Herdenking door den Fuehrer
van de machtsovername
82sfe Jaargang
ZATERDAG 31 JANUARI 1942
No. 25106
Hervatting van den oorlog in het
Oosten in het voorjaar
Verduisteren:
ïüindstrijd tot de gemeenschappelijke zege
Dezelfde drijfkrachten
Engeland de
oorlogshitser
De leugens van Wilson
18.25 uur
9.21 uur
18.27 uur
9.20 uur
Hitlers eerste optreden
Schaduw en licht
EERSTE BLAD
Naar de macht
Italië en Japan
als bondgenooten
LEIDSCH
DAGBLAD
Directeur! 3. W Hennv
Telef. Directie en Administratie
25041 (2 lyneni - Glronupimer: 57055
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
Telef Redactie 21507
Hoofdredacteur: B. W. Menkhorst. Lelden
Pl/7erv.: K Been Lelden
De betooging van gisteren ter gelegenheid
van den verjaardag van het overnemen dei-
macht door het nationaal-socialisme, is inge
leid door rijksminister dr. Goebbels, die den
Fuehrer verwelkomde.
De overwinning, zoo zeide hij ter herinne
ring aan den toenmaligen dag, was voor ons
een zaak van geloof en wel van geloof in uw
persoon. Thans staat het geheele Duitsche
volk, aan het hoofd zijn weermacht, in den
strijd om de verdediging der verworvenheden
van onze revolutie van de veiligheid van het
rijk en van het levensgebied der natie. Wat
toen een zaak van het geloof was. de over
winning, dat is thans een zaak der zekerheid
geworden.
De Fuehrer begon met een blik op het ver
leden, ten einde zich „weer eens bezig te hou
den met de fundamenten van 9ns bestaan, onze
ontwikkeling en onze overwinning Wij hooren
thans, zoo ging hij voort, zeer vaak de opmer
king, dat deze oorlog eigenlijk de tweede we
reldoorlog is.
Men Identificeert dus dezen strijd met
den eersten, dien zelf nog voor het
grootste deel als soldaten mede beleefd
hebben. En dat is niet alleen juist in dien
zin, dat ook deze strijd thans werkelijk byna
de geheele wereld omvat, maar het is nog
veel juister, wanneer men bedenkt, dat het
gaat om dezelfde doelstellingen, dat de
zelfde krachten, die den eersten wereld
oorlog hebben doen ontstaan, verantwoor
delijk zijn voor den tegenwoordigen en dat
deze krachten en machten dezelfde doel
stellingen nastreven, die Indertijd in den
kern der zaak de bedoelingen van hun
strijd vormden. Het zijn niet alleen dezelfde
oorzaken, maar het zijn vooral ook de
zelfde personen.
Ik mag daarbij met trots zeggen, dat daaiop
een uitzondering wordt gevormd, juist door de
staten, die thans als bondgenooten worden be
lichaamd door het Duitsche rijk, Italië, Japan
enz. Want één ding kan niemand tegenspre
ken n.l. dat wel Churchill reeds voor 1914 een
van' de gemeenste oorlogsophitsers van den
toenmaligen tijd was dat Roosevelt toentertijd
ae kleine man is geweest van president Wilson,
dat de kapitalistische mannen van thans ook
toen reeds het gewicht van him invloed in de
waagschaal geworpen hebben voor den oorlog,
terwijl omgekeerd niemand kan bestrijden, dat
wij volkomen onschuldig geweest zijn aan den
oorlo» van toen Wij waren allemaal slechts
heel kleine soldaten. Het zijn dezelfde drijf
krachten, die de schuld droegen aan den eer
sten wereldoorlog en die thans ook voor den
tweeden wereldoorlog verantwoordelijk zijn. Het
toenmalige Duitschland was een monarchie, dus
geen socialistische dictatuur. Het was democra
tisch, dus geen nationaal-socialistische staat.
