te „Reigerop Ameland - Weygandin Caïro - Kazernebrand te Amersfoort
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
reen bericht van
Hamilton
FEUILLETON
1
door
hans hirthammer.
moeten eerst van een en ander
"ulgen!" meende Irene nog eenig voor
af te moeten maken, maar haar woor-
flngen verloren ln de Juichkreten, die
Jf van alle kanten weerklonken. En
11 de belde Europeanen zich naar den
van de hal spoedden, werden zU
«en voet gevolgd door een Jubelende
p. die het wonder eveneens met eigen
wilde zien.
jouden zij al die. velen hunner on-
natuurverschijnselen, waarvan
Manke meesteres hun zooveel haa ver-
kunnen aanschouwen: hemel,
wolken ti\ regen, het waren vreemde
jJPpen uit een andere wereld, die door
pr menschen dan zU werd be-
Jf de cangen raasde de wind met nog
*re kracht. Hij floot en huilde ln alle
garden, zoodat men bijna vanzelf voor-
L ,e[d gedreven.
I J! [0m ^rgde Been er voor Irene dicht
Melen te blijven. Het ging ditmaal
sneller dan de vorige maal tot
plotseling een schemerachtig licht, dat el
!cen meter sterker werd, de duisternis
doorboorde.
Ni» kroop Irene een hoek om en Been
zag. hoe haar gestalte door het volle dag
licht werd overgoten.
„Pas op!" riep ze, zich half omkeerend,
„de Zon!" Dat was geen menschelijk roe
pen meer; het klonk als een extatisch ge
Jubel, een Juichende, overslaande kreet.
De zon!
Ja. waarlijk, daar was zij weer. hoog
aan den blauwen hemel. Haar stralen boor
den zich door de gesloten oogleden en too-
vercen een vlammend rossig schijnsel ln
de beschermde pupillen.
Toen de stekende pijn wat verminderde,
waagde Hans Been het zijn oogen voorzich
tig tot een smalle spleet te openen.
HU vond zich bulten voor den berg, on
geveer ln het midden van een grooten
zandkuil. Boven hem koepelde een blauwe,
wolkenlooze hemel.
Wankelend van blUdschap deed hU een
paar stappen voorwaarts en daarbU stiet
hij op Irene Barlovius, die zich met eenige
als levenloos in het zand uitgestrekte Jon
ge arbeiders bezig hield.
ZU waren verblind door het felle licht en
verborgen, kermend van pUn, het hoofd in
de handen Langzamerhand echter herstel
den zU zich. want zU waren gekozen uit
hen. die het zonlicht van vroeger kenden.
Zij krabbelden overeind en dansten en
sprongen als uitgelaten kinderen. terwUl
zij door schrille kreten aan hun vreugde
uiting gaven.
Been ontdekte nu ook weldra de oorzaak
van hun vroegtUdige bevrUdlng. Het laat
ste gedeelte van den bergwand had slechts
uit zand bestaan, dat door den wind was
aangewaaid en tot een korst was verhard.
Op het oogenbllk, waarop men deze laag
was genaderd, had de luchtdruk het werk
voltooid en de laatste hindernis eenvoudig
weggeblazen.
Toen hU Irene van zUn ontdekking deel-
genoote wilde maken, werden zU belden
opgeschrikt door gillende kreten, welke bU
den uitgang van het hol weerklonken.
De eersten van de jonge menschen. die
hen gevolgd waren, verlieten hun duisteren
kerker en tastten hulpeloos met niets zien
de oogen de zon tegemoet, die zU nooit
tevoren hadden aanschouwd en welker
felle gloed hen nu met blindheid sloeg.
In Hans Been ontwaakte de medicus. HU
snelde op de naar bulten dringenden toe.
..Terug!" riep hU. „Of willen Jullie allen
het licht uit Je oogen verliezen? WU moe
ten wachten tot het donker is om Je oogen
geleidelUk aan het licht te laten wennen".
Door Irene geassisteerd, dreef hU hen al
len in het hol terug. Daarna aanvaardde
hij als laatste den terugtocht, naar de ver
bluf plaats der jongeren in Siddhab.
NauwelUks echter had hij eenige tien
tallen meters afgelegd, of hU meende een
vrU scherpe brandlucht te bespeuren. Om
'shemelswil! flitste het hem door net.hoofd
Er was daarbinnen toch geen brand bit-
gebroken?
Ook de anderen bleken het gevaar reeds
te hebben bemerkt. Een vluchtig onder
zoek bi acht aan het licht, dat de brand
lucht niet uit de werkhal maar uit een der
zijgangen kwam.
Zor.der zich een oogenbli'c te bedenken,
b-gaf Been zich in de richting vanwaar
het ge*aar dreigde. „Ik moet dat eerst
knapen, die hier het laatst gewerkt heb
ben. moeten mU volgen!"
Ongeveer een kwartier lang kropen zij
door de schuin naar omlaag loopende
schacht. De brandlucht werd steeds ster
ker en ging tenslotte over in een hinder
lUken rook.
En daarop zag Hans Been zich plotse
ling boven een feilen gloed geplaatst, wel
ke uit een dieper liggend hol oplaaide.
