Rotterdam pakt aan - Naar huis toe - Voetbal Haarlem-Ajax
Echtpaar z.k.
8 Isie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
WERKEN TE ROTTERDAM welke eenigen tijd stil gelegen hebben, worden zoo snel mogelijk
voortgezet. Zoo Is ook de bouw der nieuwe Diergaarde weer hervat. Overzicht der groote Rivièra-
hal (boven). De brcede boulevard, welke ontstaat als de Schie gedempt is, vordert snel (onder).
Men ls druk bezig de Sehle thans van de Teylingerbrug af tot de Heulbrug te dempen.
HET MOOIE WEER VAN ZONDAG
bracht duizenden op straat. De drukte aan de IJ-ponten te Amsterdam. Vanaf de pont tot de Bus
halte wachten honderden op hun beurt
VOETBALWEDSTRIJD HAARLEM-AJAX EEN VINDINGRIJK AMSTERDAMMER
op het Haarlem-terrein aan den Schoterweg te Haarlem. Een spannend moment voor het voer Zondag met een Bootje door de „Baarsjes" tot groote verbazing der voorbijgangers. TocB werd Het Brandstof-
Haarlem-doel. verbod voor vaartuigen niet overschreden, daar het scheepje op een accu voer.
door
Mr. KEA BOSSERS.
14)
Het was een zotte onderne .ing, wist Lies
In ieder opzicht. Dat ze er natuurlijk geen
spaan van terecht zou brengen, was nog
het minste. Maar hier in Hilversum, vlak
bij „de Waeldonck", hoe durfde ze het
eigenlijk. Stel je voor, dat ze herkend werd
Het keukenmeisje van „de Waeldonck", ja
wel. Ze proestte in zichzelf. Dat was na
tuurlijk onwaarschijnlijk. Niemand kende
haar hier, ze kwam nooit haar keuken
uit. Alleen leveranciers e.i zoo, maar die
kwamen niet op tenniswedstrijden. Frank?
Frank zou het natuurlijk leuk vinden.
Stel je voor, dat ze wonnen! En dan Maan
dag Frank de krant onder zijn neus du
wen: dat ben ik, zie Je, dat speelt jouw
freule niet klaar! Nou ja, ze wonnen na
tuurlijk niet. Het zou mooi zijn, als ze er
in de eerste ronde nog niet uitgeknikkerd
werden. Ze deed het tenslotte alleen om
Wim plezier te doen en om weer een:, te
kunnen spelen, het heele gedoe weer eens
te kunnen meemaken.
Rackets en schoenen werden tc voor
schijn getooverd. Ze sloegen een paar bal
letjes, speelden toen een set.
„Het gaat gesmeerd" zeiden de anderen.
„Wim mag blij zijn met mijn enkel" zei
Frida edelmoedig. „Lies is een klas apart."
„Toe maar" zei Lies. „Lies ls zoo stijf als
een plank. Ik raak vanmiddag geen bal,
dat voel ik. Wim, Je weet wat je doet hoor."
„Met open oogen" zei Wim. „Het is Wim
bledon niet tenslotte. En we spelen voor
ons plezier."
„Als je het zoo maar opneemt" zei Lies.
Dc tennisbanen In de zomerzon. Het
oude knusse gedoe De kijkers langs het
lijntje. Tusschen de sets ontmoetingen met
oude kennissen. Iemand, die een stoel voor
Je aansleepte. Iemand met een glas kwast.
„Zalig zeg „Goed gespeeld. Lies." „Het
ging best Een knikje van Wim: „We ha
len. we halen den kwarteindstrijd, min
stens." „Optimist!" Ze lachte. Wat gaf
het, winnen of verliezen. Dit hier, dit alle
maal van vroeger het was o, het
was.Frank? Wel, Frank zou het na
tuurlijk prettig vinden, dat ze dit mee
maakte. Frank zou zich daarginds oo wel
amuseeren
Zaterdagavond waren ze er nog „in", Lies
en Wim. Ze hadden makkelijke partijtjes
gehad. Lies voelde zich heelemaal inge
speeld.
Zondag kregen ze het moeilijker. Maar
de kwartfinale haalden ze met glans. „Je
hebt gelijk gehad, Wim" zei Lies, toen ze
samen de baan afliepen.
„Ik wist wel. wat ik deed, toen ik jou in
de wacht sleepte" blufte Wim
„Als je je niet eleganter uitdruk*, schei
ik er lit. dreigde Lies.
„Ik ben je dankbaar, je bent mijn goede
engel, daar dan", zei Wim met pathos.
„Weeïg doen bevalt me nog minder"
zei ze.
De kwarteindstrijd. Een paar oude rotten
hadden ze tegen zich, een taai gevecht. Een
longset, ontelbare keeren „deuce" toen.,
match. Lies maakte een sprongetje. „Kelïg
Wim" zei ze. „Jouw overwinning hoor."
De halve eindstrijd. Blunders aan beide
kanten. Toen stom geluk. Gamë-love. „Je
hebt het in Je zak" bromde hun tegenstan
der, toen ze langs het net liepen om te wis
selen. Keiharde service „als van ouds,
Lies" bewonderde Wim. Wims heksentoe
ren aan het net. Pats pats game! Hoe
is het mogelijk? Lies was paf ,;Wacht
maar" zei Wi „We beginnen pas".
