Hongarije treedt toe tot het Drie-mogendhedenverdrag - Nieuw Raadhuis
Huwelijk met
modern comfort
flsfe Jaaraarg LEEDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
HONGARIJE TREEDT TOE TOT HET DRIEMOGENDHEDEN-PACT.
De Führer begroet graaf Ciano. Tusschen beiden in ziet men
Teleki en rechts graaf Csaky, Koeroesoe en generaal-
veldmaarschalk Keitel. (Telefoto Hoffmann)
TERWIJL DE DUITSCHE SOLDAAT aan het front zijn plicht
doet en zijn leven voor het Vaderland inzet, maken de arbeiders in
de fabrieken van oorlogsmaterieel alles voor de oorlogvoering.
Gewéldige hoeveelheden munitie worden vervaardigd. (Polygoon)
HET RAADHUIS VAN HUIZEN,
van de architecten Groene veld en
Falkenburg, dat in December in ge
bruik wordt genomen. (Polygoon)
WINTERTIJDBOEKENTUD.
De uitgevers hebben het buiten
gewoon druk. Een kijkje in de expe
ditie van een uitgeverij. (Polygoon)
DE REIS VAN DE NEDERLANDSCHE VAKVEREENIGINGSLEIDERS DOOR DUITSCHLAND.
TE BERLIJN WERD O.A. DEZE RECREATIEZAAL VAN EEN ARBEIDERSKAMP, WAAR OOK NEDERLAND
SCHE ARBEIDERS ZIJN ONDERGEBRACHT, BEZICHTIGD. (Polygoon),
MAARSCHALK PÉTAIN INSPECTEERT DE EEREWACHT.
OP DE FOTO ZIET MEN DEN FRANSCHEN PRESIDENT TIJDENS HET INSPECTEEREN VAN DE EEREWACHT
VOOR HET PAVILLON LEVIQUE TE VICHY. (Scherl)
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
40)
ïlij Jö TA. iT-IAfcórvTgon op kantoor
«AA. zal ik de tovanvcrüicpinR voor
jei.tan opc'.rave;, zegt ze. Cct, janus toe.
hit is do bovmipèctisp, een 'renig type zeg,
"aar zou je r.bp pleziar i-.oc helton. Die is
wüacgti voer ifi corzt in zijn leven ziek ge-
Griep. En tier. hij boter was kwï.rn
bij f ins allerr-.ncl i-.ïorrneeren, of v/e cat
"el oens gehad hadden. „zcc'n teroerd
teveel van binne, juffrouw, net of ze een
Peereylu aupe en dicht doen in je moag".
Bsii schatert, nog meer van opluchting,
"adat ze niet meer zoo down en lusteloos er
zit, dan en het verhaal.
En? vraart hij, als ze den schouwburg
Wtirmen, gaan we neg een afzakker
"heken, of ben je te moe?
Te rr.ee? Om elf uur? Waar zie je me
yoor aar.? vraagt Nick. Zeg, verveel jij
'Mereen zoo met. je overdreven bezorgdheid
htds je echt dokter bent? Wat zal je dan
ftuw uit je kennissen raken.
Jij bent iedereen niet, zegt Han.
ie ziet er heel slecht uit. En je tent ver
keerd cok. Wat heb je met jezelf uitge-
'°er, flikker?
Nou, die overgang van Utrecht naar
Arrcter'rm, zelfs via Doomcnfcurg was niet
heelemaal een peulschilletje.
Dr.; oprij p ik, zegt ::-n hartelijk en
™.'jgt verder. tot ze achter l:un whisky
zit.cn,
Luirter eens, Nick, begint hij dan en ze
ho'rt ai wat er komen gaat. Nu hok je
er den gehee'.cn dag omheen gepraat, maar
nu zcu ik eindelijk wel eens antwoord wil
len hebben op wat ik je in mijn laatsten
brief heb gevraagd.
Ikweet het niet, hakkelt ze.
Ik kan nog niet besluiten, Ilan.
Maar dat is toch abnormaal, zegt Han
driftig.
Iic heb nu toch werkelijk lang genoeg
geduld gehad. Je hebt me nu alles bij elkaar
bijna twee-en-een half jaar aan het lijntje
gehouden.
Dat lieg je, gooit ze er uit. Je bent
uit jezelf iederen keer teruggekomen. En ik
zal het je volstrekt niet kwalijk necnen, als
je er nu genoeg van hebt.
Nou, dat antwoord laat aan duidelijk
heid niet te wenschen over, zegt Han bitter.
Dan hoeven we er verder niet over te
praten.
Ze schudt het hoefd. Nee, je moet het
het je heusch maar uit je hoofd zetten,
Han.
Welzeker, dat is het beste. En dat gaat
ock zoo gemakkelijk. Eén twee drie weg
Nick. Kind, je weet niot waar je het over
hebt.
Nee dat zal wel niet, zegt Nick berus
tend.
Allicht niet. Weet jij, wat het is cm
van iemand te houden, zooals ik van jou, nu
al— zeker al vier jaar lang? Van dien avond
van het Studententconeel af, weet je nog
wel? Denk je, dat je daar zoo maar een
streep onder kunt zetten? Alsof ik het nl't
Btprct--.h; alsof ik r.iet mijn best heb
gedaan om je te vergeten, toen je me
dezen zomer zoo kalm in den steek liet.
