De Duitsche overwinning zal komen
Rede van rijksmaarschalk Göring
TWEEDE BLAD.
Rijksm&arsclialk Göring heeft
aterdag in zijn redevoering ver
klaard. dat deze rede een appèl
wil zijn, dat gericht wordt tot
alle kameraden der weermacht,
waar die op dit oogenblik ook
staan, om den dag indachtig te
zijn waarop het lot het Duitsche
rijk' van den grond af heeft ge
wijzigd. Millioenen onder u, zoo
verklaarde de Rijksmaarschalk,
hadden toentertijd al de ellende
te dragen, die op het Duitsche
volk drukte en in de eerste plaats
op de werkende lagen van ons
volk. Het was een tijd. toen de
Duitscher zijn hoofd moest laten
zinken van schaamte over het
geen in de laatste twintig jaar
na den wereldoorlog zich had af
gespeeld.
Ook de kleine rijksweer was
toen slechts een soort parlemen
taire politiewacht. Geen mensch
dacht er aan naar buiten op
eenigerlei wijze eens de moge
lijkheid te bezitten op te treden
tegen vijandelijke aanvallen. Deze
E rijksweer is hervormd tot een ge
weldig' volksleger. Dit kon
slechts worden opgebouwd op
den breeden grondslag van de
nieuwe volksgemeenschap.
Zooals bij de vorming van deze
r volksgemeenschap moest worden
gebroken met oude opvattingen,
was dit ook noodzakelijk voor de
strijders der nieuwe weermacht.
Men heeft vroeger gezegd, dat de
weermacht zich moest vrijhouden
Tyitean iedere politiek, maar alleen
I Jbü kan strijden, die met harts
tochtelijke ziel deelneemt aan de
totale wording van ons volk en
dat is in laatste instantie de
groote politiek, en vooral, aan de
wereldopvatting op grond waar
van de groote politiek vorm
krijgt.
Wanneer- het ooit in eenigerlei
gemeenschap van ons volk nood-
I zakelijk is hard en kristalhelder
een wereldopvatting in zich op te
nemen en te vertegenwoordigen,
moet dat het geval zijn in liet
gewapende deel van het volk. in
zijn volksleger, in zijn weer
macht. Alleen wie hier tot klaar
heid komt, wie de gedachten schat
van deze wereldopvatting van
onzen Führer in zich heeft opge
nomen, zal ook daaruit die
laatste kracht ontvangen, die zij
vermag te schenken.
Onze wereldopvatting vindt haar
v^Léoppunt er in, dat het volk eeuwig
^^is en dat ieder individu van dit
volk verplicht is alles, ook zijn
leven op ieder oogenblik op het
spel te zetten voor het bestaan
van zijn volk, ja, het op te of
feren.
De Rijksmaarschalk verklaarde,
dat, hoe krachtig ook de jeugd
van thans in de schooljaren, in
de Hitlerjugend. in deze nieuwe
wereldopvatting vastgegroeid is,
deze jeugd alleen dan in de weer
macht, in het volksleger een een
heid kan vormen, wanneer zij
ook een leidersschaar vindt, die
duidelijk en hecht vermag te
staan op het fundament en ver
mag te leiden. De afgeloopen 10
S- jaren hebben getoond, welke
kracht huist in onze wereldop
vatting, aldus Göring, en welke
zegeningen zij vermag te schen
ken.
De Rijksmaarschalk zette ver
volgens uiteen, dat het niet zijn
taak is een opsomming te geven
van alle gebeurtenissen dezer
tien jaren. Hij verzocht de aan
wezigen in gedachten den weg
zelf langs te gaan om te kunnen
inzien, welk een Herculische ar
beid de Führer heeft verricht om
uit het toenmalige Duitsche volk
verscheurde partijen, confessies,
standen en klassen, die elkander
wederkeerig haatten en bestre
den. die in buitenlandsch poli
tiek opzicht machteloos waren,
een staalharde r.atie te laten
worden.
De Rijksmaarschalk wierp de
vraag op hoe het mogelijk was,
dat tien jaren voldoende waren
om zoo'n principieele wijziging te
voltrekken. De voorwaarden daar
toe ziet hij in twee feiten: een in
den grond hoogst fatsoenlijk,
raaf en dapper volk en een lei
der, die de grootste Duitscher der
historie is. Deze feiten, zoo zeide
hij, gelden in het bijzonder voor
de weermacht en hier weer zeer
in het bijzonder voor de leiders.
