aar de Vrouw belang in stelt
Ons Kort Verhaal
LElDSCH DASBLAD, Zaferdcg 27 Juli 1940
Vierde Blad
No. 24643
U netjes knutselen Ons kopje troost en
onze thee
Tulbandjes!
Kleine wenken voor de
huisvrouw
Zijn verantwoordelijke
taak
Hoe zuinig moeten wij
op onze kleeding zijn
Zwarte gordijnen?
wagen volgeladen met heerlijkheden
ir daar willen wij practlsche huisvrou-
nlet ln dc eerste plaats op letten.
Interesseert ons voorlooplg het meest
van een ouden afgedankten krulwa-
zóo'n gezellige tuin-serveerboy kunnen
ten en nog wel zoo één, die wij nergens
en koopon! En als wij dan eens heel
naar de foto kijken, zien wij, dat het
eens zoo'n geweldige prestatie isHet
jeslacht zal voorts gaarne een
iclpen, wanneer er erg lngewlkkel-
jlngen zijn, die wij zelf niet aandurven,
met deze garantie gaan wij moedig aan
slag.
fon eerste wordt één der zij wanden
inklapbaar gemaakt, zoodat zij niet
>cn dienst kan doen als „deurtje", maar
ton;:. als tafelblad, waartoe een schar
rende poot aan de buitenzijde on een
rren haak aan dc binnenzijde worden
/estlgd Zijwand en bodem staan met
caar ln verbinding door middel van twee
marnieren. Als de wagen ln gebruik is
wij dus slechts den binnenkant van
n zijwand die dan straks ook extra mooi
rsierd wordt met fleurig geschilderde
emen. Rustend op dwarslatjes, welke
cn voor- en achterwand worden gesla-
fn. wordt op den kruiwagen een stevig
ankje aangebracht, dat wij vóór het
stzetten van acht gaten voorzien, leder
c» groot, dat er Juist een normaal llmona-
fclas ln blijft hangen. Hebben wij eenlgs-
s rechte glazen, dan brengen wij tegen
doorzakken nog een extra plankje aan.
arop de glazen kunnen rusten. Dank zij
gaten ln het bovenste plankje kunnen
dan toch niet verschuiven. Voor de
iterkan. het schaaltje met ijsblokjes en
vruchtenslroopflesschon reserveeren wij
door middel van wat eenvoudige latje6
'»claal vak vóór den eigenlijken krui-
genbak; de meeste kruiwagens hebben
ar nog een plankje, maar zou dit niet
t geval zijn, dan timmeren wij er zelf
itjc op de handboomen.
En na al dit ombouwen komen wij dan
n het verven en versleren toe, een erg
nkbaar werkje, dankbaarder nog naar-
ttc dc kruiwagen ouder is! De geheele
gen wordt zacht geel geverfd, wat erg
inlg staat temeer daar wij het wiel en
stutje onder den openklapbarcn zij-
and korcnblauw maken. De fleurige bloe
ien om dezen binnenzijwand schilderen
rtj rood cn diepblauw met gele hartjes, dc
landjes ln frisch groen en de linten
emelsblauw. Wij kunnen hierop natuurlijk
og allerlei variaties bedenken cn wie zich
let e:., safe mocht voelen ln deze schoone
unst koopc bij don winkelier een aardig
ihabloon, de collectie hierin zal groot ge
il zijn.
Na al deze technische punten nog een
lulshoudelljk praatje! Het liefst gebruiken
rij op onze wagen glazen, bordjes cn pa
lieren servetjes, die in dezelfde kleuren
gehouden als de wagen; er ls ook
gelukkig keus genoeg. En wat er
aan heerlijkheden uitgestald staat op
wagen van onze afbeelding? Een vrouw
nu eenmaal altijd een heel klein beetje
ileuwsglcrig, nietwaar? En een aardig
Houw ldoe ls in de-huishouding goud waard
waar het betreft de gezelligheid te
Op het blad een schaal met
aanlokkelijke sandwiches, waarvan
edere hulsvrouw zoo haar eigen geheim
'ecept bezit. Achter deze, ln de „zoete" af-
lecllng, een schaal gebakjes en een ge
hengselmand met koekjes. Ook
bordjes en de servetten vinden hier hun
plaatsje De inhoud van de glazen bestaat
een mengsel van verschillende vruch
tensiropen en -sappen, water of spuitwater,
Ben blokje Ijs en een geconfijt kersje als
garneering, welke cocktails dc huisvrouw,
ln haar tuinstoel gezeten, uit haar
voorop de handboomen, kan klaar
wij den k ruiwagen als theetafel ge
bruiken, dan leggen wij eenvoudig een glad
plankje op dat met de gaten voor de glazen.