Het was parlementair, dus niet wat het tegen
woordige Duitschland is. Er moeten dus motie
ven zijn. die niet gelegen zijn in den staats
vorm, die toen en thans wederom geleid hebben
tot den aanval van die krachten, ofschoon zij
in beide gevallen voorgeven, dat het de staats
vorm is. Het zijn andere motieven, die hen
reeds toen den oorlog tegen het Duitsche rijk
in gebracht hebben. Toen was Engeland de
voornaamste ophitser in dien strijd het Enge
land. dat in den loop van 300 jaren alleen door
geweld en door een enkele reeks van bloediee
oorlogen ongeveer een kwart van de geheele
oppervlakte der aarde aan zich heeft onder
worpen. Om deze verovering der wereld, deze
onderdrukking der volkeren te beveiligen, heeft
Engeland er naar gestreefd in Europa het Z-g
evenwicht van krachten in stand te houder,
dat wil dus zeggen er naar te streven, dat,
geen enkele Europeesche staat boven een ze
kere mate uit in kracht zou kunnen toenemen
en misschien daardoor zou kunnen opstuur tot
een leidende rol in Europa. Wat. zï1 wilden. nat
was het versplinterde Europa, het mn^rmk
verdeelde. Om dit doel te bereiken, heeft En
geland ook in Europa den eenen oorlog na d°n
anderen gevoerd.
De Fuehrer schilderde vervolgens hoe Enge
land om der wille van de instandhouding zij
ner suprematie achter elkander Spanje Ne
derland. en, met. behulp van geheel Europa, ook
Frankrijk heeft bestreden.
Voortgaande zeide bij o.m.: dan geloof
den de Engclschen ook eens in Duitschland
den factor te moeten zien, die Europa wel
licht zou kunnen vereenigen. Thans begon
een strijd tegen Duitschland. niet uit liefde
tot de volkeren, maar uit het meest eigen,
meest nuchtere belang. Daarachter stond
dat eeuwige Jodendom, dat weet te verdie
nen aan en winst te maken uit iederen
strijd tusschen de volkeren. Het is der
halve steeds de drijfkracht geweest ter ver
wekking van onrust onder de volkeren.
Toen in 1914 voor de eerste maal een wereld
coalitie tegen het toenmalige Duitsche rijk bij
eengebracht moest worden, had men daarvoor
een paar motiveeringen. Men zeide toen, dat
Duitschland vrij moest worden, ten eerste van
zijn keizer. Men zeide verder, dat het het mili
tarisme was. dat het Duitsche volk ongelukkig
maakte en bedrukt. Ten slotte zeide men, dat er
heelemaal een einde moest komen aan den oor
log, dus oorlog aan den oorlog. Het zou wonder
baarlijk geweest zijn, wanneer Engeland de
wereld in afschuw voor den oorlog zou zijn
voorgegaan door de resultaten van zijn oorlogen
vry te laten en weer ter beschikking te stellen
van de overige wereld. Maar onder het „oorlog
aan den oorlog" verstond men in Engeland iets
anders, n.l, den oorlog tegen Europa, tegen de
mogelijkheid het om-echt in deze wereld nog
eenmaal weer goed te maken.
Twee doelstellingen dus: de macht aan den-
gene, die de macht heeft, en iedere macht weg
van hem, die haar niet heeft. Het is ongeveer
zoo. zooals in het binnenlandsche politieke leven
vele lieden zeggen: wij willen geen verandering
in de maatschappelijke orde. wie rijk is, moet
rijk blijven, wie arm is. moet arm blijven. Zoo
als het gegeven is en gewild en zooals het gewild
is zoo moet het blijven en de mensch mag niet
in opstand komen tegen datgene, wat gewild is,
omdat het gegeven is.
Daartegenover kent gü onze nationaal-socialls-
tische opvatting. Wij zien in iederen toestand en
op ieder oogenblik van de wereldgeschiedenis het
resultaat van een zich nooit onderbrekend
levensproces en het is onmogelijk op een bepaald
oogenblik te zeggennu houdt dit ontwikkelings
proces op. Veeleer ligt het in de natuur der ont
wikkeling van alle dingen, dat iedere sterilisatie
van dit levensproces moet leiden tot een afster
ven. Het slagwoord: „oorlog aan den oorlog" is
dus een volkomen leugenachtig parool geweest.
