De 4-2 overwinning van de Oranjeploeg - Naar de bloembollenvelden
Echtpaar z.k.
8 Isie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
HET DERDE NEDEKLANDSCHE DOELPUNT IN DEN WEDSTRIJD NEDER,
LAND—BELGIE. DE HARDER SCHIET VIA DEN PAAL
IN HET BELGISCHE DOEL.
ZATERDAG is op Nederlandsch grondgebied onder de gemeente Bunde, bij een noodlan
ding zwaar beschadigd terecht gekomen, een Duitse he bommenwerper. Een der vijf inzit
tenden heeft hierbij den dood gevonden. Het toestel was tot daling gedwongen na beschie
ting boven Belgisch grondgebied. De zwaar beschadigde machine in den boomgaard.
VAN MALE raakt op een gege
ven oogenblik „zijn hoofd kwijt". De
bal verdwijnt net naast den paaL
OP DEN EERSTEN ZOMERSCHEN ZONDAG viel reeds veel te ge
nieten van de prachtig bloelende hyacintenvelden. Meisjes te Hillegom
plukken hyacinten voor de langs den ueg tc verkoopen bloemenslingers.
HET PRINSELIJK PAAR BIJ HOLLAND— BELGIË. Van links
naar rechts: minister van Kleffens, dr. van Prooye, H.K.H. Prinses
Juliana, Z.K.H. Prins Bernhard en mr. van Kesbeeke.
DE ROTTERDAMSCHE ROEIVEREENIGING „NAUTILUS"
HIELD EEN PROPAGANDA-TOCHT DOOR DE HAVENS EN
GRACHTEN. DE DEELNEMERS IN DE BLAAK.
DE SCHIPBREUKELINGEN VAN DEN TRAWLER „PROTINUS" die zich
in een hospitaal in Schotland bevinden, hebben vla de B.B.C. uitzending met
hun familieleden, vrienden en kennissen gesproken. De familie v. d. 2en machi
nist Glasenmaker te Haarlem luistert naar wat vader te vertellen heeft
HET ENGELSCHE KONINGSPAAR BEZICHTIGDE
MUNITIEFABRIEK ERGENS IN
ENGELAND.
EEN
door
Mr. KEA BOSSERS.
8)
„Maar lk heb gemerkt, dat jullie zoo goed
als nooit gebruik maakt van je vrije avon
den en doorloopend samen thuisblijft. Hoe
komt dat?"
„Dat vinden we heusch prettig" zei Lies.
„Wc zien elkaar overdag zoo weinig en dan
zijn we 's avonds het liefste samen thuis.
We hebben hier ook geen kennissen, ziet u."
„Goed, goed. Ik vind het zeer te prijzen,
dat je zoo huiselijk bent. Dat is een zeld
zaamheid tegenwoordig. Maar een beetje
afleiding moet je toch hebben. Daarom
had lk gedacht, om Je man in het vervolg
toe te staan, af en toe een avond de kleine
auto te gebruiken. Dan kan hij je eens mee
uitnemen. Misschien ga Je graag eens naar
èh bioscoop of zooiets."
O Jonker!" Lies bloosde. „Wat buiten
gewoon aardig van u. Ik vind het heerlijk
gewoonweg."
Oplettend keken de grijze oogen. Dat
schepseltje wist zich nogal behoorlijk uit
te drukken. Lies bedacht hetzelfde. „Ik vind
het reuze" zei ze er haastig achteraan, om
don goeden indruk een beetje weg te
nemen.
„Mooi. Zeg dan maar aan Je man, dat
hij één avond in de veertien dagen over
den wagen kan beschikken."
„Ja Jonker en dank u nog wel Jonker."
Ze danste naar de keuken, verlangend
om het Frank te vertellen. Maar daar trof
ze alleen Annie.
„Toos moest nog een schoone schort
voordoen" legde ze uit, „dan gaan wc er
ook op af."
„Zeg hoor eens Annie, heeft Toos iets
tegen me? Ze deed straks zoo onaardig."
„Onaardig noemt ze dat. En dat van
daarstraks zie Je, dat was om de pot."
„Om de pot? Daar heb ik toch niets mee
te maken."
„Nou, Jullie krijgt er toch ook Je portie
van. En nou willen Hendrik en lk hebben
dat Jullie gewoon gelijk mee op deelt en
dai kan-Toos niet zetten. Zie Je. we maken
hem twee keer per jaar open. op één
Januari en op één Juli. En nu zijn jullie
wel pas twee maanden hier, maar toen Kee
wegging heeft ze er haar part in laten zit
ten. „Da's voor de nieuwe" zei ze nog ex
pres. „Die motte d'r lui kostje nog opschar
relen. Ik ben nou toch onder de pannen"
zei ze."
„Wat lief" zei Lies, geroerd door de goed
heid van een totaal vreemde.
„Zeg dat wel. Maar Toos, die kon dat nou
niet zettert en daarom dee ze straks zoo
venijnig."
„Maar er ls geen sprake van. dat wij dat
aannemen" zei Lies, „Dat zal Frank ook
niet willen."
„Dan ben Je stapelgek. Ik gun het je van
harte en Hendrik ook. Jullie ben toch ook
maar arme bliksems zeker."
„Nou dat wel hoor" lachte Lies. „Maar
eerlijk ls eerlijk en lk ben al biy genoeg
met de goeie bedoeling van jullie allebei
en van Kee."
