Transport van een groot beeld Stoven zetten - Thuiskomst onderzeeboot
aisd Jaarpig LE5DSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(26
„Merci!" Russell lachte geamuseerd.
.Bridge is aan mij niet besteed. Ik heb
even meegedaan om geen spelbreker te zijn.
Het was geen strop, toen Arthur en Wade
het bridgen er aan gaven, omdat ze liever
een potje pokerden."
Dokter Ryan kwam naderbij. „Waar is
Ben?" vroeg hij den advocaat.
„Hij zat daarnet met Miss Grasham post
zegels te bewonderen. Ik denk, dat ze nu
in de bibliotheek zijn, waar Nora zich ver
dienstelijk maakt met ze in zijn album te
plakken. Als Ben het zelf moet doen, komt
er geen spaan van terecht. Hij plakt den
boel schots en scheef."
Ryan knikte en verwijderde zich.
Eenige minuten later legde Mrs. Sullivan
de kaarten neer.
„Ik schei er uit. Het is me onmogelijk, er
de aandacht bij te houden. Zeker van het
weer. ik ben altijd huiverig voor donder,
maar 's nachts vind ik het een bezoeking.
En het kan hier te keer gaan!" Zij stond
op: Mrs. Goldman en Mrs. Mound volgden
haar voorbeeld.
„Oef!" grinnikte Russell, toen de dames
buiten gehoor waren. „Jongeman, ik heb je
niet benijd! Theresa Goldman is een on
uitstaanbaar sujet. Als jullie hadden ver
loren, zou je gemerkt hebben, dat het alles
geen dame mag heeten wat zich als dame
kleedt. En die Mound irriteert me door om
de minuut den neus op te halen. Ik ben
meermalen voornemens geweest, haar met,
Kerstmis een paar dozijn zakdoeken cadeau
te doen. Ik hoop, dat ik het dit jaar wéér
niet vergeet!"
„Dan ben ik een boffer geweest," glim
lachte Cyril. „Ze hebben het mij niet las
tig gemaakt."
„Een wonder! Je speelt best en Goldman
had jou tot partner." Russell keek op zijn
polshorloge. Toen gaapte hij. „Lag het aan
mij, dan kroop ik in mijn mandje. Taaie
boel!"
De jonge Sullivan riep den advocaat. Na
een minuut keerde deze bij Cyril terug.
„Arthur en Wade vragen of je zin hebt
in een spelletje triangel. Ik voel er wel
voor."
„Triangel wat is dat?"
„Een allemachtig gezellig kaartspel. Heel
wat onderhoudender dan bridge. Het wordt
veel bij de Sullivans gespeeld."
„Ik ken het niet. Zelfs nooit van ge
hoord." Het leek Cyril een goed motief om
de uitnoodiging af te poeieren.
„Hé. Curtis!" schetterde Arthur. „Be
nauwd een shilling of wat te wagen? Speel
je liever met ouwe tantes om een penny
de vijftig? Vraag Goldman, of ze met je
sjoelbakt!"
„Neem er geen notitie van! Arthur heeft
een whisky te veel op!" Cyril voelde zich
door Russell bij een arm gepakt. „Kom
mee!" animeerde de advocaat. „We zullen
een paar ronden open doen. Bevalt het je
niet, dan kun je nog weigeren."
Curtis liet zich meetronen. De jonge Sul
livan en Wade waren hem hoogst onsym
pathiek. Maar tot nu toe kon hy niet an
ders zeggen, of Russell viel in zijn smaak.
Had de advocaat ze achter de mouw, dan
werd hem allicht onder het kaarten gele
genheid geboden, den man te doorzien. Cy
ril wilde zich over Russell een gefundeerd
oordeel vormen.
Triangel bleek inderdaad onderhoudend
te zijn, maar aldra betwijfelde Curtis sterk,
of het bij de Sullivans druk zou worden ge
speeld. Door Arthur en zijn kornuiten
ja. Dit nam hij direct aan, want het was
bepaald hazard.
In enkele opzichten kwam het met poker
overeen, dan weer met andere spelen. Hij
vermoedde, dat het daaraan den naam „tri
angel" onleende. Het was afwisselend, met
de meest onverwachte wendingen. Gedu
rende zijn studententijd was Curtis, wat
kaarten betreft, van alle markten thuis ge
weest en na een open ronde of wat had hij
ook triangel onder de knie.
Evenmin als bij het lieren kon Cyril het
eerste kwartier, dat gesloten werd gespeeld,
over Fortuna's medewerking klagen, doch
daarna liet de onbestendige dame hem in
den steek. Aanvankelijk maakte hij zich
geen zorg: de «kaart zou wel weer keeren.
Toen Cyril echter eenige malen achtereen
dik had verloren, werd hij roekeloos in de
hoop, op die manier het spel te kunnen for-
ceeren. Het resultaat was alleen, dat hij
nieuwe verliezen boekte.. Hij ging daarom
tot een uiterst voorzichtige taktiek over en
dit leidde er toe, dat hij een merkwaardige
ontdekking deed.
De ontdekking namelijk, alleen dan kans
op een behoorlijke kaart te hebben, wan
neer hij zelf deelde. Gaf een van de ande
ren, dan kreeg hij een spel waar voor geen
penny in zat. Meer en meer kwam hij tot
de overtuiging, dat gezwendeld werd. Toen
weer door hem was gedeeld, had hij twee
azen, twee koningen, een vrouw en twee
tienen. Hij won de partij glansrijk. Direct
daarna was het wederom mis.
