Prinses Beatrix op het ijs - Engelsche generaals onderscheiden
80sie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
3een bericht van
J® Hamilton
s
FEUILLETON
E
ZEELAND OP DE SCHAATS.
Een aardige opname op de ijsbaan te
's-Heerarendskerke.
f\ m
door
HANS HIRTHAMMER.
ó2)
„De ontsteking ts niet heelemaal in
irde!" meende Been het lawaai te moeten
:oellchten. „Vermoedelijk is de wagen sinds
lang niet meer in gebruik geweest."
En daarop kwam uit een der stegen een
mgeloofelijk monster aankruipen, dat. na-
Iierbij gekomen, het vermoeden wettigde,
lat zijn schepper inderdaad aan een auto
ïad gedacht, toen hij het ter wereld
iracht.
•roestend en snuivend kwam het naderbij
n wat het aan snelheid ontbeerde, dat
ergoedde het ruimschoots door een oor-
erdoovend lawaai en door dichte wolken
f ruwe lijk stinkende dampen.
Op het hooge onderstel, dat er op bere-
end scheen overstroomde landwegen en
ndiepe rivieren te trotseeren, waren de
esten van een ontelbaar aantal conser-
'enblikken tot een los-vast geheel bijeen
leklonken. terwijl eenige bestanddeelen
van een. waarschijnlijk voor de sloop ver
kochten woonwagen de van elke stroom-
ijn gespeende carrosserie volmaakten.
Dat het ding zich zonder vreemde hulp
voortbewoog, was een van die ondoorgron
delijke wonderen, waaraan deze wereld
zoo rijk is.
Dicht bij den uitgang van het station
kwam het monster tot stilstand, zij het
dan niet zonder met een laatste salvo de
in de omgeving staande gebouwen in ge
vaar te hebben gebracht.
Nu werd het portier van binnen geopend
en achtereenvolgens kwamen de beenen
en daarna de overige bestanddeelen te
voorschijn van een man, wiens uiterlijk
in merkwaardigheid niet voor dat van den
wagen behoefde onder te doen.
Het ronde, vuurroode en door tal van
kleine plooitjes doorgroefde gezicht werd
getooid door een fraaien vierkant geknip-
ten baard, terwijl onder een ietwat ver
weerd jagershoedje een paar diepblauwe
oogen trouwhartig in de wereld keken. De
overige uitrusting van dit zonderlinge we
zen bestond uit een soort sporthemd, dat
vroeger stellig eenmaal wit was geweest,
maar nu een ondefinieerbare kleuren
pracht vertoonde. Zuidwaarts werd dit
kleedingstuk begrensd door een vettig,
glimmende, korte leeren broek, welke zon
der zijn eigenaar stellig even stevig op
haar pijpen zou hebben gestaan als mèt
dezen.
De beenen waren verder bloot, maar wat
de voetbekleeding van dezen, ongetwijfeld
unieken chauffeur betrof. Hans Been moest
er een paar maal naar kijken, vóór hij
overtuigd was, dat hij zich niet vergiste.
Werkelijk, deze voeten, welker staat van
onzindelijkheid het treffend bewijs leverde
van het nijpend gebrek aan water in deze
streek, staken in een paar geweldige vilten
pantoffels, in echte bruin en grijs geruite,
bij tien graden vorst zoo gewaardeerde
vilten pantoffels.
De brave man maakte geen oogenblik
aanstalten het jonge paar tot instappen
te bewegen; zijn motor scheen hem voor-
loopig nog geheel in beslag te nemen.
Des te gedienstiger echter toonde zich
de jonge inlander. Zonder daarvoor eerst
toestemming aan de eigenaars te vragen,
begon hij de koffers in den wagen te la
den, Waarschijnlijk was hij van meening,
dat hij door het requireeren van deze
voorwereldlijke auto aanspraak kon ma
ken op innige gevoelens van dankbaarheid
bij de beide Europeanen.
Ellen Boyard scheen zich nog niet ge
heel hersteld te hebben van den schrik,
die het trommelvuur van zooeven haar be
zorgd had. „Geen tien kameelen krijgen
mij binnen in dien blikken mastodon!"
riep ze. „Ik ga nog liever loopen!"
„U weet. dat deze, op zichzelf niet on
natuurlijke wijze van voortbewegen een
Europeaan in Indië niet past. Wij zullen
ons dus wel aan dat wagentje moeten toe
vertrouwen. Wees moedig; wij zullen maar
hopen, dat wij nog levend ons doel berei
ken."
