Die speldjes voor de volgende Winterhulp-collecte AD. O.
LEEDSCH DAGB'JD
•*eds Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(51
„Bij den nieuweling, William Guest, viel
het niet moeilijk, de oorzaak vast te stellen,
Ben. De kerel was onder den invloed van
alcohol. De tweede maal, dat Dick Walsh
het moest opgeven, had zich hetzelfde ver
schijnsel voorgedaan. Je zou haast geneigd
zijn te zeggenRyan zweeg en haalde
veelbeteekenend de schouders op.
Dat alcohol bij de anderen eveneens
een rol speelde, bedoel je?"
„Het lijkt er wel op, hè?"
De advocaat zei haastig: „Er is gerap
porteerd, dat Guest den Zaterdag- en Zon
dagnacht in het Rovers House doorbracht
ondanks het feit, dat hij op staanden voet
ontslagen was."
„Ja," knikte Sullivan. „Curtis verleende
hem tot Maandagochtend onderdak."
„Hij had het beter kunnen laten. Het ver
slapt den geest van tucht, als bevelen van
de directie worden gesaboteerd."
Het discours werd onderbroken door de
komst van George Henline, een langen forsch
gebouwden kerel met iets athletisch in ge
stalte, breede schouders en een aanleg tot
embonpoint, dien hij angstvallig, doch met
slechts gedeeltelijk succes trachtte te ver
bergen. Hij bezat haar, dat hijzelf licht
blond noemde, maar ieder ander eerder wit.
Zijn gezicht was bol en rood, de nek robust
en nog een tikje rooder. Henline verkeerde
in voortdurende oppositie met zijn boord,
dat blijkbaar knelde; telkens stak hij een
vinger tusschen den nek en het hard ge
steven linnen en rukte er met een korte
nijdige beweging aan, waarbij hU de flets-
blauwe kraaloogen dichtkneep. Zijn kleeren
waren volmaakt van de das af tot aan de
hevig glimmende schoenen. Bij het gaan.,
zitten trok hij zorgvuldig de broekspijpen
omhoog en liet een paar dure zijden sok
ken zien.
„Daar zijn we dus," zei hij. „We zullen
hopen, tot een voor alle partijen bevredi
gend resultaat te komen. Om uw woorden
te citeeren, Mr. Sullivanhet zal niet moei
lijk vallen, een vergelijk te treffen indien
de goede wil voorzit."
Afgaande op Henline's gestalte had Cyril
een luide, dreunende stem verwacht. Ze was
echter zacht en verrassend hoog. Zonder
het te kunnen motiveeren, voelde hij een
grooten afkeer jegens den kerel.
Sullivan beantwoordde Henline's inlei
ding gereserveerd: „In den regel herinner
ik me uitstekend wat ik schrijf. Mij zal het
aan den wil niet ontbreken. Eén partij heeft
het echter niet in haar macht, een verge
lijk te treffen. Daartoe is bereidheid óók
van de andere zijde noodig."
„Het valt heusch wel mee. Ik tenminste
zie de zaak heelemaal niet somber in." Hen
line knikte in Cyril's richting. „Kunnen we
het niet beter onder ons vieren af?"
„Mr. Curtis is mijn particuliere secreta
ris. Ik heb hem ingelicht."
Henline lachte, een hoog vibreerend lach
je, dat onaangenaam aandeed. „Behalve op
één punt, wil ik wedden, waarde heer! Zand
er over! Wat mij betreft, behoeft het niet
aan de orde te komen. Voor de rest is het
een reëele transactie zonder eenige geheim
zinnigheid. De zaak is uw eigendom en u
taxeert haar op vierhonderd vijftig duizend
pond. Het spreekt vanzelf, dat ik zoo vrij
ben geweest, me deugdelijk te laten voor
lichten eer ik er aan kon denken met u in
zee te gaan. Uw taxatie is aan den te hoo-
gen kant, Mr. Sullivan. We beginnen met er
vijftig duizend af te doen en
Een hand van Sullivan ging omhoog.
„Excuseer, dat ik u in de rede val. Hoe
komt u aan de wetenschap, dat ik mijn
zaak op vier honderd vijftig duizend pond
taxeer?"
„Van Russell en Ryan. Het is toch geen
geheim?"
„Een vertrouwelijke mededeeling, een
maal onder vrienden gedaan," antwoordde
Sullivan stijfjes. „Gaat u verder."
„Bij voorbaat verklaar ik me tegen een
N.V., waarin iemand door aandeelenbezit
zóó sterk domineert, dat hij feitelijk de la
kens uitdeelt. We zijn met ons vieren. Het
mooiste zou natuurlijk wezen als we elk
voor honderd duizend pond portie namen,
maar dat convenieert Russell en Ryan niet.
Ik zou het dus zóó in het vat gegoten wil
len zien, Mr. Sullivan: u honderd vijftig
duizend, ik honderd vijftig duizend, Russell
en Ryan ieder vijftig duizend. De kwestie
van het directeurschap kost geen kopzorg;
u bent de rechte man op de rechte plaats.
Aan de twee honderd vijftig duizend pond,
die u bij wijze van aankoop ontvangt, zult
u wel een bestemming weten te geven. Hier
hebt u in het kort de regeling, zooals wij
ze besproken en goedgekeurd hebben." Hen
line keek Russell en Ryan aan. „Nietwaar,
lui?."
Sullivan richtte zich tot, den advocaat.
„Beschik Jij over vijftig duizend pond?"
„Zoodra ik wil."
„En jij, pyan? Niet beter te weten ben
jij geen kapitalist."
