Wehrmac
itsheim" in get
bruik genomen - Fietstoch
t door het Gooi
t -•
Tweede Ekil
Slsie Jaargang
LE1DJCH CACCUu)
FEUILLETON
Een viool
verdween
door
PAUL SCHOTT.
91
„Ja, hier Bozzi, komt U zoo snel mogelijk
bij mij, waarde graaf, ja, een groote zaak,
tot ziens mijn waarde!" Met een triomfan
telijken blik keek Bozzl den winkel rond en
zag verschillende bewonderende oogen op
zich gevestigd, die van den vijgenhande-
laar, de collectrice van de loterij, en die
van een olijfgroenen man ln het znvart, die
eruit zag als een dik geworden paganinl.
Tien minuten later verscheen er in den
winkel van Bozzl een heer, die, als hij sprak
dertig leek, en als hij, zooals zijn gewoonte
was, met zijn waterige oogen in de verte
staarde, een grijsaard was. Bozzl begroette
hem allervriendelijkst. De graaf, een ver
armde afstammeling van een oer-oud ge
slacht, droeg' een ouderwetsche pandjes
jas, een hoogen boord van 1900 en een zijden
witte das. Zijn hoofd, waarop nog slechts
enkele haren huisden, was bedekt met een
spiksplintemieuwen hoed, die hij blijkbaar
ergens ln een uitverkoop op den kop getikt
nad, daar het ding hem minstens tweè
maten te klein was en den onnoozelen in
druk nog wat versterkte.
..Graaf Salimbeni," begon Bozzl, nadat
n>] den gast door het eivolle winkeltje naar
zijn studio had geleid, „een vraag: Kent U
Cavalcanti, den grooten handelaar aan de
Via Roma?"
„Neen, ik heb niet het genoegen," ant
woordde de graaf met een stem, die even
dun was als de haren op zijn hoofd.
„En hij kent U ook niet en weet ook niet,
dat U wel eens bemiddeling verleent bij
den verkoop van antiquiteiten? Want dat
is van zeer veel gewicht!" ging Bozzl ver
der. De graaf sohudde ontkennend het
hoofd: „Ik bon er van overtplgd, dat hij
mijn naam alleen uit de kunstgeschiedenis
kent het paleis Salimbeni in Sienna
hahaha", kirde de graaf, elk ha afzonder
lijk uitsprekend. „Tot nu toe heb ik slechts
zaken met kleine handelaars gedaan, de
koningen en keizers van het vak ken ik
nog niet."
„Dat hoopte ik!" zei Bozzi. Hij stond op
gewonden op en wikkelde de viool uit het
papier: „Ik zal volkomen eerlijk met U zijn;
deze viool heb ik enkele minuten geleden
van een kleinen handelaar gekocht. In den
bodem staat de handteekenlng van Stradi
varius. Ik heb lieelemaal geen verstand van
muziekinstrumenten. Oud is die viool ln
leder geval, graaf, waar zij vandaan komt
weet Ik niet. Ik heb vijftigduizend lire voor
het ding gegeven. Te duur betaald als bet
een gewone viool is. maar een schijntje
Bozzi knipte met de gerimpelde vingers
„als het een echte Stradivarius is. Maar
dat geloof ik echter niet."
„Ik moet die viool zeker bij Cavalcanti
aanbieden, niet waar?" De melkblauwe
oogen rolden tusschen de dunne wimpers.
„Uit het bezit der Saümbeni's.
„Juist. U krijgt tien procent."
„Vijftien," flulterde de aristocraat qn
bloosde.
„U weet hoe slecht het mij gaat; gisteren
heb lk in de loterij weer 500 lire verloren,'
mijn huur voor drie maanden."
„Waarom speelt u dan in de loterij?"Het
linkeroog van Bozzi sloot zich weer. „Nu.
deze zaak kan u er voor een tijdje bovenop
helpen. Wij verkoopen in geen geval onder
de 300.000 lire.
De viool is een Stradivarius klaar!
Een van uw voorvaders heeft ze in 1790
van den hertog van Mantua ten geschenke
gekregen, of verzint u zelf iets anders, zoo
eenvoudig mogelijk want de oude Ca
valcanti is de grootste schavuit in heel
Genua!"
Grinnikend pakte de graaf de viool in;
„Vijftien procent dus?"
„Mijnentwege!"
„En voor wat ik boven de 300.000 lire
krijg, twintig procent?"
Bozzi knikte; „Enfin. goed. het komt
toch ten goede aan de staatsloterij dus zal
ik maar denken dat ik dan een vaderlands
lievende daad heb verricht. Pas op, dat u
niet met viool en al overreden wordt!"
Salimbeni verliet met kleine pasjes den
winkel in hetzelfde oogenblik dat Bozzi's
vrouw, gehuld in een tamelijk flodderig
gewaad beslikt niet goudbrocaat, hem een
kop zwarte koffie en een groote sigaar
kwam brengen, zwart en krom als de ge
dachten van een intrigant.
„Als Salimbeni deze zaak niet bederft,
Pacifica, denk ik er toch over om die kleine
villa in Nervi te koopen," grijnsde Bozzi,
stak zijn sigaar aan en vertelde zijn vrouw,
die op bloote voeten ln pantoffels heen en
wper liep, de heele geschiedenis van den
viool, van Modena's zoon tot den graaf
van Salimbeni, en Cavalcanti.
