wmn dwad
De begrafenis van Prins Sajonji - Het inladen van zware bommen
Tweede Blad
81ste Jaargang
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovérs
iv-v*
VOOR DEN START NAAR ENGELAND.
HET INLADEN VAN ZWARE BOMMEN OP EEN VLIEGVELD
ERGENS IN FRANKRIJK.
(Associated Press)
IN MILAAN ZIJN BUITENGEWOON FRAAIE TRAP-TAXI'S IN GEBRUIK
GENOMEN. BIJ HET PUBLIEK VALLEN ZE
IN DEN SMAAK. (Holland)
HET KWEEKEN VAN CHAMPIGNONS BUYEN, DE NIEUWE NATIONALE KAMPIOEN HARDRIJDEN
in den Proeftuin te Naaldwijk. De bedden OP DE SCHAATS, IN DEN HUISELIJKEN KRING. BELANG-
in den kelder worden afgedekt. STELLEND WORDT DE WISSELPRIJS BEKEKEN.
(Polygoon) (Polygoon)
DE STAATSBEGRAFENIS VAN DEN JAPANSCHEN PRINS SAJONJI. NU HET IJS NOG STERK GENOEG IS haast men zich om de z.g. rietschooten langs de ringvaarten te
HET STOFFELIJKE OVERSCHOT WORDT DOOR DE STRATEN VAN TOKIO NAAR HET HIBIYAPARK scheren. Met een scherpen schoffel snijdt men het riet af bij het ijsoppervlak, waarna het gebonden wordt
om vervoerd te worden. Dit riet is bij uitstek geschikt voor dakbedekking van villa's en boerderijen.
GEBRACHT. (Holland) 6 (Polygoon)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN-
(16
„Toevallig dat.je het mij vraagt, Cyril",
zei ze na een oogenblik. „Ja. Ik heb het
gedaan. Gisteravond toen we samen thuis
waren. Ik viel er hem heelemaal niet mee
op het dak. Hij had zooiets wel verwacht,
bekende hij."
„En....?"
„Ik vertelde hem alles, van onze eerste
ontmoeting in Londen af. Oom Benjamin
mag je graag, al kent hij je nog maar op
pervlakkig, en je zult hem welkom zijn.
Toch heb ik me, ik weet niet hoe dikwijls,
afgevraagd of ik er niet heel verkeerd aan
deed, je over te halen om voor de Rovers
te spelen. Ik bedoel, dat je die maanden
zooveel nuttiger had kunnen besteden./ Mis
schien had je nu al een aardige praktijk!"
Curtis lachte. „Alsof dat zóó gauw gaat!
Schat, ik heb er nog geen minuut spijt
van! Het is een heerlijke tijd in Ransome
voor me geworden minstens tweemaal in
de week bij jou! En straks, na afloop van
de competitie, eiken dag! Je krijgt me voor-
loopig Ransome niet uit! De eenige.'die
mijn besluit streng afkeurt, is Tinker, mijn
bejaarde bediende. Hij bombardeert me
met brievert, om naar Londen terug te kee-
ren en een behoorlijken werkkring te zoeken
Voetballen in een profclub vindt hij name
lijk hoogst onbehoorlijk. Het bevalt hem
heelemaal niet, moederziel alleen in De
vonshire Street; er heeft zich nog altijd
geen liefhebber voor het huis voorgedaan.
Van Tinker's laatsten brief was de onder-
teek^ning gevlekt. Hij ziet me blijkbaar
voor een onnoozelen hals aan, die zoo maar
zou gelooven, dat zilte tranen het geklod-
der veroorzaakt hebben. Hij heeft het pa
pier natuurlijk onder de kraan gehouden!"
„Toch ben ik het met Tinker niet on
eens," zei het meisje peinzend. „We konden
even goed veel by elkaar zijn als jij in Lon
den was en ik óók."
Cyril keek verbaasd. „Wou je dan weer
in betrekking gaan tot ik genoeg verdien
om te trouwen? Heb je het bij de Sullivans
dan niet naar je zin?"
Nora stak een arm door den zijnen.
„Mijn schuld, lieve jongen. Ik ben een
eigengereid nest geweest door van jou te
gelooven, dat je met me speelde. Oom Ben
jamin maakte er zich gisteravond vroolijk
over, maar ik kan er met geen mogelijk
heid om lachen. Als ik toen ronduit met je
had gesproken, zou me een massa narig
heid zijn bespaard. Zie je, ik nam de be
trekking bij Mrs. Umpwood niet uitsluitend
aan, omdat tante Edith en Maud me het
leven onaangenaam maakten
Zij slikte en hij vroeg na een kleine pau
ze- „Neen? Wat dan nog meer?"
„Er v/as iemand, die me veel erger hin
derde dan die twee samen.
,Wie?"
„Roger Wade. Hij kwam druk bij de Sul-
livan's aan huis en viel me onophoudelijk
niet zijn attenties lastig. Tante Edith moe
digde hem op alle manieren aan. Ik kon den
pedanten vlerk niet uitstaan. Oom Benja
min begreep heel goed, dat ik hoofdzake
lijk om Wade te ontloopen naar Londen
ging. Ik was nog niet lang bij Mrs. Ump
wood toen hij schreef, dat Wade naar Glas
gow was vertrokken om deelgenoot in een
scheepsbevrachtingsfirma te worden, en hij
drong er op aan, dat ik terug zou komen.
