Groote bijenmarkt te Tilburg - Plechtigheid op oorlogskerkhof in Frankrijk
8Isle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Hatson brengt den
steen aan het rollen
IN HET SPORTPARK TE
TILBURG werd de jaar-
lijksche bijenmarkt gehou
den. Overzicht van de markt.
NU HET VOORJAARSWEER
DOORZET is het een en
al leven en beweging in de
volkstuintjes te Amsterdam
De „wederopbouw" van de
zomerhuisjes.
IN VERSCHILLENDE DORPEN IN WEST-FRIESLAND
zijn weer de z.g. „kerkschapen" verkocht. De opbrengst komt
ten goede aan de kerkkassen voor ondersteuning van
weduwen en weezen.
DE „IIOOGE VUURSCHE" WORDT NIET HERBOUWD. Het kasteel, dat
in gebruik was als hotel en vorig Jaar door brand werd vernield, zal niet wor
den hersteld. Een kijkje in de ruïne van het eens zoo trotsche bouwwerk.
OP HET OORLOGSKERKHOF TE SURESENES IN FRANK
RIJK heeft het American Legion den 23sten verjaardag
herdacht van de intrede van Amerika In den wereldoorlog.
DE EERSTE AARDBEIEN ZIJN OP DE VEILING TE BERGEN AANGE
VOERD. Zij brachten 16 cent per stuk op, meer dan voor een pond in
het seizoen wordt betaald. Netjes worden de vruchten in houtwol verpakt
door H. WANDT.
36)
Ik zou er destijds veel gemak van hebben
gehad als ik geweten had op welke plaats
lk Jack Lodsy met mijn kogel had geraakt
Nu weet lk het. Ik had zijn neus weggescho
ten. Waarheen hij gevlucht was. wist lk
niet. Ik zat hem achterna over het geheele
Amerikaansche continent, was dikwijls geen
vijf minuten van hem verwijderd om hem
dadelijk daarop weer een voorsprong van
ettelijke dagen te moeten geven. In Cali-
fornië verloor ik zijn spoor. Eerst veel
later kwam ik er achter, dat hij in San
Francisco in een sanatorium van een spe
cialist voor moderne gezichtsplastiek was
geweest, waar hij zich voor grof geld niet
alleen een nieuwen neus had laten aan
meten. maar bovendien nog een aantal van
vorm totaal verschillende reserve-neuzpn
had laten maken, waarbij hij als reden op
gaf. dat hij filmster was, .zijn neus bij een
duel had verloren en nu, voor verschillen
de rollen, diverse neusmodellen noodig had.
Dit verblijf in het sanatorium was oor
zaak, dat ik zijn spoor bijster werd. Ik ver
onderstelde destijds, dat hij naar zijn va
derland was gevlucht en scheepte mij in
naar Engeland. In Londen aangekomen,
overlegde ik bij mijzelf, wat me te doen
stond. De kat vergeet, gelijk bekend, de
muizen niet, en Jack Lodsy had tijdens zijn
vlucht tamelijk veel geld opgemaakt, zoo
dat het voor de hand lag, dat hij binnen
niet te langen tijd weer een grootere in
braak zou wagen. Ik moest dus gelegenheid
hebben alle opengescheurde brandkasten
te zien, omdat ik van de inbraak bij de
Amour Centrale het „merk Lodsy" onmld
dellijk zou herkennen. Dergelijke bezichti
gingen zijn echter alleen de politie toege
staan, en dus besloot lk tot Scotland Yard
toe te treden. Ik telegrafeerde met de auto
riteiten in Chicago, verzocht om aanbeve
lingen en andere benoodigde documenten
en ging daarmee naar zijn lordschap, den
adjunct-staatssecretaris. Ik ondervond een
volledige medewerking Reeds den volgen
den dag meldde zich bij Scotland Yard een
onnoozel rechercheur, die voorgaf Thomas
Green te heeten.
U zult kunnen begrijpen, dat de kleine
diefstalzaakjes, die ik kreeg toegewezen,
weinig naar mijn zin waren en dan ook
nogal door mij werden verwaarloosd. Dat,
samen met mijn uiterlijk, mijn slordige
klccding, zorgde er voor. dat precies ge
beurde wat ik wilde, ofschoon mijn superi
euren natuurlijk weinig over mij tevreden
waren. Ik ging door voor een halve gare,
dien men, omdat hij er nu eenmaal was,
schouderophalend in vredesnaam maar liet
meeloopen.