De feiten bewijzen, dat op het oogenblik, waarop
de oorlog teneinde was, de voorwaarden voor
nieuwe oorlogen geenszins uit den weg konden
worden geruimd, evenmin als de Instrumenten
voor het voeren van nieuwe oorlogen. Het zou
een prachtig gebaar geweest zijn, wanneer na de
ontwapening van Duitschland ook Engeland,
Amerika en Frankrijk zouden hebben ontwapend.
Wij hebben hen zoo vaak vermaand, tijdens de
republiek van Weimar gevraagd, later geëischt,
dat zij dat zouden doen. Maar de oorlogen gingen
voort. Alleen voor den eenigen verslagene, het
Duitsche volk, scheen het onmogelijk zijn bestaan
in deze wereld nog eenmaal te zijnen gunste te
veranderen.
Men streed toen met gelijke methoden als
thans. Men voerde eerst den strijd in den vorm
van het samenbrengen van coalities. 'Churchill
heeft jarenlang door zijn voorgangers garantie
beloften laten aanbieden. Hij geeft thans zelf toe.
dat de Engelschen heelemaal niet in staat ge
weest zouden zijn alleen te strijden. Maar zij
hebben de Oostzeelanden gegarandeerd, zij heb
ben de Balkanlanden gegarandeerd. Aan iederen
staat verklaren zij, dat Oroot-Brittannië met heel
zijn macht achter hen zou gaan staan. Hun
methoden zijn ook verder dezelfde gebleven: be
loften aan a> de lichtgèloovlgen, kleingeloovlgen
of dommen die er in wilden vliegen, verder hun
poging om zooveei mogelijk met het bloed van
anderen de eigen belangen te laten vertegen
woordigen Steeds weer moet men bedenken dat
het Britsche wereldrijk ln vierhonderd Jaren
nauwelijks tien procent van het bloed in tal-
loozen oorlogen heeft moeten vergieten, dat
Duitschland vergieten moest om slechts zijn
naakte bestaan te verdedigen.
Met de tweede Britsche methode staat de ver
splintering in verband. De Fuehrer beschreef, hoe
in denzelfden tijd, waarin Duitschland ver
scheurd was door zware binnenlandsche gods
diensttwisten, die het Duitsche volk oneindig veel
bloed kostten. Engeland de mogelijkheid kreeg
zich te verheffen tot wereldmacht. Ik rnoet er
steeds weer op wijzen, zoo zeide hij, dat het niet
waar is, dat wij Duitschers de parvenues zouden
zijn. De parvenue is Engeland, wij niet. Wij heb
ben een oudere geschiedenis, en in een tijd.
waarin Europa een geweldig Duitsch keizerrijk
kende, was Engeland een klein, onbelangrijk
Piland.
In den vorigen wereldoorlog zag men de mo
gelijkheid der versplintering op ander gebied. Na
de onmogelijkheid het Duitsche volk nog in
dynastieke binnenlandsche crises te verwikkelen,
zag men een nieuwe mogelijkheid in het tegen
elkaar uitspelen van de partijen. Het is toen ge
lukt het Duitsche volk inwendig langzaam murw
te maken. Er werd een gemeene opstand ont
ketend door marxistische liberalistische kapita
listische belanghebbenden, achter wie als drij
vende kracht de eeuwige Jood stond. Zy hebben
Duitschland toen ten val gebracht.
wy weten thans uit de uitspraken der Engel
schen zelf, dat zy in 1918 aan het eind waren,
en voor hun eigen ineenstorting stonden. De
eerste wereldoorlog kon niet verloren worden
door de verdiensten van onze tegenstanders,
maar uitsluitend door onze eigen schuld. Het ge
volg van deze ineenstorting was niet zoozeer dat
Duitschland met open armen door de wereld-
democratie werd opgenomen, integendeel de ge
volgen waren de meest ontzettende ineenstorting
van politieken en economischen aard, die een
volk ooit beleefd heeft.
In dit verband herinnerde de Fuehrer aan
Wilson, die het Duitsche volk voorloog, dat wan
neer Duitschland de wapens zon neerleggen, een
algemeene overeenstemming zou volgen en een
nieuw tijdperk van vrede, van rechtsgeiykheid.
van verstand enz. zou aanbreken.