De voornaamste misdaad der lei
ding' van het volk voor de ineen
storting van 1918, zoo zeide de
Rijksmaarschalk, zal steeds in de
geschiedenis blijven, dat de geest
van deze leiding het einde van
den wereldoorlog reeds overscha
duwde en zich hier reeds de schul
digen afteekenden, die dit gruwe
lijke einde van den eersten we
reldoorlog tot stand brachten.
Nooit of te nimmer zou de soldaat
ondanks de zwaarste gevechten,
toen zich het zwaard uit de hand
hebben laten wringen. De gehui
chelde, leugenachtige beloften
van buiten, de lafheid der gezind
heid van de leiding des volks in
het binnenland, brachten deze
ineenstorting teweeg, die door
niets militairs bepaald was. Stel
lig, de tijd was toen zwaar, hard,
maar in geen geval zoo, dat hij
een capitulatie eischte.
DE OUDE VIJANDEN.
De Rijksmaarschalk ging toen
in op de buitenlandsche politieke
gevechten van de afgeloopen tien
jaren. In de tien jaren van den
opbouw, zoo zeide hij, begon ook
tegelijkertijd weer de strijd van
buitenaf. Telkens, wanneer het
Duitsche rijk, begunstigd door een
sterke leiding, sterk werd en tot
eenheid kwam, stuitte het steeds
op dezelfde tegenstanders. In een
dwaze kortzichtigheid zagen de
volken van Europa niet, dat Euro
pa slechts kan bestaan wanneer
het een sterk Duitschland tot
hart heeft. Dezelfde tegenstan
ders, die in het volk waren over
wonnen, traden thans in andere
formatie van buitenaf weer tegen
ons aan: de plutocratieën, d.w.z.
het systeem der uitbuiting van
het arbeidende volk en het bolsje
wisme, d.w.z. het kapotslaan van
het volk en zijn knechting in
ellende.
En beide leidde en vereenigde
de jood. Ieder van U kameraden,
moet inzien: in dezen strijd heb
ben wij ten slotte een strijd dei-
wereldopvatting en der rassen te
zien. Laten wij niet vergeten, zoo
ging de Rijksmaarschalk o.m.
voort, dat er onder onze tegen
standers ook een is, die door zijn
wereldopvatting tot eenheid ge
komen is en vorm heeft gekregen.
Weest er van overtuigd: dit Rus
land zou allang onder de slagen
ineengestort zijn, wanneer niet
door de brutale stempeling der
bolsjewistische wereldopvatting
deze weerstand gegeven was.
TEGEN HET COMMUNISME.
De Rijksmaarschalk wees er op,
dat de eenige tegenstander, met
wien een conflict indertijd in het
binnenland ontstaan moest, even
eens het communisme was. Het
lot van Duitschland, zoo zeide hij,
was er van afhankelijk, welke de
zer beide wereldopvattingen, die
der vernieling of die van den op
bouw, zou zegevieren. Vandaag
tien jaar geleden besliste toen het
lot van het Duitsche volk doordat
op onze groote steden de banier
van den opgang, van de overwin
ning en het geloof aan de toe
komst, het Hakenkruis, geheschen
werd en niet hamer en sikkel.
Thans gaat het om hetzelfde naar
buiten, alleen wordt de strijd
thans in andere vormen gevoerd.
Ik wil niet zeggen, dat hij thans
zwaarder is. De strijd was toen
ook oneindig moeilijk, zij het ook
op een kleiner platform. Maar hij
eischte van de strijders dezelfde
innerlijke hardheid en het vurige
geloof. Daaruit vloeit voort, hoe
belangrijk het is, dat de Duitsche
weermacht een eensgezind hecht
gesmeed blok van nationaal
socialistische wereldopvatting
vormt. Dan zullen wij ook de
hardsten zijn. Dan zal evenals in
het binnenland, ook hier eens het
zegevierende Hakenkruis gehe
schen worde t boven het teeken
der knechting. En dat is immers
in laatste instantie de meest in
nerlijke beteekenis van dezen
strijd.
Toen onze tegenstanders ge
loofden zelf sterk genoeg te zijn
en fantastische verwachtingen
voedden ten aanzien van nieuwe
revoluties in Duitschland, begon
deze meest beslissende aller oor
logen. Ik behoef niet te herin
neren aan de geweldige slagen,
aan de unieke overwinningen in
Polen, Noorwegen, België, Frank
rijk. op den Balkan, op zee en
onder zee. Het Duitsche volk be
gon te gelooven, dat de overwin
ningen vanzelf spraken. Het lot
echter schenkt zoo gemakkelijk
niets en vooral niet het groote.
