Den Helder en Haarlem gebombardeerd - Druk bezochte markt Den Bosch
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Bfcfd
8Isie Jaargang
FEUILLETON
„BLOED VAN
BOEDDHA"
3
OP DE VEILINGEN IN HET WESTLAND WORDEN Nü GROOTE
HOEVEELHEDEN MELOENEN GEVEILD. Eenige kisten met deze
prachtige vruchten.
HET BOMBARDEMENT VAN DEN HELDER DOOR DE ENGELSCHE LUCHTMACHT, WAARBIJ VELE
SLACHTOFFERS ZIJN TE BETREUREN. HET HOTEL-CAFÉ-RESTAURANT „DE TOELAST"
WERD TOTAAL VERNIELD.
DE SCHIPPERS profiteered
van het lage water op de Maas
om hun schuit eens een goede
beurt te geven.
NOG ONDER DIENST ZIJNDE MILITAIREN ZIJN
PLAATSEN BEHULPZAAM IN HET BOEREN-BEDRIJF.
EEN MATROOS LEERT MELKEN.
door
HAROLD WARD
8)
Wij dankten onze redding aan het feit, dat
onze tent aan het eind van het plateau
stond, dicht by den rand. Wij namen zoo
veel mogelijk proviand mee. onze wapens
en aanteekeningen, en begonnen onzen
tocht naar de kust. Maar van dat oogen-
bllk af scheen wel of de duivel ons achter
na zat. Een paar maal werd er op ons ge
schoten en een anderen keer suisden er in
het schemerdonker een paar messen om
onze oorenNooit zagen we onze ach
tervolgers. We bereikten Calcutta heelhuids
en pakten daar een boot naar huis. Maar
ook aan boord waren we niet veilig. Lee
kreeg op een nacht een klap op zUn hoofd,
gelukkig had hij de robUnen aan den pur
ser in bewaring gegeven Zelfs toen we in
New-York waren, gaven onze vervolgers
het nog niet op. Onze bagage werd herhaal
delijk heimelijk onderzocht. Lee en ik kre
gen verschil van meening, niet ernstig,
maar toch voldoende om uit elkaar te gaan.
Hij bood de robUnen aan verschillende Ju
weliers aan en daar was lk tegen.... Ik
heb hem nooit meer terug gezien. In de
krant las ik van zijn dood, later hoorde lk,
dat het halssnoer verkocht zou worden."
HU haalde zUn schouders op, als wilde
hU daarmede van het onderwerp afstappen
„Volgens u was het verkeerd, dat Lee het
halssnoer aan anderen liet zien?" vroeg
York.
Grass dacht na.
„Iemand volgde ons", zei hy ontwykend.
„Het was heiligschennis, toen we dat Boed
dha-beeld in Tibet beroofden Iedere Lama
in Tibet zou moeite doen. het halssnoer
weer in zyn bezit te krygen, want zoolang
het in handen van een ongeloovige is, rust
er een vloek op."
„Wat zou u doen, dokter, als het u gelukt,
het te koopen?" vroeg York ernstig. Grass
antwoordde niet direct.
„Misschien zou ik het weer aan de Lama's
in Tibet verkoopen", zei hy tenslotte.
Een oogenbllk heerschte er stilte in den
kring. York haalde het snoer wederom uit
zyn broekzak en liet de steenen langzaam
van de eene hand in de andere giyden.
„U is een expert, nietwaar, meneer
Page?" vroeg hy.
Page knikte. Onverschillig wierp York
het snoer naar den jongen man, die het
handig opving, met een verwonderden blik
over de zorgelooze wyze, waarop de kapitein
het kostbare voorwerp behandelde.
„Bekyk het maar eens", zei York ..Het
zal u niet veel moeite kosten te ontdekken,
wat ik zag
Page keek een oogenbllk naar de steenen,
een trek van verbazing gleed over zyn ge
zicht.
„Valschü" riep hy onthutst uit.
York knikte.
„Zoo valsch als «en-prul uit een vyf-cents
bazar!" zei hy.
HOOFDSTUK V.
In het museum.
Dittmars gaf een heeschen schreeuw, zyn
stem klonk tegeiykertyd met die van dok
ter Grass. De beide mannen liepen op York
toe, duwden hem opzy en trachtten het
halssnoer uit Page's handen te rukken.
Beide handen gingen tegeiyk omhoog, Ditt
mars was iets vlugger, hy ontrukte de ro
bUnen aan den Jongen expert. Dan, zich een
weg banend door de opdringende gasten,
liep hy naar de groote lamp, ten einde ze
onder het licht nauwkeurig te kunnen on
derzoeken. Maar voor hy zoover was. deed
Grass nog een poging om ze hem te ont
rukken. Een oogenbllk worstelden de belde
manen om het bezit, toen liet Grass los.
