Rede van den Führer op
Heldengedenkdag
r
)e oorlog zal tot een zegevierend
einde worden doorgevoerd
4ste Jaargang
Maandag 22 Maart 1943
No. 25453
ran defaitisme geen
sprake.
In het Zeughaus.
EERSTE BLAD.
RONDOM DE GRAVEN
EIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
vn
iek
v:
im
ire
en
n
an
Ud
ba
2
IS
hi
[ei
Op den Heldengedenkdag heeft
e Führer in den „Ehrenhof" van
t Berlijnsche „Zeughaus" een
ide gehouden, waarin hij o.a.
lide:
Voor de vierde maal vieren wij
en Heldenherdenkdag van ons
olk in dit gebied. De dag der her-
enking is verlegd, omdat ik meen-
e pas thans de plaats van mijn
erk, waaraan ik sinds maanden
ebonden was, met rustig geweten
kunnen verlaten. Immers, dank
le ij de offervaardigheid en held-
laftigheid van onze soldaten aan
iet Oostelijke front is het gelukt,
1 hans definitief de crisis te boven
n e komen, waarin het Duitsche
eger door een onverdiend lot
- was gestort, het front te stabi-
n Iseeren en alle maatregelen te
JJ1 lemen, die aan de voor ons lig-
ende maanden weer het succes
ot aan de definitieve overwin-
ling moeten verzekeren.
Dat het in die omstandigheden
erantwoord kan worden, het
hans sinds vele maanden bestaan
le verlofsverbod met ingang van
D( leden op te heffen, om in de ko-
nende maanden in toenemende
n aate aan onze dappere mannen
ij sier den weg naar hun dierbaren
d het vaderland te openen, maakt
tel iet ook voor mijn geweten gemak-
7" lelijker, vandaag hier te zijn.
Wanneer het nog noodig geweest
sou zijn, ons volk den geheelen
irnst van dit geweldige conflict te
and, ter zee en in de lucht, dien
trijd op leven en dood te verdui
lelijken, dan heeft vooral de afge
oopen winter ook den laatsten
wijfel daaraan weggenomen. De
iteppen van 't Oosten hebben nog
ens haar massa's van millioe-
len tegen Europa laten optrekken
ipgezweept door dezelfde macht
lie sinds vanouds oorlogen orga-
liseert, daaraan verdient en
laarmede juist in 't huidige tijd-
lerk kapitalistische belangen en
iolsjewistische instincten laat
lienen voor hetzelfde doel. Hoe
root het gevaar was, dat het
udste beschaafde continent ter
rereld dezen winter geloopen
leeft om te worden overrompeld,
lijft overgelaten aan het latere
eschiedkundig onderzoek. Dat dit
evaar thans gebroken en daar-
aee van Europa is afgewend, is
le onvergankelijke verdienste van
le soldaten, die wy thans her-
lenken.
Doch reeds een blik op de ge
weldige voorbereidingen, die het
•olsjewisme getroffen heeft ter
ernietiging van onze wereld, doet
net huivering inzien, waarin
luitschland en de geheele rest
an het contingent geraakt zouden
natonaal-
jaar
leleden de macht in den staat
ferkregen had en met de haar
igen vastberadenheid na tallooze
aislukte pogingen tot beperking
Ier bewapening begonnen was aan
iet herstel van de Duitsche weer
macht. Want het Duitschland van
Weimar, het Duitschland van ons
ermolmd, marxistisch-democra-
isch partijgekonkel, zou door de-
«ii storm uit Binnen-Azië zijn
weggevaagd als kaf door een or
gaan. Steeds duidelijker zien wij in
'at het conflict waarin Europa
ich sinds den eersten werelfjoor-
eg bevindt, geleidelijk het karak
ter aanneemt van een strijd, die
lechts vergeleken kan worden
bet de grootste historische ge-
leurtenissen van het verleden.
