De ramp van de O. II- Prins Bernhard bij ijs hoc key Wedstrijd
81ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
latson brengt den
teen aan het rollen
-
<j\
r
71 p
'r.m
DE BIJ DE N.V. BOELE S SCHEEPSWERVEN EN MA-
CHINEFABRIEK TE BOLNES GEBOUWDE LOODSBOOT-
MIJNENLEGGER, IS OFFICIEEL DOOR DEN LOODS-
DIENST OVERGENOMEN.
HET ONGELIJK MET DE „O. 11" die gisteren in de haven van den
Helder door de sleepboot „Amsterdam" werd aangevaren. De boot ligt
dwars voor den haveningang met den boeg in den bodem en den achter-
steven omhoog. De commandotoren (rechts) steekt nog boven water uit
VOOR DEN RAAI) VOOR DB SCHEEPVAART werd
het vergaan van de „Slicdrecht", welk schip getorpedeerd
werd, behandeld. De eerste stuurman, de heer P. Brons,
beantwoordt de vragen van den voorzitter.
DE IJSIIOCKEYWFD8TRUD NEDERLANDBELGIË op de kunstijsbaan te
Amsterdam gespeeld,'werd door Prins Bernhard bijgewoond. De Nederlandsche
spelers worden aan den Prins voorgesteld.
DE RAMP VAN DE ONDERZEEBOOT O. 11. EEN DUIKER
WORDT GEREED GEMAAKT OM NAAR
BENEDEN TE GAAN.
TE AALSMEER werd een sinaasappeldag gehouden, waarvan
de baten ten goede kooien aan den Bloedtransfusiedienst van het
Nederlandsche Roode Kruis.
DE BOUW VAN DE NIEUWE KOOPMANSBEURS TE ROTTERDAM.
In de groole beurszaal wordt een post- en telegraafkantoor gebouwd,
waarvan het stalen geraamte nagenoeg gereed is.
door H. WANDT.
korten tijd stond Levy weer op en
op de tram. Green, die zijn taxi had
Q wachten, volgde. Levy stapte weer
e&. nu werkelijk ongerust geworden,
*erde hij op alle mogelijke beproefde
zijn achtervolger kwijt te raken
[bng verschillende groote warenhuizen
gn en hoopte zoodoende ln de men-
f^jenigte ongezien te kunnen verdwij-
s Tevergeefs. Hij liep een lunchroom
hij onmiddellijk weer door den
Jjfjfteang verliet, maar daar stond
n hem al op te wachten, om hem ver-
«*P een paar pas afstand te volgen.
einde raad ging hij naar het restau-
"aar hij bij zijn vroegere bezoeken
Amsterdam altijd had geluncht. Aan
Jjfeltje bij het raam ging zitten en
waar vol aandacht bestudeerde hij
Wlkaart. Green zat twee tafeltjes
flinks en dronk een pot bier, terwijl
krant doorkeek. Plotseling stond
J °P en liep snel naar de telefooncel,
mm de zaal. Green volgde hem met
luen gezicht. Levy had een van zijn
JJaties willen opbellen, maar toen
"toep, dat de rechercheur elk woord
zou hooren, draalde hij een willekeurig
nummer en simuleerde een onschuldig ge
sprek.
's Middags probeerde hij nog een paar
ma?.' zijn vervolger af te schudden, maar
hij moest tot z(Jn spijt vaststellen, dat hij
met een meester in het schaduwen'" te
doen had. Teleurgesteld gaf hij voor dien
dag zijn pogingen op. Maar ook de beide
volgende dagen had hij weinig geluk.
Green bleef als een bloedhond achter hem.
Ook durfde hij zich niet telefonisch of
schriftelijk met zijn zakenvrienden in ver
binding stellen, omdat het geenszins uitge
sloten was, dat Green met de Amsterdam-
schfc politie samenwerkte en men mogelijk
een brief zou kunnen onderscheppen. Met
het hotelpersoneel was het al niet anders
gesceld Wie waarborgde den heler, dat een
brief, dien hij op zijn kamer aan een pic
colo gaf, niet aanstonds aan dien ver
vloekten Engelschen speurhond zou wor
den uitgeleverd7 Op deze manieren kon hi)
het dus niet wagen, zich met zijn relaties
te verstaan. Tevergeefs brak Salo Levy zich
het hoofd, hoe Lij zich uit deze moeilijke
situatie moest redden. Maar tijdens den
vierden nacht van zijn verblijf zou er iets
gebeuren, waarmee de sluwe schavuit zijn
voordeel kon doe.i.
Even na middernacht sloop over het bal-
con voor Levy's kamer een groote, in het
zwart gekleede gestalte, die een masker
voor het gezicht had. Tegen een van de
ramen werd een stuk stopverf gedrukt en
een zacht gekraak volgde. Door het ge
broken glas taste ten hand naar de span
jolet binnen - de kamer. De inbreker
ging zoo geluidloos te werk, dat hij eenige
minuten later in de kamer stond, zonder
dat de slapende Levy ook maar het ge
ringste bemerkt had. Een op de tafel lig
gende portefeuille en een zwaar gouden
horloge verdwenen in de zakken van den
indringer, die daarna onhoorbaar een paar
keer de kamer op en neer ging, om ten
slotte op een kast toe te treden. Toen hij
zich er van overtuigd had. dat de kast ge
sloten was. haalde hij een kort. gebogen
stuk ijzer te voorschijn en probeerde daar
mee het slot te forceeren. Zoo behendig de
man zich tot nog toe gedragen had, zoo
dom, Ja bijna lichtzinnig ging hij nu te
werk. Met volle kracht drukte hij het
breekijzer tegen het slot, hetgeen begrijpe
lijkerwijs een geknars tengevolge had, dat
een schUndoodc had doen ontwaken. Maar
inplaats dat de man zijn fout inzag en zoo
snel mogelijk een goed heenkomen zocht,
bleef hij als aan den grond genageld staan.
