KATWIJKERS
Spanning
en Ontspanning
LEIDSCH DAGBLAD - Tweede Blad
Zaterdag 23 December 1939
Het Telegram
Dagbladreclame
LOSSE NUMMERS
Koortsig
AKKERTJE
Uit de Omstreken
ADVERTEERT IN HET
LEIDSCH DAGBLAD
W. VAN BEELEN Cz.
Uit de Rijnstreek
is niet te vervangen
VAN ONS BLAD
Uit het Engelsch van RITA.
Dokter Hulbert stormde het telegvaaf-
kantoortje van het plaatsje Sedgly-on-8ca
binnen, greep naar een formulier, waar
op hij de volgende woorden neerzette: Cha
ring Cross Hotel Londen. Reserveer
slaapkamer, twee personen vuur mor
genavond Hulbert. Hij wierp het ln het
epen loketje voor het slaperige telegra-
fistetje. ZU volgde met een potlood het
aantal woorden, kon echter den tekst niet
precies ontcijferen Haastig trok hij het
papier terug en las hardop wat er stond.
„Tien woorden, dertig cents", klonk het
slaperig.
De dokter wierp het geld neer en ver
dween even haastig als hU gekomen was.
Hij had niet bemerkt, dat er nog een per
soon in het kantoor zich ophield, een on
aanzienlijk. mager menschje, met vervallen
gezichtje. Zij stond ln den versten hoek
\oor een lessenaar en scheen iets te schrij
ven. Doch haar luisterende ooren. door
hoosaardigheid gescherpt, hadden elk
woord opgevangen, en zij had de geagiteer
de houding van den afzender waargeno
men.
„Was dat dr. Hulbert niet?" vroeg zij het
slaperige klerkje.
„Ja, dame".
„Woont hij hier niet vlak bij?"
„Op een paar minuten afstands, naam
staat op de deur: Stafford Lodge".
„Dank u."
Het ondervragende vreemdelingetje pak
te haar gekochte postzegels bijéén, schoof
een beschreven briefkaart ln de bus en
verliet het gebouwtje.
Miss Jane Griddle was juist den vo-
rlgen avond aangekomen, door begeerte
gedrongen om eens te zien waar Judith
Grlerson woonde. Sedert een paar Jaar was
deze getrouwd, en goede berichten over
een gelukkig huwelijk waren binnen de
muren van het eenvoudige pension van
mevrouw Goodenough doorgesiepeld. '^^he
had ze in zich opgenomen. Zij had altijd
beweerd een warme genegenheid en be
wondering te koesteren voor het knappe
muziekleeraresje, ondanks dat deze een
prijs had behaald, dien zij, Jane, tever
geefs getracht had te veroveren. Hoewel
zij ln haar hart dit Judith nooit had ver
geven, was zij er ln geslaagd zichzelf en
alle mede-bewoners wijs te maken, dat zij
zich buitengewoon verheugde ln den voor
spoed harer vriendin.
Eenige brieven waren tusschen haar
belden de laatste paar jaar gewisseld, doch
geen bevatte de zoozeer begeerde ultnoo-
diglng om op Stafford-Lodge een tijdje te
komen logeeren. Plotseling was Jane er
op goed geluk heengegaan; haar gezond
heid elscht dringend een klimaatverande
ring met den Londenschen mist. Zij ver
langde heftig de oude banden wat nauwer
samen te trekken met de vriendin en den
dokter.
Het trof wel heel toevallig, dat zij den
eersten morgen dr. Hulbert ontdekte. Te-
ruis wandelend naar haar schamel pen-
sion betrapte zij -zich er op hoe zij de woor
den 'van het telegram aldoor herhaalde De
inhoud deed haar wonderlijk aan. tenzij
hU en zijn vrouw Kerstmis te Londen zou
den vieren. Dat zou al heel sneu voor haar
zijn. Het was heden de 22ste, het tele
gram sprak van „morgen", dus den 23sten.
Enfin, de dag van heden was er dus nog.