Toen geloofden wij, dat de oor
log spoedig ten einde kon zijn.
Het was zeer moeilijk en daartoe
was heel de hardheid van den
vorigen winter noodig om in te
zien, dat de eerste oorlog der sov
jets tegen Finland wellicht de
handigste en grootste camouflage
in de wereldgeschiedenis is ge
weest. Terwijl de Rus eenige le
gers in Finland liet strijden, had
hij allang gedurende vijftien jaren
de meest geweldige bewapening
opgebouwd, die ooit een volk te
voorschijn heeft gebracht. Het
volk werd geknecht en in ellende
gestort, de algeheele industrie van
dit reuzenrijk arbeidde slechts
voor een enkel doel. En ook hier
had men uit onze gevechten de
consequentie getrokken, dat het
zwaartepunt vooral gelegd moest
worden op vier wapens: tanks en
tankkanonnen. vliegtuigen en
luchtafweer. Alleen in de nieuwe
gebieden van Polen, die wij hem
moesten overlaten, is hij bijna
duizend vliegvelden begonnen aan
te leggen. Dat alles vernamen wij
en dat alles gaf te denken.
Wat is voor Rusland Europa
eigenlijk. Wanneer men het ge
weldige rijk op den aardbol ziet
en Europa daarbij vergelijkt, moet
men de vraag stellen of wij ons
terecht een werelddeel noemen.
Deze vraag heeft een Russisch
officier, die in zeer nauw contact
stond met Stalin, duidelijk be
antwoord: Europa is op zijn best
een groote Russische provincie,
een conglomeraat van tallooze
staten, die elkander onderling he-
oorlogen. Het waren de Duit-
schers, die ons tot dusverre den
toegang naar Europa ontzegd
hebben. Al het andere beteekent
voor ons niets. Wanneer wij
Duitschland overwinnen, bezitten
wij Europa".
Of nu, zoo ging de Rijksmaar
schalk verder, in dit Europa bond-
genooten en vrienden of neutrale
of ons vijandig gezinde staten
zijn, steeds meer moeten zij in
zien, en zij weten het ook. dat,
wanneer dit Duitschland ineen
zou storten, de Russen niet uit
innerlijke hoogachting voor de
Zweedsche of Zwitsersche of welk
andere neutraliteit ook, zouden
blijven staan. Het bolsjewisme
zou op hetzelfde oogenblik tot den
laatsten spit door geheel Europa
geraasd zijn. Later zullen zij eens
uitspreken, wat zij thans inwen
dig wetenEuropa is voor het
bolsjewisme een springplank cn
voor Rusland een aanhangsel.
Maar deze beide zaken eerst dan,
wanneer er geen Duitsch volk en
geen Duitsche weermacht meer
is. Zoolang die bestaan is Europa
voor het bolsjewisme het groot
ste gevaar, de rots waarop de
bioeagolf zal breken.
De heer Molotof heeft eens bij
ons laten doorschemeren, dat
toch met Duitschland verder een
zeer goede overeenstemming mo
gelijk is, wanneer wij de oogen
zouden sluiten bij een tweeden
aanval op Finland. Dat zou de
definitieve vernietiging van Fin
land hebben beteekend. Boven
dien zou de Rus uiteraard ter
stond doorgetrokken zijn naar de
Zweedsche ertsgebieden en zich
hebben meester gemaakt van de
ijsvrije havens, die hij van ouds
her heeft gezocht. Aan den ande
ren kant wilde hij Roemenië tot
zijn invloedssfeer verklaren. Hij
wilde de Roemeensche olievelden
in zijn zak steken en van Roeme
nië via Bulgarije den Balkan
doordringen als bevrijder van
alle slaven. Hij verschijnt onder
het mafsker, dat hij voor de ge
legenheid noodig acht. Nu eens
als Panslavist, dan weer als bols
jewiek. Zoo moest geleidelijk aan
den rechter en aan den linker
vleugel het opdringen beginnen.
Wanneer hij eenmaal op de flan
ken en in den rug van Duitsch
land stond, stond hij ook in den
rug van Europa.
