De Maastunnelbouw - Rooken van sprot - Verkeerslessen op school
Tweede Blad
81sfe Jaargang
IFFIWI!
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
MAANDAGMORGEN WAS DE DOORBRAAK VAN DE AFSCHEIDING
tusschen de elementen 5 en 6 van de Maastunnel te Rotterdam zoover
gevorderd, dat het thans mogelijk is de 9 tunnelelementen te doorschrijden. De
verbinding tusschen het kopschot van tunnelstuk 9 met het ventilatiegebouw
moet alleen nog worden doorbroken voordat men van den eenen tunnelingang
naar den anderen kan loopen. De arbeiders bezig het tunnelschot
geheel te verwijderen. (Polygoon)
IN HET KADER DER VERKEERSWEEK, welke momenteel in den Haag ge
houden wordt, heeft men op de scholen een aanvang gemaakt met de eerste
lessen in de regelen van het verkeer. De onderwijzer geeft den kinderen in het
gymnastieklokaal een uiteenzetting over de verkeersregelen. (Polygoon)
HET PITTORESQUE STADJE MONNIKENDAM aan de Zuiderzee staat
bekend om zijn rookerijen. Op het oogenblik heerscht er groote drukte met
het rooken van sprot. De vischjes worden in de rookerij. opgehangen.
Brandende houtmok zorgt voor den rook. (Polygoon).
ITALIAANSCHE VERSTERKINGEN PER VLIEGTUIG NAAR ALBANIË. IN EEN STEEG TE AMSTERDAM raakte een groot
Italiaansche Alpentroepen worden per vliegtuig naar het GriekschAlbaneesche vat met vermouth lek. De inhoud liep gedeeltelijk over
front gebracht Onze foto toont de aankomst der Italiaansche straat. Om de rest niet verloren te laten gaan, kwamen
versterkingen in Albanië. (Stapf) velen met flesschen en kannen aahloopen. (Polygoon)
TORPEDOBOOTEN BESCHERMEN EEN CONVOOI. Ook bij het luchtaf
weergeschut is alles in gereedheid, want elk oogenblik kan een vijandelijk
vliegtuig uit de wolken te voorschijn komen. (Hoffmann)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. wilMAN-
(23
Wanneer Cyril daar aan terugdacht
stuitte hij op een raadsel. Brooks zou den
aanvoerder niet zoo ongenadig hebben af
gerost, indien hij den kerel niet hartgron
dig had gehaat. Toch: nauwelijks drie
kwartier later keerde hij als compagnon
van den géhavenden Fedler terug, nam hij
het voor hem op. Sindsdien zag Curtis den
trainer bijna nooit, of hij was in gezelschap
van manager en aanvoerder. Zij zouden
alle drie dus wel het noodige op hun kerf
stok hebben en wisten het van elkaar. Daar
om trokken ze noodgedwongen één lijn.
Zonder het te kunnen motlveeren", be
schouwde Cyril den trainer meer als slacht
offer; als één die mee had te doen, door de
anderen er toe geforceerd, wilden geen din
gen aan het licht komen, welke hem zijn
betrekking kostten. In die overtuiging werd
Curtis gesterkt toen hij op een morgen, dat
hij zijn bad nam. Brooks hoorde zeggen:
„Je hoeft me er niet aan te herinneren,
Norton Ik zit in het schuitje, meevaren is
het parool. Anders
Wat den manager betrof het stond
voor Cyril vast, dat Norton méér had te
verbergen dan een verduistering. En Fedler
zou wel zijn omgekocht door de Wanderers,
Voor hen hir.g van den laatsten wedstrijd
in het seizoen een kampioenschap af; er
zou wel een lief bedrag zijn uitgetrokken
om zich Fedler's medewerking te verzeke
ren. Curtis besefte evenwel, dat hij veel
meer houvast moest hebben, wilde de Foot
ball Association zich met het geval gaan
bemoeien: met losse vermoedens behoefde
hij daar niet aan te komen. De directie er
voors^tmnen, zonder over bewijzen te be
schikken had al even weinig zin, vooral nu
de Rovers. door den wedstrijd tegen de
Wanderers te winnen, zich in veiligheid
hadden gebracht.
Trouwens: de directie gaf Curtis- ook te
denken. Het was voldoende zich den Zater
dag te herinneren, waarop hij de Rovers
tegen Birmingham zag modderen en sma
delijk met 82 ten onder gaan. Daar kon
den de Wanderers bezwaarlijk de hand in
hebben gehad; voor hen was het van gee
nerlei belang, of hun stadgenooten die ont
moeting wonnen dan wel verloren. Toch
werd bij deze gelegenheid door ettelijke
Rovers een spel vertoond, dat er duidelijk
op was ingesteld, Birmingham een dave
rende overwinning te bezorgen. Uitgesloten,
dat de directie niet zou zijn opgevallen, wat
hijzelf na tien minuten reeds had gesnapt
en, blijkens het hoonend geloei, de groote
meerderheid van de toeschouwers eveneens:
dat er met de muts naar gegooid werd door
Fedler. Mullin, Law, Rand. Toch was het
viertal met ter verantwoording geroepen,
hoewel iedere andere directie spelers, die
zoo kei" nelijk saboteerden, op zijn minst
zou hebben geschorst Hier móést het een
en ander achter zitten Cyril besloot, niet
alleen Norton. Erooks en Fedler in de gaten
te houden, doch van nu af agn ook zijn
aandacht aan de heeren van de directie te
besteden. Hij was overtuigd, dat het de
moeite loonen zou.