Zoo kwam indertijd, aldus ging de Fuehrer ver
der, het oogenblik van die uiterst bittere te
leurstelling die begon op het oogenblik, waarop
de Duitsche onderhandelaars naar den salon-
wagen gingen, en daar met de barsche vraag
werden ontvangen: „wat wenschen de heeren
hier?" Het Duitsche volk verzonk in enkele
maanden in een ondenkbare diepe versaagdheid.
Het zag nergens meer hoop, een uitgehongerd
volk, dat men zelfs toen zijn plaats niet terug
gaf. toen het den wapenstilstand en den vrede
had onderteekend, dat men ook toen geen levens
middelen gaf, toen het reeds zonder wapenen
was, dat men steeds weer afperste en met steeds
nieuwe afpersing een nieuwe onderwerping af
dwong.
van hedenavond
tot morgenochtend
en van morgenavond
tot Maandagmorgen
De maan komt hedenavond op
om 17.49 uur en gaat morgenoch
tend om 9.05 uur onder. Morgen
is het maansopkomst om 18.54
uur. waarna dc maan Maandag
morgen om 9.37 uur ondergaat;
het is morgen Volle Maan.
In dien tijd ben ik in het politieke
strijdperk getreden met het besluit dit
Duitschland weer op te richten.
Het was een zoo dwaas besluit in de oogen
van vele anderen? dat my myn naaste vrienden
niet begrepen. Ik neb de kracht tot dit besluit
slechts verkregen uit kennis van het volk. Het
moesten wel grenzenlooze idealisten zijn, die
toen tot my kwamen, want zij hadden heelemaal
niets te winnen, maar steeds alleen te verliezen
en op te offeren. Ik ben dezen strijd begonnen
tegen de domheid en traagheid van onze zooge
naamde hoogere kringen, tegen de lafheid, die
zich overal verspreidde. Ik moest voorts strijden,
toentertyd. tegen zoovele belangen van alle en
kelingen. Daaroy kwam de traditie, waarin
iedere enkeling opgegroeid was, waarvan hy ge
loofde zich niet te kunnen losmaken. Het was
een strijd tegen by na alle levensgewoonten en
bovendien nog een strijd tegen de meest na
tuurlijke belangen. Het was toen heldendom de
eerste nationaal-socialist in een of andere groep
in een of andere fabriek te zyn. maar ook in
een of anderen salon. Deze helden, de tot ons
kwamen, hebben in werkeiykheid den oorlog van
1914/1918 voortgezet. Men heeft het later ook
zoo voorgesteld, alsof aan den eenen kant sol
daten zouden staan en aan den anderen kant
de partij Neen. zij waren e^ns de soldaten ge
weest en wel de beste, n 1. die eeuwige soldaten,
die de onderwerping niet wilden en niet konden
verdragen.
Toen kwamen de georganiseerde tegenstan
ders, in het eerst zoo ongeveer 46 partijen;
toen ik den strijd toentertyd begon, was Ik my
er nauwkeurig van bewust, dat het een strijd
tegen een heele wereld was en hoe moeilijk het
was. In dien tijd moest ik de beweging op de
proef stellen en natuurlijk ook mijzelf. Het be-
slissendp vorvr onze partij was daarbij misschien
de overweging: overwinningen behalen kan
iedere zwakkeling, slagen van het noodlot door
staan, kunnen alleen de sterken. Ik heb my toen
het woord van een groot Duitsch filisoof ter
harte genomen* een stoot, die een sterken man
niet omver werpt, versterkt hem nog slechts te
meer. En, aldus ging de Fuehrer verder, hoe was
toen de houding van het buitenland? Het nam
van ons geen notitie, want dit buitenland werd
ingelicht door zyn diplomaten. En de diplomaten
gingen om in kringen, waarin wij. nationaal-
socialisten, niet konden verkeeren. Deze diplo
maten hebben prachtige rapporten aan hun re
geeringen gezonden, waarin zy een uiteenzetting
gaven van het geheele spel van krachten in
Duitschland en de kracht over het hoofd zagen,
die voorbestemd was zich eens met het geheele
ryk te belasten
Ik heb er nooit prijs op gesteld te weten hoe
het buitenland over my oordeelt. Het is mij vol
komen onverschillig. Wanneer my mijn vijanden
eens mochten pryzen. dan kan het Duitsche volk
my naar den duivel jagen.