Zoo precies had ik het mij ook gedacht.
Ik wachtte op mijn tegenstander. Langen
tijd tevergeefs Ik wilde mijn zoeken hier
in Londen al bijna opgeven om weer terug
te gaan naar Californië teneinde daar op
nieuw te beginnen, toen plotseling dat
merkwaardige geval kwam van het gesto
len Boeddhabeeldje uit het British Museum
Ofschoon ik er geen flauw vermoeden
van had, dat deze onbeduidende zaak iets
te maken kon hebben met Jack Lodsy, in
teresseerde mij het vreemde geval; ik vroeg
mij af, welk verstandig mensch een Boed
dhabeeld zou stelen, om het meteen weer
weg te geven. Dat William Hatson met de
heele zaak niets te maken had en de volle
waarheid sprak toen hij beweerde het
beeld in zijn handen gestopt te hebben ge
kregen, was mij van het begin af duidelijk,
want anders zou hij niet naar de politie
gekomen zyn.
Het kon niet anders zijn dan dat hier
een bende aan het werk was, waarvan een
van de leden, namelijk de dief zelf, de fout
had begaan het beeld aan den verkeerde
te geven Ik dacht me de zaak ongeveer zoo
dat de eigenlijke dader van zijn opdracht
gever bevei had gekregen het gestolen beeld
aan een man te geven, die hem om half
vier in den morgen bij het British Museum
om vuur zou vragen. Voor deze theorie
sprak ook het feit. dat Hatson onmiddellijk
nadat hij de Boeddha gekregen had. ook
aangesproken werd om vuur. Dat moest
dus de man geweest zijn, die oorspronke
lijk het beeld in ontvangst had moeten ne
men en Hatson's optreden in de zaak was
alleen maar aan een toeval toe te schrijven
Verder sprak nog voor deze opvatting, dat
de organisator van de bende zoo overtuigd
was van het feit. dat hij het beeld door
middel van dien tusschenpersoon zou ont
vangen, dat hij onmiddellijk het andere,
het nagemaakte, naar de museum-directie
zond.
Maar wat was de reden van dat alles0
Voor "niemand kon dat Siva Hazuza-beeld
een zoo groote waarde hebben, dat een
dergelijke samenzwering gerechtvaardigd
was geweest. Aanvankelijk dacht ik aan
een ziekelijken verzamelaar, wiens onzalige
hartstocht hem in dat avontuur had ge
stort. Dat was echter niet zoo.
Ik liet in de krant een advertentie zet
ten. waarin William Hatson werd opgeroe
pen zich aan te melden. Ik rekende er op.
dat een van de betrokkenen nieuwsgierig
zou zijn. wie die advertentie had geplaatst.
Op de afgesproken plaats verschenen twee
personen, Plapman en Cleenharp. Eerst
verdacht ik Little Eddv en ik meende, dat
Plapman alleen een rol speelde als een
geïnteresseerde buitenstaander, omdat hij
met den hoofdinspecteur bevriend was. Ik
had mij echter vergist. Het was precies om
gekeerd. Maar dat zal ik u straks ver
klaren.
Onderwijl had de brutale juweelenroof
plaats. De daders hadden zich bediend van
een onmiddellijk werkend verdoovingsmid-
del. dat zij in een koffertje hadden mee
gebracht. Zij zelf waren immuun voor de
werking van het gifgas, omdat zij zich
voor het korte oponthoud in den winkel een
paar kleine, geniaal uitgedachte zuurstof
patronen in de neusopeningen hadden ge
schoven en hun mond eenvoudig gesloten
hielden Het heele voorval duurde geen
twee minuten.
Bij de nasporingen, die op dit opzien
barende geval volgden, kwam lk voor den
eersten keer in aanraking met sir Frederic
Winningham.
Sir Frederic, zooals ik hem voor het goed
begrip van mijn verhaal ook verder wil
blijven noemen, was juist in den tijd, dat ik
in Scotland Yard in dienst trad. naar Lon
den gekomen. Hij gaf voor. uit Indie te
komen, huurde een feudaal kasteel, verza
melde een staf bedienden om zich heen en
leidde verder een uiterst teruggetrokken
leven Tot zijn regelmatigen kennissen
kring behoorden, zooals bleek, de heer La-
bory. de directeur van het British Museum,
met wien hij op onopvallende manier ken
nis gemaakt had en diens vrienden. Aan
gezien de Winningham's in Engeland geen
familie hebben, ondervond hij geen moei
lijkheden
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