ZIJ zou Judith direct na het diner, pl.m.
drie uur, bezoeken.
Zij bracht den morgen door met het op-
knappen van haar toilet en het modernl-
seeren van haar kapsel, en om half drie
stond zij voor het huls harer vriendin. Zij
werd in een lief salon gelaten, waarin aar
dige meubeltjes waren, gezellige cretonnes
en enkele late chrysanten.
Met benijdende blikken nam zij dit
knusse interieur ln zich op. Dit had haar
plaats moeten zijn, zij zou zeker een ge
schikter helpster geweest zijn voor den
dokter, een imponeerender vrouw des hui
zes dan Judith vermocht te wezen.
Gedurende deze overpeinzingen stormde
Judith met blij gezicht en uitgestrekte
handen naar binnen, uitroepende:
„Maar waarom mij niet gezegd, dat je
van plan was te komen? Ik zou je dol-
graag te logeeren hebben gehad Je moest
nu ook maar dadelijk komen Max gaat
morgen naar Londen. Ik zal mij zoo alleen
voelen. Het ls eigenlijk een bof. dat je plot
seling voor me staat! Zeg mij waar Je ge
logeerd bent. dan laat lk je bagage op
halen".
Jane Griddle had bij deze hartelijke
woorden allen nijd en slechte gedachten
moeten verbannen, doch het tegendeel
was waar De stralende schoonheid dat
zekere zelfbewuste, dat er was om deze
gefortuneerde, Jonge vrouw, die zich be
mind achtte, deed de jaloezie tienvoudig
toenemen ln het hart der vriendin. Toch
nam zij de ultnoodiging graag aan. onder
conditie eerst de zaken met haar pension
te vereffenen.
„Heel goed", stemde Judith toe, „ik zorg
voor de logeerkamer en verwacht je op
thee-ti.id terug. O lief dier. dat je bent,
wat zullen we gezellig babbelen over oude
tijden. Ik heb je zooveel te vertellen, en ik
moet alles weten van mevrouw Goodenough
en de pensionnaires. Zijn ze nog allemaal
hetzelfde? Jii bent het wel JU bent niets
veranderd! Lief, oud dier!"
Hoe tactloos! en haar nieuwe coiffure,
die haar zeker een paar Jaar jonger moest
maken, en ln ieder geval modieus was.
oud dier! zoo genoemd te worden, al
zei ze honderdmaal „lief" er voor! Jane
was woedend, maar zU liet niets blUken.
Haar uur van vergelding zou wel komen
Eenige uren later, na zich prettig ge
ïnstalleerd te hebben ln de logeerkamer,
die uitzicht op zee gaf stapte zü het salon
binnen, waar zij den dokter en zUn vrouw
aantrof. Dr. Hulbert groette haar beleefd
hoewel niet buitengewoon verblijd. HU
herinnerde zich maar al te wel haar ver-
geefsche pogingen om hem te behagen van
eenige jaren geleden, zoodat haar aanwe
zigheid onder zUn dak hem matig beviel.
Doch Judith voelde groot medelUden
met haar. zoodat hij zich er bU neer had
gelegd „Gelukkig zal lk niet veel van haar
zien", had hU uitgeroepen.
„Maar je bent toch op den avond vóór
Kerstmis terug?"
„Ik hoop het, kind".
„Hopen? Maar je moet, Max. Verbeeld
je, Kerstmis zonder jou! Ik zou het vree-
selUk vinden."
Het mooie gezichtje zag er zóó treurig
uit, dat hU het vele malen moest kussen
om het weer stralend te maken.
„Je moet je toch nu maar met Jane
troosten", plaagde hij. „Tracht eens haar
kapsel te verbeteren".
„Arme ziel, zij kan het toch niet helpen,
dat ze zulk haar heeft!"
Toevallig ving Jane deze laatste zinnen
op. toen zij de kamer ongemerkt binnen
trad Haar oogen staken van kwaadheid!
