faciliteiten
'euneld CNF-Pax m
voor at vouruzctting van den
oorlog tegen Japan op zich ge
nomen, terwijl Engeland den
voornaamsten last op den Atlan-
tischen Oceaan op zich'nam. En
geland heeft sedert het begin
van het bondgenootschap met de
Vereenigde Staten meer dan
twee maal zooveel koopvaardij -
tonnage moeten verliezen als de
Vereenigde Staten.
Churchill meende te kunnen
verklaren, dat, dank zij een „aan
zienlijke verbetering in de doel
treffendheid der tegenmaatrege
len" een verlichting in den duik
bootoorlog is ingetreden. Hij legde
er echter den nadruk op, dat het
duikbootgevaar nog steeds het
grootste gevaar voor Engeland en
de Vereenigde Staten is. Engeland
onderneemt ook het groote lucht-
offensief tegen Duitschland, dat
op machtige wijze wordt gesteund
door de luchtstrijdkrachten der
Vereenigde Staten De meeningen
zijn verdeeld ten aanzien van de
vraag, of de macht in het lucht
ruim alleen kan leiden tot het
verslaan van Duitschland of Ita
lië. „Het experiment" aldus Chur
chill, „loont de moeite, doch het
sluit andere maatregelen niet uit.
In ieder geval kan het pogen niet
schaden". In dit verband ver
klaarde Churchill dat bij den
aanval op de Duitsche stuwdam
men acht van de negentien aan
vallende bommenwerpers verloren
zijn gegaan. Men is het erover
eens, dat „deze macht in het
luchtruim" zoo spoedig mogelijk
tegen Japan moet worden ge
bruikt.
Het moeilijkste probleem is net
„gebruik der strijdkrachten" met
het oog op den tegenstand der
duikbooten op de Groote Oceanen
en zeeën. Veelvuldige conferenties
zijn onmisbaar voor het vinden
van „de beste kansen voor het
doen optreden der strijdkrachten'
Churchill gaf uiting aan de
hoop, dat hij en president Roo
sevelt „spoedig" de lang ge-
wenschte samenkomst met Stalin
en Tsjang Kai Sjek zouden heb
ben.
Sprekende over den veldtocht
in Noord-Afrika noemde Chur
chill speciaal den naam Giraud.
Hij zeide, dat de inneming van
Tunis „bijzonder bemoedigend"
voor den Russischen bondgenoot
is. Hij gaf toe. dat men, toen de
Afrikaansche onderneming be
raamd werd, hoopte nog voor het
eind van het vorige jaar de heer
schappij In Tunis te veroveren.
De voomaamste-last van den oor
log drukt op de Sovjet-unie en
daarom moet, voorzoover het
„practisch en volgens het gezond
verstand uitvoerbaar is" alles
worden gedaan om de Sovjet-unie
te ontlasten.
Aan het eind van zijn redé
zeide Churchill, dat de vijand nog
steeds machtig is. Het is moeilijk
den vijand te benaderen; hij be
zit nog steeds geweldige legers,
reusachtige hulpbronnen en een
onschatbaar strategisch gebied.
Met veel nadruk zeide Churchill,
dat er nog een ernstig gevaar is,
het gevaar van verlenging van
den oorlog, want niemand kan
voorspellen, welke nieuwe com
plicaties dat zal brengen. Hij wees
er op, dat een voortsleepen van
den oorlog wegens de geweldige
uitgaven de democratieën zou
kunnen „vermoeien, afstompen en
vin elkander verwijderen."
(D.NB.)
DUITSCHE COMMENTAREN
De diplomatieke correspondent
van het D.N.B. schrijft:
„Als de rede van Churchill moet
worden beschouwd als uitvloeisel
van zijn besprekingen te Wa
shington, kan zij slechts den in
druk bevestigen, dien mne tot dus
verre van deze besprekingen heeft
gekregen. De moeilijkheden, welke
den geallieerden zorg baren, wor
den met iedere samenkomst dui
delijker. Uit de verklaringen van
Churchill blijkt, dat Engeland en
de Vereenigde Staten zich volko
men bewust zijn van den omvang
van het gevaar en van de noodza
kelijkheid. daartegen maatrege
len te nemen, zonder dat zij ech
ter een probaat middel hebben
gevonden tegen het euvel, dat zij
aan de eene zijde moeten sloopen
wat zij aan de andere moeizaam
willen opbouwen.