De eindstrijd. Dikke rijen toeschouwers,
alle andere banen verlaten. Wims service,
onhoudbaar. Telkens applaus... Daar was
het weer. dat heerlijke gevoel, dat Je beter
speelde dan ooit, dat je iedere bal aankon.
Wim, de overwinning in het zicht, werd
nerveus, begon te knoeien. Lies, achterop,
redde bal na bal: Forehand backhand
hoog laag alles lukte. Ze mepte zich
door de eene game na de andere heen. Wim
kwam er ook weer in. het handgeklap da-
verd» en de umpire annonceerde: „Game,
set and match. Hoerageroep en ontelbare
handjes. Wim glorieus „Zie je wel, ik
wist het wel." Het was tè krankzinnig,
dacht Lies. Zooiets kon toch niet bestaan.
Maar heerlijk was het
Het diner. Ze hadden Lies niet losgela
ten, hoe ze ook tegenstribbelde. Speeches.
En bloemen Nog meer speechesOm
negen uur glipte ze er tusschen uit. tegen
alle smeekbeden In. alléén op de fiets, de
bloemen in haar fietstasch.
Het was prachtig geweest, maar ze wilde
niet te laat thuis zijn voor Bart en Lena,
waar ze logeerde.
Eerst maar de fiets in de garage brengen,
die kon bij Bart en Lena -00 moeilijk staan.
on ze daar ook de bloemen achterlaten,
ze was te moe voor Ingewikkelde explicaties
De garage op slot? Licht in de keuken?
dan wachtten de oudjes haar zeker op. In
de keuken
„Frank!" zei ze ontsteld, „ben Je althuis?"
„Dat zie je. Waar kom Jij vandaan?"
„Uit Hilversum." Snauwen kon ze óók
wel. „Mag ik even de sleutel van de garage,
mijn fiets moet er nog in."
„Zal ik wel doen." Weg was hij pats.
deur dicht. Pats, deur open de bloe
men vlogen over de keukentafel.
Ze kon het niet helpen, maar ze moest
lachen. „Je begint er oefening In te krijgen,
zeg. Doe niet zoo dramatisch. Wat heb
je toch?"
„Wat Ik hèb?" Hij hield zich nog In. „Ik
wensch te weten, waar jij vandaan komt."
Lies gooide haar krullen naar achteren.
Had ze ooit gedacht, dat Frank plezier
zou hebben in haar avontuur? Maar hij
hoefde toch niet op voorhand al zoo zie
dend te zijn.
„Uit Hilversum, dat zeg ik toch" zei ze
hooj. „En als ik had kannen vermoeden,
dat jij vanavond thuis zou komen
„Ja. dat snap ik." Zijn smalend lachje
maakte haar dol. „En met wie, als ik vra
gen mag"
„Met wie?" O. wis het weer zoo laat! Met
de vuist op tafel slaan. Jawel Die malle
ongemotiveerde jalouzie altijd.
„Met Wim Laerwolt" zei ze tergend
Ze dacht, dat hij haar aan zou vliegen,
maar Frank, wit van drift, neep zijn han
den samen in zijn zakken. Dreigend stond
hij voor haar „Lies. pas op!"
„Waarvoor?" vroeg ze koud. „Je vraagt
me iets en ik^eef je behoorlijk antwoord.
Ik kan je nog wel meer vertellen, maar ik
vrees, dat je er niet in de juiste stemming
voci bent." Frank, die verrukt zou zijn over
haar succes het leek er veel op.
„Je kunt me de details wel sparen" kwam
zijn heesche stem opnieuw „ik wil al
leen weten, of je dat van te voren had af
gesproken."
O, hoe kon hij, hoe kon hU het werd
hoe langer hoe erger. Lies kon zich niet
meer inhouden. ,,Wat dénk je van me"
birstte ze uit. „Jij met je schandelijk wan
trouwen altijd. Nooit heb ik je eenige aan
leiding gegeven en altijd ben je jaloersch.
altijd verdenk je me van dingen, waar ik
nóóit, nóóit toe in staat zou zijn. waar ik
nooit een seconde aan gedacht heb. Hoe
dikwijls heb je me nu al de malste scènes
gemaakt om
„Ik wil een antwoord op mijn vraag" on
derbrak Frank heftig, „en ik verzoek Je er
niet langer omheen te draaien."
„Dat antwoord kun je krijgen en graag!
Je zult je alleen lichtelijk belachelijk voe
len. als ik het je vertel. Ik heb gisteren en
vandaag met Wim LaerwoL ên een paar
anderen getennist."
„Ik vraag je niet. wat je geda&n hebt..."
„Ft dat had ik niet tevoren afgespro
ken" ging Lies langzaam verder waarom,
o waarom leek het nu een bekentenis in
plaats van een triomfantelijk relaas
„maar dat kwam heelemaal toevallig. Er
waren tenniswedstrijden in Hilversum en
daar ïadden ze met vier menschen uit
onze oude club voor ingeschreven en toen
moest Frida Verstraeten uitvallen en heb
ik in haar plaats meegespeeld. Ziezoo, nu
was het eruitArme Frank, nu kon hij
bijdraaien.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd.).
