Duitsche nota van
Von Ribbentrop aan de
Sovjet-Unie
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Moskou handelde in strijd met de verdragen
De Duitsche minister van Buitenland-
sche Zaken, von Ribbentrop, heeft gister
ochtend te zes uur In aanwezigheid van de
vertegenwoordigers van de Duitsche en de
bultenlandsche pers in de bondsraadzaal
van het ministerie van Bultenlandsche
Zaken de wereld per radio in kennis ge
steld van een nota van het ministerie van
Bultenlandsche Zaken aan de Sovjet-re-
geering.
In de eerste alinea herinnert de nota
er aan, dat de Duitsche regeering, die tot
een regeling der belangen tusschen Dultsch
land en de Sovjet-Unie wenschte te ko
men, rich in den zomer van 1939 tot de
Sovjet-regeering wendde, waarbij zij over
de ernstige bedenkingen heen stapte, die
voortvloeien uit het prinucipieele verschil
tusschen het politieke doel van Duitsch-
land en Sovjet-Rusland en uit de scherpe
tegenstelling tusschen de wereldbeschou
wing van nationaal-socialisme en bolsje
wisme, die diametraal tegenover elkaar
staan.
De Duitsche regeering, aldus vervolgt de
nota,'Het zich hierbij leiden door de ge
dachte, dat de uitschakeling van een oor
log, waarvoor een toenadering tusschen
Duitschland en Rusland voorwaarde was
en de daardoor bereikbare beveiliging
der levensbehoeften van beide volken, die
van oudsher op voet van vriendschap heb
ben geleefd, de beste waarborg zouden
zijn tegen een verdere uitbreiding van de
communistische leerstellingen van het in
ternationale Jodendom naar Europa. In
deze onderstelling werd zij gesterkt door
het feit, dat het op grond van zekere ge
beurtenissen in Rusland en zekere maat
regelen der Russische regeering op inter
nationaal gebied althans mogelijk leek, dat
men zich zou afwenden van deze leerstel
lingen en van de vroeger gevolgde metho
de van ondermijning van andere volken.
De ontvangst, die den Duitschen staf te
Moskou ten deel viel, leek deze verande
ring te bevestigen. Zoo kwam het op 23
Augustus 1939 tot het non-agressiepact en
op 23 September 1939 tot de onderteeke-
ning van de grens- en vriendschapsover
eenkomst tusschen beide staten.
De kern dezer verdragen bestond uit:
1. De wederkeerige verplichting, elkan
der niet aan te vallen en in vreedzame
nabuurschap te leven;
2. Een afbakening der belangensferen,
waarbij Duitschland afzag van het oefe
nen van Invloed in Finland, Letland, Est
land, Lithauen en Bessarablë, terwijl een
deel van den vroegeren Poolschen staat tot
aan de lijn Narev-Boeg-San op wensch der
Sovjet-regeering bij Rusland zou worden
ingelijfd.
Inderdaad heeft de Duitsche regeering
bij het sluiten van het niet-aanvalsver-
drag haar politiek tegenover de Sovjet-
Unie ook onverwijld gewijzigd en sedert
dien een vriendschappelijke houding je
gens de Sovjet-Unie aangenomen. De met
Rusland gesloten verdragen zijn naar let
ter en geest getrouw nagekomen, maar
bovendien heeft zij door het overwinnen
van Polen, dus door het offer van Duitsch-
bloed, de Sovjet-Unie geholpen aan haar
grootste succes sedert haar bestaan op het
gebied der bultenlandsche politiek. Dit ls
slechts mogelijk geweest door de welwil
lende Duitsche politiek jegens Rusland en
door de overweldigende zege der Duitsche
weermacht. Met recht meende de Duitsche
regeering dan ook te mogen aannemen, dat
de Russische houding tegenover Duitsch
land overeenkomstig zou zijn. Helaas zou
spoedig blijken, dat de Duitsche regeering
zich bij deze onderstelling ernstig vergist
heeft.
RUSSISCHE ACTIE.