Daarom duurt ook het touw
trekken om de prioriteit van het
volgende oorlogstooneel voort.
Churchill pleit voor Europa.
Roosevelt voor Oost-Azië, waarbij
xsjoengKing in zijn aoui cnur-
chill toegegeven wanhopige posi
tie getroost wordt met het voor
uitzicht, dat Engeland ongetwij
feld wel eens bereid zal zijn tot
het ondernemen van een actie
tegen den weg door Birma. Daar
mede wordt de juistheid van de
opvatting bevestigd, dat Tunis,
waarvoor de Engelschen en Ame
rikanen zoo lang gevochten heb
ben, niet het einde, maar het be
gin van de moeilijkheden bet ee
kent, en dat Tunis een niet be
slissend intermezzo was.
Wat Churchill zeide over het
voortdurende duikbootgevaar.- de
geringe kans om de spil van de
lucht uit te overwinnen en de
vernielende gevolgen van een ver
lenging van den oorlog voor de
geallieerden komt dichter bij de
werkelijkheid dan zijn reeds weer
legde bewering, dat door dfen
aanval op twee Duitsche stuw
dammen een vernietigende slag
aan de Duitsche oorlogsindustrie
is toegebracht. Typisch voor
Churchill en voor zijn houding
ten aanzien van de problemen is
de verklaring, dat deze oorlog tot
eiken prijs tot de beslissing moet
worden voortgezet. Door deze
categorische verklaring, voorge
dragen met een voorraad mili
taire en strategische rekenkun
sten, onttrekt de Britsche pre
mier zich aan elke bespreking
van problemen, die de vurig ver
langde samenkomst met Stalin In
gevaar zouden kunnen brengen.
De concessies echter, die Stalin
zouden kunnen bewegen, van zijn
tot dusverre aangenomen gere
serveerde houding af te stappen,
zouden steeds slechter worden op
kosten van degenen, over wier
belangen Churchill in zijn rede,
die als veelbelovend was aange
kondigd. het stilzwijgen heeft be
waard"
De Italiaansche senaatscommis
sies voor begrooting en buiten-
landsche politiek hebben de ont-
werp-begrooting van het minis
terie van buitenlandsche zaken
voor 1943/44 goedgekeurd, nadat
de onderstaatssecretaris van het
ministerie, Bastianini. het woord
gevoerd had.
Bastianini zeide, dat het rap
port van Sgla,ta eigenlijk geen
aanvulling of opheldering noo-
dig had; hier is sprake van een
historisch document, waarin de
rapporteur de gebeurtenissen en
feiten volkomen duidelijk heeft
vastgelegd.
De oorlog is inderdaad, aldus
vervolgde hij, de voortzetting der
politiek met de wapenen. De ver
schillende problemen, die thans
aan de staking der vijandelijkhe
den voorafgaan of daarop volgen,
moeten thans reeds onderzocht
worden. Opnieuw moet worden
gewezen op de beteekenis van
het beginsel, dat bij de laatste
samenkomst tusschen Duce en
Führer verkondigd is, een begin
sel, waaraan Duitschland en Ita
lië zich willen houden voor de
voorbereiding van de .grondsla
gen der komende wereldorde:
geen onderdrukking der kleinere
staten door de groote, geen ver
nieling of beperking van de in
dividualiteit der kleine staten,
maar veeleer verzekering van de
vrije ontplooiing van alle volken
en hun spontane samenwerking.
De Italiaansche politiek heeft
steeds het nationaliteitenbeginsel
verdedigd en nooit de onder
drukking van andgre Europee-
sche volken ten doel gehad.
Als eerste in Europa heeft Ita
lië zijn stem verheven tegen het
door de pacifistische ideologieën
van Genève slecht gecamoufleer
de regime van dwang en onder
drukking, dat de groote overwin
nende mogendheden van den vo-
rigen oorlog den anderen staten
hadden opgelegd. Die onrecht
vaardigheden heeft de Duce toen
reeds gekenmerkt als het zaad
van het tegenwoordige conflict.
De Angelsaksische mogendheden,
die thans teggn Europa strijden,
voeren sedert 1919 een politiek
van economische agressie, door
dat zij de beschermende tarieven
steeds verhoogden, emigratie on
mogelijk maakten en imperiale
voorkeurstarieven invoerden.
