Nieuw bankbiljet van tien gulden - Open zwembad te Amsterdam
82sie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Sonate Pathétique
FEUILLETON
door OCTAVUS ROY.
(17
Hij liep mét zijn ziel onder den arm de
eetkamer binnen, en merkte in de andere
kamer Lynn en Toby op. Hij móest werke
lijk die twee mooie blanke dames benijden:
Frenzy was nog niet lang genoeg New Yor
ker geweest om niet hoog tegen blanken op
te zjen. Juffrouw Toby bijvoorbeeld die
was zoo vroolijk en onbezorgd, en die'mooie
blauwe oogen van haar schitterden zoo, als
of een barbecue een heel belangrijk feest
voor haar was. En juffrouw Lynn ja,
die keek wel niet precies gelukkig een
beetje bezorgd, ,zou je zoo zeggen.
Toby vroeg: „Zeg Lynn; wat is dat eigen
lijk een barbecue?"
Lynn vertelde wat ze er over gehoord had:
dat het eigenlijk een buitenfeest was in
den ochtend, en dat daar aan het spit ge
braden vleesch bij hoorde een soort Zui
delijke picnic. En ze eindigde, vrij lauw:
„En ze zeggen, dat het geweldig leuk is."
„Alles is hier even leuk." Toby's oogen
dansten alweer. „Wat zijn het hier een aar
dige menschen. En dië moeder van Gregg
dat is een reuzemensch."
Lynn knikte en zei: „Ja-a."
„Zeg eens even wat zit jij je op te
eten? Je kijkt alsof je je laatste oortje ver
snoept hebt. Wat mankeert er aan?"
.Niets
„Je bent verliefd!"
„Dat kan wel."
„En daarom moet je zeker een gezicht als
een begrafenis zetten! Bah, Lynn; schei
toch uit! Liefde is heusch niet zoo ver
schrikkelijk."
„Ik geloof dat ik een beetje zwaartillend
ben, Toby."
„En ik geloof dat je spoken ziet. Als er
toch een man als Gregg Stuart alsmaar om
je heen zwerft, boordevol goede bedoelin
genIk ben maar blij, dat ik niet zoo
veel last van gewetensbezwaren heb. Als
het mij eens een keer overkomt, dan doe
ik het anders: dan grijp ik zonder aarzelen
toe. Al zou ik er misschien later ook spijt
van hebben
Lynn zat naar het vloerkleed te staren.
Ze kon zoo moeilijk gevoelens huichelen.
Maar ter wille van Toby
„Wat moeten we vanavond aantrekken?"
vroeg ze.
„Mevrouw Stuart zegt, geen avondjapon;
gewoon nette jurk, meer niet."
„Maar daarna wordt nog gedanst."
„Jawel maar die barbecue is buiten."
Toby :bnd op en legde haar hand op Lynn's
schouder. „Wees een beetje jezelf kind. Wat
je ook scheelt het is hier niet op zijn
plaats. Kom, ik ga er vandoor."
„Waar ga je naar toe?"
„Weet ik niet. Maar daar komt je vriendje
Ik zie hem daar buiten aankomen. Er is
één ding, dat je best aan juffrouw Fuller
kunt overlaten ze weet wanneer ze moet
opkrassen."
„Toby! Niet doen alsjeblieft
Toby wuifde haar van den drempel toe:
„Da, da, onnoozel schaap!" en verdween.
Gregg kwam door de voordeur binnen. Hij
stak zijn hoofd om het hoekje van de woon
kamerdeur en de uitdrukking van zijn ge
zicht werd zachter. Hij kwam vlug naar
binnen en viel op een stoel neer. „Blij, dat
je alleen bent."
„Blij, dat ik niet meer alleen ben."
„Lief gezegd." Hij stak een sigaret op. „Ik
ben daar juist naar Karnak géweest; ik
moest nog een paar dingen voor de bar
becue koopen. Het zal je best aanstaan van
middag."
„Alles staat me hier even goed aan
Ik ben toch eigenlijk een ondankbare hond"
„Je bent een lief hondjeMaar wat
anders. Ik wil mijn nêus niet in jouw zaken
steken, maar er is iets wat je moet weten."
Zij voelde dat het belangrijk was. „Wat
is er, Gregg?"
„Het gaat over je vrind Rick."
Zij haalde hoorbaar adem. „Wat ls ei
met hem?"
Gregg zag haar vast in de oogen. „Rick
is in Karnak", zei hy kalm. „Ik heb hem
daar straks gezien."
vn.
Gregg zei luchtig tegen Lynn: „Dat is nu
een barbecue. Hoe vind je het?"
Zij glimlachte. „Ik ben verbaasd ver
wonderd opgetogen."
„Toby niet minder. Kijk maar eens. Die
heeft pret voor zes!"
Toby straalde en was geweldig op dreef.
De stemming onder de gasten was dan ook
allergezelligst.
Zij zaten aan lange houten tafels te eten
tusschen de struiken; en oude breed uit
staande eiken, waarvan lange baarden
Spaansch mos afhingen, spreidden hun tak
ken over hen uit. De avond was koel, maar
niet frisch; de eetlust werd er door geprik
keld, en het voedsel was Zuidelijk overdadig.
