Moderne sanatoriumbouw in Zwitserland - Herstel van een droogdok
Ilsie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Huwelijk met
modern comfort
FEUILLETON
M——
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
36)
Wel, wel, zegt Frank, als ze tegenover
elkaar aan het bureau zitten, u bent het
nobile officium al heel gauw ontrouw ge
worden. Maar dat is waar ook, u vondt de
edvocatie zoo afgrijselijk taai, is het niet?
Bevalt de industrie u beter?
En of. Stukken. Het is hier op kantoor
veel gezelliger, zegt Nick.
Zoo? Hebt u nog collega's? Kijken, -f
hij Westhove nog een beetje meer :':of - oor
ergernis kan bezorgen.
Ja, we zitten met ons twaalven bij el
kaar.
Hè? Frank hijgt naar adem, twaalf?
Twaalf juristen???
Nick schatert, slaat zich meteen de hand
Voor den mond.
Drommels, nou begin ik al met het
beele complot te verraden, zegt ze ver
pronkt. Ziet u, gaat ze vertrouwelijk sr-
"er. ik ben hier onder valsche vlag bin
nengezeild. Ik ben namelijk maar er ige-
Woon stenotypiste. Maar mijn baas zou een
Weval krijgen, als hy me dat hier hoorde
wrtellen. De kwestie is, dat hy er verschrik
kelijk mee in zijn maag zat, dat we die
gegevens niet voor u konden opduiken. En
on u dat op de minst onhebbelyke manier
bij te brengen, verzon hij die komedie van
„onze advocate", begrijpt u?
Nou, de elegance laat niets te wenschen
over, zegt Frank en Nick voelt zich kleuren.
Niet zoo, smeekt ze in zichzelf Injk me
niet zoo aan
De elegance lag volgens hem alleen in
den titel op mijn visitekaartje, zegt ze.
En dan hoopte hy natuurlijk, dat ik handig
genoeg zou zijn, om u zooveel onzin voor te
prevelen, dat u den indruk zoudt krijgen,
alsof ik de heele zaak onder de knie had.
Maar daar begin ik niet eens aan. Ik snap
er geen steek van. Hier hebt u het heele
zaakje. Ze haalt de dikke map te voorschyn.
Ik heb er gisteren den heelen dag op
zitten zwoegen, bekent ze, want ik had
natuurlijk hoop, een goeie beurt te maken.
O, maar dat is toch in orde, lacht
Frank.
Bij den baas bedoel ik natuurlijk, f:g;
ze snibbig. Maar u begrijpt toch vel, dat
het een reuzenkans was, om te laten zien,
dat ik meer kon dan typen en steno. En die
heb ik nu grondig verknoeid.
Frank kijkt haar medehjdend aan. Arm
kind. Ook eentje met eerzuoht, ook eentje,
die het moeilyke spelletje wil meespelen
van via een succesje hier, een flater van
een collega daar telkens een trapje hoo-
ger te willen komen. Hy kent dat.
Ja, ik begryp het, zegt hy. U be
hoeft er mij niets van te vertellen 'k
ben ook vijf jaar op een groot fabriekskan-
toor geweest.
O ja? vraagt Nick belangstellend. En
vond u het er niet prettig?
Matig. Strooplikken of diplomatie,
als u dat mooier vindt klinken, is nooit
myn fort geweest.
Nee, daar ziet u ook niet naar uit.
Niet? vraagt Frank geïnteresseerd.
Hoe dan wel?
Ze kijkt hem aandachtig aan. Ik weet
het niet, zegt ze. Mijn vriendin zou liet
misschien wel kunnen zeggen, die is al drie
jaar bij ons op kantoor en die houdt er
heele theorieën op na over de verschillende
soorten van kantoormenschen en hun me
thoden om vooruit te komen.
En passen jullie die methoden bei
toe? Gevaarlijke concurrentie zal dat wor
den. Tenminste als die vriendin óók aap
is, zegt hij er lachend achteraan.
Nick voelt zich alweer kleuren. Ze
heeft candidaats handelseconomie, negeert
ze. En daar heb je meer hersens voor
noodig, dan voor die stomme juristerij.
Prank vindt het amusant, ergert Tich
tegelijk over zichzelf. Waarom heeft "lij er
plezier in, haar telkens te laten blozen? Nu
staat ze op, wil natuurlijk weg. Jammer, hij
had nog zoo graag wat met haar gepraat.
Hij krijgt een ingeving.
Wacht even, zegt hij haastig, - we
zijn nog niet klaar. Voor zoover ik me de
kantoorgebruiken nog herinner, zult u toch
wel verslag van dit onderhoud moeten uit
brengen. Wat zoudt u willen vertellen?
Dat je een ellendeling bent om me zoo te
plagen, denkt Nick. En dat ik nooit hier had
moeten komen. Ikdat weet ik niet,
zegt ze hulpeloos. Mag ik -eggen, dat
udat u tevreden was met de inlichtin
gen, die ik u gegeven heb?
Meer dan tevreden, lacht Frank. "k
ben zelf van plan om morgenochtend den
heer Wessels op te bellen en hem mijn liep
gevoelden dank te betuigen voor de wel
willende en vooral aangename wijze, w \ar-
op hij mij de gevraagde gegevens heeft doen
geworden. Klinkt dat niet prachtig?
