'"De houtskool-branderijen krijgen weer werk - Een vindingrijk schipper
BLOED VAN
BOEDDHA"
Stile jaargang LEiDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
door
HAROLD WARD
36)
Het was geen prettig gezicht. Lukens had
overdreven, het gezicht was afschuwe-
verminkt, van identificatie was geen
ake.
kapitein wenkte Fay dichterbij te
en.
Wil jij de lantaarn even vasthouden",
6 hij. „ik moet voorzichtig te werk
n, anders wischt de regen de afdrukken
uit".
ij haalde een stejnpelkussen uit zijn
en verschillende vellen wit papier, die
met zijn Jas tegen den regen trachtte
beschutten.
KK°m hier", gromde hij tegen Fenton,
..en doe ook eens wat!" Hij trok zijn jas
Uit en gaf die aan den sheriff. ..Hou dat
Sjnc uitgespreid boven de kist, laat een van
iöjB kerels je helpen, dan kan ik er onder
BK en 200 ten minste droog werken
dat ik niet aan een paraplule gedacht
b!"
ork en de lijkschouwer kropen onder de
proviseerde tent.
,ls dit het lichaam dat je geschouwd
t? vroeg York.
Fay keek hem verwonderd aan. „Natuur
lijk!" zei hij, „Waarom vraag je dat?"
„Omdat ik zeker wil zijn"
Toen trok hij een paar rubber handschoe
nen aan en spreidde de vingerafdruk -
benoodigdheden voor zich uit. HIJ tilde een
van de verstijfde armen van Horace Lee
op en wenkte Fay de lantaarn wat dich
ter bij te houden. Met een uitroep van ver
bazing liet hij den arm weer vallen.
„Wat is het?" vroeg Fay verschrikt.
York wees stom op de hand van den doo-
den man.
Alle vingers waren met een scherp in
strument afgesneden.
HOOFDSTUK XXII.
Een nieuwen z. inslag.
Het kostte York geen moeite zich voor te
stellen wat er gebeurd was. Dezelfde ge
heimzinnige macht die hem tot nu toe bij
het onderzoek had tegengewerkt, was nog
steeds in actie, vooruitloopende op iederen
stap dien hij deed. iederen zet van York van
tevoren aanvoelend.
Het graf van Horace Lee was na de be
grafenis geopend en de vingers waren van
het lijk afgesneden. Waarom?Er was
slechts één antwoord op deze vraagEr. was
iemand die niet wilde dat de politie er
achter kwam wie de man was. die als Ho-
race Anson Lee begraven werd.
Van slechts een kJein percentage der
Amerikaansche burgers zijn de vingeraf
drukken bekend en van dat kleine percen
tage is het grootste deel door de een of
andere misdaad in aanraking met de justi
tie geweest. York's conclusie was dus dat
de man, die begraven werd op het kleine
kerkhof van Arrapahoe, tot de misdadigers-
klasse behoorde en wanneer dit het geval
was, dan kon het niet Horace Anson Lee
zijnHier hokten York's gedachten.
Waarom moest dit zoo zijn? Was het niet
even goed mogelijk, dat Horace Lee wel een
misdadiger was en dat zijn vroegere mede
plichtigen dit om de een of andere reden
niet bekend wilden laten worden? Dit zou
een groot deel van de gebeurtenissen op
Oakwood Manor verklaren en wanneer hij
in die richting doordacht, was het niet uit
gesloten dat er nog meer achter stak dan
alleen de diefstal van de robijnen en de po
gingen door verschillende naties onderno
men om in het bezit van dit halssnoer te
komen.
Het was jammer dat de regen alle moge
lijke sporen van den grafschenner had uit-
gewischt. Natuurlijk was het mogelijk, dat
het graf dadelijk na de begrafenis geopend
was, maar waarschijnlijker leek het hem.
dat dit eerst kort geleden gebeurd was.
Fay was er zeker van dat ten tijde van
de lijkschouwing de vingers intact geweest
waren. De begrafenis was kort na het on
geluk geschied. York en Fay bekeken de
zaak van alle kanten, in de auto gezeten,
terwijl de beide politiemannen het graf
weer dicht wierpen.
Toen zij" in Arrapahoe terug kwamen ging
Fay, op York's verzoek, onmiddellijk naar
deh begrafenisaannemer. Deze bevestigde
de verklaring van den lijkschouwer. De
handen waren niet verminkt op het oogen-
blik, dat hij het stoffelijk overschot van Lee
in de kist legde.
