De Führer ontving den nieuwen Russischen gezant - Concert Winterhulp
Tweede Blad
81ste Jaargang
LEiD5CH DAGBUD
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
VRIJDAGAVOND IS IN HET CONCERTGEBOUW TE AMSTERDAM
een groot concert gegeven, aangeboden door den Nederlandschen Radio-
omroep en ten bate van Winterhulp Nederland. In de pauze collecteerden
de „kopstukken" uit de radiowereld voor het goede doel. Guus Weitzel
en Nico Treep (achter) collecteeren. (Polygoon)
EEN AUTO MET AANHANGWAGEN maakte bij het nemen van een
der vele Amsterdamsche .bruggen een „hoogstandje". Doordat de lading
in den laadbak bij het beklimmen van een brug naar achteren schoof,
ging de voorkant de hoogte in, met het gevolg, dat de auto in een
benarde positie kwam te staan. (Polygoon)
DE EERSTE ORIGINEELE FOTO VAN DE BESCHIETING VAN DEN
BRITSCHEN HULPKRUISER „CARNARVON CASTLE". Zoojuist ont
vingen wij de eerste origineele opnamen van de „Carnarvon Castle",
welke na een zeegevecht met een Duitschen hulpkruiser zwaar bescha
digd in de Uruguaysche haven Montevideo binnenliep. Zooals tot nu toe
bekend werd, werden bij het gevecht aan boord talrijke personen gedood
en gewond, terwijl de Duitsche hulpkruiser volkomen onbeschadigd bleef.
Onze foto toont het schip in de haven van Montevideo, waar talrijke
nieuwsgierigen zich overtuigen van de zware treffers, welke duidelijk
op de foto te zien zijn. (Scherl)
«ka
DUITSCH OORLOGSSCHIP OP ZIJN TOCHT TEGEN DEN VIJAND
IN DEN STORM.
(Holland)
25 AUTO'S DOOR DEN SNEEUWSTORM VERRAST. In de nabijheid
van New Brighton (Minnesota, U.S.A.) werden 25 auto's op een open
weg door een sneeuwstorm verrast en ingesneeuwd. Onze foto toont een
aantal der van den weg gewaaide en ingesneeuwde auto's. (Scherl),
DE FÜHRER ONTVING DEN
NIEUWEN RUSSISCHEN GEZANT
DEKANOSOW. De Führer ont
ving op 19 December j.l. in de
nieuwe Rijkskanselarij den nieuw-
benoemden Russischen gezant Wla-
dimir Dekanosow voor het in ont
vangst nemen van zijn geloofsbrie
ven. Onze-foto toont den Führer in
gesprek met den Russischen gezant.
(Hoffmann)
HET BEKENDE KASTEEL
„GROENEVELD" TE BAARN
zal verkocht worden. Dit kasteel
dateert uit het laatst der 17de
eeuw en is gesticht door Marius
de Mamuchet van Hardinge,
Heer van Marrege, Grunerie en
Hardingen, stammende uit een
Hugenoten-familie, welke onder
Lodewijk XIV uit Frankrijk
gevlucht was.
Polygoon
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(3
„Laat dat bijna er maar af, oom Ro
bert!" Cyril schokschouderde. „Behalve
moeders preciosa. waarvan de waarde me
onbekend is en die ik liever niet weg doe,
heb ik nog een paar duizend pond in staats
papieren, het huis in Devonshire Street
en mijn auto. Bij elkaar vermoedelijk zes
zevenduizend pond, naar ik onderweg in
de gauwigheid heb uitgerekend. Hetgeen
beteekent, dat ik moet zien rond te schar
relen met het salaris van een kantoorbe
diende, of praktijk gaan uitoefenen als er
van de dertig duizend niets terecht zou
komen. Het één lokt me al even weinig aan
als het ander. Natuurlijk, wanneer het moet
dan moet het. Eerst wil ik afwachten wat
nog uit de schipbreuk gered kan worden.