Zoodra hij opnieuw moest geven, besloot
Curtis zijn kans waar te nemen. Hij draaide
met schudden, laten coupeeren en rond-
deelen; begon een praatje over het drei
gend onweer dat, naar hij hoopte, een eind
zou maken aan de hittegolf. Onderwijl be
voelde hij de randen van de kaarten met
een vingertop. Hoe zorgvuldig het ook ge
schiedde, hij kon geen ongerechtigheid
vaststellen. Zijn overtuiging, met valsche
spelers te doen te hebben, was echter niet
aan het wankelen gebracht. Maar ze had
den er slag van, hun manipulaties geheim
te houden! Het lag voor de hand, dat het
trio niet voor de eerste maal met dit bijltje
hakte en dezen avond op hem de keus had
laten vallen om te worden gevild!
„Ik geef af," zei hij, toen weer een ronde
inging. „De kaart zit me beestachtig tegen
en ik ben geen kapitalist ver van dat
zelfs."
Russell maakte de rekening op. Hij was
bijzonder fortuinlijk geweest: Wade moest
zeventien pond dokken, de jonge Sullivan
vier pond acht shilling. Toen de advocaat
Cyril's verlies-totaal had opgeteld, floot hij
door de tanden.
„Ja, je hebt bar ongelukkig gespeeld,
Curtis! Hier, controleer de boekhouding
drie honderd zes pond, vijf shilling."
Cyril verschoot van kleur. „Wat?" bracht
hij met moeite uit. „Driehonderd zes pond!
Onmogelijk!"
„Een heele schuit met geld," gaf Russell
meewarig toe, „maar de lijst liegt niet. We
speelden om een shilling het punt usance
bij triangel. De pechvogel had het gemeen
op je voorzien! Doe me een plezier en con
troleer. Het is geen bedrag om zoo maar
voor accoord te teekenen!"
De afrekening klopte; op de cijfers viel
tenminste niets af te dingen. Toch was er
gruwelijk geknoeid naar Cyrill's overtuiging
maar dat moest hij voor zich houden; elk
bewijs ontbrak. Het drietal zat in zwijgende
afwachting.
„Ik heb zooveel niet bij me,'' bekende
Curtis met tegenzin. „Neem je met een
schuldbekentenis genoegen? Het spreekt
vanzelf, dat ik zoo gauw mogelijk betaal."
Arthur fronste de wenkbrauwen. „Ik be
taal speelschulden direct", zei hij uit. de
hoogte.
Cyril beet hem toe: „Speelschulden
mogelijk. Andere óók?"
„Wat insinueer je, voor den duivel?"
„Kalm aan!" suste de advocaat. „Bemoei
je er niet mee, Arthur; ik ben zelf mans
genoeg". Hij legde een hand op Cyril's
schouder. „De betaling komt in orde; daar
ben ik geen oogenblik benauwd voor. Zeg
maar wanneer het je convenieert."
„Merci" weerde Curtis af. „Speelschulden
behooren binnen vier en twintig uur geli
quideerd te zijn. Ik zal van den regel niet
afwijken."
„Zooals je wilt. Een schuldbekentenis is
intusschen niet noodig."
Wordt vervolgd).
OP HET TERREIN VAN HET LANDGOED „DE WICKENBURGH" in de
buurtschap 't Goy, onder Houten, is een oude vervallen boerderij omge
bouwd tot een fruitteeltschool, waar jonge mannen onderricht krijgen in
verschillende vakken zooals fruitteelt, plantkunde, plantenziektenkunde,
bijenteelt enz. De animo is groot, immers: deze tijd eischt vakmenschen .1
Exterieur van het gebouw, dat in het centrum van een rijk fruitland ligt
(Polygoon)
GOED EN HUMORISTISCH GECAMOUFLEERD. DUITSCHE ONDERZEEBOOT VAN TOCHT NAAR DEN VIJAND TERUG.
EEN DUITSCH HULPOORLOGSSCHIP NEEMT ZIJN WEG Na een succesrijken tocht naar den vijand is de boot teruggekeerd
DOOR HET KANAAL. (Holland) en wil aanleggen. (Hoffmann)
KAPITEIN VAGLIASINDI KEERT VAN EEN SUCCES
RIJKEN TOCHT TEGEN DEN VIJAND TERUG. De thuis
komst van Kornettenkapitcin Paul Vagliasindi met zijn succes
rijke onderzeeboot. De commandant van den onderzeeër
heeft zich bijzonder onderscheiden door den geslaagden aanval
op een vijandelijk convooi. (Scherl)
HET 3.60 M. HOOGE BRONZEN BEELD van den beeldhouwer Hildo
Krop werd Vrijdag in het Stedelijk Museum te Amsterdam binnengebracht,
waar het voorloopig tentoongesteld zal worden op de tentoonstelling van
beeldhouwwerken, welke 2 Februari a.s. geopend wordt. Het beeld is be
stemd voor de Rijksverzekeringsbank te Amsterdam. Rechts op den wagen
de beeldhouwer Hildo.Krop. (Polygoon)
EVENALS VROEGER worden tegenwoordig in vele kerken
de stoven gezet. Een kijkje in de uit de 15de eeuw dateerende
kerk te Lambertschaag, waar de stoven van een
kooltje vuur worden voorzien. (Polygoon)
NU OP HET LAND NIET VEEL TE DOEN VALT. KUNNEN DE BOEREN
DIE KARWEITJES DOEN, WELKE IN DEN ZOMER NIET GEDAAN KUNNEN
WORDEN. DE KNOTWILGEN WORDEN ONDER HANDEN GENOMEN.
(Polygoon)
