Neergeschoten Engelsch vliegtuig - Zware fabrieksbrand te Tilburg
gliie Jaargang Igw Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
BIJ DE N.V. J. BROÜWER'S LAKENFABRIEKEN te Tilburg brak
Dinsdagavond brand uit. De brand had zoo'n omvang, dat van blusschen
geen sprake meer was. Alle opslag en machinerieën werden een prooi
der vlammen. Detail van de verwoesting. (Polygoon)
EEN VERBINDINGS-COMPAGNIE BIJ HET AANLEGGEN VAN EEN
TELEFOONLIJN. De draadspoelen zijn opgesteldnu wordt met het
uitleggen van den draad begonnen (Polygoon)
AANVAL VAN EEN HEINKEL-GEVECHTSVLIEGTUIG HE 111 OP EEN CON-
VOOI. EEN VRACHTSCHIP IS REEDS GETROFFEN, BIJ DEN VOLGENDEN
AANVAL ZAL HET VERNIELD ZIJN. (Polygoon)
HET GANZENBORD heeft momenteel in alle soorten en
vindingen Nederland veroverd. In Amsterdam kan men op
straat nog de allereerste uitgave koopen. (Polygoon)
OM TE VOORKOMEN dat de visch wegens luchtgebrek zou sterven, heeft de hengelsportvereeniging
T O.P. te Spanbroek haar leden aangezegd, er voor zorg te dragen, dat in 't in hun domein gepachte vischwater
voldoende gaten in het ijs moeten worden gehakt en opengehouden, zoodat er voor de visch lucht onder het ijs
kan komen. Ieder lid van deze vereeniging heeft een aantal slooten en vaarten te verzorgen hij moet steeds
de dichtgevroren gaten open houden. Een der leden bezig met het hakken van een „luchtgat" in het ijs.
(Polygoon)
OP EEN VLUCHT NAAR BERLIJN DOOR LUCHTAFWEERGESCHUT NEERGESCHOTEN. Onze foto
toont de overblijfselen van een neergeschoten Britschen Whitley-bommenwerper, welke op de vlucht naar-.
Berlijn door het geconcentreerde vuur van het Duitsche afweergeschut
getroffen en neergeschoten werd. (Polygoon)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(12
Terwijl Curtis zich in een shirt werkte,
dat hem aardig krap zat, hoorde hij in de
kamer naast de zijne luide en nijdige stem
men. Boven alle klonk die van Tom Fedler
uit.
..Hij zal wenschen, dat hij rustig bij zijn
moesie was gebleven, vóór het oefenpar
tijtje tien minuten aan den gang is. De
lummel, verdient een lesje, jongens! Jullie
hadden moeten hooren, hoe hij over het
elftal roddelde. Er deugt geen spat van.
Meneer zag ons tegen Birmingham spelen
en naar aanleiding *Van dien éénen onge-
luks-wedstrijd matigde hij zich in bijzijn
van Norton, Brooks en mij een oordeel aan,
méér dan bar! We hadden er allemaal met
de pet naar gegooid. Jou, Rand, noemde hij
een keeper van het jaar nul. Jij, Law, bent
volgens hem als middenvoor de grootste
kruk, die ooit een bal heeft getrapt en
daarom mag je nu langs het lijntje staan.
Buck Mullin en ik kwamen er het ongena-
digst af. Wat hij over mij durfde zeggen,
krijgt hij gauw genoeg op zijn bróód. En
hij ontvangt meteen zijn portie namens
Buck. Jullie weten, jongens: dat hij al zoo
ziek was als een hond toen hij zich kleed
de, maar hij wou onder geen voorwaarde
zijn club in den steek laten. Ik stem toe,
dat we Zaterdag een off-day hadden. Het
uitvallen van Mullin was de genadeslag.
Met tien man konden we het tegen een
sterk team als dat van Birmingham onmo
gelijk hijschen."