Schitterend, beaamt Nick. Maar u
weet niet, wat u zich op den hals haalt. Of
hebt u verder geen zaken voor ons ~nder
handen?
Jawel, nog een paar. Hoezoo?
Nou ,dan loopt u kans, dat Wessels me
in het vervolg voor ieder wissewasje hier
heen stuurt. Spaart hem een heeleboel
moeite uit.
Als dat zoo is, bel ik hem zeker op,
zegt Frank grif. Of het moest zijn, dat u
dat vooruitzicht vervelend zoudt vinden.
Vervloekte kwajongen, scheldt hij zichzelf,
als hij haar wangen weer donkerrood ziet
worden.
Integendeel, zegt Nick, door onverschil
ligen toon probeerend te verbergen, wat
haar oogen moeten verraden. Als u zelf
op kantoor bent geweest, zult u wel weten,
dat er voor kantoormeisjes geen grooter ge
noegen bestaat dan slippertjes maken
ik bedoel, verbetert ze haastig en ze bloost
nog harder zoo noemen wij het, als je
onder kantoortijd ergens heen wordt ge
stuurd.
Natuurlijk zegt Frank met moeite zijn
lach bedwingend, ik begrijp het -rolko-
men. Dus dat is afgesproken. Misschien telt
dit dan after all toch nog voor een goeie
beurt bij uw chef.
Dat heb ik dan aan u te danken, zegt
Nick gul en steekt haar hand uit. Ik vind
het buitengewoon aardig van u, meneer
Robberts. Dank u wel en tot ziens.
Ik laat u even uit, zegt Frank. Of.
hebt u nog vijf minuten? Dan ga ik zoover
met u mee.
Ja, goed. Nick gaat weer zitten. Nog
even hier mogen blijven, denkt ze. Nog even
hem zien o, het is hopeloos, ze behoeft
het zichzelf niet meer te verbergen, het
wordt iedere minuut erger.... Misschien
moet hij wel denzelfden kant uit, kan ze
nog even op straat naast hem loopen; ieder
oogenblik is kostbaar, want straks zal er
niets meer zijn dan haar eenzame kamer,
waar ze weer van voren af aan moet begin
nen met zichzelf te vechten. Maar nu is
hij er nog zit hij tegenover haar.
Zoo gezellig-vertrouwd lijkt haar die
kamer nu al, vooral nu hij de bureaulamp
aanknipt. Driftig gooit hij papieren door
elkaar, vischt er een paar brieven uit, een
enveloppe met processtukken. Nog even
kan ze ongestoord naar hem kijken. Zijn
gezicht, dat ze nu al zoo goed kentZijn
handen, die nog steeds grabbelen tusschen
de paperassenEénig slordig is hij èn
driftig, dat zie je zóóIneens schiet er
van zijn bewegende rechterhand eenlicht-
flitsje in haar oogen het goud van zijn
trouwring vonkt in het licht van de bu
reaulampGek, dat je dat werkelijk op
eens kunt voelen: echte pijn aan je hart.
Ziezoo. Frank raapt de paperassen bij
elkaar, stopt alles in een brievenmand
Netjes, hè? U zit zich zeker dood te ergeren
over zooveel slordigheid.
Ik ben tenminste blij, dat u mijn chef
niet bent, zegt Nick luchtig.
Het zou misschien best meevallen. Let
maar eens op, hoe mijn personeel voor me
vliegtWei? vraagt Frank als Van
Dijk, na een repertoire van „ja meneer,
zeker meneer, ik zal alles wel opruimen,
meneer, hebt u een paraplu, meneer want
het regent zoo, zal ik een taxi bellen, me
neer? vertrokken is. Is dat nu geen
echte toegewijde dienstbaarheid?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE BELANGRIJKE VOETBALWEDSTRIJD D.W.S.—D.H.C. WERD DOOR
DE GASTHEEREN MET 1—0 GEWONNEN. VLAK VOOR HET EINDE
WERD HET EENIGE DOELPUNT GESCOORD. (Polygoon)
OPBOUW ARBEID AAN DE KANAALKUST.
EEN FRANSCH DROOGDOK WORDT WEER IN ORDE GEMAAKT.
(Hoffmann)
in het stedelijk museum Te amsterdam werd de tentoonstel
ling van St. Lucas geopend. Tijdens den rondgang van links naar rechts
burgemeester dr. W. de Vlugt, mevrouw Röell en Bart Peizel,
voorzitter van Sint Lucas. (Polygoon)
de oude gothische kerk van st. geertruida (bekend
als de geerte-kerk) te utrecht, zal worden verkocht,
aangezien de restauratie te veel geld zou kosten. (Polygoon)]
TE montana-dorf in wallis (zwitserland) wordt een
groot, modern volkssanatorium gebouwd. Het fraaie
gebouw is 100 meter lang en zal 160 bedden bevatten. (Photopress)
de eenige gobelin-bewerker in ons land oefent zijn bedrijf uit te baarle-nassau.
De 75-jarige gobelin-bewerker is reeds 60 jaar in dit vak werkzaam. De krasse kunstenaar in zijn museum, waar
hij het gulden boek met vele handteekeningen van buitenlandsche bezoekers inziet. (Het Zuiden)