„Waar ben je met je gedachten?" vroeg
Gregg.
Lynn glimlachte. „Als je dat heusch wilt
weten
„Dame, ik knap van nieuwsgierigheid."
„Ik ik vind het toch zoo Jammer, dat
ik er niet méér van kan genieten. Het
schijnt alles verkeerd te moeten gaan. Een
maand geleden misschien zelfs als we
een maand verder geweest waren zou
dit alles volmaakt hebben kunnen zijn."
„Foei, foei, foei! Pappa gaat knorren, als
mamma vanavond ernstig wordt. Denk er
aan, dame bij een barbecue hooren enkel
vroolijke gezichten." Hij legde zijn hand op
de hare. „Is het zoo moeilijk om te ver
geten Lynn? Zelfs voor een oogenblik?"
Lynn dwong zichzelf, met overdreven
vroolijkheid te zeggen: „Let maar op, Gregg,
hoe ik mezelf omtoover. Een, twee, drie!
Daar is de nieuwe Lynn Harrison, die er
niets aan doen kan, dat ze op een avond
'als deze plezier maakt. Je hebt wel gelijk
gehad: het Zuiden heeft gevaarlijke char
mes."
„Dat heb ik je wel voorspeld."
„Wat me nog het meest verbaast, Gregg,
is dat jij hier zoo volkomen op je plaats
bent. Ik zit er haast op te wachten, dat je
ook met een Zuidelijk accent gaat spreken,
met van die mooie gorgelende r's en zoo.
En toen ik Je voor het eerst ontmoette, was
je de volmaakte New Yorker. Het was na
tuurlijk maar een korte kennismaking, en
onder omstandigheden
„Foei! Daar doet ze het weer!" Hij hief
vermanend een vinger op. „Hier blijven, in
Karnak! Kijk maar hoe Toby het doet."
„Och, laat me maar. Ik schijn vanavond
niet normaal te kunnen doen."
„Best, lieverd. Laten we opstaan." Hij
stond op en trok haar overeind. „Zullen we
even rondloopen? Na een barbecue wordt
er gedanst of strikt twee aan twee
gewandeld."
De gasten schoven overal stoelen achter
uit en stonden op. Het was toch een zeld
zaam aardige troep, vond Gregg. De mees
ten kende hij heel goed en er was ook
geen enkele, die uit den toon viel. Het
waren echt doodgewone, prettige menschen,
zonder eenige dikdoenerigheid.
De mannen staken sigaretten of pijpen
aan; de vrouwen deden niet eens allen mee
met rooken. Zij liepen in troepjes de fees
telijk verlichte hal binnen om likeur te be
stellen. Iemand stelde voor, op de veranda
te dansen, welk idee met luidruchtig ge
juich begroet werd. Gregg, die met Lynn
naar het Clubhuis liep, zei plotseling: „WH
je wel eens niet zoo staren?"
„Hoezoo?"
„Je staart naar Madge. Ze is weer op
haar best."
De kleine ronde Madge Was altijd op
haar best. Zij was dwaas-populair bij de
mannen, die om haar heen troepten en
haar complimenten maakten, terwijl Wally
er trots en stralend bij stond. „Het geluk
kigste paar ter wereld," had Iemand eens
gezegd. „Ze hebben alles wat ze maar kun
nen wenschen, en ze hebben er geen be
hoefte aan. Ze hebben elkaar en al het
andere kan hen niets schelen.
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
DE ONLANGS IN DEN HAAGSCHEN DIERENTUIN AANGEKOMEN DE EERSTE GEWASSEN GROEIEN IN DEN NOORD-OOST-POLDER Een landbouwer te Blokzijl, de heer J. Nijland, is er toe over-
KAMEEL VERTOONT NEIGINGEN TOT TUINIEREN. gegaan een strook grond van den Noord-Oost-polder, welke op sommige plaatsen voor de Overijselsche kust is drooggevallen, in cultuur
(p te brengen. Dit jaar zullen er aardappelen, erwten, bieten en haver op geteeld worden. Het vruchtbare, doch nog kale land
yy00n wordt geploegd. Op den achtergrond de zee. (Polygoon)
•n- -1 - l .aBiÉMirti
DE ZOMER-GARDEROBE HET OPEN ZWEMBAD AAN DE JAN VAN GALENSTRAAT TE AMSTERDAM ZAL ZATERDAG A.S. GE
WACHT OP ZOMERSCH
-WEER. OPEND WORDEN. KIJKJE LANGS DE KLEEDHOKJES VAN DIT NIEUWE ZWEMBAD. (Polygoon).
(Polygoon)
IN HET HARTJE VAN DEN HAAG wordt het oude beroep rietdekken nog
beoefend. Met behulp van klimklouwen werken de rietdekkers zich steeds
hooger op, totdat zij de nok bereikt hebben. De rietdekkers aan den arbeid.
(Polygoon)
DE NEDERLANDSCHE BANK ZAL EEN NIEUW MODEL BANKBILJET VAN 10,— IN OMLOOP BRENGEN. Links: de voorzijde
'ipet een gegraveerd portret naiar het schilderij ,,De schoone Herderin" van Pauüus Moreelse.
Rechts de achterzijde. (Polygoon)'
