Soldaten eeren hun gemllen kameraden - Lammerenmarkt hier ter stede
8Isle Jaargang
LEfDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Echtpaar z.k.
FEUILLETON
SCHEVENINGEN BEREIDT ZICH VOOR ÜP HET KOMENDE SEIZOEN. DE
BADSTOELEN WORDEN IN DE DICHTSTBIJZIJNDE GROOTE
WASSCHERIJ GEREINIGD.
GISTERMIDDAG VOND TE WASSENAAR EEN
INTIEME PLECHTIGHEID PLAATS.
Op de noodbegraafplaats aan den Schouwweg werd
den gevallen Nederlandschen en Duitschen militairen
een laatste groet gebrachl. Verscheidene officieren en
manschappen van het Ie Reg. Infanlerie en depu
tatie van de 3de Divisie waren hierbij tegenwoordig.
Officieren en manschappen leggen bloemen op het graf.
VAN HET FRONT IN FRANKRIJK. STUK GESCHOTEN HUIZEN EN BRUG
TE BOUILLON.
DE GROOTE EIERMARKT TE BARNEVELD is dezer dagen
weer voor het eerst gehouden. Een boer keert met leegen wagen
terug van de markt. Op den achtergrond de mooie toren
van Barneveld.
DE EERSTE DER ZES GROOTE LAMMERENMARKTEN IN ONS LAND WERD GISTEREN TE LEIDEN
OVERZICHT VAN DE DRUK BEZOCHTE MARKT- RECHTS: TWEE
VERDWAALDE „LAMMETJES".
GEHOUDEN. LINKS: EEN
door
Mr. KEA BOSSERS.
S3)
Met trillende vingers schonk Lies zich
c-n glas water in. „Ordinaire herrie" zei
ze. Ze beefde van top tot teen. Wat kon
Toos in 's hemelsnaam bedoelen met die
geheimzinnige dreigementen? Dat ze haar
Met kon uitstaan, wist ze al lang. En dat
ze valsch was ook. Dat geduvel met dien
melkboer indertijd had ze ook alleen aan
Toos te danken gehad. Meidengeklets en
meidenruzie. Bah. wat min. Je moest er
eigenlek boven staan ja. gemakkelijk
praten, als Je er midden in zat. Als je dag
In dag uit met zulke menschen samen was.
Ms gelijke met hen moest meeleven „We
zijn gedeclasseerd" had Frank gezegd.
Frank ze durfde hem dit niet eens te
hertellen. Waarom eigenlijk niet? Als Toos
jjeleedigd was. dat ze haar dien avond links
hadden laten liggen en wat kon het an
ders zijn? was Frank daar evengoed de-
het aanWacht evendat was
hei nee, dat was toch tè krankzinnig
Toos had Frank dien avond heelemaal niet
ge-1 n had haar alleen met Van Harden
ing zien dansen. Daarvandaan die insi
nuaties!Lies plofte op een stoel neer
to een nerveuze lachbui. Het drama bleek
een blijspel te 2ÜJn. Alleen Frank zou het
sowieso niet apprécleeren, zoover kende ze
hem wel. Daargelaten dan nog, dat hij mo
menteel van een ongenaakbaarheid was
niet gewoon meer, zou Hendrik zeggen.
Enfin Toos. zo^ wel niet zoo hard van sta
pel loopen. Zeur niet, zei ze tot zichzelf en
ga aan je werk. Eén lijntrekster in huis
is genoeg.
Toos bleef zonder verder protest na. als
het haar beurt was, zat halsstarrig zwij
gend bij hen in de keuken. Gelukkig maar,
dat er nooit veel tijd om te zitten over
bleef. Want Frank was al evenmin spraak
zaam Het was en bleef een lamme boel.
dacht Lies.
En toen kwam er natuurlijk weer zoo'n
onzalig plan van den baas. Weekenden in
Noordwijk met zijn belde nichtjes. Natuur
lijk per auto. Freule Ada wilde Oom onder
weg haar vorderingen vertoonen. Ook dat
nog.
Frank zat rr mee in, toen hij het Lies
vertellen moest Zij had nog nooit een
scène gemaakt. Maar Lies hield zich
groot. „O" zei ze alleen en pakte zijn kof
fertje.
Zaterdagmorgen zag ze hen wegrijden.
Freule Ada naast Frank, freule Jenny met
den Jonker achterin. Ze verbeet zich voor
de drie anderen. In ieder geval ging zij liet
er nu ook eens van nemen. Eerst zwemmen
en dan de hei in, boterhammen en een boek
mee. Fluitend trok ze een zomerjurk aan.
zocht haar badgoed bij elkaar.
„Zeg, ik spijbel vandaag", kondigde ze !n
de keuken aan. De anderen waren niet an
ders van plan.
Lies fietste door Hilversum. Af en toe
kwam de gedachte: Frank. en dat nest.
onderweg naar Noordwijk, treiterig opzet
ten. Maar ze gooide het van zich af, een
heelen dag vrijheid, het was te zalig, om
het door Iets te laten bederven.
Ze stapte bij een winkel af, om een bad
muts te koopen; de oude was een zeef ge
bleken.