OI wanneer wij tegen het doorzakken een
Onderplank je aangebracht mochten heb-
].en> dan laten wij het bovenplankje los
|an den wagen, zoodat wij het steeds weg
juinen trekken om zoo het onderste als
heeblad dienst tc laten doen.
Jaren geleden hoorde ik eens aan een
café-tafeltje naast het onze iemand zeg
den: er gaat bij mij niets boven een lekker
kopje koffie.
Dat leek wel een beetje heel kras, cn lk
heb er later nog meermalen aan moeten
denken, toen de wereldoorlog uitbrak en
diegene, die dat daar men zoo'n nadruk zei,
hoogstwaarschijnlijk tijden lang geen drup
pel koffie geproefd, cn dat ln verhouding
I tot de moeilijkheden die het leven toen
bood, ook heelemaai niet meer zoo erg zal
j hebben gevonden.
Intusschen zijh we, na weer Jarenlang
I ons kopje koffie als de gewoonste zaak ter
wereld te hebben gedronken, opnieuw aan
een Inkrimping toe, en we zullen weer zui
nigheid met koffie moeten betrachten, om
dat dc voorraden beperkt zijn en bij een
verstandige manier van distribueeren ieder
j een ln staat zal zijn om ervan te gebrul-
j ken.
Met de thee gaat het op dezelfde ma-
j nier. We zullen ons theegebruik sterk moe-
I ten matigen, en we zullen er op aan moe-
1 ten sturen, dat de thee die beschikbaar ls,
met overleg wordt gebruikt.
Hoe kunnen wij die bezuinigingen toe
passen?
Wat koffie betreft, doen wU als volgt:
le. Er wordt niet meer gezet dan wij,
strikt genomen, denken noodlg te hebben.
Komt er onverwacht bezoek, dan schenken
wij de kopjes maar wat minder vol, of wij
laten, als gastvrouw, ons eigen tweede
kopje achterwege, wat heelemaai niets bij
zonders ls. maar een doodgewone gast-
vrouwenpllcht.
2c. De koffie wordt gezet ln een potje
dat bij de hoeveelheid past: veel koffie
ln een grooten pot met wUde filter, weinig
in een klein potje met nauwe filter. Dit
laatste ls van veel belang, want hoe hoo-
ger de kolom gemalen koffie ls, hoe moei
lijker het kokende water er doorheen zakt,
en hoe sterker de koffie zal worden. En
toch wordt hierop nog al te weinig gelet.
3e. Blijft er wat koffie over tot den vol
genden dag dan wordt dit niet met de
vcrsche vermengd, maar het wordt eerst
opgemaakt. Opgewarmde koffie boet aan
geur vrij sterk ln, en de nleuwgezette ls
niet ln staat, dit tekort aan geur, waar
om het bij koffie toch ln hoofdzaak gaat,
aan te vullen.
4e. De koffie ls het gpurigst, wanneer
ze snel gezet en daarna dadelijk gebruikt
wordt: koffie die een halven ochtend op
een lichtje heeft staan zeuren en waar zoo
nu en dan eens een scheutje water bij
wordt gevoegd, is meestal lauw en flauw.
Voor bezuiniging op thee houden we ons
aan het navolgende:
le. De thee wordt gezet ln een potje dat
Juist de goede hoeveelheid kan bevatten,
en waar we vooral niet meer thee ln doen
dan v/lj denken noodlg te hebben.
2e. We zUn voorzichtig met het bUschen-
ken van water: die er onnadenkend een
plens water bljgiet, bederft de thee voor
eventueel bezoek of voor een huisgenoot,
die nog eens een kopje extra wil drinken.
3e. Gezette thee kan bewaard worden
voor een volgende gelegenheid, wanneer ze
dan maar vooral van de bladen wordt af
gegoten en in een schoon, liefst steenen
of glazen potje wordt bewaard en warm
gehouden.
Dat warm houden ls ook nog een punt:
blijft ze op een lichtje staan, dan gaat ze
misschien koken en verliest het laatste
restje geur, dat, dit zij eerlijk gezegd, toch
al niet groot meer ls bU bewaren.