De Fuehrer herinnerde er nogmaals aan. hoe
echter ook tezelfdertyd de democraten in
Duitschland door het buitenland werden behan
deld. Zij zijn zoo zeide de Fuehrer werke
lijk als Habenichtse behandeld, maar zij hadden
ten minste de eer in Genève te mogen zitten.
Men heeft hun alle menschenrechten geweigerd,
maar zy hadden de eer hier en daar deel te
nemen aan een internationale conferentie en
zelfs te mogen presideeren. Men heeft het zelf-
bestemmingsrecht van het Duitsche volk mis
handeld. maar zy mochten ten minste van het
zelfbestemmingsrecht in het Geneefsche volken
bondspaleis spreken ten aanzien van andere
naties.
J En dan, aldus Hitier verder, de ontzaglyke
werkloosheid, de economische ellende. Waar is
toen de economische hulp der wereld gebleven?
Wanneer ik thans lees, dat de heer Roosevelt
verklaart, dat Amerika de wereld een nieuw
economische systeem zal geven, welnu, misschien
wel een nieuw, maar het zal een miserabel
systeem zyn. n.l. het systeem, waardoor Roose
velt zelf reeds bankroet is gegaan. En dat hy
gelooft alleen door een oorlog te kunnen redden
van het gerecht.
(Van onzen politieken medewerker).
DE periode van zuiver theoretiseeren is
thans voorgoed voorby; de practyk gaat
haar eischen stellen. Reeds in groote mate
merkt men in Engeland en in de Vereenigde
Staten, dat de practyk in. geen enkel opzicht in
overeenstemming is met de theorie. De ontwik
keling van de laatste weken heeft iederen En-
gelschman en Amerikaan moeten doen ontwa
ken uit den roes, waarin zy door hun pers ge
bracht waren. Het zy'n vele schaduwen, die over
het Britsche Imperium zyn gekomen, doch naast
die schaduw is ook licht. Schaduw voor hen, die
de wereld wilden onderwerpen aan de machten
van het groot-kapitalisme; licht voor hen, die
sociale gerechtigheid en vryheid brengen. Naar
mate de toestand zich ontwikkelt, wordt het
beeld duideiyker. De omstandigheden, waarin wy
leven, zyn allerminst gemakkelijk te noemen,
doch de aspecten, die geopend worden, zijn van
een dergelyke grootte, dat nieuwe krachten zul
len opryzen Velen zullen dit niet direct kunnen
aanvoelen, omdat zy slechts een horizon van
kapitalistische machtsmiddelen zien. Houdt men
zich objectief bezig met de huidige wereldpro
blemen, dan valt in de allereerste plaats op, hoe
Engeland en Amerika thans in een toestand zyn
geraakt, waaruit zy nimmer meer naar boven
kunnen komen. De feiten spreken een duidelyke
taal, het is geen getheoretiseer meer. het is de
practyk, die zich aandient.
Schaduw en licht. Schaduw voor de Anglo-
Amerikaansche zaak en licht voor de steeds
sterker wordende heroriënteering der zich vry-
vechtende volkeren. Reeds in het begin van het
vorige jaar stond de politiek van Winston Chur
chill voor een totale ineenstorting, doch op het
laatste moment kwam nog een kans van de zyde
der Sovjets en later ook door de hulp der Ver
eenigde Staten.
Intusschen heeft zich veel gewyzigd; weer is
een jaar verstreken en nog meer is er een ver
slechtering in den toestand ingetreden, Het jaar
1942 biedt na de gebeurtenissen van de laatste
weken weinig of geen aspecten meer voor de
Britsche zaak.
Ook op binnenlandsch politiek gebied is de
toestand voor Churchill weinig florissant. In
het Engelsche kamp nemen de protesten toe en
Churchill ondervindt nu meer dan ooit daarvan
ongemak. In zijn onlangs gehouden Lagerhuis-
rede kwam de sombere uitkomst duideiyk naar
voren, toen hy zeide, dat na 2% jaar oorlog het
niet gelukt is de hoofden boven water te houden.