Hij slaagde er tenslotte in haar tot an
dere gedachten te brengen en toen ook de
laatste koffer een plaatsje had gevonden,
was zij zelfs de eerste die in een aanval
van ware doodsverachting in den wagen
klom. Toen ook Been tenslotte in het bin
nenste van den wagen was aangeland,
vyachtten zij beiden met angstig kloppend
hart op de dingen, die komen zouden.
De chauffeur, die al dien tijd nog geen
syllabe had gezegd, ja, "zijn passagiers zelfs
nauwelijks een blik waardig had gekeurd,
wrong zich achter het stuur.
Wat de daarop volgende minuten ge
beurde, vertoonde veel overeenkomst met
de verschrikkingen van een aardbeving.
De bodem onder de voeten der beide pas
sagiers begon te wankelen, terwijl aan
houdende detonaties als van hevige don
derslagen de lucht vervulden. Het volgende
oogenblik voelden zij zich als door de vuist
van een reus omhoog geslingerd om direct
daarop in een onpeilbaren afgrond te ver
zinken. Bliksemstralen flitsten, inktzwarte
wolken infernaal stinkende gassen ver
duisterden de zon, kortom het vergaan van
de wereld scheen nu niet ver meer af te
zijn.
Voor Hans Been had de verschrikkelijke
catastrophe althans in zooverre nog eenige
bekoring waar miss Boyard in haar doods
angst alle terughoudendheid aflegde en
zich wanhopig aan den man naast haar
vastklemde. En het was zijnerzijds niet
meer dan een staaltje van zijn plicht, dat
hij zijn arm beschermend om de schouders
van de jonge vrouw vleide tot de ergste
verschrikking geweken was.
Toen de wagen eindelijk den gang er ln
had, ging het oorverdoovende lawaai over
in een gelijkmatig gerammel, waaraan men
op den duur kon wennen.
„O mister Been, neemt u mij niet kwa
lijk!" stamelde miss Boyard, toen de eer
ste schrik voorbij was. In kennelijke ver
legenheid onttrok zij zich aan zijn om
arming. „Het was vreeselijk!"
Hij keek haar glimlachend aan en daar
na wijdden zij hun aandacht als bij af
spraak aan het voorbijglijdende landschap.
Tegen aller verwachting in ontwikkelde
de auto nog een vrij behoorlijke snelheid
en weldra lieten zij de laatste huizen van
Gigasar achter zich.
11.
De weg leidde in een halven cirkel om
het stadje heen en ging dan zig zag naar
den pas, welke ln het Westen den berg
keten doorbrak.
Toen de wagen de eerste bocht had be
reikt en de inzittenden gelegenheid kregen
den anderen kant van den weg in zich op
te nemen, leek het landschap plotseling
betooverd te zijn. Aan deze zijde een dorre
met tallooze leemen hutten bezaaide vlak
te, aan den anderen kant een door frisch
groen begroeid dal, dat door een smalle
rivier werd doorsneden. Tusschen het fili
graan der slanke palmen schemerden de
lichte muren van landhuizen, welke de
oevers der rivier verlevendigden.
Halverwege den berg verhief zich het
paleis van den Maharadja, dat geheel uit
wit marmer was opgetrokken, als een tot
steen geworden sprookje. Een groot, met
zeldzame bloemen beplant park strekte
zich van de muren van het paleis tot den
bodem van het dal uit en maakte het ge
heel tot een bezit van waarlijk Oostersche
pracht.
De beide jonge menschen vergaten hun
vermoeiende reis en het ernstige doel van
hun tocht; met groote oogen van verbazing
staarden zij slechts naar het verrukkelijke
landschap, dat zich aan hun blikken ont
rolde.
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
HET K.L.M.-VLIEGTUIG, DE „XEMA" bestuurd door Parmentier bracht de post over
naar de geisoleerde eilanden Ameland en Schiermonnikoog. In spanning wacht men op
Schiermonnikoog op het vliegtuig.
FRANSCHE ONDERSCHEIDING VOOR BRITSCHE LEGERCHEFS. Generaal Game-
lin heeft het grootkruis van het Legioen van Eer uitgereikt aan generaal Gort (rechts)
en generaal Ironside. Tijdens de plechtigheid.
VAN HET WESTELIJK FRONT. EEN FRANSCHE PATROUILLE IN EEN BOSCH BIJ
HET FRONT.
K
l Op de
PRINSES BEATRIX OP HET IJS.
sloot achter het Huis ten Bosch heeft Prinses Beatrix voor
het eerst kennis gemaakt met het ijs.
Sleetjerijden met Moeder.
KOKS OP DE SCHAATS. Op
de Stadhouderskade te Amster
dam werd gisteren een schaats
wedstrijd gehouden voor koks.
De start.
SJh