„Zoo, Liesje ten Haeve", hoorde ze in eens.
„Sorry, mevrouwtje Robberts".
„Hallo Wlm", zei ze verbluft. „Wat doe Jij
hier?"
„Voorbeschikking blijkbaar", zei Wim
Laerwolt geheimzinnig. „Weet je wel, dat lk
op het moment niemand in heel Nederland
liever was tegengekomen dan jou?". Hij
pompte haar handen op en neer.
„As je me nou", slikte ze nog juist In
„Nee maar. Je overrompelt me", zei ze.
„Waaraan heb ik dat te danken?"
„Zal ik je direct vertellen, het is heel
belangrijk. Maar luister eerst eens. Woon
JIJ hier?"
„Gelogeerd in de buurt", zei Lies* bondig.
„Uitstekend. Nu nog iets. Heb je bijzon
dere plannen voor vandaag en morgen?"
„Wat doe Je ondernemend, Wim. Eerst
weten, waarom Je dat vraagt".
„Omdat ik wanhopig ben En jij kunt me
redden".
„Indrukwekkend maar vaag. Zou Je nog
iets duidelijker willen zijn?"
„Luister dan Gisteren zijn wij Nora,
Frida Verstraeten. Ad Beyns en ik, uit
Noordwijk teruggekomen Frida en ik heb
ben het tot de derde ronde gebraent, nogal
netjes met al die cracks. En nu hadden we
voor vandaag en morgen hier ingeschreven
Ad en Nora voor de singles en Frida en ik
voor de mixed. En laat nu Frida vanmor
gen op de trap struikelen en haar enkel
verstuiken. En vanmiddag om twee uur oe-
ginnen ze."
„Als ik het wel heb", zei Lies, „heb je
het over tennissen".
„Inderdaad".
„En ben Je vermoedelijk van plan, mij
als invalster te vragen".
„Slim ben Je".
„Spaar Je de moeite, Wlm, erg vereerd
en zoo, maar het gaat onmogelijk. In de
eerste plaats heb ik het heele reizoen nog
geen racket in handen gehad: ik hèb met
eens een racket. En geen schoenen. En ten
slotte ben ik hier nog al gebonden, zie Je".
„Meer niet? Dus Je doet het? Prachtig
zeg!"
„Néé zeg ik toch ik kan niet; het spijt
me heusch verschrikkelijk".
„Die bezwaren van Jou fttt zei
Wim. „Die blazen we weg. De vraag is:
wil Je?"
„Maar ik zeg Je toch.
„Luister nu eens Lies. Je hebt het heele
seizoen niet gespeeld, zeg je. Maar ie kunt.
als je wilt vanmorgen oefenen. Jij raikt Je
vorm zoo gauw niet kwijt. Een beetje Inslaan
en je bent weer heelemaal op dreef, mis
schien beter, dan wanneer je al een paar
maanden gespeeld had Rackets en schoe
nen bezorg ik je natuurlijk in een oogenblit.
En voor de rest kun je Je vrij maken, a's
Je dat wilt?"
„Het is volmaakt krankzinnig", zei Lies
verbijsterd „Nu heb ik er weken naar zit
ten snakken, om weer te kunnen spelen en
daar kom Jij ln eens op me afgestormd
nee Wim, het is absurd, ik zou je immers
een figuur laten slaan".
„Je doet het, zie Je wel, Je doet het!" Ju
belde Wim. „Dat figuur zal wel losloopen.
Maar hoor eens. Je bent toch nog lid van
onze club. hè?"
„Per ongeluk wel", zei Lies. „Zie Je, we
hadden vergeten te bedanken en toen heeft
Frank in Januari in 's hemelsnaam nog
maar een half jaar contributie betaald".
„Dus dat is ook In orde. En ik mag hier
natuurlijk een plaatsvervangster meebren
gen. nu Frida uitvalt. Het zijn gewone open
wedstrijden".
„Waarom speel Je dan niet met Nora?"
..Met mijn eigen zuster? Dat meen je toch
niet. Nee hoor. het is afgesproken, jij spqplt
met mij"
„Ja maar Wim, hoor nu eens", weifelde
Lies. Doen niet doen ze deed het.
Het was te mooi „Ik wilde zeggen" ging ze
door. „zie Je kis ik mee dee. dan dan
wil ik niet onder mijn eigen naam spelen
hoor".
„O. wil Je niet. dat je naam In de krant
komt? Dat kan. dan nemen we de tradl-
tioneele „Mrs. X" maar. Je moet natuurlijk
wel onder je eigen naam inschrijven."
..Dat hindert niet. Het is maar voor de
buitenwereld zie je."
„Ja Ja. O, je man is zeker niet hier?"
vroeg Wlm tactvol.
.„Nee. Frank is een paar dagen op reis.
Maar die mag het gerust we'en hoor. Het
is maar. zie je. de familie, waar ik logeer,
ch die houdt niet van tennissen op
Zondag" verzon Lies.
„O juist" zei \7im, die e** he'. zijne van
iacht „Kern nu maar gauw mee. we heb
ben geen minuut te verliezen
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