„Van goeie bedoelingen wor-Je niet vet,
meid" lachte Annie. „Ziezoo, daar ls ze ein
delijk. Kom vooruit, anders is de brand
kast nog dicht, als we komen."
Na de koffie werd de pot plechtig geo
pend en verdeeld. Lies en Frank hielden
voet bij stuk en wilden niet meer. dan wat
hun precies toekwam.
„Maar dat krijgen we nooit uitgerekend"
kwam Hendrik wanhopig.
„Weet je wat," zei Annie, „dan doen we
de heele zaak ln vieren en dan nemen Jullie
samen een vierdepart. Hoe is-ie9"
„Geweldig" bewonderde Hendrik, „meid,
je moet minister van Financiën zien te
worden."
„Niks hoor" zei Annie. „Mijn vader zegt,
die weten alleen van innemen, maar uit-
deelen ho maar."
„Jouw vader heeft gelijk" besliste Frank.
„Wat vind je Lies. zullen we het dan aan
nemen? Het is eigenlijk nóg te veel."
„Vooruit hoor. zanik niet." Hendrik
schoof Frank een stapeltje toe, klein geld.
guldens en een tientje.
„Nou dank Jullie wel hoor. namens ons
allebei." Frank borg het geld meteen zorg
vuldig weg.
„Ziezoo Jongens" riep Hendrik, „dat heb
ben we weer te pakken Wie wild'rmet met
uit vanavond?"
„Ik lk" riepen Toos en Annie tegeiyk
en grepen ieder een arm.
„Best hoor, als je maar voor je eigen
betaalt
„Héèèè!" klonk het teleurgesteld. Ze
Joelden de keuken uit.
„Ziezoo meisje" zei Frank, „en nou ga
JU vanmiddag maar eens netjes nieuw
jaarsbrieven schreven, hoor."
„En jij toch ook zeker?"
„Ik! Ik moet rijden" zei Frank braaf.
„Wat. vanmiddag?"
„Nou alsjeblief. Nieuwjaarsvisites, den
geheelen middag hoor, wat dacht je?"
„Moet de Jonker dan niet ontvangen
vandaag?"
„Ben je mal, hij is toch vrijgezel."
„Hij is weduwnaar" zei Lies zacht. „Zijn
vrouw is heer jong gestorven
„Zoo, dat is beroerd voor hem. Wist ik
niet. Maar in ieder geval, hij Ls cavalier
seul en als zoodanig gaat hij vandaag zijn
opwachting maken bij zijn getrouwde ken
nissen en bij een heel stel nóg hoogere
pieten dan hy, snap je? Dus je schrijft
maar netjes brieven en ik ga vanmiddag
eens van de mooie omstreken genieten."
„Ik mag lijden, dat je vier lekke banden
krygt" zei Lies wraakzuchtig. ..Wat moet
ik in 's hemelsnaam allemaal bij elkaar
liegen?"
„Dat ls jou best toevertrouwd. Sterkte
hoor!"
„O zeg Frank, hoor eens. ik heb nog een
zalig nieuwtje". En ze vertelde gauw-gauw
de verrassing van dien morgen
„Nee maar. dat is kolossaal, zeg. Hy ont
dooit nog heelemaal. Kindje, daar zullen
we van genieten. Samen uit. net als vroe
ger". Hy kneep haar wans ..Dag schat,
lk vlieg weg. Schryf plezierig"
Met groote stappen bonkten zyn laarzen
over het tuinpad, zyn jekker waalde open
Voor het keukenraam keek Lies hem na De
Renault stond al voor de garage Maai de
Jonker stond er naast horloge in de hand.
Brrr. zou hy mopperen? Een beetje lastig
was hy wel af en toe, de ouwe baas. Ze zag
Frank, correct nu, hand aan de pet, het
portier openen. Hy was tiré, de baas. Zoó
leek hij nog niets oud. Oei, daar ging zyn
hooge hoed. Byna. Frank redde hem nog
net. Daar gingen ze. Wat schakelde die kar
beroerd over. Lies zuchtte méé met het ge
kraak der tandwielen één twee drie
goddank, hy liep. Je moest toch wel een
keiïge chauffeur zyn om met zoo'n ding te
kunnen omspringen.
In vredesnaam, nu maar aan de schrij-
very.
„Lieve Gerard en Til", begon ze, knabbel
de toen op haar penhouder Toen pende
ze vlug:
.Jullie zult ons wel monsters van on
dankbaarheid, onharteUjkheid vul zelf
zelf maar verder in vinden, dat we zoo
lang niets hebben laten hooren. Maar dat
had heusch een gegronde reden.
Om te beginnen wenschen Frank en ik
jullie alle mogeiyke goeds voor het nieuwe
jaar. Aan Jou, Gerard, speciaal een stroom
van kippige en andere slecht-oogige pa
tiënten en een daarmee samengaande
stroom van aardsche schatten, waarvan Til
hopelijk in gezondheid en vreugde zai mo
gen meegenieten. En verder het allerbeste
in alles, hoor lieve menschen.
En nu het een en ander over ons. want
jullie zult natuurUjk wel benieuwd zyn. hoe
wij het stellen Om te beginnen zie ik Til
met een kwaadaardig gezicht het*poststem
pel Hilversum op dezen brief bedijken en ik
hoor het haar al zeggen: zoo vlak in de
buurt en dan nog niet eens aankomen Nee
jongens, dat was tot nos toe werkelijk niet
mogeiyk en voorloopig zal het ook nog wel
even duren, voor we elkaar zien.
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd).
