De nieuwe Sultan van Djocja - Installatie van den burgemeester van Marken
8 Itfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Hatson brengt den
steen aan het rollen
DE PLECHTIGE INSTALLATIE VAN DEN NIEUWEN BURGE
MEESTER VAN MARKEN, MR. DR. G. STERRINGA.
Tijdens den intocht van den burgemeester en zijn echtgenoote.
DE INSTALLATIE VAN DEN SULTAN VAN DJOCJA. -Onder geweldige belangstelling Is Gocsti
Raden Mas Dorodjatoen eerst tot kroonprins, en daarna tot Sultan verheven. De gouverneur van
Djocjg, dr. Adam, met den kroonprins op weg naar de Bangsal Kcntojono, waar het politiek con
tract met de Indische Regeering werd geteckcnd. Onder: Eenig pangerana uit Djocja, rechts: de
rijksbestuurder.
DE FRANSCHE VOORJAARS-
IIOKDRNMODE. Een vroolijk
hoedje gedragen bij de rennen te
AuteuiL
ACHTER DE SCHERMEN VAN HET CIRCUS. Winters werken de
artisten druk aan de vervolmaking van hun nummers. De circus-confe
rencier Bemh. Gosschalk repeteert met een van zijn varkens.
De xyiofonist tijdens de repetitie
TEN BEHOEVE VAN DE WATERLEIDING MIJ. „ZEEUWSCH-VLAANDEREN" ls in het ka
naal Temeuzen-Sas van Gent een zinker gelegd voor het doortrekken van het waterleidingnet
naar Westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen. De beide buizen van den zinker zijn aan elkaar gekoppeld.
DE RAVITAILLEERING AAN HET FRONT. BEPAKTE MUILEZELS, BEGELEID DOOR GEWAPENDE SOL
DATEN, PASSEEREN TIJ-DENS EEN TRANSPORT EEN PRIKKELDRAAD
VERSPERRING.
door H. WANDT.
31)
De Italiaan trok voorzichtig de whisky-
kist, waarop hU gezeten had. naar voren
en hield de opening voor den loop van den
revolver. Toen klopte hij met den hak van
zijn schoen tweemaal op den vloer.
De vinger aan de revolver vertoonde
geen teekenen van leven. „Z(jn hand
S slaapt!" riep Rigoletto verbaasd
De i bukte voor de tweede maal en
haalde met een ruk de hand met den hec-
len onderarm erbij uit het gat te voorschijn
en legde hem bedaard op de whisky-kist.
Het was een goede was-copie. Alleen het
wapen en de geluidsdemper waren echt.
I ..Madonna!" riep Rigoletto ontzet. „Daar
hebt u hem zijn heelen arm uitgetrokken,
Slgnore. Waarmee moet de arme kerel nu
in het vervolg schieten?"
„Met jouw beid. brownings beslist niet,
I want die zijn niet meer geladen, maar mis
schien met het stalen kachelscherm, beste
jongen!" glimlachte de onbekende, en nu
f eerst bemerkte Rigoletto. dat een dusdanig
meubelstuk niet aanwezig was.
..Mijn respect, Signore. dat hebt u prach-
I tig gedaan. En mij kost die grap een heele
I flcsch whisky 1"
Toen hij al op straat liep, bedacht hij.
cat hij vergeten had te vragen, waarheen
hij de whisky moest sturen. Want hij be
greep. dat de man, die zich „Hultzllo"
noemde, nooit meer in deze woning zou
teru.Tkeeren. Daarvoor was hij veel te voor
zichtig en te uitgeslapen.
Rigoletto zou pijnlijk verrast geweest zijn
als hij geweten had. hoe uitgeslapen de
man met de welluidend klinkende stem
wel was.
Telcmachus Clump, de toovenaar en hek
senmeester van het Grand Circus Sarra-
sate, liep met ernstige zelfmoordplannen
rond. Op een dag betrapte Hugh Hutton,
de manager, hem toen hij op vreemde wijze
met een sterk touw bezig was. Den strop
had hij al geknoopt en hij wilde Juist het
andere einde van het touw over een balk
van het geraamte van de circustent gooien
Plotseling werd er een deur opengegooid
en Hugh Hutton keek woedend naar binnen
„Ellendige idioot!'' schold hij ..De heele
avond-recette had door jouw vervloekten
waanzin naar de maan kunnen zijn! Kun
Je geen geschiktere plaats opzoeken om Je
op te hangen dan midden in een amuse
mentsbedrijf?"
Een paar minuten later stond Maestro
Alladini sidderend en bevend als een juf
fershondje voor de schrijftafel van den clr-
cusgeweldige en keek verschrikkelijk scheel
naar zijn heer en gebieder, die weten
wilde „Vertel op, Clump, wat hebben die
dwaasheden te beteekenen? Waarom wilde
Je je eigenlijk van kant maken?"
„Omdat omdat. omdat de meisjes
een verhouding met een rijken lord hebben!
Ze kijken me hcelemaal niet meer aan en
enen als ik ze een kleinigheid
wil geven, net als vroeger, dan lachen ze
me alleen maar uit. Ze zijn nu zoo deftig
en voornaam geworden, dat ze zich genee-
ren om met mij aan één tafel te zitten.
