De Rijkscommissaris bij de soldaten van de Kustwacht - Garagebrand
ftfsie JaargangIffEHH Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
DE BLOEMBOLLEN IN DE KASSEN VAN HET LABORATORIUM VOOR
BLOEMBOLLEN-ONDERZOEK VAN PROF. DR. E. VAN SLOCHTEREN TE
LISSE, BLOEIEN THANS, DAT HET EEN LIEVE LUST IS. IN VERSCHIL
LENDE STADIA VAN HUN ONTWIKKELING, WORDEN
DE BLOEMBOLLEN GEFOTOGRAFEERD. (Polygoon)]
GENERALOBERST VON KÜCHLER BIJ DE PANTSERTROEPEN. Onze
foto toont Generaloberst von Küchler in gesprek met een compagniescomman
dant van het Pantserwapen tijdens een bezichtiging. (Holland)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(7
Zij wandelden van de parkeerplaats weg,
Bridge Street in. Cyril piekerde, hoe hij
zou aanvangen. In de houding van het
meisje was iets gereserveerds ondanks haar
onmiskenbare vriendelijkheid. Er moest
wat zijn gebeurd, of zij moest wat hebben
gehoord, dat haar van hem had vervreemd.
Het moeilijke zat hierin, dat hij er niet de
flauwste notie van had, wat het kon zijn.
En toch zou blijkbaar van hem de eerste
stap dienen uit te gaan.
Zij was hem vóór met de opmerking:
„Wanneer u niet begint, kom ik niets te
weten." Het werd in een poging tot scherts
gezegd. Doch in Cyril's ooren had de toon
ietwat stroef geklonken.
„Natuurlijk begin ik. Vooraf wil ik je
waarschuwen, dat ik wel eens niet met een
half uur zou kunnen volstaan."
„Ach ja", zuchtte Nora. „De oude ge
schiedenis van pink en hand. Toch hebt u
zelf die limiet gesteld. Steek dus van wal!
Ziet u niet, hoe ik van nieuwsgierigheid
brand?"
„Dat zullen we hebben!" Cyril besloot
zijn toevlucht te nemen tot dat, wat Nora
minder gelukkig was afgegaan, scherts. „In
de eerste plaats waarom ben je zoo laat,
meisje?"
„Zoo laat?" herhaalde zij, niet begrijpend.
„En of! Eergister was het precies zeven
Weken geleden, dat ik op Red Lion Square
post vatte bij den lantaarnpaal met de
lichtreclame voor Kennedy's apothee':
en nu kom je pas!"
„Gunst! Hebt u er al dien tijd gestaan,
Mr. Curtis?"
„Al dien ijd!" verzekerde hij plechtig.
„En ofschoon ik toch de verongelukte ben,
is in mij niets veranderd. Voor mij ben en
blijf je Nora, het eenige meisje dat mij de
heele groote wereld in een paradijs kan
omtooveren." Cyril had zijn zekerheid her
vonden; hij wist nu welken kant hij met
het meisje uit moest. „Wat is de reden, dat
jij me ineens zoo officieel met „u" aan
spreekt en me Mr. Curtis noemt in plaats
van Cyril, zooals we waren overeenge
komen?"
„Waren wij dat overeengekomen?" deed
ze vaag.
„Hoe kun je het in twijfel trekken, Nora?
Probeer me niet wijs te maken, dat je het
in een en vijftig dagen vergeten ben, al
geef ik toe, dat die tijd mij een eeuwigheid
heeft geleken. Je liet me zonder boe of ba
in den steek. Waaraan heb ik dat verdiend
jongedame?"
Zij ging niet onmiddellijk op zijn ernsti
ger toon in. Na een poosje te hebben voort-
gewandeld, waarbij zij op de punten van
haar schoenen keek, vroeg zij„Hoe heb je
ontdekt dat ik naar Ransome was gegaan?
Mijn adres van Mrs. Umpwood gekregen?"
Zijn repliek was een gebaar, waaruit van
alles kon worden opgemaakt. Hij zag er i
niet tegen op, het meisje te vertellen, dat
hij in eenige kranten N. G. per advertentie
had uitgenoodigd, haar adres mee te dee-
len. Daar stak niets onwaardigs in. Daaren
tegen was hij er lang niet zeker van, of
zij zijn anderen stap zou goedkeuren: dat
hij een informatiebureau in den arm had
genomen om haar verblijfplaats uit te vis-
schen. Derhalve liét hij er geen syllabe over
los. Als een punt in zijn voordeel noteerde
hij intusschen, dat zij het vormelijke „u"
had laten varen. Doch haar volgende woor
den verwarden hem en hij vreesde, dat zijn
optimisme wel'eens wat voorbarig kon zijn
geweest.
„Ik geloof, dat je beter had gedaan, niet
naar Ransome te komen."
„Dat meen je niet, Nora."
„Waarom zou ik het niet meenen? Je be
grijpt toch, dat ik een reden had om je
niet meer te willen zien?"
„Om die reden te vernemen ben ik juist
hier." Zij hadden de Grand Avenue be
reikt, overdruk nu op den vrijen Zaterdag
middag en weinig geschikt tot het voeren
van een vertrouwelijk gesprek. Curtis nam
het meisje luchtig bij een arm. „Laten we
een rustig zitje in Old White House zoe
ken. Onder de thee praten we verder. Er
moet een vergissing in het spel zijn en ik
wil alles haarfijn weten."
Toen zij een hoekje hadden gevonden en
de thee was geserveerd, zette Curtis het
onderhoud voort.
