ff im
f
Vijf geslachten - Een Sai
nbar-kalf - Vleermuis-
onderzoek in grotten
r\ W
'f Wm
JmJC'
M
W
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
81sfe Jaargang
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
VIJF GESLACHTEN. In Bergentheim bij Hardenberg (O.) is
de wed. J. Kosters-Grissen door de geboorte van Trijntje Buus-
koeken betovergrootmoeder geworden. De moeder van Trijntje is
23 jaar, de grootmoeder 42 jaar, de overgrootmoeder 70 jaar en de
betovergrootmoeder 92 jaar. Allen wonen in Bergentheim en ge
nieten een goede gezondheid. Overgrootmoeder wenscht betover
grootmoeder geluk met de geboorte van haar
achter-achterkleinkind. (Polygoon)
-
EEN DEZER DAGEN IS IN HET DIERENPARK WASSENAAR
een Sambar-kalfje geboren, wat in dezen tijd van het jaar als een
zeldzaamheid beschouwd kan worden. Het jong met zijn moeder in
den fraaien tuin, welke nog een wintersch kleed draagt'. (Polygoon)]
0.
TIJDENS DEN OORLOG worden te Addis-Abeba de werken tót vernieuwing
en verfraaiing der stad niet onderbroken. De onderkoning opende plechtig de
nieuwe woningen van de inheemschen. Alles is nieuw,
ook in de wijk der inheemschen. (Holland)
TROUWLUSTIGEN schijnen onuitputtelijk in het bedenken van
Vervoermiddelen, welke hen naar het stadhuis moeten brengen.
Te Amsterdam liet een bruidspaar zich per dos a dos
naar het stadhuis rijden. (Polygoon)
HET DUEL.
HOOG BOVEN DE AARDE ACHTERVOLGT EEN MESSERSCHMITT-ÉÉN-
PERSOONS JACHTVLIEGTUIG ME 109 EEN ENGELSCH JACHTVLIEGTUIG.
(Hoffmann)
HET PERIODIEKE BIOLOGISCHE ONDERZOEK van de talrijke
vleermuizen in een der grotten bij Gronsveld door ir. v. Schaik.
De dochter van ir. v. Schaik met een der grootste hier voorkomende
exemplaren, de „Myotus Myotus". (Het Zuiden)]
als hij wat zei, had hij de volle aandacht
van vrijwel het heele gezelschap. Cyril
schatte hem een vijftiger. Ryan had een
rond blozend gelaat, kortgeknipt borstelig
grijs haar, een dito snor. oogen die het mid
den hielden tusschen blauw en zwart, een
mond welke altijd scheen te glimlachen.
Advocaat Russel was het tegenovergestelde
van Ryan; een vlot geestig causeur, lang
en mager, kaalhoofdig, een teint die ge
dachten aan saffraan wekte en oogen,
waarvan de kleur telkens leek te wisselen,
maar die een besliste nuance van groen
aannamen als hij ze strak op iemand ves
tigde. De twee oppervlakkig beoordeelend,
kwam het Cyril absurd voor, hen van min
derwaardige praktijken te verdenken. Maar
zóóveel wist hij wel van zijn medemenschen
af: de boef met innemend uiterlijk heeft
een voorsprong op den collega in de onge
rechtigheid, wiens gezicht de schurkachtige
inborst reeds verraadt.
Het werd een zwoele avond met onmis
kenbare verschijnselen, dat er onweer in
de lucht zat. De duisternis viel vroeg. Cyril
had met Nora ha het diner een wandeling
door hét park gemaakt; toen ze terugkeer
den troffen zijhet gansche gezelschap in
de tuinkamer aan. De atmosfeer was er
benauwd, daar de eenige ventilatie door
hooge horren kwam; de ramen had men
moeten sluiten met het oog op de talrijke
insecten, die naar binnen vlogen. Aan een
hoektafel bij een der vensters zaten Ryan,
Russel, Wade en Arthur te kaarten; zij
hadden een whisky-soda voor zich. Terwijl
Cyril van eenigen afstand, toekeek, bukte
de jonge Sullivan zich. Vermoedelijk om
den butler een vermoeienden heen- en
weerdienst tusschen buffet en kaarttafel
Een roman mit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(25
„Ik kan me niet indenken, Curtis, dav
Russell of Ryan zich tot een streek zouden
leenen! Vergeet niet, dat ik ze al jaren
ifen!" Sullivan zweeg eenigen tijd; toen zag
hij Cyril vol aan, „Wel, ze logeeren de eer
ste helft van Augustus in Sickenham. Jij
gaat met Nora eveneens naar „Dragon's
Castle." Ik begrijp, dat jullie liever in Ran
some blijven, maar het is noodig, Curtis
om je over Russell en Ryan een oordeel te
vormen. Zelf kom ik naar Sickenham zoo
veel mijn bezigheden toelaten. Blijken je
vermoedens gegrond reken dan, dat ik
ze voorgoed het vierkante gat wijs. Norton
en Brooks krijgen in dat geval op staanden
voet hun congé. Eens zien, wie op stuk
van zaken in de club de lakens uitdeelt!"
XI.
