Luchtafweer-oefeningen in Indië - Huldiging Speenhof/ te Amsterdam
LEIDSCH DA6B1AD
Tv/c?de B!ad
Vlucht uit Moskou
gOsfe iearqang
FEUILLETON
IN WEST-JAVA worden den laatsten tijd regelmatig militaire oefeningen
gehouden. Een aanval op Pasar Minggoe met Glenn Martin-bommenwerpers
(bov. foto), welke met moderne karabijnmitrailleurs werden bestreden
(onderste foto.)
EEN ZWARE FRANSCIIE
HOUWITSER welke
met 'n net gecamoufleerd
aan het Westfront in
stelling is gebracht.
KOOS SPEENHOFF EN ZIJN ECHTGENOOTE zijn gisteravond in theater Carré te Amsterdam gehul
digd, ter gelegenheid van hun 40-jarig kunstjubileum en den 70sten verjaardag van den dichter-zanger. Lou
Bandy biedt zijn gelukwenschen aan.
GEN.-MAJ. v. d. ROEMER - insp. v. d. Geneesk.
dienst bracht een bezoek a d. examens van den
bloedgroepeeringsdienst te Amsterdam. De gen.
leent een gewillig oor om bloed af te tappen.
ONDER LEIDING VAN KONINGIN ELISABETH van
Engeland (links a. h. hoofd van de tafel) komen de vrou
welijke leden van het personeel der Kon. Hofhouding twee
maal p. week bijeen om kleeren v. h. Roode Kruis te maken
ROMAN
van
MARUSE KOLLING.
44)
Robert keek nog eenmaal om. In de
deuropening stond Llsaweta naast Helena
frubetzkoy, die haar arm om haar heen
«ad geslagen. Zij geleek een kind, dat zich
oescnermd en geborgen weet. Haar lieve,
stralende glimlach vergezelde hem.
rii'k^aar da' staat toch gelijk met een
Qeoiacle", zei den volgenden dag dr. Ste-
SjVj.1? wanhopig, toen Robert, die onmid-
aeilijk van den trein naar zijn kantoor was
Begaan, met hem de boeken en dossiers
bestudeerde.
"Dat lijdt geen twijfel, waarde Stephan.
w i vrees- uat we een en anaer mei zui-
iuunne.n vermijden."
rein lsschien dat Jutfrouw Lohr alsnog be-
is jou kunnen worden gevonden haar
t ia in de onderneming te laten op-
rae dr. Stephan aarzelend. „Het was
tusschen u en uw verloofde toch alles weer
in orde?"
„Mijn verloving met juffrouw Lohr be
hoort tot het verleden, Stephan".
Stephan haalde hulpeloos zijn schouders
op. „Ja, dan
Robert legde zijn hand op den arm van
den ander. ,,En als ik nu weer van voren
af aan moet beginnen, beste Stephan, zou
jij dan op Je post willen blijven? Zou je
opnieuw meedoen?"
„Daar behoeven wij niet eens over te
praten, meneer Eschberg. Dat spreekt van
zelf!"
Robert haalde verruimd adem. „Ik dank
je, Stephan. Zie je, er is toch nog wel Iets
moois op deze wereld: dat er menschen
zijn, die elkaar, ondanks alles, trouw blij
ven De rest komt dan vanzelf wel".
Nu wachtte Robert echter nog een moei
lijke taak: het bezoek aan Daisy's vader,
met wien hl) eveneens in het reine moest
komen.
Eugen Lohr zag er vermoeid en verou
derd uit, toen hij Robert in zijn werkka
mer ontving.
„Ik had al verwacht, dat je komen zou
neem plaats."
Zijn stem klonk veeleer droevig dan af
wijzend, maar juist dat trof Robert het
meest.
„Je weet er alles van vader?" Het was
voor het laatst, dat hij dezen naam mocht
gebruiken. Bij alle moeilijkheden, die hij
had te overwinnen, deed het toch goed
hier althans geen vijandigheid te vinden
Alles zou zich afspelen in deze vertrouwe
lijke sfeer, die Eugen Lohr steeds had om
geven.
„Ja, Robert, Daisy is niet te bepraten.
Zoover ik weet, heeft zij zich al met haar
bankier in verbinding gesteld."
Robert knikte zwijgend.
„Je weet natuurlijk, wat dat beteekent-?"
„O ja, vader. Het beteekent, dat ik ver
schillende ondernemingen zal moeten
liquideeren, dat mijn crediet in gevaar
komt en dat ik grootendeels weer van vo
ren af aan zal moeten beginnen."
