H
im*th mww
Tuinders van den Langedijk aan het werk - Locomotief uit de rails
81ste Jaargang
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
DE TUINDERS VAN DEN LANGEDIJK HELPEN ALLEN MEDE AAN
HET IJSVRIJ MAKEN VAN DE SLOOTEN EN VAARTEN.
EEN PLOEG AAN HET WERK. (Polygoon)
LUITENANT-KOLONEL MÖLDERS speldt succesvollen
jachtvliegers van zijn eskader het IJzeren Kruis
eerste klas op de borst.' (Hoffmann)
DOOR DE DUISTERNIS MISLEID is een rangeer-locomotief in de
Diemenstraat te Amsterdam verder gereden dan de rails reiken
en op straat terecht gekomen. (Polygoon)
IN AMSTERDAM is de eerste hondenwol-centrale opgericht, welke
hondenwol verzamelt en er practische dingen uit weet te vervaardigen.
Deze hond leverde in één keer 150 gram ofwel l1/^ knot wol.
(Polygoon)
WINTERZON OVER HET WORDENFELSER LAND.
DIEP ONDER DE SNEEUW LIGT HET LANDSCHAP BIJ GARMISCH PARTEN-
KIRCHEN, HET PARADIJS DER WINTERSPORT. (Holland)
EEN DER EERSTE VOORJAARS-COMPLETS VAN DE
DUITSCHE MODE-INDUSTRIE.
(Holland)
Een roman nit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(17
Want de superioriteit van de bezoekers
was onbetwistbaar. Tot groote hilariteit van
het publiek maakten zij keer op keer de
geheele Rovers-defensie belachelijk, doch er
ging kostbare tijd mee verloren. Zij verga
ten op die manier den directen weg naar
het doel en Rand kreeg geen enkel beslist
gevaarlijk schot te verwerken. De Wande
rers wilden laten zien, dat zij het op hun
sloffen af konden en het nog te vroeg voor
doelpunten achtten; die zouden zij in de
tweede helft wel maken zooveel zij wensch-
ten. In hun zelfoverschatting sloegen zij de
bewegelijke Rovers-voorhoede te laag aan:
vijf hard werkende, uiterst snelle spelers,
van wie in het bijzonder de middenvoor en
de-rechtervleugel uitblonken. Ook de links
buiten was ongemeen op dreef. Op een ge
geven moment maakte hij een vlugge zwen
king binnenwaarts, liep door naar de doel
lijn en schoot voorbij den uitvallenden kee
per, waarna een terugstormende Wande-
rers-achterspeler slechts kon redden door
het leder met een formidabelen trap een
van de tribunes in te jagen.
Dit was de eerste pijnlijk ervaring voor
de zooveel sterkere bezoekers. Na zeven mi
nuten volgde een tweede. De vrijstaande
Woodley kreeg een zuiver afgemeten pass
van Curtis; hij hield den bal even bij zich,
gaf aan den toesnellenden linksback het
nakijken en zette, toen de doelverdediger
recht op hem inliep, over naar zijn binnen-
speler Flynn, die den bal slechts voor het
intrappen had. Blijkbaar beduusd dat hem
zoo'n dot van een kans werd geboden, schoot
hij keihard naast. Het was de eenige fout,
die Flynn dezen middag zou begaan, maar
een kostbare: voor de Rovers ging er een
opgelegd doelpunt mee verloren.
Eerst nu begonnen de Wanderers te be
seffen, dat zij wel degelijk met de tegen
partij rekening hadden te houden en ze
gooiden er een schepje op. Met de show
was het gedaan. Vinnig werd het Rovers-
doel bestookt, doch de verdediging sloeg el-
ken aanval af, waarbij Fortuna een paar
maal haar bijzonder welgezind bleek te zijn.
Met blanken stand trad de rust in.
De mist, die tijdens de eerste helft van
den wedstrijd was komen opzetten, had zich
aanmerkelijk verdikt toen de scheidsrechter
het signaal tot hervatten blies. Een minuut
of tien leek het, dat de Wanderers het pu
bliek, voor zoover dit den strijd kon volgen,
op een herhaling van hun kunstvaardighe
den wilden tracteeren; het samenspel, hoe
meesterlijk en boeiend ook, werd te ver
doorgedreven. Maar toen wijzigde zich het
aspect. De vleugelspelers bleken eindelijk tot
besef gekomen, wat van deze ontmoeting
afhing. Aanval op aanval werd onderno
men en de Rovers-achterhoede kreeg het
zwaar te verantwoorden. Een onvergeef
lijke blunder- van Tom Fedler had een doel
punt ten gevolge, doch even vóór de links
binnen van de Wanderers inschoot, was ge
floten voor buitenspel. Iedereen begreep
echter, dat het uitstel van executie betee-
kende.
En toen kwam een doelpunt aan den
kant. waar men het allerminst verwacht
had. De verdediging van de Wanderers,
overtuigd van een absoluut overwicht der
hunnen in het veld, was ver opgedrongen.
