Interessante inzendingen op de Utrechtsche Jaarbeurs - De Grift verlegd
82sfe Jaargang
ESad
Moord op kasteel
Entzberg
[[""ra
FEUILLETON
door
PETER PAUL BERTRAM.
(8
Dr. Muir had beduusd en zwijgend naar
de uitbarsting geluisterd.
„Het spijt me, countess," zei hij langzaam
„dat u mijn bedoeling verkeerd uitgelegd
heeft. Het was niet mijn bedoeling me bij
u op te dringen." Hij maakte een buiging
en keek haar na, toen zij met snelle schre
den de eetzaal verliet.
Toen stak hij een sigaret aan en ging
langzaam naar de hall, waar bedienden
zwarte koffie en likeur geserveerd hadden.
Hij zat nauwelijks toen Marie de Jongh op
hem afkwam.
„O, dokter," zei ze, „Jo vertelde me, dat
mijnheer Feldmann niet goed is en naar
zijn kamer gegaan is. Wilt u niet even naar
hem gaan kijken?"
„Natuurlijk." Dr. Muir stond op. „Waar is
zijn kamer?"
Freule Angela kwam op hem toe. „Ik zal
u er heen brengen", zei ze.
Dr. Muir klopte op de deur.
„Ik wacht hier op u," zei freule Angela
zacht.
„Binnen", klonk Feldmann's stem uit de
kamer. Dr. Muir ging binnen. Feldmann lag
reeds half ontkleed op zijn bed. Hij zag er
slecht uit. Zijn vriendelijke gezicht was
pijnlijk vertrokken en op zijn voorhoofd
stonden zweetdroppels. Hij deed een zwakke
poging om te glimlachen.
„Het is vriendelijk van u, dokter, dat u
zich om mij bekommert. Maar het is niets
gevaarlijks gal. Doet pijn alsof je dood
gaat. Het is mijn eigen schuld. Ik moest op
dieet leven zooals mijn dokter mij voor
geschreven heeft. Als ik zoo'n aanval heb
zweer ik, dat ik me aan alle voorschriften
zal houden. Maar als het voorbij is en ik
zie iets voor me staan dat ik lekker vind,
dan is de verleiding te groot. En zoo was
het vanavond aan het diner." Hij vertrok
weer steunend zijn gezicht en zonk in zijn
kussens terug.
„Ik zal u een kruik sturen," zei dr. Muir.
Dat is helaas op het oogenblik alles wat ik
voor u doen kan. Ik zal eens informeeren
of er in de huisapotheek een pijnstillend
middel is." Hij verliet de kamer. In de gang
wachtte freule Angela op hem. Hij schilder
de haar in het kort de situatie.
„Kijkt u zelf maar eens na, dokter," zei
ze en bracht hem in de badkamer van haar
vader. „Dit is de huisapotheek."
Dr. Muir onderzocht de fleschjes en doos
jes. Ten slotte schudde hij het hoofd. „Mis
schien geeft dit hem een beetje verlichting"
zei hij twijfelend. „Maar het is een heel
zwak middel." Hij greep een geneesmiddel
en sloot het kastje.
Toen dr. Muir in de hall terugkwam, was
er niemand te vinden behalve éen bedien
de, die de leege koffiekopjes opruimde. Deze
vertelde hem, dat de graaf zijn gasten zijn
Oost-Aziatische verzameling liet zien en
wees op een deur, waarachter hij stemmen-
gemurmel hoorde.
Dr. Muir. opende de deur. Hij kwam in
een slechts zwak verlichte kamer, waarvan
de hooge muren met boekenplanken be
dekt waren. Links was een deur naar een
salon, van waar men door een halfgeopende
deur in de biljartkamer keek. Hij hoorde
het droge klikken van ivoren ballen en zag
het silhouet van een voorovergebogen man,
die bezig was te stooten. Rechts kwam
onder een gesloten deur helder licht te
voorschijn. Dr. Muir ging op die deur toe
en klopte.
Muir. „Het is jammer dat u niet alles heeft
kunnen zien."
De dokter knikte hoffelijk. Hij keek zoe
kend rond. Hij was wat verstrooid en ner
veus. De langzame, harde stem van de Hol-
landsche, die volkomen onbelangrijke din
gen zeide, begon hem te irriteeren.
Ook bij de andere leden van het reisge
zelschap werden teékenen van vermoeid
heid merkbaar. Geen wonder na zoo'n op
windenden dag. Een groote hangklok begon
te slaan. Dr. Muir telde mee. Tien uur,
dacht hij.
De graaf opende de deur naar den salon.