HU keek naar omlaag en wat hU daar
zag deed hem een oogenbllk van schrik ver
stijven. Direct daarop echter keerde hU
zich met een ruk om. „WU moeten naar
beneden al zou het ons het leven kosten!
Een van Jullie gaat onmiddellUk terug,
zoekt de flinkste mannen uit en brengt
ze zoo snel mogeUjk ter versterking hier.
Vooruit boys. volgt me!"
En met een vermetelheid, die van ware
doodsverachting getuigde, renden zU met
hun vieren de steile helling af.
AanvankelUk ging elgenhjk alles boven
verwachting goed. Men zag natuurlUk hier
en daar verontwaardigde en verschrikte
gezichten, toen Edward Hamilton den man
nen meedeelde, welk lot All Mohammed
had getroffen, maar er was niets te be
speuren. dat op onrust of verzet zou kun
nen duiden.
Tenslotte scheen miss Boyard nog meer
onder den indruk van het gebeurde dan
de inlanders en zU toonde dat door een
zekere apathie, die haar vroeger volkomen
vreemd was geweest.
Nu as Edward Hamilton weliswaar een
voortreffelUk piloot, maar met vrouwen
wist hU niet goed om te gaan. O Ja, ook
zUn kist kon van tUd tot rijd wel eens nuk-
hem nog nooit ln ernstige verlegenheid
kunnen brengen. Dit, met Ellen Boyard,
was echter een heel ander geval. Wat moest
een man in 's hemelsnaam met een vrouw
beginnen, die nauwelUks een woord sprak
en als een schim rond de tent sloop?
Hij probeerde het door haar vriendelUk
toe te spreken. „U moet u»dat niet zoo aan
trekken, miss Boyard! WU hadden hier
immers met een doodgewonen misdadiger
te doen! U hebt het met eigen oogen ge
zien. Als hU mU niet had aangevallen,
dan
„Waarom verdedigt u zich?" vroeg zU
ongeduldig. „Ik heb het Incident allang
vergeten?'
HU staarde haar llchtelUk onnoozel aan.
„Zoo dan is het zeker om mister Been?
Maar mUn beste miss Boyard. ik ben er
van overtuigd, dat die behouden terugkomt
Maakt u zich werkeUJk ongerust, dat hem
wat overkomen is? Dat is uitgesloten,
ten eenenmale uitgesloten!"
„HU had toch allang hier kunnen zUn!"
„Dat moet u niet zeggen!" protesteerde
Hamilton met een gedecideerdheid, die niet
bepaald echt was. „HU heeft natuurUjkeen
of ander spoor gevonden, dat Wj nu hard
nekkig volgt. U moet bedenken, dat Ali
Mohammed van niets wist, neen, te dien
aanzien was zUn verbazing oprecht. Het
beste bewUs, dat mister Been er in geslaagd
is zich tegen ontdekking te vrijwaren!"
ZU stak hem haar hand toe. „U meent het
goed met me! Ik dank u!"
Een hopelooze geschiedenis, dacht Hamil
ton bU zichzelf. Vrouwen kunnen nu een
maal nooit haar verstand er bU houden.
Nou, hopenhjk krijgen ze elkaar!"
onderzoekenI" riep' hij Ireiw tja' „De vlerken en grillen hebben, maar die hadden!(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
IRRESLEDE EN AUTOBUSSEN spoedden zich naar het strand op Ameland, waar
ft KL.M.-vliegtuig „Reigèr" kolen en levensmiddelen kwam brengen. Dit was hoog noo-
dig, daar de voorraden op het geïsoleerde eiland uitgeput raakten.
i .ilmt;
-
HET BEZOEK VAN GENERAAL WEYGAND AAN EGYPTE.
De Fransche generaal (links) in Cairo, in gesprek met generaal air
A P. Wavel, commandant van de Britscbe troepen in het naburige
Oosten.
ANKOMST VAN AUSTRALISCHE EN NIEUW ZEELAND.
CHE TROEPEN IN SUEZ. ZIJ WORDEN VERWELKOMD
DOOR MR. ANTHONY EDEN.
,'KOOSJE" STADHOUDERS heeft op het vliegveld Ypenburg afscheid genomen van de
vliegeniers en andere kennissen. Koosje was de zeer gewaardeerde gastvrouw v. d. Aeroclub
op Ypenburg. TUdens de overhandiging van 'n cadeau. 2e v. links instructeur v. Graft, verder
Koosje, kap. Schmidt Crans, de heer C. Kolff, en de heer A.W. Sijttaoff.
DE BRAND TE AMERSFOORT
in een gedeelte van de inf&nterie-kazerne.
Tijdens het blusschingswerk.
DE KONINKLIJKE VEREENIGING „DE IJSCLUB" TE LEEUWARDEN
nam het Initiatief, Imt een sportieve ontmoeting van de Friesche korte baan-
rttdera. „Deftige tijdopnemers".
P DE METERS HOOGE IJSSCHOTSEN welke het kruiende ijs in de
de uiterwaarden voor Tiel heeft opgeworpen, beoefent de Tielsche be
volking de „gletscher-sport".