In een groote, drukke hall van het hotel
zaten oom en nicht tegenover elkander in
diepe leeren clubs. Faustina had op de
half angstige, half weerspannige manier,
waarmee ze altijd tot haar oom placht te
spreken, verteld van Cairo, de Pramiden,
den tocht op de Nijl, van de passagiers op
het schip, van den Spanjaard, "het con
cert van den beroemden Duitschen violist
op het laatste oogenblik, gedachtig aan
de waarschuwing van Zubiaurre, weerhield
zij zich te vertellen van den diefstal van
de viool en besloot nu, met het verzoek
vanavond het concert van Graagg bij te
mogen wonen.
„Weer verliefd dus?" bromde de oude
verzamelaar en trok zijn broek iets in de
hoogte, zoödat de groen zijden sokken
zichtbaar werden. Hij droeg een lichtkleu
rig, breedgestreept pak, witte schoenen en
een lichtgroene das, met een macedonische
munt als dasspeld. Faustina keek hem lang
aan, voor zij antwoordde: Hoe haatte en
hield zij van dit. magere, roode gezicht.
Hoe goed kende zij het in alle stemmingen!
Als de dichte grijze haren naar alle zijden
uitstonden, als de bleeke mond zich woe
dend vertrok, maar ook aLs de onrustige
kleurlooze oogen met een zeldzame span
ning op een of ander nieuw verworven
voorwerp voor zijn verzameling gericht
waren, en als zijn mond woordjes prevel
de, die dan de antieke vaas, een ouden spie
gel of iets anders golden, alsof het leven
de wezens waren.
„Verliefd?" lachte ze moeizaam. „De
Spanjaard en de Duitscher hebben mij
beiden „het hof gemaakt." zooals u zou
zeggen. U zult ze allebei leeren kennen,
oom."
„Ik zie er van af," zei de oude man en
keek zijn nichtje opmerkzaam aan. „Als ik
alle menschen moest leeren kennen, waar
jij op verliefd bent, waar je mee flirt, niet
tegenstaande juffrouw Francis enhij
floot zachtjes tusschen de saamgeknepen
lippen.
„Ik geloof niet, dat ik verliefd kan zijn
of kan flirten. Zubiaurre, zoo heet de Span
jaard, of de Bask eigenlijk, stel u voor
zijn Moeder is een Zweedsche en hij heet
Hjalmar van zijn voornaam is een
amusant en interessant mensch, zeer ont
wikkeld en zeker van zichzelf. En de Duit
scher speelt als Orpheus, is romantisch
en erg aardig!" Ze had vlug en zonder
aarzelen gesproken en het gezicht van den
ouden man, was geleidelijk langer gewor
den, de oogen zwierven onrustig heen en
weer, toen hij haastig antwoordde:
„Zoo, je kunt niet verliefd zijn, bravo!
Allerlei passagiers, Spaansche avontu
riers en Duitsche vioolspelers, bravo! Ik
vraag mij af, waarom ik juffrouw Francis
heb aangenomen? Nu, mijnentwege, een
plezierreis! Maar nu is het uit! Niet waar?
Je zult trouwen. Ik ben geen tyran uit een
ouderwetsche comedie. De prins houdt
van je. hij is knap, jong, ontwikkeld en
interesseert zich zelfs voor onze verzame
ling! En Baldi, de grootste auto-indu
strieel? Bijna nog rijker dan Prins de
Benei? Veertig jaar, van uitstekende fami
lie nee, ik wil je heelemaal niet dwin
gen dat gebeurde vroeger! Maar je
zult trouwen en wel spoedig!"
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
OVERAL IN DE FRANSCHE HAVENS LIGGEN NOG DE TIJDENS DEN OORLOG
DOOR DE DUIÏSCHE ..STUKA'S" TOT ZINKEN GEBRACHTE SCHEPEN. MEN IS
DRUK BEZIG DE WRAKKEN TE LICHTEN EN WEG TE SLEEPEN. (Holland)
*4 f
IN HET OLYMPISCH STADION TE AMSTERDAM WERDEN DE REVANCHE-WED
STRIJDEN VAN HET NATIONALE KAMPIOENSCHAP VERREDEN. BOSLAND (DE
WINNAAR) PASSEERT WALS. (Polygoon)
A.N.W.B.-TOCHT MET ONBEKENDE BESTEMMING DOOR HET GOOI.
MET BEHULP VAN DE PAPIEREN EN EEN A.N.W.B.-PADDENSTOEL
WORDT DE ROUTE BEPAALD. (Polygoon)
HET A.R.O.L.-BEKER TOURNOOI TE AMSTERDAM. AJAX STOND AL
SPOEDIG MET 3—0 TEGEN H.B.S. ACHTER. KEIZER HEEFT
HET NAKIJKEN. (Polygoon)
OP DE METZ-BANEN TE SCHEVENINGEN
werd het clubkampioenschap van Nederland tus
schen Lcimonias en D.D.V. verspeeld. De partij
Hughanvan Swol. (Polygoon)
HET INTERNATIONALE CAUBERG-CRITERIUM TE VALKENBURG. HET ENORM
ZWARE PARCOURS MOEST DOOR DE RENNERS 20 MAAL WORDEN AFGELEGD.
EEN GROEP DEELNEMERS PASSEERT DE MARKT IN VALKENBURG. (Polygoon)
DE INGEBRUIKNEMING VAN HET EERSTE „WEIIRMACHTSHEIM" IN
NEDERLAND. Tijdens de bezichtiging generaal der vliegers Fr. Chris
tiansen, bevelhebber van het Duitsche bezettingsleger in Nederland (rechts)
ln gesprek met Rcichsamtsleiter Stemmer (2e van rechts). (Stapf)