En dan die houding van die twee daar op
de vacht vóór den haard wel-nog-toe,
het was schromelUk onwelvoeglUk!
ZU draaiden zich Ul'ng om, toen zij een
lichte kuch waarnamen; gelukkig dreun
de de gong en toen geleidde de dokter zUn
ongewenschte gast naar de eetkameT.
's Avonds bleven de vrouwen bUeen; de
dokter werd uitgeroepen. Het viel Judith
moeilUker dan zij gedacht had de conver
satie vlot te doen zUn; telkens ontstonden
er pauzes ln haar gesprekken. Zij voelde,
oat Jane haar af en toe met Iets mede-
lüdends in den blik beschouwde, dit gaf
haar iets onzekers en drukte haar gewone
vroolUkheld, zU werd gedwongen en kon
zich die stemming niet veTklaren. Af en
toe sprak Jane over ontrouw van echtge-
nooten, over hun onbetrouwbaarheid in
het algemeen. Ervaringen, opgedaan in
pensions, bewezen veel tegen hun moraal;
trouwens zeeplaatsjes als Sedgly stonden
er voor bekend.
Judith Hulbert luisterde met ongeloo-
vige oogen en opgetrokken lippen. Was het
aan te nemen, dat er in de wereld echtge-
nooten bestonden, zóó monsterachtig, zóó
valsch? En als het zoo ware hoe gebe-
nedUd voelde zU zich dan door de liefde van
haar man!
Opnieuw trof haar een zekere medelU-
dende glans in Jane's oogen. Plotseling
hoorde zij haar vragen:
„Waar gaat de dokter morgen eigenlUk
heen?"
„Naar Londen; dat zei lk immers al."
„Een vaag adres! Moet hU in consult?
of is het voor plezier?"
Judith aarzelde.
„WerkelUk, ik weet het niet, ik vraag
hem nooit precies. Ik neem het aan als een
uitgemaakte zaak. dat het voor zaken is.
anders zou hU het me zeggen".
Weer die glans, die glimlach van mee
warigheid.
„Als ik een man had, en nog wel een
arts", merkte Jane op, „ik zou er op ge
steld zUn alles van zijn vak te weten".
Judith lachte.
Lieve Jane, als Max me maar de helft
er van vertelde, zou ik er heusch al meer
dan genoeg van hebben. We hebben sa
men vrij wat knusser dingen te bepraten,
dan patiënten en ongevallen".
„Enfin, lk veronderstel, dat JU zelf het
beste daarover kunt oordeelen. Vindt Je
het goed. dat ik naar bed ga? Ik ben moe".
ZU verliet de kamer, Judith achterlatend,
die bleef wachten op de thuiskomst van
haar man. Om elf uur kwam hU, moe en
mat van den drukken dag, thuis; hU ging
direct naar zUn kleedkamer, om zijn tasch
te pakken voor den volgendag dag; om
zeven uur vertrok de eerste trein.
Een mistige, troostelooze dag brak aan;
Jane hield zich bezie met breien dichtbU
het haardvuur, Judith had vele dingen te
beredderen, zoodat zU pas tegen den avond
weer te zamen rustig bUeen waren.
„Morgenavond op dit uur zal hU weer
terug zUn", sprak Judith, meer tot zichzelf
dan tot de andere.
„Ben je er zeker van?"
„O, heel zeker, tenzU iets zéér dringends
hem ophoudt. Maar daar het VrUdag Kerst
dag is, komt hU stellig thuis."
Jane snoof wat eigenaardig.
„Als je man naar Londen gaat. heeft 1)U
dan altijd een slaapkamer voor twee per
sonen?" vroeg zU Opeens.
Judith keek verwonderd.
„Wat een gekke vraag! Hoe kom Je
daartoe?"
„O niets, het trof toevallig, dat ik den
vorlgen dag, ln het telegraafkantoor zUn-
de, hem een telegram hoorde dlcteeren aan
de juffrouw".
„Welnu, en klonk het even scherp.