Voorts gaf hy te kennen, dat het slecht geloo-
pen is met de gebeurtenissen en dat het nog
slechter kan loopen. De Britsche premier was
zeer pessimistisch toen hy zeide zelf verant-
woordelyk te zyn voor den toestand en toegaf
dat er tekortkomingen waren. Zyn heele rede
was in mineur gestemd, hetgeen te begrijpen
is, want iemand als Churchill weet maar al te
goed, dat de stryd der Anglo-Amerikaansche
zaak volkomen nutteloos is. Zyn rede geeft de
verwezenlyking aan van zyn by zijn ambtsaan
vaarding als premier gedane profetie, dat hy het
Engelsche volk niets anders had te bieden, dan
bloed, zweet en tranen.
Bepalen wy ons iot Oost-Azië, dan valt di
rect op, dat de Japansche opmarsch zon
der onderbreking wordt voortgezet. Sterke
afdeelingen landen op Nieuw-Guinea en bedrei
gen thans ook Australië. Dit heeft geleid tot de
Dit Nummei bevat DRIE Bladen
scherpste verwyten van Curtin tegen Churchill.
Reeds zyn de eerste Japansche bommenwerpers
boven Port Darwin verschenen, hetgeen tot ge
volg heeft gehad, dat het Australische parlement
in een extra zitting by een werd geroepen. Er
gaan zelfs stemmen op, de de directe zending
van Churchill naar Canbarra eischen. De Austra
lische minister-president zeide in zyn radio-rede
dat het vyandeiyke geschut thans voor onze
eigen poorten brult en Australië zich midden in
de frontlinie bevindt. Australië zal het lyden en
het offer van den oorlog niet bespaard biyven.
In dezelfde rede oefende Curtin sterke critiek
uit op het beleid van Churchill.
Reeds eerder heeft Curtin scherpe verwyten
geuit ten opzichte van de Britsche politiek,
doch Curtin's laatste opmerkingen zyn van een
ongekende scherpte. Australië hoopt hulp van
Engeland te zullen ontvangen, vele verzoeken zyn
reeds gericht. Het Londensche dagblad „The
Times" antwoordde hierop: „Wy kunnen niet
helpen".
Ook in Noord-Afrika ziet de toestand er voor
Engeland slecht uit. General-Oberst Rommel
rukt op en na het bezetten van de belangryke
haven Benghasi hebben de As-sti*ydkrachten een
belangrijke stelling ingenomen, die van groote
beteekenis zal bhjken te zyn by den verderen
strijd.
Ook de toestand In Zuid-Afrika biedt Engeland
ernstige zorgen. In het parlement van Pretoria is
met 90 tegen 48 stemmen een voorstel afgewezen
om Zuid-Afrika in plaats van een Britsche
dominion de positie van een volledig zelfstandige
en souvereine republiek te geven. De „Pariser
Zeitung" wyst erop, dat het aantal van 48 stem
men blijk geeft, dat ook in dit deel van het
Britsche Imperium de stemming tegen Engeland
groeit en verschillende deelen thans niet meer
gerekend kunnen worden tot de yverige mede
leden van het Britsche wereldryk. Ook in En-
gelsch-Indië heeft Londen, volgens genoemd
blad uit Bangkok meldt, tot de meest scherpe
en gewaagde middelen moeten overgaan om den
Engelschen wil in Indië te kunnen doorzetten.