York was intusschen. kletsnat als hij was
naar het telefoonkantoor gegaan. Het was
slechts een klein kantoortje, gevestigd in
een achterkamer van den chef, die boven
den kruidenier op den hoek woonde. Over
dag waren er twee meisjes werkzaam,
's nachts was er slechts één telefoniste, die
zoowel de plaatselijke als de interlocale ge
sprekken behandelde. De nachtdienst
kwam om vijf uur op, hetzelfde meisje dat
eerder op den avond zijn verbinding met
Washington tot stand gebracht had was
dus nog in dienst. Ze was er zeker van dat
er geen lek geweest was. De man van Fen
ton, die de gesprekken van en met Oak
wood Manor controleerde was niet van zijn
post geweest en er was geen enkel gesprek
met het huis gevoerd. Beiden waren zeer
positief in hun verklaringen.
Terug in Fenton's kantoor bespraken zij,
voor een knappend houtvuur gezeten, de
gebeurtenissen van dien avond. Fenton had
een flesch uitstekende whisky te voorschijn
gehaald, tegen nattigheid, koude en mala
ria, zooals hij zeide. Ze namen allen een
dosis kinine, en spoelden die met de whisky
naar beneden. De beide helpers werden met
een andere flesch whisky naar de achter
kamer gestuurd, met de strikte opdracht
hun mond te houden over hetgeen zij dien
avond gezien en gehoord hadden.
„Ik vind het onverklaarbaar", zei York.
zijn glas vullend, „hoe is het mogelijk dat
die vent, wie het dan ook is, er achter ge
komen is, dat wij van plan waren de vin
gerafdrukken van den doode te nemen
Hij moet een soort gedachtenlezer zijn!"
Fay knikte toestemmend. „Je zou het
haast gelooven", zei hij, de flesch van den
kapitein overnemend.
„Hij is buitengewoon handig. om niet
te zeggen begaafd!" ging York door. „De
pienterste misdadiger dien ik in mijn car
rière ben tegen gekomen en dat wil wat
zeggen....! Hij moet begrepen hebben, dat
wij vroeg of laat zouden gaan vermoeden
dat het niet Horace Lee is, die op het kerk
hof in Arrapahoe rust. Om dus ontdekking
te voorkomen is hij ons voor geweest. De
eenige manier om zekerheid te krijgen wa
ren de vingerafdrukkenhij maakte het
ons dus onmogelijk deze te nemen, door de
vingers af te snijden!"
„Hmm", knorde Fenton en wreef over
zijn kin.
„Tenzijbegon Fay aarzelend.
York keek op.
„Tenzij.... wat?"
„Tenzij hij bij toeval er achter kwam dat
wij van plan waren vanavond het graf te
openen en er dus voor zorgde ons voor te
zijn. Je herinnert je dat het vroeg in den
avond was, toen je aankondigde, dat je een
onderzoek in wilde stellen, ongeveer tus-
schen vijf en zes".
„Eerder", viel Fenton hem in de rede,
„het moet vóór vijven geweest zijn, want
de oude rechter Twitchell sluit zijn kan
toor on vijf uur precies en hij zat nog aan
zijn schrijftafel te werken, toen ik bij hem
kwam voor de machtiging".
„Des te beter", ging Fay door. „De moor
denaar heeft dus verscheidene uren den
tijd gehad om het graf te openen, de vin
gers af te snijden en de zaak weer dicht
te gooien. De regen was voor hem van
groot belang, alle sporen werden meteen
uitgewischt".
„Aangenomen dat dat zoo is", zei York,
diep nadenkend, „dan blijft de eenige mo
gelijkheid dat één van ons drieën de oor
zaak van het iek is geweest!"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HOUTSKOOL WORDT WEER GEVRAAGD. De familie Schuurkamp, bekende houtskoolbranders,
heeft in de omgeving van Zelhem, nabij Doetinchem, weder haar houtskoolkamp en brandplaats inge
richt. Overzicht van de brand-hoopen, terwijl juist een der „kraters" wordt geopend.
IN DE BETUWE IS DE OOGST VAN VROEGE APPELEN BE
GONNEN. EEN JEUGDIGE TIELSCHE LAAT HET
ZICH GOED SMAKEN.
EN GROEP DUITSCHE BOMMENWERPERS VAN HET TYPE HEINKEL III OP WEG NAAR HET DOEL.
VACANTIESTEMMING OP DEN DAM TE AMSTERDAM. Met ge
spannen aandacht volgen de kleinen de voorstelling
in de poppenkast
•V ,-AV S'
TWEE HAAGSCHE LIEF
HEBBERS VAN DE WA-
TERSPORT zijn bezig met
den bouw van een nieuw
model motorboot, dat den
vorm krijgt van een water
vliegtuig en door een pro
peller wordt aangedreven.
EN EXPEDITEUR IN WEESP heeft een heimachine in zijn schip
ten bouwen in de plaats van een ruwolie-motor, waarvoor hij niet
nocg brandstof kon krijgen. De proefvaart zal moeten bewijzen
of de machine voldoet.