„HIJ bestelde duidelUk een slaapkamer
voor twee ne'sonen, met vuur, in het Cha
ring Cross Hotel".
„Charing Cross Hotel? Weet je dat ze
ker? HU logeert daar nooit altUd ln
„Cecil".
„Ik hoorde het duidelUk" herhaalde Jane
De kleur week uit Judith's wangen
„Hoe vreemd, en waarom twee bedden?
Het moet een vergissing zitn: ik ben zeker,
dat hU een kamer voor één persoon be
doeld heeft. Heb je het heusch goed ge
hoord?"
„Ik zou zeggen, lieve kind. Informeer zelf
op het telegraafkantoor".
„Ik zou er niet over denkendacht
Je. dat ik mUn man wantrouwde?"
„Andere mannen hebben er ook wel twee
gezichten en dubbele levens op na gehou
den". merkte Jane koud op; „lk geef niets
om die zoogenaamde eer van een man!"
„Neen. neen. dat begrUp ik wel... hoe
kun je ook.JU. die nooit getrouwd bent
geweest!"
„Goddank! Ik ben blU. dat mijn leven
mij zelf toeb°hoort".
Een lachje krulde even Judith's fUnen
mond. maar onbehaaglUke gevoelens na
men haar gedachten in beslag. Gelukkig,
lang behoefde zU niet ln het onzekere te
zUn; zU zou Max alles over het telegram
kunnen vragen en dan
4892
(Ingez. Med.)
Een klop op de deur, gevolgd door het
binnenkomen van het dienstmeisje, met
een telegram, onderbrak haar overpein
zingen. Gejaagd brak zij het open; haar
lippen begonnen te trillen, een booze uit
drukking stond er in haar oogen
„Geen kwaad bericht, hoop lk?" vroeg
Jane.
„O, o, o. neen.Judith lachte zenuw
achtig. „Ik heb bericht ontvangen, dat,
ehdat mijn man bang ls niet tijdig
terug te zUn."
„Hè. hè.dacht ik het niet.grijns
de Jane,
„Hoe, wat? HU kan toch best door een
consult opgehouden worden?" Bij deze
woorden rende Judith meteen de kamer
uit. Jane's lippen krulden zich bedenke-
lUk: zij prevelde: „De heele zaak lijk' mU
verdacht ik gaf wat. als ik wist voor wien
hü naar Londen ls gegaan!"
Nog nooit had Judith een zóó moeilUken
dag doorleefd als dezen 23sten December.
Voortdurend voelde zij zich gekweld door
achterdocht, die niet weinig werd aange
wakkerd door de zoogenaamde vriend
schappelijke belangstelling harer vriendin.
Toen zij 's middags bU het vuur zaten en
haar thee gebruikten, zei Jane plotseling:
„Van hier naar Londen ls Immers maar
twee uur, nietwaar?"
„Ja. ongeveer, waarom zeg Je dat?"
„Och. lk dacht zoo, als lk in jouw Plaats
was wipte lk zelf even naar de stad, om
te ontdekken wat hem weerhoudt terug te
komen
Judith keek even haastig op Haar rust.
haar vertrouwen, anders zoo groot, waren
plotseling verbroken. deze laatste paar
dagen. Hoe gemakkelUk kon zij het onder
nemen! Er ging om zes uut een trein, half
negen kon zij te Londen zijn. het volgende
halfuur was zij aan het hotelO! Op
eens doorschokte haar een fel wantrou
wen. Max had zijn adres niet opgegeven.
Hij zou verbaasd zijn, dat zij het toch
wist.Zij sprong overeind, zij zou gaan.
Even later zat Jane alleen.
Tegen middernacht kwam er groote ver
andering in de weersgesteldheid. Het be
gon sterk te sneeuwen, wat niet weinig het
verkeer bij de Kerstmlsdrukte belemmer
de. Jane bleef dien volgenden morgen lang
te bed, genietend van het comfort om haar
heen. Toen zij 's middags in het salon
haar thee gebruikte, hoorde zij plotseling
de hall-deur opengaan. ZU opende de deur
van het warme vertrek en zag den dokter
blauw van kou en overdekt met sneeuw,
als een beeld van ongezelligheid, vóór zich
staan.