Waarschijnlijk was hij zelf geschrokken
van het lawaai. Op hetzelfde oogenblik
flitste een lamp op het nachtkastje naast
het bed aan en een zwakke, trillende stem
beval: „Handen omhoog!"
Het was de stem van Salo Levy, die
recht overeind in bed zat. In zijn bevende
rechterhand hield hij een mat. glanzende
browning. De handen van den inbreker
gingen omhoog, alsof zij aan draden zaten.
Toen commandeerde Levy: „Staan blij
ven! Bij de minste beweging schiet ik Je
overhoop!"
De oude man had zijn zelfbeheerschlng
herkregen en nam de groote, magere ge
stalte nauwkeuriger op. De man droeg een
zwart tricot, zooals bei oepshotelratten dat
gebruiken en hij had schoenen aan van
zacht dun leer met gummi-zolen.
Levy lachte hoonend. Toen zei hij zacht:
,Wat verschaft mij de eer van uw nachte
lijk bezoek, rechercheur Green? Geen
rechtbank ter wereld zal mij veroordeelen.
als lk u nu als inbreker neerschiet. Ik kan
toch onmogelijk weten, wie u bent. In het
hotelregister staat „James Stone" en waar
om zou die Stone geen hoteldief zijn?"
Voor de eerste maal antwoordde de in
breker: „Pardon monsieur, j'al
„Laat die comedie maar, Green! Doe met
Je linkerhand je masker af. Maar denk er
aan, met je linkerhand! Een verkeerde be
weging en ik druk af. Vooruit! Ik tel tot
drie en als de maskerade dan nog niet is
afgeloopen. schiet ik. Eentwee
De inbreker moest iets van de Engelsche
taal verstaan, want hij greep met zijn lin
kerhand naar zijn achterhoofd, verschoof
daar iets en trok toen den zwarten doek
voor zijn gezicht weg. Voor Salo Levy stond
een knap man van middelbaren leeftijd,
wiens bovenlip door een klein, zwart snor
retje gesierd werd.
„Allemachtig, u bent rechercheur Green
niet!" stotterde Levy in gebroken Fransch.
Toen de inbreker zijn moedertaal hoorde,
herademde hij. Onder een stortvloed van
welgekozen woorden kennelijk kwam hij
uit het Zuiden van Frankrijk smeekte
hij Levy hem te laten loopen als hij de
portefeuille en het horloge had terugge
geven.
„Praat u in ieder geval niet zoo hard",
verzocht Salo Levy. „In de kamer hier
naast woont een Engelsche detective. En
legt u nu de portefeuille en het horloge
hier op dezen stoèl".
De Franschman zocht in zijn diepe
broekzak en naaide twee portefeuilles, drie
gouden, een zilveren en een gouden
dameshorloge te voorschijn.
„Kolossaal, U bent vannacht al aardig
bezig geweest", stelde Levy vast. Toen
kwam hij op een goed Idee. „Vertelt u me
eens, meneer de geveltoerist, wilt u op een
gemakkelijke manier vijftig Engelsche pon
den verdienen?"
De inbreker lachte. „Dat hangt er van
af wat u verlangt .monsieur! Waar moet ik
inbreken?"
„Wie zegt u. dat u moet Inbreken? U
behoeft mij maar een kleinen dienst te
bewijzen en ergens voor mij een boodschap
af te geven. Daarvoor geef ik u een chèqu©
van vijftig pond op de Continentaalbank in
Amsterdam. Over vier en twintig uur kunt
u het geld lncasseeren. Maar ik zal er voor
zorgen, dat u het alleen krijgen kunt. als
u mijn opdracht nauwkeurig hebt uitge
voerd".
„Dat is natuurlijk gemakkelijk genoeg in
orde te maken. Waarheen moet ik gaan en
wat moet ik doen?"
„Luistert u. Zoo vroeg mogelijk, morgen
ochtend, gaat u naar het Mosselplein No. 4.
Daar woont op de eerste etage een zekere
Jan van Hagen. Dien moet u opzoeken en
hem zeggen maar denkt u er om. alléén
hem persoonlijk dat Salo Levy niet bij
hem kan komen, omdat hij door Scotland
Yard gevolgd wordt. Levy zal dus weer
naar Londen teruggaan en over een paar
dagen een vertrouwensman sturen. De zaak
zal dan verder afgewikkeld worden. Hebt u
mij begrepen?"
„Uitstekend monsieur. Dat komt in orde.
Hier is uw horloge en uw portefeuille. Mag
ik de chèque van u hebben?"
Levy beval den inbreker zich in een hoek
terur te trekken, stapte, nog altijd met
de revolver in de hand, uit bed, verzocht
den man de chèque te nemen en zich te
verwijderen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