Een oorlog zonder medelijden en
erbarmen werd ons door het
Ün, wanneer niet de
ocalistische beweging tien
eeuwige jodendom opgedwongen,
een oorlog, die, indien hij niet
voor de grenzen van Europa de
elementen der verwoesting tot
staan zou weten te brengen, dit
continent zou veranderen in één
groot puinveld. Maar niet de ver
brande steden en niet de verwoes
te cultuurmonumenten zouden
het zijn, die als ergste gevolg van
dezen strijd dan over zouden blij
ven, maar de beestachtig ver
moorde menschenmassa's die aan
dezen vloed uit Binnen-Azië pre
cies zoo ten offer zouden vallen
als reeds het geval is geweest in
den tijd van de aanvallen der
Hunnen en Mongolen.
Wat de Duitsche en de met hen
verbonden soldaten thans in het
Oosten beschermen, "is niet het
steenen gelaat of het sociale en
geestelijke kenmerk van dit con
tinent, maar het zijn de eeuwige
menschelijke substanties vanwaar
sinds de vroege, tijden waarden
zijn uitgegaan, die niet alleen aan
Europa en Amerika maar nog veel
Verder aan de geheele mensche
lijke beschaving haar huidige uit
drukking geven. Naast deze, uit
het Oosten dreigende wereld van
de barbaarschheid beleven wij niet
minder de satanische vernielings
woede van het met haar verbon
den zgn. Westen. De oorlogsdoel-
stellingen van onze vijanden zijn
ons uit tallooze publicaties, rede
voeringen en openbare eisehen
bekend. Het geklets over een At
lantisch Charter is daartegenover
evenveel waard als de voormalige
14 punten van Wilson waarde
hadden tegenover de toen ge
komen reëele wording van het
dictaat van Versailles.
Zooals de oorlogsophitser Chur
chill in de parlementaire Engel-
sche democratie, toen hij in 1936
nog geen verantwoordelijk leider
van Groot-Brittannië was, met zijn
uitspraak, dat Duitschland weer
vernietigd moest worden, den weg
gewezen heeft aan de komende
ontwikkeling, zoo ontwerpen in
diezelfde democratieën de elemen
ten, die thans de vredesvoorwaar
den willen stellen, nu reeds den
door hen nagestreefden toestand
van Europa na den oorlog. En hun
doelstellingen worden volledig ge
dekt met de ons niet alleen be
kende, maar beleefde demonstra
ties hunner bolsjewistische bond-
genooten: uitroeiing van alle con
tinentale volkeren met een natio
naal bewustzijn en in de eerste
plaats uitroeiing van ons eigen
Duitsche volk. Of daarbij Engel-
sche of Amerikaansche bladen,
parlementsleden, volksredenaars
en schrijvers de verwoesting van
het Duitsche rijk, de ontvoering
der kinderen van ons volk, de ste
riliseering der mannelijke jeugd
enz. als eerste oorlogsdoel op-
eischen, of dat het bolsjewisme
zonder aarzeling de afslachting
van geheele volksgemeenschappen
van mannen, vrouwen en kinde
ren in de practijk uitvoert, komt
precies op hetzelfde neer. Immers
de laatste drijvende kracht is toch
de eeuwige haat van dat ver
vloekte ras, dat sinds duizenden
jaren als een ware geesel Gods
de volkeren zoo lang tuchtigt,
totdat deze zich, in tijden van
zelfbezinning, zich tegen hun pij-
nigers gaan keeren.
Ik zeg dit niet voor het Duit
sche volk. Het heeft heden in zijn
moreele houding geen woorden
van troost noodig. Het front be
wijst zijn stille heldendom sinds
meer dan duizend dagen en wordt
thans terzijde gestaan door het
Duitsche vaderland, dat zelf in
groote deelen van het rijk oor
logsgebied is geworden. Niet al
leen. dat het door te werken en
te produceeren aan onze soldaten
de wapens levert, neen, het is
gedwongen zijn eigen strijd te
strijden en bij het dulden en ver
dragen der vijandelijke vernieti
gingswoede grorien vrouwen, ja
kinderen op tot een heldendom,
dat zich vaak in niets meer on
derscheidt van datgene, wat op
vele plaatsen van het front ge
beurt.