„Bonjour, miss Griddle! U ziet, ik heb
het nog kunnen halen, al ben ik zeven uur
te laat! Waar is Judy?"
„Judith? Heeft u haar niet gezien, is zU
niet bij u?"
„Gezien? Ik? Hoe zou dat kunnen? Ik
kom regelrecht uit Londen ZU is toch niet
naar het station gegaan?"
„Nee n", stamelde Jane. „Niet naar
het station, maar naar de stad ZU is gis
teravond om zes uur van hier gegaan
naar het Charing Cross Hotel".
„Charing Cross Hotel? Wat zegt u nu?
Wat had zU daar te maken?"
„ZU hoopte er u te vinden".
„MU? Wat een onzin! En lk telegrafeer
de, dat lk vandaag terug kwam"
,.U seinde, dat u „hoopte" terug te ko
men. Judith vond dit onplezierig; zU ging
nu zelf om te weten wat u kon doen op
houden".
„Wel, wel. héél eigenaardig. Zóó ken ik
haar nog niet. En en u sprak van Cha
ring Cross Hotel, maar lk logeerde in ..Ce
cil", altlid trouwens. Dat weet zij ook wel".
Jane begon zich minder op haar gemak
te voelen. De dokter stond ongeduldig en
ten hoogste geërgerd voor haar Zoodra zU
de kans kreeg stapte zU als een beleedlzde
voornaamheid de kameT uit naar haar lo
geerkamer.
De uren kropen voorbU, waarin geen bij
zonder geluld doordrong. Dr. Hulbert werd
ongeruste HU zelf was ingesneeuwd en had
een vertraging van uren ondervonden, on
danks het opruimingswerk. HU dacht al
door nu aan zUn Judy, zUn lieve Judy, met
haar teer gestel. Wat toch had haar be
wogen hem te zoeken" W'e had haaT tot
die dwaasheid verleid? Die leelitke kat
boven? Zij scheen hem tot alles ln staat
hoewel hU niet de aanleiding tot deze daad
kon vinden.
Ten langen leste ging hij naar bed; het
scheen hem of hU uren geslapen had, toen
hU plotseling opgeschrikt werd door de
nachtbei, boven zUn hoofd. Hii stommelde
slaapdronken naar de spreekbuis. BU de
eerste woorden, die hU onvlng, gooide hU
zUn kamerjas om en rende naar beneden.
Een klein, teer figuurtje, als een fUn
sneeuwpopje, half bevroren, viel hem in
dc armen.
„Judy, Judy. Goddank!"
Hij droeg haar in zUn sterke armen de
trappen op en koesterde haar, in stomme
afwachting wat hU hooren zou. Na gerul-
men tUd vernam hU het verhaal van het
telegram, zoo verwrongen door nijd en ja
loezie, en wat volgde: Haar gejaagde dag,
de ontdekking, dat de bestelde kamer ln
ChaTlng Cross Hotel voor een patiënt was,
bU wiens sterfbed haar man en nog een
andere dokter in consult waren. Daarop de
terugreis, de storm, het oponthoud, en ein-
delUk, elndelUk de moeizame tocht om
thuis te komen in de dichte sneeuw. Het
was alles zoo dwaas en zoo t'aelsch. Wat
voelden zij zich beiden mlstrodstig!
„Maar dat je mU ook maar één minuut
lang hebt kunnen wantrouwenl" riep de
dokter uit
„Maar Jane bracht mü er toe; aldoor
maar had zij het over dat telegram O, Max,
vergeef mij. vergeef mU! Het is een les
voor mUn leven!"
En het was een les een harde les die
met longontsteking werd betaald en met
een paar ernstige weken van zorg.