Dit verkeerde optreden is ove
rigens onlangs door den Ameri-
kaanschen onderstaatssecretaris
Sumner Welles toegegeven. Onze
vijanden beginnen hun schuld
dus in te zien en moeten dus
toegeven, dat voor de volken ge
rechtigheid en vrijheid vooral
berusten op de stoffelijke moge
lijkheid tot leven en werken en
•4»-T~"NUITSCHLiAND noudt een
J I 1 groote luchtvloot voor
i—'seer bijzondere doelein
den in reserve, verklaarde dezer
dagen de militaire woordvoerder
van de Wilhelmstrasse. Deze me-
dedeeling is in haar kortheid en
nuchterheid geheel in overeen
stemming met andere opmerkin
gen. welke steeds van Duitsche
zijde komen. In tegenstelling tot
de Britten, die tot groote woor
den hun heil zoeken, is de Duit
sche berichtgeving immer sober
en daarin komt steeds een on
wrikbare wil tot uitdrukking,
welke in geen enkel opzicht de
waarde geweld aandoet. De rede
voeringen en uitlatingen van
Duitsche gezagsdragers heeft men
in de afgeloopen jaren steeds
naar haar waarden kunnen schat
ten en dan bleek overduidelijk,
dat hetgeen gezegd werd ook
volkomen in overeenstemming
was met de tenuitvoerlegging.
Misschien zijn zij niet alle goed
begrepen, doch aan het feit
heeft zulks niets afgedaan.
Nimmer zal men in Duitschland
zich laten leiden door voorspel
lingen, alleen het vertrouwen in
den soldaat en het geloof in de
eindoverwinning kwamen tot uit
drukking.
Was er een tegenslag te incas-
seeren, dan werd zülks ruiterlijk
toegegeven en was dit het sein
om de beschikbare krachten nog
beter te mobiliseeren. In den af
geloopen winter aan het Oost
front gelukte het den bolsjewis
ten gunstiger posities te kiezen
en het was Duitschland, dat zulks
toegaf en zijn volk daarom wees
op den ernst van den strijd,
welke nog gevoerd moest worden.
In Afrika hebben de Duitsch-
Italiaansche troepen den vijand
belangrijke slagen toegebracht en
zijn krachten aanmerkelijk aan
getast, waardoor deze niet in
staat was deze kracht elders te
benutten. De strijd tegen een
meer dan tienvoudig sterken
vijand werd ten slotte verloren,
doch het werd een monument
van moed en trouw voor de zaak
waarvoor men gesteld was.
Als van officieele zijde gezegd
wordt, dat een groote luchtvloot
voor zeer bijzondere doeleinden
in reserve wordt gehouden, dan
is zulks geen holle frase, doch
een feit waarmede rekening dient
te worden gehouden en waarvan
van Donderdag 20 Mei 1943.
BELANGRIJKE
AANWIJZING.
„Morgen, op 21 Mei 1943.
.moeten zich alle in de
„maanden Nov. en Dec.
„van het laar 1921 geboren
„mannen overeenkomstig
„den op 12 en 13 dezer In
„dit blad gepubliceerden op-
„roep op het bevoegde Ar
beidsbureau, resp. het be
voegde bijkantoor van 9—
„17 uur persoonlijk aanmel-
„den, waarbij zij het inge-
gevulde aanmeldingsformu
lier en de andere tdenti-
.teitspapleren en gegevens
„moeten medebrengen De
„distributiestamkaart moet
„medegebracht worden. De
„werkgevers zijn verplicht
„de tot aanmelding ver
plichte personen geduren-
„de den tijd. dien zij hier
voor noodig hebben van
„werk vrij te stellen en het
„salaris, resp. loon door te
„betalen. Aanmeldingsplich-
„tigen en werkgevers ma-
„ken zich strafbaar, wan-
„neer zij handelen in strijd
„met de bepalingen der
„verordening of trachten
„deze te ontduiken.
men op een oepaaid moment het
waarom duidelijk zal bespeuren.