In feite is, zooals in alinea 2 van von
Ribbentrop's verklaring wordt vastgesteld,
de Komintern reeds spoedig na het tot
stand komen der Duitsch-Russlsche ver
dragen weer op ieder gebied actief gewor
den. Door de sterke en doeltreffende af-
weermaatregelen der politie werd de Ko
mintern gedwongen, haar bedrijvigheid op
het gebied van ondermijning en inlichtin
gendienst naar Duitschland langs omwe
gen over centra in de aan Duitschland
grenzende landen te trachten te leiden.
Men maakte daarbij gebruik van vroegere
Duitsche communistische functionarissen,
die in Duitschland een ondermijningsactie
moesten bedrijven en sabotagemoesten
voorbereiden.
Te dien einde was er een systemati
sche opleiding onder leiding van den Ge-
peoe-commissaris Krylov.
Daarnaast werd een intensieve onder
mijningsactie bedreven naar het door
Duitschland bezette gebied, vooral naar
het protectoraat en het bezette Frankrijk,
maar ook naar Noorwegen, Nederland,
België enz.
De Sovjet-Russische vertegenwoordigin
gen, vooral het consulaat-generaal te
Praag, verleenden hierbij een waardevolle
hulp. Met radiozend- en ontvanginstalla-
ties werd een drukke berichtendienst on
derhouden, hetgeen een volkomen bewijs
levert voor den tegen Duitschland gerich-
ten arbeid der Komintern. Men beschikt
ook over een omvangrijk documentair ge
tuigen- en aetenmatèriaal over den gehee-
len ondermijnenden en spionnage-arbeid
van de Komintern. Verder werden sabota
gegroepen gevormd, die haar eigen labo
ratoria hadden, waarin zij brand- en bri
santbommen voor daden van sabotage ver
vaardigden. Dergelijke aanslagen zijn bijv,
gepleegd op niet minder dan zestien Duit
sche schepen. Naast de actie van onder
mijning en sabotage stond de spionnage.
Zoo maakte men van den terugkeer der
Duitschers uit Sovjet-Rusland gebruik om
deze Duitschers met de meest verwerpelijke
middelen te winnen voor de doeleinden der
Gepeoe. Zelfs de Russische ambassade te
Berlijn, met den ambassaderaad Koboelof
aan het hoofd, deinsde niet terug voor een
gewetenloos misbruik der exterritoriale
rechten voor spionnage-doeleinden. Te
Praag stond een lid van het Russische con
sulaat, Mosjof, aan het hoofd van sen Rus
sisch spionnagenet. dat zich over het ge-
heele protectoraat uitbreidde. Andere ge
vallen, waarbij de politie tijdig kon ingrij
pen, leverden een duidelijk en ondubbelzin
nig beeld dezer omvangrijke Russische kui
perijen.
Wat den ondermljningsarbeiü in Europa
buiten Duitschland betreft, deze strekte
zich uit over bijna alle door Duitschland be
zette landen. Zoo stelde bijv. in Roemenië
de communistische propaganda door mid
del van uit Rusland komende pamfletten
Duitschland verantwoordelijk voor alle
moeilijkheden, om aldus een anti-Duitsche
stemming te wekken. Hetzelfde kwam se
dert den zomer van 1940 duidelijk tot
uiting in Joegoslavië. In het gezantschap
te Belgrado is den Duitschen troepen het
documentaire bewijs voor den Sovjet-Rus-
sischen oorsprong der anti-Duitsche pro
paganda in handen gevallen.
Terwijl de communistische propaganda
in Joegoslavië zich van nationalistische
leuzen trachtte te bedienen, werkte zij in
Hongarije vooral onder de Roetheensche
bevolking, welke zij de komende bevrijding
door Sovjet-Rusland voorspiegelde. Zeer
levendig was de anti-Duitsche ophitsing in
Slovakije, waar openlijk actie werd ge
voerd voor een inlijving bij Sovjet-Rusland
In Finland was de beruchte „Vereeniging
voor Vrede en vriendschap met de Sovjet-
Unie" werkzaam, die in samenwerking met
den zender Petroskoi Finland trachtte te
ondermijnen en daarbij optrad in duidelijk
anti-Duitschen zin. In Frankrijk, België en
Nederland werd tegen de Duitsche bezet
tende macht opgehitst. Onder den dek
mantel van nationalisme en Pan-Slavisme
werd op dezelfde wijze in het gouverne
ment-generaal opgehitst. Nauwelijks was
Griekenland door de Duitsche en Italiaan-
sche troepen bezet, of ook daar ging de
Sovjet-Russische propaganda aan het
werk.