„En is daar nu niets meer aan te doen?"
„Neen vader."
„Kan het dan werkelijk tusschen jou en
Daisy niet meer goed worden?" De oude
Lohr vroeg het bijna smeekend.
Het zou Robert een lief ding waard zijn
geweest, wanneer hij den ouden man nu
een paar troostende woorden had kunnen
zeggen. Maar er was reeds al te veel gelapt
en gesust, al te lang was men aan de
waarheid en de eerlijke openhartigheid
voorbij gegaan. Nu eindelijk moest men den
werkelijken toestand fier onder het oog
durven zien.
Hij vertelde Eugen Lohr van Annegreet,
van deze eerste, groote liefde, die nog
jaren na haar tragischen dood was blijven
voortleven. Hij herinnerde eraan, hoe hij
zich lang nadien met Daisy had verloofd,
louter uit verstandige overwegingen, pre
cies zoo als Daisy zelf. En daarna verhaal
de hij van Lisaweta, van haar gelijkenis
met Annegreet, van den gril van het lot,
dat haar op zijn weg had gebracht en den
onweerstaanbaren drang, die hem naar
'naar toe dreef. „Er is voor mij geen andere
keus!" besloot hij zijn biecht.
Eugen Lohr steunde het hoofd in de
hand. Hij wist, wat een zoo groote liefde
beteekende. Ook hij had Daisy's moeder
eens zoo innig liefgehad. Dat hij deson
danks met haar niet gelukkig was gewor
den, was uitsluitend daaraan te wijten ge
weest. dat hem de kracht had ontbroken
zijn vrouw weg te rukken van alle uiter
lijke dingen in het leven, die haar blind
maakten voor de diepere beteekenis van
menschelijk geluk. Misschien zou Robert
aan de zijde van Daisy een zelfde lot be
schoren zijn geweest
Ja, dan blijft mij niet veel anders
over dan je alles goeds toe te wenschen,
Robert."
„Dank je, vader vooral ook, omdat je
me niets verwijt. Geloof me. jou leed te
moeten doen, is voor mij wel het ergste."
„Dat weet ik ik neem het je ook niet
kwalijk. Iedereen moet zijn eigen weg gaan.
Ik zou het je graag wat gemakkelijker
hebben gemaakt. Ik heb er zelfs al over
gedacht, of ik zelf niet. in Daisy's plaats
maar je begrijpt wel ik kan niet zoo de
monstratief tegen Daisy partij kiezen."
Robert schudde het hoofd
„Ik dank je, vader, maar dat zou ik ook
niet hebben aangenomen. Er moet nu ein
delijk tusschen Daisy en mij open kaart
worden gespeeld. Jij kunt je daar niet tus
schen plaatsen; dat zou ons beiden on
waardig zijn."
Robert en Eugen Lohr drukten elkaar
nog eenmaal de hand. Daarna verliet Ro
bert met een zwaar hart het huis, waai
hij zoo lang gastvrijheid had genoten.
In zijn kantoor wachtte Stephan op
hem. Morgen vroeg zou men het aan de
beurs en in alle zakenkringen weten: de
firma's Lohr en Eschberg waren uit el
kaar.
Dezen nacht en vele volgende eveneens
moest nu worden doorgewerkt om zichzelf
en de menschen, die van hem afhingen,
boven water te houden.
Maar zooveel tijd had hij toch nog wel
om een telegram naar Lisaweta in Parijs
te kunnen sturen:
„Goed aangekomen. Wees niet bezorgd.
Alles wordt goed. Robert."
-Riwwpr'
De eerstvolgende dagen stonden de fi-
nancieele rubrieken in de bladen vol met
berichten over de breuk tusschen hetLohr-
concern en de firma Eschberg, Robert zat
tot over de ooren in het werk. Becijferin
gen, telefoongesprekken wisseling van tele
grammen en brieven, bezoeken van aan
deelhouders, vergaderingen er kwam
geen eind aan. Het geheele kantoor ver
keerde in de grootste opwinding. Tal van
geruchten deden de ronde niemand wist
wat er eigenlijk ging gebeuren. Welke van
Robert Eschberg's ondernemingen zouden
kunnen blijven bestaan en welke zouden
noodzakelijkerwijs moeten worden opge
heven? Het geleek een tornado, die met
alles vernielende kracht haar weg koos en
met onberekenbare wisselvalligheid het één
vernielde om het ander ongehinderd te
laten voortbestaan.
(Nadruk verboden). (Slot volgt).