In een theemuts wordt ze meestal tc
spoedig koud en is dan niet meer bruik
baar.
In een goede thermoskan echter kan
De groote zo-mermode.
INMAAKTIJD
l? zoait-tijd. Uit hygiënisch oogpunt ge
bruikt U naituurlUk N-ezo, heit verpakte
keukenzout van Boekelo.
6469
(Ingez Med.j
ZONDAG: Tomaten met kaasvulsel, bief
stuk, snijboonen, aardappelen, bessen
en frambozen.
MAANDAG: Runderrollade, stoofsla. aard
appelen. maïzenapudding, pruimen
compote.
DINSDAG: Koud vleesc'n, postelein, aard
appelen. tapioca-schotel.
WOENSDAG: Macaroni met gestoofde to
maten en kaas, vanlllevla met vruchten
DONDERDAGVermicellLsoep, gekookte
eieren, sla, aardappelen, botersaus, ha
vermout.
VRIJDAG: Gebakken snoekbaars, aard
appelsla met komkommers en tomaat,
ketelkoek.
ZATERDAG: Witte boonen, ham, gesmol
ten boter, beschuit met bessensap.
Steeds meer zfljn we er op uit, eenvoudige,
goe-dkoope en toch flatteuze hoofdbedek- j
kingen te vinden voor onze zomersdhe fiets
en wandeltochten, voor in de stad, Ja
wanneer kunnen die aardige bontgekleurde
lapjes van katoen erf zU eigenlijk niet
dienen
Hier twee aardige maniertjes van ze om
te knoopen, die <u misschien nog niet kent.
Het bovenste doekje wordt dubbel gevou
wen. Men haait de punt naar voren, steekt
alles met een speldje vast en maaikt van
de twee einden een strik over het speldje
heen.
Onder: de doek wordt tot bandeau ge
rold, daarna in een rolletje gedraaid, het
eene eind onder de hoofdband eau doorge
schoven en tenslotte worden de twee ein
d-en samengeknoopt.
Probeert U het ook eens
afgeschonken thee, uren achtereen, soms
zelfs vierentwintig tyir lang, zoo heet blij
ven, dat ze uitstekend drinkbaar blijft.
Nu moeben wij bij al dit bezuinigen niet
uit het oog verliezen dat koffie en thee
genotmiddelen zUn en dus zeer afhanke
lijk van persoonlijken smaak.
Er zUn menschen die zeggen: slapper
dan anders, minder geurig dan anders, dat
kan me allemaal niets schelen, als ik het
maar drinken kan.
Maar er zUn er ook, die van meening
zUn, dat een kop koffie en een kop thee
versch en geurig moeten zUn, anders kun
Je evengoed warm water drinken en zU zul
len dus voor dat bezuinigen niets voelen:
als het op ls, drinken we het maar niet
meer. is hun standpunt en dat kan men
zich ook indenken.
En laten wU dan ook vooral dit beden
ken: koffie en thee behooren tot de ge
noeglijkheden des levens, die wU desnoods
ook kunnen verminderen, of zelf missen,
laten wU er daarom vooral niet een tra
gische geschiedenis van maken; al bewe
ren wU misschien ook wel: „ér gaat bU
mij niets boven een lekker kopje koffie",
ln ons hart weten wij dat er veel waar
devoller dingen zijn, die ver boven een
dergelUk klein genoegentje uitgaan.
E. E. J.—P.
Heerlijke aardappels
Als u een kdenfomulsje hebt. probeer
dan eens aardappels te smoren ln heete
aisch. De aardappels worden eerst schoon-
geborsrteJd (niet geschild) en als ze gaar
zUn, goed afgestoft.
Men moet ze één keer Ujdens het smoren
omkeer en om ze door en door gaar te
krUgen.
De schilletjes kunnen gemakkelijk wor
den verwijderd, maar nog veel beter ls het,
ze mee op te erten. WU doen dit al Jaren.
Deze manier van aardappels bereiden ls
exit ra goedkoop. Het kost geen brandstof,
want het fornuis wordt infcusschen voor
Iets anders gebruikt en alle voedende be-
standldeelen blijven behouden.
Stijfsel bewaren.