Het Duitsche volk kent den
oorlog en ondervindt het bijna
dagelijks aan den lijve. Zijn ver
trouwen in de opperste leiding
is onbegrensd en het weet, dat
eenmaal het zegevierende einde
zal komen. In deze overtuiging
werkt het geheele Duitsche volk
en niet voor zichzelf alleen, doch
ook voor de andere volkeren van
Europa, die nu nog verre staan
van het bewustzijn der werkelijke
vrijheid.
De offers zijn groot, maar de
wetenschap, dat alles gaat om
de rechtvaardige zaak geeft het
groote vertrouwen. En het is dit
vertrouwen, dat sterk maakt en
tevens onoverwinnelijk is en
daarom eerlijke en onverbloemde
feiten kan aanvaarden en zich
niet behoeft vast te klampen
aan overwinningen, welke eigen
lijk slechts schijn blijken.
Er bestaat aanleiding om er
op te wijzen, dat het doelloos is
reeds nu bij een of andere
Dienststelle verzoeken in te die
nen om vrijstelling van inleve
ring te verkrijgen in verband
met de verordening inzake de
inlevering van radio-ontvang
toestellen van 13 Mei 1943.
In de eerstvolgende dagen ral in
de bladen worden bekend ge
maakt, waar de voor het indie
nen van een dergelijk verzoek op
grond van artikel 9 lid 3 van ge
noemde verordening Jgerechtig-
de personen de betreffende aan
vraagformulieren kunnen afha
len.
Alleen die ontvangstbewijzen
van ingediende verzoeken zijn
geldig, welke na .indiening van
dit formulier aan dengene, die
het verzoek doet, zijn afgegeven.
dit is het, wat Italië altijd ge
weigerd werd. Om de wereld een
eerlijken vrede te geven, is het
noodig, dat beide vraagstuk
ken van politieke en economische
vrijheid gelijktijdig op interna
tionale basis opgelost worden.
Een rechtvaardige verdeeling van
de goederen der aarde is onaf
scheidelijk verbonden met het be
ginsel van vrije ontwikkeling en
spontane samenwerking tusschen
de volken.
Dit zijn de beginselen, en dit is
tegelijk de beteekenis van de
door Duce en Führer genomen
besluiten, dit zijn de grondtrek
ken van de komende Europee-
sche ordening, die in overeen
stemming is met de buitenland
sche politiek, van het fascisme en
het oorlogsdoel van Italië vormt,
dat in den oorlog gegaan is niet
met de domme eerzucht, maar
met het ideaal van ware gerech
tigheid en ware menschelijke re
delijkheid.
Italië, welks bevolking in 60
Het S.S.-Ersatz-kommando Ne
derland deelt mede:
Voor personen van 1835 jaar.
die aanmeldingsplichtig zjjn voor
den arbeidsinzet, bestaat op ban
verzoek de gelegenheid zich op
de in de pers genoemde data en
plaatsen aan te melden voorkeu-
ring voor de VVaffen S.S., Nederl.
Legioen, Ned, Landwacht en S.S.
Wachtbataillon; zij worden gedu
rende hun verbintenis bij een der
bovengenoemde onderdeelen van
-■en arbeidsinzet vrijgesteld.
jaar van 29 millioen tot 45 mil-
lioen zielen is toegenomen, heeft
sedert den dag van zijn eenwor
ding nooit beschikt over de pro
ductiemiddelen, die het noodig
had om waarlijk onafhankelijk te
kunnen samenwerken met de
volken, welke deze middelen in
overvloed bezaten. Die vitale
noodzaak heeft van Cavour tot
Mussolini de Italiaansche bui
tenlandsche politiek beheerscht.
Niemand ral kunnen tegenspre
ken, dat de Duce, alvorens hü
tot oorlog besloot, alle middelen
heeft toegepast om te trachten
het Italiaansche probleem op te
lossen in het kader van ware en
grootscheepsche samenwerking.
Het doel van Italië was en is de
vrijheid van zijn arbeid en de
vrijheid der zee, die zijn kusten
bèspoelt.
De wet van het leven heeft
den strijd noodzakelijk gemaakt
en gebiedt ons thans stand te
houden tegenover een vijand, die
ons toekomstig lot ziet in econo
mische slavernij en politieke on
derwerping. Aan een dergelijk
lot wil Italië zich niet laten over
leveren. Italië pleegt ook geen
afstand te doen van zijn eer, het
eenige goed van een arm volk..
(D.N.B.»