Een les, die heilzaam, cf misschien ook
wel niet. voor Jane Griddle was geweest,
voor Jane Griddle, die op een niet ondui-
delUken wenk van den dokter zich ver
plicht gevoelde het huls te verlaten, daar
HILLEGOM.
BU de gemeentelijke arbeidsbeurs al
hier staan Ingeschreven 665 werkzoeken
den. Dit ls een stUging sinds vorige week
van 51.
Gevonden en te bevragen bU de Politie
grijze ceintuur, blauw wamitje. beige en
roodforuine handschoen, idem groen, bruin
wantje met kiwastje, een fuik. zwart gelakt
hee ren rijwiel, bruine portemonnaie, huls
sleutel. vulpotlood, zakmes.
KATWIJK AAN ZEE.
Tooneeluitvoering voor de militairen.
De zaal Gestok was geheel bezet met mi-
I litairen en eenige burgers. De leiding be
rustte weer voortreffelUk in handen van lul-
i tenanit J. van Kassei van O. en O., die het
c penlngswoord sprak.
Buitengewoon gelachen werd om het mo
bilisatie-blijspel „Duikie op het Oorlogs
pad" van S. de Vries Jr. De rolverdeeling
was: de moeder. Caroline van Dommelen;
Eva, haar dochter, Ans van Dommelen;
August, haar zoon. Felix Bekkers; Duikie.
André van DU'k; Greta, Atie Orok. Herhaal-
delUk applaus viel allen spelers ten deel.
Luitenant van Kessel sprak een slotwoord
en met het Wilhelmus en een „Leve de
Koningin" werd besloten.
De militaire band luisterde de pauzen
met muziek op.
Het aantal ingeschreven werkloozen
op VrUdag J.l. bedroeg 1269 (V. J. 877)
IJS-WEDSTRIJDEN VAN MILITAIREN.
KATWIJK AAN DEN RIJN.
Kerstavond voor militairen.
In het Chr. Mil. Tehuis werd een kerst
avond gehouden voor de hier gelegerde
militairen, onder leiding van den heer W.
v. Veen. Geopend werd met het zingen van
Ps. 89 1 en gebed.
Eenige leden van de Chr. Jong.ver. bij
gestaan door enkele militairen, voerden een
Kerstspel op, waarbij het dameszangkoor
„Echo der Duinen" zUn welwillende mede
werking verleende. In de pauze werden
ververschingen aangeboden. Nadat geza-
menlUk gezongen was „Eere zij God", volg
de een Kerstliturgie, waarvan het muzikaal
gedeelte verzorgd werd door een koor van
militairen onder leiding van mej. Riek
Meyerink. De heer v. Veen sloot met dank
zegging.
L1SSE.
De Gemeenteraad zal vergaderen Don-
dendagavond a.s
RIJNSBURG.
Raadsagenda.
De agenda voor de openbare raadszitting
van Woensdag as om 8 uur n.m. luidt als
volgt: 1. Notulen. 2 Ingekomen stukken. 3.
Benoeming van leden van de commissie tot
wering van schoolverzuim 4. Voorloopige
vaststelling van de rekening van het wa
terleidingsbedrijf over 1938. Tevens de ge
meenterekening 1938. 5. Verpachting van
havengeld over 1940. 6. Voorstel tot ver
koop by Inschrijving van de boomen langs
de Vliet. 7, Onderhandsche verhuur van
gronden. 8. Voorstel tot verkoop van een
perceel bouwgrond aan de Kanaalstraat. 9.
Benoeming van een raadscommissie voor
de vaststelling van een partieel uitbrei
dingsplan. 10. Belastingreclames.
Een geslaagde organisatie.
Het was gistermorgen prachtig winter
weer! Een uitgezochte dag voor de militai
ren om wedstrijden op de schaats te houden.
Het ijs op de KatwUksche Usbaan ln Duin
oord was ln uitstekenden toestand.