„U heeft geiyk", zei hy gelaten, zyn
voorhoofd afvegend, „dat zUn niet de echte
bloeddruppels van Boeddha!"
Dittmars wilde het nog niet gelooven.
HU onderzocht de Juweelen zorgvuldig, ter-
wyi een uitdrukking van verbazing op zyn
gebaard gelaat kwam HU keek Lee pathe
tisch aan, toen liet hy het snoer uit zyn
handen vallen. York. die de reacties van
de verschillende omstanders scherp in de
gaten hield, bukte zich en liet de robynen
weer in zyn broekzak gUJden.
De kleine professor staarde nog steeds
stom verbaasd naar Lee.
„Hoe is het mogeiyk." riep hy uit, „dat
een egpert als ik door zoo'n imitatie op een
dwaalspoor gebracht ben!" Woedend keek
hy naar York, alsof die de schuldige was.
.Toen, door een plotselingen impuls gedre
ven, keerde hy zich om, rende de hall door
en verdween door een deur in het achter
huls.
York zak Lee vragend aan. „Waar is hy
naar toe?" vroeg hij.
„Naar het museum", antwoordde deze,
„ik begrUp niet
„Natuurhjk niet", snauwde deze. „Vlug,
hem achterna!"
Belden renden ze naar de deur, waardoor
Dittmars verdwenen was, gevolgd door de
anderen. De professor was al bezig het slot
van de safe te openen, toen de anderen
zich by hem voegden Zenuwachtig zocht
hy de combinatie, tenslotte lukte het. en
de zware stalen deur zwaaide open. Een
tweede deur opende hy met een sleutel,
toen draaide hy pas het licht op.
„Uw oom heeft de noodige voorzorgen
genomen by het opbergen van zyn schat
ten," merkte York droog op.
Lee haalde zyn schouders op, maar ant
woordde niet.
Horace Anson Lee had voor het onder
brengen van zUn schatten een vertrek aan
den achterkant van het huis laten bouwen.
Het was een vierkant vertrek, één verdie
ping hoog, opgetrokken van steen, met een
betonnen vloer en getraliede ramen, de
wanden waren glad en wit geverfd, zonder
eenige versiering
Het heldere, witte licht aan de zoldering
bescheen een vreemde en uiteenloopende
collectie voorwerpen, byeengebracht uit
alle deelen van de wereld. Naast de deur
stond een sarcophaag, klaarbiykelyk hel
waardevolste be^it van den verzamelaar.
Andere voorwerpen stonden, zonder orde
of regelmaat, hier en daar verspreid.
„Heeft Lee zelf de artikelen zoo gerang
schikt?" vroeg York.
Zyn gastheer schudde het hoofd.
„Myn oom was geen net en ordelyk man"
zei hy. „maar hij hield zyn verzameling
keurig in orde. Professor Dittmars heeft
nog geen tüd gehad, alles nauwkeurig na
te gaan. vandaar dat de zaak min of meer
door elkaar staat".
York nam vluchtig de omgeving op. Naast
de mummie was een glazen kas' met af
beeldingen en beelden van Egyptische go
den. Op een piëdestal ernaast stond een
glazen stolp met twee marmeren figuren,
ingelegd met goud en edelsteenen York
floot zachtjes tusschen zyn tanden. ..Dat
zal een aardigen stuiver gekost hebben!"
merkte hy op.
„Ja, dat heeft Dittmars me ook al ver
teld". bevestigde Lee.
Steenen met inscripties stonden langs de
wanden geschaard. Maskers, afschrikwek
kende, zoowel als andere, die buitengewoon
mooi waren, hingen aan in den muur ge
slagen spy kers. afgewisseld dcor schilde-
ryen uit een vergeten tUdperk In een hoek
lag een heterogene verzameling van cude
wapens, musketten, knotsen, lansen b - en
en een paar kleine scheepskanonr.cn Mid
den in het vertrek stor.d een vitrine met
sieraden, op zichzelf misschien van geen
byzondere waarde, maar voor een oudheid
kenner om van te watertanden.
(Nadruk verboden). iwordt vervolgd).
ST. JANSMARKT TE 'hHERTOGENBOSCII. Overzicht van de
drukte. Op den achtergrond het fraaie stadhuis.
TE NIEUWER AMSTEL REED
HET BRUIDSPAAR DEDDF.NS
VERBURG PER PONY WAGEN
NAAR HET STADHUIS. Ge
tuigen en familie volgden
te voet
BOMMEN OP HAARLEM
Twee huizen aan de Edisonstraat werden getroffen
en geheel vernield