Een ander sprak. „Een pff-day zei je,
Fedler. Je stelt het veel te mooi voor. Het
teek eenvoudig nergens naar. Precies de
zelfde vertooning als tegen de Arsenal, die
ons Zaterdag een week geleden met 71
inmaakte. Den Woensdag daarvóór kregen
we thuis van Stoke een 50 nederlaag te
slikken. In drie wedstrijden werden maar
eventjes twintig doelpunten tegen ons ge-
sco'ord. Allemaal off-days, hè?"
„Bemoei je met je eigen bemoeisels,
Woodley!" snauwde Fedler. „Wat bracht je
er zelf van terecht? Je was te lui om ach
ter den bal aan te zitten. Van de tien, die
je werden toegespeeld, miste je er precies
evenveel. Misschien ben je in je eigen oogen
een heele Bram. Ik als captain zeg daaren
tegen, dat je een prul bent."
„Vraag aan je vriend Law, waarom hij
zoo krankzinnig hard naar de vleugels
plaatste! Hij deed het met opzet. Als hij
zelf moest schieten
„Hou je snater! Ik waarschuw je niet
meer, Woodley! Wanneer je me zóó niet
begrijpt, weet ik wel een andere manier om
je c an het verstand te brengen wat ik wil".
Het antwoord op Fedler's duidelijke be
dreiging was het dicht slaan van eerr deur.
Curtis glimlachte vaag: de aanvoerder had
ze toch nog niet allemaal onder den duim!
Indien Woodley niet de eenige zou zijn, die
Luggegraat toonde te bezitten, en drie, vier
elftalspelers aan zijn zijde stonden, kon
mogelijk aan Fedler's tyrannie spoedig een
einde wórden gemaakt. Voorloopig wilde
Curtis daar echter maar niet al te vast op
rekenen. Hij begreep, dat de Rovers mo
menteel slecht over hem waren te spreken.
In de eerste plaats had de extra oefenwed
strijd kwaad bloed gezet: het dagprogram
ma was er radicaal door gewijzigd. Tot
overmaat van ramp kwajn op het laatste
nippertje de aankondiging, dat niet om
twee, doch pas om vier uur werd getraind.
Op zijn gemak dronk Curtis den kop
bouillon leeg, door een bediende gebracht.
Over het algemeen was hij er geen groot
liefhebber van, doch hij moest bekennen,
dat deze voortreffelijk smaakte. Een van
Sullivan's vele attenties voor zijn „jon
gens": een kop krachtigen bouillon alvo
rens ze een gewichtige oefenpartij of een
competitiewedstrijd begonnen.
Klokslag vier stonden de partijen opge
steld. Tien norsche gezichten; alleen dat
van Curtis glunderde. Toch klopte zijn hart
niet normaal. Hij besefte, dat Fedler op een
kans zou loeren om hem te kraken; lang
genoeg had hij gevoetbald om te weten, hoe
een zoogenaamd ongeluk vaak in een mise
rabel klein hoekje kan liggen. En al nam
hij zich voor, op zijn hoede te zijn de
posities waren zeer ongelijk. Hij moest ver
schillende hem allesbehalve welgezinde spe
lers in het oog houden; Fedler daarentegen
kon al zijn aandacht concentreeren op den-
gene, met wien hij meende een rekening te
moeten vereffenen.
Trainer Brooks had zich beYeid verklaard
als scheidsrechter te fungeeren. Ofschoon
niets hem belette, het aanvangssein te bla
zen, scheen hij er maar niet toe te kunnen
komen, het fluitje naar den mond te bren
gen. Eindelijk schreeuwde Fedler, wien het
doelloos in het veld staan begon te vervelen:
„Komt er.nog wat van of niet?"
Na zich even met Norton, den manager
te hebben onderhouden, riep Brooks terug:
„We wachten nog vijf minuten!"
