De Rijkscommissaris woont bijeenkomst Van den Ned. Cultuur Kring bij
81 sfe Jaareang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Een viool
verdween
FEUILLETON
-*
DE BELANGRIJKE COMPETITIEWEDSTRIJD D.W.S.—A.D.O. (1—0). De TENNISWEDSTRIJDEN. Amateurs tegen oefenmees- DE HOCKEYDAG 1940 werd te Amsterdam onder groote belangstelling in het
achterspeler van het Nederlandsch elftal, de populaire Bertus Caldenhove, is, ^ers 0p METS-banen te Scheveningen. de Mos hockey-stadion gehouden. De Togo-keeper tracht den bal weg te werken, maar
na ruim een half jaar rust tengevolge van een blessure, weer van de partij.
Caldenhove gaat er met den bal vandoor (Polygoon) (oefenmeester) en Borren (amateur). (Polygoon) slaat hem in eigen doel. Moment uit de finale H.D.M.Togo. (Polygoon)
door
PAUL SCHOTT.
39)
Intusschen was ook de portier naderbij
gekomen opgewonden verklaarde hij, dat
dit de man was, die hij bijna gepakt had,
de moordenaar van den ongelukkigen com-
mendatore, en woedend schudde hij zijn
vuist onder den neus van den verschrikten
Gomez. De man schrompelde zichtbaar in
een, als een kinderballon, waar men met
een speld in prikt. Zijn gezicht verschrom
pelde en werd vaalbleek, de oogen werden
kleiner, en de mond zakte open.
„Jij hebt de viool ook gestolen," ging de
markies zegevierend verder, „je wist, dat
Cavalcanti hem gezocht' had, en toen je
geld van hem wilde afpersen, wat hij niet
wilde geven, heb je hem neergeschoten."
„Viool, wat voor een viool?" jammerde de-
ongelukkige. Hij zag er nu uit als een
zuigeling, die op het punt staat in schreien
los te barsten. Wederom gaf de marchese
een wenk, en de jonge Modena kwam bin
nen. Hij zwaaide met beide armen bij het
zien van Gomez en riep onmiddellijk uit:
„Dat is hij, dat is de vreemdeling die mij
de viool verkocht heeft. Ik kon zijn gezicht
niet zoo goed zien, maar dit is hij zeker,
marchese, ik wil het zweren bij alle
heiligen!"
De markies maakte een theatraal gebaar,
Gomez liet zich uitgeput en verslagen op
een stoel zinken, terwijl hij in een men
gelmoes van Portugeesch, Maleisch en
Engelsch mompelde.
„Voer hem weg!" beval de markies. Twee
gendarmen wierpen Gomez een jas aan, hij
trok zijn schoenen en kousen aan, men
pakte hem bij de armen en sleurde hem de
trappen af. Uit alle kamers keken ver
schrikte en nieuwsgierige hoofden, zeelie
den van alle naties, negers, de moeder van
den waard, een vrouw met verwarde haren.
Op de straat had zich reeds een menigte
voor de deur van den albergo verzameld,
die wild door elkaar schreeuwden. Voorop
ging de markies, naar rechts en links bui
gend, als een generaal, die na een gewon
nen veldslag zegevierend naar huis terug-
kert. Gomez, die slap tusschen de twee po
litiemannen hing, werd als een zak over de
steenen voortgesleurd.
Bij het verhoor vroeg Fillipepi: „Waar
hebt u den naam Salimbeni gehoord? Lie
gen heeft geen zin, door een bekentenis
kunt u hoogstens uw zaak in een beter licht
stellen." Automatisch zei hij deze woor
den, zooals hij die in honderden andere
gevallen gezegd had.
Gomez brak nu werkelijk in snikken uit.
Met de beide vuisten tegen zijn gezicht
gedrukt, brulde hij: „Ik heb dien naam
nooit gehoord Een man. die ik niet ken,
heeft mij gezegd, dat ik den naam Salim
beni noemen moest, dan zou ik dadelijk
doorgelaten worden. Ik ben geen moorde
naar, toean, ik heb de viool gestolen, maar
een moordenaar ben ik niet. De handelaar
wilde mij wurgen, toen heb ik pas gescho
ten, uit zelfverdediging."
De markies keek zegevierend om, en vijf
beambten knikten ijverig en gelijktijdig,
alsof hun hoofden aan touwtjes hingen.
De marchese gaf weer een teeken. en een
gendarme nam de handboeien om deze den
Portugees aan te leggen. Fillipepi ging
reeds naar de deur. Toen Gomez m"t on
geloof elijke vlugheid de beide agenten ter
zijde smeet. Hij sprong op de tafel, rukte
de groene hor voor het raam weg, en ver
dween door het raam in de zijstraat. Acht
schoten knalden hem achterna, de mar
kies rende de deur uit, acht gendarmes
springen achter hem aan door het raam.
Gomez vuurt, achteromkijkend, tweemaal
op zijn achtervolgers.
Hij moet op de een of andere wijze kans
gezien hebben, het schiettuig in zijn jas te
verbergen. Fillipepi, die vooraan holt,
blaast op zijn politiefluit, en uit alle hoe
ken en gaten komen agenten te voor
schijn. Schoten knallen, en weerkaatsen
tegen de huizen, een agent laat, in den
arm getroffen, zijn revolver vallen. De
Portugees heeft zijn jas uitgeworpen, in
zijn korte nachthemd rent hij als een
schim door de straten. Onvermoeid blijven
de politiemannen hem achtervolgen. Hij
gend en snuivend houdt de markies vol,
daar achter, joelend en schreeuwend, de
volksmassa. De dikke heeft vijfmaal ge
schoten, hij slaat links af. rent een don
kere trap op verdwijnt door een deur.
schiet nog eens. Reeds is hij in de duister
nis verdwenen, als Fillipepi voor "ich
hoort roepen: „Attenzione!"