De dokter lachte ietwat onzeker. „O, daar
valt wel een mouw aan te passen. Je zaak
is tiptop Ben. Iemand heeft zich bereid ver
klaard, me aan het geld te helpen."
„Ach ja." Sullivan schokschouderde luch
tig. ,Er zijn nog wel goede geesten in Ran
some één tenminste zeker. Vóór ik mijn
beslissing meedeel, moet me iets van het
hart. Uit jullie woorden leid ik af, dat Jullie
drieën het roerend eens zijn geworden. Was
het niet behoorlijker of, minstens genomen,
zakelijker geweest wanneer ik, als meest
belanghebbende, in de voorbesprekingen
was gekend?"
„Neem me niet kwalijk, Ben!" protesteer
de de advocaat. „Bij herhaling heb je ons
verzekerd, dat Arthur niet de eigenschap
pen bezit om je op te volgen en je dus wei
nig anders overbleef dan te eeniger tijd de
zaak in een N.V. om te zetten. Je wilt toch
niet beweren, dat jij je er niets van her
innert?"
„Neen Dat beweer ik zeer zeker niet.
Mijn geheugen is puik in orde, dank je."
„Nu dan! We zijn werkzaam geweest in
jouw belang. Dat onze belangen er mee
samenvallen doet aan de beteekenis niets
af."
Sullivan schudde het hoofd. „Je begrijpt
me niet of je wilt me niet begrijpen. Ik
wist toen nog niet wat ik nu weet."
Een gevoel van onrust besloop advocaat
Russell. „Wat niet?" vroeg hij met een
stem, die niet al te vast klonk.
„Ach, dat zijn van die dingenSul
livan maakte een beweging alsof hjj een
streep onder iets zette. Eaten we bij één
punt van de agenda blijven de omzet
ting van mijn zaak in een N.V. Ik denk er
niet aan op liet idee in te gaan".
Henline zei: „Niet in den vorm zooals
door mij aangegeven, bedoelt u. Wel, mis
schien hebt u een beter voorstel. Laat hoo-
renl"
„Er gebeurt niets van. Niet zooals u het
zich denkt en evenmin anders."
„Wel verdraaid!" Henline's rood gezicht
werd nog rooder. „Als dat zpo is, lijkt het
er veel op, dat u me voor gek hebt laten
komen! In den brief, dien ik gisteravond
ontving, staat duidelijk
Dat ik me bereid verklaar, een ver
gelijk met u te treffen," voltooide Sullivan
den zin „Zeker. Maar het slaat niet op het
voorstel, u aandeel in mijn zaak te geven.
Dat heb ik reeds eens categorisch ge
weigerd en ik verander niet van opinie. Ik
doorzie uw taktlek, Mr. Henline. Toen u
niet slaagde, spande u er two gentlemen
voor, die ik jaren lang als vrienden heb
beschouwd. Ik mag u de eer niet onthou
den, dat u een beteren kijk op hun karak
ter had dan ik. Dat ze vriendschap hui
chelden zit me minder dwars dan dat ze
mij aanzagen voor een armzaligen stumper,
die zou ingaan op voorstellen waarmee hij
zichzelf de das om deed. De vijftig duizend
pond van Russell en de vijftig duizend van
Ryan zouden uit uw zak komen, Mr. Hen
line. Die twee zijn uw stroomannen. Eigen
aardige houding van iemand, die overwe
gende bezwaren heeft tegen een N.V.,
waarin één aandeelhouder per slot van
rekening de lakens uitdeelt, niet? Ik weet
van uw promotors iets méér dan een week
geleden!"
.(Wordt vervolgd),
BIJ DE A.S. COLLECTE VOOR WINTERHULP NEDERLAND,
welke op 28 Februari en 1 Maart a.s. zal worden gehouden, zullen
speldjes worden verkocht, voorstellende schepen in verschillende
eeuwen. Van links naar rechts een Noormannenschip, vlaggeschip
van Michiel de Ruyter, een Oost-Indië-vaarder, een schoener
en een modem mailschip. (Schimmelpenningh)
GROOTE DRUKTE IN GARMISCH PARTENKIRCHEN. Terwijl in Engeland de sport bijna volledig stil ligt, GISTERMIDDAG WERD IN DEN DIERENTUIN IN DEN HAAG EEN CLUBMATCH GEHOUDEN
vinden in Duitschland groote internationale sportgebeurtenissen van den eersten rang plaats zij mogen zich in VAN DE KYNOLOGENCLUB „DE HOFSTAD". „Goliath" maakt toilet, voordat hij
groote belangstelling verheugen. (Scherl) voor de keuring moet verschijnen. (Polygoon)
DE TORPEDO SLAAT IN. Deze Engelsche vrachtboot werd op den Oceaan
aangehouden. Een geweldige waterzuil bewijst den inslag van de torpedo.
Binnen eenige oogenblikken zal het schip onder de oppervlakte
verdwenen zijn. (Scherl)',
EEN SPANNEND MOMENT VOOR HET STORMVOGELS-DOEL
TIJDENS DEN IN DEN HAAG GESPEELDEN BELANGRIJKEN
WEDSTRIJD A.D.O.—STORMVOGELS (4—1). (Polygoon)
IN DE SPORTSCHOOL „STIPS" TE SCHEVENINGEN werden
de Nederlandsche kampioenschappen badminton verspeeld. Na de
damesdubbelmej. van Bosse en mej. van der Laan (links) tegen
mej. Evers en mej. van Nouhuis. (Polygoon)