„Waarom? Is het al niet erg genoeg, dat
we van kwart voor twee af als piassen zijn
behandeld?"
De trainer schokschouderde bij wijze van
antwoord. Hij hield het horloge in de hand
en raadpleegde het voortdurend. Norton
was naar den ingang der eeretribune ge-
loopen en keèrde in zijn eentje terug. Hij
zei wat tegen Brooks, die een gebaar maak
te van: dan weet ik er óók niet anders op.
Direct daarna snerpte zijn fluitje.
Curtis trapte af en gaf den bal met een
zacht rollertje aan den rechtsbinnen in de
verwachting hem terug te krijgen en er
mee op het doel te kunnen stuiven. De bin-
nenspeler negeerde den wenk, hij plaatste
naar den rechtsbuiten, doch zóó onbesuisd,
dat-de voorzet meters uitvloog. Toen weer
in was gegooid, begon een heen en weer
getrap. een futloos spelletje zonder eenig
verband, dat minuten aanhield. Curtis
snapte den toeleg: ze wilden hem voor spek
en boonen laten meedoen. Maar dat nam
hij niet! De oefenwedstrijd wa£ speciaal
met het oog op hem uitgeschreven; hij zou
toonen, dat hij niet als een nul voor
het cijfer wenschte te worden beschouwd!
Kort daarop kreeg hij er gelegenheid toe.
De linksmidden, Mike Temple, haalde met
het gezicht naar doel onzuiver om; de bal
rolde voor de voeten van Woodley, den
rechtsbuiten, die zich in teruggetrokken
positie bevond. Na een seconde te hebben
gewacht tot de middenvoor zich gunstig
had opgesteld, zette hij over. ïn snel tempo
ging Curtis er .a* Ncr; hij werd door drie
tegenstanders niet al te fair op de huid
gezeten, centerde daarom naar den mee op-
geloopen Woodley en deze plaatste terug,
zoodra hij in de gaten kreeg, dat de mid
denvoor zich had vrijgemaakt. Als een dolle
stier kwam Fedler op Curtis af, maar Cyril
gaf 't leder een tikje naar links, zwenkte om
den onbeheerschten aanvoerder heen en
terwijl deze, verrast door de snelle ma
noeuvre, languit tegen den grond plofte,
loste de middenvoor een scherp schuin schot
Eer Rand, de keeper, er notie van had, zat
de bal reeds in het net. Tom Fedler was
met een grijns overeind gekrabbeld. Hij had
iets geleerd, waarmee hij zijn voordeel zou
doen; deze middenvoor trapte met het zelf
de gemak links en rechts.
Nauwelijks was de bal weer aan het rol
len gebracht, of Cyril constateerde met
verwondering, doch niet minder met genoe
gen, dat ineens verband in den aanval was
gekomen en er veel geestdriftiger werd ge
speeld. Daarvóór had feitelijk alleen Wood
ley getoond een voetballer van ras te zijn,
die óók een oefenpartijtje serieus opnam.
De verdediging bleek eveneens haar taktiek
te hebben gewijzigd en speelde niet langer
eerst den man en dan den bal v/aar het
den onwelkomen nieuweling betrof. Zij be
wees thans, ook wel degelijk fair te kuqnen
optreden en voor haar taak berekend te
zijn. Rand redde eenmaal op prachtige
wijze door een hard diagonaal schot van
Curtis, dat als een gloeiende kogel zijn doel
dreigd. te doorboren, met een grootschen
uitval onschadelijk te maken. Het zou ech
ter uitstel van executie beteekenen. Lew
Gayland, de linksbuiten, stond in bijzonder
gunstige positie; Cyril,-die zich door eenige
tegenstanders in het nauw zag gebracht,
zette onberispelijk over, waarop Lew in zijn
eentje door het restant van de verdediging
dribbelde en met een kanjer, die via den
zijpaal in het net verdween, de score ver
hoogde.
(Wordt vervolgd).
