Défilé door den leider der N.S.B. - Voetbal - Het Cauberg-criterium
82iie JunnLEIDSCH 0A6SI&Sfweede Blad
Sonate Pathétique
FEUILLETON
door OCTAVUS ROY.
(14
„Zij waren allebei in avondcostuum," ver
klaarde Madge dadelijk. „Dat maakte de
gelijkenis misschien nog-sterker nu ik
Juffrouw Harrison ook in een avondjapon
rag. Maar dat andere meisje die droeg
een witte japon met een donkeren mantel.
het was meer dan dwaas
„En jullie tweetjes zijn ook dwaas." Gregg
keek rond en dwong.zichzelf tot een grijns
lach. „Ssssjt. Niemand vertellen maar
ik ben dien avond met Lynn uitgeweest, en
re had geen avondjapon aan, en heusch
waar, op mijn woord ik heb nog nooit
iemand aangehouden, zelfs niet zulke rijke
lui als de Andrews."
Wally zei verontschuldigend: „Kan ik het
helpen, als ik me een beetje opgelaten voel?'
„Allicht nietZullen we wat dansen,
Madge?"
Hij nam haar mee naar den dansvloer,
en zuchtte van opluchting, toen een ander
haar weer van hem overnam.
Gregg Stuart stapte naar buiten: de koele
dennenlucht deed zijn hoofd opklaren. Hij
liep in het donker rond en probeerde logisch
ie denken. Maar dat scheen ook al niet te
helpen, want dat bracht hem onvermijde
lijk t een conclusie, die hij niet wilde
'rekken.
Hy had Lynn Harrison vorigen Donder
dagnacht ontmoet. Zij zou op het uur van
den overval op Long Island hebben kunnen
zijn. Haar metgezel was een lange jonge
man in smoking geweest. En Lynn had een
witte avondjapon met zwarten mantel ge
dragen
V.
Gregg pootte zijn auto langs het trottoir
van het 7'ofplein om op Toby te wachten,
die in de Bon Marché een boodschap had
moeten doen. Eindelijk verscheen ze en
wipte naast hem op de bank. Hij vroeg:
„Prettig gewinkeld?"
„Naar omstandigheden redelijk wel."
„Je hebt nog al wat tijd noodig gehad
voor twee zulke kleine pakjes."
„O, magr ik ben meer kijker dan kooper."
Hij reed den kant van Pineville op, tot ze
de laatste woningen achter zich hadden.
Gregg vroeg: „Vind je het erg, als ik je
langs een omweg thuisbreng?"
„Maar meneer Stuart! En U bent nog
zoo jong!"
De betonweg waarlangs zij rolden, was
verlaten, maar Gregg reed een slakken
gang. Toby zat hem een paar minuten van
opzij op te nemen; keek naar zijn scherp-
gesneden trekken, zijn saamgeknepen grij
ze oogen, den verbeten trek om zijn mond.
„Het leven schijnt moeilijk te wezen,
Gregg", flapte ze er eindelijk uit.
Hij glimlachte tegen haar. maar het kost
te zichtbaar moeite. Plotseling vroeg hij:
„Hoe lang ken je Lynn al?"
Toby antwoordde met een vraag op den
man af. „Waarom?"
„Eerlijk gezegd, omdat ik zoo weinig van
Lynn afweet en graag zooveel zou wil
len weten."
„Alweer waarom?"
„Ik ben nog al erg op haar gesteld," be
kende Gregg.
„Aha! Nu komen we, waar we wezen wil
len," zei Toby stralend. „Dat is een fijn
ding, Gregg verliefd te zijn! En iedereen
behoorde, dat eens te probeeren."
„Je behoeft het mij niet aan te praten."
„Oké, broeder! Ik strooi maar mijn woor
den van wijsheid om me heen. Dus jij wilt,
dat ik Lynn Harrison's geheimen verraad?"
„Ik bedoel geen biografische data
„Wat een leelijke woorden tegen een aar
dig meisje!"
„Vertel me wat over Lynn zelf". Hij was
zichtbaar verlegen. „Je weet best wat ik
bedoel."
„Huil maar niet! Mamma weet het wel.
Laat eens kijken: ik ken Lynn nu zoowat
drie jaar In het begin kende ik haar
maar vluchtig, later werden we heel dik met
elkaar. Ik geloof, dat ik wel haar beste
vriendin ben zij is voor mij altijd een
groote steun geweest. Zij komt ergens uit
de Korenstaten, maar nu is zij meer New
Yorky dan Padic-City. Ze is een echte ar
tiste en ze kent haar vak. Haar baan is
eenvoudig zoo vast als een huis: ze kunnen
haar niet missen op haar bureau; en als
het noodig is, kan ze geweldig hard werken.
Ze houdt van bioscoop en theater; houdt
van boeken, van reizen. Ze is om zoo te zeg
gen van alles op de hoogte, maar zonder
practijk."
„Is ze erg populair bij de mannen?"
„Dat moet jij noodig vragen! Ik moest
eigenlijk jaf zeggen, maar ik zal de waar
heid spreken. Het spreek.t vanzelf, dat zij
een schep vrienden heeft, maar geen enkele
daarvan schijnt genoeg in zijn kersepit te
hebben om Lynn te interesseeren."
„Nu dus geen speciale verwikkelin
gen?"
„Lieve help! Wat gebruik je weer een
hoop woorden. Als je bedoelt, of ze aan
iemand verslingerd is dan is-mijn ant
woord: ja."