Indien Curtis ooit aanleiding had gehad,
van de eene verbazing in de andere te val
len, dan was dit het geval sedert zijn aan
komst op „Dragon's Castle". Mrs. Sullivan
begroette Cyril en Nora zóó hartelijk, dat
het hem verlegen zou hebben gemaakt,
ware hij niet overtuigd geweest, dat de da
me er in haar hart geen sikkepit van kon
meenen. De veronderstelling, dat Sullivan,
dié een dag eerder in Sickenham wes ge
arriveerd, zijn wederhelft er toe had weten
te brengen, zich jegens den gast te gedra
gen zooals het behoorde, leek hem te dwaas
om los te loopen. Een vrouw als Edith liet
zich de wet niet voorschrijven. Ook nu weer
trok Maud één lijn met haar moeder; het
ging de jongedame echter minder vlot af,
een vijandschap van maanden zoo ineens
achter een masker van niet gemeende
vriendelijkheid te verbergen. Arthur bleek
van het. trio de eenige, wiens houding onge
wijzigd was gebleven. Hij stond in de ge
opende deur, toen Nora en Curtis het bor
des beklommen, maakte een vaag-wuivende
handbeweging, waarschijnlijk als verwelko
ming bedoeld, en keerde hun den rug toe.
Een half uur vóór het diner kwam hij weer
boven water. Eer het gezelschap zich aan
tafel zette zag hij kans, een viertal cock
tails naar binnen te gieten. Roger Wade be
wees eveneens, dat de propaganda voor ge
heelonthouding tot nu toe geen vat op hem
gekregen had.
Van de overige dischgenooten kende Cyril
er twee van gezicht; dokter Ryan en advo
caat Russell. De dokter bleef slechts enkele
dagen, daar hij zijn vrouw ging halen, die
in Zwitserland bij haar moeder vertoefde,
een lijderes aan chronische bronchitis. Ver.
der zaten aan tafel Mrs. Theresa Goldman
en Mrs. Lorna Mound, Cyril voorgesteld als
v.iendmnen van Mrs. Sullivan. William
Hopkins, Maud's verloofde, werd pas den
volgenden dag tegen lunchtijd verwacht.
Had Curtis zijn eerste indrukken over
Ryan en Russel moeten weergeven, dan zou
zijn opinie hebben geluid: twee patente ke
rels. De dokter was geen veelprater, doch
te besparen, had hijzelf alvast een karaf
whisky en de noodige fleschjes sodawater
aangesleept. De heer des huizes liet Nora
een collectie zeldzame postzegels bewonde
ren, welke hij pas had bemachtigd, -en
waarmee hij als een kind zoo blij was. Aan
een ander tafeltje namen juist Mrs. Sulli
van en haar vriendinnen plaats. Maud wei
gerde van de partij te zijn. Zij voelde een
zware drukking op de oogen; een verschijn
sel dat zich altijd voordeed als onweer op
til was.
„Ik wil wel bridgen," klonk de schelle
stem van Mrs. Goldman, „maar je weet
hoe een vreeselijken hekel ik heb om te
bridgen om geld. Het geeft zoo licht aan
leiding tot chicanes en daar ben ik op den
dood voor! Waarom zouden we niet spelen
om den keizer zijn baard?" Het was van
algemeene bekendheid, dat Mrs. Goldman's
gemoedsbezwaren veel minder eventueele
chicanes golden dan wel het mogelijk ver
lies van een shilling of wat, niettegenstaan
de de dame er warmpjes in zat.
„Kom nu, Theresa," verweet Edith. „Er moet
toch een prikkel zij het spel wezen, hoe
gering ook! Eén penny de vijftig punten
je zult er heusch geen buikpijn van krij
gen!" Soms kon Mrs. Sullivan in haar uit
drukkingen bedenkelijk beneden de maat
van een lady blijven.
Zij zag den eenzamen Cyril en wenkte
hem met een aanminnig glimlachje.
„Wees lief, Mr. Curtis, en fungeer als
vierde
Gelaten schoof hij aan het speeltafeltje
bij. zich schikkend in zijn rol van offerlam.
De vriendelijkheid van Mrs. Sullivan deed
hem op zijn hoede zijn; ze was te verdacht
na de houding, welke de dame van den
eersten dag af jegens hem had aangenomen,
en ze werd ook te demonstratief geuit. Dan
zag hij intuïtief in Theresa Goldman een
vrouw, met wie hij het gemakkelijk aan den
stok zou kunnen krijgen; de felle oogen, die
achter brilleglazen fonkelden, de als een
speer toegespitste neus, de puntige voor
uitgeschoven kin— dit alles duidde er op,
dat Theresa een bij uitstek explosief ge
moed bezat. Mrs. Lorna Mound had het
klaargespeeld, zich ondanks de tropische
hitte een verkoudheid op den hals te halen
en het leelijke daarbij was, dat ze haar
zakdoek scheen vergeten te hebben. Overi
gens bèschouwde Cyril haar als één, die
bereid was tot welwillende neutraliteit
als het tenminste niet te bont werd ge
maakt.
Hij had het ergste verwacht, toen hem
juist Mrs. Goldman tot partner werd toe
gewezen; doch het viel mee. Curtis was een
uitstekend bridger, verreweg de beste van
het viertal, en het feit, dat zij sterk aan de
winnende hand waren, stemde Theresa
mild. Mrs. Lorna Mound daarentegen kib
belde met haar vriendin Edith, die de aan
dacht niet bij het spel had en de kaart
nogal eens vergooide.
Zij speelden een half uur toen Russell
zich achter Curtis' stoel plaatste. Terwijl
Mrs. Mound deelde, gichelde hij:
„En dan beweren ze, dat de tegenwoor
dige jeugd voorkomendheid jegens ouderen
mist!"
Cyril wendde het hoofd om. „Er al genoeg
van? Anders geef ik graag een nieuw be
wijs van voorkomendheid jegens ouderen
en sta u mijn plaats af!"
.(Wordt vervolgd).