Een zuinige huisvrouw zal zeker ln dezen
Mjd het- stijlselpapje, dat ze voor de wasch
heeft gebruikt, niet weggooien. Ze doet het
in een paar lecge, goed schoongemaakte
Jampotten, die ze met een schroefdeksel af
sluit. De stUfsel 'kan dan heel goed de vol
gende week weer worden gebruikt, des
noods zachtjes verwarmd, zoodat ©ventueele
kluitjes verdwijnen.
Onberispelijke ruiten.
Als uw' ruiten, na goed gesponsd en ge
zeemd te zijn, er nog eenlgszlns „mistig" of
streperlg uiMen, doet u één druppel me
taaipoets op een schoenen doek en wrUft
ze stevig af. Een probaat middel, ook voor
spiegels, schilderijen, geverfde deuren enz.
Verstopte gootsteen.
Is uw gootsteen verstopt en kunt u niet
zoo gauw een loodgieter krijgen, probeer
dan eens het volgende: een oude rubberbal.
waar de kinderen mee gespeeld hebben of
een tennisbal wordt door midden gesneden.
U vult het gat van den gootsteen met natte
lappen, plaatst, den halven bal over het
gat heen en drukt er hard op met uw duim,
in en uit. Het luchtledig, dat nu ontstaat,
zal de gootsteen weer in orde maken. Ten
minstehet ls te probeeren
door
PAJIGWAN.
Aan den rand van de groote stad lag de
overweg. De spoorlUn liep hier achter de
kleine arbeiderswoningen heen, dook onder
een viaduct door en verdween in de hooge
bergen. Het verkeer over den weg, welke
hier do spoorlUn kruiste, was als een lange
boweeglUke slang, die van den vroegen
morgen tot laat in den nacht voortgleed.
Alleen als do spoorboomen daalden werd
die slang tot stilstand gedwongen. De over
wegwachter, ln zUn huisje dat op palen
stond, kon heel den weg afzien, links en
rechts. Veel vakmanschap was er voor noo
dlg om die onverstoorbare slang te tem
men. Fietsers wilden meestal nog vlug
onder de dalende boomen doorglippen, kin
deren probeerden er tusschen door te
kruipen
Beneden aan de trap van de wachters-
woning zat de oude op zUn zeepkistje. HU
zat daar al zoolang als de buurtbewoners
zich konden herinneren. Men noemde hem
den tweeden wachter. Maar de oude grijs-
aard was in het geheel niet in dienst van
dc spoorwegen. lederen morgen tegen zeven
uur kwam hU aangesloft met zUn kistje
onder den arm. Waar hU des nachts ver-
blijf hield wist niemand. HU 2ette zich dan
onder aan de trap neer cn bleef daar voor
zich uit zitten staren tot de sneltrein van
zeven uur vUftien passeerde. Dan kwam hU
Ln actie. Als het belletje boven in het
wachtershuisje ging sprong hU op.
„Pas op den trein", riep hU. Op het mid
den van den straatweg bleef hij staan tot
de spoorboomen gedaald waren. Eerst dan
slofte hU terug nnar zUn zeepkistje.
Ik vond het een wonderlUk geval toen ik
dit voor het eerst zag. Later heb ik eens
een praatje met den ouden man gemaakt.
Het was op een warmen zomerschen dag,
toen lk naar den „tweeden wachter" toe
ging. Ik zette mU neer op de treden van
het trapje.
„U zult het hier wel druk hebben", zoo
knoopte lk het gesprek aan.
„Ja meneer", antwoordde de oude, „met
zulk mooi weer zUn een hoop menschen
langs den weg en kinderen vooral. Het ls
dubbel oppassen. Eerst moet de sneltrein
van zeven-vUftien passeeren, en dan komt
er een van den anderen kant. Maar dat is
pas om kwart voor acht. Zie je, en dan heb
je den goederentrein van de staalfabriek. Die
komt om acht uur vUf. Het is een lange
trein, en als hU erg langzaam rijdt moeten
de boomen dicht blijven tot de volgende
trein komt
Juist begon boven, ln het wachtershuisje
de bel weer te rinkelen. Een trein was ln
aantocht.
De oude sprong op en liep naar het mid
den van den weg.
„Oppassen voor den trein", riep hU-
„Zoo, zachtjes aan maar dalen
Het was, alsof hij met onzichtbare han
den de boomen liet dalen.
Maar dat deed toch de man, die daar
boven in het wachtershuisje stond?
