Opbouw - Lindebloesemthee - Drukte in de haüen tian Enkhuizen
I gsie JaarganglEiDSCH DA5Ci.AD Tweede Blad
1
„BLOED VAN
BOEDDHA"
FEUILLETON
IN DEN HAAG WORDT DE LINDEBLOESEM GEPLUKT om er thee van te maken. Wanneer VOOR DEN OPBOUW. Links het In orde brengen van z.g. kipkarretjes, welke dienst zullen doen bij den opbouw,
thee niet meer te krijgen is. zullen in de eerste plaats de ziekenhuizen en ouden van dagen linde- Rechts zand Is een belangrijke grondstof, noodig voor den wederopbouw. Het afgraven in een zanderij,
bloesem krijgen. Het drogen van den lindebloesem in de kassen van den Gem. Plantsoendienst
MIDDELBURG IS NIET BIJ DE PAKKEN NEER BLIJVEN ZITTEN
maar heeft den wederopbouw krachtig ter hand genomen. Het
herstel van het stadhuis. Met uiterste zorg wordt alles behandeld,
wat nog bewaard kan blijven. Tegen de gespaard gebleven gevels
zijn steigers geplaatst.
IN VELE JAREN is het in de haven van Enkhuizen
niet zoo druk geweest. De aanvoer van visch is groot,
maar ook de vraag naar visch is groot Urker visschers
HET HERSTEL VAN HET MIDDELBURGSCHE STADHUIS.
Boven een aantal steenen, voor het prachtige gespaard
gebleven bordes, wordt zorgvuldig bewaard. Onderna de
opruimingswerkzaamheden bleek, dat het wapen van
Middelburg geheel onbeschadigd is.
brengen manden vol naar den afslag.
door
HAROLD WARD
21)
Aan het begin van de oprijlaan werd een
anderen wagen zichtbaar. York ging mid
den op den weg staan met opgeheven arm.
In het volle licht van den schijnwerper
van de naderende car. Deze stopte, een
kort, dik mannetje sprong er uit en rende
op York toe.
„Wat is hier gebeurd?" riep de nieuw
aa. jekomene uit, terwijl York hem warm
de hand schudde.
„Gelukkig voor jou, dat je laat bent,
Tommy", zei de kapitein ernstig, „dit was
voor jou bedoeld!"
„Ik ben verdwaald en het heeft me nogal
wat tijd gekost den weg hierheen te vin
den".
„Dat is goddank je reddin^ geweest, Tom
my". En fluisterend voegde York er aan
toe: „Iemand heeft ons telefoongesprek
afgeluisterd, en een val voor jou gezet. De
arme bliksem, die mij mijn bagage kwam
brengen is er het slachtoffer van gewor
den. lis jij op tijd 0.weest was, zou jij
daar nu liggen in plaats van die arme
Jake!"
Muer stak een sigaret aan. In het licht
van de lucifer kon men zien, dat zijn hand
beerde.
HOOFDSTUK XII.
Handigheid.
Tommy Muer was niet spraakzaam. Ja
renlange ondervinding als assistent van
kapitein York bij de Intelligence Service
had hem geleerd dat deze hem alles wel
zou uitleggen, wanneer hij dat noodig
achtte. Een blik op het bleeke gelaat en de
wond aan de kin zei hem dat er hier iets
ernstigs aan de hand was. Zonder een
woord te zeggen liep hij naar zijn auto
terug, haalde een tang, uit een gereed
schapsbak, knipte den draad aan het eene
einde door, rolde hem op, knipte ioen ook
het andere einde af, en gaf hem toen aan
York.
Intusschen had doctor Grass zich over
het lichaam van den doode gebogen, een
vluchtige blik vas genoeg om hem van het
nuttelocze van een nader onderzoek te
overtuigen.
„Dood!" zei hij, zich oprichtend. ,De ar
me kerel heeft waarschijnlijk niet eens ge
merkt, wat er met hem gebeurde. Het hoofd
is vrijwel van den romp gescheiden, terwijl
ik uit de houding opmaak dat hij door zijn
val bovendien de ruggegraat gebroken
heeft."
Hij bekeek de rol IJzerdraad, die York
in de hand hield.
„Een gewone waschlijn," ging hij voort,
„waarschijnlijk uit de bijgebouwen ge
haald."
York knikte, toen stelde hij Muer aan
Grass en aan de anderen voor.
Dit jongmensch trok zijn wenkbrauwen
op, toen hij aan Dore Watson werd voor
gesteld, hij glimlachte tegen Lydla Vaug-
han en keek goedkeurend toen Carol Spen
cer aan de beurt kwam.
„Kunt U luitenant Muer een paar dagen
onder dak brengen?" vroeg York aan Lee,
die bleek en uit het veld geslagen bij de
vrouwen stond. „Ik ben nog niet heelemaal
bij, na die geschiedenis van vanmiddag
Muer's komst komt goed van pas.... Ik
vergat U geloof ik te vertellen, dat hij in
structie had zich bij me te voegen, als zijn
werk in New-Orleans geëindigd was".