En thans, kameraden, veld
maarschalk of recruut, verzoek ik
u te overleggen in welke situa
tie onze Führer was, toen hij in
zijn politiek genie volkomen dui
delijk 't doodelyke gevaar moest
inzien. Onze Führer stond voor
het zwaarste besluit van zijn le
ven. maar ook voor het histo
risch meest beteekenisvolle be
sluit. Het is hem niet gemakke
lijk gevallen het Duitsche volk
dezen strijd in te leiden. Hij met
zijn vèrzienden blik, zijn politiek
en strategisch genie, wist, dat
dit het zwaarste van alle gevech
ten zou zijn. Er werd door hem
een besluit genomen, omtrent
bestaan of ondergang van het
avondland. Men heeft in de ge
schiedenis menigen slag en vele
gevechten beschouwd als beslis
send voor het avondland. Men
zal eenmaal in de geschiedenis
moeten constateeren, dat er
slechts één besluit is geweest dat
werkelijk beslissend was voor het
avondland. Dat was het besluit
om zich in den weg te stellen
aan de bolsjewistische bloedgolf,
en ten slotte datgene te vernie
tigen, wat zelfs vroeger of later
bij ons tot vernietiging moest
worden. Op 22 Juni 1941 werd
het geweldigste historisch meest
beteekenisvolle maar ook stout
moedigste en bewonderenswaar
digste besluit door een sterken
man genomen.
DE EERSTE WINTER-
BEPROEVING.
Nadat de Rijksmaarschalk op
indringende wijze de geweldige
moeilijkheden had aangetoond,
waarmede de Duitsche weer
macht bij haar zegevierenden
opmarsch te kampen had, ging
hij in op de reacties van den
vorigen winter in den Oostelij
ken veldtocht. Het lot zoo zeide
hij, stelde dit van overwinning
naar overwinning snellende volk
op de proef. Niet de vijand, de
elementen verhieven zich. De
ijzige Russische winter brak met
ondenkbare kracht door. Maar
bovenal was het weer de Führer,
die ondanks alle zwakkelingen
met zijn kracht het Oostelijk
front in stand gehouden heeft
en uit deze kracht en zijn genie
trad met de opstijgende zonne
dagen de Duitsche weermacht
aan voor nieuwe geweldige storm
loopen en wierp opnieuw den
tegenstander in veldslag na
veldslag onderstboven.
Geen mensch had het moge
lijk geacht, dat na dezen winter
zoo'n .offensief zou volgen. Het is
diep, diep .doorgestooten in de
ruimte en heeft den tegenstan
der onvervangbare hulpbronnen
zijner bewapening definitief ont
nomen.
Toen kwam de dag. waarop
voor de eerste maal Duitsche
tankgrenadiers en pioniers door
stieten in de burcht van Stalin
grad en zich aan de Wolga, den
noodlotsstroom van Rusland,
vastklampten.
DE TWEEDE WINTER.
En toen begon de tweede Rus
sische winter. De elementen
maakten hem weliswaar niet
even hard als de eerste, maar
daarvoor kwam in de plaats dat
een ontzaggelijke bocht over
spannen moest worden en dat
daarmede de laatste man noodig
was om te behouden. Al was
deze winter ook niet zoo streng
als verleden jaar, hij was toch
nog ijzig genoeg, om alles, wat
vroeger, in het voorjaar, in den
zomer en in den herfst een hin
derpaal voor den tegenstander
beteekende, de rivieren, meren en
moerassen, in zijn ijzigen ban te
slaan. Nu stonden de compag
nieën niet meer achter een ge
weldige natuurhindernis, maar
thans konden nog slechts haar
moed en haar wapens een hin
derpaal voor den tegenstander
zijn. En deze tegenstander is
liard. Hij is in zijn leiding bar
baars hard. De uitvoering zij
ner bevelen wordt aldus geëischt
dat niet-uitvoering gelijkgesteld
kan worden met den dood. Voor
het Russiche vlok, dat sedert 20
jaren aan slaag gewend is, dat
kreunt onder de zware vuist
van zijn tyran, was dat niets'
nieuws.
Maar, zoo ging de Rijksveld
maarschalk voort, ook de Duit
sche soldaten zijn hard gewor
den. Zij zagen In, dat -in het
Oosten alleen de wet der hard
heid geldigheid heeft. De Rus
wist duidelijk, dat hij, wat er
ook mocht komen, zijn bewape
ning niet meer 'in stand kon
houden. Want in den grootsten
omvang waren, hem daarvoor
fundamenteele voorwaarden ijzer
en steenkool, ontnomen. Hij
moest dus, wanneer hij den
strijd wilde voortzetten, een po
ging doen om zijn steenkool- en
ïjzergebied terug te halen.
