Aardappelen worden uit de kuilen gehaald - Duitsche tanks oefenen
81ste Jaargang IE DSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
EEN OEFENING MET TANKS.
TERWIJL TWEE DER GEVECHTSWAGENS AAN DEN RAND DER HOOGTE VISCHVANGST IN DE TROPEN. ONDER HET BINNENBRENGEN VAN DE ZWARE NETTEN WORDEN URENLANG EEN-
DEKKINGSVUUR AFGEVEN, DAALT DE DERDE TONIGE GEZANGEN TEN GEHOORE GEBRACHT. (Hollandy,
MET GROOTE ZEKERHEID AF. (Scherl)
MEDE IN VERBAND MET HET ZACHTE WEER WORDEN DE INGEPOOTE
AARDAPPELEN UITGERUILD, OM IN DE SCHUREN TE WORDEN
VERZAMELD, VOOR DEN UITLOOP. (Polygoon)
VAN OUDS HEEFT VOLENDAM ZICH TOEGELEGD OP DE EENDENFOKKERIJ. Waar
de vraag naar eendeneieren thans grooter is dan ooit, is dit middel van bestaan in belangrijk
heid zeer toegenomen. Het voeren van een koppel eenden. (Polygoon)]
DE COLLECTE VOOR WINTER-
HULP NEDERLAND in Amster
dam, Een lieftallige collectrice op
den Dam. (Holland)
OOK TIJDENS DEN OORLOG STAAT DE LOCOMOTIEVENBOUW IN DUITSCHLAND NIET
STIL. Een overzicht in de Borsig-locomotievenfabriek bij Berlijn. Eenige bijna voltooide
machines zijn op de foto te zien. (Scherl)]
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(44
Steve antwoordde verachtelijk: „Je bent
een nog miserabeler stukje mensch dan ik
dacht. Hoor eens hier. Ik zoek in Ransome
een privé zaakje uit. Het toeval wilde, dat
ik daarbij een corruptleve bende ontdekte,
voor het oog van de wereld perfecte gent
lemen, in werkelijkheid eerste klas schur
ken. Het was mij te doen om zekeren Sla-
ter, dien ik met veel moeite vond in de
niet onverdienstelijke creatie van Thomas
Bowser. Van Bowser leidde het spoor naar
advocaat Russell, van hem successievelijk
naar dokter Ryan, den manager en den
trainer van de Rovers, Van dezen weer naar
George Henline, om ten slotte bij jou te
eindigen". -
„Mij kan het geen steek bommen wat jij
in Ransome uitvoert!" repliceerde Arthur
grof. „En de rest...*!" Hij schokschouder
de. „Russell en Ryan zijn vrienden van den
ouden heer; zóó ken ik ze. Met lui van de
Rovers heb ik niets te maken; het is mijn
club niet. Ik behoor bij de Wanderers en
daarvan is Henline de man. Wat raakt
jouw gepraat me? Over het punt, waar het
°P aan komt, zwem je lustig heen dat
Curtus den bracelet stal. Niet onhandig, om
met een imitatie te schermen, maar ik had
hem direct door!"
„Ik weet, wat op „Dragon's Castle" ge
beurde. De toeleg was. de schuld op Curtis
te schuiven; Russell wil hem tot eiken prijs
uit de Rovers wegwerken. Maar ik begreep
onmiddellijk, dat jij in den diefstal de hand
had. O, ik ken je een poosje langer dan
vandaag, schavuit! Jij behoort tot de trou
we bezoekers van het speelhol boven de
„Gladstone". Je boezemvriend is Roger Wa
de, een nietsnut die meer ponden bezit dan
jij pennies. Funest gezelschap voor een slap
peling. Enfin, jouw zaak. Mijn zaak is, dat
je vertelt, welk motief achter je drukke
visites aan Henline zit".
„Ja, ik zal jou tekst en uitleg geven! Wat
matig jij je aan?
„Waarschijnlijk lucht jij je hart liever
je hart aan de politiekwestie van smaak.
Wel, ik belet het niet. Maar doet het een
beetje vlug, knaap! Anders ben ik je voor,
want ik weet goed wat het eieren eten is.
Je stond bij Wade dik in het krijt en hij
wou eindelijk geld zien. Toen belde je bij
Henline aan. Die begreep zijn belang met
jou uit den brand te helpen, maar zoo dom
echter geen reden om den moed te laten
zakken. In Arthur's totale ongeschiktheid,
zijn vader op te volgen, zag hij een moge
lijkheid om zijn hartewensch alsnog vervuld
te krijgen. Sullivan heeft Russell en Ryan
meer dan eens te kennen gegeven, dat hem
wel niets anders over zou blijven dan de
zaak in een N.V. om te zetten, en je begrijpt
dat dezen niet nalieten, hun amice Henline
op de hoogte te houden. Vandaar dat zij
Sullivan in zijn voornemen aanmoedigden,
het als de beste oplossing aanprezen. Rus
sell wou er dolgraag al zijn geld in steken;
de rest was makkelijk te retourneeren. Sul
livan zou directeur worden, d^t sprak van
zelf. Natuurlijk zat de bedoeling voor,
hem er dan op een slinksche manier uit te
werken en Henline was waar hij wezen
wilde."