DE parel in den kroon van het Britsche
Imperium begint te verflauwen. Het is de
schaduw, die over het Britsche wereldryk
is gekomen. Engeland immers heeft er steeds
naar gestreefd het contingent gekloofd en ver
deeld te houden. Licht brengen de staten, die
strijden voor de nieuwe orde in de wereld. Het
gaat hier om een revolutie van geweldigen om
vang, die is opgedrongen door volstrekte ver-
eischten, het zijn de vereischten der byzondere
eigenschappen van het werelddeel zelf. Volgens
de voorwaarden van dezen tyd zullen zy ln zoo
ruim mogeiyke mate tot ontplooing worden ge
bracht. En dat is het licht, dat na den huidigen
oorlog zich over de geheele wereld zal versprei
den en waarvan het mogelyk is, dat ieder zyn
deel krygt. Tot dusver was het zóó, dat het niet
iedereen vergund was een plekje in de schaduw
in te nemen. Straks zal net licht zyn stralen
uitzenden over het geheele menschdom. Dat is
de stryd voor sociale gerechtigheid en voor
vryheid.
H. A. G.
Hitier beschreef hoe na September 1930. toen
de party met 107 mandaten haar intrede deed
in den Rijksdag, de moeilykheden eerst toe
namen. Hy herinnerde aan de partijgenoot-en.
die toen ten offer vielen aan sluipmoord, aan de
ruim 40.000 nationaal-socialistische gewonden in
die jaren, aan de verschillende tegenslagen die
de party beleefde, tot eindelijk de dag kwam,
die thans herdacht wordt. Uitvoerig besprak Hit-
Ier de erfenis, die hy aantrof. Alles geruineerd,
het bedrijfsleven vernietigd, vele millioenen
werkloos, het aantal werkloozen toenemend van
week tot week. 7 millioen personen, die een ver
korten werktyd hadden, by rijks en lands finan
ciën een ontzaglyk tekort, het boerenvolk ineen
gestort. Ik heb toen gewaagd, zeide Hitier. en
wy hebben het gewonnen. Na een beschrijving
van het geweldige opbouwwerk in het, binnen
land. ging Hitier o.m. voort: In 1935 begon dc
vrijheid naar buiten zich reeds te verwezeniyken.
Toen de oorlog begon, had ik een program
van cultureel, economisch en sociaal werk
ter hand genomen, of voor een deel ook
reeds voltooid. Wanneer deze oorlog niet zou
zyn gekomen, zou men van ons tijdperk, van
ons allen en ook van mij gesproken hebben
als scheppers van de werken des vredes.
Wanneer echter deze oorlog niet zou zijn
gekomen, wie zoo er dan van Churchill
spreken? Thans echter zal men van hem
spreken als van den vernietiger van een
imperium, dat hij zelf verwoestte,
v
Hitier karakteriseerde Churchill als „onbe
kwaam om Iets ze scheppen. Iets te presteeren,
een creatieve daad te volbrengen, slechts in
staat om te vernielen", zyn „rotgenoot ln het
Witte Huis" over wien hy daarbij heelemaal niet
zou willen spreken, noemde Hitier een armzali
ge dwaas.
Hoemeer wy werkten, aldus de Fuehrer ver
der hoe meer wy in orde brachten, hoe meer
de haat toenam, want nu kwam daarbij de be
krompen haat van maatschappelyke lagen, die
in het buitenland geloofden, dat het sociale
Duitsche voorbeeld eventueel ook daar zou kun
nen worden toegepast.
Ik verlang niet. dat de nationaal-socialistische
gedachten in het buitenland worden verwezen-
lykt. Want ik ben er niet voor om te zorgen
voor het geluk van andere volken, maar ik voel
my alleen verantwoordeiyk voor myn eigen volk.
In dit verband noemde Hitier het door Roo
sevelt aangekondigde wereldprogram. dat den
menschen vrijheid en recht op arbeid moet ge
ven. een grap. Wat hij aankondigt, zijn dingen,
die hy aan het nationaal-socialistische oroeram
heeft ontleend. Om hun eigen volkeren te lok
ken, moeten deze kapitalistische hvena's in Qns
partijprogram kruipen en er enkele zinnen uit.
opvisschen, die stumperds Daarby doen ze nog
alles onvolmaakt.