Alvorens deze een aanvang namen, ver
toefden zeker wel 800 soldaten op het Us,
waarvan de meesten zich met het schaat
senrijden vermaakten. Onder de trouwe zor
gen van soldaat L. R. van Vliet, die ook
steeds zorg draagt voor alle voorbereidingen
voor avonden voor O. en O. werd sneeuw en
schaatsenschrapsel van de Usoppervlakte
verwUderd en werden de twee banen voor
heen en terug afgebakend, die te zamen on
geveer 200 M. lang waren.
Op het Us was mede aanwezig het reeds
kranig spelende muziekcorps, dat onder lei
ding stond van soldaat C. Bosman; ook het
koek en zoople van „Kees" ontbrak niet.
De wedstrUdlelding berustte in handen
van de commissie bestaande uit sergeant
Rekkers en soldaat Van Dien, starter was
sergeant v. d. Hammen.
Vele officieren woonden de wedstrijden
bU. Toen majoor J. Mallinckrott en lulte-
nant-adjundant A. Dop gearriveerd waren,
namen de wedstrijden een aanvang.
Met groote belangstelling werd het hard
rijden gadegeslagen, er waren stoere rijders
bU, die zich haastten om de twee banen in
een minimum van tUd af te leggen. De
smalle bocht tusschen de banen was voor
velen een misrekening. Door vallen verlo
ren zekere winners hun kans. De organisatie
was tip-top in orde en alles had daardoor
een vlot verloop. De muziek liet zich van
tUd tot tUd hooren.
De uitslag van het hardrijden luidde: le
prijs v. d. LeUden; 2e pr. Koenekoop; 3e pr.
de Jong; 4e pr. Mullum; 5e pr. H. Harteveld
(een KatwUker); 8e pr. v. d. MeU; 7e pr.
Keizer; 8e pr. Meuleman.
Ook werden er wedstrijden in het schoon-
rijden gehouden. Mooie sierlUke staaltjes
van schoontijden werden vertoond en de
eerste prUs viel ten deel aan onze plaatsge
noot soldaat Gerrlt GuUt; 2de pr. korporaal
PruUssens; 3e pr. korp. Lambo; de 4e pr.
aan onze plaatsgenoot korp. MarUnes; 5e
pr. v. d. Meij; 6e pr. de Groot.
Luitenant A. Brouwer deelde de prijzen
uit.
Deze dankte het bestuur van de KatwUk
sche IJsclub, waarvan de voorzitter de heer
W. Joh. Zwaan aanwezig was, voor het feit,
dat het de ijsbaan voor deze wedstrijden
had afgestaan en tevens, dat de militairen
tegen billUken prils op de Usbaan mogen
rijden HU dankte de burgerbevolking en de
militairen onderling, die de prijzen beschik
baar hadden gesteld. Alles liet niets te wen-
schen over. De krachten der mededingers
waren aan elkaar gewaagd, jammer alleen
was, dat de bocht te smal was, waardoor
wel eens tegenslag ondervonden werd.
Tot slot speelde de muziek het Wilhelmus,
dat door de tallooze militairen stram ln de
houding werd aangeheven en werd een drie
werf hoera op de Koningin uitgebracht.
Het Blad voor Katwijk en Omstreken
Geeft Uw advertentiën en abonnementen
op aan den agent j
die alle Inlichtingen verstrekt.
VOORSCHOTEN.
De Zondagsdienst wordt waargenomen
van Zaterdagmiddag af tot Woensdagmor
gen door dr. H. J. Keegstra, tel. 120 en dr.
M. v. d. Stoel, tel. 56.
Bijeenkomst Christen Vrouwenbond.
De aldeeling van den Ned. Chr. Vrou
wen Bond hield een wijdingsuur in ver
band met het naderende Kerstfeest. De
presidente, mevrouw SteenwinkelLooman,
las Measiaansche profeitiën en een deel van
Mattheus I. Vervolgens hield zy een inlei
ding over „Vrede op Aarde". De dames Gei
tenbeek en Groot laaen en declameerden
Kerstverhalen en het dameskoortje zong
onder leiding van mevrouw de Boer een
Kerstcantate van Jan Zwart.