Het totale beeld toont een in alle lan
den stelselmatig gevoerde campagne der
Sovjet-Unie tegen het Duitsche streven tot
het oprichten eener stabiele orde in Euro
pa. Daarnaast is de directe propagandis
tische tegenactie gericht tegen de maat
regelen der Duitsche politiek. In Bulgarije
werd geageerd tegen de toetreding tot het
Pact van Drie en vóór een garantieverdrag
met Rusland, in Roemenië werd door infil
tratie in de IJzeren Garde en misbruik van
haar leiders, onder meer van den Roemeen
Geza, de revolte-poging van 23 Januari
1941 geënsceneerd.
Ten aanzien van Joegoslavië beschikt de
Duitsche regeering over documenten, vol-
|gens welke de Joegoslavische gedelegeerde
[Georgewitsj reeds in Mei 1940 op grond
ivan een onderhoud met Molotof te Moskou
I de overtuiging kreeg, dat men daar
I Duitschland beschouwde als „den machti-
gen'vijand van morgen". Nog ondubbelzin
niger was de Russische houding ten aan
izien van de door Servische militairen naar
voren gebrachte wenschen op het gebied
van bewapening. In November 1940 ver
klaarde de chef van den Russlschen gene
ralen staf tegenover den Joegoslavischen
militairen attaché: „Wij géven alles wat
verlangd wordt en wel onmiddellijk".
Slechts één voorwaarde werd daarbij ge
steld: geheimhouding tegenover Duitsch
land. De voorbereiding van den putsch te
Belgrado van 27 Maart 1941 vormde het
hoogtepunt van dit complot var. Servische
samenzweerders en Engelsch-Russische
agenten tegen Duitschland. De Servische
leider van dezen putsch, de aanvoerder
van de „Zwarte Hand", Simitsj, bevindt
zich thans nog te Moskou en ontplooit daar
ook nu in zeer nauwe samenwerking met
de Russische propaganda zijn activiteit te
gen het Duitsche rijk.
PUBLICATIE VAN MATERIAAL.
Om de buitenwereld een volledig over
zicht van de werkzaamheden der Sovjet-
Russische instanties sedert de totstandko
ming van de D utsch Russische verdragen
te geven, zal de Duitsche regeeiing het om
vangrijke materiaal, waarover ;ij beschikt
bekendmaken. De Duitse regeering moet
constateeren, dat de So; Jee regeering bij
het sluiten der verdragen met Duitschland
herhaaldelijk de ondubbe zinnige verkla
ring heeft afgelegd, dat zij niet vornemens
was zich direct of indircc: in Duitsche aan
gelegenheden te mengen. Bij bet sluiien
van het vriendschapsverdrag had ij ulech-
tig verklaard, dat zij met Duitschland zou
samenwerken opi in overeenstemming met
de ware belangen van alle volken een einde
te maken aan den oorlogstoestand tusschen
Duitschland eenerzljds en Engeland en
Frankrijk anderzijds en om dis doel zoo
spoedig mogelijk te bereiken. Deze Sovjet-
Russische afspraken en verklaringen zijn
een bewuste misleiding en een bewust be
drog gebleken. De Duitscae regeering heeft
moeten constateeren, dat de stelling van
Lenln, volgens welke „met eentge andere
landes verdragen kunnen worden gesloten,
wanneer zij dienstig zijn voor de belangen
der Sovjet-regeering en voor het onscha
delijk maken van den tegenstander", ook
heeft gegolden bij het sluiten der verdragen
van 1939. Het sluiten dezer vriendschaps
verdragen was voor de Sovjet-regeering dus
slechts een tactische manoeuvre. Het eigen
lijke doel was, dat men voor Rusland voor-
deellge overeenkomsten wilde bereiken en
daardoor tegelijkertijd een verdere machts
politiek der Sovjet-Unie wilde voorbereiden.