Ik heb zoo het idee, dat u wel iets meer
kunt meedeelen dan in uw kattebelletje
stond. Met die bijzonderheden ga ik naar
Scotland Yard."
„Iets méér meedeelen? Ja, dat kan ik
zeker", antwoordde Madison grimmig. „In
de eerste plaats: de meneer, die zulke reus
achtige plannen in elkaar weet te zetten
en zoo'n model-philanthrpop is, dat hij zich
pas gelukkig voelt als hij anderen een
handje mag helpen om op de vlugste ma
nier rijk te worden, heet geen Henry Sla-
ter. Hoe dan wel, zou ik je niet kunnen
zeggen. Er zijn aanwijzingen, dat hij de
zelfde is, die als Oswald Fleisiger in New
York en als Francis Sutherland in Edin
burgh de goegemeente te pakken nam. De
methode van werken daar komt tenmin
ste verrassend overeen met die hier is ge
volgd. Je kunt echter op een briefje krij
gen, dat noch Fleisiger noch Sutherland
noch Slater zijn ware naam is. En wat je
hoop op Scotland Yark betreft reken
maar, dat meneer zijn maatregelen heeft
genomen. De politie van New York en
Edinburgh kon óók naar hem fluiten."
Slater maakte een betrouwbaren Indruk
op me."
„Dacht je, dat lui met een onbetrouw
bare physionomie kans hadden, en gros te
zwendelen?"
„Twee jaar geleden stak ik vijf duizend
pond in een onderneming van Slater
een villapark in Richmond. Voor mijn vijf
duizend kreeg ik er zes terug; een winst
van twintig procent. De huizen vlogen weg."
„Nogal glad! Nooit gehoord van het uit
gooien van een spiering om een kabeljauw
te vangen? Dat zaakje in Richmond was
het lokaas. Toen kwam Slater bij dezelfde
lui met zijn grootsche Bourghness-plannen
en ze hapten toe als een hond in een vette
kluif Het eerste zoete winstje smaakte
naar meer. En de boel leek vólkomen safe.
Een stel commissarissen aan wier soliditeit
niet viel te twijfelen. Bovendien een raad
van toezicht, waarin mannen waren geze
ten, wien je 'i laatste penn\ oudt toever
trouwen. Alleen het verleidelijke proza,
dat Slater in zijn kwaliteit van directeur
rondzond, had hoegenaamd geen betrek
king op zijn zoogenaamde onderneming.
Het was, op enkele wijzigingen na, een copie
van het prospectus, uitgegeven door een
bona fide maatschappij, die in Bourghness
laat bouwen. Je hebt natuurlijk ook foto's
ontvangen van de prachtige boschrijke
omgeving, van de aan te leggen autowegen
naar zee, later van villa's in aanbouw?"
„Zeker", beaamde Cyril.
„Welnu, geen meter grond, geen boom,
niet één steen van de villa's in wording
behoort aan Slater's fameuze maatschap
pij. Zooals ik zei: er wordt in Bourghness
een villapark aangelegd en de onderneming
die het doet, is achttien karaats, maar je
begrijpt nu wel, dat ze met Slater niets
uitstaande heeft. Wacht nog even, Cyril!"
Madison hield een hand op. „Ik weet wat
je wiit zeggen. Voor geldschieters bestond
de mogelijkheid, een kijkje te gaan nemen,
hoe de boel vorderde, mits het verzoek
daartoe vier en twintig uur te voren was
gedaan. Kwam het bezoek op den aange-
vraagden datum gelegen, dan haalde Sla-
ter den nieuwsgierige in den namiddag met
een pracht van een wagen af en reed hem
naar het luilekkerland. Ieder die het zag
was verrukt en rekende al vast uit, hoeveel
duizenden het zaakje hem zou opbrengen."
Cyril schokschouderde- „Dit laatste stel
ik op de creditzijde van uw fantasie. Ove
rigens komt belangstelling voor een onder
neming, waarin je geld hebt gestoken, mij
Vrij logisch voor. Ik heb zelf op het punt
gestaan, den boel eens te gaan bekijken."