Ik keek eens naar boven. Ja, daar zag
ik duidelUk den overwegwachter aan de
handels draaien.
De oude was inmiddels weer op zUn
zeepkistje gaan zitten. Hij zat voor zich uit
te staren, alsof hU dacht aan dingen, die
reeds ver in het verleden waren.
In de verte kwam de trein aanrollen.
DuidelUk zag ik de rookpluim boven de
huizen uitkomen. Dikke vette rookwolken
waren het en zwaar stampte de machine,
den zwaren trein achter zich de stad uit
trekkend. Daar zwenkte de locomotief de
bocht om.
Gierend en sissend als een stoom en
smook spuwende draak stormde het op ons
af. Een donderend geraas, dat aanzwol tot
een orkaan. De grond trilde onder onze
voeten en een wolk van witte stoom om
hulde ons voor een oogenblik. Met een
regelmatig getik van de wielen op de las-
schen raasde de lange personentrein
voorbij.
Ik keek naar den oude op het zeepkistje
HU zat nu met de handen voor het gezicht
geslagen en eerst toen de trein ver tusschen
de bergen verdwenen was en de boomen
geopend werden keek hU weer op.
Ik liep op den ouden man toe en legde
mUn hand op zUn schouder.
„Is er Iets niet in orde?"
HU herstelde zich. „Ja de boomén waren
gesloten, nietwaar, en ik heb ze gewaar
schuwd. Dat zag u toch?"
„Het ls een verantwoordelUk werk dat ik
hier heb. Ja meneer, verantwoordelUk. Ik
waarschuw ze alüjd. Dan gaan de boo
men dicht. Maar de kinderen zyn zoo on
voorzichtig, ze kruipen er onderdoor. Toen
ook. Twintig jaar is dat nu geleden. Ik kon
het niet helpen: de boomen had ik geslo
ten. Maar dat kleine meisje was er onder
door gekropen. Het was verschrlkkeHjk
meneer
En nu waarschuw ik ze. Vóór de boomen
dicht gaan
Toen begreep lk. dat de oude man iets
verschrikkelUks had meegemaakt HU had
twintig jaar gelegen dc spoorboomen bc
ditnd in het hooge wachtershuisje. Op een
dag moet hier een meisje door den trein
gegrepen zUn. Het was onder de boomen
doorgekropen en de aanstormende trein
had het kind vermorzeld. Het had den over
wegwachter zóó aangegrepen dat hij afge
keurd moest worden. Maar hij was terug
gekeerd op zUn post.
Nooit meer zou het kunnen gebeuren dat
er een kind onder de boomen doorkroop
„Het is een verantwoordelUk werk", zei de
oude.
(Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden)
EENIGE PRACTISCHE WENKEN.
Al is het nu ook niet direct noodzakelUk
om drastisch op onze kleeding te gaan be
zuinigen, omdat wij met onze distributie
stamkaart nog alles koopen kunnen, zij
het dan ook in beperkte hoeveelheden, toch
is het goed onszelf een juist denkbeeld te
vormen van onze garderobe en die van de
andere leden van het gezin, teneinde ermee
om te gaan op een manier, die moeilijker
tijden ln het verschiet stelt.
Er zijn natuurlijk om te beginnen legio
manieren om oude en „vermoeide" japon
netjes van onszelf op te knappen door ze te
wasschen, van frissche garneering te voor
zien, door ze te combineeren met een
couponnetje dat we koopen, om er zoo
doende weer iets nieuws van te maken, of
door ze met een ander oud jurkje dat op
afdanken staat, tot een behoorlijk geheel
te vermaken.
Moeilijker ls het voor de kinderen die uit
hun kleeren groeien, en bovendien meer
verslijten, vooral als zij niet zoo heel erg
rustig van aard zijn.
Een handige naaister, of misschien is
moeder zelf wel zoo'n duivelskunstenares,
maakt uit de goede stukken van oude klee
ren van de ouders soms weer keurige jon
gens- en meisjeskleeding, maar niet altijd
is er lets ln de garderobe te vinden dat
daarvoor ln aanmerking komt. Dan kunnen
ook lappen die we nog hebben of kleine
coupons uitkomst brengen, vooral voor de
meisjesjurken die met banden van andere
stof dikwijls goed en zelfs fleurig te ver-
grooten zijn.