Wat echter de zgn. „neutrale
wereld" betreft, de voorwaarde
vnor de daar zoo geliefde aan
matigende, nu eens bespiegelen
de, dan weer doceerende be
schouwing der gebeurtenissen,
valt toch slechts uitsluitend te
zien in de offervr.:.. ..igheid
hen, die zij er voor bewai.n, de
harde werkelijkheid aan eigen
lijf zelf te leeren kennen en ge
voelen. Want een ding is zeker:
in zulk een tijd kunnen volke
ren op den duur slechts met een
duidelijke houding bestaan. Wij
mogen derhalve den vijand
slechts dankbaar zijn, dat hij
met eigen hand den geest van
valsche objectiviteit in het Duit
sche volk uitdooft en in plaats
daarvan zet de natuurlijks in
stincten: warme liefde jegens
het vaderland en jegens ons
volk, met voorbijzien van alle
grenzen van afkomst en geboor
te en gloeienden haat tegen eiken
vijand.
De branden in onze steden eti
dorpen zullen steeds meer die
vastberadenheid van ons volk
stalen, een vastberadenheid, die,
niet meer vertroebeld door ge
voelens van wereldburgerdom
maar gevoed door het inzicht van
een doodelijk gevaar en vervuld
\an een grimmig fanatisme, dit
gevaar nu eens en vooral uit
Europa en uit ons eigen volk wil
verwijderen. En ik herhaal mijn
vroegere voorspelling, dat aan
het einde van dezen oorlog niet
Duitschland of de met Duitsch
land verbonden staten slachtof
fer van het bolsjewisme zullen
zijn geworden, doch wel die lan
den en volkeren, die, door zich
steeds meer in handen van het
jodendom te begeven, op zeke
ren dag de ineenstorting en daar
mede hun einde zullen beleven
als gevolg van het bolsjewistische
gif, waartegen zij zelf het aller
minst bestand zijn, alleen reeds
door hun verouderde maatschap
pelijke ordening.
Niet van het nationaal-socia-
listische of van het' fascistische
bewind zal geen draad meer over
blijven, maar een oud wereldrijk
zal ontbonden worden. De zonde
tegen het eigen en gelijke bloed
zal zich wijzigen in een eens ten
hemel schreiende ellende en on
geluk in deze landen zelf. Van
ouds heeft alleen diegene het
recht de helden te gedenken, die
zich voor hen niet behoeft te
schamen. De winter van dit jaar
heeft echter het Duitsche volk
niet alleen niet tot het defaitis
me gebracht, maar tot een nog
geweldiger mobilisatie van al zijn
krachten. Die; krachten gaan
thans gebruikt worden. De pro
ductie van oorlogsmateriaal
neemt voortdurend toe. Naar het
front stroomen aan jonge solda
ten, vrijgemaakte mannen en
herstelde soldaten, millioenen
manschappen. Oude lichtingenen
knapen zullen bovendien de af-
weerwapens van het vaderland
bedienen, honderdduizenden en
nog eens honderdduizenden
vrouwen en meisjes zullen hen
daarbij helpen.
Zoo verandert de Duitsche
weermacht steeds meer in een
strijdende natie. Het nationaal-
socialisme, dat eens in een ver
bitterden strijd - zonder ook
maar ooit de minste gedachte
aan een compromis gekoesterd te
hebben - zijn tegenstanders in
het binnenland heeft overwon
nen, zal thans en in de toekomst
als toonaangevende macht van
het Rijk ook met zijn buiten-
landsche vijanden het weten
klaar te spelen. Het Rijk wordt
daarbij ondersteund door de met
ons verbonden volkeren, die van
Europa tot Oost-Azië vastbeslo
ten zijn hun substanties des
bloeds alsook hun cultureele
waarden te verdedigen. Het Rijk
heeft mede-strijders, vooral ech
ter onder die volkeren, die dui
delijk inzien, dat hun eigen toe
komst slechts mogelijk is in het
kader van een ordening, die te
genover het bolsjewisme'als dui-
velsch instrument der verwoes
ting met succes stand houdt.