Ja, dat weet Ik zegt Nick kalm. Daar
weet ik alles van. En ik zou js wel aanra
den, -rr in bet vttrolg op een minder stom
me manier aan W leggen. Er zijn toch ben
des aardige meisjes van je eigen slag, waar
je tenminste mee kunt trouwen. Een medi
cus kan toch niet .ngetrcuwd Lhjven.
Hans is hleak geworden. Ja, r,a v/eet ik
inderdaad genoeg, zerk hij. Al jij zoo
ijskoud, zee onvcntohil'dg kunt praten over
iets, waarover ik me tegenover jou dood
geschaamd heb al dien tijdNee als je
woedend was geweest, als je gezegd had,
je me déérom nooit meer zien wou, dan.
dan had ik tooh neg hoop gehad. Maar nu.
Ja. Ze weet niet wat ze moet zeggen,
kan geen troostwoorden bedenken. Wil
je even een taxi voor me laten aan
rukken? vraagt ze.
Zwijgend zitten ze tegenover elkaar, tot
de portier komt waarschuwen.
Dag Han, zegt ze, als ze op de stoep
staan. Dank je nog wel voor den gezei-
ligen avond en liet beste hoor. Ik.ik hoop,
dat je heel gelukkig zult worden.
Dag Nick, het ga je goed. Ze ziet'tra
nen in zijn oogen, ziet, hoe hij met groote
stappen onverschillig wegsjokt, direct na
dat het portier achter haar is dicht geval
len. Een seconde weifelt ze hem nog
terugroepen? Zeggen, ik heb me vergist
ik wil je niet voorgoed missen, ik wil alleen
maar tijd om over dat andere heen te ko
men. De chacffeur heeft al ingeschakeld,
rijdt weg. En ze houdt hem niet tegen, laat
niet omdraaien Want ze ziet weer den foyer
van den schouwburg en Frank, die haar
laohend aankijkt. Er over heen komen? Dan
kan Han wel wachten, tot hij een ons weegt.
Den "olgonden middag, als Nick landerig
op haar kamer rondhangt, brengt de juf
frouw een brief. Carlton-Kotel? Van Han?
Tóch neg?
Lieve Nikker, leest ze. Ik kan de gedachte
niet van me afzetten, dat ik me misschien
gtotoraverd toch vergist heb en dat mis
schien die onverschilligheid van jou diende
en je verdriet te verbergen -wer de vlegel
achtige manier, waarop ik me in Utrecht
heb aangesteld. Als dat zoo rr.cckt zijn (en
ik weet niet waar ik de stomme verwaand
heid vandaan haal om bet te veronderstel
len) wil je me dan nog een kans geven,
Nick? Een antwoord van je eicchen durf ik
niet meer en ik zal je ook niet meer met
een bezoek in Amsterdam lastig vallen.
Maar ik vermoed, dat je met Kerstmis wel
naar huis zult gaan en, ais ik voor dien tijd
niets van je hoor, kom ik op Tweeden
Kerstdag naar je toe.
Als je me laat weten, dat je op dat bezoek
niet gesteld ben, zal dit het laatste zijn,
wat je ooit nog van me zult hooren. Maar
ik smeek je, denk er eerst rijpelijk over na
en geloof toch, dat ik nooit van iemand
anders echt gehouden heb en houden zal,
dan van jou.
Han.
Ze is verbaasd en blij en vooral verbaasd,
dat ze zoo blij is. Is dit een vingerwijzing?
Kerstmis nog bijna twee maanden. O,
maar dan zal ze den tijd goed gebruiken,
niet, zooals Han denkt, om over dat
Utrechtsche drama heen te stappen, maar
om met zichzelf in het reine te komen. Die
theevisite Vrijdag een prachtgelegenheid
wordt dat, om Frank te zien in zijn eigen
omgeving, gewoon als de degelijke echtge
noot van een mooie jonge vrouw. Een nor
maal gezin, waar zij niets, maar dan ook
niets mee te maken heeft. Dat zal haar
eindelijk de gewenschte koude douche wel
geven
Kan ik Maandagmiddag even bij je op
kantoor komen, Robberts? had de oude Dr.
Ringelhorst bij het uitgaan van den
schouwburg gevraagd.
Natuurlijk, dokter. Heel graag, had
Frank geantwoord.
En nu zit de oude heer tegenover hem
en zoekt in zijn portefeuille.
Tja. zegt hij opeens verschrikt, nu
kom ik tot de conclusie, dat ik me eigen
lijk op een onbehoorlijke manier aan je
heb opgedrongen. Want jij verkeert natuur
lijk in de veronderstelling, dat ik Je een of
ander advies kom vragen en in werkelijk
heid kom ik alleen beslag op je tijd leg
gen om over een van je cliënten te spreken.
Ik bedoel die Jansen, die zijn broer heeft
mishandeld-
Jansen? O Ja, daar ben ik aan toege
voegd. Is dat een protégé van u? vraagt
Frank.
Ja en als je wilt kan ik je heel wat
over hem vertellen. Maar misschien inte
resseert het je niet?
Als u wat goeds weet zeker, lacht
Frank. II moet hem toch verdedigen.
Dus u weet het een en ander van
Jansen?
Voornamelijk van zijn ouders. Ik heb
zijn vader jarenlang als patiënt gehad, toen
ik nog practiseerde.
iNaoruk verboden). (Wordt vervolgd).