„We beginnen bij Donderdag zeven we
ken geleden. Je gaf geen .gevolg aan de af
spraak. die we hadden gemaakt. en je vond
het zelfs de moeite niet. waard mij er van
op de hoogte te stellen. Gisteren pas ont
dekte, ik, dat je vlak bij me hebt gewoond
en naar Ransome was vertrokken. Je hebt
je in Devonshire Street uitstekend schuil
weten,te houden. Waarschijnlijk wou je mij
je adres nooit zeggen omdat we zoo dicht
bij elkaar woonden; daarom ook verzocht
je me altijd je niet te volgen. Enfin, dat is
gebeurd. Ik ben nu in Ransome. Maar voel
je niet, dat wanneer je een reden meende
te hebben om eensklaps den omgang met
me te verbreken, ik als direct betrokkene
haar had behooren te kennen?"
Het meisje bekeek haar handen, die ge
vouwen in den schoot lagen. Ze vermeed
een rechtstreeksch antwoord op Cyril's
laatste argument, ofschoon zij stilzwijgend
moest toegeven, dat hij daarmee de kwes
tie in het hart had geraakt.
„Ik heb me in Devonshire Street niet
schuil gehouden", zei ze. „Mrs. Umpwood
liet me heel weinig vrij. Ze is jaren geleden
bij een val ongelukkig terecht gekomen en
nadien aan huis gebonden. Dan zijn haar
oogen slecht, vandaar dat ze een lectrice
noodig heeft. Toen ik de betrekking aan
vaardde wist ik, dat ze nagenoeg geheel op
mijn persoonlijkheid beslag zou leggen. Je
hebt er geen idee van, hoeveel voeten het
in de aarde had, om 's Zondags en 's Don
derdags een enkel uurtje voor mezelf te
krijgen. Had ze geweten, welke reden achter
mijn aandringen zat, dan zou ze er nooit in
hebben bewilligd. Later kwam ze toch op
de hoogte en zei ze, dat ik beter zou doen
een andere betrekking te zoeken als ik op
een vrijen middag, en. avond bleef staan Tk
loof wel niet, dat ze het in ernst meen ie
maar er deed zich. een omstandigheid voor,
waardoor ik haar. aan haar woord hield."
„Waarom nam je. een betrekking aan, die
je zóó bond? En.was.het uit een gevoel van
schaamte, dat je er mij nooit iets van zei?
Je oom is ongetwijfeld een man met rela
ties. Als je per onafhankelijk wilde zijn,
had hij je toch wel iets beters kunnen be
zorgen?"
„Moeder, een Sullivan, stierf al heel
vroeg; ik was nauwelijks zes. Oom Benja
min heeft nooit met vader overweg gekund.
Op veertien jarigen leeftijd werd ik wees.
Omdat ik alleen op de wereld stond en va
der me vrijwel niets had nagelaten, nam
oom Benjamin me in huis. Ik ben hem ont
zaglijk veel verschuldigd; hij behandelde
me geheel als eigen kind. Tante Edith, zijn
vrouw, was het tegenovergestelde. Ze vond
er een genoegen in, me het leven onaange
naam te maken. Maud, de dochter, deed in
dat opzicht niet voor haar onder. Op den
duur kon ik het niet uithouden. Door tus-
schenkomst van een Londenschen kennis
van oom Benjamin kreeg ik de betrekking
bij Mrs. Umpwood. Het was er óók niet al
les, zooals ik je verteld heb. Toch zou ik er
wel gebleven zijn wanneer nietHet
meisje voltooide den zin niet en wendde
den blik af.
„Kijk me aan, Nora," zei Cyril dwingend.
Zij streed tegen zijn wil, maar die was ster
ker dan de hare. Langzaam keerde zij het
hoofd in zijn richting. „Zoo is het goed",
constateerde hij voldaan. „Maak nu den
zin af. Wat „wanneer niet" heeft betrek
king op mij. niet?"
„Ja", bekende zij. Ze zweeg even en ver
volgde toen rad: „Op een middag ontving
Mrs. Umpwood bezoek van Mrs. Addison.
(Wordt vervolgd).
FELLE GARAGE-BRAND TE BEEK. De garage van de E.B.A.D.
te Beek, een der grootste autobus-ondernemingen in Zuid-Limburg,
welke den dienst SittardMaastricht onderhoudt, werd Nieuwjaars
dag grootendeels door brand verwoest. Een opname van de ruïne.
(Het Zuiden)
DE RIJKSCOMMISSARIS RIJKSMINISTER DR. SEYSS-INQUART
HEEFT DEN OUDEJAARSAVOND DOORGEBRACHT TEMIDDEN
VAN DE SOLDATEN VAN DE KUSTWACHT. DR. SEYSS-
INQUART IN EEN WACHTPOST VAN
DE KUSTWACHT.
(Opname Polygoon P K. Fritz
.ff—
•OW W-*
i]
IN HET PALAZZO VENEZIA TE ROME vond de jaarlijksche ont
vangst plaats van moeders van groote gezinnen en moeders van
gevallen soldaten. De moeders verlaten na de ontvangst
door Mussolini, het Palazzo Venezia. (Holland)
DE MATROOSJES VAN DE „POLLUX", welk nieuw opleidings
schip Zaterdag a.s. zal worden ingewijd, zijn druk aan het poetsen
om alles tip-top in orde te doen zijn. De ramen der patrijspoorten
krijgen een goede beurt (Polygoon)