Een fluitsingaal gilt, schoten kraken.
Agenten hebben Gomez omsingeld. „Haltl"
brult de markies. De witte gedaante zinkt
in elkaar. Van alle kanten komt men nu
toeloopen. Het witte nachthemd is op zeven
plaatsen doorboord. De marchese Fillipepi
graait met beide handen in den baard, hij
sluit de beenen in de hooge laarzen luid
klakkend tegen elkaar, richt zich hoog op,
en roept, op de stille gestalte wijzend:
„Ecco!" De menigte roept hem en zijn
mannen een daverend „Ewiva!" toe
Het eerste waar Hans Apts oogen den
volgenden morgen op vallen, als hij het
ochtendblad Inkijkt zijn vette koppen, die
hem toeroepen:
De Moordenaar van Calvacanti,
De dief van de viool,
Gevonden en gearresteerd.
Een meesterstuk van onze dappere politie,
Heldenmoed van onze gendarmes.
Nachtelijke achtervolging in het
Havenkwartier.
In het artikel werd een dozijn malen den
naam van den markies genoemd, zijn
speurzin en verstandig beleid werden ge
roemd.
Onmiddellijk ging Apt naar het hoofd
bureau, waar de markies hem met opval
lende hartelijkheid ontving. Lachend
schudde hij den Zwitser langdurig de han
den. Hij. Apt. zou wel kunnen begrijpen,
dat het hem leed gedaan had, fraulein
Plischmuth. uit ambtelijke overwegingen,
zoolang vast te moeten houden Hij zelf.
persoonlijk, al mensch, „we zijn toch allen
tenslotte menschen, nietwaar?" was altijd
overtuigd geweest van haar onschuld, even
zeer als bij Salimbeni, die ook onmiddellijk
ln vrijheid gesteld werd. Apt had moeite,
het gezwets kalm aan te hooren. „Hebt u
fraulein Plischmuth reeds medegedeeld,
wat er gebeurd is?" wist hij tenslotte de
woordenvloed te onderbreken.
De markies antwoordde ontkennend.
„Dan verzoek ik u dringend, dat te doen
en haar onmiddellijk in vrijheid te stellen.
Ik zal op straat op haar wachten. Kan
dat?"
„Aha, ik begrijp u, u wilt haar verras
sen!" En met zijn vinger dreigend voegde
hij er aan toe: „Verliefd, niet?"
Apt bloosde, en schudde het hoofd.
Tien minuten later kwam Lena, hoffelijk
uitgeleide gedaan door twee carabinieri
de markies had oog voor dramatiek de
trappen af.
„Waarheen brengt u mij?" vroeg Lena,
terwijl ze den man in zijn bonte uniform
aankeek. Deze haalde lachend de schou
ders op.
„Lacht u daarom." riep het meisje ver
ontwaardigd uit. „Vindt u het grappig, om
mij naar de gevangenis te brengen?" „Si,"
lachte de man weer.
„Heeft u misschien op den vroegen mor
gen reeds een glas teveel gedronken?"
ging Lena, steeds verontwaardigder voort.
Brullend van het lachen opende de man
de poort. „Gaat u voor," zei hij. Lena
stapte naar buiten, en bleef op haar ge
leide wachten, maar de poort was reeds
achter haar gesloten. Ze was alleen
vrijStom verbaasd keek zij om zich heen,
wat beteekende dat?
Daar kwam van den anderen kant van
de straat iemand op haar af. een reuzen
bos narcissen torstend.
(Nadruk verboden).. IWordt vervolgd)..
DE „ONBEKENDEN" VAN
DE KRIEGSMARINE.
Onbekend is de belangrijke
en zware arbeid van de
mijnenvegers. Als zij lan
gen tijd op zee geweest
zijn, is een dag in de haven
niet te versmaden. Duitsche
mijnenvegers in een
Fransche haven.
(Polygoon)
OP HOUTRUST IN DEN HAAG WERD DE VOETBALWEDSTRIJD GESPEELD
TUSSCHEN DE BEIDE HAAGSCHE EERSTE KLASSERS H.B.S. EN V.U.C.,
welke door V.U.C. met 32 gewonnen werd. Spannend moment
voor het V.U.C.-doel. (Polygoon)
DE WEDSTRIJDEN OM HET CLUBKAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND
OP DEN WEG 1940, uitgeschreven en georganiseerd door de Nederlandsche
Wielren Unie, en gehouden in de gemeente Haarlemmermeer. De H. R. C.
„Excelsior" wordt gepasseerd door den kampioen van het vorige jaar „Le Cham
pion". Beide ploegen langs de Ringvaart. (Polygoon)
DE NED. CULTUUR
KRING kwam Zaterdag
in Pulchri Studio in den
Haag bijeen. Op deze bij
eenkomst werd o.a. het
woord gevoerd door den
Rijkscommissaris, Rijksmi-
nister Seyss Inquart De
Rijkscommissaris luisterend
naar de rede van den
voorzitter prof. dr. G. A.
S. Snijder. (Polygoon)