„Dat is alles wat ik u kan laten zien", zei
hij. De gasten begonnen afscheid te nemen
en gingen langzaam de trap op.
Eer dr. Muir zijn kamer opzocht, klopte
hij zacht op de deur van Feldmann. Hij
kreeg echter geen antwoord en ging naar
zijn kamer. Enkele oogenblikken later lag
hij in een koel bed. Hij trok het licht uit
en sloot de oogen. Door het geopende raam
drong de sterke berglucht binnen. Hij
haalde diep adem en sliep in.
uit bed. Toen zij zich gewasschen en aan
gekleed had. zag zij dat ze laat was.
In de keuken in het souterrain moest ze
het vuur aanmaken en water opzetten. Uit
de bijgebouwen klonken stemmen. De deu
ren van de stallen werden geopend en de
meiden gingen melken. Emerenzia deed
koffieboonen in den molen en begon haar
dagelijksche werk. Als jongste keukenmeisje
was het haar taak voor het ontbijt van het
personeel te zorgen. Terwijl de koffiemolen
knarsend draaide, dacht zij aan den afge-
loopen nacht. Had ze goed gehandeld?
Haar moeder en de pastoor in Lienz zouden
tevreden over haar geweest zijn, dat wist
ze. Maar was ze ook verstandig geweest?
Emerenzia was pas negentien jaar, maar
zij wist dat zij als jongste dochter van een
boer niet veel van het leven te verwachten
had. Bergboeren in Oost-Tyrol werden niet
rijk. Het was haar lot om als dienstmeid te
dienen, niet te trouwen. En als er nu een
man kwam, die met haar trouwen wilde en
die er blijkbaar niets om gaf dat ze arm
was? Dat vroeg ze zich af totdat Fini, de
kokir. verscheen. Die keek onderzoekend de
keuken rond en begon de ontbijttafel klaar
e maken.
Het zou een zware dag worden, dacht
rnerenzia De "°le onverwachte gasten,
een onvoldoend: voorraad en geen moge
lijkheid om dien met den wagen aan te
vullen.
(Wordt vervolgd).
De deur werd geopend en graaf Vestic-
Falkenberg stond tegenover den dokter. Hij
"veld een wit-groen jade-schaaltje in de
hand en scheen den om hem heen staanden
gasten er iets over .e .er tellen. Hij hield
d schaal tegen het licht en onder de gas
ten klonken kreten van verrukking.
„De graaf heeft een prachtige verzame
ling," zei Marie de Jong zacht tegen dr.
HOOFDC JUK V.
Het luide, aanhoudende gerinkel van den
wekker striemde als een zwaard doe.* de
duisternis van den slaap, Emerenzia Pichl-
berger sloeg, nog door den slaap bevangen,
de oogen op. Haar eerste opwelling was,
zich weer om te d: aaien, doch na enkele
tellen duwde ze de dekens terug en sprong
ZWARE BOMMEN WORDEN GELADEN. Weer worden de machines start- MAARTSCHE BUIENMAAR
klaar gemaakt voor een vlucht naar Engeland. Het grondpersoneel brengt ACHTER DE WOLKEN SCHIJNT
één der zware bommen aan boord. (Scherl) DE ZON. (Het Zuiden)
NOG EEN KIJKJE OP DE UTRECHTSCHE JAARBEURS: EEN GEHEEL IN WERKING ZIJND
BEDRIJF VAN DE KUNSTZIJDE-INDUSTRIE. (Polygoon)
DE NIEUWE JAPANSCHE GEZANT IN BERLUN EERT DE DUITSCHE
GEVALLENEN. Oshima, de nieuwe Japansche gezant, legde bij het
gedenkteeken Unter den Linden, ter eere van de Duitsche gevallenen, een
krans. De gezant inspecteert de eerewacht. (Holland)
VREUGDEVOLLE ONTVANGST
van de Duitsche soldaten in Boel-
garije. De groetende bevolking in
een dorpje, waar de Duitsche
colonnes door kwamen.
(Hoffmann)
DE 44STE JAARBEURS WERD GISTEREN TE UTRECHT GEOPEND.
CHARMANTE FRIESCHE MEISJES BIEDEN IN DE FRIESCHE AFDEE-
LING NATUURLIJK SCHAATSEN AAN. (Polygoon)
IN APELDOORN WORDT DE GRIFT OMGELEGD. Was tot nu toe de Grift een modderpoel, welke diende
om het afvalwater van de vele wasscherijen weg te voeren, in de naaste toekomst zal zij in een heldere
beek worden herschapen, waarlangs nieuwe wegen en plantsoenen worden aangelegd. De in aanbouw zijnde
brug over de nieuwe bedding. (Polygoon)]