„Jawell" Curtis lachte een tikje gering
schattend. „Dacht je, dat een gewiekst za
kenman als Sullivan zich zóó liet beetne
men? Ze zouden leelijk op hun neus gekeken
hebben!"
„Die gewiekste zakenman was toch maar
onbegrijpelijk goed van vertrouwen, waar
het twee zulke schavuiten betrof. Vooral
tegen iemand als Russell bleek hij niet op
gewassen. Het is mijn stellige overtuiging,
dat de toeleg gelukt zou zijn, als jij niet
toevallig naar Ransome gekomen was. Je
verloofde je met Nora Grasham en haar
oom maakte andere plannen met betrekking
tot zijn zaak. Voor de heeren een geduchte
tegenvaller. Je snapt nu zeker wel, dat Rus
sell een afdoende reden had om jou van
de baan te knikkeren al was deze de
eenige niet.
Henline gaf intusschen den compagnons-
droom niet op. Het kostte hem geen moeite,
Arthur Sullivan in zijn net te vangen; de
jeugdige doordraaier zal niet hebben ge
weten hoe hij het had, toen zich spontaan
een geldschieter aanbood! Tot hem het mes
op de keel werd gezet. Henline eischte het
geleende geld terug; Arthur kon niet over
de brug komen. Waar zou hij ook de duiten
vandaan halen om het onderpand in te
lossen? Daar was het Henline om te dóen
geweest; door den zoon hoopt hij nu den
vader klein te krijgen; De vorige week ont
ving Sullivan een brief waarvan de korte
inhoud is: denk nog eens ernstig over een
compagnonschap na, of ik maak iets pu
bliek, waardoor je naam een onherstelbaren
deuk oploopt."
Curtis keek verbeten naar buiten. Het
stormde in hem. Geruimen tijd verstreek
er hij zich zoover in bedwang had, dat hij
uiterlijk kalm kon zeggen: „Zes maanden
kom ik bij Sullivan aan huis. Ik ben met
zijn nichtje verloofd. Hij bood mé een ver
trouwenspositie in zijn zaak aan. En van
dat alles, wat jij vertelt, geen woord tegen
mij! Wel tegen iemand, dien hij een blau
wen Maandag kent!" Ondanks zijn zeifoe-
heersching was Cyril niet in staat de bit
terheid, die zijn hart had volgezet, te ver
heimelijken.
Hanley legde hem een hand op den arm.
„Je doet Sullivan onrecht. Met ons vieren
hij, Nora, Gore en ik hebben we be
raadslaagd. We vonden het raadzamer, jou
er voorlooplg buiten" te houden voorloo-
pig, hoor je? Geen sprake van, dat wij je
niet vertrouwden, brave makker! Zie je, jij
onderzocht op eigen gelegenheid wat de
oorzaak van het telkens uitvallen van spe
lers was. Eiken1 dag kon je in contact
komen met Russell, Norton,, Brooks, drie
geslepen rakkers. Hoe licht had je iets los
gelaten, dat ze op hun quivive deed zijn,
indien ze geslaagd waren, je op stang te
jagen!"
„Ik ben geen kind", mokte Cyril.
„Neen. En nu wéét je trouwens alles.
Vanavond gaan we met Brooks naar Hen-
line's woning, Park Avenue. We zullen niet
worden gestoord. Het dienstpersoneel heeft
vrijaf; Henline zelf hoopt in het Palace
Hotel, geassisteerd door Russel en Ryan, een
Mr. James Jamison, die in Zuid-Afrika grof
geld heeft verdiend, vóór zijn terugkeer
naar warmer oorden te plukken. Ik denk
niet, dat het hun glad zit. Ze hebben boven
de „Gladstone" geprobeerd hem tuk te ne
men, maar James Jamison bleek gaar ge
was hij niet om een behoorlijk onderpand
te vergeten. Moet ik nog zeggen, welk on
derpand jij gaf?"
Het was een zet waarvan Hanley zich
heel wat voorstelde, maar het viel anders
uit. Arthur bleek niet in het minst onder
den indruk. Hij lachte sarcastisch.
„O ja, ik snap waar je op zinspeelt! Deed
Curtis je het smoesje aan de hand? Nu, hij
is er naast en jij ook! Had ik geweten dat
je met dien humbug aan boord zou komen,
dan was ik kalm thuis gebleven!"
De jongeman keerde om en aanvaardde
den terugweg. Hanley liep door, het voor
hoofd in rimpels. Hij had een ontkenning
verwacht, maar niet zoo positief en bru
taal. Toch wijzigde het zijn meening, dat
Arthur de dief was, niet. De schavuit voelde
zich veilig. Hij rekende er op, dat het geval
in den doofpot ging; waarschijnlijk wist hij
allang, dat zijn vader hem voor den dader
aanzag. Sullivan senior hield het echter
gedekt; vóór alles wilde deze een familie
schandaal vermijden. Hanley's oogen kre
gen een harde uitdrukking: in dit opzicht
speculeerde de deugniet juist. Het hinderde
hem, dat den knaap de gevoelige les, die hij
dubbel en dwars had verdiend, zou ont
gaan. Weldra klaarde Steve's gezicht op:
dan kregen de anderen de portie, welke
Arthur toekwam, er maar bij. Hoe dan
ook van de voorgenomen inbraak liet hij
zich niet afbrengen!
(Wordt vervolgd).