In beide gevallen kunnen wol en brei
naalden ware wonderen verrichten: truien
en slipovers, hals- en tailleboorden bene
vens manchetten aan wollen blouses die te
klein geworden zijn voor de jongens en
voor de meisjes rokjes, jumpers, vestjes,
mutsen en sokjes, kunnen met een passend
patroon heel goed zelf gemaakt worden.
Nu het zomer is. kunnen de kleinere kin
deren ook meestentijds wel sokjes dragen,
waardoor zU geen kousen noodig hebben,
en wat zij hebben, sparen.
Een heel eenvoudige manier om deze kin
dersokjes te breien is de volgende: brei
gewoon een boord twee recht twee averecht
brei daarna het been geheel recht en maak
dit zoo lang dat het het vereischte stuk
been en de voet tot de teenen kan bedek
ken. Brei daarna de teen, en wanneer uw
kleintje nu deze hiellooze sokjes draagt, en
de voetjes worden grooter, dan wordt het
sokje alleen wat korter. Er is zoodoende
weinig slijtage en de sokjes zUn ook voor
het kind prettig om te dragen.
Bezuinigen op heerenkleeding is nog
moeilUker dan op jongenskleeren, maar
met wat medewerking van den kant van
het sterke geslacht is er toch wel wat te
bereiken. Wanneer hij in rijn werk een oud
jasje draagt, spaart dit zijn kleeren aan
merkelijk, wanneer hij zich niet noodeloos
laat natregenen en met wat overleg te
werk gaat bij het dragen van costuums die
nog keurig netjes zUn, kan er heel wat aan
de kleeding gespaard worden.
Trouwens dat natregenen is evengoed een
punt voor de andere huisgenooten om aan
te denken: wie gedwongen is nat thuis te
komen spaart zijn goed het meest door zich
dadelijk te verkleeden en de natte kleeren,
zooveel mogelijk in het model opgehangen,
te laten drogen.
Over de noodzakelijkheid kleine en groote
mankementen direct te verhelpen behoef ik
niet uit te weiden. Merkwaardig is dat er
vrouwen zijn die een winkelhaak in het
broekje van zoonlief dadehjk reparëeren,
maar een paar pluizerige draden op de
plaats waar een knoop hoorde te zitten,
kunnen zy wekenlang over het hoofd zien.
En toch hoort het aannaaien van die xnoop
ook tot een zuinig beleid.
Wie niet zuiniger behoeft te doen, omdat
men in inkomsten nog geen dubbeltje is
achteruitgegaan, kan zich beter Tan bezui
nigen afzijdig houden: de handel meet
blijven bestaan, en hoe beter deze function-
neert des te meer kans is er, dat de echtge
noot ook geen dubbeltje van zijn salaris
behoeft te verliezen. Laat bezuinigen geen
bevlieging worden als het niet noodig is;
als het dat wel is, is het al erg genoeg.
En nu tenslotte nog iets over de schoe
nen. Zomerschoenen zUn vrU voor den ver
koop; wie dus haar gesloten schoenen wil
sparen, kan zomerschoenen dragen, dat is
een zuinigheid die wU allen kunneii toe
passen en die ons straks voor den winter
het behoud van warmere schoenen waar
borgt.
E. 3. J.—P.
Een aardig ideetje om ze op te
vroolijken.
Sommige huismoeders krijgen langzamer
hand grondig genoeg van de zwarte ver
duisteringsgordijnen. Ze vinden het een
ellendig doodsch gezicht! Maar dat hoeft
niet zoo te bhjven. Koopt u maar eens een
lap cretonne in een allermodernst, felkleu-
rig. grootbloemig patroon, zoo eentje als u
nooit van uw leven voor een jurk, een kussen
of een stoelbekleeding zoudt gebruiken.
Knip de motieven: bloemen, vogels, vlin
ders e d. haarscherp uit en plak ze met lUm
uit een tube stevig (en vooral artistiek!)
op uw gordUnen.
Het zal heel aardig staan, als u er een
lieelen bloementuin van maakt. Bloembedjes
van onderen, lange grashalmen, vlinders en
vogels erboven
Dit kost weinig geld en u houdt 's avonds
de zomerweelde in huis!
De extra-nette huisvrouw zal het mis
schien noodig vinden, de motieven van te
voren om te festonneeren. Dit staat aardig,
als het met een afstekende kleur zij of wol
gebeurt en er ls niets op tegen!