Lee drukte Muer zenuwachtig de hand en
verzekerde hem, dat het hem genoegen
deed de gastvrijheid van Oakwood Manor
te kunnen aanbieden, ofschoon hij dit lie
ver onder prettiger omstandigheden zou
hebben gedaan.
„Is dit weermoord?" vroeg hij daar
na huiverend aan York.
„Ik zal er voor u geen doekjes om winden,
meneer Lee, inderdaad is dit weer moord
York liep naar den verongelukten wagen.
Zijn veronderstelling was juist geweest. Hij
vond zijn koffer op de achterbank. Hij zette
deze in Muer's auto en stond op de tree
plank, terwijl Tommy zijn wagen naar huis
reed.
Intusschen had Lee Tim geroepen en
hem bevolen een van de andere bedienden
te roepen en iets te brengen, wat als draag
baar voor den dooden man dienen kon. Tim
kwam na eenigen tijd met een paar plan
ken aandragen en samen droegen zij hem
naar het souterrain, terwijl York Fenton
opbelde. Fenton reageerde op het onheils
bericht met een snelheid, die niet overeen
kwam met de legendarische Zuidelijke
sloomheid. Nauwelijks had York Muer naar
zijn kamer gebracht of Fen ton's wagen
stopte met gierende remmen voor het huis.
Dokter Fay was bij hem, benevens eenige
mannen, die Jake's lichaam naar Arrapa-
hoe konden brengen, zoodra Fenton en Fay
met het voorloopig onderzoek klaar waren.
York stelde Muer aan Fenton voor en
samen gingen ze naar beneden. Er blonk
iets in de oogen van den sheriff toen hij
bij het lijk van zijn assistent stond, dien hij
nog zoo kort geleden gezond en wel had
zien wegrijden. Hij knikte Fay toe, woorden
kon hij op dat moment niet uitbrengen, de
dokter begon daarop met het onderzoek.
Na een oogenblik zwijgen zei Fenton:
„Jake was een beste kerel, al was hij mis
schien wel wat luiHoe is het gebeurd,
kapitein?" York vertelde den ander in kor
te bewoordingen hoe het ongeluk zich had
toegedragen. Fenton keek hem een oogen
blik verwonderd aan en wendde zich toen
tot den luitenant.
„Het was dus eigenlijk voor u bedoeld?"
en tot York: „De moordenaar had dus niets
tegen Jake?"
„Natuurlijk niet! Het kan zich niet an
ders hebben toegedragen, dan zooals ik je
vertelde. Niemand wist immers, dat er
vanavond nog iemand van jouw kantoor
zou komen, om mijn bagage te brengen?"
„Dat is zoo", stemde Tenton hoofdschud
dend toe.
„Ik wist niet, dat Je Jake zou sturen,
het had net zoo goed iemand anders kun
nen zijn!"
Fenton wreef over zijn kin. „Hm", brom
de hij. „De kwestie is, dat ik zelf oorspron
kelijk het plan had te gaan. Het heeft
maar een haar gescheeld, of ik was op het
oogenblik een lijk! Ik had je koffer al in
mij .i wagen gezet en was op het punt weg
te :ijden, toen ik er opeens aan dacht, dat
ik nog een paar stukken klaar moest ma
ken voor morgen. Jake zat in het kantoor
half slapend, dus stuurde ik hem hierheen,
weinig beseffend, dat ik hem niet weer
levend terug zou zien."
York liep ongeduldig heen en weer. „Ik
ben ervan overtuigd, dat iemand mijn ge
sprek met Muer afgeluisterd heeft. Ik
hoorde den ander den hoorn ophangen
Muer zei, dat hij tegen acht uur hier kon
zijn
„Ik verloor een minuut of vijftien onder
weg, doordat ik een verkeerden weg in
sloeg,". viel deze den kapitein in de rede.
„Juistde moordenaar wist, dat ik
vanavond niet veel waard zou zijn, dank zij
den klap, dien hij me vanmiddag gegeven
heeft. Waarschijnlijk rekende hij erop van
avond zijn slag te kunnen slaan
daarom kon hij Tommy hier niet gebrui
ken!"
„Heb je eenig Idee waar de verschillende
menschen waren op het oogenblik dat die
draad gespannen moet zijn?" vroeg Fenton
„Hoe weet ik nu, wanneer die draad ge
spannen werd!" riep York kregelig uit.
„Zooals je weet was het vroeg donker. Er
was geen maan. Na het eten verspreidden
de gasten zich. Ik zat zelf op de veranda
met het volle gezicht op de oprijlaan. Ik
heb wel menschen onder de porte-cochère
gezien, maar ik kon niet onderscheiden,
wie het waren. Je kunt er op rekenen, dat
de man. die den draad spande, een alibi
heeft, tenzij iemand hem bezig zag en dat
is niet waarschijnlijk."
„Ben je er zeker van, dat het een man
geweest is?" vroeg Fenton.
„Ik denk het wel, een vrouw heeft geen
kracht genoeg om een draad zoo stijf te
spannen."
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