Nogmaals gaf de Fuehrer een uiteenzetting
van het buitpnlandsche politieke program, dat
hy na het. overnemen van de macht trachtte In
te voeren: het voornemen om met drie landen
met Engeland, Ttalié on Janan. °on nauwe ver
houding aan te gaan Tederp nno-ing. zoo verze
kerde hij. om met Engeland tot °en overeen
stemming te kompn. was voUmmen doelloos. Zij
zagen in Duitschland een vijand: dat niet
Duitschland ln laatste instantie hun empire be
dreigde, maar dat dit empire slechts in stand
gehouden kon worden, wanneer Engeland het
verband met Europa vond, werd hun niet bewust
Zy streden tegen Europa bij iedere gelegenheid
en het was vooral de man, dien ik reeds ver
scheidene malen genoemd heb: Churchill. Iedere
poging dezen man te benaderen, strandde op
zyn hardnekkig: ik wil een oorlog hebben. Om
hem heen stond een clique. Wanneer men hun
namen noemt, zijn dat louter nullen. Wanneer
een man binnenkomt, zooals Wavell, dan wordt
hy er terstond weer uitgeworpen. Van de Joden
wil Ik hierby niet spreken, zy zyn in leder geval
onze oude tegenstanders. En wy zyn ons er van
bewust dat de oorlog er slechts mee kan eindi
gen. dat of wel de Germaansche volkeren wor
den uitgeroeid of dat het Jodendom uit Europa
verdwijnt
Ik heb op 9 September in den Ryksdag reeds
gezegd en ik hoed my voor overyide voor
spellingen .dat deze oorlog niet zoo zal ein
digen als de Joden het zich voorstellen. In Euro
pa zullen niet de Arische volken worden uitge
roeid, maar deze oorlog zal de vernietiging van
het Jodendom zyn. Voor de eerste maal zullen
niet andere volken doodbloeden, maar voor de
eerste maal zal de echt oud-Joodsche wet wor
den toegepast: oog om oog, tand om tand. En
hoe verder deze gevechten zich uitbreiden, des
te meer zal, dat mag het Jodendom zich voor
gezegd houden, het antl-semltisme zich uitbrei
den.
Het uur zal komen, waarop de slechtste wereld-
vyand van alle tyden weer ten minste wellicht
voor duizend jaar, zyn rol uitgespeeld zal hebben.
Des te gelukkiger was ik, zoo ging Hitier ver
der, dat ik in plaats daarvan met den tweeden
staat die verhouding tot stand kon brengen, die
wij eens nastreefden. Dat is geen wonder, het zou
byna een wonder geweest zyn, wanneer het an
ders zou zyn geloopen. want het ls geen toeval,
wanneer een volk in den loop van nauweiyks
honderd jaren byna hetzelfde lot ondergaat als
een ander. Het begon reeds in 1935, toen plotse
ling Engeland zich tegen Italië keerde, zonder
eenige aanleiding. Italië heeft Engeland ln het
geheel niets ontnomen. Engeland handelde alleen
op grond van overweging, dat het niet wilde, dat
Italië zyn levensvrijheid zou krygen. Duitschland
en Italië staan thans tegenover denzelfden vijand
om volkomen dezelfde redenen, zy zyn gedwon
gen samen denzelfden stryd te voeren, op leven
en dood met elkander verbonden te zyn.
Ik heb de laatste weken gedurende de enkele
vrye uren. die ik nad, zeer veel over de Italiaan-
sche fascistische revolutie gelezen. Het was alsof
ik de geschiedenis van myn eigen party voor
my zag. En nu stryden wy ook op dezelfde oor-
logstooneelen. Duitschers in Afrika, rtalianen op
het Oosteiyk oorlogstooneel. wy stryden gemeen-
schappelyk en men moet zich niet vergissen:
Deze stryd wordt tot de gemeenschappelyke
overwinning gevoerd.
En nu is ook de derde staat aan onze zyde
getreden, waarmede ik steeds goede betrekkingen
wilde sedert vele jaren: Japan. Daarmede zyn
nu de drie groote Habenichtse vereenigd en wy
willen thans zien wie in dezen stryd de sterksten
zijn* zy. die niets te verliezen en alles te winnen
hebben, of zij. die alles te verliezen en niets te
winnen hebben.
Want wat wil Engeland, wat wil Amerika win
nen? Zij hebben zooveel, dat zy met hetgeen wat
zy bezitten, niets weten te beginnen. Zij hebben
al de zorgen niet, die wy hebben en zy slagti5.