„Had het gedaan; dan was je misschien
van je geloof in Slater bekeerd. Maar de
mogelijkheid dat je er net als de anderen
zou zijn in geloopen, acht ik grooter. Zal
ik je vertellen, hoe Slater de truc kon uit
halen? Een van de opzichters in Bourgh
ness was een schurk en had zich laten om-
koopen. Vandaar dat er altijd minstens
vier en twintig uur verliepen tusschen aan
vraag en inwilliging van het verzoek de
kust moest veilig zijn, snap je? Het viel
geen van de betrokkenen blijkbaar op, dat
de bezichtiging was gesteld op een uur, dat
er zich niemand bevond. De boel kwam aan
het rollen doordat een aandeelhouder een
bezoek aanvroeg en zijn brief terugkreeg
met de bemerking: geadresseerde vertrok
ken zonder achterlating van adres. Hij rook
lont, ging op eigen houtje naar Bourgh
ness, werd door een architect te woord ge
staan en hoorde, hoe leelijk hij er tusschen
was genomen. Toevallig een van mijn
cliënten. Slater had al veertien dagen of
drie weken te voren, mogelijk nog wel eer
der, de plaat gepoetst."
Curtis zat een poosje bedrukt voor zich
uit te staren en plukte aan zijn onderlip.
Toen vroeg hij: „U denkt dus, dat van mijn
dertigduizend pond niet veel terechtkomt?"
„Niet veel? Geen spaan!"
„Job's vrienden waren model-troosters
vergeleken bij u! Is het werkelijk zoo'n
voldoening te constateeren, dat u gelijk ge
kregen hebt? Toen ik zei, dat ik me met
uw conservatieve politiek van geldbeleg
ging niet kon vereenigen, gaf u me ten
antwoord: „Cyril, ik ben geen profeet,
maar ik durf de voorspelling toch aan, dat
jij nog eens van een koude kermis thuis
komt." Herinnert u het zich?"
„Of ik het me herinner? Woord voor
woord." Madison legde de vingertoppen te
gen elkaar. „Je vergist je, Cyril, als je
meent, dat mijn houding me door leedver
maak wordt ingegeven. Ik wilde werkelijk,
dat je destijds mijn raad niet in den wind
had geslagen. Wie bracht je op het onza
lige idee. je met Slater in te laten?"
„Een vriend. Natuurlijk treft hem geen
verwijt. Slater's eerste onderneming, die in
Richmond, leverde ons een slordigen duit
op. Ik weet niet, of die vriend van me ook
op de Bourghness-plannen is ingegaan;
het doet er trouwens niet toe. Het eenige
wat belang voor mij heeft hoe helpen we
den schavuit althans nog van een deel van
zijn onrechtmatig bezit af? Me dunkt: het
ligt op den weg van de politie, niets onbe
proefd te laten om hem bij den kraag te
vatten vóór hij alles heeft opgesoupeerd."
„Oplichters van het slag als Slater vat
de politie zelden bij den kraag en in
geen geval mét den buit. Het spijt me,
Cyril jij en je medegokkers doen ver
standig, de hoop op te geven, dat ze van
hun geld iets terugzien. Overigens kan ik
je mededeelen, dat de cliënt, over wien ik
je sprak, zich al tot Scotland Yard heeft
gewend."
Cyril kwam overeind. „Mijn gang is geen
doktersgang. Indien de wandeling naar
Victoria Embankment niet baatscha
den zal ze evenmin. Ten slotte een verzoek
dat den notaris Madison geldt. Verkoop
mijn huis in Devonshire Street- Ook al was
dat met Slater niet gebeurd, dan zou ik
het u dezer dagen toch verzocht hebben.
Het is me te groot. Bij vaders dood werd
het pand op drieduizend pond getaxeerd.
Ik ben dik tevreden, wanneer u er vijf en
twintig honderd voor weet te maken."
(Wordt vervolgd).