De auto slingerde even over den weg, en
Gregg zei: „O
Toby begon te lachen. „Ben je zoo onnoo-
zel geboren, Gregg, of heb je jezelf alleen
maar zoo slecht opgevoed?"
„Wat bedoel je?"
„Tja, je hebt er zelf om gevraagd. Nou
dan daar komt de slag. Meneer Stuart
het is me een buitengewoon genoegen U te
kunnen mededeelen dat mejuffrouw Harri
son algeheel en volkomen ctèpel is van
jou!"
„Maar wacht eens even
„O, wat heb jij'een dikke huid! Een oli
fant is er niets bij. Dat is het toch wat je
wilde weten of ben ik nU'heelemaal mijn
richtingsgevoel kwijt?"
Hij bloosde. „Natuurlijk, dat ook wel
Maar ik bedoelde eigenlijk nog iets an
ders
„Zwem er dan maar recht op af, maar
niet zoo spartelen. Vertel op."
,Xynn's leven in New York.... Ze heeft
me daar nog zoo weinig over verteld. Is ze
gelukkig? Heeft ze veel zorgen
„O, bedoel je dat? Ja, als je denkt, dat
je den dolenden ridder mag spelen en Lynn
uit moeilijkheden redden, dan ben je glad
mis. Lynn leidt het rustigste leventje, dat
je je maar kunt bedenken ze heeft ab
soluut geen zorgen. Het spijt me-wel
maar zoo is het nu eenmaal."-
Gregg zei: „Dank je." Toby had nem van
één ding, maar ook niet mee. dan één ding
overtuigd: namelijk, dat welke Lynn's zor
gen ook waren, Toby er niet het minste
vermoeden van had. Toby was een open
boek. Hij liet den auto draaien en reed te
rug. Toby leunde achterover, en ademde
diep de scherpe Novemberlucht .in. Ze zei
kalm: „Fijne lui zijn jullie, Gregg."
„Dit compliment moet ik op U terugwij
zen, juffrouw Fuller."
„Aardig, maar stom. Waarom zeg je zulke
dingen niet tegen Lynn?"
„Ik zal er aan denken."
„Laat er maar geen gras over groeien."
Lynn was alleen in de woonkamer, toen
Gregg en Toby binnenkwamen. Frenzy had
een vuurtje van éikenblokken aangelegd, en
zij staarde met een" ernstig gezicht in de
vlammen. Om Toby om den tuin te leiden,
begroette Gregg haar op luchthartigen
toon: „Je zit daar als een uil in doods
nood! Ga je soms mee, een. frisschen neus
halen?"
Lynn stond op en zei glimlachend: „Wil
de je nog wandelen? Waar wil je heen?"
„Zoo maar. Grijp je jas, dan loopen we
een eindje het bosch in."
Toby riep van de trap: „Ik zal je mantel
naar beneden godien, Lynn. En ga niet met
je rug tegen een palm aan zitten: die kun
nen gemeen prikken."
Zij liepen langzaam en doelloos door het
bosch. Gregg verbrak eindelijk de stilte en
vroeg nonchalant: „Heb jè Je gisteravond
geamuseerd, Lynn?"
„Geweldig." -
„Heb ik je niet gezegd, dat het aardige
luidjes zijn?"
„Ja
Hij trachtte zijn onrust verborgen te
houden. „Hoe vind je Madge en Waily An
drews?"
„Die twee gezellige tonnetjes? Een alle
machtig aardig stel."
(Nadruk verboden), (Wordfc-vervolgd)
ZONDAG WERD TE VALKENBURG het tweede internationale
Cauberg-criterium verreden, ditmaal gewonnen door den Limburger
Hub. Sijen uit Maastricht, in den'tijd van 2 uur 52 min. 12 sec.
De kopgroep komt onder een schilderachtig poortje
door een der bochten. Polygoon
VIJF BROERS WERDEN BINNEN TIEN MAANDEN TEGELIJK VADER EN OOM.
Deze vijf broers uit Kalamazoo in Amerika hebben een zekere ééndags beroemd
heid gekregen. Ieder van hen werd in verloop van 10 maanden vader, zoodat dus
ook allen gelijktijdig oom werden. Onze foto toont de jonge Amerikanen met hun
zoons en dochters resp. neven en nichten. (Scherl)
DE A.N.W.B. organiseerde Zondag een fraaien wandeltocht
in de schitterende omgeving van Velp. De deelnemers
onderweg in het bosch. Polygoon
VIJF PAAR OOGEN KIJKEN (RITISOH naar het bedienen door dezen candidaat
op het examen voor steward voor civiel personeel ter koopvaardij, dat in het gebouw
voor den werkenden stand te Amsterdam werd gehouden. Polygoon
IfcK GELEGENHEID VAN DEN 4/STEN VERJAARDAG VAN DEN
LEIDER DER N.S.B. Ir. A. A. Mussert, werd Zondag door dui
zenden partijgenooten op de Maliebaan te Utrecht voor hem
gedefileerd. Tijdens het voorbijtrekken der
6000 W.A.-mannen. Polygoon
OM HET VOETBALKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.
Zondag werd te den Haag de wedstrijd A.D.O.V.S.V.,
11, gespeeld in het propvolle A.D.O.-stadion. Keeper Koek
weet een gevaarlijk moment voor zijn
doel te keeren. (Polygoon)