Thans zien wij hoe hij laatste,
zij het reusachtige inspanningen
in het werk stelt, nieuwe divi
sies worden opgesteld of aange-
vuld. Maar het zijn geen nieuw*
lichtingen, die juichend naar do
vanen snellen, neen, moede
grijsaards, 16-jarige jongens wor
den geschaard in de voorste ge-
vechtsbataillons en achter hen
worden de machinegeweren der
commissarissen verdrie- en ver
viervoudigd. Zoo wordt de Rus
sische soldaat den dood inge
dreven. Wat kan het Stalin
schelen, wanneer hij hecatomben
dooden heeft geëischt!
Wij hebben thans een waar
beeld der Russische verliezen, dat
te zijnertijd bekend gemaakt' zal
worden. Maai' het was ook een
geweldig menschenmateriaal, dat
hij ter beschikking had. Hij heeft
het uiterste eruit gehaald. Zijn
tanks zijn slechter geworden,
maar zij waren er. Hij laat zijn
volk geen rust. En met deze ge
weldige massa's maakte hij hier
en daar bressen. Maar de Duit
sche strijder kan stand houden
en houdt stand.
LAATSTE INSPANNING
VAN DEN RUS.
In dit verband wijdde de Rijks
maarschalk woorden aan de dap
pere Finnen en de andere wa
penbroeders en bondgenooten. die
vaak verder van het vaderland
verwijderd in een ongewoon kli
maat strijden. De Rus heeft zoo
herhaalde de maarschalk het
laatste bijeengegaard om ons aan
te vallen. Ik ben er echter van
overtuigd, dat dit ook de laatste
inspanning is, die hier slechts er
uit geperst kon worden, juist
omdat deze hardheid reeds geen
hardheid meer is, maar barba
risme. omdat de Rus in het ge
heel reeds geen eerbied meer
heeft voor het menschelijke le
ven. Ondanks deze tot het
uiterste brutale leiding hebben
wij hen tot dusverre verslagen en
zullen wij hen ook weer ver
slaan. Het komt er op aan hun
plan, zich in het bezit te stellen
van de grondstoffengebieden te
verijdelen en hen terug te slaan.
En dat geschiedt over de ge-
lieele linie. Wel is thans de hard
heid van den strijd tot het reus
achtige toegenomen. Aan do
Wolga strijdt en bloedt, maar ze
geviert Duitschland. Boven heel
dezen reusachtigen strijd steekt
Stalingrad uit. Het zal eenmaal
de grootste heroïsche strijd zijn,
die zich ooit heeft afgespeeld in
onze geschiedenis.Wat daar thans
door onze grenadiers, pioniers,
artilleristen en wie er verder in
de stad is, van den generaal tot
den laatsten man gepresteerd
wordt, is uniek.
Voortgaande wees de Rijks
maarschalk er op. dat Engeland
thans het geweldigste verraad
pleegt jegens het geheele lot van
het avondland.
Vervolgens keerde de Rijks
maarschalk zich met een beroep
tot de jonge soldaten van de
Duitsche weermacht, om des te
trotscher en vreugdevoller ver
vuld te zijn van het bewustzijn
te behooren tot een volk en een
weermacht, die thans de groote,
geweldige garant vormen, dat
Duitschland en Europa kunnen
bestaan. Duitschland. zoo riep hij
uit, is de waarborger van het
Europeesche lot geworden, van
zijn vrijheid, zijn cultuur en zijn
leven. Dat is de hoogere zin van
dit offer. En dit offer is iets. dat
van ieder uwer elk oogenblik en
overal eveneens geëischt kan
worden.
De zin van deze offervaardig
heid moet ieder duidelijk worden
door het voorbeeld van de stra
ders in Stalingrad. Wanneer zij
zich niet opgeofferd hadden, zou
den de Russen waarschijnlijk hun
doel hebben bereikt. Thans ech
ter komt de vijand te laat. De
Duitsche weerstand is georgani
seerd. De Duitsche linies zijn ge
vestigd, zoo verklaarde de Rijks
maarschalk, maar zij konden
slechts gevestigd worden doordat
daarbuiten in dit ruïneveld van
deze stad helden streden en nog
strijden.
HELDHAFTIG STALINGRAD.
De Rijksmaarschalk vergeleek
vervolgens de worsteling bij Sta
lingrad met den slag in de Ther
mopylae. Ook toen was een be--
storming uit het Aziatische
Oosten gestrand op heldhaftigen
tegenstand en plichtbewuste of
fervaardigheid. Deze strijd heeftr
thans na duizenden jaren nog
geldigheid als voorbeeld van hoog
ste soldatendom in den zin van de
inscriptie: wandelaaf» komt gij