Er was dien avond tevens gelegenheid tot
bezichtiging van de, meerendeels door de
dauies-leden zelf vervaardigde voorwerpen,
die uitgedeeld zullen worden aan behoeftige
gezinnen in deze gemeente.
Met dank aan allen, die hieraan hadden
medegearbeid, werd deze mooie avond be
sloten met het zingen van „Stille nacht,
heilige nacht" en ging mevrouw Verripe
voot in dankgebed
HAZERSWOUDE.
Kerstfeestvieringen.
De Chr. school der Ned. Herv. Gemeente
alhier vierde haar Kerstfeest ln „Salvatori".
Vertellen, zang en het opzeggen van teksten
wisselden elkander af. Het was een goede
middag! Het hoofd der school, de heer M.
Jansen, sloot met dankgebed, waarna ver
snaperingen en boekjes werden uitgedeeld.
De Dameskrans „Wees een Zegen" vierde
zUn KerstwUdings-samenkomst in de
nieuwe school der Ned. Herv. Gemeente,
onder leiding van mevr. Kiehl. De heer M.
Jansen sprak een Inleidend woord. De avond
werd gevuld met zang en declamatie der
leden. terwUl gezamenlUk een Kerst-cantate
gezongen werd. Ds. Kiehl sprak een slot
woord.
zijn te KATWIJK verkrijgbaar bij
Boekhandel „DE VOLHARDING".
Voorstraat 18, Katwijk aan Zee.
haar hoedanigheid van onruststookster het
1 hem minder gewenscht deed voorkomen,
dat haar bezoek verlengd werd.
En zoo keerde Jane naar Londen terug,
naar haar pension, en had zU den naam
van een vriendin af te voeren van haar
iijsl van mogelijke gastvrouwen. Zoo on
dankbaar zUn de menschen voor.goede
bedoelingen, wanneer die geen goede re-
I „uitaten hebben.
(Nadruk verboden)
I (Auteursrechten voorbehouden)
Jong blijven
en lang leven.
De vraag, hoe men het leven zou kunnen
verlengen of tot ln hoogen ouderdom zUn
jeugd bewaren, heeft reeds menig geleerde
beziggehouden. De apenklieren, die eens zoo
veel opzien baarden, hebben tenslotte even
min iets geholpen als de geheimzinnige
brouwsels en poedertjes, die men ln de oud
heid en de Middeleeuwen voor dit doel be
reidde.
De natuur Iaat zich door zulke kunstgre
pen en trucs niet overrompelen!
Een strikte vereischte om jong te blyven
is nog altUd: een verstandige levenswUze.
Maar hoe ziet die er in bUzonderheden uit?
Weliswaar ls ze voor verschillende volken
en rassen weer heel verschillend, maar toch
kunnen we enkele grondregels opstellen, die
voor ieder mensch gelden.
Een geregelde levenswUze, vroeg op en
vroeg naar bed, vermUding van giftige ge
notmiddelen als alcohol, cafeïne enz., veel
in de frissche lucht en genoegzaam be
weging.
Dit zijn alvast een paar gulden regels,
waaraan niemand zich houdt.
En nu voor een lang leven!
Wie leeft lang? Meer en meer komt men
tegenwoordig door lngrijoer.de onderzoekin
gen tot de ontdekking, dat dit ceen kwestie
van levenswyze maar van erfelUkheid is. De
ouderdom van de voorouders ls van groot
belang. Belangrijk is een staiistiek van een
Japansch geleerde, die bewU'st. dat het mee-
rendecl der tachtig jarigen zich kan beroe
men oo voorouders, die eveneens een hooeen
leeftijd hebben bereikt. Verder stelt deze
Japanner vast, dat de eerstgeboren kinde
ren van ouders die bij de geboorte van het
kind 21 tot 30 jaren oud waren, meest onder
de langlevenden behooren.
Als we hem willen gelooven moeten we du*
Jong trouwen terwille van onze kinderen!
3—2