Met hoe grooter vastberadenheid
dit conflict wordt uitgevochten,
met des te minder compromis
sen het wordt voortgezet, des te
duurzamer zal dan de vrede zijn,
die vooral ons continent ter ge
nezing van zijn wonden noodig
heeft.
Over hetn kenmerk van dien
komenden tijd zullen echter niet
die menschen beslissen, die de
waarde van den verdwenen vrede
niet hebben ingezien en in hun
moreele verblinding tot een oorlog
hebben opgehitst en daarmede
hun eigen volkeren naar den on
dergang hebben geleid. Neen,
daarover zullen alleen die staats
lieden beslissen, die reeds voor
dezen oorlog hebben begrepen, dat
zij zelfs bij bescheiden aardsche
rijkdommen desondanks voor hun
volkeren naar een hooge mate van
sociale en cultureele prestaties
moeten streven. Derhalve zal de
toekomst der ware beschaafde
volkeren noch joodsch-bolsjewis-
tisch, noch joodsch-kapitalistisch
zijn, maar zal zij in den dienst j
der nationale belangen overal
steeds meer streven naar de ware
volksgemeenschap als hoogste
ideaal. De Duitsche nationaal-
socialistische staat die deze doel
stelling van het begin af aan
heeft bezeten, zal na dezen oor
log pas goed onvermoeid gaan
werken aan de verwezenlijking
van een program, dat in zijn laat
ste consequentie moet leiden tot
de volledige opheffing der klassen
tegenstellingen en tot de totstand
brenging eener ware socialistische
gemeenschap.
Daarmede zullen de 542.000 i
mannen, die deze tweede wereld
oorlog tot dusver van ons aan
dooden geëischt heeft, niet tever-
geefs gevallen zijn, maar zullen
zij als onvergankelijke helden en
pioniers van een beter tijdperk in
onze gelederen voor a'tijd voort- i
leven.
De Almachtige, die ons door aile
beproevingen zijn zegen niet ont-
zegt en die de in ons wonende
kracht daardoor versterkt heeft,
moge ons daarom ook in de toe
komst bijstaan om te vervullen,
wat wij tegenover ons volk tot aan
de overwinning schuldig zijn.
Daarmede buigen wij weer eer
biedig het hoofd voor de doode
kameraden, voor de om hen treu
rende familieleden, voor de ver
moorde mannen, vrouwen en kin
deren in ons vaderland en voor al
de slachtoffers van onze bondge-
nooten.
De Heldengedenkdag van het
Duitsche volk in het Berlijnsche
„Zeughaus" begon gisteren om 13
uur. De „Ehrenhof" van het Zeug
haus was voor deze plechtigheid
op militair eenvoudige wijze inge
richt. Aan de frontzijde was een
machtig IJzeren Kruis aange
bracht, geflankeerd door de Rijks-
oorlogsvlaggen. Generaals en ad
miraals. onder wie de kolonels-
generaal Guderian, Fromm. Jodl,
generaal-admiraal von Salmuth
alsmede kolonel-generaal Halder
en vele hooge officieren van alle
wapens waren aanwezig. Voorts
namen aan de plechtigheid deel
300 gewonden, het „Führerkorps"
van het Rijk en de partij, de
Rijksminister en Reichsleiter,
gouwleiders en staatssecretarissen
en de leidende personen der doch
terorganisaties.