De leidende gedachte bleef de verzwak
king der niet-bolsjewistische staten, omdat
die gemakkelijker ondermijnd en op een ze
ker oogenbllk overweldigd konden worden.
De Russische regeering te Moskou heeft
geen gehoor gegeven aan de stem van het
Russisohe volk, dat met het Duitsohe volk
eerlijk In vrede en vriendschap wilde leven
maar heeft de oude bolsjewistische politiek
van de twee aangezichten voortgezet en
daardoor een groote verantwoordelijkheid
op zich geladen.
Alinea drie houd zich bezig met de hou
ding van de Sovjet-regeering tegenover
Duitschland op militair gebied en die van
de buitenlandsche politiek sedert het slui
ten van het Duitsch-Russische verdrag. Te
Moskou had de Sovjet-Russische regeering
bij de afbakening van de belangensferen
aan den Duitschen minister van Buiten
landsche Zaken verklaard, dat zij met uit
zondering van de gebieden van den voor-
maligen Poolschen staat, die zich In staat
van ontbinding bevonden, niet het voor
nemen koesterde, de staten binnen haar
belangensfeer te bezetten, te bolsjewisee-
ren of te annexeeren. In waarheid is even
wel, naar uit het verloop der gebeurtenis
sen Ls gebleken, de politiek van de Sovjet-
Unie in deze periode uitsluitend gericht
geweest op een doel, namelijk uitbreiding
van de militaire macht van Moskou in het
gebied tusschen IJszee en Zwarte Zee, in
Westelijke richting, waar haar zulks maar
mogelijk scheen, en verdere bolsjewtseerlng
van Europa.
DE OOSTZEE-LANDEN.
In dit verband herinnert de nota aan de
sluiting van het zoogenaamde pact van
hulpverleening tusschen de Sovjet-Unie en
Estland, Letland en Lithauen in October en
November 1939 en de vestiging van militaire
steunpunten ln deze landen, aan de vorming
van de»communistlsche Finsche pseudo-re-
geering Kusinen, aan het ultimatum aan
Finland en den inval van het Roode leger
eind November 1939.
In Juli 1940, zoo vervolgt de verklaring,
trad de Sovjet-Unie tegen de Oostzeestaten
op. Lithauen had, volgens het eerste verdrag
van Moskou tot de Duitsche belangensfeer
NATIONALE ROEIWEDSTRIJDEN op het AmsterdamRijnkanaal ter gelegenheid van
het 12de lustrum van „Triton", tevens Nederlandsche kampioenschappen. Tijdens het
nummer vierriemsgieken senioren, hetwelk gewonnen werd door Amstel. Tweede werd Laga,
3de Nereus, 4de Triton en 5de Njord. (Polygoon/
HET EINDE VAN EEN SPORTFESTIJN, n.i. den Avond-
Vierdaagsche te Amsterdam. Opgewekt en frisch komen de
marechaussees onder aanvoering van luit, ter Pelkwijk
het Stadion binnen. (Polygoon),
VETTE BUITMet twaalf wimpels aan den mast legt de
van een succesvollen.tocht terugkccrer.de
duikboot aan. (Orbis-Holland)'
TE AALSMEER, georganiseerd door de zeil- en roeivereeniging „Nieuwe Meer", is door
windstilte niet zoo geslaagd als de eerste dag. De deelnemers „drijven" voort. (Polygoon)
DE TWEEDE DAG DER NATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN OP DE WESTEINDERPLASSEN
OM HET VOETBALKAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND Heracles—P.S.V. 6—1. Door
deze overwinning werd Heracles kampioen. Op
de foto: 21 voor Heracles. (Polygoon)