Woodley, die üen bal op de uitlijn te pakken
had gekregen, plaatste naar Curtis die er met
een vaart vandoor ging, midden- en ach
terspelers van de Wanderers zijn hielen liet
zien en den doorstoot bekroonde met een
van die vervaarlijke schoten, welke op de
Eastern Meadows reeds befaamd waren ge
worden. Niet één keeper kon zulk een
gloeienden kogel hebben gestopt. De meeste
toeschouwers hadden wegens den mist, die
nu als een gordijn hing, er niets van gezien,
maar aan het gejuich leidden zij af, dat een
doelpunt was geboren. Van mond tot mond
ging de tijding: de Rovers staan met 10
voor!
Thans kwam het er op aan, den voor
sprong niet te verspelen; het beduidde be
houd van het eerste klasseschap. Aan den
anderen kant zagen de Wanderers in, dat
zij tegenover het doelpunt van hun stad-
genooten er minstens twee moesten stellen,
wilde niet op het nippertje hun h3t kam
pioenschap nog ontgaan. Doch hoe h;. i de
buitenspelers werkten, in het midden bleef
telkens de aanval hokken. De aanvoerder,
die de spilplaats bezette, zwoegde als een
paard, voedde voortreffelijk de vleugels en
brulde het binnentrio toe, dat het uit moest
zijn met pingelen. Het bleef niet zonder
resultaat, het spel werd meer open gehou
den en zoo snel mogelijk het vijandelijk
doel genaderd. Ook Curtis had instructies
gegeven; met de kanthalfs nam de voor
hoede opeens tot „Cup-voetbal" haar toe
vlucht, waardoor het veel betere spel der
tegenpartij werd afgebroken.
Plotseling besefte Curtis, dat ook de af-
braak-taktiek den Rovers niet zou baten.
Buck Mullin, de spil, scheen last van slaap
wandelen te hebben gekregen en Fedler be
gon nog feestelijker over den bal heen te
maaien dan hij in den beschamenden wed
strijd tegen Birmingham had gedaan. Als
een openbaring kwam het tot Cyril: die
twee zetten er alles op om den Wanderers
tóch. nog de overwinning te bezorgen! Zij
wisten hun bedrijf gedekt door den mist!
En daarmee stond zijn besluit vast: hij nam
zélf de leiding.
Het gevolg was, dat hij zich met de kant-
halfs en den rechtsbinnen op doel terug
trok om de verdediging te versterken; de
linksbinnen nam zijn plaats als midden
voor in, waardoor nu de voorhoede uit drie
man bestond, die zich tot snelle overrom
pelende uitvallen bepaalde. Vergeefs tracht
ten de Wanderers door den muur van ver
dedigers heen te breken; altijd was er een
voet, die zich van den bal meester maakte
en mét een forschen trap naar voren zond.
Vuurrood van v/oede 'trad Fedler op Cur
tis toe. „Wat verbeeld jij je, vent?"
schreeuwde i-
aanvoerder-allures aan te nemen? Vooruit,
op je plaats! De anderen ook!"
„Ik denk er niet aan!" Lo.ste Cyril terug,
„Jij wilt den Wanderers de overwinning
cadeau doen, hè? Maak rapport voor mijn
paic! Maar tot tijd is gefloten, behoud ik
de leiding. Ik heb je door!"
De bal, die uit was gegaan, werd in ge
gooid. Het leder belandde bij den links
binnen van de Wanderers: Nog twintig mi
nuten restten voor inrukken zou worden ge^.
blazen en de adspirant-kampioenen besef
ten, dat het voor hen nu er op of er onder
v/as. Zij speelden als baarlijke duivels. Bij
een van hun vinnige aanvallen wilde Curtis
den bal koppen; op hetzelfde moment on
derging hij een gewaarwording, alsof een
zware vrachtauto op hem inreed. Hij viel
en voelde, hoe iemand boven op hem te
recht kwam. Cyril herkende de forsche ge
stalte van Tom Fedler nog net vóór hem
een slag trof, die met een voorhamer kon
zijn toegebracht. Duizenden sterren dansten
voor zijn oogen daarna werd alles don
ker. Diepe zwarte nacht.
Toen hij weer bij zijn positieven kwam,
lag hij op een bank in de kleedkamer. Trai
ner Brooks hield hem een fleesch met reuk-
zout onder den neus. Er was een cacopho-
nie van luid door elkaar sprekende, opge
wonden stemmen. In het begin had Curtis
er geen flauw idee van, waar het over ging.
Tot hij Tom Fedler hoorde schreeuv/en:
„Ik hem hem geen stroobreed in den weg
2gd. We kopten allebei naar denzelfden
bal en vielen. Hij moet zich aan mijn elle
boog of knie gestooten hebben. Een onge
luk, anders niet."
(Wordt vervolgd),