Zwijgend begroetten de aanwezi
gen den Führer toen hij in gezel
schap van Rijksmaarschalk Go
ring, generaal-veldmaarschalk
Keitel, groot-admiraal Dönitz,
Reichsführer SS Himmler, gene-
Dit Nummer bestaat uit
8 Pagina's.
4>T T ET uur van Europa heeft
T I geslagen en de vele dap-
JL J. peren aan alle fronten
hebben hieruit hunne konsekwen-
ties getrokken. Niet alleen op den
Grebbeberg, in de Javazee en de
wijde oceanen, maar ook in de
Russische velden hebben zij hun
graf gevonden. Zij hadden de
wacht betrokken voor het eeuwen
oude kultuurgoed der Europeesche
volkeren, dat bedreigd werd. Zij
hoorden den roep en zetten zich
in en gaven hun grootste offer.
Een eenvoudig kruis siert hun
graf, dat door de kameraden is
gedolven. Op Heldengedenkdag
stonden wij rondom deze graven,
hoe ver zij ook van ons verwijderd
mochten zijn. Bij de groote droef
heid om de leege plaatsen, welke
zij achterlieten, waren onze harten
toch vervuld van dankbaarheid,
omdat zij gingen, door een groot
ideaal gedreven, zich opofferend
voor ons, die achterbleven, opdat
wij konden blijven leven en wer
ken. Zy hebben de draagwydte
hunner idealen begrepen en deze
aanvaard.
Deze jeugd heeft in haar ver
trouwen op God alles voor het
vaderland gegeven. Zij trok naai
de onmetelijke velden van Rusland
naar zeeën en oceanen. Haar eene
doel was strijden voor den ge
rechtvaardigden vrede. Dezen
vrede hebben zy niet mogen be
leven, maar straks wanneer de
wereld gelouterd en sterker uit
deze worsteling zal komen, dan
zullen zij, die vielen, naast hen,
die terugkeeren, mede marcheeren
door de triomfpoorten van de
nieuwe wereld.
Op ons allen rust de groote taak
do achterblyvenden te eeren. Dat
is een eerezaak voor ons Vader
land. Zij deden afstand van wat
hun lief was, zij missen den steun
van die sterke en eerlijke mannen,
die het uur van Europa hoorden
slaan. Daarvoor in de plaats trede
dc steun van het geheele Volk
als erkenning voor het groote of
fer, dat zy brachten. De Führer
zeide het in zyn rede gisteren zoo
treffend, dat zij niet tevergeefs
gevallen zyn, maar als onvergan
kelijke helden en pioniers van een
beter tijdperk in onze gelederen
voor altyd zullen voortleven.
Deze mannen waren het, die in
het Oosten staande, het gevaar
hebben gebroken en daarmee dit
gevaar van Europa hebben afge
wend. Het is de onvergankelijke
verdienste van de soldaten, die wij
gisteren herdachten.
Tusschen drebbe en Rusland
ligt een korte spanne tijds, doch
reeds heeft in die periode in ons
Volk een geestelijke omwenteling
plaats gehad, welke ertoe leidde,
dat het bewust werd van de bloed-
verbondenheid der Germaansche
volkeren, die in eendracht behoo-
ren te leven en strijden.
De jeugd, die thans opgroeit
achter de generatie aan de fron
ten, begrijpt dit beter. Bij de jeugd
is het idealisme immers het zui
verst en het sterkst. Het is de
nieuwe jeugd, die straks de toe
komst zal opbouwen op de basis,
welke de strijders aan de fronten
leggen.
Op den Heldengedenkdag stond
het vereenigde Europa rondom
zyn graven en legde den eed af,
dat het zal voortschrijden voor fe
den rechtvaardigen vrede, welke
uit deze groote worsteling van
bloed en tranen zal voortkomen.
raal-veldmaarschalk Milch, gene
raal-veldmaarschalk Bock en
Reichskriegoberführer Oberlind-
ober de Ehrenhof van het Zeug
haus betrad.
Na de rede van den Führer be
zichtigde deze en zijn gezelschap
een speciale tentoonstelling van
trofeeën en voorstellingen uit den
centralen sector van het Oostelijke
front, terwijl de eeregasten zich
begaven naar het eeregedenktee-
ken „Unter den Linden". Gewon
den van dezen oorlog ea invalide»