Brooks deed zijn voornemen gestand:
tusschen het cricketten door werd regel
matig en serieus getraind. Daar Curtis nooit
een enthousiast beoefenaar van cricket was
geweest en geen deel van het team wensch-,
te uit te maken, beschikte hij over veel
vrijen tijd, dien hij hoofdzakelijk in Nora's
gezelschap doorbracht. Zijn oordeel over de
familie Sullivan kwam verrassend met dat
van het meisje overeen. Den heer des huizes
vond hij een geschikt type: joviaal, goed
gehumeurd, gastvrij. Met Mrs. Sullivan wil
de het daarentegen niet vlotten. Hij hield
niet van vrouwen, die de baas speelden; zij
baasde over haar echtgenoot en liet Cyril
niet onduidelijk merken, dat zij hem als
een indringer beschouwde. Maud, in alles
een getrouwe copie van haar moeder, be
handelde hem als lucht, nadat zij bij een
van zijn eerste bezoeken op haar nummer
was gezet.
Niet vermoedend dat hij 't zou hooren had zij
tegenover Roger Wade haar minachting te
kennen gegeven voor advocaten, die niet
genoeg hersens bezatenom praktijk te
kunnen krijgen en daarom onder profs gin
gen grasduinen. Cyril's scherpe ooren had
den de hatelijkheid wel degelijk opgevan
gen. Glimlachend had hij geantwoord, dat
er zelfs praktijklooze advocaten waren, die
nog niet eens voor dat grasduinen deugden.
De schoen paste Maud. Zij snapte, dat
de repliek bestemd was voor haar verloof
de, die acht jaar noodig had gehad om den
meestertitel te behalen en nog steeds op
den eersten cliënt van beteekenis wachtte.
William Hopkins, zoo heette dit licht, had
reeds driemaal om Maud's hand aanzoek
gedaan eh even zooveel maal was hem door
Sullivan aan het verstand gebracht, dat
zijn dochter den meerderjarigen leeftijd al
lang had overschreden en dus kon doen en
laten wat ze verkoos. Daarmee schoot de
trouwlustige minnaar bitter weinig op, aan
gezien het slot van Sullivan's toespraken
steevast luidde dat Hopkins, als hij zoo op
Maud gesteld was, maar zijn uiterste best
moest doen om voldoende cliënten te ver
zamelen, zoodat hij een vrouw kon onder
houden zonder daarbij op den zak van een
schoonvader aangewezen te zijn. Er waren
drie personen tegen wie Benjamin Sulltvan
soms grof uit den hoek kwam: Hopkins,
die een goudvisch aan den haak hoopte te
slaan ten einde zich 'een lui en weelderig
leventje te verzekeren; Roger Wade, wien
hij zijn huls wat graag had verboden, in
dien hij daarmee niet ernstig in conflict,
met zijn wederhelft ware gekomen; en
Arthur, zijn zoon.
Over dien zoon had Cyril van Nora reeds
het noodige gehoord en, scherp opmerker
als hij was, bleek hem ook spoedig uit eigen
waarneming, dat het tusschen Sullivan
Senior en junior in het geheel niet boterde.
De zoon ging van het standpunt uit, dat hij
niet voor niets een rijken vader had en dus
zijn bedje gespreid kon achten. Hij vond
het al mooi genoeg als hij er de kantjes
wat af liep. De oude heer dacht er anders
over, doch het baatte weinig; elke poging,
om van zijn zoon een flink zakenman te
maken, strandde op diens onverschilligheid
en gemakzucht. In één opzicht was Arthur
volleerd: in het najagen van vermaak. iHet
bad Benjamin Sullivan menigen slapeloo-
zen nacht gekost: te moeten constateeren,
dat zijn zoon noch de begaafdheid noch
den ernst bezat, om hem eenmaal de lei
ding van de zaak toe te vertrouwen. Zelfs
de drastische maatregel, hem de werk
zaamheden van een gewonen kantoorbe
diende op te dragen een laatste poging
om Arthur's gevoel van zelfwaarde wakker
te schudden was zonder effect gebleven;
de jongeman protesteerde alleen heftig te
gen het feit, dat hem ook slechts het salaris
van een klerk werd uitgekeerd. Reeds van
de eerste ontmoeting af had Cyril een ster
ke antipathie jegens Arthur Sullivan opge
vat een leeghoofd, eigenwijs, altijd het
hoogste woord voerend, brutaal. De anti
pathie was met elke volgende ontmoeting
gegroeid
Het bescheiden salaris van een kantoor
bediende belette Arthur intusschen niet, als
een modeplaat gekleed te gaan, overvloedig
sigaretten van een prijzig merk te rooken
en eiken avond na het diner in Ransome
zijn vertier te zoeken. Hij leefde als een
grand-seigneur. Curtis begreep dat de beurs
van zijn moeder Arthur tot die buitenspo
righeden in staat stelde. En, naar hij ver
moedde, zou de Jeugdige zwierbol ook wel
zijn vriend Roger Wade als geldschieter ge
bruiken. Die twee waren gezworen kame
raden. Na Nora's verloving was Wade veel
minder druk bij de Sullivan's aan huis ge
komen en Cyril prees er zich gelukkig om.
HU kon den kerel niet uitstaan. Was Arthur
hem in hooge mate onsympathiek, van
Wade walgde hU een pafferige vent,
evenals de jonge Sullivan steeds gekleed
om door een ringetje te halen en daarbij
hevig geurend naar parfum.
(Wordt vervolgd).