Ik deed het niet en ik ben er blij om, want
dan had ik jou niet leeren kennen. Maar
na dat ellendige onderhoud met Polly Ad
dison ging ik toch. Alsof hij er de lucht van
had gekregen veertien dagen na mijn
terugkomst in Ransome verscheen Wade
óók weer.
De firma in Glasgow was volgens hem
niet solide. Hij drong zich opnieuw aan me
op. Een paar dagen geleden liep het de spui
gaten uit. Ik was een oogenblik met hem
alleen en voor ik er op bedacht kon zijn
had hij me gezoend. Natuurlijk deed ik on
middellijk mijn beklag bij oom Benjamin en
ik verzocht hem, Wade in het vervolg zijn
huis te verbieden. Hij draaide er wat om
heen, zei geen ja en geen neen. Ach, ik kan
het me ook wel begrijpen! Tegen een Xan
tippe als tante Edith is hij niet opgewassen.
Wade is nog in de verte een familielid van
haar." Nora streelde Cyril's hand. „Ziezoo,
lieverd. Nu weet je alles."
Curtis zette een gezicht, alsof hij liefst
op staanden voet Wade een geduchte af
rammeling wilde gaan toedienen. „De vle
gel! Daar zal hij van lusten!"
„Laat hem links liggen, Cyril! Je kunt
hem niet beter in de wielen rijden dan door
onze verloving publiek te maken. Wanneer
hij jou éénmaal heeft gezien, zal hij er wel
voor oppassen, ooit weer een hand naar
me uit steken. Wil ik oom Benjamin zeg
gen, dat je Zondagmiddag komt?"
„Doe dat, schat!" Cyril drukte Nora's
arm. „Al blijft Wade een schavuit in het
kwadraat, 'toch heeft hij me indirect een
dienst bewezen. Het was mijn plan, eerst
na beëindiging van de competitie officieel
aanzoek te komen doen. Dank zij Wade
vindt de plechtigheid veertien dagen eerder
plaats. Dit zal ik als verzachtende omstan
digheid in aanmerking nemen, wanneer het
moment daar is om hem over de knie te
leggen!"
vin.
Zelfs oude voetbalrotten herinnerden zich
geen seizoen met zóóveel spanning als dat,
hetwelk thans ten einde liep. Niet alleen,
dat in de allerlaatste ontmoetingen de be
slissing over het kampioenschap viel zij
zouden tevens uitmaken, welke clubs ge
doemd werden, naar de tweede divisie te
verhuizen. Luton en Millwall hadden beide
de competitie met een gelijk spel besloten
en daarmee het puntentotaal tot 28 opge
voerd. De Ransome Rovers waren er in
geslaagd, op eigen grond Bury met 31 te
kloppen, zoodat zij zich in het bezit van 27
punten mochten verheugen. Zij konden nog
aan degradatie ontsnappen door hun laat
sten wedstrijd tegen hun stadgenooten te
winnen. Een gelijk spel zou niet baten;
daartoe was hun doelgemiddelde te ongun
stig. Dan moesten zij de eerste di: isie ont
ruimen mét Luton en stelde Millwall zich
nog net veilig, aangezien deze vereeniging
met evenveel gmaakte doelpunten als Lu
ton, er vier minder tegen zich gescoord had
gezien.
Boven aan de ranglijst was de spanning
niet geringer. Het uitgespeelde Derby Coun
ty ging aan den kop met 55 punten, onmid
dellijk gevolgd door de Ransome Wanderers
met 54 uit 41 wedstrijden. Dezen verkeer
den in dezelfde omstanigheden als de Ro
vers: er moest gewonnen worden. Bij een
gelijk spel trokken zij, door een minder
fraai doelgemiddelde, aan het kortste eind.
De Eastern Meadows deden aan de goede
dagen van de Rovers denken; geen zit- of
staanplaats was onbezet. Omtrent den uit
slag verkeerde niemand in twijfel: de Wan
derers, die op eigen veld met 51 hadden
gezegevierd, zouden zich ook nu de meer
deren van hun stadgenooten toonen. Alles
wees er op, dat de Wanderers eveneens die
meening waren toegedaan. Van den aftrap
af ontwikkelden zij een spel, waaruit dui
delijk bleek, dat zij de ploeg van de Rovers
beschouwden als één, die weinig had in te
brengen. Tot op zekere hoogte hadden ze
geen ongelijk; het team van de thuisclub
was technisch minder, stukken minder dan
het elftal van de bezoekers, dat ware voet-
balartisten telde. De geringschatting van
de tegenpartij verleidde dezen tot spel voor
de tribune. Het bevreemdde Curtis, dat zij er
niet onmiddellijk alles op zetten om te doel
punten; als geroutineerd speler achtte hij
het van de aanmerkelijk sterkere ploeg een
ernstige tactische fout, een louter afwach
tende houding aan te nemen. Het mooie
spel kostte den Wanderers tijd en daarmee
gaven zij direct al aan de tegenpartij een
tempo-voordeel cadeau. Curtis was een
overtuigd aanhanger van de leer, óók bij
voetbal, dat de eerste klap een daalder
waard is. Hij vond het onverantwoordelijk,
dat de Wanderers met hun zeer zeker aan
trekkelijk kijkspel niet hadden gewacht tot
voldoende doelpunten waren gescoord. Dan
konden zij zich een dergelijke demonstratie
veroorloven.
(Wordt vervolgd).
