Feest in Klausenburg - Voetbal- en hockeyspel zijn weer begonnen
8 Isfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een viool
verdween
FEUILLETON
door
PAUL SCHOTT.
Geen wonder, als verzamelaar was hij
natuurlijk beangst voor zijn eigen schatten.
Het was verschrikkelijk, en het ergste was,
dat die arme Grangg door het verlies van
zijn viool gehandicapt werd, terwijl hij aan
den anderen kant zijn gedwongen rust
scheen te willen benutten voor het nemen
van informaties omtrent de Lorenzettis.
Als hij werkelijk eens naar Vlcenca kwam!
Iemand kon hem op die gedachte brengen,
daar de familie toch in Florence en Vi-
cenca thuis hoorde. Wat een schandaal zou
dat geven! Faustina liep ongewonden op
het terras heen en weer. Een koele zeewind
streelde haar gloeiende wangen. Daar
hoorde ze iets, er scheen wat te vallen.
Misschien een steen van het dak? Neen,
iemand had van beneden iets op het terras
geworpen. Ze liep haastig naar de ba
lustradeneen, er was niets te zien.
Maar daar. vlak bij haar, lag een pakje op
den grond. Ze nam het op ,het was een
brief, om een steen gewikkeld.
„Liefste Faustina," las zij opgewonden,
„ik verwacht Je tusschen tien uur en half
elf bij het bootenhuis. Je moet komen, ik
heb je iets van belang mede te deelen. -
H.Z."
De Spanjaard! Faustina verscheurde het
briefje en wierp de stukken over de ba
lustrade in zee. Hoe dwaas was dit alles!
Hij was handig in die dingeneen
briefje met een steen op het terras ge
worpen, en 'n klein meisje kwam 's avonds
op een rendez-vousl Neen, senor, dat plan
netje gaat niet door! Het meisje is niet zoo
dom, al heeft ze eens een glas champagne
teveel gedronken!
Het avondeten verliep onder zwijgen.
Eenmaal zei miss Francis, dat in het avond
blad stond, dat men de pianiste van Grangg
gearrsteerd had, waarop Lorenzetti woe
dend opkeek, en uitriep, dat ze gek waren.
De viool was natuurlijk al lang onderweg
naar Amerika. Faustina klaagde over
hoofdpijn, en ging direct na het eten naar
haar kamer, waar ze in het vallend duister
ongeduldig uit het raam naar het water
staarde. Om kwart voor elf ging zij de trap
af en liep langs de broeikassen en de ga
rage naar het bootenhuls, waar een don
kere gestalte haar tegemoet trad. Don Juan
droeg champagnekleurige flanellen plus
fours. met sportkousen in dezelfde kleur,
en daarbij passend overhemd en das. Hij
zag er in het schemerlicht precies uit als
die reclameplaten met het onderschrift:
„Voorjaar in het Zuiden" of „Deauville ver
wacht u". Tot haar verbazing was hij dit
maal noch terughoudend, noch verleide
lijk, hij stormde op haar af, kuste haar
handen en zei ademloos: „O, signoria
Faustina.Faustina, ik ben zoo gelukkig,
dat je gekomen bent! Ik dacht reeds, dat
ik vergeefs gewacht had."
„U hebt mij nieuwsgierig gemaakt," ant
woordde Faustina, die zich-zeker van haar
zelf voelde, nu de anders zoo welbewuste
man schijnbaar geheel in de war was. Of
was dit slechts een nieuwe truc van hem?
„Ik woon daarginds, in de kleine albergo
in Peehiera, Ik moet dus heelemaal het
eiland rond om hier te komen."
„Dat is goed voor u," antwoordde
Faustina, waarop hij uitriep: „Wat bent u
koud vanavond; ik zie den spottenden trek
om uw mond. Misschien had u gedacht, dat
ik u meteen in mijn armen zou nemen,
maar ik wil u eerst bewijzen, dat ik wer
kelijk van u houd." Hij was dichterbij ge-
kamen, zij voelde zijn adem op haar wang.
„Het is voor iemand, die den naam heeft
een ladykiller te zijn, niet gemakkelijk,
wanneer hij werkelijk ilef heeft."
Hij zweeg en keek haar vast in de oogen.
Het meisje beefde, eh ging op de trappen
van het bootenhuis zitten. Dadelijk zette
hij zich naast haar. „Ik heb u eenmaal ge
kust, maar ik ken u niet. Nu een bent u
koud en berekenend, dan weer vroolijk en
hartelijk, ik weet alleen, dat ik nooit van
iemand gehouden heb, zooals van u. Ik had
een vriendin, die de vier jaar, dat ik in de
tropen was, op me gewacht heeft. Ze
wachtte me in Genua op, ik heb het uitge
maakt, Faustina, om jou!"
De halfluide stem van den man be
dwelmde het meisje, de zoele nachtlucht
was bezwangerd met de zware geuren van
oranjebloesem en rozen. Ze rook de bittere
parfum van den Spanjaard. Meent hij dat
nu. dacht ze. Hij ging door. „Ik heb Mar
guerite weggejaagd, omdat ik alle banden
met het verleden wilde breken. Ik wil een
nieuw leven beginnen, Faustina. Laten we
trouwen, je oom zal zijn toestemming wel
geven." Zijn stem klonk andets, roerend en
geloofwaardig. „Ik houd van je. Faustina,
het is een oud woord, maar voor mij is het
nieuw. Ik heb het nooit eerder tegen een
vrouw gezegd."