Zoo zijn ze nu alle drie, en alle drie heb
ben ze een en denzelfden lord! Ik overleef
het niet!"
„Je bent een Japansch ezelveulen, Clump!
De drie Asters zullen nog vele verhoudingen
hebben, zonder dat jij daaraan iets kunt
veranderen! En dat de meisjes liever een
rijken lord hebben dan zoo'n armen schle
miel als jij, dat kan toch geen verstandig
mensch ze kwalijk nemen."
„Maar dat breekt mijn hart. mr. Hutton 1"
„Laat dat maar rustig breken; daaraan
is nog nooit iemand gestorven. En nu haal
Je geen dwaasheden meer uit ln ieder
geval niet hier in het circus. Ga een eindje
wandelen in de frlssche lucht, en je zult
zien, dan komt alles weer ln orde. Op het
programma van vandaag ben je vanavond
overigens het tweede nummer, zorg er dus
voor stipt op tijd te zijn."
Met dezen ietwat schralen troost liet de
manager den ouden heksenmeester gaan.
's Avonds kregen de drie Asters van Hut
ton een scherpe terechtwijzing over haar
onnoodig ruw en harteloos optreden tegen
over verliefde, oude collega's, en toen zij
na de voorstelling als gewoonlijk ln café
Equality zaten., en de ongelukkige Tele
machus Clump binnen kwam strompelen,
riepen zij hem gelijktijdig aan haar tafeltje.
De oude knikte bedroefd en ging zitten.
Weemoedig keek hij de zusters om beurten
aan. Toen Lizzy zich even opzij wendde om
iets bij den kellner te bestellen, ontdekte
de goochelaar in de Iets verschoven uit
snijding van haar laag rugdécolleté een
scherpe blauw-paarse striem, als van een
zweepslag
„In vredesnaam, lieve kind, hoe kom Je
daar aan?"
Lizzy draaide zich snel om en schoof
haar japon recht. De beide anderen lach
ten.
„De ellendeling slaat Jullie! Nog niet ge
noeg dat hij jullie eer door de goot haalt,
maar de schurk mishandelt jullie ook nog!"
en steunend hield Clump zijn bevende han
den voor de oogen
„Jij ouwe gek. gedraag Je toch niet als
een klein kind Wat gaat jou dat aan? Wij
zijn oud en wijs genoeg om geen voogd
noodig te hebben. En als Je dat niet be
valt, behoef je Je niet meer met ons te
bemoeien, versta je?" viel de kattige Fiffy
uit.
Toen Telemaclius Clump het café ver
laten had en langzaam op een bus klom,
die in de richting van het Hydepark ging.
leek hjj op een gebroken treurwilg. Hij wou
nog niet naar huis gaan. want hij was
bang niet te kunnen slapen. In Hvdepark
was het nu stil, hij kon ongestoord een
beetje droomen.
Toen hi) langzaam, het hoofd naar be
neden gericht, door Park Lane slenterde,
zag hij plotseling een aantal roode achter
lichten van auto's De omtrekken van de
wagens waren maar vaag zichtbaar, maar
Telemachus Clump kende deze groote
wagensilhouetten met de platte boven
stukken. Ook het eigenaardige rood van de
achterlichten herkende ieder kind in Lon
den. Het waren auto's van het overval-
commando. Toen hij dichterbij kwam.
ontdekte Maestro Alladini ook een aantal
grijze schaduwen bij een hoog, feudaal kas
teel. De menschen van Scotland Yard wa
ren aan het werk.
Telemachus Clump was geen held. Hij
bedacht, dat bij zulke karweitjes geschoten
zou kunnen worden en wie kan vooruit
berekenen waar zoo'n kogel heen gaat?
Juist toen hij rechtsomkeert wilde maken,
flitste een sterke lamp boven den ingang
aan. Twee athletlsch gebouwde mannen
hadden een goedgekleeden. slanken jonge
man tusschen zich in. wiens handen met
dunne, stalen boeien bij elkaar werden ge
houden.
Het kwam. den goochelaar voor, dat hij
dat gezicht al eens eerder gezien had.
Toen herinnerde hij zich plotseling. Dat
was immers mr. Fred Moorman, de secre
taris van zijn gelukkigen medeminnaar!
Rechercheur Green had, na het bezoek
van Hatson bij hoofdinspecteur Hardy, een
gewichtig onderhoud met zijn chef gehad.
„Wat heeft die dwaasheid te beteekenen.
rechercheur?" had Hardy gevraagd, naar
aanleiding van Hatson's beschuldiging.
„Ik heb alleen maar een grapje willen
uithalen, inspecteur", had Green treurig
geantwoord, nadat Hatson door Hardy was
weggestuurd.
„Wat?! Je hebt met mij een
grapjemaar dat is ongehoord, recher
cheur. ongehoord!"
..Neen. niet met u. inspecteur, maar met
onzen besten vriend Huitzilo Hij zou vast
en zeker van de geschiedenis hebben ge
hoord daarvoor zou zijn trouwe chef-
berichtgever wel hebben gezorgd Nu. en
daardoor hoopte ik hem tot een kleine
domheid te verleiden, die hem zijn nek ge
kost zou hebben".
(Nadruk verboden), - (Wordt vervolgd).