Faustina zweeg. Achter de Montisola
kwam de maan op, het werd lichter. Hoe
schoon klonk dit alles, zelfs al was het niet
waar! Het was moeilijk deze verleiding te
weerstaan.
Hij boog zich over haar heen, zijn hoofd
naderde langzaam het hare. Zij week terug.
Hoe zoet dit alles wasde zomernacht,
deze sterke man, die nu zoo zacht was, het
onzekere licht, de bloemengeur. En toch
waarom kon zij niet de oogen sluiten, en
vergeten?
„Faustina", ging dezachte stem voort,
,.zeg toch wat. Laat me niet langer wach
ten! Je weet niet, wat ik deze dagen door
gemaakt heb!"
Maar het meisje bleef zwijgen, ze kon
geen woord uitbrengen. Had ze maar hulp
ValentinValentin Grangg zou haar
kunnen helpen, deze verleiding te weer
staan, maar hij is ver weg. Hij heeft nu
wellicht het verschrikkelijke ontdekt, hij
veraci-', je, misschien is hij al wel vertrok
ken, bij is misschien al op weg naar het
Noorden, naar vreemde landen.
„Faustina, ik zou je kunnen dwingen,
maar ik wil geen misbruik maken van mijn
macht Ik wil je uit vrijen wil laten be
slissen, omdat ik weet, dat je van me
houdt."
„Ik houd niet van je", fluisterde het
meisje, juist toen de maan boven het
kerkje op den 1 uvel uitkwam. Ze schrok
van het bleeke gelaat voor haar, zijn neus
vleugels trilden.
„Houd je niet van me?" riep hij. veel te
luid. „Ik weet, dat het niet waar is. O, ik
zou kunnen spreken, ik zou woorden kun
nen spreken, die je zouden dwingen, ja te
zeggen. Ik weet iets van je oom". Faustina
legde haar hand op haar wild kloppend
hart. Hij weet alles! Hij heeft het in Genua
gehoord! „Maar ik zwijg, omdat ik van Je
houd", ging hij voort. Hij nam haar in zijn
armen en kuste hartstochtelijk haar mond,
haar oogen en haar hals. Een oogenblik
verloor zij haar zelfbeheersching, zij sloot
de oogen, maar dadelijk sperde zij ze weer
open. Verschrikt keek ze hem aan en rukte
zich los. Toen sprong ze op, en rende naar
huis. Hij riep haar na, dat hij eiken avond
op den zelfden tijd hier op haar wachten
zou
Grangg rende door de kleine stad, inwel-
dige uren had hij het werk van dagen ge
daan. Hij was eerst naar den huisbewaar
der van het paleis gegaan, een on-Ita-
llaansch gesloten mensch, die geen woord
wenschte los te laten over zijn meester, of
schoon hij niet zoo erg te spreken was over
hem. Op zijn vraag, waarom hij, als portier
van het paleis, nog een handeltje in fruit
erbij moest drijven, antwoorddede man
knorrig, dat hij van zijn portiersinkomen
niet bestaan kon. Gelukkig had een buur
man, die een ijs-restaurant dreef, zich in
het gesprek gemengd, en deze was bereid
geweest, Grangg het een en ander te ver
tellen. waartoe hij hem, zonder den portier
mee te nemen, naar zijn paleis meegetroond
had. Ja, aan die rijkelui was niet veel
meer te verdienen, vertelde hij, terwijl hij
aan zijn espresso-machine morrelde. Hoe
stond het met Lorenzetti. vroeg Graagg. op
den man af, want al dat er om heen ge
draai begon hem te vervelen. Hij had nog
zooveel te doen, hi) moest naar een anti
quair, naar een advocaat, hij moest
Faustina's vader te spreken zien te krij
gen
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HET HOCKEYSEIZOEN IS BEGONNEN. Te Bussum werd een tour-
nooi gehouden, waaraan Amsterdam, 't Gooi en Hilversum deelnamen.
De Amsterdam-keeper wordt gepasseerd in den wedstrijd tegen 't Gooi
Polygoon
EEN PRACHTIGE OPNAME, GEMAAKT TIJDENS EEN NACHTELIJKEN BRITSCHEN LUCHTAANVAL OP
BREMEN, Men ziet, hoe dicht het spervuur is, dat door de luchtafweerbatterijen boven de stad werd gelegd,
waardoor de aanval dan ook is afgeslagen. (Hoffmann)]
VOLKSSPELEN IN KLEEDERDRACHT IN HET WEST-FRIESCHE STADJE
HOORN.' EEN AARDIG MOMENT TIJDENS HET RINGSTEKEN. (Holland)
NA DEN INTOCHT VAN DE HONGAARSCHE TROEPEN IN HET DOOR ROEMENIE AFGESTANE GEBIED,
vond in Klausenburg een groot bevrijdingsfeest plaats. De Rijksbestuurder, admiraal Horthy, slaat de parade
gade, welke ter gelegenheid van het feest gehouden werd. (Scherf),
DUITSCHE VLIEGERS VERMAKEN ZICII GAARNE MET PAARD
RIJDEN. Vol ongeduld wachten de kameraden hun beurt at, om
ook een ritje te mogen maken. (Polygoon),
DE VOETBAL ROLT WEER. AJAX
SCOORT IN DEN WEDSTRIJD
TEGEN C.V.V. (5—1).
(Polygoon)
